Akropol w Atenach – co turyści powinni wiedzieć

Akropol w Atenach to najbardziej niezwykły budynek na świecie. Stał się symbolem stolicy Grecji. Akropol jest widoczny z każdego miejsca w Atenach: rząd zabronił budowania wyższych budynków w mieście. Dlatego turyści mogą używać go jako przewodnika.

Fabuła

Akropol to starożytne miasto na wysokim wzgórzu. Poza murami znajdowała się główna osada. Podczas szturmu miasto było absolutnie nie do zdobycia. Jak każde znaczące miejsce w życiu mieszczan, Akropol owiany jest legendami. Jeden z nich mówi, że zbudował miasto Kekrops. Był pół wężem, pół człowiekiem. Kekrops zadedykował swoje dzieło bogini Atenie. I na jej cześć wzniesiono pierwszą świątynię. Kekrops wynajął Cyklopów do noszenia kamieni i wykonywania ciężkich prac. Budynki Kekropsa były stosunkowo skromne. Następnie na ich miejscu pojawiły się wdzięczne budowle ozdobione złotem i srebrem.

Po zdobyciu Grecji przez Rzym świątynie pogan zostały przekazane chrześcijanom. Nie było jednak znaczących zmian w architekturze budynków: zasadniczo przerobiono wnętrza. Panowanie muzułmańskie (tureckie) w XV wieku również nie spowodowało większych szkód w zespole: pogańskie, a później chrześcijańskie świątynie zostały przekształcone w meczety bez zmiany architektury. Wzgórze ponownie zachowało swój pierwotny wygląd. Ale wiek XVII okazał się fatalny dla Akropolu: podczas oblężenia Wenecjanie ostrzeliwali zespół z armat. Wiele świątyń zostało poważnie uszkodzonych: do tej pory nie zostały odrestaurowane.

🏨 🚕 Indywidualny transfer z lotniska do hotelu i więcej

Wiek XIX przyniósł kompleksowi dodatkową ruinę: fragmenty kompozycji rzeźbiarskich trafiły do ​​British Museum. I do tej pory, pomimo protestów greckiego rządu, są tam cenne elementy. Obecnie na Akropolu trwają zakrojone na szeroką skalę prace konserwatorskie. Środki na to przeznaczone są z budżetu państwa. Osoby fizyczne również przekazują darowizny. Ale wciąż jest wiele do zrobienia.

Architektura

Główna konstrukcja rozwinęła się po zwycięstwie Greków nad Persami w drugiej połowie V wieku p.n.e. W tym czasie grecka demokracja doprowadziła do rozkwitu kraju. Aby utrwalić siłę kraju, Perykles postanowił odbudować Akropol. Miejsce było dobrze dobrane. Wzgórze o wysokości 156 m n.p.m. to wzgórze z szaroniebieskiego wapienia. Jest absolutnie nie do zdobycia: skały chronią go z trzech stron, a morze z czwartej. Aby uwiecznić projekt, architekci otrzymali możliwość opracowania nowego stylu: połączenia doryckiego i jońskiego. Ten syntetyczny styl miał stać się taki sam dla wszystkich Hellów.

Architekci podczas tworzenia zespołu zaprezentowali nieoczekiwane rozwiązania:

1. Wizja wolumetryczna budynków. Jeśli spojrzymy od strony głównego wejścia, to przeglądowi prezentowane są 3 ściany świątyni.
2. asymetria kompozycji.
3. Rozmieszczenie świątyń w przestrzeni poprzez budowę kolumnady zakonnej.
4. Zamówienia pozwalają podzielić przestrzeń lub ją połączyć. W tym czasie zaczął być szeroko stosowany porządek koryncki, który stał się znakiem rozpoznawczym architektury helleńskiej.

Oczywiście prace na dużą skalę wymagały dużych inwestycji finansowych:

1. Do realizacji budowy potrzebne były usługi drogich architektów: Fidiasza, Kallikratesa, Iktina i Mnesiclesa.
2. Rzemieślnicy byli zaangażowani w stałą pracę.
3. Do dekoracji użyto marmuru, złota, kamieni szlachetnych i półszlachetnych.

