Znakomity przykład kolekcji mostów weneckich – „Most Westchnień” – cieszy się ogromną popularnością wśród podróżników. Nawet osoba, która nigdy nie była we Włoszech, mogła go zobaczyć na licznych zdjęciach migających w Internecie. A jeśli zdarzyło Ci się odwiedzić słynne miasto na wodzie, to nie uchwycić siebie i swoich bliskich na tle wybitnego zabytku architektury lub nie przepłynąć pod nim w gondoli jest największym zaniedbaniem.
Historia budowy mostów
Słynny barokowy most został zaprojektowany i zbudowany pod starannym nadzorem architekta Antonio Contino. Młody twórca był siostrzeńcem swojego najwybitniejszego wuja Antonio da Ponte, który zaprojektował most Rialto łączący brzegi Canal Grande. Równie uzdolnieni pomagali sobie nawzajem projektować swoje arcydzieła. Realizacja ambitnego projektu Contino trwała dwa lata, począwszy od 1600 roku. Piękny z zewnątrz obiekt został zbudowany w celu praktycznym – aby połączyć Pałac Dożów i stare więzienie z nowymi lochami po drugiej stronie kanału.
Legendy Mostu Westchnień w Wenecji
Istnieje wiele legend o tym, jak znany na całym świecie budynek otrzymał tak wysublimowaną i „pyszną” nazwę z turystycznego punktu widzenia, ale dwie są najczęściej słyszane wśród miejscowej ludności.
Według pierwszej legendy tytułowe westchnienia należą do beznadziejnych przestępców skazanych na śmierć. Mały kryty most łączy wspaniałe Komnaty Dożów, siedzibę władców miasta i miejsce egzekucji sprawiedliwości, z wilgotnym, ciemnym i brudnym lochem po drugiej stronie kanału, zwanym „nowym więzieniem”. Przestępcy i zdrajcy Włoch przed uwięzieniem znaleźli się w Pałacu Dożów, gdzie zostali skazani na bezwzględny wyrok. Następnie eskortowano ich na drugą stronę kanału, wpuszczając ostatni oddech świeżego powietrza przez maleńkie okienka, zanim znaleźli się w okropnym i ponurym miejscu, gdzie tylko nieliczni mogli przeżyć do dnia egzekucji bez strasznej infekcji i zatrzymania. ich zdrowie psychiczne.
Przechodząc przez mostek więźniowie westchnęli leniwie, zwracając oczy na ukochane miasto, wiedząc, że nie mogą już podziwiać jego pięknych widoków. Legendę tę nieco podważa znany fakt historyczny, który mówi, że kara śmierci została zniesiona przed wybudowaniem mostu, a w lochach trzymano tylko drobnych złodziei i oszustów, którzy nie musieli dramatycznie wzdychać przed wyjazdem do więzienia.
Druga legenda jest znacznie lżejsza i przyjemniejsza. Opowiada o zakochanych parach i ich leniwych westchnieniach pod mostem. W końcu Wenecja to słynna siedziba miłości. I właśnie dlatego „Most Westchnień” nieuchronnie przyciąga setki romantycznych gości. A może to przez dziwaczny projekt, który z daleka wygląda trochę jak tort weselny. Uważa się, że jeśli zakochani przepłyną pod mostem w gondoli o zachodzie słońca przy dźwięku dzwonów katedry św. Marka i pocałują się w tym momencie, mają zagwarantowane wieczne szczęście i wielką miłość. Nie jest łatwo zrealizować wszystkie punkty, ponieważ prawie niemożliwe jest złapanie magicznego dzwonienia, dlatego zakochane pary po prostu jeżdżą i całują się do piosenek gondolierów, ciesząc się przyjemnym spacerem.
Ciekawostka – słynny miłośnik bohaterów Giacomo Casanova został urzeczony przez władze weneckie i także doznał wątpliwej radości przejścia przez most. Ale jego pożegnalne westchnienie wyszło nie tak pożegnalne – po 15 miesiącach więzienia znajomy mnich pomógł namiętnej kochanki płci pięknej opuścić ciemne kazamaty.
Nowoczesny Most Westchnień
Najpiękniejszy „Most Westchnień” wznosi się wysoko nad kanałem „Rio di Palazzo”, będąc uderzającym przedstawicielem „barokowego” stylu architektonicznego. Wykonany jest z białego kamienia naturalnego i wznosi się aż na 11 metrów. Jeśli przyjrzysz się trochę bliżej, zobaczysz niesamowite detale w projekcie, w tym dwadzieścia rzeźbionych twarzy (maskaron) znajdujących się na dole łuku. W XVII-wiecznych Włoszech maszkaronami często używano do ozdabiania elewacji. W przeciwieństwie do przerażających gargulców mogą być komiczne, smutne lub neutralne. Tak smutna, zła i jedna uśmiechnięta twarz jest przedstawiona na „moście westchnień”.
Ci, którym zdarzyło się podziwiać wspaniały most tylko na zdjęciach, będą musieli doświadczyć niemałego zaskoczenia, gdy znajdą się w środku. Budynek z zewnątrz jest bardzo skromny i ponury. A ponieważ od dawna przeszło nim dziesiątki więźniów, na moście znajdują się dwa oddzielne przejścia, które zostały wykonane tak, aby przestępcy i szanowani obywatele nie krzyżowali się ze sobą.
Zyskujący sławę wśród trafionych strzałą Kupidyna niewielki most przyciągnął uwagę architektów na całym świecie. Podróżując po miastach Ameryki, Anglii czy Kanady, z łatwością dostrzeżesz znajome cechy lokalnych budynków. Nawet w rosyjskim Sankt Petersburgu istnieje podobna struktura architektoniczna – nienazwany most przez Kanał Kryukowa. Niesamowity most zainspirował nie tylko architektów i budowniczych, ale także innych twórców. Na przykład ponury pisarz Edgar Allan Poe wspomniał o nim w swoim opowiadaniu, a Michaił Aleksandrowicz Wrubel przedstawił niezapomniane miejsce na jednym z płócien. Po tak barwną wenecką kreację zwracają się również współcześni artyści. Gitarzysta i wokalista Robin Trover nazwał cały album imieniem mostu, w którym poświęcił mu utwór o tym samym tytule.
Najlepsze zdjęcia uzyskano z dwóch punktów: Ponte de la Canonica od strony północnej i Ponte della Paglia od południa.
Gdzie jest most i jak się do niego dostać
Adres: Piazza San Marco 1, 30100
Nie jest trudno dostać się do niego pieszo, jeśli idziesz wzdłuż słynnego placu lub korzystasz z usługi tramwaju wodnego (vaporetto), wysiadając na przystankach San Zaccaria lub Vallaresso. Najlepiej by było podziwiać most z zewnątrz, gdyż turyści mogą wejść do środka tylko po wcześniejszym zamówieniu w ustalonym terminie lub w ramach grupy turystycznej, w ramach programu wycieczki.