25 najlepszych muzeów w Wilnie – lista, zdjęcia, opis, ceny 2021, mapa
Republika Litewska znajduje się w północnej części Europy. Słynie z łagodnego klimatu, komfortowych hoteli i doskonałej kuchni. Miłośnicy kąpieli słonecznych mogą w pełni cieszyć się pięknymi plażami i łagodnymi falami Bałtyku, surfować lub uprawiać inne sporty wodne. Kto woli spacery po mieście – na ich usługach – stare miasto Wilna. Wakacje na Litwie spodobają się wielu podróżnikom. W tym małym kraju nowoczesność i starożytność są ze sobą ściśle powiązane. Można tam zobaczyć piękne krajobrazy, zamki, wiele kawiarni serwujących dania kuchni narodowej, świątynie i oczywiście muzea wileńskie.
Pałac Radziwiłłów
W mieście znajduje się jeden z najpiękniejszych zamków w kraju, Pałac Radziwiłłów. To wizytówka nie tylko miasta, ale i kraju. Został zbudowany w stylu późnorenesansowym. Wcześniej na jego miejscu stał drewniany pałac, który uległ zniszczeniu podczas pożarów. W połowie XVII wieku został przebudowany przez architekta Jana Ulricha.
W 1807 roku budynek przekazano Towarzystwu Humanitarnemu. Od tego czasu budynek był wielokrotnie naprawiany, niektóre części uległy całkowitemu zniszczeniu, a na ich miejscu wzniesiono nowe budynki. Do dziś z zespołu pałacowego zachowała się zabudowa północna i wschodnia oraz pawilon. W 1984 roku architekt Evaldas Zulonas opracował projekt renowacji pawilonu zachodniego, zgodnie z którym został on całkowicie odrestaurowany. W 1990 r. budynek odrestaurowano, a następnie umieszczono w nim oddział Litewskiego Muzeum Sztuki Pałacu Radziwiłłów.
Zawiera unikatowe obrazy artystów z Niemiec, Austrii, Rosji, Francji, Holandii, Polski. Ponadto znajduje się tam ekspozycja poświęcona rodzinie Radziwiłłów. Składa się z portretów i fotografii rodzinnych, ikon, znalezisk archeologicznych. W jednym z budynków mieści się sztuka ludów Azji Wschodniej.
Państwowe Muzeum Żydowskie Gaonu Wileńskiego
Republika Litewska jest bogata w wiele starożytnych zamków. Dużym zainteresowaniem cieszy się Państwowe Muzeum Żydowskie Gaona Wileńskiego. Składa się z trzech różnych organizacji zjednoczonych w jedną całość kulturalną – Litewskiego Centrum Kultury i Sztuki (Żydzi mieszkający na Litwie), Centrum Tolerancji i Ekspozycji Holokaustu.
W 1913 r. otwarto pierwszy oddział. Przechowywano tam relikwie Żydów, przywileje nadane Żydom przez miejscowych książąt, listy. Kiedy rozpoczęła się I wojna światowa, organizacja została tymczasowo zamknięta. Jej pracę wznowiono w 1919 roku w nowym budynku. Budynek został zniszczony podczas II wojny światowej, a odbudowę rozpoczęto w 1949 roku. Zbiory, które wcześniej w nim przechowywane były rozproszone po różnych instytucjach, a ich ponowne zebranie kosztowało wiele wysiłku.
Instytucja w pełni wznowiła swoją działalność dopiero w 1989 roku. Oprócz kosztowności przechowywanych wcześniej w ośrodku, przechowywane są w nim materiały, dokumenty, fotografie wykonane w czasie Holokaustu, relacje cudem ocalałych żydowskich świadków. Znajduje się tu również ekspozycja poświęcona życiu żydowskiemu przełomu XIX i XX wieku.
Litewskie Muzeum Narodowe
Należy do największych instytucji, w których gromadzone jest dziedzictwo kulturowe tego kraju. Został założony w 1855 r. z inicjatywy gorliwego kolekcjonera starożytności i badacza starożytności, hrabiego Ewstafiego Tyszkiewicza. Dzięki jego staraniom zebrano unikalne kolekcje. Instytucja znajduje się w pobliżu rzeki Wilii, w samym sercu stolicy. Po otwarciu miejsce to stało się ośrodkiem kulturalnym i naukowym.
Zgromadziła się tam inteligencja i szlachta, prowadząc działalność oświatową i naukową. Ich celem było kształtowanie samoświadomości historycznej, instalacja pamięci kulturowej. Działalność kompleksu była kilkakrotnie przerywana. Jego pełnoprawną pracę wznowiono dopiero w 1952 roku. Obecnie przechowywanych jest tam ponad milion różnych eksponatów, które świadczą o wielowiekowym rozwoju kraju i jego dziedzictwie kulturowym.
