Inwalidzi w Paryżu. Historia, opis, fotografia, architektura
Jeśli spojrzysz z góry na monumentalne budynki i piękno krajobrazu okolicy, nigdy nie pomyślisz, że cała ta wielkość nazywa się Domem Inwalidów. Skala budynków, ich ilość, ogromna powierzchnia dziedzińca, ciekawa architektura świadczą o godnej uwagi i szacunku królów francuskich wobec potrzebujących pomocy i opieki. Ten kompleks, który można nazwać mini-miasteczkiem, jest przykładem dla wszystkich władców tego świata, jak trzeba było oddać hołd żołnierzom, którzy otrzymali kalectwo w obronie króla i w jego osobie, Stan.
Fabuła
Chociaż zawiera wiele symboli napoleońskich, w tym jego prochy, zasługa w idei budowy i wzniesienia Domu należy do króla Ludwika XIV. Obserwując byłych wojskowych w roli licznych żebraków na ulicach Paryża, wydał w 1670 r. dekret o budowie przytułku dla młodych niepełnosprawnych żołnierzy i już w podeszłym wieku emerytowanych żołnierzy.
Taka decyzja nie tylko uratowała sytuację, ale znacznie podniosła prestiż wojska w oczach młodych ludzi, którzy jeszcze nie walczyli.
Na przedmieściu Grenelle wybrano pustą działkę, a prace nad realizacją pomysłu prowadził nadworny architekt Bruant. Po 4 latach rozrosły się budynki mieszkalne, usługowe, szpitalne, doposażono 5 podwórek, a pierwsi inwalidzi weterani osiedlili się w 1674 roku. Ale budowa trwała jeszcze przez wiele lat i do 1710 roku Les Invalides stały się prawdziwym miastem zamieszkałym przez 4000 weteranów.
Posiadał własny statut, ściśle podporządkowany prawom kościelnym i wojskowym. Otwarto warsztaty gobelinowe, grawerskie i obuwnicze, w których pracowali mieszkańcy Domu. Nowy klasztor nie mógł pomieścić wszystkich, dlatego wprowadzono regulacje osadnicze: pierwsze prawo mieli weterani z co najmniej 10-letnią służbą wojskową. Ale nie dotyczyło to ciężko rannych, którzy otrzymali głęboką niepełnosprawność i ciężko chorych, którzy potrzebowali opieki.
Luwr: Wstęp na określony czas Bilet 1 –
godzinny rejs po światłach Paryża
Bilety bez kolejki na dach Łuku Triumfalnego
Wieży Eiffla: wstęp na 2. piętro
Wersal i ogrody: Bilet bez kolejki z audioprzewodnikiem
Hop-on Hop- poza wycieczką autobusową. kl., prem. lub Suite
Paris Museum Pass: 2, 4 lub 6 dni
Bilety: Montparnasse: taras na dachu na 56. piętrze
Pokaz w Moulin Rouge z szampanem
Architektura
Całkowicie ukończony okazały budynek uderzał dużymi wymiarami (400x450m), tylko długość głównej fasady z widokiem na Sekwanę wynosiła 196 m. 107-metrowa pozłacana kopuła kościoła, która stała się integralną częścią zespołu, wyglądał majestatycznie. Jest on (kościół) budowany przez prawie 30 lat i jest oryginalnym projektem zasadniczo podwójnej katedry: w nawie głównej znajduje się kościół żołnierski, a za szklaną przegrodą królewska, której złota kopuła widoczna jest z daleka. Katedra, zbudowana w stylu klasycystycznym, otrzymała imię św. Ludwika na cześć króla, który opiekował się swymi okaleczonymi wojną poddanymi. Wejście do niego zdobią flagi wojskowe i sztandary różnych krajów, zdobywane jako trofea w bitwach.
Szereg smukłych kolumn nadaje katedrze lekkości i wdzięku; kopuła swoim wystrojem, ażurowymi kratami płotowymi, czworokątną wieżyczką z kopulastą latarnią i stożkową iglicą przypomina drogocenną królewską czapkę Monomacha. Podwójna konstrukcja kopuły została stworzona przez architekta Mansarta, umieszczając w dolnej części zewnętrznej duże okna, przez które oświetlane jest wewnętrzne malowidło. Całą część kopułową w 1989 roku pokryto nowym złoceniem, co zajęło 12 kg. złoto.
Przed kompleksem budynków znajduje się ogromny (500x250m) plac, oficjalnie nazywany Esplanadą Inwalidów, biegnący od nabrzeża Sekwany i Mostu Aleksandra III do centralnej fasady. Architekt krajobrazu Robert de Côte opracował projekt wspaniałych trawników i kręconych alejek, które zamieniły pustą niegdyś przestrzeń w piękny krajobraz stworzony przez człowieka. Wszystkie budynki mieszkalne i usługowe są również budowane w stylu stricte klasycystycznym, doskonale wpisując się w majestatyczny zespół otoczenia.
Dom Inwalidów Dzisiaj
Od 1777 roku zespół architektoniczny stopniowo traci status placówki charytatywnej dla osób niepełnosprawnych i emerytów, nabierając cech obiektu muzealnego. Najpierw zorganizowano Muzeum eksponatów wojskowych, które przywieziono z Luwru; później otwarto tu Muzeum Artylerii. Połączono je w 1905 roku z Muzeum Historycznym Wojska i obecnie jest to jedyne Muzeum Wojska, zajmujące dość solidną część kompleksu.
Można zwiedzać kolejne 2 muzea – Order Wyzwolenia i Historii Współczesnej, których ekspozycje ilustrują bitwy wojskowe, odzwierciedlają potęgę francuskich sił zbrojnych. Bezpośrednio przy wejściu, nawet za sugestią Napoleona, który wielokrotnie odwiedzał Dom, przy samym wejściu zainstalowano szereg dział artyleryjskich, krajowych i zdobytych, jako symbol triumfalnych zwycięstw cesarza.
Prochy uhonorowanych postaci wojskowych kraju znajdują się w katedrze św. Ludwika. Tutaj w 5 trumnach przywieziono od ks. ŚW. Helena szczątki Bonapartego. Umieszczono je w sarkofagu na postumencie z zielonego granitu. Osiem słów wydrukowanych złotem na marmurze na cokole oznacza militarne zwycięstwa wielkiego cesarza. W pobliżu znajduje się rodzinny grobowiec krewnych, w którym pochowany jest jego syn, bracia Hieronim i Józef. Pochowane są tu prochy słynnych marszałków i generałów: Turren, Vauban, Foch, Lietey, Duron i Bertrand.
Ale wraz z tym, na tym terenie, jak wiele lat temu, weterani dawnych i współczesnych wojen mieszkają w szpitalu wojskowym.
W dni specjalnych świąt państwowych 18 rzadkich armat zainstalowanych przy północnym wejściu grzmi salwy armatnie.
Skorzystaj z usług kiwitaxi i na lotnisku, o określonej godzinie kierowca będzie na Ciebie czekał, pomoże z bagażem i niezwłocznie zawiezie do hotelu. Dostępnych jest kilka klas samochodów – od ekonomicznej po 19-miejscową minibusa. Cena jest stała i nie zależy od liczby pasażerów i adresu w Paryżu. Taxi z/na lotnisko to wygodny i wygodny sposób na dotarcie we właściwe miejsce.