20 ciekawych miejsc w Mediolanie – co zobaczyć, gdzie pojechać, zdjęcie, opis, mapa
Aby odwiedzić najciekawsze miejsca w Mediolanie, nie wystarczy raz przyjechać do tego niesamowitego kraju. Przede wszystkim dlatego, że w mieście jest wiele „sekretnych” miejsc, ukrytych dla niedoświadczonych gości. Co więcej, Mediolan nadal zadziwia nawet koneserów nowymi budynkami. Paradoksalnie łączą przeszłość i teraźniejszość narodu, zamki i wieżowce.
Katedra w Mediolanie
Katedrę Duomo można nazwać klasycznym przykładem sztuki gotyckiej. Budowa arcydzieła w centrum zajęła ponad czterysta stuleci, od końca XIV do początku XIX wieku. Mimo tak długiego okresu pierwotna wersja projektu nie uległa zmianie, dzięki czemu katedra jest tak organiczna i zachwyca nie tylko klasyczną świetnością, ale także wystrojem wnętrz.
Zewnętrznie katedra ekspresyjnie oddaje esencję gotyku: 135 marmurowych iglic, skierowanych w błękitne niebo Włoch, tworzy charakterystyczny profil budowli, który stał się znakiem rozpoznawczym stolicy. Najwyższą z nich (106 m.) wieńczy posąg patronki miasta Madonny Assunty (4 m.), z otwartymi ramionami i modlitwą skierowaną do bogów o zbawienie miasta.
Zgodnie z prawem budowa budynków nad posągiem jest zabroniona, ale Włosi są dość kreatywnymi ludźmi i znajdują opcje, jak, przestrzegając prawa, zrealizować swoje pomysły na dużą skalę. I tak np. na jednym z drapaczy chmur zamontowano kopię posągu i formalnie przestrzegano prawa, choć w rzeczywistości narusza to urbanistyczny projekt sylwetki.
Забронировать индивидуальный трансфер от аэропорта до вашего отеля за 6 192 RUB
Wracając do tematu katedry, warto powiedzieć, że oprócz Madonny na samej budowli można zobaczyć dość ciekawe płaskorzeźby, np. na jednej z wież wyrzeźbiony jest Mussolini wraz z królem Vittorio Emanuele II .
Wnętrze Katedry Katolickiej jest imponujące, mogące pomieścić nawet 40 tysięcy parafian, którzy mogą jednocześnie zakwaterować się w bazylice z białego kamienia, kontemplując wspaniałość wystroju wnętrza: fundamentalne kolumny, zachwycające realizmem rzeźby, unikalna winda zaprojektowana przez wielki Leonardo da Vinci – nie ma drobiazgów, każdy element jest godny niespodzianki.
Museo del Novecento
To prawdziwa skarbnica sztuki z okresu XX i XXI wieku. Novencento to młode muzeum, otwarte w Palazzo dell'Arengario (2010) i przechowuje w swoich ekspozycjach około 400 arcydzieł, które są prezentowane gościom muzeum w porządku chronologicznym, gdy zwiedzający przemieszczają się z pierwszego na najwyższe piętro, skąd roztacza się wspaniała panorama okna otwierają widoki na plac i katedrę w Mediolanie. Imponujące jest to, że każdy z zabytków miasta najeżony jest pewnym detalem, stylem, sposobem prezentacji materiału gościom na swój własny sposób, a to nie znajduje odpowiednika zarówno w mieście, jak i na całym świecie.
To samo można powiedzieć o Muzeum Novecento, które gromadzi i systematyzuje etapy historii twórczości światowej sławy mistrzów włoskich XX wieku. Przechowywane są tu oryginalne dzieła Matisse'a, Modiglianiego, Kandinsky'ego, Picassa. Nawet jedna wzmianka o wielu artystach tego poziomu skłania do odwiedzenia tego miejsca, choćby z ciekawości. Osobne miejsce zajmują futuryści, w tym Derpero, Saviniri Boccioni, abstrakcjoniści – Morandi, Melotti i de Chirico.
