Bazylika San Lorenzo we Florencji – historia, zdjęcie, opis, godziny otwarcia, mapa

Odwiedzenie miejsca narodzin renesansu to marzenie każdego szanującego się turysty. Ale nie ma sposobu, aby w ciągu kilku dni ominąć wszystkie uroki Florencji: jest zbyt wiele atrakcji, a na każdym zakręcie jakiejś starej ulicy ujawnia się nowy historyczny sekret lub nowe arcydzieło architektury z kopułami i iglice.

Ponadto wizerunek bazyliki jest szeroko rozpowszechniony w kulturze popularnej. Kościół z pewnością rozpozna nawet młodsze pokolenie: pokazano go w słynnej grze komputerowej „Assassin's Creed II”. Wystarczy przypomnieć misję, w której trzeba było dostać się na dziedziniec kościoła i zabić sługę mnicha tyrana Girolamo Savonaroli – to zresztą prawdziwa postać historyczna, która kiedyś doszła do władzy, aby zastąpić Medici – a masywne mury starego budynku od razu pojawiają się na twoich oczach. Tak, tak, to jest to Bazylika San Lorenzo!

Swoją drogą, San Lorenzo to trochę myląca nazwa. Jeśli nazywasz bazylikę tak, jak brzmi w oryginalnym języku – włoskim – musisz na początku dodać przedrostek „di”. Ponadto w języku rosyjskim zakorzeniła się inna nazwa: cerkiew św. Wawrzyńca. Jak do tego doszło, wyjaśniono poniżej.

Historia budowy

Jeszcze pod koniec IV wieku naszej ery (trudno to sobie wyobrazić – 16 wieków temu!) na miejscu obecnej bazyliki zbudowano mały, ale piękny kościół. Polecił go wznieść wpływowy ówczesny arcybiskup mediolański Ambrogio.

Przechowywano tu jednocześnie relikwie dwóch chrześcijańskich świętych: św. prześladowania cesarza Waleriana oraz św. następnie był torturowany wraz z siostrą na krzyżu i we wrzącym kotle i zabity przez rzymskiego cesarza Dioklecjana).

Należy również zauważyć, że do początku VII wieku ten konkretny kościół był główną katedrą florencką. Następnie katedra Santa Maria del Fiori przejęła ten zaszczyt, a San Lorenzo przetrwało w swojej pierwotnej formie aż do XI wieku. W XI wieku kościół nie był już tak dobry zewnętrznie i wewnętrznie jak na początku: wymagał poważnej przebudowy. Pieniądze na restrukturyzację zebrał cały świat, co śmiało można powiedzieć: Bazylika San Lorenzo z XI wieku to prawdziwy kościół ludowy.

Pierwotny, prosty, nieskomplikowany wygląd przybrał bardziej majestatyczny i budzący grozę styl romański, ale nawet w takiej formie bazylika nie przetrwała długo: w XV wieku zwrócił na nią uwagę sam Giovanni Medici. Przedstawiciel legendarnego rodu postanowił wyposażyć tu rodzinny grobowiec, ale w tym celu kościół musiał zostać rozbudowany i bogatszy i bardziej luksusowy. Nową renowację powierzono Filippo Brunelleschi.

W 1421 r. rozpoczęto w tym miejscu zakrojoną na szeroką skalę budowę. Brunelleschi całe siedem lat poświęcił na budowę tzw. Starej Zakrystii (obecnie jest Stara, ale wtedy była to tylko Zakrystia). Na początek, nawiasem mówiąc, trzeba zrozumieć, czym jest zakrystia, ponieważ to słowo pochodzi właśnie z języka włoskiego i dosłownie oznacza „święte naczynia”.

W rzeczywistości jest to to samo, co zakrystia w cerkwi: pomieszczenie znajdujące się z reguły w pobliżu ołtarza (z boku lub za nim), szaty duchowieństwa, Biblia, Testamenty, modlitewniki i inne książki, różne urządzenia, naczynia ze świętą wodą i olejem, jednym słowem wszystko, co jest niezbędne do różnych usług i rytuałów. Tu rozbrzmiewa dzwonek zwiastujący początek Mszy św., stąd biskup wychodzi do ludu przed nabożeństwem i tu wchodzi po nim.

Tak więc to właśnie w zakrystii, zgodnie z planem Medyceuszy i Brunelleschów, zorganizowano pierwszy pochówek przedstawicieli słynnego rodu florenckiego. Kaplicę wieńczyła okrągła kopuła, a w jej ścianach było wystarczająco dużo miejsca na umieszczenie marmurowych grobowców. Po wybudowaniu kaplicy Brunelleschi musiał przeprowadzić dalszą renowację, ale to się nie udało: Giovanni Medici zmarł – i został pochowany w swoim nowym grobowcu w bazylice – pieniądze na budowę się skończyły, a słynny architekt zajął kopułę innej katedry. Praca w kościele San Lorenzo ustała na wiele lat.

