Montmartre to miejsce pielgrzymek turystów, którzy przyjeżdżają tu z całego świata. Niezwykłej urody świątynie, legendarne kabarety, kawiarnie, do których lubili odwiedzać sławni ludzie, muzea i galerie przyciągają ludzi.

Fabuła

W starożytności miejsce to było osadą Rzymian, zbudowali oni dwie pogańskie świątynie – jedną poświęconą bogu wojny Marsowi, drugą patronowi handlu Merkuremu.Kiedy na wzgórzu znaleziono gips, okolica stała się bogata – zaczęto tu budować wspaniałe pałace i kościoły. Przypuszczalnie w III wieku na Montmartrze, do kazań chrześcijańskich, głowa pierwszego biskupa paryskiego, św. Dionizego i jego współpracowników.

W XII wieku benedyktyni założyli klasztor z kościołem Saint-Pierre-de-Montmartre, konsekrowanym w 1147 roku. W XIX w. wzgórza opanowały wojska Langerona, ale w marcu 1814 r. skapitulowały – do Paryża wkroczyły wojska rosyjskie z wojskami alianckimi. W życiu cywilnym mieszkańcy zajmowali się wydobyciem gipsu (jedna ulica nosi nazwę Biały Plac), budowano młyny, zakładano winnice. Życie w stolicy było droższe, więc wielu, nawet przedstawicieli średnich warstw ludności, przeniosło się na to malownicze przedmieście.

Zgodnie z generalnym planem odbudowy Paryża dzielnica została przyłączona do stolicy w 1860 roku jako część XVIII aglomeracji, liczyła wówczas w niej 57 tysięcy mieszkańców. Od końca XIX wieku dzielnica stała się siedliskiem bohemy – pracowali tu wielcy artyści, pisarze, kompozytorzy, m.in. Van Gogh, Toulouse-Lautrec, Picasso i Modigliani, Emile Zola, Hector Berlioz. Prawie wszyscy potrzebowali pieniędzy, więc zamieszkali w barakach, z udogodnień była tylko zimna woda z jednym kranem na wszystkie piętra.

pochodzenie nazwy

Istnieje kilka wersji pochodzenia nazwy dzielnicy:

Według legendy w 272 r. naczelnik św. Dionizego, katolickiego księdza. Wzgórze nazwano jego imieniem, tłumaczone jako „Mons Martyrium” – oznacza „Wzgórze Męczennika”.
Nazwa pochodzi od „Mons Martis” – „Wzgórze Marsa”, ponieważ w starożytności istniała tu starożytna rzymska świątynia.

Dokładne znaczenie tłumaczenia nie jest znane.

osobliwości miasta

Jak osoba, która przyjechała do stolicy na kilka dni, może zobaczyć najciekawsze i najbardziej znaczące w całej różnorodności zabytków?

Wielbiciele talentu ekscentrycznego Hiszpana Salvadora Dali powinni odwiedzić muzeum poświęcone jego twórczości. Położony w pobliżu Place du Tertre. Niewielki budynek z niepozornym szyldem. Jeśli nie wiesz, że w pokoju znajduje się najważniejszy zbiór dzieł wielkiego mistrza, możesz przejść obok. Wystawa stała jest otwarta i organizowane są wystawy czasowe.
Na Montmartrze mieszkała legendarna francuska piosenkarka włoskiego pochodzenia Dalida. Wdzięczni paryżanie nazwali na jej cześć plac, na którym wzniesiono popiersie piosenkarki. Możesz się do niego dostać wzdłuż Girardon Street.
Ci, którzy znają twórczość pisarza i scenarzysty Aime, znają najpopularniejsze z jego opowiadań – „Człowiek przechodzący przez ścianę”. Ciekawy i osobliwy pomnik bohatera opowieści można zobaczyć idąc ulicą Rue Girardon do placu Marseille Aimé.
Ściana miłości pojawiła się niedawno i stała się niezwykle popularna wśród zakochanych par. Został zainstalowany z inicjatywy artystów Barona i Quito. Zakochane pary mogą napisać na ścianie cenne słowa „Kocham Cię”, zrobiły to już tysiące ludzi w ponad 200 językach.