Ciekawie będzie tu wrócić dla tych, którzy odwiedzili już to klimatyczne miejsce, cyklicznie prezentowane są tu mobilne wystawy na określone tematy, które zmieniają się 2-4 razy w roku. Wystawy te są wysoko cenione przez koneserów sztuki i nie pozostawią obojętnym wszystkich innych zwiedzających w miejscu koncentracji światowej klasy talentów.
Galeria Wiktora Emanuela II
Mediolan to prawdziwy raj zakupowy. Być może jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc można nazwać europejską galerią handlową imienia Vittorio Emanuele II. Łączy dwa historyczne place katedry – Duomo i legendarną operę La Scala. Miejsce słynie nie tylko z markowych butików, ale koneserzy architektury mogą tu znaleźć inspirację, dzięki przemyślanemu i wyrafinowanemu zespołowi architektonicznemu.
Pasaż Handlowy zdobią przeszklone sufity, z obszerną kopułą pośrodku, która pozwala na zabawę naturalnego światła słonecznego z odbiciami na freskach, mozaikach i ożywienie symboliki europejskich potęg, co znajduje odzwierciedlenie w aranżacji wnętrz sklepów. Nie tylko kopuły i mury są godne podziwu, pod stopami zwiedzających kryją się prawdziwe zagadki przeszłości. Artystyczne mozaiki włoskie niosą ze sobą pewne znaczenia, czasem oczywiste, czasem ukryte i skrywające w swojej symbolice legendę.
Np. skrót FERT na herbie dynastii Sabaudzkiej oznacza w tłumaczeniu na rosyjski „puknij, wejdź, zniszcz wszystko” (FERT: Frappez, Entrez, Rompez Tout) lub fresk tradycyjnie przykuwający uwagę gości, który przedstawia byka, z legendą, która nie jest pozbawiona humoru Zwyczajowo przekręca się na pięcie, aby urzeczywistnić upragnione życzenie. Dlatego biedne zwierzę ma wymowny strój w świętym miejscu jako symbol nieskończoności pragnienia turystów.
Łuk Pokoju
To zabytek architektury w stylu neoklasycystycznym. Został oficjalnie otwarty jako zakończenie okresu wojen napoleońskich. Paradoks polega na tym, że projekt został pierwotnie pomyślany (1807) jako hołd dla zwycięstwa Napoleona, ale konstrukcja, która ciągnęła się przez długi czas, radykalnie zmieniła pierwotny plan do czasu ukończenia w 1838 roku. W efekcie znaczenie tej historycznej budowli w centrum stało się zupełnie odwrotne – Łuk Pokoju staje się symbolem końca wojen napoleońskich.
Szczególnego blasku budowli w postaci łuku z kolumnami dodają konne posągi bogini zwycięstwa, znajdujące się na samym szczycie pomnika. Można „czytać”, jeśli dobrze zna się historię, inne symbole, to jest jak kaskada, na każdym z rejestrów struktury układa się pewna idea. Na frontonie znajdują się alegoryczne wizerunki bogów rzecznych, oznaczające główne rzeki Lombardii, w środku budynku tablice poświęcone wydarzeniom znaczącym dla historii kraju: upadku Napoleona i spiskom rządów austriackich.
Muzeum Nauki i Techniki Leonarda da Vinci
Otwarte w budynku dawnego klasztoru późnego średniowiecza Muzeum Narodowe im. Leonarda da Vinci stało się dziś skarbnicą największych zbiorów wynalazków technicznych genialnego włoskiego twórcy.
Ponadto muzeum jest wyjątkowe: pozwala nie tylko zaskoczyć wynalazkami mistrza, ale także wzbogacić wrażenia poprzez interaktywną interakcję z wynalazkami technicznymi, przeprowadzanie z ich pomocą eksperymentów i obserwacji. Można się tylko domyślać, jak ekscytujące jest korzystanie z techniki wymyślonej przez samego da Vinci.
Muzeum przechowuje ponad 15 tysięcy eksponatów wynalazcy, daje możliwość zapoznania się z cennymi informacjami zebranymi na łamach ponad 40 tysięcy książek oraz 50 tysięcy zdjęć i filmów. Ciekawie będzie odwiedzać gości w każdym wieku.