Zakrojona na szeroką skalę idea Peryklesa nie została przychylnie przyjęta przez wszystkich. Ateny otrzymały pieniądze z innych miast na utrzymanie armii i marynarki, ponieważ Ateny były zobowiązane do ochrony swoich sąsiadów. Ale doszło do niewłaściwego wykorzystania funduszy: pieniądze zostały skierowane na budowę Akropolu. A rzemieślnicy byli niezadowoleni z obowiązkowego udziału w projekcie. Na wszelkie zarzuty Perykles stwierdził, że od momentu dostarczenia pieniędzy Ateny będą dysponowały nimi według własnego uznania, ponieważ sąsiednie miasta nie oddają wojsku wojowników i marynarzy. Cel stworzenia zespołu został osiągnięty: nowy kompleks zachował funkcje ochronne, a jednocześnie gloryfikował Ateny i władcę Peryklesa. Turyści wciąż podziwiają wspaniałe świątynie.

Co zobaczyć

Na Akropolu wiele świątyń zostało już odrestaurowanych: turyści mogą podziwiać dzieła starożytnych i współczesnych mistrzów. Ale niektóre budynki dopiero czekają na renowację. Inspekcja kompleksu powinna rozpocząć się od tych budynków, które zostały przywrócone do pierwotnego wyglądu.

Partenon

Ta świątynia była i pozostaje główną świątynią zespołu. Poświęcony jest bogini Atenie i został zbudowany zamiast świątyni Hekadompedon zniszczonej podczas oblężenia miasta przez Persów. Prace budowlane rozpoczęły się w 447 pne, a konsekracja miała miejsce w 438 pne. Dekorację wnętrz ukończono dopiero w 432 roku p.n.e. Warto zauważyć, że Perykles osobiście nadzorował wszystkie prace, chociaż zaprojektował świątynię Iktin, a Kallikrates kontrolował postęp budowy.

Cechy budynku:

1. Świątynia została wzniesiona na cokole z 3 stopniami, których wysokość wynosi 1,5 m. Ściany spoczywają na 2 stopniach.
2. Wejścia na Akropolu i Partenonu znajdują się naprzeciwko siebie. Aby wejść do świątyni, musisz ją obejść.
3. Posąg Ateny znajdował się we wschodniej części Partenonu. Był też ołtarz.
4. W zachodniej części znajdowało się archiwum państwowe, w których przechowywano ofiary dla Matki Bożej Atenie.
5. Zaraz po wybudowaniu świątynia była śnieżnobiała. Ale z biegiem czasu marmur nabrał szlachetnej żółtości.
6. Partenon to budynek blokowy. Bloki marmuru mocowano żelaznymi prętami, a dla specjalnej fortecy spoina była wypełniona ołowiem.

Partenon wygląda idealnie prosto, wszystkie połączenia wydają się być wykonane pod kątem 90 stopni. Ale to złudzenie optyczne. Iktin wiedział o osobliwościach ludzkiego oka, które zniekształcają perspektywę, więc w Partenonie nie ma ani jednej linii prostej:

1. Aby masywny budynek nie wyglądał na ciężki, Iktin umieścił stylobat na podwyższonej platformie.
2. Aby świątynia nie zawisła nad wchodzącym gościem, budynek przesunięto na wschód względem centrum Akropolu. Daje to efekt stopniowej elewacji budynku.
3. Aby kolumny nie wydawały się zbyt kruche, pogrubiono je pośrodku.
4. Aby budynek nie wydawał się ciężki, kolumny zostały lekko pochylone w kierunku środka.
5. Aby nadać budynkowi wygląd solidności, kolumny w narożach są znacznie grubsze od pozostałych.
6. Aby świątynia wydawała się lekka, odległość między kolumnami stopniowo zwiększa się od krawędzi do środka.

Te odkrycia Iktina były jak na tamte czasy rewolucyjne. Ale dziś są wykorzystywane przez architektów w swoich projektach.

Hekatompedon

Hekatompedon to świątynia poświęcona Atenie. Do 480 pne była to główna świątynia państwa. Stał tylko kilkadziesiąt lat, a następnie został zniszczony podczas oblężenia miasta przez Persów. Archeolodzy ustalili, że budynek powstał za panowania Pizystrata. Pozostałości fundamentów wskazują, że budynek był czworokątny. Był ozdobiony kolumnami na całym obwodzie. Hekatompedon oznacza „sto stóp”, „składający się ze stu stopni”. Znajdował się w najwyższym punkcie wzgórza. I każdy odwiedzający przede wszystkim widział Hekatompedon. Wejście do głównej świątyni znajdowało się naprzeciwko Propylei, główne wejście na Akropol.