To tylko kilka atrakcji, które mogą zainteresować turystów, podróż dopiero się zaczyna.

Bazylika Sacré-Coeur

Głównym miejscem świętym czczonym przez Francuzów jest Bazylika Sacred Quez (Sacred Heart), wzniesiona na najwyższym punkcie góry i widoczna zewsząd. Świątynię w stylu rzymskokatolickim zaprojektował architekt P. Abadi. Został wzniesiony w latach 1875-1914 ku pamięci ofiar wojny francusko-pruskiej. Został zbudowany z funduszy charytatywnych zebranych przez mieszkańców. Do budowy użyto białego wapienia, wysokość budowli wynosi 83 m. Uderzają wymiary największego dzwonu w stolicy bazyliki, odlanego w 1891 roku. Waga dzwonu to 19 ton, język 850 kg.

Fasada ozdobiona jest płaskorzeźbami i postaciami biblijnymi – archanioł Michał, anioł, nad portykiem znajdują się posągi bohaterki narodowej Joanny d'Arc i św. Louis. W centralnej części – postać Chrystusa Zbawiciela. Siły zła są reprezentowane przez węża, gargulce, chimery. Wnętrza zdobią witraże i mozaiki o tematyce biblijnej, powstałe w pierwszych dekadach ubiegłego wieku.

W specjalnej niszy zainstalowano największe organy. Drewniany korpus jest bogato zdobiony rzeźbami aniołów i wieżyczkami w stylu gotyckim. Początkowo miał unikalny dźwięk, ale uzupełnienia i kurz osadzający się wewnątrz instrumentu nieco go pogorszyły. Pod ołtarzem znajduje się krypta, w której pochowane są szczątki księży i sławnych ludzi Paryża.

Place du Tertre

Głównym placem Montmartre jest Tertre. Zawsze jest tu dużo ludzi – liczni turyści, malarze uliczni i artyści, okoliczni mieszkańcy. Prawdopodobnie nazwa pochodzi od słowa tertre – platforma do egzekucji, które dokonywano na tym miejscu w średniowieczu.

Na początku wieku zaczęli tu działać Pissarro, Van Gogh, Picasso i inni przedstawiciele kubizmu, surrealizmu i impresjonizmu. Dziś pracują tu młode talenty, które w kilka minut narysują kreskówkę lub pejzaż miasta. Prawie wszystkie budynki mają wartość historyczną. Na pierwszych kondygnacjach budynków znajdują się antykwariaty, galerie sztuki i kawiarnie – które szczycą się swoimi sławnymi gośćmi. a Świadczą o tym zdjęcia zawieszone na ścianach.

Muzeum Montmartre

Po spacerze po Placu Tertre, wypiciu kawy i odebraniu swojego portretu, goście stolicy są wysyłani na prawdziwe arcydzieła zgromadzone w Muzeum Montmartre. Mieści się w XVII-wiecznej rezydencji Rosimon. Początkowo mieszkał w nim aktor trupy teatralnej Moliera, artysta Dufy i muzyk Satie. W ostatniej ćwierci XIX wieku w budynku otwarto warsztat Renoira, który stał się własnością gimnastyczki i artysty Valandona i jej syna. Rodzina mieszkała w domu przez kilkadziesiąt lat.

W zbiorach muzeum znajdują się plakaty, obrazy znanych mistrzów pędzla oraz fotografie. Wystawa poświęcona jest tematom:

W muzeum odbywają się wystawy czasowe i promocje, posiada obszerną bibliotekę oraz kolekcję nagrań chanson.

