Zabytki Neapolu – 20 najciekawszych miejsc
Wielu z tych, którzy o włoskim Neapolu tylko mgliście słyszeli, uwielbia słynne pieśni neapolitańskie, ekspresyjne, pełne temperamentu, pełne namiętnej zmysłowości i subtelnego liryzmu. Tak urzekające melodie mogą stworzyć tylko ludzie, którzy nie boją się żyć obok budzącego grozę Wezuwiusza, który co stulecie przypomina o swoim istnieniu groźnymi erupcjami. Tańce neapolitańskie są tak samo wyraziste, pełne temperamentu i wdzięku jak sami neapolitańczycy. Od momentu założenia miasta przez starożytnych Greków (VIII wiek p.n.e.) Neapol stał się częścią różnych imperiów i królestw, aż do powstania państwa włoskiego w 1860 roku. Obecnie jest to trzecie co do wielkości włoskie miasto z milionem mieszkańców, w pobliżu którego mieszkają kolejne 2 miliony ludzi. Porozmawiajmy o głównych atrakcjach Neapolu.
Wulkan Wezuwiusz
To jeden z najpotężniejszych i najpotężniejszych wulkanów na świecie, wyrzucający popiół i lawę przez tysiące lat. Jak na ironię, u jego podnóża znajdują się takie rajskie miejsca do życia, z najżyźniejszymi glebami, najbogatszą florą i fauną, że ludzie mimo śmiertelnego niebezpieczeństwa osiedlali się tu od czasów starożytnych. Legendarne Pompeje, Stabia i Herkulanum, wypalone przez rozgrzaną do czerwoności lawę i zakopane pod 8-metrową warstwą popiołu w 79 r. n.e. mi. jest tego wiarygodnym potwierdzeniem.
Do tej pory trwają wykopaliska na terenie starożytnych miast, których znaleziska zadziwiają niewiarygodnie szaloną siłą najstraszniejszej erupcji, kiedy zawartość 100 tysięcy ton na sekundę została wyrzucona z krateru na wysokość 35 km. Rozpalona do czerwoności magma, płynąca strumieniami, wytworzyła temperaturę 500 stopni, natychmiast zamieniając wszystko w popiół. Ludzkość planety wciąż jest zszokowana bezprecedensowo okrutną erupcją, pomimo minionych tysiącleci.
Obecnie wulkan jest miejscem pielgrzymek turystów (4 mln rocznie), chcących zbliżyć się jak najbliżej do paszczy „ziejącego ogniem smoka”. Wspinają się po ścieżce, która wije się przez popiół wulkaniczny, stwardniałą lawę i pumeks (kolejka linowa została zniszczona podczas trzęsienia ziemi w 1979 roku). Adrenalina sprawia, że ekstremalni zdobywcy wulkanu unoszą się w tumanach kurzu pod palącym słońcem, od czasu do czasu wpadając na małe kamienie. Dobrze, że wzdłuż szlaku znajdują się ławeczki, na których można odpocząć i zrelaksować się. Wielu entuzjastów, którzy dotarli do krateru, nie jest zachwyconych ich martwymi szarymi ścianami i rzadką roślinnością, przebijającą się rzadkimi krzewami. Ale poczucie samozadowolenia, podziw dla niesamowitych widoków poniżej, sprawia, że zapomina się o trudach wspinaczki.
Pałac Królewski
Na głównym, wspaniałym placu Neapolu – Plebiscycie, znajduje się monumentalny trzypiętrowy budynek z dużą ilością okien – budowany przez pół wieku (1600-1650) Pałac Królewski, przeznaczony dla władców neapolitańskich z rodu Burbonów, więc zbudowali pałac z rozmachem nieodłącznym dla tej dynastii. Do dziś zachował się wygląd zewnętrzny pałacu, odpowiadający XVIII-wiecznej przebudowie, która miała miejsce pod kierunkiem słynnego nadwornego architekta Vanvitelliego, konesera późnego baroku.