Ciekawy! Na miejscu Hekatompedon w dawnych czasach znajdował się ołtarz bogini Ateny. Warto zauważyć, że część Partenonu nazywana jest Hekatompedonem.

Hekatompedon został zniszczony przez Persów na rozkaz króla Kserksesa. Irytowało go długie oblężenie i odwaga obrońców miasta. Kserkses chciał zniszczyć samą pamięć o państwie. Po zakończeniu wojny z Persami Ateńczycy nie zaczęli odbudowywać zniszczonego Hekatompedonu. Ponadto zachowane fragmenty zostały wykorzystane do budowy Partenonu. Dlatego archeolodzy nie mogą niezawodnie przywrócić wyglądu Hekatompedonu. Ale podczas wykopalisk znaleziono doskonale zachowane posągi.

Zostały wykonane z porowatego wapienia i pomalowane na jasne kolory:

1. Kompozycja Bitwa pod Herkulesem i Trytonem przedstawia koniec zmagań: Herkules wygrał, Triton został pokonany.
2. Tritopator – trójgłowy wąż, patron Attyki. Bóg jest trójjedyny: trzyma ptaka (symbol powietrza), płomień (ogień), wstążkę (symbol wody). Oczy Tritopatora są pomalowane na zielono, włosy na niebiesko, torsy na różowe, a ogony na niebiesko-czerwone paski.
3. Lew rozrywający byka. To nie jest typowe dla Grecji: takie sceny są typowe dla Persji czy Babilonu.
4. Bitwa bogów z tytanami. Ta kompozycja jest najgorzej zachowana.

Kompozycje rzeźbiarskie eksponowane są w Muzeum Akropolu. Tam mają zapewnione wymagane warunki bezpieczeństwa.

Erechtejon

Na północ od głównej świątyni Akropolu, Partenonu, znajduje się wyjątkowa budowla – Erechtejon. Jego nazwa pochodzi od greckiego króla Erechteusza. Powstanie świątyni znajduje odzwierciedlenie w legendzie. Kiedyś Posejdon i Atena spierali się, który z nich będzie protekcjonalny dla Hellady. Ten, który przyniósł mieszkańcom najcenniejsze dary, stał się głównym. Posejdon uderzył w górę trójzębem: ze skały wypłynęło źródło słonej wody. Atena uderzyła w ziemię włócznią: od razu wyrosło drzewo oliwne. A dar Matki Boskiej okazał się dla Hellenów najbardziej znaczący. Świątynia została zbudowana obok legendarnego drzewa, a źródło znajdowało się wewnątrz budynku.

Inicjatorem powstania Erechtejonu był Perykles, ale dzieło zostało ukończone po śmierci króla.

Projekt został zaprojektowany przez architekta Mnesicles. Stworzył także Propyleje, główne wejście na Akropolu. Ale nie wszystko poszło gładko: rozpoczęcie budowy (421 p.n.e.) zbiegło się z wojną, jaką Ateny prowadziły ze Spartą. Zabrakło już środków finansowych i siły roboczej, aby wesprzeć budowę. Jednak prace zostały ukończone w 406 pne.

Po konsekracji do Erechtejonu przeniesiono ważne dla Ateńczyków obiekty:

Ale Ateńczycy modlili się w Erechtejon tylko przez 1,5 roku: Sparta i jej sojusznicy, Persowie, wygrali wojnę. Ateny nie odzyskały władzy.

Ciekawy! Podczas zniszczenia Akropolu podczas wojen perskich spłonęła oliwka ofiarowana przez Atenę. Ale potem dorastała w tym samym miejscu bez ludzkiej interwencji.

Erechtejon zachwyca turystów niezwykłą architekturą:

1. Platforma, na której stoi Erechtejon, jest nierówna, więc części świątyni znajdują się na różnych wysokościach. 3 części mają osobne wejścia.
2. Na wschodzie znajdowała się drewniana chata Ateny. Za każdym razem, po zakończeniu igrzysk panatenajskich, kobiety przynosiły pod pomnik nowy peplos. W zamian Atena Poliada strzegła miasta przed armiami wrogów.
3. W części zachodniej pochowany jest król Erechtejon, dlatego nad wejściem wyrzeźbiono rozetki grobowe. Są też ołtarze do składania ofiar Posejdonowi, Hefajstosowi i Boothowi. Ta część jest niższa od wschodniej aż o 3 metry.
4. W zachodniej części znajduje się również portyk córki Kekropsa Pandrosy. Kariatydy są rzeźbione z marmuru wydobywanego z góry Pentelikon. Ich wysokość przekracza 2 m. Zazwyczaj świątynie poświęcone Artemidom ozdobiono kariatydami. Jednak planując Akropol postanowili nie wznosić takiego budynku, dlatego do Erechtejonu dobudowano niezwykły portyk, aby przebłagać Artemidę.