Kabaretowy Zwinny Królik

Dwupiętrowy budynek kabaretu czai się na zboczu wzgórza i nie jest tak łatwo go znaleźć, jeśli nie znasz dokładnego adresu. Dom wygląda jak bajeczny, liliowy kolor i znak przedstawiający ogromnego królika z butelką wina w dłoniach. Przy wejściu do pokoju szafa i mały przedpokój. Przedstawienie odbywa się na drugim piętrze w półciemnej sali. Aktorzy siedzą wśród publiczności. Sala jest ozdobiona obrazami, które opowiadają o życiu bohemy dzielnicy. Program na przestrzeni wieków prawie się nie zmienił – francuskie piosenki z repertuaru Edith Piaf, Charlesa Aznaura, Joe Dossena i innych śpiewaków wykonywane są przy akompaniamencie akordeonu, gitary i fortepianu. Aktorzy czytają poezję, prezentują krótkie sztuki. Atmosfera jest spokojna i ciepła.

Winnice

Winnice kwartału znajdują się przy Rue de Sol i Saint-Vincennes, zajmując powierzchnię nieco ponad 1,5 mkw. W sumie jest 1762 winorośli 27 odmian, z których rocznie produkuje się do 500 litrów wina. Od lat trzydziestych ubiegłego wieku Święto Nowego Wina obchodzone jest w październiku. Według legendy pierwszą winorośl zasadzili Rzymianie w 120 roku. W średniowieczu prawie wszyscy mieszkańcy wzgórz zajmowali się uprawą winorośli, winnice zajmowały znaczną część terytorium.

Pojawiło się tu wiele tawern, tawern, przyjeżdżali tu nawet ludzie ze stolicy, bo wino na przedmieściach było dużo tańsze. Kiedy terytorium stało się częścią Paryża, winnice stają się mniejsze, są wycinane i budowane są domy. W 1929 roku z inicjatywy artysty Pulbo i jego współpracowników uratowano pozostałości historycznego miejsca. W 1933 roku mieszkańcy odrestaurowali winnicę po północnej stronie stoku.

Młyn Moulin de la Galette

Młyn Galet to młyn zbudowany w 1622 roku. Początkowo był używany zgodnie z przeznaczeniem, ale pewnego dnia jego właściciele, Debre, zbudowali szopę i ustawili stoły – pojawiła się pierwsza restauracja z salą taneczną. Przy dobrej pogodzie ludzie bawili się na świeżym powietrzu, w deszczową pogodę gromadzili się w pomieszczeniu, które wyglądało jak zwykła stodoła. Najpierw przyjechali tu robotnicy, szwaczki – zwykli ludzie, żeby tańczyć i bawić się po dniu pracy. Pod koniec XIX wieku przy młynie gromadzą się znani całemu światu artyści, artyści i muzycy. Znajduje się na skrzyżowaniu ulic Lepic i Tolose. Jest pod ochroną państwa.

Kawiarnia „Dwa Młyny”

Kawiarnia zasłynęła po premierze sensacyjnego filmu „Amelia” w 2001 roku, część jej akcji odbywa się w instytucji. Po filmie pojawiły się nowe elementy projektu – plakat z autografem aktorki Totu, która grała główną rolę, małe muzeum filmu, z jakiegoś powodu umieszczone w męskiej toalecie.

Otwarte na początku XX wieku wnętrze kawiarni nie zmieniło się od lat 50. ubiegłego wieku. Nawet menu pozostało takie samo, nowy właściciel usunął tylko sklep tytoniowy i zastąpił obrusy papierowymi serwetkami. To przytulne bistro z przytulną, domową atmosferą, gdzie można zamówić kawę, lampkę wina lub główny deser – creme brulee z kardamonem.

Kabaret „Moulin Rouge”

Moulin Rouge (Czerwony Młyn) to najsłynniejszy kabaret. Założona w 1889 roku przez Ollera i Zdlera, w ciągu kilku miesięcy po otwarciu stała się rozchwytywana. Bilety należy rezerwować z wyprzedzeniem, zwłaszcza w święta. Tutaj po raz pierwszy wykonali kankana do muzyki Offenbacha, stworzonego przez Toulouse-Lautreca, a plakaty pisane ręką artysty wciąż wiszą przy wejściu i w samym pomieszczeniu.

