Podróżując na południe Włoch, zdecydowanie warto odwiedzić Neapol. To miasto, w którym zachowały się unikalne arcydzieła architektury, starożytne pałace, zamki, tunele i katakumby. Niedaleko tego miejsca znajdują się Pompeje i Herkulanum zakopane pod lawą potężnego wulkanu Wezuwiusz. Tu sztuka starożytności i baroku jest ściśle spleciona. Szczególnie interesujące są muzea Neapolu. Zawierają kolekcje znanych rzeźbiarzy, artystów, próbki antycznych mebli. Zarówno miłośnicy współczesnej nauki, jak i miłośnicy starożytności znajdą w tym miejscu wiele ciekawych rzeczy.<.p></.p>

Narodowe Muzeum Archeologiczne

Budynek powstał w XVI wieku. Początkowo mieściły się tam królewskie stajnie Karola III, następnie przekazano je uniwersytetowi. Od 1616 do 1777 budynek został przekształcony w Muzeum Burbonów. Nazwa „Muzeum Narodowe” pojawiła się w 1860 roku. Przechowywane są tutaj unikalne kolekcje fresków, mozaik odkryte podczas wykopalisk w Pompejach, Herkulanum, Stabiae, obrazy starożytnych artystów. Wielki wkład w rozwój wniósł kardynał Alessandro Farnese.

Uzupełnił zbiory rzeźbami antycznymi, wśród których cieszą się dużym zainteresowaniem: grupa rzeźbiarska „Byk farnezyjski” odrestaurowany przez Michała Anioła, „Herkules farnezyjski”, popiersie Wespazjana, Sokratesa, Hipokratesa, rzeźba Afrodyty. Na parterze można zobaczyć egipski zbiór antyków, zebrany przez Stefano Borgię. Drugie piętro zajmują mozaiki, freski, antyczne rzeźby, znaleziska z Willi Papirusowej, posągi z brązu. Teraz jest to największe muzeum archeologiczne w południowych Włoszech, które trzeba zobaczyć podczas podróży po tym kraju.

Zamów prywatny transfer z/na lotnisko do hotelu za 3 535 RUB

Muzeum Narodowe i Galerie w Capodimonte

To prawdziwy pałac, otoczony ze wszystkich stron wspaniałymi terenami zielonymi. Znajduje się w pewnej odległości od historycznego centrum Neapolu. Król Karol VII, który wstąpił na tron w 1734 roku, rozpoczął budowę pałacu specjalnie po to, by pomieścić unikalne kolekcje rodziny Farnese, które odziedziczył po swojej matce Elisabetcie Farnese.

Budynek posiada galerię rarytasów, w której można zobaczyć rzadkie i cenne przedmioty artystyczne – szkatułki wykonane ze szlachetnych materiałów, figurki i przedmioty z kości słoniowej, brązu, mechaniczne gry planszowe. Dużym zainteresowaniem cieszą się ekspozycje: kolekcja gobelinów (XVI w.), broń (XVI-XVII w.), galeria obrazów znanych artystów (Rafaela, Tycjana itp.). Monarchowie wykorzystywali budynek jako rezydencję. Ekspozycja Apartamentów Królewskich poświęcona jest Burbonom, Bonaparte i niektórym przedstawicielom dynastii Savoy. W 1978 roku otwarto tam kolekcję sztuki współczesnej, w której znalazły się prace najlepszych artystów naszych czasów.

Kaplica San Sewero

Znajduje się na posiadłości rodziny Sangro. Został wzniesiony jako grobowiec i kaplica dla książąt noszących tytuł San Severo. Budynek wykonany w stylu barokowym. Znajduje się w centralnej części Neapolu, w pobliżu kościoła San Domenico Maggiore. Kaplica jest wymieniona w księdze Cesare d'Engenio Caracciollo, a dokładniej figura Matki Boskiej „Pietella”. Opisuje cud, który przydarzył się niewinnie oskarżonej osobie. Matka Boża objawiła mu się, gdy był prowadzony przez kaplicę. Następnie wszystkie fałszywe oskarżenia zostały odrzucone od więźnia. Drugi cud związany jest z uzdrowieniem Francesco Paolo de Sangro, pierwszego księcia San Severo.

W lokalu znajdują się prawdziwe arcydzieła rzeźbiarskie, wykonywane przez znanych mistrzów. Obecnie kaplica została zamieniona na muzeum. Zawiera rzeźby „Chrystus pod całunem”, „Czystość”, „Pozbycie się zaklęcia”, zespoły rzeźbiarskie „Nie dotykaj mnie” (spotkanie Jezusa z Marią Magdaleną), „Zstąpienie z krzyża” i wiele inni. itp. Na szczególną uwagę zasługuje architektura budynku. Posadzka kaplicy jest ozdobiona marmurem, a sklepienie ozdobione ogromnym freskiem zwanym „Niebiańska Chwała”. Naturalne światło zapewnia sześć dużych okien.

