Katedra w Barcelonie
Masz słabość do niepowtarzalnych i niepowtarzalnych zabytków architektonicznych? W takim razie witaj w jednym z najjaśniejszych miejsc na świecie! Dziś porozmawiamy o Barcelonie, ale nie o jej białych plażach, które obmywają ciepłe wody Morza Śródziemnego oraz o niezwykłej, wręcz śmiem rzec, charyzmatycznej kulturze jej mieszkańców. W tym mieście jest więcej obiektów godnych opowieści. Porozmawiajmy o katedrze w Barcelonie.
Główna atrakcja dzielnicy gotyckiej
Świątynia nie jest na próżno uważana za centrum jednej ze starych dzielnic miasta. Nawet ci, którzy odwiedzają Barcelonę po raz pierwszy, z łatwością odnajdą ten budynek, który jest naprawdę bogaty w ekscesy architektoniczne. To tutaj rodzi się idea religijna, która od dawna zakorzeniła się w umysłach i sercach Katalończyków, a katedra jest rodzajem centrum religijnego. W święta i w dni powszednie jest tu zawsze dużo ludzi. Liczni turyści mieszają się z miejscowymi mieszkańcami, tworząc bulgoczącą masę gapiów i miłośników historii. Gdzieniegdzie słychać entuzjastyczne pohukiwania miłośników architektury gotyckiej, która stała się integralną częścią wielowiekowej historii Barcelony.
Dla tych, którzy nie wiedzą, lokalna prowincja od dawna jest czymś odrębnym i wyjątkowym. Chociaż te części należą do Hiszpanii, ziarno protestu od dawna jest zasiane w umysłach mieszkańców. Prawdziwy Katalończyk uważa się za niezależny, a ziemie, na których się urodził, nigdy nie staną się dla niego częścią państwa hiszpańskiego.
Historia budowy
Jeśli przejdziemy do historii powstania katedry, znajdziemy kilka ciekawostek. Przede wszystkim warto wiedzieć, że ta imponująca skalą i pięknem budowla została wzniesiona na miejscu rzymskiej bazyliki, która istniała w odległym VI wieku. Katedra znana jest również pod inną nazwą. Opowie o tym liczni przewodnicy. Pierwszy kamień katedry św. Eulalii, uważanej za jednego z głównych męczenników chrześcijańskich i jednocześnie najsłynniejszej patronki Barcelony, został położony w 1298 roku. To właśnie od tej znaczącej daty rozpocznie się wspaniała budowa jednego z najbardziej uderzających gotyckich budynków, który wszyscy mieliśmy szczęście dzisiaj zobaczyć.
Jeśli jesteś koneserem architektury z różnych kierunków, z łatwością możesz rozważyć połączenie nietypowych podejść francuskiego i hiszpańskiego gotyku. Wynika to z faktu, że budowa katedry trwała do 1913 roku, kiedy to na szczycie wieży zamontowano iglicę. Różne pokolenia architektów, którzy pracowali nad przyszłym arcydziełem, pracowały zgodnie z rysunkami katedry w Rouen.
Od 877 r. przechowywane są tu relikwie św. Eulalii. Według wzmianek historycznych jest to pewna młoda dziewczyna, która stała się jedną z ofiar inkwizycyjnych poglądów ówczesnych władców. Na jej los spadło wiele prób i tortur. Na pamiątkę jej niezłomności i niezachwianej wiary w chrześcijańskie ideały nazwano katedrę.
Architektura
Przez wiele stuleci katedra była modyfikowana i zmieniała swój wygląd. Fasada została wykonana według starych rysunków przez jedną z najwybitniejszych postaci ówczesnej elity architektonicznej – Mestresa i Fonta. Pod podziemiami katedry spoczywają nie tylko relikwie świętego męczennika. Pochowani są tu liczni opaci świątyni, a nawet najwybitniejsi przedstawiciele miejscowej arystokracji. Według legendy w południowej części sali pochowany jest Ramon Berenguer I, uważany za hrabiego Barcelony wraz z żoną. Rządził tutejszymi ziemiami od 1035 do 1076. Para hrabiowska spoczywa w niezwykle pięknym drewnianym sarkofagu, którego cała powierzchnia pokryta jest niezwykłymi wzorami.
Jest tu jeszcze jedna ważna cecha, która wywoła u wszystkich obecnych szczere uczucie zaskoczenia i zachwytu. Na powierzchni ołtarza głównego, pod którym według legendy spoczywają relikwie św. Eulalii, znajduje się niewielka szczelina. Jeśli wrzucisz do niego monetę, sarkofag zabłyśnie licznymi światłami. To niesamowite! W końcu powstał w 1339 roku! Czy jest wiele miejsc na świecie, w których można zobaczyć tak niezwykłe zjawisko?