Istnieją działy poświęcone numizmatyce, archeologii od średniowiecza do współczesności, ikonografii, kulturze etnicznej. Łączy stare i nowe technologie. Systematycznie w budynku odbywają się wirtualne wystawy tematyczne poświęcone znanym postaciom kraju czy fotografii dokumentalnej. A lepiej poznać historię i kulturę kraju, odwiedzając cotygodniowe czwartkowe spotkania.
Litewskie Muzeum Energetyki i Techniki
Polubi to każdy, kto kocha historię i technologię. Jego budynek znajduje się naprzeciwko Góry Giedymina, nad brzegiem rzeki Wilii. To miejsce oferuje wspaniały widok na lokalny krajobraz. Przez długi czas budynek był opuszczony, a dopiero w 2003 roku otwarto tu pierwszą ekspozycję.
Poświęcono ją stuleciu otwarcia pierwszej elektrowni w kraju. Prezentowane w nim eksponaty opowiadają o historii elektryczności. Od tego czasu placówka jest uzupełniana o nowe ekspozycje. Dla dzieci jest specjalna wycieczka do prawdziwej starej elektrowni. Mogą stać się aktywnymi uczestnikami procesu. Wiele części stacji zostało zastąpionych makietami, aby naśladować prawdziwy przepływ pracy.
Na jednym z pięter znajduje się kolekcja rzadkich samochodów i motocykli. Istnieją modele sprzed prawie wieku i kopie z lat 60-70. W oddzielnej sali wystawowej eksponowane są próbki przedmiotów wykonanych w warsztatach średniowiecza i okresu sowieckiego. Wszystkie eksponaty można dotykać, a dla miłośników nowoczesnych technologii przygotowano interaktywną ekspozycję.
Muzeum Dziedzictwa Kościelnego
Początkowo był to klasztor z kościołem, wybudowany na polecenie hetmana litewskiego Sapiehy. Krypta świątyni miała służyć jako krypta rodzinna. Przy budowie i dekoracji kościoła pracowali najlepsi litewscy i polscy architekci. Pod klasztorem Lew Sapieha podarował jeden ze swoich pałaców. Świątynia była kilkakrotnie przebudowywana.
Posiada charakterystyczne cechy, zarówno gotyckie, jak i renesansowe. Interesujący jest nie tylko budynek, ale także przechowywane w nim unikatowe przedmioty kościelne. Nabożeństwa kościelne przestały obowiązywać w ostatnim stuleciu. W 1970 roku we wnętrzu otwarto muzeum, w którym prezentowane są prawdziwe arcydzieła sztuki sakralnej. Wiele przedmiotów zostało wykonanych przez słynnych zachodnioeuropejskich mistrzów z XVIII i XIX wieku.
Znajdują się tam relikwiarze do przechowywania relikwii, naczyń kościelnych, krzyże pektoralne, złote i srebrne pojemniki na wodę święconą, drogocenne porty i uposażenia oraz ikony. Na dziedzińcu można zobaczyć dużą kolekcję dzwonów. Ołtarze kościoła wykonane są z alabastru i różnokolorowego marmuru. Każda rzecz ma swoją własną tragiczną historię.
zamek dolny
Początkowo, zaraz po wybudowaniu, Zamek Dolny wchodził w skład zespołu, w skład którego wchodził Zamek Dolny, Katedra, usługi pałacowe, pomieszczenia gospodarcze. Kompleks powstał u podnóża Wzgórza Zamkowego. Budowę zamku rozpoczęto w pierwszej połowie XIV wieku. A już w połowie tego stulecia pałac stał się rezydencją księcia litewskiego.
W XVI wieku wybudowano Wielki Pałac, w którym niegdyś mieszkali książęta litewscy. Został zbudowany w stylu renesansowym. Zespół pałacowy uległ znacznemu zniszczeniu w czasie wojny z państwem moskiewskim, a podczas rozbudowy miasta w XVIII wieku został prawie całkowicie zniszczony. Pałac został ponownie odtworzony dopiero w 2002 roku. Obecnie w nowym zamku znajduje się muzeum, w którym przechowywane są historyczne artefakty. Z dawnego kompleksu pozostała tylko wieża zachodnia.
Na jego podstawie wzniesiono dzwonnicę o wysokości 57 mz tarasem widokowym dla turystów. Stamtąd otwiera się wspaniały widok na lokalne atrakcje i piękny krajobraz. Podczas otwarcia instytucję odwiedzili liderzy z 15 krajów. Tam często odbywają się różne wydarzenia. Warto zauważyć, że właśnie w tym pałacu opera została wystawiona po raz pierwszy w Europie.
