Jednym z najstarszych miejsc pochówku jest cmentarz Vagankovskoye w Moskwie. Zajmuje powierzchnię ponad 48 hektarów i znajduje się w dzielnicy Presnensky Dzielnicy Centralnej (północny zachód) stolicy.
Fabuła
Zgodnie ze starożytną tradycją chrześcijańską nekropolie w Rosji powstawały wokół kościołów i zwykle znajdowały się w granicach miasta. W czasie epidemii chowanie na takich cmentarzach było niebezpieczne ze względu na ryzyko nawrotów epidemii. Dlatego ofiary epidemii grzebano poza granicami miasta. Historia powstania cmentarza Wagankowskiego związana jest z epidemią dżumy w Moskwie w 1771 roku, która pochłonęła tysiące istnień ludzkich. W mieście panowała panika, ludzie bali się wychodzić z domów, zarażone zarazą zwłoki wyrzucano wprost na ulicę. Zbierali je kijami z haczykami sprowadzeni w tym celu skazani, ubrani w solidne nawoskowane szaty z rozcięciami na oczy.
Cesarzowa Katarzyna II wysłała hrabiego G. Orłowa do Moskwy, aby walczył ze skutkami epidemii. Z jego rozkazu zorganizowano kilkanaście cmentarzy poza miastem. Jeden z nich pojawił się we wsi Novoe Vagankovo. Na jego terenie zmarłych chowano w głębokich zbiorowych mogiłach. Nowe Vagankovo powstało na początku XVII wieku w związku z przeniesieniem hodowli suwerena poza granice miasta. Wcześniej znajdował się we wsi Vagankovo wraz z Poteshnym Dvorem. Od XIV wieku mieszkali tam „zabawni ludzie”: bufony, błazny, aktorzy. Wyróżniały się hałaśliwym zachowaniem, hulankami, rękoczynami i rozkwitało pijaństwo.
Do XVII wieku Moskwa urosła, a Vagankovo było obok komór bojarskich niedaleko Kremla. Mieściła się na miejscu obecnej Biblioteki. Lenina. Ponieważ Kennel Yard, składający się z 300 bud, sokolników i innych służących, którzy opiekowali się sokołami i ogromnymi sforami psów, nie mógł znajdować się w mieście, zostali przeniesieni na pobliskie przedmieście na zachód od Presnenskaya Zastava (5 km od Wagankowa). Tak więc w 1636 roku pojawiło się Nowe Vagankovo. Istniał do 1695 r., do czasu przeprowadzki dziedzińca Psarnego. Teraz na jego miejscu znajduje się cmentarz Wagankowski, który swoją nazwę zapożyczył od wsi. Oficjalna data powstania to 1771.
Do XIX wieku na cmentarzu chowano zwykłych ludzi: mieszczan, chłopów, włóczęgów, drobnych urzędników. Wzniesienie majestatycznego Kościoła Zmartwychwstania Słowa w 1831 roku było początkiem pochówku szlachty i osobistości. W tym czasie wiele moskiewskich cmentarzy zostało zamkniętych lub przeniesionych poza miasto z powodu przepełnienia, a cmentarz Vagankovskoye przeniósł się z obrzeży na granice miasta i był aktywny. Przez 247 lat istnienia pochowano na nim około 500 tysięcy osób. Obecnie w kompleksie pamięci znajduje się 100 tysięcy grobów.
pochodzenie nazwy
Nie ma jednoznacznej wersji pochodzenia nazwy. Jest ich kilka. Najpopularniejsza hipoteza związana jest ze słowem „walnięcie”, które według słownika Dahla oznacza: śmiać się, żartować, pobłażać. Ponieważ „śmieszni ludzie” mieszkali w Vagankovo, ta wersja jest w pełni uzasadniona. Historycy kojarzą tę nazwę z pobieraniem opłaty pieniężnej za ważenie towarów na wagach (wagach).
Przypuszcza się, że miejsce to było skrzyżowaniem ważnych dróg handlowych i brodem przez rzekę Moskwę. W pobliżu znajdowała się placówka celna „Waganiec”, a sam podatek nazywał się „Waganiec”. Według innej wersji nazwa pochodzi od słowa „wagan”, którym nazywano prostych mężczyzn „nieokrzesanych”.
groby celebrytów
Nekropolia Wagankowskiego znana jest jako miejsce pochówku sławnych Rosjan. Pierwsze słynne pochówki pojawiły się w połowie XIX wieku. Tutaj możesz zobaczyć groby:
Miejsce wiecznego spoczynku znaleźli artyści XIX wieku:
Od XX wieku w Vagankovo tradycyjnie chowano aktorów, reżyserów, pisarzy, artystów, polityków i artystów. Wiele wybitnych osobistości znalazło tu wieczny odpoczynek, w tym:
Groby wojskowe i historyczne
W kompleksie pamięci Wagankowskiego znajduje się wiele masowych grobów i masowych grobów. Tutaj pochowani są bohaterowie wojny 1812 r., którzy polegli w bitwie pod Borodino, obrońcy Moskwy w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej, którzy nie wpuścili nazistów do stolicy, polegli w bitwach i nalotach w latach 1941-1942. Niedaleko cmentarza, w maju 1896 r., doszło do tragedii chodyńskiej, kiedy podczas rozdawania pamiątek z okazji koronacji Mikołaja II zmiażdżono prawie półtora tysiąca osób. Okaleczone zwłoki zostały przewiezione do Vagankova i ułożone w stos na łące. Tych, których można było rozpoznać, krewni pochowali w trumnach.
