Grand Opera w Paryżu: zdjęcie, opis, historia, wnętrze, architektura, mapa 2021
Nie da się przejść obok tego budynku bez podziwiania architektury i nie zainteresowania historią. Zbudowany w stylu neobarokowym przez Charlesa Garniera, od 1875 r. ozdabia swoim majestatem Place de l'Opera w Paryżu. Znany jest wszystkim koneserom sztuki teatralnej na całym świecie. Tak, mówimy o słynnej Wielkiej Operze w Paryżu, która od 1989 roku nosi nazwę Palais Garnier. Turystom nie będzie trudno się do niego dostać. Można to zrobić metrem, metrem do stacji Opera lub taksówką. Zaledwie kilometr na południe od placu znajduje się słynny Luwr, a na południowy zachód znajduje się Place de la Concorde.
Historia Wielkiej Opery
Historia tej budowli jest nierozerwalnie związana z imieniem Napoleona III. To jego przesąd był powodem rozpoczęcia budowy Opery Paryskiej.
Stało się to w 1858 r., kiedy cesarz znajdował się niedaleko teatru Le Peletier, gdzie dokonano nieudanej próby na niego, w wyniku której zginęło kilka osób z jego świty. Potem teatr ten zyskał złą reputację w oczach Napoleona, który zlecił budowę nowej opery, jako że był uważany za subtelny znak tej formy sztuki.
Doskonałość Paryża Georges-Eugène Haussmanna, który był ulubieńcem cesarza i pragnąc mu się podobać, z entuzjazmem podchwycił ten pomysł. Ogłosił konkurs na najlepszy projekt gmachu Opery, w którym wzięło udział ponad stu pięćdziesięciu architektów. Po dokładnym przestudiowaniu każdego z nich, Osman wybrał szkic jeszcze wtedy praktycznie nieznanego Charlesa Garniera, który uderzył go swoim rozmachem i luksusem. Ponadto architekt wykazał się nie tylko talentem zawodowym, ale także talentem mądrego polityka, pozyskawszy poparcie cesarskiej żony.
Garnier opisał swoje dzieło jako budynek zbudowany w stylu Napoleona III. Kobieta nie mogła się oprzeć takiemu „ważnemu” argumentowi.
Kamień węgielny położono w 1860 roku. Jednak podmokłość terenu i obecność dużej ilości wód gruntowych opóźniły go o osiem miesięcy, podczas których odbywał się drenaż. Jednak fundament został położony i wzmocniony warstwą bitumu, która chroni piwnicę przed wnikaniem wilgoci. Ten fundament do dziś utrzymuje grube ściany i ciężkie podłogi budynku, nie kurcząc się i zachowując jego integralność.
Geniusz architekta polegał na tym, że wykorzystał istniejący zbiornik, który znajduje się pod Wielką Operą, do wzmocnienia fundamentów. Woda zatkała małe pęknięcia piaskiem i mułem, uniemożliwiając późniejsze wnikanie w nie wilgoci. A w przypadku pożaru zbiornik ten mógłby służyć jako źródło wody do gaszenia.
Nawet niestabilna sytuacja polityczna nie mogła uniemożliwić budowy tej okazałej konstrukcji. Ona oczywiście wydłużyła czas jego budowy, ale w 1875 paryżanie zobaczyli cudowne dzieło wielkiego mistrza, który do tego czasu służył jako więzienie i miejsce straceń podczas upadku Komuny Paryskiej.
Luwr: Wstęp na określony czas Bilet 1 –
godzinny rejs po światłach Paryża
Bilety bez kolejki na dach Łuku Triumfalnego
Wieży Eiffla: wstęp na 2. piętro
Wersal i ogrody: Bilet bez kolejki z audioprzewodnikiem
Hop-on Hop- poza wycieczką autobusową. kl., prem. lub Suite
Paris Museum Pass: 2, 4 lub 6 dni
Bilety: Montparnasse: taras na dachu na 56. piętrze
Pokaz w Moulin Rouge z szampanem
Architektura gmachu Wielkiej Opery
Do budowy budynku sprowadzano kamienie z całej Europy i krajów kolonialnych Afryki. Widać to w różnorodności ich odcieni, które do tej pory zachowywały kolory. Zgodnie z koncepcją Garniera budynek miał być ozdobiony licznymi posągami.
W tym celu zaangażowani byli tak znani rzeźbiarze, jak Gyumeri, który stworzył skrzydlate boginie harmonii i poezji; Lexan, który stał się autorem pegazów na bokach frontonu; Millais, który wyrzeźbił Apolla, trzymając w podniesionej dłoni lirę. Pomiędzy kolumnami znajdują się obecnie wykonane z brązu popiersia wielkich kompozytorów. Należą do nich Beethoven, Bach, Rossini, Mozart, Meyerbeer i inni.
Wnętrze Wielkiej Opery
Wewnątrz teatr jest również piękny i majestatyczny. Zajmując powierzchnię jedenastu metrów kwadratowych, w swoich salach może pomieścić 2200 osób, a na scenie 450 artystów.
Budynek ozdobiony jest licznymi kolumnami i rzeźbami bogów starożytnej Grecji, nimf i pucołowatych amorków. Ściany i sufity zdobią misterne marmurowe fryzy. Również przy tworzeniu wnętrza wykorzystano złoto płatkowe, aksamitne i barokowe stiuki. Na szczególną uwagę zasługuje ogromny żyrandol ważący ponad sześć ton. Wokół niego sufit był wcześniej ozdobiony starożytnymi freskami, które z czasem zaczęły się kruszyć.
Od 1964 roku sufit zdobią obrazy Marca Chagalla. Na ścianach znajdują się również obrazy znanych artystów, lustra w złoconych ramach, płaskorzeźby kompozytorów.
Wewnętrzną architekturę budynku reprezentują ogromne schody od frontu, luksusowa widownia i foyer z fontanną. Posiada również własną bibliotekę i dwie szkoły baletowe. W czasie, gdy w teatrze nie ma przedstawień, odbywają się w nim liczne wycieczki.
Zwiedzanie z przewodnikiem i spektakle w Grand Opera
Od 1875 roku na tę scenę wspinają się tancerze opery i baletu, których nazwiska znane są na całym świecie. Cena biletów wynosi od stu do pięciuset euro, mimo że nie jest łatwo je zdobyć.
Koszt wycieczek, które odbywają się codziennie od dziesiątej rano do piątej wieczorem, waha się od 4 do 9 euro. Usługi przewodnickie są płatne osobno i wynoszą średnio 35 euro.
Tutaj można również kupić drobne pamiątki na pamiątkę zwiedzania tego luksusowego pałacu.
Polecamy również odwiedzenie parków Paryża i katakumb paryskich.
Skorzystaj z usług kiwitaxi i na lotnisku, o określonej godzinie kierowca będzie na Ciebie czekał, pomoże z bagażem i niezwłocznie zawiezie do hotelu. Dostępnych jest kilka klas samochodów – od ekonomicznej po 19-miejscową minibusa. Cena jest stała i nie zależy od liczby pasażerów i adresu w Paryżu. Taxi z/na lotnisko to wygodny i wygodny sposób dotarcia we właściwe miejsce.