Muzeum Sztuki Stosowanej
Budynek dawnego Arsenału powstał na gruzach dawnego kompleksu obronnego z XIV wieku. Z niego, w momencie budowy nowego budynku, ze starych budynków pozostały tylko mury i fundamenty. Zostały wzięte za podstawę podczas budowy Arsenału. Przez dwa stulecia budynek służył do przechowywania broni i amunicji. Po odbudowie miasta budynek okazał się być przy głównej ulicy miasta. Nie zburzyli jej, ale wezwali do odbudowy najlepszych architektów z Włoch.
Magazyn zamienił się więc w prawdziwy pałac, który królowa Wilna wykorzystywała jako swoją rezydencję. Po podziale kraju, którego część stała się częścią Imperium Rosyjskiego, Arsenał został zapomniany. Budynek został częściowo odrestaurowany dopiero w XIX wieku. Został całkowicie odrestaurowany dopiero w 1972 roku. Obecnie znajduje się tam muzeum sztuki użytkowej. W 1987 roku zorganizowano w nim wystawy tematyczne poświęcone litewskiej sztuce użytkowej i sakralnej.
Od czasu do czasu umieszczane są tam eksponaty z Europy i USA. W tej chwili można tam zobaczyć różne stare artykuły gospodarstwa domowego, meble, biżuterię, zeszyty balowe, pudełka na biżuterię, ubrania. Zgromadzone artefakty powstały w okresie od XIII do XX wieku. Na terenie Arsenału zachował się warsztat, który każdy może odwiedzić.
MO Muzeum Sztuki Nowoczesnej
Otwarcie nastąpiło w 2018 roku. A budynek powstał rok wcześniej. W miejscu dawnego kina wybudowano prywatną instytucję. Instytucję finansują biznesmeni Viktor Butkus i Danguole. Budynek został zaprojektowany przez architekta Daniela Libeskinda. W sumie dom ma trzy kondygnacje.
Na parterze znajdują się przechowalnie bagażu, księgarnia, hala wielofunkcyjna oraz kawiarnia. Druga składa się z kilku pomieszczeń – małej sali wystawowej, gabinetów administracji i czytelni. Ostatnie piętro zajmuje duża sala wystawiennicza. Na dachu budynku znajduje się otwarty taras, a przy samym budynku plac. Instytucja często organizuje wystawy, wydarzenia kulturalne, artystyczne i edukacyjne.
Pracownicy regionu moskiewskiego są zaangażowani w realizację różnych kreatywnych projektów w stolicy. Z organizacją współpracuje ponad 100 współczesnych artystów. Staraniem Okręgu Moskiewskiego przygotowano przewodnik po rzeźbach wileńskich. To jedyne wędrowne muzeum, które porusza się po szkołach w kraju. Instytucja należy do pierwszej dziesiątki muzeów naszych czasów, które trzeba zobaczyć.
Litewskie Muzeum Teatru, Muzyki i Kina
Znajduje się w jednym z dawnych dworów Radziwiłłów. Budynek w swoim życiu widział wiele luksusowych balów, odbywających się w nim przyjęć. Jego architektura zachowała jednocześnie ślady kilku stylów – renesansu, baroku, klasycyzmu. Schronił się tu pierwszy litewski teatr prywatny, należący do miejscowych magnatów. Przez pewien czas pałac był pusty, a następnie podzielono go na mieszkania i wynajęto. Po zakończeniu II wojny światowej istniało zaplecze stołecznego teatru. Dwór Radziwiłłów został całkowicie odrestaurowany dopiero w 1996 roku.
Teraz w tej luksusowej rezydencji znajduje się muzeum teatru, muzyki i kinematografii. Znajdują się w nim unikalne artefakty, które rzucają światło na rozwój kina w kraju. W czasie wojny eksponaty były przechowywane w dawnej stolicy Litwy – Kownie. Niektóre z tych artefaktów zostały ponownie złożone, ale niektóre zostały utracone na zawsze. Ekspozycja składa się z czterech części. Ta wyjątkowa kolekcja zawiera bilety, modele scenerii, kostiumy, plakaty, scenariusze sztuk. Ogromnym zainteresowaniem cieszy się kolekcja lalek antycznych, zbieranych z całego kraju, staraniem pasjonatów. Tutaj możesz zbierać obrazy, a nawet starożytne instrumenty muzyczne.