Muzeum Sztuki Współczesnej Donnaregina

Znajduje się w Palazzo Donnaregina, zbudowanym w XIII wieku. Budynek został kupiony najpierw przez bank, a następnie przez portugalskiego architekta Alvaro Sizę Vieira, który dokonał tam generalnego remontu i przekształcił palazzo w muzeum. Na uwagę zasługuje fakt, że podczas odbudowy pozostawiono widoczny pod posadzką fragment muru wzniesionego w IV-V w. p.n.e. Budynek składa się z trzech pięter, na których eksponowane są prace współczesnych autorów. Muzeum jest jednym z najlepszych miejsc sztuki naszych czasów.

Galerie prezentują kolekcje dzieł sztuki włoskich mistrzów z lat 1960-1970. Giuseppe Penone, Giulio Paolini, Mario Merza, Yannis Kounellis, którzy należeli do popularnego ruchu Arte Povera. Są też kolekcje zagranicznych mistrzów: dzieło Jeffa Koonsa „Wild Boy and Puppy”, „Judith and Holofernes” Richarda Serry, instalacja „Dark Brother”, kompozycja „When Logic Dies”. Trzecie piętro budynku przeznaczone jest specjalnie na wystawy czasowe. Na ścianach sal można zobaczyć obrazy Saula LeWitta i Richarda Longa.

Neapol Sotteranea

To miejsce, które przenosi odwiedzających kilka wieków wstecz. Reprezentuje podziemny Neapol. Wejście do tunelu znajduje się w bazylice Santa Maria della Sanita, bezpośrednio pod ołtarzem. To prawdziwy labirynt o długości 80 km, po którym nie należy schodzić bez przewodnika. Do tej pory naukowcy badają to miejsce. Tutaj można zobaczyć ślady schronu bombowego, starożytne jaskinie w ich pierwotnej formie (ponad 700 jaskiń i korytarzy). Historia Neapolu Sotteranea sięga starożytności. Sieć rozgałęzionych tuneli jest wyrzeźbiona w tufie wulkanicznym.
Są też tajne kościoły wczesnochrześcijańskie, zespoły grobowe, akwedukty cesarza Augusta, zespoły grobowe. Tunele i katakumby rozbudowywały się, zmieniały swój kształt i przeznaczenie. Najbardziej znane katakumby podziemnego Neapolu to San Gennaro, San Gaudioso, San Severo. A w 2008 roku otwarto tu Muzeum Wojny, w którym eksponowane są sprzęt i broń z lat 1940-1943. Loch znajduje się na głębokości 40 m pod ziemią, więc przed zejściem na dół trzeba się ciepło ubrać.

Katedra św

Katedra św. Januarego lub Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (nazwa współczesna) znajduje się w samym centrum miasta. Jego budowę rozpoczęto w drugiej połowie XIII wieku. Świątynia powstała na fundamentach dwóch starożytnych bazylik. Budowę kościoła rozpoczęto za panowania Karola Andegaweńskiego, a ukończono dopiero na początku XIV wieku. Ten katolicki kościół składa się z wielu kaplic zbudowanych w różnym czasie. Fasada katedry została odnowiona w XIX wieku pod patronatem architekta Enrico Alvino. Ma XV-wieczny portal z rzeźbami Tino da Camaino.

Na szczególną uwagę zasługuje kaplica św. Januarego, patrona Neapolu. Jej ściany zdobią freski znanych mistrzów – Lanfranco, Domenichino, José de Ribera. Wzdłuż ścian można zobaczyć rzeźby, wśród których za prawdziwe arcydzieło uważane jest popiersie św. Januarego, stworzone przez trzech francuskich mistrzów. Wykonany jest ze złota i srebra, bogato zdobiony drogocennymi kamieniami. W katedrze przechowywana jest relikwia – miska z krwią świętego, pokazywana zwiedzającym tylko trzy razy w roku.

Pio Monte della Mizericordia

Palazzo Pio Monte del Misericordia znajduje się w pobliżu katedry w Neapolu. Budynek ma bardzo bogatą historię. Budynek jest wspaniałym zespołem architektonicznym z wieloma łukami, niszami z rzeźbami. Historia budynku zaczyna się w 1601 roku, kiedy to siedmiu młodych szlachciców postanowiło stworzyć organizację pomagającą biednym chorym. Fundusz pomagał biednym, pielgrzymom, więźniom, ludziom, którzy wpadli w dziurę w długach.

