Plac Hradczany w Pradze – zdjęcie, co zobaczyć, adres, mapa
„Złota Praga” składa się z dzielnic, z których każda ma swoją niepowtarzalną historię, własny smak architektoniczny i kulturowy. Jednym z nich są Hradczany, rodzaj miasta w mieście, zabudowane pałacami i dworami, które są prawdziwymi arcydziełami architektury. Zamek Praski, bo inaczej nazywane są Hradczany, zaczyna się od Placu Hradczańskiego, na którym skupiają się wspaniałe zabytki, przyciągające tysiące zachwyconych turystów. Tutaj dosłownie każdy budynek jest przykładem piękna i niezrównanych umiejętności architektów, budowniczych, artystów – wszystkich tych, którzy wkładają swój umysł, wysiłek, ręce w tworzenie pięknych zabytków.
Brama Macieja
Na Plac Hradczański wszyscy udają się przez Bramę Macieja – główne wejście, które nosi imię jego twórcy. Każdego dnia od 6 rano do 00:00 bramy są gościnnie otwarte dla publiczności. Strażnik zmienia się co godzinę, a rytuał zmiany o godzinie 12.00 zamienia się w prawdziwy spektakl. Rozbrzmiewają uroczyście fanfary, zmieniają się flagi, strażnicy w pięknych niebieskich mundurach bezbłędnie wykonują cały rytuał, budząc prawdziwe zainteresowanie i podziw turystów. Pasiaste wartownie po obu stronach wejścia przenoszą wizualnie w przeszłość starej Europy. Łuk triumfalny bramy jest bogato zdobiony herbami herbowymi Macieja i jego poddanych. Czas ściśle związał wejście do budynków zachodniego skrzydła placu, do którego prowadzą 2 schody prowadzące z bramy do nich.
Pałac toskański
Jeden z głównych pałaców w zachodniej części placu nosi imię książąt, którzy byli jego właścicielami. Ta monumentalna, malownicza budowla z czerwonym dachem, kolorowymi architrawami z licznymi oknami uosabia klasyczne piękno rzymskiego baroku. Górna balustrada budynku ozdobiona jest rzeźbami przedstawiającymi 7 sztuk epoki helleńskiej, na fasadzie znajdują się emblematyczne toskańskie ornamenty. W opracowaniu i realizacji projektu pałacu brali udział najsłynniejsi architekci i rzeźbiarze XVII wieku.
Utalentowany rzeźbiarz Brukoff stworzył unikalne rzeźby, które symbolizują główne rodzaje sztuki; równie słynny Ottavio Mosto pracował nad wspaniałym posągiem Archanioła Michała. Teraz w tym pięknym budynku znajduje się przedstawicielstwo czeskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Pałac Arcybiskupi
Majestatyczne fasady wielu pałaców to dziwaczne przeplatanie się stylów architektonicznych baroku, renesansu i klasycyzmu. Pałac Arcybiskupi, jednoznaczne potwierdzenie tej idei, powstał w XVI wieku, kiedy dominował barok, dla faworyta Ferdynanda I. Kilkadziesiąt lat później budynek zaczął należeć do arcybiskupów praskich i przechodził wielokrotne przebudowy, dodając do ogólnego wyglądu pałacu cechy klasycyzmu.
Wnętrza zostały przekształcone w stylu renesansowym, ozdobione najbogatszymi żyrandolami, luksusowymi lampami, niepowtarzalnymi gobelinami najlepszych mistrzów malarstwa i szykownymi meblami. Pod koniec XVIII wieku uroczysty 3-kondygnacyjny budynek z kaplicą Jana Chrzciciela, z wieloma oryginalnymi oknami, z arkadowym korytarzem uzyskał nowoczesny wygląd wykończony. Pałac Arcybiskupi jest uderzającym przykładem architektury późnobarokowej.
Pałac Martinice
Majestatyczny kompleks Pałacu Martinice został wzniesiony w XVI wieku, według dokumentów historycznych, na miejscu domów, które spłonęły w wyniku pożaru. Ten zabytek architektury renesansowej zawdzięcza swój początek dwóm właścicielom: dziedzicznemu szlachcicowi Teiflowi, który położył podwaliny pod przyszły pałac, oraz cesarskiemu gubernatorowi Jiříemu Martinićowi, który kontynuował budowę wspaniałej budowli. Budowę zespołu pałacowego ukończyli potomkowie Martinitza – jego bratankowie, którzy rozbudowali wschodnią część kompleksu i dobudowali skrzydło północne. Centralną fasadę zdobią malowidła ścienne przedstawiające sceny ze Starego Testamentu, ilustrujące sceny z życia Józefa, legendarnego Samsona i mitycznego Herkulesa. Wejście główne oznaczone jest herbem rodziny Martinice – liść lilii wodnej z gwiazdą.
Każda kolejna przebudowa przynosiła coś nowego: już na początku XIX wieku ukończono kolejne piętro, które stało się obiektem umieszczenia na nim różnych dekoracji sztukatorskich w stylu późnorenesansowym oraz frontonu w stylu klasycystycznym. Największy wkład w aranżację wnętrz wniósł Jarosław, na którego polecenie projekt sal, stropów i ścian dokładnie odpowiadał aranżacji wnętrz Pałacu Królewskiego w Pradze.
Przetrwawszy okres upadku, pałac został ożywiony dzięki wspaniałej renowacji, która trwała 14 lat (od 1953 do 1967) i nadała mu dawny wygląd z dawnej świetności. Władze i opinia publiczna, zainteresowana zachowaniem arcydzieła architektoniczno-historycznego, dokładają starań, aby przeprowadzić rekonstrukcje, z których ostatnia rozpoczęła się w 2007 r., a zakończyła w 2011 r. Obecnie Pałac Martinicki jest udostępniony dla turystów, mieści się w nim muzeum mechanizmy muzyczne z różnych epok.
W ramach jednego artykułu nie da się opisać wszystkich architektonicznych skarbów Placu Hradczańskiego, najlepiej wszystko zobaczyć na własne oczy.