Litewskie Muzeum Kolejnictwa
Każdy kraj ma swoją historię rozwoju kolei. Pomysł stworzenia miejsca, które zapoznałoby zwiedzających z życiem kolejarzy, pojawił się w 1966 roku. Wtedy to otwarto muzeum. Zawierała duże archiwum zdjęć przedstawiające życie codzienne ówczesnych pracowników kolei, modeli. Placówka została zamknięta z powodu remontu w 2010 roku. Obecnie ekspozycja zajmuje powierzchnię 800 mkw. Został podzielony na trzy odrębne strefy.
W pierwszej odbywają się różne imprezy, pokazywane są makiety pociągów. Dla gości z dziećmi organizowany jest kącik dla dzieci. Znajduje się tam kolejna ekspozycja plenerowa o powierzchni około 1 hektara. Istnieją modele parowozów, lokomotyw elektrycznych, lokomotyw spalinowych, urządzeń serwisowych. Tutaj możesz zobaczyć pierwszy sowiecki pociąg „Sergo Ordzhonikidze”. Był to dokładnie pierwszy model pociągu specjalnego, który przybył do Niemiec w okresie powojennym (1945).
Tutaj możesz zobaczyć pierwsze niemieckie lokomotywy serii TE-52. W tych lokomotywach parowych wszystko zostało przemyślane w najdrobniejszych szczegółach. W pobliżu eksponatów znajduje się tablica retro, używana dawniej do informowania o wjeździe lub odjeździe pociągów. Ta linia jest rzadko używana. Ostatni raz został otwarty w 2017 roku w celach komercyjnych – pokaz mody i wystawa designu.
Muzeum Ofiar Ludobójstwa
W czasie wojny zbrodnie przeciwko poszczególnym narodom były na porządku dziennym. Kilkadziesiąt lat później wciąż przypomina to świadectwa cudownie ocalonych wówczas świadków, archiwa fotografii i dokumentów. Mury budynku zdołały zobaczyć wiele straszliwych zbrodni. Budynek powstał w XIX wieku. dla sądownictwa.
Potem było biuro rekrutacyjne. Kilka lat później w obrębie tych murów znajdowało się bolszewickie więzienie trybunału rewolucyjnego. Właściciele zmienili się dopiero w 1920 roku. Budynek po podziale Litwy trafił pod sądy władz polskich. W 1940 r. dom ten należał do NKWD, aw czasie wojny był zajęty przez GESTAPO. Po zakończeniu wojny przez długi czas lokal był zajęty przez KGB. Tak długa historia uczyniła ten budynek najbardziej złowrogim w historii tego kraju.
W piwnicy znajdują się ekspozycje poświęcone ludobójstwu. Wiele eksponatów opowiada historię kraju w różnych okresach. Na drugim piętrze eksponaty przybliżają zwiedzającym okres deportacji Litwinów w latach 43-55, działalność KGB i ruch oporu. Tutaj możesz zobaczyć próbki sprzętu odsłuchowego. W pobliżu znajduje się pomieszczenie, w którym KGB służyło jako więzienie.
Muzeum Sztuki
Założona w 1933 roku i składa się z kilku oddziałów. Posiada wiele wartości kulturowych i historycznych. Można tam zobaczyć dzieła mistrzów litewskich i zagranicznych. Instytucja obejmuje oddział sztuki użytkowej, Galerię artysty Pranas Domšaitis, muzea zegarów i sztuk miniatur.
W pierwszej gałęzi eksponowane są następujące eksponaty: grobowce i kapliczki wykonane przez złotników, tkane pasy, haftowana odzież, gobeliny, porcelana z Sevres, Wiednia, Miśni, wyroby z bursztynu, przedmioty metalowe, meble, czeskie szkło. Fundusz galerii jest stale uzupełniany o nowe kolekcje artystów krajowych i zagranicznych pochodzenia litewskiego. Oprócz malarstwa znajdują się tam eksponaty zapoznające zwiedzających z rozwojem grafiki, rzeźby i malarstwa w kraju.
W pomieszczeniu składowane są części wnętrza pałacu. Kolejna gałąź prezentuje kolekcję zegarków wykonanych w różnym czasie (od XVI do XX wieku). W pobliżu placówki znajduje się fragment parku, który istniał tu w XIX wieku. W gabinecie sztuki miniaturowej można zobaczyć fanów od starożytności, haftów koralikowych, torebek i eleganckich pudełek. W pobliżu znajduje się galeria Pranas Domšaitis. Wystawia prace artystów, rzeźbiarzy, grafików z Europy Zachodniej, ponad 500 prac samego Pranasa Domšaitisa.
Dom Sygnatariuszy
Dom Sygnatariuszy w latach 1917-1918 należał do Rady Litwy. Tam podpisano historyczny dokument o przywróceniu niepodległości Litwy. Przechowywane są tam rzeczy sygnatariuszy, którzy zostali dyplomatami. Ekspozycja znajduje się w osobnym pomieszczeniu. Przechowywane tam przedmioty zapoznają zwiedzających z początkiem odrodzenia narodowego w XX wieku. i kształtowanie się państwowości kraju.
