Nadają Wenecji Północy i jej przedmieść wyjątkową aureolę uroku. Osiedla w Petersburgu mają wiele twarzy, jak miasto i obwód leningradzki. Wiele prób spadło na udział osiedli i domów, ale budynki, parki, budowle zachowują ducha starożytności, są wzorcem dla eleganckich rozwiązań architektonicznych.

Pałac Jusupowa na Moika

Legendarne miejsce na mapie Rosji. Kompleks jest codziennie otwarty dla publiczności. Tutaj masz okazję zobaczyć pałacowe sale ceremonialne, sale, w których żyli przedstawiciele słynnej książęcej dynastii. Osobna ekspozycja poświęcona jest tutaj morderstwu Grigorija Rasputina. Jeśli się nad tym zastanowić, jest w tym ironia losu Jej Królewskiej Mości.

Klan Jusupowa zrobił wszystko, co możliwe, aby zniszczyć świętego starca lub genialnego oszusta, aby Rasputin przestał wpływać na rodzinę królewską. W rezultacie dynastia Jusupowa otrzymała swoją klątwę, z której została zmieciona z powierzchni ziemi. Budynek na Mojce powstał prawie 300 lat temu. Zespół architektoniczny był wielokrotnie przebudowywany i przebudowywany.

Jest swego rodzaju odzwierciedleniem charakterystycznych cech przedstawicieli rodziny Jusupowów: umiłowania luksusu, pragnienia władzy. Oprócz głównego budynku do dziś zachowała się stajnia, kościół i kino domowe. Najpopularniejszą częścią kompleksu wśród turystów jest galeria sztuki z arcydziełami mistrzów krajowych i zagranicznych.

Majątek-muzeum G.R. Derzhavin

Znajduje się na skarpie Fontanki. Należy od razu wyjaśnić: obiekt nie jest przeróbką, jednak konserwatorzy odrestaurowali wiele jego części od podstaw według starych szkiców. Na terenie posiadłości znajduje się wspaniały ogród, w którym lubił odpoczywać wielki rosyjski poeta Derżawin, o którym wielu krytyków literackich próbowało „zapomnieć” po rewolucji. To bardzo przytulne miejsce, w którym obecnie odbywają się literackie święta dla dorosłych i dzieci.

Za życia poety dom odwiedziło wiele znanych osób jego czasów. Historykom udało się dosłownie krok po kroku odtworzyć jego wnętrza, zebrać przedmioty gospodarstwa domowego szlachty, księgi i rzadkie dokumenty. W centralnym budynku kompleksu znajduje się stała ekspozycja poświęcona rozwojowi literatury rosyjskiej.

Tutaj można zobaczyć atmosferę gabinetu mistrza i sal, w których młody Puszkin prezentował publiczności swoje wiersze podczas szlacheckich wieczorów literackich. W domu znajdują się ekspozycje poświęcone twórczości innych poetów rosyjskich, Wojnie Ojczyźnianej 1812 r. oraz zabytkowej porcelanie.

Nieruchomość muzealna I.E. Repin „Penaty”

Północną stolicę Rosji i wieś Repino dzieli ponad 40 kilometrów. To tutaj wielki rosyjski artysta marzył o spędzeniu ostatnich lat swojego życia. I tak się stało, a miejsce nad brzegiem Zatoki Fińskiej stało się kultem dla wielu pokoleń melomanów. Terytorium otrzymało swoją starożytną nazwę przed rewolucją dzięki Repinowi.

Artysta stworzył szkice wizerunków starożytnych rzymskich bogów, aby zachować domostwo. Grób Repina znajduje się na terytorium. „Penaty” słyną z tego, że wśród gości domu byli kompozytorzy Anatolij Liadow i Aleksander Głazunow, poeci Władimir Majakowski i Siergiej Jesienin, pisarze Maksym Gorki i Aleksander Kuprin.