Aż do przybycia chrześcijaństwa do Aten Erechtejon pozostawał aktywny. Wtedy to ulokowano w nim świątynię Najświętszej Bogurodzicy. Po przybyciu krzyżowców urządzono tu pałac księcia Aten. Po zdobyciu Aten przez Turków w Erechtejon znajdował się harem. Podczas oblężenia przez Wenecjan Erechtejon został uszkodzony przez ostrzał. A w XIX wieku część posągów wywieziono do Wielkiej Brytanii, część zniszczono. Dlatego w tej chwili nie można przywrócić Erechtejon.

Świątynia Nike Apteros

Ten budynek znajduje się poza Akropolem. Wcześniej w tym miejscu znajdował się bastion warowny, a aby ułatwić żołnierzom przynoszenie prezentów, zainstalowano tu także ołtarz dla Ateny Nike. W VI wieku p.n.e. Zamiast ołtarza zbudowali świątynię Atenie. Ale po upadku miasta, na rozkaz Kserksesa w 480 rpne. ten budynek został zniszczony. Za panowania Peryklesa państwo osiągnęło szczyt potęgi. I rozpoczęła się odbudowa Akropolu. Projekt świątyni Ateny Nike został opracowany przez Kalikratesa i zatwierdzony przez walne zgromadzenie mieszkańców miasta w 449 roku p.n.e.

Nie wiadomo, kiedy rozpoczęto budowę, ale konsekracja miała miejsce w 421 p.n.e. 500 lat po wybudowaniu świątynia niespodziewanie otrzymała nową nazwę. Wynika to z błędu historyka i podróżnika Pauzaniasza. Pomylił posąg Ateny bez zwykłego stroju wojskowego z posągiem Nike, ale bez skrzydeł. Pausanias wymyślił nawet historię, że budowniczowie specjalnie zerwali skrzydła Nice, aby zwycięstwo i szczęście im nie odleciały. Oczywiście po 500 latach nie było nikogo, kto naprawiłby Pauzaniasza. I przypadkowa nazwa utknęła.

Kompozycja architektoniczna Niki Apteros jest niezwykła:

1. Budynek ma 2 elewacje. Jeden zwrócony jest w stronę Partenonu, a drugi w stronę Propylei.
2. Podstawą świątyni jest platforma składająca się z trzech stopni.
3. 3 ściany ozdobione są wizerunkami bitew Ateńczyków z Persami, a czwarta – spotkaniem bogów obserwujących bitwę.
4. Atena wraz ze Zeusem jest przedstawiona w centrum. Wygląd bogini jest niezwykły: zdjęła hełm i trzyma go w dłoni, w drugiej ręce jest owoc granatu.

Nika Apteros została zniszczona podczas oblężenia twierdzy przez Wenecjan. Grecja uzyskała niepodległość w XIX wieku. Rozpoczęła się restauracja Akropolu. Ale pierwsza renowacja została przeprowadzona bez przygotowań, więc nowo przebudowany budynek nie pasował do oryginału. W XX wieku na fundamencie pojawiły się pęknięcia. Budynek rozebrano, wzmocniono fundamenty. Druga rekonstrukcja była bardziej udana: dodano nowe fragmenty. Ostatecznej renowacji dokonano na początku XXI wieku. Obecnie świątynia jest w pełni zgodna z opisami historyków.

Odeon Heroda na Poddaszu

To starożytny teatr zbudowany przez Heroda Attyka dla upamiętnienia jego zmarłej żony. Przybliżony okres budowy: 160-174. Wcześniej w Atenach były już 2 odeony.