W 1795 r. większość kraju została przekazana Imperium Rosyjskiemu. Na mapach świata nie było już takiego kraju jak Litwa. Kraj uzyskał niepodległość dopiero podczas okupacji terytorium przez kajzerskie Niemcy. Centralny i najważniejszy eksponat uważany jest za materiał historyczny ukazujący długą drogę Litwinów do niepodległości.
Budynek jest obecnie sklasyfikowany jako zabytek architektoniczny i kulturalny państwa. Został zbudowany w 1645 roku. Właściciele kamienicy ciągle się zmieniali, a budynek był remontowany. Dom składał się początkowo z dwóch kondygnacji, ale po pożarach, podczas jego renowacji, dobudowano kolejne piętro. W XIX wieku, po renowacji, na zewnątrz domu zaczęto dostrzegać styl neorenesansowy. Dom ma dużą wartość architektoniczną. Na głównej fasadzie można zobaczyć piękne rzeźby w niszach, popiersia mężczyzn.
Muzeum Zabawek
Ekspozycje instytucji obejmują wiele eksponatów pozyskanych przez archeologów, prywatne kolekcje kolekcjonerów oraz darowanych zwiedzających. W tym miejscu zarówno dzieci, jak i dorośli goście znajdą dla siebie wiele ciekawych i pouczających informacji. Ogromnym zainteresowaniem cieszą się zabawki z epoki kamienia i średniowiecza. Znaleźli je archeolodzy podczas wykopalisk.
Dzieci mogą dotknąć wysokiej jakości replik tych przedmiotów. Istnieją różne modele lalek, piłek, gier planszowych szlachty. Ekspozycja posiada dział zapoznający z zabawkami i grami dziecięcymi z XIV-XVIII wieku znajdującymi się na terenie kraju. W pobliżu większości eksponatów znajdują się fragmenty obrazów znanych artystów, które przedstawiają zabawkę w akcji. Zabawy znalezione na terenie Litwy można zobaczyć w pracach Jana van Eycka, Boscha, Pietera Brueghla.
Oprócz starych eksponatów istnieją przykłady nowoczesnej rozrywki high-tech. Znajdują się tam kolekcje żołnierzyków, lalek, automatów do gier z lat 70. i 80. Imprezy odbywają się często w osobnym pomieszczeniu (warsztacie), gdzie pracownicy instytucji zapoznają wszystkich z historią wosku, pierwszych zabawek. Wszystkim temu towarzyszy klasa mistrzowska.
Muzeum Sztuki Vytautasa Kasiulisa
Vytautas Kasiulis jest znanym artystą na Litwie. Jego prace znane są daleko poza granicami kraju. Zdobią galerie najlepszych muzeów na świecie. Wielu krytyków uważa go za jednego z najlepszych przedstawicieli sztuki nowoczesnej, należącej do francuskiej szkoły malarskiej. W ciągu całego życia Kasiulis namalował około 1500 obrazów olejnych, 50 litografii, wykonał 950 pasteli i 200 gwaszem. Wszystkie prace mają wielką wartość dla całej społeczności światowej.
W galerii znajduje się 950 obrazów artysty. Wszystkie zostały napisane w innym okresie, co ukazuje różnorodna kolorystyka, charakter wątków. Osobliwością obrazów jest jasność kolorów. Mają to wszystko – mnóstwo kolorów, ciekawe fabuły, zarówno prawdziwe, jak i całkowicie fantastyczne. Instytucja zgromadziła prace z różnych okresów życia Kasiulisa.
Oprócz obrazów przechowywane są tutaj rzeczy osobiste artysty, przekazane na fundusz przez wdowę po nim. Znajduje się w historycznym miejscu – neoklasycystycznym pałacu wybudowanym na początku XX wieku. Oprócz galerii w pałacu mieści się biblioteka, archiwum i sale spotkań członków towarzystwa. W 2012 roku budynek został przebudowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
Litewskie Muzeum Pieniądza Bankowego
Ekspozycja należy do litewskiego banku państwowego. Eksponaty znajdują się w pięciu salach, na dwóch piętrach. Wystawione tam eksponaty opowiadają o historii powstania pieniądza w tym kraju. Istnieją środki płatnicze, którymi płacono za towary, zanim wynaleziono pieniądze. Do takich środków należą skóry sobolowe, kawałki srebra i brązu.