Budowę wznowiono dopiero w 1441 roku, już pod patronatem Cosimo Medici, syna i spadkobiercy Giovanniego. Tym razem na architekta wyznaczono innego znanego włoskiego architekta, Michelozza di Bartolomeo. Budowa trwała 20 lat – do 1461 roku. Trzy lata później zmarł Cosimo de' Medici i został również pochowany w krypcie bazyliki. Od tego czasu pochowani są tutaj wszyscy przedstawiciele rodziny Medici.

Ale nawet w tym przypadku historii budowy kościoła San Lorenzo nie można uznać za zamkniętą. Minęło prawie 60 lat, a nowy przedstawiciel rodu Medici, papież Leon Dziesiąty, uznał, że świątynia wymaga remontu i nowej rozbudowy. Pracę powierzono Michałowi Aniołowi Buonarottiemu. To pod jego kierownictwem w 1520 r. rozpoczęto budowę Nowej Zakrystii – tam, zgodnie z planem architekta i klienta, miały zostać pochowane kolejne pokolenia Medyceuszy, gdy zabrakło miejsc na nagrobki w Starej Zakrystii.

Co bardzo ciekawe, Michał Anioł zagospodarował przestrzeń inaczej niż to było wówczas zwyczajowo: nagrobki umieścił wzdłuż ścian, a nie na środku sali. Wielki architekt zaangażował się także w projektowanie nagrobków i zbudował małą kaplicę w Nowej Zakrystii. Wiadomo, że Michał Anioł musiał również przeprojektować fasadę bazyliki, ozdobiając ją płaskorzeźbami i posągami, ale jego wizja i wizja Medyceuszy nie pasowały (Michelangelo chciał wyłożyć fasadę luksusowym marmurem z Carrary, a Medyceusze z kamieniem Pietrasanta), a architekt odmówił tej pracy.

Dlatego fasada budynku pozostała dość prosta i nieskomplikowana: od czasów Michała Anioła nikt nie zaczął wprowadzać znaczących zmian w wyglądzie bazyliki. W XV wieku w bazylice pojawiły się brązowe ambony autorstwa Donatella. Ostatnim akcentem, po którym bazylika nabrała mniej lub bardziej nowoczesnej kompozycji zewnętrznej i wewnętrznej, była budowa Kaplicy Książąt w XVII wieku. Zaprojektowany przez Matteo Nigetti i Pietro Benvenuti. Po tym nastąpiła kolejna renowacja, ale nie wpłynęła ona znacząco na żadną z głównych atrakcji bazyliki San Lorenzo.

Dziś bazylika San Lorenzo to funkcjonujący kościół katolicki, w którym odprawiane są nabożeństwa, a także duży kompleks muzealny, który obejmuje kilka ekspozycji dla turystów z całego świata jednocześnie. Linie tutaj są zwykle długie, ponieważ bazylika ma bogaty element historyczny i kulturowy, ale przybycie do Florencji i nieprzybycie tutaj to prawdziwa zbrodnia.

Architektura

Fasady bazylik w tamtych czasach niezmiennie zdobiły różne kamienie, płaskorzeźby i płaskorzeźby, posągi, witraże i rzeźby. Bazylika San Lorenzo wygląda niesłusznie surowo i surowo ascetycznie na tle innych zdobionych budowli historycznego centrum Florencji. Ale być może w tej prostocie jest jej osobliwość i piękno. Głuche kamienne mury w kolorze kości słoniowej, surowe proste linie, pomarańczowe kopuły, małe łukowe okna, lapidarność i bezpretensjonalność – to właśnie Bazylika San Lorenzo z zewnątrz. Ale co jest w środku?

Wnętrze

A w środku – luksusowe wnętrza od największych mistrzów średniowiecza. Bazylika podzielona jest na trzy nawy kolumnami. Kolumny zaprojektował architekt Vasalleto. Na podłodze i suficie wdzięczne geometryczne wzory. Wszędzie marmur, złocenia, kosztowna biżuteria. Każdy pokój zasługuje na szczególną uwagę i uwagę turysty. Wnętrze holu centralnego jest szczególnie piękne w świetle słońca, przenikającego jego promienie przez łukowate okna.

Co zobaczyć?

Oczywiście przede wszystkim turysta musi odwiedzić dwie zakrystie, Kaplicę Książąt i słynną Bibliotekę Laurentian. Następnie możesz udać się na dziedziniec.

Stara Zakrystia

Stara Zakrystia, jak już wspomniano, została zbudowana przez Brunelleschiego, ale większość dekoracji wnętrz pochodzi z Donatello. To on stworzył niezliczone płaskorzeźby o tematyce kościelnej, lunety z wdzięcznymi łukami i kolorowe medaliony. Wśród słynnych dzieł Donatello znajduje się również majestatyczne i wielkoformatowe przedstawienie gwiaździstego nieba na wewnętrznej stronie kopuły: jej mistrz namalowany w 1442 roku. Pietro, Giovanni i Cosimo de' Medici są pochowani w Starej Zakrystii. Ich luksusowe grobowce zdobi inny słynny włoski mistrz Verrocchio.