Półkoliste sklepienia łukowe fasady przylegają do nisz ściennych, z których każda zawiera jeden posąg najwybitniejszych władców królestwa. Nadproże okien ozdobione stiukami, na poddaszu dachu zamontowana jest wieża zegarowa z okrągłym zegarem. Od tyłu pałac otoczony jest ogrodem, w pobliżu którego znajdują się pomniki konne petersburskiego mostu Aniczkowa. Wnętrza zdobią pompatyczny luksus, z licznymi zdobieniami sztukatorskimi, płaskorzeźbami i rzeźbami. Szerokie kamienne schody z masywnymi wzorzystymi balustradami, wysokie łuki, bogate żyrandole, stiukowe sufity, malownicze arcydzieła sławnych artystów przeszłości tworzą majestatyczne otoczenie pałacowych sal.
Dziś w budynku Pałacu mieści się kilka różnych instytucji. Większość jej powierzchni zajmuje Biblioteka Narodowa, dysponująca ogromnym funduszem książkowym, w tym bezcennymi papirusami ze starożytnego Herkulanum pochowanych pod prochami Wezuwiusza. Kilka sal pałacu (Centralna, Tronowa, Herkulesowa) połączono w muzeum historycznych apartamentów. Mieszczą się w nich największe obrazy Tycjana, Giordano, Pretiego i innych wybitnych włoskich mistrzów malarstwa.
Pompeje – tragiczny widok
W pobliżu Neapolu znajduje się popularny kompleks archeologiczny Pompeje – starożytne miasto, które w ciągu kilku minut znalazło się pod ośmiometrową warstwą popiołu i innych wyziewów z wulkanu Wezuwiusz podczas erupcji w 79 r. n.e. mi. Ile prozaicznych i poetyckich linijek poświęconych jest tej katastrofie, która zniszczyła wszystkie żywe istoty wokół, ilu artystów przedstawiło kataklizm na swoich płótnach! Słynny obraz K. Bryulłowa „Ostatni dzień Pompejów” jest wymownym świadectwem tragedii na skalę uniwersalną, zadziwia artystyczną wyrazistością.
Wieki później na miejscu martwych miast powstały nowe miasta, których mieszkańcy nie mieli pojęcia o Pompejach, dopóki nie dotarli do ruin podczas wykopalisk. W ten sposób świat dowiedział się o bezprecedensowych przejawach Wezuwiusza, a miasta pogrzebane żywcem zaczęto aktywnie odkopywać (1748-1960). Pierwsza ekspedycja kierowana przez Alcubierre'a uważała, że odnalezione obiekty to miasto Stabia, jednak w trakcie dalszych wykopalisk ustalili swoją przynależność do Pompejów.
W minionym czasie wykonano gigantyczną pracę, aby oczyścić miasto, dzięki czemu udało się poznać szczegóły katastrofy, która miała miejsce. W latach 60. XIX wieku archeolog Fiorelli ustalił na podstawie zarysów pustek powstałych z ciał ludzi i zwierząt, w jakich pozycjach zastała je śmierć, wypełniając puste przestrzenie tynkiem. Stwierdzono, że z gorącej temperatury wszystkie żywe organizmy natychmiast wyparowały.
Obecnie w Pompejach trwają prace konserwatorskie, a niektóre obiekty ukażą się zwiedzającym niemal w swojej pierwotnej formie. Świątynia Apolla (VIII wiek p.n.e.) wciąż jest w ruinie, ale znaczna część jej historii jest już znana badaczom. Z 28 kolumn przetrwały tylko dwie, co pozwala uzyskać pełny obraz majestatycznej kolumnady świątyni. Pozostałości fresków przedstawiających wojnę trojańską w zachowanych niszach wewnętrznych świadczą o wysokich umiejętnościach dawnych malarzy. Ciekawe zabytki Pompejów – Łaźnie, Dom Wenus w Muszli, Amfiteatr, Dom Fauna i wiele innych unikalnych zabytków odrodzonego miasta.