Ponieważ istnieje nawet specjalna sekcja kolekcji „nauka dla dzieci“, zaprojektowana z myślą o osobliwościach dziecięcego postrzegania świata. Oprócz tej cechy wszystkie materiały są dogodnie usystematyzowane według obszarów: transport, inżynieria, materiały, sztuka, energia.
W muzeum o powierzchni 50 tysięcy metrów kwadratowych. m. zebrał instrumenty muzyczne i biżuterię, zegarki. Osobne piętro poświęcone jest wynalazkom Leonarda da Vinci, na którym zaprezentowano ponad 7 tysięcy rysunków i mechanizmów operacyjnych powstałych po jego śmierci, na podstawie jego osiągnięć inżynierskich. Trudno sobie nawet wyobrazić skalę interesów geniusza, który gloryfikował kraj na całym świecie.
Fontanna “Tort Weselny”
Miasto zaskakuje umiejętnością dawania spragnionym szansy na spełnienie marzeń. Jedną z takich okazji jest wrzucenie monety do Fontanny Tortów Weselnych, która jest ustawiona na tle zamku Sforzesco. Nie trzeba zgadywać, że to ta sama fontanna: dokładnie powtarza kształt tortu, a przy skupieniu kochanków, przewyższających obecnych obok, znikają wszelkie wątpliwości co do perspektywy spełnienia pragnień miłosnych.
Według opowieści szczęśliwców, którzy podczas swojej podróży odwiedzili Fontannę Tortów Weselnych, ich życie zmieniło się diametralnie i to nie tylko w związku ze spotkaniem drugiej połowy. Ktoś otrzymał nagły dochód, ktoś po prostu stał się ulubieńcem losu.
Jednak dowodem cudownej fontanny jest jej własna historia. Był wielokrotnie odnawiany w historii jak feniks z popiołów, począwszy od połowy ubiegłego wieku, a ostatecznie odrestaurowany w 2000 roku, najwyraźniej przekazując swoją cudowną energię wszystkim petentom.
las pionowy
Miasto jest ciekawe nie tylko ze względu na swoją przeszłość, a teraz architekci znajdują coś, co może zaskoczyć gości miasta. Jednym z tych „nie-cudów” jest projekt Bosco Verticale. W tłumaczeniu na język rosyjski jego nazwa oznacza „Pionowy Las”.
Niesamowita symbioza cywilizacji i ekosystemu przedstawiona jest jako wieżowiec ze specjalnie stworzonym systemem ekologicznym, do realizacji którego wykorzystano ponad 800 niskich i wysokich drzew. Co więcej, chodzi o nie tylko dekorowanie zielonego krajobrazu, którego brakuje w centrum miasta, ale także tworzenie zamkniętego ekosystemu, który wpływa na jakość środowiska miejskiego.
Zielona tablica została dobrana według określonych wzorców – czasu kwitnienia, wzrostu roślin, sezonowości i innych cech, które decydują o cykliczności. Ale jeszcze bardziej uderzający jest fakt, że planuje się zaludnienie tego krajobrazu odpowiednią fauną.
Komfortowe warunki życia znajdą tu ptaki, owady i inni przedstawiciele eko-łańcucha. Taka jest idea projektu jako ekologicznej niszy miejskiej, która odtwarza naturalne środowisko przyrody. Budowa na nim obejmuje budowę 2 budynków o wysokości 80 i 112 metrów.
Zamek Sforzów
Zamek średniowieczny jest nieodzownym atrybutem kultury europejskiej, a taki zamek istnieje w Mediolanie. Budowa zamku Sforzów sięga XV wieku. Został odrestaurowany na miejscu zniszczonej w czasie powstania w 1360 r. rezydencji książęcej i swoim wyglądem w zaskakujący sposób przypomina moskiewski Kreml. Jest na to odpowiedź, ponieważ idea architektoniczna zamku Sforzów stała się później pierwowzorem do budowy Kremla.
Leonardo da Vinci pracował nad projektem włoskiego zamku. Niestety, wyniki zachowały się w znikomej ilości, ale dla jego twórczości zarezerwowano dziś osobne pomieszczenie. Ponadto niedokończona rzeźba Michała Anioła stała się niewątpliwym arcydziełem zamkowej ekspozycji. Przechowuje również kolekcje dawnych instrumentów muzycznych, elementów życia codziennego, które należały do szlachty XV wieku.
