Rzeźba Pocałunek Śmierci w Barcelonie (Hiszpania): zdjęcie, opis, historia

Każdy doświadczony turysta doskonale zdaje sobie sprawę, że w krajach europejskich istnieją cmentarze, na których niektóre nagrobki są chronione przez państwo jako cenne dziedzictwo historyczne. Dlatego takie nagrobki są jedną z głównych atrakcji każdego kraju europejskiego. Niemal każdy cmentarz miejski w Europie to skansen wypełniony rzeźbami wielkich mistrzów. Jednym z nich jest pierwszy cmentarz w Poblenou, znajdujący się w dawnych czasach poza murami otaczającymi Barcelonę. To nowe miejsce dla zmarłych obywateli zostało otwarte w 1775 roku i konsekrowane przez biskupa Barcelony.

Cmentarz Poblenou

Wojska napoleońskie w 1813 r. całkowicie zniszczyły ten cmentarz, a dopiero po zakończeniu wojny w 1819 r. został odrestaurowany. Cmentarz został przebudowany w stylu klasycystycznym przez włoskiego architekta Antonio Ginesi.

Uważa się, że śmierć zrównuje wszystkich, ale to stwierdzenie ma niewiele wspólnego z cmentarzem Poblenou. Początkowo jego terytorium podzielone było na dwie strefy. W jednej części pochowano biednych, wykorzystując betonowe nisze dla swoich śmiertelnych ciał, a w drugiej zamożnych mieszkańców Barcelony pochowano w rodzinnych kryptach. Groby zmarłych bogatych ludzi ozdobiono nagrobkami i posągami, nad którymi pracowali najlepsi ówcześni mistrzowie i rzeźbiarze.

Wraz ze wzrostem liczby ludności w Barcelonie pojawiła się potrzeba poszerzenia granic cmentarza, a w 1849 roku władze miasta przeprowadziły na jego terenie szereg prac związanych z przebudową i powiększeniem powierzchni. Przebudowa nie wpłynęła na wygląd zewnętrzny starych nagrobków i krypt, odzwierciedlając style architektoniczne różnych epok. Dzięki starannemu podejściu do przeszłości na cmentarzu w Poblenou zachowały się zabytki, które są prawdziwymi dziełami sztuki gotyckiej i renesansowej.

Historia pomnika Pocałunek Śmierci

Jednym z takich pomników jest słynny „Pocałunek Śmierci”, zainstalowany na nagrobku jedynego syna hiszpańskiego fabrykanta Josepa Llaudeta Solera. Z tego, co młody człowiek zmarł w tak młodym wieku, nikt nie wie. Niektórzy twierdzą, że tajemnica śmierci młodego człowieka jest spowodowana „złą chorobą” związaną z rozwiązłym stylem życia bogatego młodego rozpustnika. Być może z tego powodu jego grób znajduje się w najbardziej ustronnym miejscu cmentarza.

Zrozpaczony ojciec nie mógł pogodzić się z nieodwracalną stratą. Aby uwiecznić wizerunek swojego syna, zwrócił się do najlepszego rzeźbiarza w Hiszpanii. Do tej pory nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, kto stworzył ten mistyczny pomnik. Niektórzy uważają Pocałunek Śmierci za dzieło Joan Fonbernat, podczas gdy inni twierdzą, że to dzieło sztuki zostało stworzone przez Jauma Barbę. Zachowała się informacja, że ​​niepocieszony ojciec, widząc gotowy pomnik, nie mógł ochłonąć z nadmiaru sprzecznych uczuć, które go ogarnęły i siedział przy grobie syna przez około trzy dni. Po tym nie mógł znaleźć siły, aby ponownie odwiedzić swoje zmarłe potomstwo i nigdy więcej nie przyszedł do grobu.

Opis rzeźby

Ta rzeźba naprawdę wywołuje burzę emocji związanych z horrorem, jakąś śmieszną czułością i niezrozumiałym stanem ekstazy. Mieszane uczucia wywołuje młody człowiek o silnym, muskularnym ciele i przylegającej do niego kościstej, uskrzydlonej postaci Śmierci. Wydaje się, że młody człowiek dobrowolnie poddaje się pragnieniu kościstej kochanki. Bezradnie opuścił ręce wzdłuż ciała, posłusznie odrzucając głowę do tyłu, a całym swoim wyglądem demonstrował zupełny brak woli i niechęci do przeciwstawienia się śmierci jako takiej. Być może rzeźbiarz próbował oddać nastrój niektórych ówczesnych młodych ludzi, którzy mając wszystko, nie widzieli sensu w swoim życiu.

Obraz straszliwej śmierci w tej rzeźbie wygląda zupełnie niekonwencjonalnie. Śmierć delikatnie dotyka skroni młodzieńca, ostrożnie podtrzymując jego ciało kościstymi rękami. Nie wgryzała się w niego drapieżnie i bezwzględnie, jak to zwykle przedstawiają artyści. Tutaj jest na odwrót. Nawet Śmierć używa skrzydeł, by chronić młodego człowieka, delikatnie osłaniając go przed wszystkim, co go otacza.

Obraz śmierci

Postać Śmierci i młodzieńca można interpretować na różne sposoby. Obraz Śmierci może również wyglądać podstępnie. Nikczemny, kościsty władca podziemi stopniowo podkradał się do młodzieńca i wraz z pocałunkiem odbiera mu młodość i siłę. To nie przypadek, że młody człowiek padł z wyczerpania na kolana. Śmierć pochyliła się nad nim, by już nigdy nie mógł się podnieść.

Epitafium na nagrobku zmarłego młodzieńca w pewnym stopniu oddaje beznadziejność chwili, w której człowiek wpada w ramiona śmierci. Każdy, kto odwiedzi tę rzeźbę, będzie mógł wyczytać na grobie, że młode serce młodego człowieka na zawsze przestało bić, a w jego żyłach przestała płynąć krew. Jego siła opuściła go i stał się całkowicie w posiadaniu Śmierci.

Uważa się, że to dzięki tej osobliwej rzeźbie na ekranach pojawił się mistyczny film „Siódma pieczęć”. Pomysł jej stworzenia przyszedł do reżysera Bergmana tuż po tym, jak odwiedził cmentarz Poblenou w Barcelonie i zobaczył legendarny Pocałunek Śmierci.

Ta niesamowita rzeźba jest najeżona mistycyzmem, a wielu wierzy, że dotykając jej można poczuć lekkie mrowienie, jak elektryczność.

Wśród pięknych katedr, hałaśliwych, wąskich uliczek starego miasta i słynnego klubu piłkarskiego w Barcelonie znajdują się miejsca ciche i ustronne, w których zachowały się piękne dzieła mistrzów, w których panuje wieczny spokój. Być może piękne rzeźby górujące nad nagrobkami zmarłych mieszkańców Barcelony są odzwierciedleniem głównego sensu przemijania życia. Oznacza to, że każdy żyjący na Ziemi musi pamiętać, że czeka go ten sam los, co oznacza, że ​​musisz doceniać każdą chwilę, w której żyjesz.

Polecana literatura Jaskinie Nerja, Hiszpania.