Alejkami spacerowali ludzie, którzy marzyli o zmianie systemu, wychowaniu nowego pokolenia młodych ludzi w kulturze rosyjskiej. Ten dom zawsze przyciągał rewolucjonistów, w tym Narodnaja Wola. Obecnie na legendarnym terytorium znajduje się kort do krokieta, studnia artezyjska, kopia starożytnej świątyni egipskiej, gdzie… starożytne cechy są wyraźnie widoczne.

teolog

Wyjątkowy park etnograficzny jest przytulny o każdej porze roku. Kompleks architektoniczny składa się z 2 osiedli: Bogoslovka i domu Zinowjewów. Obejmuje muzeum życia chłopskiego z unikalnymi eksponatami. Na terenie Bogosłowki gromadzone są zabytki architektury drewnianej.

W skansenie nad brzegiem Newy można zobaczyć odtworzone kopie starożytnych świątyń, domów, fortyfikacji, warsztatów rzemieślniczych. Zinowjewo również znajduje się na tym odcinku. W skład posiadłości wchodzi dom szlachecki, obok którego utworzono park zgodnie z kanonami z drugiej połowy XIX wieku.

Drugi kompleks to pirsy, częściowo odrestaurowane budynki gospodarcze i pawilony. Znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. A Muzeum Życia Chłopskiego to remake, ale jego zbiory sięgają końca przeszłości – początku tego stulecia.

Ten kompleks wystawienniczy pozwala zapoznać się z życiem różnych grup ludności. Podzielony jest na 2 części: dokumentalną (bardziej interesującą dla zawodowych historyków) i adaptowaną, gdzie pracownicy muzeum organizują sesje zdjęciowe, rekonstrukcje historyczne, umożliwiają zwiedzającym przymierzenie kopii dawnych strojów oraz udział w interaktywnych pokazach.

Oranienbaum

Mieściła się tu niegdyś rezydencja królewska, a politycy rozwiązywali kwestie, które na wieki decydowały o losach Rosji. Pałac na wybrzeżu Zatoki Fińskiej należy do miasta Łomonosowa. Jej budynki powstały 300 lat temu i do dziś zachwycają elegancją. Na zewnątrz i we wnętrzu pałacu wyraźnie wyczuwalny jest wpływ szkoły włoskiej.

W rezydencji do dziś zachowały się dekoracje ścienne Pittoniego. Legendarny malarz był jednym z tych, dzięki którym styl barokowy królował w Europie i Rosji. Oranienbaum jest interesujące ze względu na swoje ogrody i parki. Na jego terenie znajduje się kilka luksusowych pałaców, Kanał Morski, budowle obronne, pawilony.

Rezydencja była w rzeczywistości miastem w mieście. W nim odpoczywali przedstawiciele cesarskiej dynastii Romanowów, przyjmowali gości, cieszyli się pięknem natury, urządzali miłosne spotkania z faworytami i faworytami, prowadzili tajne negocjacje dyplomatyczne. Warto zauważyć, że prawie wszystkie budynki zachowały swoje oryginalne wnętrza i zewnętrza, a parki wyglądają dokładnie tak, jak przed rewolucją.

Dwór Maryino

Wyjątkowe miejsce na przedmieściach Petersburga jest często nazywane jedną z wizytówek dzielnicy Tosnensky w obwodzie leningradzkim. Znajduje się między dwiema wioskami i kiedyś należał do słynnej dynastii przemysłowców Stroganowa. Dlatego Maryino ma drugie, nie mniej znane imię: Stroganowo.

Posiadłość przeszła później w posiadanie rodziny Golicynów, oni też zainwestowali w majątek bajeczne pieniądze. Architektura Maryino wiernie oddaje ducha różnych cesarskich epok. W jej motywach wyraźnie wyczuwalny jest wpływ szkół europejskich i rosyjskich. Jednocześnie obiekty kompleksu zaskakująco harmonijnie wpisują się w otaczający krajobraz.