Według zeznań wydawcy A. Suvorina „wszystko to było spuchnięte, czarne i smród był taki, że źle to zrobiono”, więc większość pozostała nierozpoznana i została pochowana w masowych grobach w szóstej sekcji. Jest też tzw. „egzekucja”: pochowanych według „list trafień” otrzymanych przez komendanta cmentarza z OGPU w latach stalinowskich represji od 1926 do 1936 roku. Dokładna liczba „wrogów ludu” nie jest znana. Pochówki odbywały się potajemnie w nocy na odludziu w wąwozie w pobliżu strumienia. Postawiono pomniki ofiarom represji politycznych i katastrofy Hodynki.
Na cmentarzu wieczny spoczynek odnaleźli nasi współcześni, którzy zginęli podczas puczu 1991 roku i tragedii, która wydarzyła się w październiku 2002 roku w wyniku zatrucia gazem podczas schwytania terrorystów w centrum teatralnym na Dubrowce. Groby znajdują się w różnych miejscach, w pobliżu tylko dwóch młodych aktorów muzycznego odpoczynku.
Święci pochowani na cmentarzu
Prawosławni Moskali zachowują pamięć o świętych pochowanych na cmentarzu, choć ich groby zostały zmiecione z powierzchni ziemi w czasie prześladowań Kościoła. Mimo to wielu przychodzi tu po pomoc. Szczególnie szanowany wśród wierzących jest Walentin Amfiteatrow, zmarły w 1908 r. proboszcz Kremla Archanioła. Nie ma osobnego miejsca pochówku, jego ciało spoczywa w zbiorowej mogile wśród żołnierzy II wojny światowej. Podczas budowy pomnika bezbożne władze nakazały zburzenie czcigodnego grobu buldożerem. Ale ludzie pamiętają i oddają cześć Ojcu Walentemu, udają się do niego po uzdrowienie, pomoc i przyjmą to.
Dzięki staraniom wdzięcznych pielgrzymów w miejscu rzekomego pochówku postawiono dwa krzyże. Wiadomo, że w 1927 r. na Wagankowie pochowano moskiewską świętą – bł. Schema-mniszkę Martę z Moskwy z klasztoru Jana Chrzciciela, zmarłą w 1638 r. Aby uniknąć zbezczeszczenia niezniszczalnych relikwii przez bolszewików, wierzący ponownie je pochowali. Dokładna lokalizacja nie jest jednak znana.
W niejasnych grobach leżą uwielbieni jako święci: biskup Priluksky Wasili (Zelentsov), który przeszedł przez horror obozów Sołowieckich i został zastrzelony w 1930 roku; Ksiądz John Inyushin, męczennik Macarius (Morzhov), biskup Maxim (Żizhilenko), rozstrzelani w czerwcu 1931 r.
Schemat działek
Kompleks pamiątkowy podzielony jest na 60 sekcji, których lokalizację można zobaczyć na schemacie wiszącym przy wejściu. Aby nie zgubić się i szybko znaleźć właściwy grób, musisz wiedzieć, w jakim obszarze się znajduje.
Godziny otwarcia
Cmentarz czynny codziennie:
Gdzie jest cmentarz i jak się do niego dostać?
Nekropolia Wagankowskiego znajduje się pod adresem: Moskwa, ul. Siergiej Makiejew, 15 lat.
Możesz się do niego dostać:
- Metrem do stacji „Ulitsa 1905 Goda” lub „Begovaya” (odległość od obu jest taka sama). Dalej na znaku: „Cmentarz Wagankowski” około 800 metrów.
- Transport naziemny: autobusem nr 6, 69, 64, 39,152, 706; trolejbus nr 5k i 35.
Cmentarz Vagankovo w Moskwie na mapie
[iframe src=//www.google.com/maps/embed?pb=!1m18!1m12!1m3!1d1587.0547552610506!2d37.55227383652523!3d55.76832762337107!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!i7681024! !4f13.1!3m3!1m2!1s0x46b54a2a7cacb099%3A0x1d48b939a6bdbd61!2z0JLQsNCz0LDQvdGM0LrQvtCy0YHQutC-0LUg0LrQu9Cw0LTQs3vQ!21885Yn!