Schody Hiszpańskie w Rzymie – historia, zdjęcie, opis, jak się tam dostać, mapa

Stolica Włoch zniechęca i zachwyca swoim pięknem. Ulice Rzymu pełne są dziwacznej architektury budynków, które odzwierciedlają wspaniałą historię miasta. Przez tysiąclecie Rzym przeżywał wzloty i upadki. Pomimo zniszczenia Cesarstwa Rzymskiego, po jego potędze i dobrobycie, miasto nadal zachowywało swoje niepowtarzalne piękno i oryginalność. Współczesny wygląd starożytnego Rzymu oprawiony jest w mądrą wielkość przeszłości.

Dlaczego schody nazywają się hiszpańskimi?

Po upadku Cesarstwa Rzymskiego na współczesnym terytorium starożytnego państwa powstały rozdrobnione królestwa, które były nieustannie atakowane przez silne sąsiednie mocarstwa. Rzym okazał się twierdzą świata chrześcijańskiego, który ukształtował się w formie suwerennego państwa – Państwa Kościelnego. Stanem rządził episkopat, na którego czele stał papież Rzymu. Przez wieki wpływy na polityczny kurs Państwa Kościelnego wywierały potężne wspólnoty francuskie i hiszpańskie.

W 1502 r. z inicjatywy króla Francji Ludwika XIII wzniesiono na szczycie rzymskiego wzgórza Pincho sanktuarium Trinita dei Monti. Kościół miał dowodzić przychylnego nastawienia Rzymian do króla francuskiego. Jednak na początku XVII wieku u podnóża zbocza, naprzeciwko kościoła, osiadła ambasada królestwa hiszpańskiego. Luksusowa rezydencja wyraźnie dominowała nad francuską świątynią.

Okazało się, że w takiej sytuacji symbole walczących rywalizujących krajów nie były daleko od siebie. Plac, na którym znajdują się dwa zabytki, stał się znany jako hiszpański. Aby uniknąć sporu politycznego między Państwami Kościelnymi a dwoma wpływowymi mocarstwami, postanowiono połączyć terytorialnie kościół i ambasadę jedną luksusową klatką schodową. Następnie to ona otrzymała popularną nazwę po nazwie placu. Z woli losu jego budowa zostanie przeprowadzona znacznie później.

Historia budowy

Schody na placu rzymskim mają dość skomplikowaną historię budowy. W połowie XVII wieku między Hiszpanią a Francją rozpoczęła się seria zaciekłych wojen. Ten łańcuch konfliktów między krajami dokonał własnych zmian w gentryfikacji sąsiedztwa wokół placu. Trwająca ponad 20 lat wojna opóźniła budowę schodów.

Gdy konfrontacja dwóch mocarstw królewskich ustała, ambasador Francji w Rzymie Etienne Gouffier przeznaczył znaczne środki na budowę monumentalnych schodów. Główną ideą budowy była poprawa stosunków dyplomatycznych, a także zawarcie niezniszczalnego sojuszu między Francją a Hiszpanią. Realizacji tego planu uniemożliwiła ambicja jednej ze stron.

Kardynał Mazarin, który jest pierwszym ministrem królestwa francuskiego, życzył sobie, aby schody wieńczyła kompozycja rzeźbiarska z wizerunkiem Ludwika XIV na koniu na czele. Papież i strona hiszpańska sprzeciwili się temu pomysłowi. Budowa ponownie musiała zostać wstrzymana. W 1723 wznowiono budowę schodów. W tym czasie zmieniła się sytuacja polityczna we Francji. Na realizację projektu odważył się młody rzymski architekt Francesco de Sanctis, który wygrał konkurs wśród architektów miasta. Grunt o stromym zboczu, na którym miała wznosić się klatka schodowa, był regularnie podmywany przez ulewne potoki.

Istniało niebezpieczeństwo, że grunt nie wytrzyma ciężkich konstrukcji rampy schodkowej. Całe dwa lata zajęło przeprowadzenie działań wzmacniających glebę. Zgodnie z projektem klatka schodowa uzyskała szerokie trzykondygnacyjne przejście, ujęte dwoma bocznymi wąskimi przęsłami. Prowadzi do tarasu widokowego, który został umieszczony centralnie na szczycie wzgórza i ozdobiony wokół balustradą. Elegancka klatka schodowa liczyła 138 stopni o wklęsłym, niejednorodnym, ale symetrycznym kształcie. Do ich produkcji wykorzystano kamień łączący właściwości wapienia i marmuru – trawertyn.

