Jeziora Plitwickie: zdjęcie, jak się tam dostać, godziny otwarcia, trasy, cena biletu 2021

Kwestia ekologii naszej planety, cierpiącej z powodu skutków agresywnego postępu ludzkości, dotyka w dzisiejszych czasach niemal wszystkich. Tylko uważne i ostrożne podejście do zakątków nieskazitelnej przyrody, w których żyją nasi mniejsi bracia, może pozwolić człowiekowi poczuć się na dłużej częścią ekosystemu. Dziś każdy kraj dąży do zachowania i powiększenia swoich terytoriów, na których przyroda nadal zajmuje dominujące miejsce przed człowiekiem. Istnieje wiele parków narodowych i rezerwatów, a każdy z nich jest wyjątkowy na swój sposób. Jeden z nich znajduje się w Chorwacji.

Fabuła

Pierwsza pisemna legenda o Jeziorach Plitwickich została spisana pod koniec XVIII wieku. O tym miejscu, jak o tajemniczych, nieprzejezdnych miejscach o niewypowiedzianym pięknie, opowiadał ksiądz z Otoczaca Dominikan Vukasovich. Starożytne legendy przypisywały tym jeziorom i otaczającemu je lasowi złą reputację. Nie bez powodu na mapach z XVII-XVIII w. obszar ten nazywany był Diabelskim Ogrodem. Dziś historykom udało się wyjaśnić stosunek przodków do nieprzeniknionego lasu, jako do miejsca katastrofalnego.

Ukryte w sercu Wyżyn Dynarskich jeziora przez wiele stuleci były „kością niezgody” dla sąsiednich władców. O te tereny walczyli Węgrzy, Austriacy i Turcy. Pod koniec XVII wieku wyznaczono tu granicę Cesarstwa Austriackiego, a tereny, na których dziś znajduje się park narodowy, stały się kordonem przed najazdami osmańskimi. Broniąc swojej ziemi, wielu żołnierzy i cywilów oddało życie lub zniknęło bez śladu w nieprzebytych lasach.

Koniec minionego stulecia w tych miejscach był także naznaczony niejasnymi, krwawymi wydarzeniami. Podczas konfliktu jugosłowiańskiego Serbowie stanowili tu podstawę ludności, a wzdłuż Jezior Plitwickich przebiegała droga między społecznościami serbskimi. Na słabo zaludnionym obszarze kontrola „linii ratunkowej” była ważna dla obu walczących stron. Wiosna 1991 roku weszła do historii kraju jako początek wojny jugosłowiańskiej, a 31 marca tego roku nazywa się teraz Krwawą Wielkanocą Plitwicką. I znowu Wyżyny Dynarskie stały się prawdziwą areną działań wojennych.

Zaparkuj dzisiaj

Kłopoty minęły. Obecnie teren parku został oczyszczony z min, a cała infrastruktura została całkowicie odrestaurowana. Park narodowy, który uzyskał status w 1949 r., aw 1979 r. został objęty patronatem UNESCO, jest dziś ponownie odwiedzany przez tysiące turystów.

Natura dla tego miejsca nie skąpi fantazji i magii. Górzysty teren pozwolił 16 jeziorom uformować kaskady płynącej krystalicznej wody, rozprzestrzeniając muzykę wodospadów po okolicy i tworząc chmury mokrego przylądka. Pobliskie góry są darczyńcami, stale uzupełniającymi zasoby wody w wyjątkowych jeziorach. A wapienne skały z nieustannie poruszającą się wodą pomagają rzeźbiarzowi-naturze rzeźbić skomplikowane jaskinie i rozlewiska. Kolor wody zachwyci nawet każdego sceptyka: niebieski, zielony, granatowy. Nigdy nie zgadniesz, jaka paleta tafli wody otworzy się przed Twoimi oczami, gdy zbliżysz się do następnego akwenu.

Legenda

Starożytna legenda, prawdopodobnie sięgająca czasów pogaństwa, mówi, że kiedyś te miejsca nawiedziła dotkliwa susza. Miejscowi zwrócili się o pomoc do Czarnej Królowej, złej pani tego obszaru. Postanowiła zrobić dobry uczynek i zaczęła prosić bogów o litość dla jej ziemi. Bogowie pędzili w góry czarne chmury i zerwała się ulewa, napełniając kamienne misy boską wodą.