Początkowo fundacja mieściła się w niewielkim kościele, ale potem działalność zaczęła się szybko rozwijać i konieczne było wykupienie sąsiednich budynków. Stopniowo wszystkie te domy połączono w jeden kompleks. Zrekonstruowany kościół poświęcił sam papież Paweł V. Zabytki Pio Monte dela Misericordia to rzeźby słynnych mistrzów. Przechowywane jest tutaj jedno z najlepszych dzieł Michelangelo Merisi di Caravaggio „Siedem aktów miłosierdzia”. Znajduje się bezpośrednio nad ołtarzem. Obraz nigdy nie opuścił murów świątyni, nawet podczas bombardowań w czasie wojny.

Muzeum Uniwersytetu Nauki i Sztuki

Został stworzony, aby zwiedzający mogli zapoznać się z wynalazkami, nowymi odkryciami naukowymi i interaktywnymi technologiami. Budynek to cały kompleks składający się z wielu sektorów, w których prezentowane jest kilka ekspozycji jednocześnie. Znajdują się tam eksponaty związane z fizyką, naukami przyrodniczymi, teatr ukazujący zwiedzającym związek osiągnięć nauki ze społeczeństwem. Muzeum jest jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji w mieście. Otrzymał nagrodę Micheletti dla najlepszego w Europie.

Muzeum Pałacu Królewskiego

Pałac Królewski został zbudowany na rozkaz wicekróla Ferdynanda w XVII wieku. Obecnie mieści się w nim Muzeum Historycznych Mieszkań i Biblioteka Narodowa Neapolu. Budowa budynku trwała 15 lat. W czasie swojego istnienia pałac był kilkakrotnie przebudowywany. Kiedyś mieszkała w nim Maria Austriaczka, wicekról Fernando Ruiz, król Ferdynand I. Burbonowie używali Palazzo jako swojej rezydencji.

Architektura budynku świadczy o bogatej przeszłości pałacu. Budynek ma długość 169 m. Na całej długości znajdują się dwie kondygnacje okien, pośrodku znajdują się herby wszystkich mieszkających tu monarchów. Wnętrze pałacu zdobią najlepsze przykłady sztuki światowej. Wewnątrz budynku znajduje się kilka sal, które same w sobie są prawdziwym dziełem sztuki. Są to sale Herkulesa, Centralny, Tron, kaplica pałacowa, teatr dworski. W pałacu królewskim znajduje się wyjątkowa kolekcja obrazów, w tym dzieła Tycjana, Giordano, Guercina, Mattia Prettiego.

Willa i Muzeum Pignatelli

Willa jest uderzającym przykładem zabytkowej rezydencji. Budynek i jego otoczenie kilkakrotnie zmieniały właścicieli. Każdy właściciel dokonywał własnych zmian, dodając nowe elementy do wnętrza. Nazwa willi była na cześć ostatnich właścicieli – rodziny Pignatelli. Ten wyjątkowy budynek został przekazany państwu pod warunkiem, że ani jednego egzemplarza nie zostanie przekazany do innych zbiorów. Obecnie willa została zamieniona na muzeum.

Z zewnątrz budynek jest bogato ozdobiony majestatycznymi kolumnami. Przy wejściu znajdują się dwa posągi „psów Alcybiadesa”, stanowiące kopię słynnej rzymskiej rzeźby. Willa składa się z sal Czerwony, Balowy, Niebieski, Zielony. Ściany ozdobione są zabytkowymi gobelinami najwyższej jakości wykonania i ozdobione fotografiami w złotych ramach. Na sufitach można zobaczyć wspaniałe obrazy, a na półkach – eleganckie gadżety. W willi znajduje się kolekcja porcelany zebrana przez Rosinę Pignatelli. Na drugim piętrze znajdują się pomieszczenia mieszkalne i łazienka, a przy schodach stoi stary zegar.

Certosa di San Martino

Certosa położona jest na wysokim wzgórzu Vomero, skąd roztacza się wspaniały widok na zatoki Zatoki Neapolitańskiej i Wezuwiusza. W przeszłości budynek należał do klasztoru kartuzów św. Jaskółka oknówka. Budowa klasztoru zakończyła się w 1368 roku, za panowania Giovanny I. Od tego czasu budynek był wielokrotnie przebudowywany. Obecny widok klasztoru jest jednym z najlepszych przykładów baroku neapolitańskiego. Teraz za murami klasztoru Certosa di San Martino znajduje się muzeum. Składa się z 90 sal różnej wielkości, w których prezentowane są różne ekspozycje. Na ścianach można zobaczyć prawdziwe arcydzieła malarstwa.