Cechy budynku:

1. Wewnątrz budynek wykonany jest z grubo ciosanego kamienia, a na zewnątrz z doskonale ciosanego marmuru pariańskiego.
2. Zaokrąglone audytorium jest wykute w skale wzgórza Akropolu. Hala o średnicy 76 m podzielona jest na 2 sektory po 32 rzędy. Fotele wykonane są z białego marmuru Parian.
3. Dach wykonany jest z cedru libańskiego. Nie posiada wewnętrznych podpór pionowych, choć jej promień przekracza 30 m.
4. Orkiestra wyłożona białymi marmurowymi płytami ma kształt półkola.
5. Ściana sceny miała 3 poziomy. Pierwsza miała 2 wejścia, natomiast druga i trzecia miały okna i wnęki na posągi.
6. Na wschodzie odeon sąsiadował ze stoą Eumenesa.

Wykopaliska archeologiczne wykazały, że odeon był wykorzystywany nie tylko do koncertów, ale także do walk gladiatorów. Odeon Heroda Attyka zaczęto odnawiać w XIX wieku. Teraz możesz wejść do niego tylko w dni spektakli z wcześniej zakupionym biletem.

Asklepios

To bardzo nietypowy budynek. Budynek z jednej strony poświęcony jest bogu Asklepiosowi, z drugiej jest miejscem leczenia chorych. Świątynia powstała z inicjatywy Telemacha. Nowy bóg (Asklepios) miał ziemskie wcielenie węża. Pozostał w świątyni Demeter, dopóki nie dostał własnego domu. Usytuowanie konstrukcji to południowe zbocze Akropolu obok źródła czystej wody. To nie przypadek: w procesie uzdatniania woda była ważna.

W skład kompleksu wchodziły:

Świątynię ozdobiono wizerunkami samego Asklepiosa, jego dzieci, w tym córek Higieny i Panacei. Ci, którzy przyszli po uzdrowienie, musieli coś ofiarować Bogu. To mógł być kogut. Po uzdrowieniu trzeba było ponownie złożyć ofiarę: pieniądze, biżuterię, naczynia. Czasami w prezencie przynoszono wyleczone organy wyrzeźbione z drogocennego drewna lub kamieni.

Ciekawy! W tym Asklepionie kapłani prowadzili codzienną ewidencję ofiar. Na podstawie tych zapisów historycy ustalili, jakie operacje i zabiegi wykonywali lekarze.

Świątynia była wielokrotnie uszkadzana, ale natychmiast odrestaurowana. Po przybyciu chrześcijaństwa do Grecji Asklepion został odbudowany jako świątynia ku czci Zbawiciela i prawosławnych świętych uzdrowicieli. Podczas panowania tureckiego Asklepion okazał się nikomu bezużyteczny, zaczął się walić. Obecnie trwają prace konserwatorskie.

Teatr Dionizosa

Pisistratus kochał boga wina i zabawy. To on nakazał zbudować świątynię Dionizosa na wzgórzu Akropolu. Budynek został ozdobiony posągiem boga z kości i złota. W pobliżu zorganizowano platformę do rytualnych tańców. Stała się początkiem teatru. Sam teatr nie miał ścian. Rzędy krzeseł rosły wraz ze wzrostem. Poniżej siedzieli najznamienitsi goście. Na plecach wygrawerowano nazwiska widzów. Pojemność teatru była imponująca: do 17 000 widzów. W tym czasie w Atenach mieszkało dwa razy więcej ludzi.

Początkowo w teatrze odbywały się wyłącznie przedstawienia religijne, później zaczęto wystawiać sztuki świeckie. Później teatr stał się areną walk gladiatorów. W tym czasie dla bezpieczeństwa widzów zbudowano marmurowy portyk z metalową kratą. Teraz teatr Dionizosa został przywrócony niemal do końca. Środki zostały przyznane z budżetu państwa Grecji. Darowizny przekazywały także osoby prywatne i instytucje.

Zniszczone przedmioty

Odbudowa Akropolu jest daleka od ukończenia. Ale nawet zrujnowane budynki są interesujące. Warto odwiedzić:

1. Halkoteka. W tym szczególnym miejscu przechowywano atrybuty uroczystych ceremonii ku czci Ateny.
2. Świątynia Zeusa. Jest dość mały, składał się z dwóch sal: jedna przeznaczona była na prezenty, w drugiej odprawiano rytuały.
3. Świątynia Afrodyty. Ruiny ozdobione są wizerunkami gołębi i girland.
4. Świątynia Artemidy. Zachowała się kolumnada i posągi bogini.
5. Świątynia Augusta. Jest poświęcony cesarzowi rzymskiemu. Konstrukcja jest niewielka, obwód ozdobiony kolumnami.