Czas trwania spektaklu to 1 godzina 45 minut.

Tematy w programie:

Moulin Rouge wczoraj i dziś
Historia Pirata Sandohan
przedstawienie cyrkowe
Historia kabaretu poświęcona jest kobietom, które rozsławiły kabaret. Kończy się zapalającym kankanem.
Chicago show

W produkcjach brało udział 80 artystów, ponad 140 muzyków i śpiewaków. Uszyto 1000 kolorowych strojów znanych projektantów, ozdobionych dżetów i piór. Czarujący spektakl!

Cmentarz

Otwarte 1 stycznia 825 na terenie kamieniołomu, w którym wydobywano gips. Zajmuje obszar 11 hektarów, położony w zachodniej części dzielnicy. Obecnie jest tu 20 000 pochówków, a ponieważ cmentarz jest czynny, rocznie pojawia się 500 grobów. Przy wejściu ludzie otrzymują mapę terenu.

Na cmentarzu pochowani są aktorzy, artyści, muzycy, politycy – Offenbach, wynalazca saksofonu Saks, artyści Degas, Moreau, pisarze Heine, Stendhal, syn Dumasa. Pochowany został Alfonsine Duplessis, śpiewany przez pisarza Dumasa w dziele „Dama kameliowa”. Delilah, na której grobie zawsze można zobaczyć świeże kwiaty.

Boulevard Clichy i Place Pigalle

Na Boulevard Clichy znajdują się setki sex shopów, klubów nocnych z pikantnymi występami, klubów ze striptizem. Bulwar jest uważany za centrum życia nocnego stolicy Francji. Chociaż ciekawie jest spacerować tutaj w ciągu dnia. Bulwar jest historycznie znany z tego, że podczas kampanii 1814 r. rozegrała się tu bitwa między wojskami rosyjskimi i francuskimi. Van Gogh często przedstawiał to miejsce na swoich płótnach, lubił odwiedzać znajdującą się tutaj kawiarnię Tamburyn.

Na bulwarze znajduje się Muzeum Erotyki, otwarte w 1997 roku. Na parterze znajduje się ekspozycja opowiadająca o domach publicznych z XIX i XX wieku, prezentująca meble, urządzenia erotyczne dopuszczone do użytku w zalegalizowanych burdelach. Na drugim piętrze oczywiście obrazy o tematyce erotycznej współczesnych artystów, karykatury i rzeźby o tematyce seksualnej.

Idąc bulwarem, trafisz na Plac Pigalle, również wybrany przez kreatywną bohemę. Znajduje się tutaj słynna kawiarnia Black Cat. Ciekawe, że wiele celebrytów, którzy go odwiedzili, było biednych i z braku pieniędzy płaciło swoimi rysunkami – między innymi Picasso, Renoir, Degas. Obecnie mieści się tu dzielnica czerwonych latarni – na każdym kroku są sex shopy, nawet na ulicy sprzedają pikantne artykuły. Lepiej nie chodzić z dziećmi. Wieczorem na każdym kroku można spotkać przedstawicieli najstarszej profesji.

Gdzie się znajduje i jak się tam dostać

Montmartre znajduje się w 18. dzielnicy miejskiej na północy Paryża we Francji.

Jak się tam dostać: metrem do przystanków: Anvers, Pigalle, Blanche (linia 2); Lamarck, Caulaincourt i Abbes (linia 12). Następnie wejdź po schodach lub skorzystaj z kolejki linowej.

Atrakcji, które gromadzą się w paryskiej dzielnicy Montmarte, jest tak wiele, że trudno wszystko opisać i wymienić. Jeśli masz szczęście być w stolicy Francji, koniecznie odwiedź dzielnicę bohemy.