Należy zauważyć, że dziś Zamek Sforzów łączy grupę muzealną, do której należy Muzeum Starożytnego Egiptu, a także Muzeum Okresu Prehistorycznego, które przechowuje ciekawe artefakty z tamtych czasów. W związku z tym wycieczkę do Zamku można znacznie rozszerzyć, zwłaszcza że na wszystkie ekspozycje przewidziany jest jeden bilet wstępu.
Teatr La Scala
La Scala to powszechnie znana nazwa, to więcej niż opera – miejsce koncentracji światowej elity teatralnej. Wiadomo, że premiery gromadzą koneserów opery z całego świata. Opera House, której nazwa pochodzi od kościoła, w miejscu którego powstała, stała się synonimem najwyższej sztuki operowej.
Sam budynek jest na pozór bardzo skromny, zbudowany według projektu Gioseppe Piermarine'a, ma niesamowitą cechę – to akustyka sali. Biorąc pod uwagę, że na scenie występują tylko gwiazdy światowego formatu, każda produkcja to swego rodzaju arcydzieło. I gromadzi godną publiczność, arystokratyczną szlachtę społeczeństwa.
Do odwiedzenia wymagany jest ścisły dress code. Wnętrze opery w pełni odpowiada zarówno poziomowi sztuki, jak i wymogom obowiązującego ubioru: wszystko przesiąknięte jest luksusem. Złote, aksamitne, towarzyskie otoczenie – czyli wszystko to, co podkreśla wielkość samego miejsca i tego, co dzieje się na scenie oraz koresponduje z uznaniem przypisywanym La Scali jako centrum sztuki światowej.
Kościół Santa Maria presso San Satiro
Turystyczny Mediolan charakteryzuje się miejscami masowych odwiedzin, a jednocześnie miasto to ma jeszcze inny wymiar – pogłębiony. Trochę dociekliwego oka i na niepozornej ulicy handlowej, tuż obok centralnego placu i Duomo, można znaleźć skarb renesansu. To przebudowana w 1476 roku bazylika Santa Maria presso San Satiro, która została wzniesiona na miejscu świątyni z IX wieku.
Zewnętrznie dość ascetyczny budynek w nieklasycznym stylu całkowicie zmienia percepcję, gdy wejdziesz do tego świętego miejsca. Kiedyś zaproszono tu młodego architekta Bramante, aby odpowiednio udekorował umieszczone na ołtarzu sanktuarium – ikonę Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Zadanie nie było łatwe, trzeba było rozwiązać inżynierską zagadkę w warunkach bardzo restrykcyjnych ograniczeń terenowych. I genialny Bramante znalazł takie rozwiązanie.
Tworzy optyczną iluzję przestrzeni dzięki malowniczemu projektowi małej niszy o głębokości mniejszej niż metr (95 cm). Efekt łuków daje kontemplującym Matkę Bożą poczucie obszernej przestrzeni, sięgającej co najmniej 9 metrów w głąb świątyni. Bazylika Santa Maria jest aktywnym kościołem, więc zwiedzanie jej będzie dobrą okazją, by pozbyć się wyimaginowanych złudzeń, wysłuchać mszy i zrozumieć, że życie jest wielowymiarowe i nie zawsze mieści się w tradycyjnych systemach pomiarowych.
Wieża Pirelli
Wieżowiec na Piazza Duca d'Aosta, który stał się rewolucyjnym rozwiązaniem inżynieryjnym dla Włoch w połowie ubiegłego wieku. Projekt został przetestowany przez tragiczne wydarzenie 2002 roku, kiedy prywatny samolot rozbił się o wieżowiec. Ocalał biurowiec o wysokości 127 metrów, a na miejscu tragedii, w której zginęły trzy osoby, wybudowano salę pamięci, która w całości zajęła 26 piętro budynku.