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (św. Januarego)
W historycznym centrum Neapolu, na placu Via Duomo, znajduje się główna świątynia miasta – Świątynia św. Januarius lub inaczej jest teraz nazywana „Świątynią Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny”. Na miejscu świątyni na początku naszej ery znajdowały się starożytne kościoły, przypominające siebie pozostałościami murów. W XIII wieku Karol I zlecił budowę świątyni ku czci patrona miasta Januarius (XIII wiek). Został całkowicie ukończony już w XIV wieku. za panowania jego wnuka Karola. Fasada kościoła katolickiego była kilkakrotnie aktualizowana, niektóre części zostały zrekonstruowane, ale główne antyczne struktury kaplic i bazylik zostały starannie zachowane.
Zewnętrzna architektura świątyni wykonana jest w kilku stylach z przewagą cech gotyckich: stożkowe sklepienia okien, ostro zakończone szczyty wież skierowane ku górze oraz wąskie otwory okienne wyraźnie to potwierdzają. Najstarszym zabytkiem zachodniej kultury religijnej jest tu chrzest św. Jana, którego wnętrza zdobią mozaiki z IV wieku. Splendor dekoracji świątyni to dzieło utalentowanych mistrzów renesansu Vasari i Perugino. Imponująca jest mozaika „Madonna z Dzieciątkiem na tronie…”, stworzona w 1322 r. Drogocenne rarytasy kościelne zwane „Skarbami San Gennaro” są przechowywane w głównej kaplicy katedry, której bezcennym eksponatem jest popiersie Januarego, wykonane ze złota.
Popiersie jest rodzajem relikwiarza dla relikwii wielkiego męczennika: głowa popiersia, ozdobiona luksusową suknią, zawiera fragmenty czaszki Januarego. Teraz popiersie jest hojnie obdarowane kosztownymi ofiarami w postaci złotych łańcuchów i krzyży inkrustowanych drogocennymi kamieniami. „Atrakcją” świątyni jest magiczne naczynie z krwią świętego, które podobno wrze 19.09 i 16.12 – święta patrona. Neapolitańczycy wierzą, że jeśli nie dojdzie do „gotowania krwi”, miasto czeka nieszczęście. Naukowcy nie wierzą w cud tłumacząc to jako fałszerstwo, a parafianie szczerze liczą na zbawczą moc świętego.
Narodowe Muzeum Archeologiczne
Unikalne Muzeum jest jedynym na świecie, którego eksponaty wskrzeszają miasta, które zginęły po wybuchu Wezuwiusza. Przez lata wykopalisk nagromadziło się tak wiele artefaktów, że zabrano dla nich budynek dawnego uniwersytetu ze skarbami Burbonów. Częściowo przebudowany i rozbudowany, piękny budynek stał się własnością państwową w 1860 roku z tytułem „muzeum narodowego”. Obiekty sztuki umieszczono w galerii sztuki, a główne pomieszczenia zajęły znaleziska archeologiczne.
Znaczną część rarytasów stanowią przedmioty wydobyte podczas wykopalisk 3 miast ukrytych pod popiołem wulkanicznym. Mozaiki ścienne i stołowe, rzeźby, freski to przykłady wysokiej klasy sztuki okresu przedchrześcijańskiego i wczesnochrześcijańskiego. Muzeum posiada również starożytne egipskie relikwie zgromadzone w dużej ekspozycji. Przedmioty sztuki i życia codziennego, freski, płaskorzeźby, naczynia, biżuteria, stworzone w kameralnym i pikantnym designie, gromadzone są w „Tajnym Gabinecie”. Głównym obiektem obrazu na nich jest nagie ludzkie ciało, przedstawione pod różnymi kątami i uznane za wzór naturalnego piękna. W Muzeum Narodowym każdy znajdzie dla siebie ciekawe eksponaty, których zakres wymyka się prostemu wyliczeniu.
Galeria Umberto
Mieszkańcy każdego miasta mają w nim swoje ulubione miejsce, z którego są dumni i uznają je za „atrakcję”. Dla neapolitańczyków takim miejscem jest Galeria Umberto I, mieszcząca się w budynku o lekkiej ażurowej architekturze i niezwykłej ośmiokątnej konfiguracji. W rzeczywistości jest to duży pasaż handlowy zbudowany pod koniec XIX wieku. zaprojektowany przez Emmanuele Rocca. Jego zadaniem było stworzenie struktury, która organicznie wpasuje się w ogólny ton architektoniczny sąsiednich budynków i ogrodzeń od ulicy Toledo, cieszącej się niestosowną reputacją Teatru San Marco.