Proces restauracji i restauracji spowalnia fakt, że na terenie Akropolu nadal prowadzone są wykopaliska.

Stare Muzeum Akropolu

Aby zwiedzający mogli zapoznać się ze wszystkimi eksponatami znalezionymi na terenie Akropolu, w 1878 r. zorganizowano Muzeum Akropolu. W tamtych czasach wydawało się, że wystarczy mały budynek w pobliżu Partenonu. Jednak liczba eksponatów wzrosła i wkrótce eksponaty nie mieszczą się już w 9 pokojach. Naukowcy skrytykowali władze greckie za to, że unikatowa kolekcja znajduje się na obszarze podatnym na trzęsienia ziemi i jest zagrożona. Dlatego podjęto decyzję o budowie nowego Muzeum.

Nowe Muzeum Akropolu

Nowe Muzeum Akropolu zostało otwarte w 2009 roku. Budynek powstał 300 metrów od muru otaczającego Akropol. Autorem projektu jest Szwajcar Bernard Chumi. Na uwagę zasługuje fakt, że budynek posiada przeszkloną podłogę i ściany. Zgodnie z koncepcją architekta w ten sposób turyści lepiej zanurzą się w atmosferę antycznego świata. Platforma na szczycie umożliwia podziwianie Akropolu bez wychodzenia z Muzeum. Główną kolekcję stanowią posągi odnalezione podczas wykopalisk. Dla wyjątkowych eksponatów stworzono wymaganą temperaturę i wilgotność. Są kontrolowane przez automatyzację.

Ważny! Wizyta w Muzeum Akropolu jest płatna osobno. Bilet wstępu nie uprawnia do wejścia na Akropolu.

Interesujące fakty

Wiadomo, że Turcy oblegani w twierdzy Akropolu potrzebowali ołowiu. Zaczęli niszczyć budynki, aby wydobywać metal z elementów złącznych. Ale Grecy nie dopuścili do takiego barbarzyństwa i wysłali wrogom trop, którego szukali. Ludzkie oko ma zdolność zniekształcania perspektywy. Architekt Iktin maksymalnie zniekształcił rzeczywistość i uzyskał rzekomo doskonały Partenon. Hellenowie byli wielkimi oryginałami: najpierw zabili boga Dionizosa, oskarżając go o próbę otrucia, a następnie, doceniając jakość wina, zbudowali świątynię ku czci Dionizosa. Nowe, otwarte w 2009 roku Muzeum Akropolu jest trzecim z rzędu. Jego powierzchnia jest 10 razy większa niż u poprzedników.

Wycieczki

Niektórzy turyści wolą zwiedzać Akropol na własną rękę. Ale zajmie to więcej niż jeden dzień. O wiele bardziej rozsądne jest skorzystanie z doświadczonego przewodnika mówiącego po rosyjsku. Eskorta wprowadzi Cię w legendy Akropolu, dzięki czemu spacer będzie niezapomniany. Wycieczki są grupowe i indywidualne. Czas dobierany jest z uwzględnieniem życzeń turystów.

Godziny otwarcia i ceny biletów

Na teren Akropolu można dostać się codziennie od 8 rano do wpół do szóstej wieczorem. Opłata za wstęp: 12 euro. Ale obywatele Unii Europejskiej korzystają z korzyści: emeryci i uczniowie kupują bilet za połowę ceny – 6 euro. Jeden bilet uprawnia do wejścia na teren Akropolu na 4 dni. Aby zobaczyć Muzeum należy uiścić opłatę za wstęp. Cena wynosi 1 euro.

Są dni, kiedy możesz odwiedzić za darmo:

1. Dzień Pamięci – 18 kwietnia.
2. Światowy Dzień Ochrony Środowiska – 5 czerwca.
3. Aktorka z okazji Dnia Pamięci Merkurego.
4. Ostatni weekend września.

Zamknięte dla zwiedzających w Wielką Niedzielę Chrystusa, Boże Narodzenie, pierwszy dzień Nowego Roku.

Gdzie się znajduje i jak się tam dostać

Akropol znajduje się w zachodniej części Aten. Dla turystów najwygodniej jest dostać się na wzgórze metrem. Wysiądź na stacji Akropolu. Trolejbusy 1, 5, 15 lub autobusy 135, 106, 208 jeżdżą na ten sam przystanek.

Akropol w Atenach na mapie