Z wysokości 32. piętra Pirelli Tower otwierają się niesamowite widoki na całe miasto, a nawet na przedgórze Alp. Jednak dostęp do najwyższego piętra, zwanego Belwederem, otwierany jest sporadycznie i tylko w dni świąteczne. Innym ciekawym faktem jest to, że w celu obejścia istniejącego zakazu budowy wysokościowców na dachu zainstalowano kopię figury Matki Bożej, ponieważ budowanie nad Madonną del Duomo nie jest dozwolone w Mediolanie.
Pinakoteka Brera
Najbardziej znaną galerią jest Brera Pinacoteca. Znajduje się na kreatywnej ulicy Brera – włoskim Montmartre. Otwarta w 1809 roku kolekcja galerii jest imponująca: zawiera prawdziwe arcydzieła malarstwa europejskiego XV-XVII wieku. Oto obrazy wielkiego Rafaela, Modiglianiego, Caravaggia, El Greco, Rembrandta. Sam budynek to nie tylko piękny pałac z patio, to starożytny klasztor należący do zakonu Humilianów.
Odwiedzając Brera Pinacoteca, można przyjrzeć się pracy mistrzów restauracji pracujących za szklaną balustradą i zobaczyć zawiłości kunsztu artystów. Na terenie galerii znajduje się klimatyczny Ogród Botaniczny Brera. Wizyta w galerii może zamienić się w ekscytującą podróż po cyganerii Włochów.
Dom Atellaniego i winnica Leonarda da Vinci
Kolejną żywą tajemnicą jest Dom Atellani, obok kościoła Santa Maria delle Grazie, w którym mieszkał i napisał swoją słynną „Ostatnią Wieczerzę” wielki Leonardo da Vinci. Miejsce to jest ukryte przed oczami turystów i staje się dostępne do zwiedzania w określone dni, w których odbywają się wystawy i uroczystości. Plazzo przyciąga zarówno piękno zewnętrzne, jak i wystrój wnętrz. Jej wnętrze jest w pełni zgodne z duchem renesansu i związanymi z nim postaciami historycznymi.
Dom skrywa jeszcze jedną tajemnicę geniuszu – winnica Leonarda wyrosła w tutejszym ogrodzie z winorośli ofiarowanej przez signora Ludovico Moro Sforzę. To dawny właściciel domu, który później został przeniesiony do Atellani i pod jego nazwiskiem zachował się w historii. Niestety legendarna winnica Leonardo została zniszczona w 1943 roku.
Jednak dzięki staranności badaczy, po dokładnym przestudiowaniu całej historii winnicy, winorośl tej samej odmiany została zasadzona w 2015 roku i dziś można to zobaczyć odwiedzając dom Atellaniego na podwórku.
Park Sempione
Prawdziwa zielona oaza. Ażurowe zdobione formy, ławeczki, mostki, altany zdobią zacienione alejki platanów. Alejki te prowadzą do miejsc nie mniej interesujących niż sam park. Na przykład do najstarszego akwarium w Europie. Lub do budowy Torre Branca, skąd można wjechać windą na wysokość 109 metrów, aby podziwiać panoramę miasta.
Każda ze ścieżek parku jest spersonalizowana, poświęcona pamięci twórczych osobowości, takich jak Szekspir, Ibsen, Schiller, Gauthier. Jest też Aleja Aleksandra Puszkina, gdzie można przejść przez pełen gracji most małych syren od strony Alei Petofiego. Prawdziwą atrakcją parku jest Palazzo del Arte. Nieustannie odbywają się tu światowej klasy wystawy.
Pojawienie się parku pod koniec XIX wieku wynika z faktu, że pomiędzy Zamkiem Sforzów a Łukiem Pokoju, którego ideą był projekt triumfalnej procesji Napoleona, znajdował się poligon. Ta działka zamieniła się w kwitnącą oazę, która tylko podkreślała piękno kultowych miejsc w historycznym centrum miasta.
Muzeum Designu Triennale
To pierwsze muzeum sztuki projektowania otwarte w 2007 roku. Wcześniej wystawy prac projektowych były aktualizowane co trzy lata, co zadecydowało o jej nazwie. Teraz jest to dynamicznie zmieniająca się przestrzeń, która angażuje swoich zwiedzających w ekspozycję, odnawianie odbywa się co roku. Triennale jest dość spójne z włoskim podejściem do rozumienia muzeum – jest to aktywne zaangażowanie zwiedzających w tematykę ekspozycji.