Awangardowy architekt Boubet zaprojektował metalową kopułę przeplataną długimi wielobarwnymi witrażami – w efekcie powstał okazały budynek z wysokim szklanym sufitem (56 m) w stylu neorenesansowym. Odrestaurowany po wojnie kompleks galerii wciąż przyciąga wielu ludzi. Wewnątrz mozaikowa posadzka ozdobiona jest w postaci znaków zodiaku. Wokół nich krąży przekonanie o spełnianiu życzeń, więc każdy stara się nadepnąć na ich znak i złożyć życzenie. W galerii znajdują się wykwintne salony urody, modne butiki znanych włoskich i innych znanych projektantów, hotele, elitarne restauracje. Znajduje się tam salon muzyczny, w którym odbywają się koncerty klasycznej muzyki fortepianowej.
Zamek Castel dell'Ovo
Średniowieczny zamek, którego nazwa oznacza „zamek z jaja”, znajduje się na wyspie Santa Lucia, słynącej z popularnej pieśni neapolitańskiej. Wyspa Morza Tyrreńskiego jest połączona z Neapolem nasypem ziemnym, którym można dotrzeć do zamku. Castel dell'Ovo z daleka przypomina sztuczną skałę wiszącą nad błękitem morza. Historycy uważają, że znajdowała się na tej wyspie w VI wieku. pne mi. Greccy koloniści zaczęli budować miasto.
Później rzymski dowódca Lukullus wybrał wyspę na swoją willę. Zamek forteczny o potężnych murach, otoczony fosą ochronną, został wzniesiony w 1139 roku jako budowla obronna przed atakiem od strony morza. Teraz turyści z wielką przyjemnością wznoszą się na tarasy widokowe zamku, urzeczeni magicznym pięknem okolicznych krajobrazów. Inspekcja starożytnego zamku zachwyca architekturą; tajemnicza starożytność, porośnięta legendami o ukrytym w niej magicznym jajku; masywne bramy, wykonane jako dzieło sztuki; otaczające krajobrazy.
Zamek Castel Sant'Elmo
Kolejny średniowieczny zamek obronny, zbudowany (XIV w.) w celu ochrony przed morzem, znajduje się na wzgórzu o tej samej nazwie. Swoją nazwę zawdzięcza zrujnowanej świątyni (X wiek) św. Erazma z Antiochii. Z czasem Erasmus zaczął brzmieć we włoskiej transkrypcji jako „Elmo” – tak powstała współczesna nazwa zamku, który był wielokrotnie niszczony. Swoje przywrócenie zawdzięcza hiszpańskiemu gubernatorowi królewskiemu Pedro de Toledo.
Majestatyczna konstrukcja w postaci sześcioramiennej gwiazdy od dołu prezentuje się bardzo imponująco. Zwiedzanie zamku to ciekawa podróż w odległą i niedawną przeszłość, uchwyconą w architekturze zamku, w Muzeum Sztuki XX wieku, w eksponatach Biblioteki Historii Sztuki. Molayoli. Wizyta w kościele patriarchalnym św. Erazma nie pozostawi obojętnym, za ołtarzem, za którym pochowane są szczątki de Toledo. W ciągu dnia tarasy widokowe zamku pełne są turystów podziwiających oszałamiającą panoramę miasta.
Neapol Sotteranea
Podziemne miasto (jak brzmi w tłumaczeniu Napoli Sotteranea) pełne jest ponurej tajemnicy jako miejsce, w którym na przestrzeni wieków odbywały się pochówki zmarłych. Katakumby zbudowane w IV wieku służyły jako cmentarz chrześcijański do XVII wieku. Później przedstawiciele zakonu dominikanów zorganizowali tu przychodnię, w której ciała zmarłych umieszczano pionowo w specjalnych niszach. Znajdowały się tam małe pomieszczenia pomalowane freskami i ozdobione mozaikami, przeznaczone do pochówku szczególnie znaczących osobistości.
