Na małej wyspie Staffa w Szkocji znajduje się jedna z najbardziej niezwykłych jaskiń na świecie. Nie tylko jej urodę zawdzięcza wulkanicznemu pochodzeniu. Znany jest wielu jako „jaskinia melodii”, kiedyś w której poczujesz się jak w gigantycznej naturalnej katedrze i usłyszysz prawdziwe dźwięki natury.
Jak i gdzie kupić tanie bilety lotnicze przeczytaj w naszym życiu hack.
Gdzie jest
Znajduje się wśród wielu innych systemów jaskiń na maleńkiej wyspie Staffa, u wybrzeży Szkocji. Ta jaskinia jest największą spośród innych i jedyną, do której można wejść. reszta jest przez większość czasu pod wodą. Aby jednak nacieszyć się całym pięknem jaskini, trzeba będzie zejść z łodzi (żadna z nich nie wpadnie do wąskiej szczeliny) i przejść małą ścieżką wzdłuż efektownych bazaltowych kolumn.
Historia wystąpienia
Całe to piękno pojawiło się dzięki lawie wulkanicznej. Wyobraź sobie, że ona, wezwana do zniszczenia wszystkiego na swojej drodze, stworzyła kiedyś jedno z najpiękniejszych tworów natury. Perfekcyjnie ukształtowane kolumny bazaltowe tworzą zapierające dech w piersiach stopnie, które wydają się być dziełem starożytnych olbrzymów.
Tak naprawdę od setek lat natura dokłada wszelkich starań, aby stworzyć to niezwykłe miejsce: deszcze bezlitośnie nawadniały bazaltowe klify, morze zaciekle je atakowało lub wręcz przeciwnie delikatnie pieściło, tworząc nowe formy i jaskinie. Jaskinia Fingala stała się szczytem ich stworzenia. Jego długość to prawie 80 metrów, wysokość – 20, a szerokość – 14 metrów.
legendy jaskiniowe
Jaskinia Fingala ma starszą nazwę Uamh-Binn. W tłumaczeniu na rosyjski oznacza „jaskinię melodii”. Pod jego zakrzywionym sklepieniem, niczym kopuła, dźwięki fal są szczególnie urzekające. A dzięki niezwykłej akustyce wydaje się, że jesteś gościem magicznego przedstawienia, które Natura organizuje tylko tu i teraz.
Bardziej współczesna nazwa jaskini znana jest dzięki Jamesowi MacPhersonowi, ten szkocki poeta śpiewał w swoich wierszach starożytną legendę o gigantycznym Fingalu. Według eposu Fingal zbudował tamę, aby połączyć Irlandię i Szkocję. Raz przed poważną walką z wielkim gigantem, Fingal położył się do odpoczynku. W tym czasie jego rywal szedł groblą do jego domu, gdzie przebiegła żona Fingala, wskazując na męża pod kołdrą, powiedziała, że to ich nowo narodzone dziecko. Myśląc o tym, jaki rozmiar powinien wtedy mieć ojciec dziecka, olbrzym rzucił się do biegu, niszcząc za sobą nowo wybudowaną tamę. Z tego niezwykłego mostu pozostała tylko wyspa Staffa.
Piękno tego miejsca tkwi nie tylko w samej jaskini i generowanych przez nią dźwiękach. Jeśli wejdziesz do środka, będziesz miał urzekający widok na świętą wyspę Iona, która jest znana jako miejsce pochówku wszystkich starożytnych szkockich królów, m.in. i Makbet. Dodatkowo będziecie mogli w pełnej krasie obserwować morze, które stworzyło taki cud natury.
Źródło inspiracji
Jaskinia zyskała rozgłos po odkryciu jej przez przyrodnika Sir Josepha Banksa w 1772 roku. Uderzyło go tak piękno i akustyka tego miejsca, że w różnym czasie odwiedzały je tak znane postacie kultury i polityki jak Juliusz Verne, królowa Wiktoria, Walter Scott i wielu innych. Wzmianki o tym cudzie natury można znaleźć w różnych dziełach sztuki: muzyce, literaturze, malarstwie. Na przykład w jednym ze słynnych dzieł Strindberga ta jaskinia jest głównym miejscem wszystkich wydarzeń.
Znany kompozytor Mendelssohn napisał Uwerturę 26, lepiej znaną jako „Hebrydy, czyli jaskinia Fingala”, próbując opisać uczucie, które ogarnęło go podczas wizyty w tym miejscu.
Brytyjski malarz Joseph Turner stworzył krajobraz jaskini Fingala w 1832 roku. I to nie jedyne przypadki. Na przestrzeni kilku stuleci gwałtowne fale rozbijające się o sześciokątne kolumny i dające początek prawdziwej muzyce były źródłem inspiracji dla wielu różnych kreatywnych osobowości.
Najlepszy czas na wizytę
Najlepszy czas na podziwianie tego cudu natury to wiosna. To właśnie wtedy martwe wcześniej wierzchołki raf pokryły się dzikimi kwiatami i zielenią. Różne rodzaje glonów żyjących w wodzie na bazaltowych kolumnach przybierają wszystkie kolory od bladego rubinu po bajeczny akwamaryn. W tym czasie jaskinia Fingal staje się szczególnie tajemnicza i urzekająca.
Woda morska gromadzi się w powietrzu i tworzy gęstą mgłę, która powstaje w jaskini. Dzięki temu niezwykłemu spektaklowi i magicznej muzyce surfingu ma się wrażenie, że jest się na wyjątkowym koncercie ku czci natury i samego życia – tak zmiennego, a jednak niezwykle pięknego.
Wyspa Staffa, mimo że niezamieszkana, jest bogata w różne gatunki ptaków i wodnych mieszkańców. Występują tu różne ptaki morskie. Możesz spotkać prawdziwy symbol morza – darmowego petrela. Nad bazaltowymi kolumnami przelatują mewy i kormorany długonose. W wodach w pobliżu jaskini żyją przyjazne delfiny i foki szare. Wszystkie pokazują, że mimo niedostępności wyspy żyje! A dźwięki, które rodzą się w głębinach jaskini Fingala, są odzwierciedleniem samego życia morza i wszystkich jego mieszkańców.
Z roku na rok wyspa Staffa przyciąga turystów. Nie da się zapomnieć tego uczucia, gdy stoisz w dźwięcznej i czarnej jaskini, pod tobą szmaragdowe fale z hałasem rozbijają się o skały. Bazaltowe kolumny pędzą w górę niczym sklepienia najdoskonalszej katedry, a wokół rozbrzmiewa niesamowita i naprawdę niepowtarzalna muzyka, która odbita od ścian wpada do bezkresnego szarego morza.