Nowa zakrystia

Nowa Zakrystia jest głównym obiektem zainteresowania turystów bazyliką. To tutaj zjeżdżają się ludzie z całego świata, aby podziwiać arcydzieła Michała Anioła Buonarottiego, ponieważ jego projekt wystroju wnętrza zakrystii jest jednym z najlepszych dzieł mistrza przez cały czas jego twórczości. Nic dziwnego: Michał Anioł spędził 15 lat dekorując zakrystię.

Do najważniejszych dzieł mistrza należą posągi, które łączy jedna koncepcja kompozycyjna i symbolizują narodziny, upływ, więdnięcie życia i śmierć. Lorenzo i Giuliano de' Medici są pochowani w Nowej Zakrystii. Na pokrywie grobowca tego ostatniego znajduje się słynna odmiana Madonny z Dzieciątkiem.

Kaplica Książąt

Najwyższa kopuła bazyliki San Lorenzo i trzecia co do wielkości we Florencji wieńczy Kaplicę Książąt – grobowiec rodziny Medici. Wszyscy pozostali członkowie legendarnej rodziny są tu pochowani. Kopułę pomalował kolorowymi freskami Pietro Bonvenuti, a okna wyrzeźbiono w taki sposób, aby jak najskuteczniej i najefektywniej oświetlić stary obraz.

Ściany kaplicy wyłożone są drogim marmurem, w którym osadzone są herby słynnego rodu florenckiego. Ponadto znajdują się tutaj dwa posągi: Cosimo Medici i Ferdynand First Medici. Pierwotnie planowano, że będzie więcej posągów, ale dalsze dekoracje nigdy nie zostały ukończone.

Biblioteka Wawrzyńca

Biblioteka Laurenziana, Biblioteka Laurenziana (w stylu rosyjskim) czy Biblioteka Laurenzian (w stylu włoskim) – nieważne jak różni ludzie je nazywają, to miejsce zdecydowanie zasługuje na uwagę. Został zbudowany w pierwszej połowie XVI wieku na polecenie papieża Klemensa VII Medici, a architektem był także Michał Anioł Buonarotti.

Oprócz luksusowego wystroju wnętrz i słynnych schodów „lawowych”, znajduje się tu ogromna kolekcja starych ksiąg i rękopisów, z których niektóre są unikatowe, takie jak Biblia z VIII wieku p.n.e. e. lub pierwsza rzymska encyklopedia historii.

Dziedziniec

Wewnętrzny dziedziniec na terenie bazyliki San Lorenzo jest rodzajem przejścia między kaplicami a biblioteką Laurentian. Jest dość niewielki, ale wciąż znajdzie coś, co zaskoczy i zadowoli turystów: tu pośrodku rośnie luksusowe drzewo pomarańczowe, z którego promieniują starannie przycięte linie kwitnących krzewów, jak promienie słońca.

Godziny otwarcia i ceny biletów

Godziny otwarcia bazyliki dla turystów są następujące:

Teraz o cenach. Za 4,5 euro można kupić bilet, który pozwoli wejść do samej bazyliki, a także do Starej Zakrystii i Kaplicy Książąt. Wejście do Nowej Zakrystii, zwanej też Kaplicą Medyceuszy, kosztuje 8 euro. Za wizytę w Bibliotece Wawrzyńca będziesz musiał zapłacić kolejne 3 euro. Niestety nie ma biletu ogólnego na jednoczesne zwiedzanie wszystkich lokali i ekspozycji. Należy również zauważyć, że bilety można kupić na stronie (będzie to bardziej opłacalne finansowo), dodatkowo dla zwiedzających jest osobna kolejka z elektronicznymi voucherami, dzięki czemu nie będziesz musiał długo stać przy wejściu czas.

Również w bazylice można kupić bilety na wycieczki indywidualne lub grupowe, które odbywają się w różnym czasie, o różnej tematyce i dla różnych odbiorców. Swoją drogą odprawiane są tu msze w niedziele – kościół jest czynny – więc jeśli celem oględzin jest wyłącznie główne pomieszczenie bazyliki, można tam wejść za darmo, wśród florenckich katolików, którzy przybyli na nabożeństwo.

Gdzie się znajduje i jak się tam dostać

Oficjalny adres to: Piazza di San Lorenzo, 9. Bazylika San Lorenzo rzeczywiście znajduje się na placu o tej samej nazwie, a wszystko to w historycznym centrum Florencji. Można tu dojechać komunikacją miejską lub taksówką. Ponadto przez słynną bazylikę przechodzą również wszystkie trasy spacerowe po mieście.

Bazylika San Lorenzo na mapie

[iframe src=//www.google.com/maps/embed?pb=!1m18!1m12!1m3!1d2880.898686120312!2d11.251682150378333!3d43.77496187901482!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!1i1024!2 !4f13.1!3m3!1m2!1s0x132a5402f87d976b%3A0xeda7c032191812ec!2z0KHQsNC9IC0g0JvQvtGA0LXQvdGG0L4!5e0!3m2!1sru!2sru!4v15433170320