Tutaj zgromadzono kolekcje lokalnych artystów z tamtych czasów, rzeczy, które kiedyś należały do szlachty. Nie mniej ciekawe jest patio. Na terenie znajduje się mały ogród, ozdobiony rzeźbami, fontannami, trawnikami. Rzeźbione balustrady zdobią kamienne czaszki. Znajdują się tam prace słynnego rzeźbiarza i artysty Cosimo Fanzago. To miejsce daje pełny obraz życia i życia bogatych ludzi tamtych czasów.

Narodowe Muzeum Kolejnictwa Pietrarsa

Podróżując do zabytków miasta, nie można pominąć Narodowego Muzeum Kolejnictwa w Pietrarsa. Budynek znajduje się na obrzeżach miasta, wewnątrz starożytnego warsztatu San Giovanni a Teduccio. To tam zaczęto produkować pierwsze parowozy. Wszystkie próbki transportu kolejowego gromadzone są w halach warsztatu.

Całość zajmuje powierzchnię 36 000 mkw. Można tam zobaczyć lokomotywy prądu stałego, lokomotywy parowe, lokomotywy elektryczne, lokomotywy spalinowe, wagony pasażerskie i pocztowe, wyposażenie na którym montowano wagony i wykonywano ich części. Wszystkie eksponaty znajdują się w siedmiu pawilonach. Wystawa stała została otwarta w 1989 roku z okazji 150. rocznicy wprowadzenia kolei we Włoszech. Zgromadzone w warsztacie kolekcje pozwalają poznać historię rozwoju transportu kolejowego, ocenić trudną pracę ówczesnych robotników przy montażu maszyn.

muzeum koralowców

Masowe zbieranie i przetwarzanie koralowców we Włoszech rozpoczęło się na początku XIX wieku. W 1855 roku niedaleko Neapolu rodzina Ascione założyła warsztat specjalizujący się w zbieraniu i przetwarzaniu koralowców. Wkrótce warsztat zaczął cieszyć się dużą popularnością, a oprócz koralowców zaczęto pracować z kamieniami półszlachetnymi, muszlami morskimi i masą perłową. Biznes okazał się tak dochodowy i udany, że jubiler wkrótce otworzył własną firmę, na której produkty nadal cieszył się popytem nawet w XX wieku. Teraz warsztat jest muzeum. Składa się z dwóch sal.

W pierwszej można zobaczyć starożytne narzędzia do obróbki materiałów, opis technik obróbki i etapy pracy nad biżuterią. Druga sala to pomieszczenie, w którym gromadzone są produkty Ascione, a także ich wysokiej jakości egzemplarze. Są miski, eleganckie pudełka z malachitu, elementy dekoracji wnętrz z koralem, torebki damskie. Jednym z najlepszych eksponatów jest krzyż pektoralny papieża Jana II. Wykonany jest ze złota i ozdobiony pięknymi kameami.

Galeria

Aby odwiedzić Galerię Borbonik, należy wcześniej zaopatrzyć się w ciepłe ubrania. Jest to system tuneli zbudowanych na polecenie Ferdynanda II. Te katakumby były używane przez rodzinę Burbonów jako tajne przejścia i znajdują się na głębokości 30 m pod ziemią. W czasie wojny tunele służyły jako schrony przeciwbombowe, o czym świadczą liczne napisy pozostawione przez Włochów na ścianach. A potem w tym miejscu składowano skonfiskowane samochody i motocykle, które obecnie są eksponatami galerii. Dla turystów oferowane są trzy różne rodzaje wycieczek – Cave, Adventure i Standard.

Muzeum Gaetano Filangeriego

Podobno został wzniesiony przez architekta Giuliano da Mayano w 1464 roku na polecenie kupca Angelo Como. W 1881 r. przeprowadzono rozbudowę i przebudowę ulic, a budynek został zniszczony, a następnie ponownie zmontowany 20 m dalej od poprzedniej lokalizacji. Muzeum zostało otwarte w tym budynku w 1888 roku. Jej założycielem był książę Gaetano Filangeri.

Budynek znajduje się w historycznym centrum miasta. Obok znajduje się kościół św. Maryi Zakonu Karmelitów i Uniwersytetu Fryderyka II. Wewnątrz palazzo gromadzone są unikatowe kolekcje sztuki – popiersia z marmuru, terakoty i brązu, antyczne zbroje, monety, obrazy znanych artystów neapolitańskiego baroku, rękopisy z XIII-XIV wieku oraz archiwum historyczne o dużej wartości dla współczesnych badaczy i historycy.