Każda z kolekcji pokazuje, jak zmieniał się pieniądz, od czasu, gdy go nie było, po nowoczesne środki płatnicze. Przechowuje się tu kilka rzadkich monet, które mają wielką wartość dla numizmatyków. Najcenniejszym eksponatem jest 10 złotych dukatów.
Zostały wybite w czasach wielkiego księcia litewskiego Zygmunta Wazy. Moneta znajdowała się wcześniej w prywatnej kolekcji i została kupiona przez bank za 134 tys. euro. Oprócz monet istnieje wiele ciekawych kopii banknotów papierowych – 1000 bilionów dolarów zimbabweńskich, przedmioty gospodarstwa domowego zdobione monetami, skarby znalezione w całym kraju, maszyny do liczenia banknotów z różnych okresów emisji, dokumenty opowiadające o rozwoju bankowości.
Wieża Giedymina
Trudno o lepsze miejsce niż Zamkowa Góra na budowę kompleksu obronnego. Góra otoczona jest ze wszystkich stron rzekami. Pierwsze osady na jego terenie pojawiły się w okresie neolitu. Następnie, około XI-XIII wieku, wzniesiono tu pierwsze budowle obronne oraz wzniesiono drewniany zamek. Nieco później na jego miejscu wzniesiono Zamek Górny.
Po dojściu do władzy dynastii Giedyminów Zamek Górny stał się głównym ośrodkiem politycznym Wielkiego Księstwa Litewskiego. Zespół obronny obejmował zamki łukowe, dolne i górne. Wielokrotnie odpierał ataki Zakonu Krzyżackiego. W 1419 roku zamek zniszczył pożar. Został odrestaurowany, ale do budowy używano już kamienia i cegły zamiast drewna. Do dnia dzisiejszego z kompleksu budowli pozostała jedynie Wieża Zachodnia.
Budynek uważany jest za cenne dziedzictwo kraju. W architekturze dominuje styl gotycki. Wieża wznosi się na 142 metry nad poziomem morza. Ma kształt ośmiokąta i składa się z trzech kondygnacji. Muzeum mieści się w wieży. Można w nim zobaczyć modele zamków wileńskich, znaleziska archeologiczne, zbroje rycerskie i broń. Na terenie, na którym znajduje się wieża, zachowała się część murów Zamku Górnego.
Muzeum Nauki Uniwersytetu Wileńskiego
Uniwersytet Wileński ma bardzo długą historię. Jej założycielem był w XVI wieku król Polski Stefan Batory. W Republice Litewskiej jest jedną z głównych uczelni wyższych w kraju. Ma nie tylko wartość historyczną. Uniwersytet jest częścią zespołu architektonicznego, który znajduje się na terenie starego miasta.
Instytucja składa się z 13 budynków i 13 dziedzińców. Na uwagę zasługuje fakt, że podczas wizyt głów obcych państw w tym kraju uczelnia jest obowiązkowym miejscem wizyt delegacji. Na terenie instytucji znajduje się kościół, kilka muzeów, które prezentują ekspozycje malarstwa, rzeźby, numizmatyki, rzadkie książki o filozofii, starożytne wydania Biblii. Budynki powstawały w różnym czasie, co znalazło odzwierciedlenie w ich wyglądzie. Można tam zobaczyć styl gotycki, barokowy.
W stylu gotyckim kościół św. Jana – Chrzciciela i Ewangelisty, który wchodzi w skład zespołu architektonicznego uniwersytetu. Następnie, po odrestaurowaniu, w późniejszym okresie nabrał wszelkich znaków baroku. Jest to szczególnie widoczne w kaplicy św. Anny, w którym obecnie mieści się Muzeum Nauki. Zawiera wiele cennych okazów, a wnętrze uderza elegancją i luksusem.
Muzeum Literackie A.S. Puszkina
Wielki poeta nigdy nie odwiedził tego kraju, a mimo to powodów do otwarcia kompleksu jest aż nadto. Instytucja mieści się w dawnej rezydencji generała Mielnikowa, który zasłynął w wojnach z początku XIX wieku. Majątek ten odziedziczyła córka generała, która po rozpadzie poprzedniego małżeństwa przeniosła się do Petersburga.
Tam kobieta poznała młodsze potomstwo poety i wkrótce para wyszła za mąż. Po ślubie nowo małżonkowie spędzili trochę czasu w Markuchai, a następnie osiedlili się w majątku rodzinnym Michajłowskoje. Mieszkali tam trochę ponad 5 lat. W 1899 r. majątek został sprzedany do skarbu Akademii Nauk. Tak więc para ponownie trafiła do Markuchai. Syn wielkiego poety Grigorij Aleksandrowicz poświęcił resztę życia na badanie dziedzictwa odziedziczonego po ojcu.