W najstarszych katakumbach San Gennaro szczątki św. Januaria. Święty Gaudioso jest pochowany w innych oddziałach katakumb położonych na północ – San Gaudioso. Trzecia gałąź lochów – San Severo nosi imię biskupa Severo. Całkowita długość katakumb wynosi 80 km, na całej długości znajdują się krypty, arcosolia, małe świątynie i kościoły – prawdziwe miasto zmarłych. Zwykle przychodzą tu w towarzystwie przewodnika przez wejście znajdujące się pod kościołem Santa Maria. Musisz wiedzieć, że w lochach jest bardzo zimno, więc ubierz się ciepło i przygotuj na niecodzienne przeżycie.
Muzeum Capodimonte
Luksusowy pałac-muzeum stoi tuż nad katakumbami San Gennaro. Ten okazały budynek, zaprojektowany przez znanego architekta Medrano, został zbudowany jako letni pałac dla Karola Burbona (1738). Dziś pałac jest skarbnicą wspaniałych skarbów sztuki, zbiorów dawnych rodów szlacheckich: książąt Farnese, Borgiów, Avalosów, Marii Saksonii. Oto obrazy wielkich mistrzów pędzla późnego średniowiecza i renesansu.
Wśród nich są arcydzieła Botticellego „Madonna z Dzieciątkiem i 2 aniołami”, „Danae” Tycjana, „Madonna Divina amore” Raphaela i inne równie znane płótna. Prawdziwą perłą muzeum jest porcelanowa gablota, w której znajdują się rzadkie okazy wykwintnych przedmiotów wykonanych z najlepszej porcelany należącej do Marii Saksonii i innych włoskich arystokratów. Różnorodność kolekcji porcelany zachwyca pięknem, kunsztem wykonania i malarstwem. Warto tu przyjechać na znak uwielbienia dla wspaniałych dzieł ludzkości.
Plac Plebiscytu
To największy plac w Neapolu, który zachwyca wszystkich swoim zasięgiem i majestatyczną ramą architektoniczną. To tutaj znajduje się słynny Pałac Królewski z posągami władców neapolitańskich. Naprzeciw pałacu wznosi się kościół św. Franciszka z Paoli, wspaniała neoklasycystyczna budowla wzniesiona z inicjatywy Ferdynanda I. Swoim wyglądem zewnętrznym z półkolistą kolumnadą po bokach kościół przypomina katedrę św. Piotra w Rzymie oraz Panteon rzymski z dużą okrągłą kopułą i trójkątnym tympanonem.
Środek placu wyznacza brązowy posąg króla Wiktora Emanuela, który zjednoczył Włochy. Siedzi na potężnym koniu w zwycięskiej pozie. Posąg jest ustawiony na monumentalnym cokole, przedstawiającym symbol Neapolu – mityczną syrenę Partenola. Plac codziennie przyjmuje tłumy turystów patrzących na zabytki i widzów Opery San Carlo.
Teatr San Carlo
Nieprzypadkowo najstarsza opera w Europie została otwarta w 1737 roku w Neapolu, gdzie wszystko przesycone jest dźwiękami neapolitańskich pieśni ludowych. Budynek Teatru San Carlo został zbudowany zamiast starego San Bartolomeo (1621) pod rządami ambitnego króla Karola VII Burbona. Otwarcie nowego luksusowego teatru odbyło się w dniu imienin króla i uświetniło wystawienie opery Sarro Achilles na Skyros. Przez lata swojego istnienia na scenie teatru wystawiano wszystkie słynne opery świata, śpiewało wielu czcigodnych wykonawców, błyszczeli wirtuozi światowego baletu. Wspaniałe wnętrza sal teatralnych przyciągają taką samą uwagę jak wybitne produkcje operowe, które nie ustępują doskonałości Operze Mediolańskiej.