Co można zobaczyć w parku

Widząc panoramę parku narodowego, która otwiera się z platform widokowych, wszelkie legendy wydają się rzeczywistością. Sami Chorwaci nazywają Jeziora Plitwickie „Cudem Świata”. I nie bez powodu. To jedyne miejsce w Europie, gdzie reliktowe lasy są wciąż zielone, a co roku rodzą się nowe wodospady. Znajdują się tu „miniaturowe niagary” i zakamarki przypominające ogrody japońskie oraz gęsty dywan z mchu, który o dziwo odgrywa szczególną rolę w kształtowaniu krajobrazu.

Zasady zwiedzania

Plitvice zajmuje powierzchnię około 30 000 hektarów. Większość jest zarezerwowana dla obszaru chronionego, do którego turyści nie mają wstępu, a jedna trzecia parku jest przeznaczona na szlaki turystyczne dla zwiedzających. Teren strefy spacerowej rezerwatu jest dobrze zorganizowany. Po pierwsze, istnieje kilka wejść, które pozwalają rozpocząć spacer z różnych części świata. Po drugie, wszystkie dozwolone przejścia są wyłożone drewnianymi platformami. Po trzecie, przed wejściem na obszar chroniony każdy otrzyma mapę pokazującą trasy i rozkład promu (elektrycznej łodzi rekreacyjnej) kursującego po dużym jeziorze. I wreszcie, dla wygody turystów i możliwości objęcia swoją uwagą większości parku, równolegle do głównych tras porusza się autobus turystyczny (ecomobile). Dlatego po przejściu jednej z tras pieszo droga powrotna będzie łatwiejsza,

Trasa turystyczna

Dla miłośników przygód została wytyczona specjalna trasa wśród Jezior Plitwickich. Medvezhak (Medvjeak) – pasmo górskie obejmujące trzy szczyty, z których każdy ma około 800 metrów wysokości, przyciąga śmiałków. Wspinać się na szczyty można dwoma szlakami, a czas na ich spędzenie to około 3 godzin. Im dalej oddalasz się od głównych szlaków turystycznych parku, tym bardziej czujesz, że natura jest tu panią. Dlatego turyści zawsze poruszają się po odległych trasach w towarzystwie przewodników.

Odwiedzający nie powinni zapominać, że Jeziora Plitwickie są obszarem chronionym. Zakazy dotyczą niemal wszystkiego, czego można oczekiwać od turysty. Nie można pływać, a nawet po prostu wejść do wody, rozpalić ogniska, śmiecić i spacerować po dzikim lesie, karmić mieszkańców w jeziorach. Tutaj możesz tylko chodzić, patrzeć i oddychać. Uwierz mi, to ci wystarczy. Każdy krok, każdy obrót głowy prowadzi do zdumienia otaczającego „wnętrza”.

Gdy słońce zaczyna zachodzić, właścicielami tych miejsc stają się dzikie zwierzęta, których spokój w ciągu dnia częściowo zakłócają turyści. W ciszy słychać trzepot bocianich skrzydeł i pohukiwanie sów. Legendy o właścicielu tych miejsc, niedźwiedziu, nadają szczególnego smaku opowieściom przewodników. Istnieje przekonanie, że istnienie jezior jest z góry przesądzone, dopóki żyją tu niedźwiedzie. Brązowi giganci naprawdę czują tutaj spokój i bezpieczeństwo. Ale oni rządzą w odległych rejonach rezerwatu, a spotkali się z nimi tylko odważni biolodzy i ekolodzy, którzy zagłębiają się w teren nieprzebytych zboczy górskich. Fauna Plitvic jest bardzo bogata w populacje wilków, lisów, jeleni, dzików, różnorodnych gatunków ptaków i nietoperzy. Prawdziwi rdzenni mieszkańcy tych miejsc.

Godziny otwarcia parku

Trasy turystyczne to tylko niewielka część parku. Większość z nich to chroniony „kraj”, który jest otwarty tylko dla wtajemniczonych: leśniczych i biologów.

Park narodowy jest otwarty dla zwiedzających przez cały rok:

Najlepszy czas na wizytę

Rezerwat jest pokryty śniegiem od grudnia do lutego. Szczególnie dużo śniegu pada w styczniowe dni. O tej porze roku nie ma oczywiście tylu odwiedzających, co latem. Ale plotka o bajecznych zimowych krajobrazach Jezior Plitwickich rozeszła się już po całym świecie i wielu turystów w dzisiejszych czasach wybiera Chorwację na swoje zimowe wakacje.