Przed takim projektem architektonicznym nawet współcześni mistrzowie drapią się po głowach ze zdziwienia. W ogóle wystarczy się rozejrzeć i okazuje się, że nie da się w katedrze wyróżnić czegoś wyjątkowego, niepowtarzalnego, niepowtarzalnego i prawdziwie oryginalnego. Tu, w każdym kamyku, w każdej dostochce widać wielowiekową historię Barcelony, gdzieniegdzie można zobaczyć pomysłowy pędzel mistrzów różnych czasów.
Dekoracja wnętrz
Dużym zainteresowaniem wśród licznych turystów cieszy się zdobnicze wykonanie chórów kościoła katedralnego. Mogą spędzać godziny z podziwem oglądając po prostu wspaniałe rzeźby na przedmiotach z kamienia i drewna, a także dzieląc się wrażeniami z oryginalnych kutych krat. Same chóry zdobią złocone herby światowej sławy rycerzy Zakonu Złotego Runa. To oni byli honorowymi gośćmi w tych murach i byli obecni przy podejmowaniu wielu brzemiennych w skutki decyzji Karola V.
Sala Kapitulna poświęcona jest Chrystusowi z Lepan. Uważa się, że wizerunek Chrystusa przechowywany w tym pomieszczeniu towarzyszył samemu Juanowi Austriackiemu podczas jego słynnej bitwy pod Lepante. Jeśli spróbujesz krótko opisać wnętrze katedry, to z pewnością najodpowiedniejszymi epitetami będą „majestatyczny” i „surowy”. Architekci, którzy pracowali nad stworzeniem tego arcydzieła, zasługują na to. Udało im się przecież umiejętnie łączyć nie tylko różne nurty w architekturze gotyckiej, ale także nadać religijny akcent we wszystkich pomieszczeniach świątyni. Czymże są ogromne witraże, które same w sobie mogą śmiało pretendować do miana wyjątkowej atrakcji. Jest to jeden z najbardziej uderzających przykładów architektury gotyckiej w Katalonii.
A może to wcale nie jest katedra? Może to ogromna skrzynia ze skarbami, którą można obejrzeć, ale nikomu nie wolno jej wyjmować? Naprawdę! Nie przychodzi mi od razu na myśl ani jeden bardziej odpowiedni budynek czy budynek, który kryje tak wiele tajemnic i jest gotowy podzielić się z każdym, kto z przyjemnością wszedł do jego drzwi, tajemnicami, które bez przesady pokryte są warstwą wielowiekowego kurzu. Katedra nigdy nie przestaje zadziwiać nawet tych, którzy zdają się odkrywać każdy cal jej świetności. Sarkofag, krużganek, 26 kaplic – to tylko skromna lista elementów dekoracji świątyni, które zdecydowanie zaleca się przestudiować w jak najdokładniejszy sposób.
Niezwykli goście
Katedra posiada kilka wejść i wyjść jednocześnie. Za najstarszy uważa się ten, który wychodzi na ulicę Comtes. Na wewnętrzny dziedziniec katedry, zwany „krużgankiem”, można przejść przez portale świętych Eulalii i Łucji. Przez dziedziniec można przejść do galerii i kaplic. Uważa się, że to właśnie kaplica św. Łucji została zbudowana jeszcze przed powstaniem katedry w tym miejscu. To właśnie na dziedzińcu turyści z pewnością spotkają niezwykłych mieszkańców katedry. Kto to jest? Niczego nie zgadniesz! Od dawna żyją tu białe gęsi.
Według legendy ptaki te są wezwane do ochrony spokoju wszystkich tych, którzy odpoczywają w pobliżu świątyni. Można nawet nakarmić 13 śnieżnobiałych gęsi, przyzwyczajonych do licznych gości. Z pewnością, gdyby tylko umieli mówić, dawno temu wyraziliby swoje myśli po francusku, hiszpańsku, włosku, a nawet po rosyjsku. Przyczynia się do tego ogromny napływ turystów z różnych krajów.
Pomnik historii
To jest status przypisany do katedry w Barcelonie. I bez wątpienia zasługuje na ten wysoki tytuł, uderzając wszystkich nowych turystów swoimi wspaniałymi i arcydziełami. Niezwykłe połączenie gotyckiej „rozety”, którą można zaobserwować nad głównym wejściem, i smukłych kolumn, z których niczym kontynuacja wznoszą się iglice wież, wywołując dziś prawdziwy zachwyt i prawdziwe uczucie czułości.
Z kopuły katedry zobaczysz niewidziane dotąd widoki na Barcelonę. Warunkowa granica między starym miastem a nową dzielnicą jest wyraźnie widoczna, jakby dwie epoki zostały zjednoczone w jedną.
Udając się z wizytą do Barcelony, poświęć czas na zanurzenie się w świat okazałego gotyku katolickiego, który łączy w sobie najbardziej eleganckie rozwiązania wielkich umysłów architektów, stworzone zręcznymi rękami najlepszych mistrzów swoich czasów.