Ścieżki parku w Maryino zachęcają do spacerów, podziwiania altan, drzew, tafli wody stawów, kanałów, okazałego kamiennego mostu i lekkich, wdzięcznych mostów. W różnych okresach na tym terenie znajdowały się instytucje państwowe. Dziś jest własnością prywatną, budynek uzyskał status kompleksu hotelowego. Dziś w Maryino odbywają się święta, uroczystości rodzinne, stworzone zostały warunki do wypoczynku VIP.

Dwór Leuchtenberg

Położona na wzgórzu ma inną nazwę: Góry. Jego budowle można uznać za typowy przykład późnego klasycyzmu. Surowy, majestatyczny pałac zachwyca lakoniczną formą, geniuszem rozwiązań planistycznych. Historia tego miejsca jest ściśle związana z cesarską rodziną Romanowów.

Pałac został zbudowany na rozkaz Mikołaja I i całkiem naturalnie, co odzwierciedla gusta rosyjskiego autokraty. To prezent od cesarza dla córki, jeden z pierwszych budynków w Petersburgu, w którym zauważalny jest wpływ eklektyzmu. To terytorium należy teraz do instytutu biologicznego. Dostęp do unikalnych budynków jest ograniczony.

Warto zauważyć: przed rewolucją pałac był często nazywany „kaprysem losu”, ponieważ Rosja była w stanie wojny z Francją, a przedstawiciel dynastii Romanowów poślubił Francuza. Co więcej: mężczyzna, który był pasierbem Napoleona. Książę Leuchtenberg uzyskał więc nazwisko Romanowski, tytuł książęcy, pozycję w społeczeństwie, a poprzez małżeństwo z córką przeciwnika politycznego uwiecznił jego imię.

Utkina dacza

Zespół architektoniczny znajduje się u zbiegu rzek Okkervil i Okhta. Tę samą nazwę nosi muzeum znajdujące się na jego terytorium, którego obiekty są uznawane za zabytki o znaczeniu federalnym. Właściciele chaty zmieniali się kilkakrotnie. Jej główne budynki zostały wzniesione prawie 300 lat temu, aby pomieścić pierwszych przedstawicieli słynnej dynastii Połtorackich.

Byli to niezwykli ludzie: dzięki swoim twórczym talentom, pięknym głosom weszli do grona bliskich cesarskiego domu. Dacza jest przeznaczona do rekreacji, ale sława dziwnego miejsca została dla niej utrwalona jeszcze przed rewolucją. Istnieją wersje, że 600 lat temu ziemia należała do słynnych szwedzkich rodzin wojskowych.

Może dlatego miejscowi, turyści od czasu do czasu widzą duchy w starej, obcej postaci? I inny mistycyzm: szlachcianki, tak czy inaczej związane z majątkiem, często oczekiwały wdowieństwa. W nowym stuleciu los pomnika o znaczeniu federalnym jest korzystniejszy niż w przeszłości, kiedy służył nawet jako szpital dla chorych psychicznie. Stopniowo Utkino zamienia się w największą w kraju platformę artystyczną dla międzynarodowych wystaw.

Schronienie

Posiadłość słynnego rodu Oleninów zachowała się w doskonałym stanie do dziś. Historia majestatycznego kompleksu architektonicznego rozpoczęła się ponad 200 lat temu, kiedy rosyjski historyk i osoba publiczna postanowiła wydać posag żony na zakup dużej działki, której nikt nie potrzebował. W tym czasie bardzo często zdarzało się, że mąż zarządzał pieniędzmi w rodzinie.

Olenina na ogół miała szczęście: jej mąż nie stracił posagu w karty i nie wydał go na utrzymanie dziewcząt o łatwej cnocie. Budynki na tym terenie były cudami inżynierii. Przedstawiciele rodziny Oleninów (dorośli i dzieci) osobiście sadzili drzewa w alejkach Parku Priyutino.