Spacer zimą po parku narodowym to nie tylko podróż przez zimowy las. To niesamowite zdjęcia śpiącego śnieżnobiałego lasu, owiniętego w śnieżny koc, wodospadów związanych skorupą lodową i powietrza dźwięczącego ciszą. Zimą wzdłuż ścieżek trasy układana jest trasa narciarska. Niedaleko parku, w Mukinje, znajduje się zimowy miniośrodek dla narciarzy. Jest to idealne miejsce na rodzinne wakacje i nieatrakcyjne dla poszukiwaczy mocnych wrażeń. Stok góry jest tu stosunkowo łagodny, więc 500-metrowa trasa jest idealna dla początkujących i do nauki podstaw jazdy na nartach dla dzieci.

W ciepłych porach pogoda w tych miejscach jest bardzo zmienna. Powodem tego jest lokalizacja parku. Leży tuż na granicy stref klimatycznych: kontynentalnej i przybrzeżnej. Dlatego wiatry nieustannie przynoszą tu wilgotne powietrze z morza. W ciągu jednego dnia pogoda może zmieniać się kilka razy: od ulewnego deszczu po tęczowe słońce.

Doświadczeni turyści, planując trasę tam, gdzie kaprysy pogody są nieprzewidywalne, koniecznie zabierz ze sobą płaszcze przeciwdeszczowe i parasole. Ponieważ góry zawsze mogą nieoczekiwanie gromadzić wokół siebie chmury, ta rada dotyczy również spacerów po regionie Jezior Plitwickich.

Cena biletu

Wejście do parku jest płatne, chociaż nie zobaczysz tu żadnych punktów kontrolnych ani ogrodzeń. Jest to raczej pomoc materialna na rzecz rozwoju strefy chronionej, a nie możliwość dotarcia tam tylko za pieniądze. Wysokość takiej „pomocy” waha się w zależności od sezonu: od 80 kun zimą do 110 kun od wiosny do jesieni. Dla gości pobliskich hoteli i pensjonatów dostępne są jednorazowe bilety bezterminowe, które wymagają jedynie zmiany terminu wizyty przez administratora hotelu. Bezpłatny wstęp do parku mają dzieci do lat 7, goście od 7 do 18 lat, studenci i grupy turystyczne mają różne zniżki.

Aby przyjąć gości, którzy przybyli do Plitvic na noc lub na kilka dni, na terenie samego parku i jego okolicy otwartych jest wiele małych hoteli (3 i 2) oraz dwa kempingi, domy prywatne i pensjonaty, przeznaczone głównie dla turystów z ograniczonym budżetem.

Na świecie jest znacznie więcej unikalnych jezior. Nie spiesz się i przeczytaj artykuł o jeziorze Nakuru w Kenii, gdzie można zobaczyć milion różowych flamingów. Obraz jest po prostu nie do opisania.

Jak się tam dostać

Rezerwat Przyrody Jezior Plitwickich położony jest wzdłuż autostrady D1 łączącej stolicę Chorwacji Zagrzeb z miastem Zadar (następnie jedzie do Południowej Dalmacji, do miast Split i Dubrownik). Sama autostrada przebiega w pobliżu dwóch wjazdów do parku, gdzie wyposażone są płatne parkingi dla samochodów osobowych i autobusów turystycznych. Droga nie jest blisko: zarówno z Zagrzebia, jak i Zadaru odległość wynosi około 200 km. Ale jakość drogi jest dobra, nie ma korków, więc ten dystans nie będzie wydawał się męczący. Oczywiście wygodniejsza podróż jest samodzielna, samochodem, kiedy można w razie potrzeby zatrzymać się i wyjechać w dogodnym dla siebie czasie. Ale ruch transportu publicznego w tym kierunku jest dobrze zorganizowany.

W tym kierunku z Zagrzebia jeździ wiele regularnych autobusów, ale najszybszym sposobem jest Chorwacki Autobus Chorwacki, który odjeżdża z dworca autobusowego i zatrzymuje się na najmniejszej liczbie przystanków. Koszt biletu do Plitvic waha się od 16 do 20 dolarów. Autobusów rozkładowych z Zadaru jest mniej, ich rozkłady różnią się w zależności od pory roku, a czas podróży i odległość do przystanku, którego potrzebujesz, będzie nieco mniejsza niż ze stolicy.

Nie możesz się zdecydować, co wybrać: Chorwację czy Bułgarię? Przeczytaj nasz artykuł.