Duże złoża tego materiału znajdowały się na obrzeżach Rzymu. W niektórych miejscach schody były wąskie, w innych szersze. Różnicę w wielkości stopnic górnych tłumaczy się tym, że architekt chciał nadać konstrukcji niezwykle atrakcyjny wygląd. Boczną część budynku ukształtowano kamiennymi parapetami, ozdobionymi symbolami papieża i znakiem heraldycznym królów Francji. Ostateczne zakończenie budowy nastąpiło w 1725 roku.

Fontanna Barcaccia

U podnóża Schodów Hiszpańskich znajduje się mała Fontanna Barcaccia. Basen został zainstalowany w 1629 roku. Konstrukcja wyraża swoim wyglądem na wpół zanurzoną łódź, z której szczelin wypływa woda. Łódź jest na środku basenu. Autorem tego projektu jest Pietro Bernini. W średniowieczu Rzym był kilkakrotnie zalewany. Wody Tybru, wyłaniające się z nieufortyfikowanych brzegów, rozlały się po całym historycznym centrum miasta. Ten naturalny kataklizm został uchwycony na obrazie fontanny.

Według legendy, po katastrofie naturalnej, na Plaza de España wrzucono drewniany statek przewożący beczki wina. Widok na wpół zatopionej łodzi zainspirował rzeźbiarza do stworzenia w tym miejscu kompleksu wodnego z białego marmuru. Architekt ozdobił swoje dzieło heraldycznym symbolem ówczesnego papieża Urbana III – reliefowym wizerunkiem słońca i pszczół. Praca rzeźbiarska doskonale wpisuje się w ogólny zespół architektoniczny placu. Fontanna jest zaopatrywana w wodę z czystego źródła pitnego, więc wielu mieszkańców i gości Rzymu nie waha się napełnić nią swoich szklanek, manierek i ugasić nią pragnienie.

Hiszpańskie schody dzisiaj

W XX wieku schody zyskały światową popularność po premierze nagrodzonego Oscarem filmu „Rzymskie wakacje” z Audrey Hepburn w roli tytułowej. W filmie aktorka delektowała się lodami siedząc na stopniach schodów. Dziś wielu turystów chce powtórzyć przygody gwiazdy filmowej. W 1992 roku na Schodach Hiszpańskich odbył się pokaz mody znanych na całym świecie marek. Pełen wdzięku kroki posłużyły jako zaimprowizowany wybieg dla bezczeszczenia modelek.

Schody z trawertynu nadały monumentalnej konstrukcji wytrzymałość i trwałość. Dlatego od ponad 250 lat klatka schodowa nie została poddana poważnej renowacji. Jednak pod koniec XX wieku zaczął tracić swój pierwotny wygląd. Wyjątkowe piękno monumentalnej budowli zjadł destrukcyjny wpływ czasu i opadów. Swoje ślady pozostawiły też liczne rzesze turystów. Stopnie schodów pociemniały, poluzowały się i popękały. Zepsuty wygląd antycznego zabytku Rzymu zmusił gminę do czasowego zamknięcia budynku dla zwiedzających.

W 2015 roku, w dużej mierze dzięki prywatnym sponsorom, rozpoczęto prace remontowo-restauratorskie na zniszczonej klatce schodowej. Odbudowa kosztowała 1,5 miliona euro. Rok później odbyło się uroczyste otwarcie odnowionej atrakcji. Burmistrz Rzymu Virginia Raggi obiecał, że będzie stale zwracać szczególną uwagę na stare schody. Szef administracji miasta polecił policji ścisłe monitorowanie zachowań ludzi i zaprzestanie ich nielegalnych działań.

Dzisiejsze schody są ulubionym miejscem spoczynku zarówno mieszkańców, jak i odwiedzających Rzym. Przy dobrej pogodzie zawsze organizują tu występy artyści uliczni i cyrkowcy. Latem i wiosną północną część budynku zdobią pięknie kwitnące azalie. Zimą odbywają się liczne świąteczne imprezy bożonarodzeniowe. Wszystko jest pełne jasnych świateł i wypełnione zabawnymi wczasowiczami.

Gdzie się znajduje i jak się tam dostać

Schody Hiszpańskie niczym magnes przyciągają rzesze turystów. Znajduje się na Plaza de España w północnej części Rzymu. Można do niego dojechać metrem, dojeżdżając do stacji Spagna lub po prostu spacerkiem. W tej części miasta jest wiele linii autobusowych.

Schody Hiszpańskie w Rzymie na mapie

[iframe src=//www.google.com/maps/embed?pb=!1m18!1m12!1m3!1d2969.3893294607515!2d12.480565664763517!3d41.905988571648635!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!176824i10 !4f13.1!3m3!1m2!1s0x132f60541678ae75%3A0x7fc0d4978aae690f!2z0JjRgdC_0LDQvdGB0LrQsNGPINC70LXRgdGC0L3QuNGG0LA!5e0!28v3m22875!