Żukowski i Puszkin byli gośćmi w dużej przytulnej rezydencji, Glinka wykonywała romanse, rosyjscy artyści pokazywali szkice swoich przyszłych arcydzieł. Główny budynek jest teraz otwarty dla publiczności przez cały rok. Oryginalne wnętrza Olenina nie zostały w nim całkowicie odrestaurowane.

Chata Kuszelew-Bezborodko

Budynek znajduje się na prawym brzegu Newy i wygląda po prostu bajecznie. W wyglądzie jest coś ze słonecznej Italii, nie brakuje też motywów Lyonu w wystroju wnętrz i elewacji. Wcześniej dacza nazywała się po prostu: Teplovo.

Senator Teplow był bardzo zamożnym szlachcicem i skąpcem. Nie rozumiał, dlaczego musiał gdzieś wyjechać, aby poprawić swoje zdrowie, kiedy w Petersburgu było wiele źródeł leczniczych. Najważniejsze, jak myślał pierwszy właściciel daczy, to takie postawienie nowego budynku, aby wszystko było pod ręką.

Konkluzja: nawet całkowite oszczędności nie pomogły Teplovowi spłacić długów, sprzedał część nieruchomości. Tak więc wyjątkowe miejsce stało się własnością Kuszelewów. Szlachta była miłośnikami szkoły palladiańskiej, dlatego w pobliżu domu pojawiły się postacie lwów, różne atrybuty starożytnych pałaców. Źródła lecznicze przetrwały do dziś. Stosunkowo niedawno dacza została całkowicie odrestaurowana, na jej terenie rozpoczęły się nabożeństwa w świątyni Panteleimona Uzdrowiciela.

Znamenka

Unikalny zespół architektoniczny na terenie Peterhofu jest często porównywany do perły. Spojrzenie na jego budynki, zaułki pozostawia uczucie lotu, radości, świętowania. Rezydencja Wielkiego Księcia nie ustępuje królewskim pałacom swoim luksusem. Ona w rzeczywistości jest standardem neobaroku.

Dacza wielokrotnie zmieniała właścicieli, a oni zmieniali jej wygląd. I nie od razu zamieniło się w bogatą letnią rezydencję. Aby zespół architektoniczny nabrał nowoczesnego wyglądu, trzeba było wysiłku różnych architektów, ogromnych inwestycji finansowych, nawet jak na standardy Romanowów. Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej Znamenka została doszczętnie splądrowana.

Próby odnalezienia mebli i obrazów wywiezionych z pałacu nie powiodły się. A jednak ocalał majątek, w którym niegdyś spoczywała cesarzowa Elizaweta Pietrowna. Dziś pałac jest w dyspozycji Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej.

Dwór Demidowa

Mistyczne miejsce na ulicy Bolszaja Morska. Petersburgowcy wierzą, że mieszkają tu duchy. Wielu mieszkańców twierdzi, że osobiście widzieli wieczorami widmową postać słynnego przemysłowca obok budynku. Psychika z Petersburga uważa, że powód tego jest bardzo banalny: Demidowie kupili tytuł książąt San Donato. I w konsekwencji odziedziczyli nieszczęśliwą karmę obcego rodzaju.

Oficjalnie tytuł nadał włoski król, ale nazwisko San Donato często pojawiało się na listach buntowników, konspiratorów i innych niewygodnych dla władzy osób. Za Piotra Wielkiego rodzina Demidowa zyskała zaufanie i miłosierdzie dla przedstawicieli dynastii Romanowów, a później zasłynęła mecenatem i patronatem utalentowanych ludzi.

Dwór i katedrę św. Izaaka można uznać za bliskich „krewnych”, ponieważ zostały zbudowane według projektu Auguste Montferrand. W domu-pałacu znajduje się dziś elitarna restauracja na 200 miejsc, która serwuje dania dla smakoszy. Luksusowe wnętrza Demidowa zostały w rezydencji całkowicie odrestaurowane.