Herkulanum
Herkulanum lub Ercolano to starożytne miasto zakopane pod lawą Wezuwiusza. Ruiny miasta zostały wpisane na listę dziedzictwa UNESCO. Od miasta Torre del Greco do ruin przechodzi tzw. Złota mila to droga z malowniczymi willami z XVIII wieku. Ruiny starożytnego miasta znajdują się 10 km od Neapolu. Można tam dojechać pociągiem z Neapolu do Sorrento lub trasą do Poggiomarino. Stacja Ercolano Scavi znajduje się 700m od ruin miasta.
Herkulanum jest zamknięte 1 maja, 25 grudnia i 1 stycznia.
Bilety wstępu:
Trzy dni – zwiedzanie 5 atrakcji: Pompejów, Oplontis, Herkulanum, Boscoreale, Stabiae kosztuje 22,00 €.
Jednodniowy – wizyta w jednym Herkulanum 11 €. W pierwszą niedzielę miesiąca wstęp wolny.
Bazylika San Francesco di Paola
Ta monumentalna bazylika, bardziej przypominająca rzymski Panteon niż kościół katolicki, pojawiła się w sercu Neapolu w XIX wieku. Zbudowany przez architekta Bianchi na polecenie króla Ferdynanda I, dziś przyciąga rzesze turystów. I nic dziwnego, bo znajduje się w centrum wszystkich szlaków turystycznych – na Placu Plebiscytowym, obok Pałacu Królewskiego.
Majestatyczny budynek, obramowany kolumnadą, zwieńczony 35-metrową kopułą, nie może nie zachwycać swoim wyglądem zewnętrznym. Jednak wnętrze świątyni również wykonane jest z królewską hojnością. Znajdują się tu rzeźby świętych i członków dynastii królewskiej oraz freski i obrazy znanych i nieznanych artystów, a główną ozdobą bazyliki jest oczywiście XVII-wieczny ołtarz inkrustowany drogocennymi kamieniami.
Wejście do San Francesco di Paola jest bezpłatne. Czas zwiedzania od 8:30 do 19:30 przez cały tydzień, 7 dni w tygodniu.
Kaplica San Sewero
W przeszłości prywatna kaplica i grób na pół etatu rodziny San Severo. Teraz jest to muzeum, które zgromadziło dzieła największych rzeźbiarzy i artystów Włoch. Wokół niego krąży wiele legend i mistycznych historii. Świątynia została ufundowana na cześć pojawienia się obrazu Matki Boskiej na miejscu zawalonego muru. Następnie był wielokrotnie przebudowywany, aż hrabia Raimondo de Sangro zakończył prace nad nim w XVIII wieku.
Dla turystów kaplica jest interesująca ze względu na bogactwo rzeźb i fresków. Uderza malowany sufit, który w czasie swojego istnienia nie stracił jasności barw.
Najsłynniejszą rzeźbą, można by rzec, jest perła kaplicy San Severo – Chrystus pod całunem. Niesamowita finezja pracy, dokładność detali, „nieważkość” materii okrywającej ciało świętego uderza do sedna.
Bilet wstępu kosztuje 7 €; dzieci od 10 do 25 lat 5 €; dzieci do lat 9 bezpłatnie. Otwarte na wizyty 7 dni w tygodniu od 9:30 do 18:30.
Santa Chiara
Muzeum Archeologiczne, klasztor i starożytne grobowce – to wszystko religijny kompleks o cudownym pięknie zwanym Santa Chiara w Neapolu. Katedra była kilkakrotnie przebudowywana, wzniesiona w XIV wieku w stylu gotyku prowansalskiego, a później przebudowana w stylu barokowym. A podczas II wojny światowej został całkowicie zniszczony przez bombardowanie. W połowie ubiegłego wieku mistrzowie stopniowo odtwarzali ten zabytek architektury. Tutaj zwiedzającym z pewnością spodobają się majolikowe kolumny, ozdobione mozaikami ławki, obrazy przedstawiające życie neapolitańczyków w jasnych kolorach w cieniu cytrusów.
Otwarte do zwiedzania w dni powszednie od 8:30 do 17:30, w weekendy od 10:00 do 14. Koszt zwiedzania ogrodu (wstęp do kościoła jest bezpłatny) to 6 €, dla osób niepełnosprawnych i dzieci do lat 7, wejście jest za darmo.