Do jego dyspozycji były osobiste przedmioty poety, rękopiśmienne dzieła, pamiątki rodzinne, a nawet rysunki. Po śmierci Grigorija Aleksandrowicza wdowa po nim zaczęła organizować wieczory poetyckie w domu i zajmowała się działalnością edukacyjną. Pani przed śmiercią przekazała swój majątek władzom wileńskim. Po jej śmierci, w 1940 r., muzeum literackie A.S. Puszkina. Ma trzy różne ekspozycje – jedna poświęcona jest życiu poety, druga to jego rzeczy osobiste, a trzecia zawiera rysunki.
Muzeum Iluzji
To miejsce, w którym można się dobrze bawić. Pokoje zajmują około 400 mkw. Panuje pogodna i dobroduszna atmosfera tworzona przez pracowników placówki. Istnieje kilka różnych programów – dla dzieci w różnych kategoriach wiekowych, młodzieży i dorosłych. Ekspozycja stała reprezentowana jest przez szereg wynalazków naukowych, fizyki, optyki.
Możesz zobaczyć tajemnicze dzieła sztuki i wszelkiego rodzaju łamigłówki. Dzięki interaktywnym technologiom możesz malować światłem, tworzyć cienie i wywracać znajome rzeczy do góry nogami. Uwagę zwiedzających przykuwa oryginalna kolekcja rzeczy śmiesznych i niepotrzebnych, zatytułowana „Absurd”. Pojawiały się niemal równocześnie z rzeczami i przedmiotami użytecznymi. Druga kolekcja interaktywnej wystawy zanurza wszystkich w świecie, w którym pokazywane są wynalazki, bez których nie sposób wyobrazić sobie życia współczesnego człowieka.
Podczas zwiedzania dozwolone jest robienie zdjęć, a przewodnicy opowiadają historie na określony temat, sztukę. Co roku kolekcje uzupełniane są o nowe eksponaty. Przyjazny zespół pracuje nad nowymi rozwiązaniami artystycznymi, badając świat nauki i sztuki. W placówce każdy zwiedzający znajdzie dla siebie coś ciekawego i pouczającego, a nowoczesne technologie pomogą w tym procesie.
Muzeum Bursztynu
Morze Bałtyckie dało krajowi wyjątkowy skarb – bursztyn. Ten przezroczysty kamień o słonecznej barwie ceniony jest od wieków. Istnieją dowody na to, że został dostarczony drogą morską na dwór cesarzy rzymskich. Budynek to niewielki dom, który został wybudowany około XVII wieku. Początkowo był to dwór zamożnego kupca litewskiego.
Kiedy w modzie pojawił się styl barokowy, dom został nieco przebudowany. Fasada zachowała elementy gotyckie, choć ma bardziej barokowe detale. Przewodnicy placówki wprowadzają zwiedzających w ciekawe legendy tego regionu, bajki związane z bursztynem, zabawne historie. Największy kamień znaleziony na terenie kraju waży prawie 4 kg. Są tu kamienie z różnymi inkluzjami – prehistoryczny komar, różne muchy, konik polny.
Kolejna kolekcja to rzadkie kolorowe kamienie. Podczas wykopalisk archeolodzy odkryli ponad 500 kamieni. Oprócz bursztynu cenne są sklepienia piwniczne z dawnymi murami oraz średniowieczny piec do wypalania kafli ceramicznych. Na ostatnim piętrze znajduje się sklep z pamiątkami z naturalnego bursztynu. Każdy produkt opatrzony jest certyfikatem jakości, który chroni go przed podróbkami.
Muzeum Adama Mickiewicza
Wchodzi w skład kompleksu architektonicznego Uniwersytetu Wileńskiego. Jest unikalnym zabytkiem architektury XVII-XVIII wieku. Pierwotnie był to dom kupiecki. W XIX wieku właścicielem budynku został Życki. W mieszkaniu na parterze mieszkał wówczas Adam Mickiewicz. To tutaj wielki poeta pracował nad słynnym wierszem „Grazhina”. W tym domu mieściło się również Towarzystwo Przyjaciół Nauk, a w 1911 roku jeden z jego członków kupił budynek. Dwór został odrestaurowany, aw pomieszczeniach, w których mieszkał Mickiewicz, zorganizowano muzeum.
Pod koniec lat 30. XX w. budynek przeszedł na własność Katedry Filologii Klasycznej Uniwersytetu Stefana Batorego. Kompleks działał do początku II wojny światowej. Na początku okupacji część eksponatów została bezpowrotnie utracona. W 1955 roku odrestaurowano i udostępniono zwiedzającym pamiątkowy apartament Mickiewicza. Otwarcie zbiegło się w czasie z setną rocznicą śmierci poety. Ekspozycja składa się z części osobistych rzeczy Mickiewicza, krzesła, na którym lubił siadać, stołu i około 200 innych eksponatów – rękopisów, medali, dożywotnich pierwodruków jego dzieł, listów filomatów, rzeźb i portretów.