Dacza Bezobrazowy

Najczęściej budynek z sąsiednimi budynkami nazywa się Żernowką. Niedaleko od nich znajdują się nowoczesne wieżowce. Nowe budynki tylko potęgują wrażenie podróży w czasie, gdy patrzy się na starą chatę otoczoną majestatycznymi drzewami. Styl palladiański, niegdyś tak modny w Petersburgu, odcisnął tutaj swoje piętno.

Pierwsze budynki pojawiły się tu 400 lat temu, a rozwiązania architektoniczne inspirowane były ścisłym klasycyzmem. Żernowka łączy romantyczne postrzeganie starożytności (kiedy starożytne rzymskie, starożytne greckie budowle zaczęły wydawać się ludziom idealne tysiące lat później) z rosyjsko-bizantyjskimi zasadami planowania.

Luksusowe wnętrza majestatycznej daczy, jej park krajobrazowy stworzyli najlepsi włoscy mistrzowie. Z drugiej strony, budynki gospodarcze są dekorowane przez krajowych rzemieślników jako przeciwwaga dla Europy: w misternym orientalnym stylu. W nowym stuleciu dacza zamienia się w biuro, centrum kulturalne, pozostając jednocześnie pomnikiem o znaczeniu federalnym.

Dwór Woroncowa-Dashkova

Niesamowite miejsce związane jest z kilkoma słynnymi dynastiami szlacheckimi, które wniosły ogromny wkład w dobrobyt Imperium Rosyjskiego. Park z majestatyczną zabudową znajduje się w granicach stolicy północnej. Unikalny kompleks zajmuje ponad 100 hektarów.

Aż trudno uwierzyć, że kiedyś były tu biedne wsie. Rozkwit miasta rozpoczął się za czasów Piotra Wielkiego, który podarował te ziemie swojej ukochanej córce Elżbiecie. Na terenie znajduje się kilka posiadłości. Budynki nazwane imieniem Woroncowa i Daszkowa zajmują tylko jego centralną część. Główny budynek, otoczony majestatycznymi drzewami, prezentuje się bardzo imponująco.

Powstał w stylu neoklasycystycznym. Surowość linii, wyrafinowanie wyglądu zewnętrznego współgrają z koncepcją późniejszej przebudowy parku. Na terenie tego ostatniego znajduje się mały pałac, kilka szlacheckich daczy, 12 stawów z wszelkiego rodzaju mostami, mostami, ruinami budynków gospodarczych.

Dwór Kshesinskaya

Kochanka ostatniego cesarza rosyjskiego dużo wiedziała o luksusie. Matylda miała kilka wynajmowanych rezydencji. Pierwsza z nich nie nosiła jej imienia. Budynek został następnie wynajęty przez Nikołaja Romanowa, który zakochał się w tancerzu, gdy był jeszcze księciem koronnym. Kshesinskaya nie lubiła tej rezydencji. Może dręczyło ją poczucie winy przed ojcem?

Słynna polska tancerka Feliks, dowiedziawszy się o swoim romansie z koronowaną damą, z dnia na dzień posiwiała. Powodem tego nie były miłosne przygody córki, ale przepowiednia starego wróżki, że po krwawym romansie z braćmi z rodziny królewskiej rodzina Kszesińskich wyginie. Za własne pieniądze baletnica zbudowała nową rezydencję. Gauguin pracował nad projektem budynku w stylu północno-modernistycznym.

Nie artysta, ale wybitny rosyjski architekt, dzięki któremu w Petersburgu pojawił się meczet, Muzeum Suworowa i inne ciekawe budowle. We wnętrzach luksusowej rezydencji można odgadnąć cechy neoklasycystycznego, empirowego stylu. Po rewolucji nowy rząd szybko odebrał pałac kochanki, doszczętnie obrabował Romanowów w poszukiwaniu skarbu.

Później jego luksusowe wnętrza zostały odrestaurowane, a dostęp do gmachu muzeum udostępniono dla zwiedzających. Ciekawy niuans: jedyny syn Matyldy i Mikołaja (i być może jeden z jego bliskich krewnych, ponieważ poznali także Kshesinskaya) zmarł młodo w dziwnych okolicznościach we Francji.