Muzeum Archeologiczne w Neapolu
Początkowo budynek powstał jako Uniwersytet w Neapolu, później przeniesiony na Muzeum Burbonów, bibliotekę, a w końcu doszedł do naszych czasów jako obszerna ekspozycja składająca się z 15 sal. Muzeum Archeologiczne zgromadziło najcenniejsze eksponaty z historii Włoch w szczególności i Rzymu w ogóle. Tutaj znajdziesz eksponaty doskonale zachowane od 2500 lat. Tak więc na trzecim piętrze znajdziesz artefakty znalezione podczas wykopalisk starożytnych miast Pompeje i Herkulanum, zakopane pod lawą Wezuwiusza. Również tutaj znajduje się makieta Pompejów w skali 1:100 oraz sala „Wielkiej Grecji”.
Drugie piętro zarezerwowane jest dla kolekcji numizmatyki i mozaik. Również tutaj znajdziesz „Tajny Gabinet” – salę sztuki erotycznej. Pierwsze piętro to kolekcja rzeźb rodziny królewskiej Farnese oraz sala egipska.
Godziny otwarcia od 9:00 do 19:30.
Cena biletu 12 €; dzieci do lat 18 wchodzą bezpłatnie. W pierwszą niedzielę miesiąca wstęp wolny.
Cmentarz Fontanelle
Najstarsza pogańska nekropolia w okolicach Neapolu, która później rozrosła się w ogromną kryptę w jaskini, przechowującą szczątki biednych mieszkańców Neapolu, ofiar epidemii i poważnych chorób. Trzy wielkie galerie tworzą to „miasto umarłych”, przez analogię do tradycyjnych kościołów nazywane są nawami:
nawa kapłanów przechowuje szczątki transportowane z miejsc świętych, znajduje się po lewej stronie. Po prawej stronie znajduje się nawa ubogich, a sala centralna nazywana jest nawą zarazy.
Neapolitańczycy odprawiają tu rytuały, składają ofiary, proszą zmarłych o pomoc i wsparcie. Przecież kierując się wierzeniami dusz niezidentyfikowanych ludzi, których szczątki znajdują się w katakumbach Fontanelle, nie mogą wydostać się z czyśćca i są gotowi pomóc każdemu w jego prośbie w zamian za wieczny spokój. „Kult czaszek” przyprawia o gęsią skórkę, w tym niezwykłym, mistycznym miejscu, wśród drewnianych krypt przypominających budki dla ptaków i improwizowanych krypt, zaczynasz odczuwać kruchość życia w inny sposób.
Godziny otwarcia od 10:00 do 17:00. Bilet wstępu kosztuje 7 €.
Katakumby San Gaudioso
Kolejny cmentarz w katakumbach znajduje się w dzielnicy Sanita. Są to wczesnochrześcijańskie pochówki podziemne, znajdujące się bezpośrednio pod kościołem Santa Maria della Sanita. Istnieje również kasa biletowa, w której można kupić bilety na wycieczkę do katakumb. Tutaj, w rozgałęzionych korytarzach, w kilku rzędach znajdziesz wiele miejsc z pochowanymi szczątkami okolicznych mieszkańców. I arcosolia – nisze do pochówku szanowanych ludzi i zamożnych obywateli.
Freski i mozaiki na ścianach opowiedzą o pochowanych tu ludziach, historie z życia świętych. Chociaż katakumby przeszły nieodwracalne zmiany ze względu na wiek, większość grobowców i ołtarzy jest nadal otwarta dla turystów. Groby św. Gaudiosa i św. Nostian jest ozdobiony freskami i mozaikami z V-VI wieku. To prawdopodobnie najstarsza część katakumb San Gaudioso. Przechowywane są tu także szczątki Wielkiego Męczennika Soziusa.
Godziny zwiedzania: od poniedziałku do soboty od 10:00 do 17:00 co godzinę; Niedziela od 10:00 do 13:00. Cena biletu na zwiedzanie katakumb św.