Muzeum Samuela Bucka
Samuel Bak urodził się w 1933 roku w Wilnie. Talent artystyczny zaczął się w nim przejawiać od wczesnego dzieciństwa. Jego pierwsze prace ujrzały światło dzienne w wileńskim getcie, gdy miał zaledwie 9 lat. Po egzekucji ojca chłopiec i jego matka znaleźli schronienie w klasztorze benedyktynów. Pomogła im w tym jedna z sióstr, Maria Mikulskaya.
W 1944 r. Sowieci zwolnili Żydów w obozach. Następnie Samuel i jego matka wraz z innymi Żydami opuścili granicę Związku Radzieckiego. Do 1948 przebywali w Niemczech, w obozach dla przesiedleńców. W tym okresie namalowano obraz „Matka i syn” W Monachium miał okazję studiować malarstwo. Nieco później rodzina została repatriowana do Izraela, gdzie młody artysta ukończył Akademię Sztuk Pięknych Bezalel.
Muzeum Samuela Baka to jedyne miejsce w całości poświęcone twórczości tego wielkiego współczesnego artysty. Wystawa prac została otwarta w 2017 roku. Na to wydarzenie przyjechał również sam artysta, który obecnie mieszka w USA. Kompleks otrzymał 54 prace. Po otwarciu galerii Buck poprowadził mistrzowskie zajęcia z malarstwa. W najbliższym czasie planowane jest stworzenie kolejnej przestrzeni ekspozycyjnej.
Wileńska Galeria Sztuki
Zaskocz odwiedzających kolekcją dzieł z ponad 450 lat. Galeria znajduje się w dawnym majątku rodziny Chodkiewiczów, jednej z najstarszych rodzin arystokratycznych w Europie. Wśród członków rodziny było wielu dowódców wojskowych, postaci kultury, dyplomatów, naukowców.
Ich majątki i pałace można było znaleźć w wielu krajach Europy. Rezydencję wileńską uznano za najpiękniejszą pod względem architektonicznym. Został zbudowany w stylu późnego klasycyzmu. Dziś w murach rezydencji mieści się galeria sztuki. Eksponatami były obrazy artystów litewskich. Ekspozycja zajmuje cztery piętra pałacu. W wielu pomieszczeniach zachowały się nienaruszone sztukaterie zdobiące stropy, drogi parkiet artystyczny, słynnych mistrzów oraz piec kaflowy. Wszystkie obrazy prezentowane w salach podzielone są tematycznie.
Osobno wystawione są portrety arystokratów, w osobnym pomieszczeniu pejzaże i obrazy rodzajowe. Wiele arcydzieł malarstwa litewskiego zostało rozproszonych w prywatnych zbiorach miejscowej szlachty, a dopiero niedawno zostały zebrane i umieszczone w galerii. Wiele obrazów należy do mistrzów, którzy studiowali malarstwo w Niemczech, Włoszech i wykonywali święcenia kościelne.
Bastion artyleryjski miejskiego muru obronnego
Bastion artyleryjski wybudował książę litewski Aleksander na liczne prośby mieszczan. W 1506 roku budowa muru została całkowicie zakończona. Konieczność budowy podyktowana była dużą liczbą wrogów zewnętrznych oraz groźbą inwazji.
W XVII wieku mur został wzmocniony bastei, czyli fortyfikacją ceglano-ziemną. W rzeczywistości była to fortyfikacja, składająca się z wieży obserwacyjnej, oddziału artyleryjskiego i tuneli. W czasie wojny z księstwem moskiewskim bastei zostało poważnie zniszczone. W XIX wieku zasypano go ziemią, a teren wokół niego zamieniono na miejskie wysypisko. Bastion artyleryjski został odbudowany przez Niemców w czasie I wojny światowej.
Wzmocniono sklepienia, wybetonowano posadzkę, wykonano wentylację. Kiedy rozpoczęła się II wojna światowa, konstrukcja służyła jako schron przeciwbombowy i zbrojownia. Mury zostały całkowicie zrekonstruowane i przebudowane w latach 1965-1970. Na terenie bastionu umieszczono ekspozycję uzbrojenia i części fortyfikacji. Znajdują się tam eksponaty od czasów starożytnych do XVIII wieku. Obecnie kompleks składa się z oryginalnej wieży z XVI wieku, muru, pomieszczeń armatnich i korytarza łączącego ze sobą budynki.