Posiadłość-muzeum N.K. Roerich

W unikalnym budynku mieści się państwowa instytucja muzealna. Dom jest uznawany za obiekt dziedzictwa kulturowego, ale nazwa okazała się niezbyt piękna. Faktem jest, że budynek należał do słynnego lekarza Botkina, który został zastrzelony wraz z rodziną królewską.

Wielki lekarz był gościnną osobą. Nie można nazwać Rerichów jedynymi wybitnymi ludźmi, którzy tu przebywali. Być może jednak Michaił Pietrowicz nie byłby przeciwny takiemu utrwalaniu pamięci o rodzinie artystów, filozofów, podróżników. Kolejna ironia losu Jej Królewskiej Mości: budynek należał kiedyś do przodków Władimira Uljanowa (Lenina), który nakazał rozstrzelanie Romanowów, Botkina i tych, którzy nie porzucili cesarskiej rodziny.

Teraz w ogromnym domu znajduje się pamiątkowa ekspozycja poświęcona wyłącznie rodzinie Roerichów. W kolekcji znajdują się obrazy, rzadkie dokumenty, fotografie i przedmioty osobiste. W funduszach muzealnych przechowywanych jest ponad 15 000 obiektów.

Pałac Elżbiety

Chwała wyjątkowego miejsca mocno zakorzeniła się za tym miejscem, ale zagorzali fanatycy starożytności nie sprzyjają mu szczególnie. Powód jest prosty: nowoczesne technologie interaktywne dają efekt zanurzenia w przeszłości i nie mają nic wspólnego z ciszą i spokojem. Pałac znajduje się w dzielnicy Gatchina, budynek służy do organizowania wakacji premium. Odrestaurowano tu prawie wszystkie części ogrodu, park angielski i budynki gospodarcze.

Elizavetino organizuje imprezy kulturalne, imprezy firmowe, wesela. Lwia część zysku z działalności komercyjnej obiektu przeznaczana jest na utrzymanie majątku. Pałac w rzeczywistości został przekształcony w elitarny hotel. Koszt pokoi w nim jest imponujący, a rezerwowane są zazwyczaj z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. Powód popularności pałacu jest prosty: duch epoki elżbietańskiej jest tu doskonale zachowany, można poczuć się jak szlachcic.

Rozdestveno

Dwory, posiadłości o spółgłoskowych nazwach nie są rzadkością w Rosji. Wszystkie charakteryzują się wyjątkową, bajeczną atmosferą ferii zimowych. Ani wojny, ani rewolucje nie mogły go zniszczyć. Obiekt chroniony przez państwo znajduje się w Gatchinie.

W budynku mieści się muzeum Władimira Nabokowa, którego „Lolita” została w ubiegłym stuleciu zakazana za publikację, dystrybucję w wielu krajach europejskich, w tym we Francji, która jest bardzo tolerancyjna dla dzieł erotycznych. Dom położony jest na wzniesieniu. Otaczają go tereny zielone.

Aby być uczciwym, budynek należał tylko do krewnych pisarza. Ale to właśnie okazało się najbardziej odpowiednim miejscem do przechowywania, eksponując unikatowe rzeczy przedstawicieli rodziny Nabokovów. Nie mniej interesujący jest park sąsiadujący z domem, w którym doskonale zachowały się źródła lecznicze, jaskinie krasowe i starożytne cerkwie.

W wodzie

Unikalny obiekt znajduje się we wsi o tej samej nazwie. Otwarto tu muzeum, którego wizytówką stały się święta Puszkina. Bardziej słusznie byłoby nazwać to miejsce posiadłością Hannibalów, ponieważ przodkowie wielkiego poety Aleksandra Puszkina mieszkali w Suidzie od czasów Piotra Wielkiego. Nie ma drugiej tak wyjątkowej kolekcji jak ta w muzeum nigdzie na świecie. Dla wielu wielbicieli twórczości poety „Suyda” jest jednym z miejsc kultu.