Dla dzieci organizowane są specjalne wydarzenia, które wciągają je w świat przemian. Po spotkaniu z wielowymiarowym światem warto skosztować włoskiej kuchni w restauracji znajdującej się na terenie Triennale. Klasyczne dania interpretowane w nowoczesny sposób, podobnie jak inne arcydzieła, zyskują zupełnie nowe „brzmienie” w wykonaniu mistrzów sztuki kulinarnej. Jednocześnie masz możliwość podziwiania wspaniałych widoków na miasto z panoramicznych okien restauracji.
monumentalny cmentarz
Cimitero Monumentale: miasto umarłych, w którym mieszkali wielcy artyści. Został założony w 1866 roku i bardziej przypomina galerię rzeźb. Zabytki są tak różnorodne, a idee ucieleśniające osobowości hotelowe, które znalazły tu spokój, są umiejętnie przekazywane.
Kaplica Famedio przy głównym wejściu mieści sarkofag z relikwiami pisarza Madzona, urny przy ścianach to prochy żołnierzy poległych w I wojnie światowej. A potem – wystarczy przespacerować się ścieżkami Cmentarza Monumentalnego, aby zobaczyć, jak Włosi uwiecznili ziemską drogę swoich bliskich i przekazali ideę w twórczo wykonanych pomnikach i nagrobkach.
Ulica Corso Como
Promenada dla pieszych – Corso Como, najbardziej aktywne centrum życia miasta. Wszystko „najbardziej” jest właśnie tutaj: najlepsze kluby nocne, w tym wybitny Rythmoteque Hollywood, kawiarnie, sklepy znanych marek (np. multibrandowy CORSO COMO). Tłumy obywateli spacerujących lub wygodnie siedzących na krzesłach ulicznych kawiarenek – to panorama Corsso Como.
Ale to nie tylko miejsce aktywnego wypoczynku, wszystko dzieje się na tle niesamowitej symbiozy starożytnej historii i cywilizacji. Ulicę ograniczają z jednej strony bramy miasta z 1810 roku PORTA NUOVA, a z drugiej „Nowy Mediolan” z nowoczesnymi drapaczami chmur z 2014 roku. To szczególny duch Włoch, który charakteryzuje nierozerwalny związek między przeszłością a przyszłością, a ta przeszłość aktywnie uczestniczy w życiu obywateli, tworząc szczególny smak i urok kultury miejskiej.
Kościół San Bernardino alle Ossa
Zbudowana w 1269 roku nazwa w tłumaczeniu oznacza świątynię „Św. Bernarda na kościach”. Obiekt dość specyficzny do zwiedzania, gdyż detalami projektu są szczątki zmarłych osób oraz pochowanych wcześniej w pobliżu kościoła. Zwyczaj tworzenia ossuariów wiąże się z koniecznością przechowywania ludzkich szkieletów w celu uwolnienia terenu od starych pochówków w miarę powiększania się granic miasta.
Kościół jest budowlą ośmioboczną, z marmurowymi ołtarzami. Zachowały w nim freski Ricciego z efektem trójwymiarowych obrazów, które widoczne są na suficie świątyni. W kaplicy kościoła można również zobaczyć rzeźbę Madonny klęczącej przed grobem Jezusa Chrystusa. Świątynia jest aktywna, a dostęp codziennie otwarty dla wszystkich.
Wieża Velasca
Pierwszy wieżowiec w mieście przypomina stary fort, ale jego wysokość (110 m) zdradza jego współczesny rodowód. Wieża służy jako nowoczesna interpretacja średniowiecznej wieży lombardzkiej. Wieczorami ściany pięknie rozświetlane są podświetleniem. To jest Wieża Velasca: prawdziwy symbol nowoczesnego miasta, a biorąc pod uwagę włoską tradycję symbiozy przeszłości i teraźniejszości, może służyć jako uosobienie jego ducha. Jest to jednak wątpliwa reputacja, biorąc pod uwagę, że Wieża była wielokrotnie wymieniana jako brzydki symbol współczesnych Włoch.