Pustynia Pinnacles w Australii – zdjęcie, opis, mapa
Jeśli chodzi o kontynent australijski, wiele osób myśli o wyjątkowych mieszkańcach narodu wyspiarskiego, bezkresnym oceanie wokół i niepowtarzalnych widokach tworzonych rękami różnych pokoleń tutejszych mieszkańców. Oczywiście do tego dochodzi cała lista obiektów, które są prawdziwą chlubą młodego kontynentu i zostały stworzone przez siły natury. Ale nie wszyscy wiedzą o wspaniałej pustyni Pinnacles, która uderza w wyobraźnię niesamowitym krajobrazem i niezwykłymi rzeźbami skalnymi. Chodzi o to kolorowe miejsce, które omówimy w naszej recenzji.
Wyjątkowe miejsce
Nazwa tego zakątka „zielonego” kontynentu jest tłumaczona jako „pustynia spiczastych skał”. Na pierwszy rzut oka na martwe przestrzenie staje się jasne, co dokładnie służyło za podstawę takiej nazwy. Wszędzie wznoszą się skalne posągi, które mają pewne podobieństwo do stożka lub piramidy i rozciągają się w kierunku błękitnego nieba ze spiczastymi szczytami. Wysokość każdego takiego „stworzenia” waha się od 1 do 5 metrów. Wydaje się, że skały zostały wyselekcjonowane według określonych kryteriów i przeniesione do odległego zakątka Australii, gdzie dziś prezentują całą wystawę dzieł Matki Natury. Wśród ogromnej liczby figur wapiennych nie sposób znaleźć przynajmniej jednej pary identycznych.
Najłatwiej dostać się do tego „parku figur skalistych” z australijskiego miasta Cervantes, które znajduje się zaledwie 20 minut jazdy od malowniczego zakątka. I nawet tak krótka podróż po pięknych przestrzeniach kraju dostarczy wielu nowych wrażeń. Władze doskonale zdają sobie sprawę, że dochody z działalności turystycznej stanowią znaczący udział w tworzeniu rocznego budżetu i robią wszystko, aby droga do zabytków i obiektów była łatwiejsza i wygodniejsza.
Nambang Park nie jest wyjątkiem, który obejmuje niesamowitą pustynię. Turyści, którzy mieli szczęście odwiedzić te zakątki, nie kryją zachwytu i nazywają Pinnacles „atrakcją” Parku Narodowego. Ale okoliczni mieszkańcy od dawna wiedzą o pięknie tego miejsca i nie pozbawiają go uwagi od lat 60. ubiegłego wieku. Dzięki popularyzacji Parku Narodowego i stworzeniu korzystnych warunków dla turystyki od 2008 roku Pinnacles odwiedza rocznie ponad 250 tys. obcokrajowców, czyli średnio 700 turystów dziennie!
Najlepszy czas na wizytę
Turyści są pewni, że pustynia pojawia się w całym swoim pięknie od sierpnia do października. Wynika to z faktu, że skromny krajobraz jasnożółtego piasku i szarych skał uzupełniają tysiące roślin, które kwitną dokładnie na początku jesieni. Turystów jest szczególnie dużo wczesnym rankiem lub popołudniem, kiedy słońce zbliża się do zachodu słońca i wokół tworzy się niezwykła gra cieni. Formacje wapienne zdają się ożywać, zaczynają poruszać się i szeptać między sobą.
I jedna chwila. W godzinach, kiedy okolica nie jest wystawiona na palące promienie słońca, można tu zobaczyć kilku przedstawicieli lokalnej fauny. Wydaje się, że zwierzęta przyzwyczaiły się już do turystów i nie uciekają już przy pierwszym pojawieniu się. Kangury i strusie Emu preferują dzienny tryb życia, a reszta mieszkańców opuszcza schronienia dopiero po zachodzie słońca.
wapienne szczyty
Jak wszystkie takie formacje, skaliste szczyty, które po prostu rozsiane są po niewielkim obszarze, pojawiły się tutaj bardzo dawno temu. Naukowcy ustalili, że głównym elementem każdego posągu są pozostałości muszli morskich. Ale nie było możliwe ustalenie prawdziwego pochodzenia skał. Istnieje kilka teorii ich pochodzenia, które są przedmiotem gorących dyskusji między australijskimi ekspertami. Najbardziej logiczna jest teoria, że posągi powstały pod wpływem wiatru i deszczu. Wiatr pełnił rolę „dostawcy” materiału budowlanego, a krople deszczu pełniły rolę ogniwa cementującego. A same rośliny i ich system korzeniowy działały jako dodatkowy element wzmacniający. Przez wiele lat przy tak niezwykłym mechanizmie następowało formowanie się każdego centymetra ogromnych skał,
Inne funkcje
Jak już wspomniano, do Pinnacles można dostać się autostradą z miasta Cervantes. Ale podróż przez samą pustynię bez specjalnego samochodu nie zadziała. Opony Jeep, które są specjalnie wyposażone na takie wyprawy, muszą mieć zwiększoną odporność na ostre kamienne szczyty, a elementy zawieszenia i rama są chronione specjalnymi ramami. Turyści, którzy byli na pustyni więcej niż raz, wiedzą, że na zewnątrz niepodobne do siebie skały łączą się w grupy. Szczególnie interesująca zwiedzających jest grupa formacji wapiennych, znana jako „Sylwetki Duchów”. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz, że wszystkie tworzą okrąg, a „główny” olbrzym znajduje się pośrodku. Nosi imię głównego ducha – Śmierć, która wydaje się wydawać polecenia innym duchom.
Zwiedzający nie pozbawiają uwagi innych grup skał, które noszą nazwę zwierząt i przedmiotów, z którymi mają zewnętrzne podobieństwo. Tutaj możesz robić zdjęcia z Kangurem, Zębami i Bramami, a nawet „zaprzyjaźnić się” z Przywódcą Czerwonoskórych. Uważa się, że po raz pierwszy unikalne formacje odkrył historyk Harry Turner. Stało się to w 1956 roku, kiedy skały uzyskały oficjalny status australijskiego punktu orientacyjnego. Nawiasem mówiąc, wymieniono je również w księgach pierwszych marynarzy i osadników, którzy wierzyli, że rzeźby są banalnymi pozostałościami starożytnej osady. Rzeczywiście, patrząc na pustynię z lotu ptaka, wydaje się, że cały kompleks budynków i budowli znajdował się kiedyś na terenie współczesnej pustyni.
Odwiedzenie malowniczego zakątka kontynentu australijskiego, gdzie tak skutecznie łączą się kolory błękitnego nieba, żółtego piasku i formacji skalnych, jest warte każdego gościa „zielonego” kontynentu.
Polecana literatura Heart Island w Australii – Makepeace.