Tutaj możesz zobaczyć rzeczy osobiste Hannibalów. Wśród eksponatów znajduje się wiele starych książek, naczyń, przedmiotów wyposażenia wnętrz powstałych w epoce Puszkina. Co do niektórych rzeczy toczą się spory o autentyczność relikwii, ale czy to naprawdę jest takie ważne? Typowy przykład: koronkowy ręcznik z monogramem „AS”. Nie jest faktem, że rzecz należała do Puszkina, ale chciałbym wierzyć, że tak było.

Posiadłość-muzeum P.E. Szczerbowa

Dom-muzeum Pamięci nosi imię słynnego karykaturzysty, a jego ekspozycje poświęcone są nie tylko kreatywności, ale także jasnemu życiu celebryty. W salach wystawowych znajdują się rzadkie eksponaty związane z historią lotnictwa, architekturą, Gatchiną, gdzie mieszkał Paweł Jegorowicz.

Nieustannie odbywają się tu ciekawe wystawy i koncerty muzyki na żywo. W domu panuje niesamowita kreatywna atmosfera. Według zwiedzających działa inspirująco. Co jeszcze jest niezwykłego w tym obiekcie sztuki? Został zbudowany na początku ubiegłego wieku według kanonów secesji. Prawie wszystkie 10 jego pomieszczeń zachowało się w pierwotnej formie.

Gwiazdy lubiły odwiedzać dom: od Chaliapina, Kuprina po Niestierowa i Perwukhina. W jego salach przedstawiciele inteligencji twórczej toczyli gorące debaty o przyszłości Rosji, snuli plany wychowania młodzieży w duchu miłości do Ojczyzny i kultury rosyjskiej.

Rezydencja Kelchów

Przełomowe miejsce dla koneserów historii rosyjskiej architektury. Dom przy ulicy Czajkowskiego fascynuje, zadziwia, zaskakuje. Dwór ma niewiele ponad 100 lat, jego architektura jest bliższa neobaroku w podejmowanych decyzjach, a jednocześnie bardzo eklektyczna, nieprzewidywalna, tajemnicza. Nad projektem budynku pracowali różni architekci.

Profesjonaliści dodali do tego wszystkiego po trochu: gotyku, renesansu, neoklasycyzmu, pseudogotyku. Rezultatem było coś bliskiego fantazji, ale w tym czasie ten styl nie istniał jeszcze w sztuce. Dekorację wewnętrzną i zewnętrzną budynku można opisać dwoma słowami: wszystkiego dużo.

Jest sztukaterie, rzeźbienie w kamieniu, złożone ozdobne wzory, surowe figury geometryczne, kompozycje rzeźbiarskie, trzypoziomowy kominek, ręcznie robiony parkiet, na którym przedstawione są orły i lwy. A w domu można znaleźć również elementy wykończeniowe z drogiego marmuru, unikalne rozwiązania oświetleniowe. Co zaskakujące, to poczucie złego smaku w ogóle nie pojawia się. Ale to, co widzisz, zapiera dech w piersiach, wprowadza w romantyczny nastrój.

Dacza Czernyszewa

Budynek nosi imię słynnej rodziny hrabiowskiej. Znajduje się w granicach stolicy północnej, a wcześniej należała terytorialnie do Gatchiny. Miejsca te pamiętają Romanowów, Szeremietiewów, Miszukowa, Tołstoja. Dominują tu klasyczne rozwiązania architektoniczne, gdzie wyrafinowanie łączy się z arystokracją, chęcią połączenia włoskich stylów i rosyjskich (ściślej: bizantyjskich) tradycji.

Dacza ma drugie imię: Alexandrino. Czasami nazywa się Uljanowka, co nie jest do końca prawdą, ponieważ druga jest wydzieloną częścią tego samego parku leśnego. Przyjemnie jest spacerować ścieżkami daczy wzdłuż stawów, odpoczywać w cieniu wiekowych drzew. To miejsce jest dobrze znane wielu mieszkańcom Rosji i za granicą z ram seriali telewizyjnych i filmów historycznych. Świetnie się tu też sprawdzają kręcenie horrorów, programów telewizyjnych o innym świecie.

Dacza Czernow

Ciekawa wersja eklektycznych rozwiązań nie została doceniona przez współczesnych. Dacza nad brzegiem Newy została zbudowana przez rosyjskiego architekta Gauguina. Dlaczego jego innowacje spotkały się z tak dziwną reakcją? Geniuszowi zarzucono, że… zbyt swobodnie interpretował rosyjski styl. Gauguin postanowił odtworzyć budynek nawiązując do rozwiązań architektonicznych z epoki sprzed Piotra. Okazał się więc rodzaj apelu ze słynnymi moskiewskimi komorami.

Nie wszystkim mieszkańcom północnej stolicy się to podobało. To cała tajemnica, dlaczego wokół budynku było tyle sporów. Na początku tego stulecia okazały dom znalazł nowe życie: został odrestaurowany, odrestaurowano wspaniały ogród obok. Niesamowite miejsce dosłownie się zmieniło i wygląda dokładnie tak, jak marzył Gauguin: niezwykłe, potężne, urzekające.

Średniowieczne miasto Svargas

Cieszy się dużą popularnością wśród mieszkańców i gości miasta. Miasto Varangian to remake, ale okazało się, że jest więcej niż niezawodne. Jeśli wierzyć legendom, znaleziskom archeologicznym, wiele wieków temu istniała tu duża osada wikingów. Strona turystyczna została stworzona, aby jak najwierniej odtworzyć codzienne realia wczesnego średniowiecza.

Svargas nieustannie się zmienia, jakby taki proces miał miejsce wiele setek lat temu w prawdziwej północnej osadzie. Pojawiają się w nim nowe budynki, warsztaty, zagrody. Święta, pokazy, wydarzenia kulturalne w miejscu sztuki odbywają się w formacie interaktywnym.

Dzieci i dorośli mogą tutaj brać udział w kursach mistrzowskich, wykonywać kopie antyków własnymi rękami. Nie ma bieżącej wody, prądu, zwykłych dobrodziejstw cywilizacji, ale jest możliwość spróbowania potraw gotowanych w prawdziwych piecach opalanych drewnem.

Np. Rezydencja Vollenweidera

Dwupiętrowy dom położony jest na wyspie Kamenny. Budynek został wybudowany w stylu północno-modernistycznym. Kiedy na to spojrzysz, masz wrażenie, że to kawałek Skandynawii, a nie Rosji. Masywny dom został zbudowany na początku ubiegłego wieku w rekordowym czasie, biorąc pod uwagę złożoność wstępnych prac ziemnych: w ciągu zaledwie roku.

W jego okładzinie zastosowano rzadkie gatunki granitu, według których znawcy mogli kiedyś ocenić zamożność właścicieli budynku. Najciekawsze rozwiązania architektoniczne dworu związane są z dachem i oknami. Pierwsza wykonana jest z drogich elitarnych płytek, a konstrukcje okienne zaskakują… różnorodnością kształtów. Istnieje 9 rodzajów okien, z których roztacza się wspaniały widok.

Wewnątrz budynku doskonale zachowały się (i gdzieś całkowicie odnowione) witraże, dębowe panele wykończeniowe, sztukaterie i kominki. Dziś dwór jest elitarnym hotelem, ale mieszkańcy Petersburga często nazywają go po prostu i słodko: „nasz teremok”.

Posiadłości Sankt Petersburga na mapie

[źródło elementu iframe=//www.google.com/maps/d/u/0/embed?mid=1dRrPnrbAqn0cB2DLL8GfeKWktCPZbybo]