Podróżując po Włoszech, chcę zobaczyć Mediolan, poczuć styl jego życia, podziwiać zabytki miasta. Informacje o najciekawszych miejscach pomogą Ci zdecydować, co zobaczyć w Mediolanie w jeden dzień. Przygotowaliśmy bogatą trasę, abyś mógł wykorzystać każdą minutę i nie zapomnieć o tym, co najważniejsze i najciekawsze. Spacer po pięknych uliczkach przyniesie niesamowitą przyjemność i każdy z Was odkryje to miasto z różnych perspektyw.

monumentalny cmentarz

Miasto umarłych, zaprojektowane przez Carlo Mchiakini, zostało założone w 1866 roku. Wielu znanych artystów, pisarzy, wielkich Włochów, poetów, kompozytorów pochowanych jest w cichym, smutnym miejscu. Rzeźby i artyści pracowali przy projektowaniu nagrobków, krypt, pomników.

Bogaci mieszkańcy kraju zaplanowali z góry miejsca pochówku, zainwestowali dużo pieniędzy w ich projekt zgodnie z wymogami mody. Historię miasta można poczytać spacerując ulicami, alejami martwego królestwa z kwartałem pałaców, kamiennymi piramidami przypominającymi Egipt, greckimi świątyniami, licznymi rzeźbami świętych, aniołów.

Nad grobem rodziny Campari wznosi się prawdziwe arcydzieło architektury, zwane „Ostatnią Wieczerzą” (kamienna kopia słynnego obrazu). Cmentarz nazywany jest skansenem, który odzwierciedla wpływy różnych kultur przez długi czas. Na cmentarz łatwo dojechać autobusem, tramwajem, metrem. Wstęp bez opłaty do godziny 18.

Łuk Triumfalny Pokoju

Tradycja uroczystego wjazdu do podbitego miasta znana jest od starożytności. Przy wejściu zbudowano majestatyczne bramy, stworzone według stylu architektonicznego próbek łuków triumfalnych Rzymu. Neoklasycystyczny pomnik, pomyślany jako odzwierciedlenie zwycięstw Napoleona na Półwyspie Apenińskim, wzniósł architekt Luigi Cagnola w północnej części miasta. Marzenia Napoleona się nie spełniły, ale piękny łuk został ukończony. We wrześniu 1838 r. otwarto pomnik historii Włoch. Nazywano go Łukiem Pokoju, nazwanym tak od porozumienia pokojowego (na Kongresie Wiedeńskim) między krajami Europy, podpisanego w 1815 roku.

Łuk stał się słynnymi pomnikami ludów, które wybielały Napoleona. Szczyt (wysokość prawie 25 m) trzech przęseł łuku ozdobiony jest wozem sześciu koni (rzeźba z brązu Sestiga świata). Za smukłymi kolumnami znajduje się tablica przedstawiająca upadek Napoleona. Na platformie znajdującej się na szczycie łuku wystarczy wsiąść do windy.

Park Sempione

Między zamkiem Sforzesco, Łukiem Triumfalnym, znajduje się popularna zielona strefa miasta. Park powstał w stylu tradycji krajobrazowych Anglii w 1893 roku. Mieszkańcom i turystom przyjemnie jest cieszyć się ciszą, oddychać czystym powietrzem w centrum metropolii. W parku jest wiele ciekawych miejsc. Pomiędzy nimi:

Zamek Sforzów

Dawna rezydencja książąt włoskich, należących wcześniej do rodu Visconti, nazywana jest symbolem miasta. Miasto zdobią majestatyczne wieże zamku, połączone murem twierdzy. Arcydzieło architektury pojawiło się na rynku miejskim w XV wieku na ruinach starożytnej fortyfikacji. W wydarzeniach historycznych XV i XVII wieku zamek uznawany był za największą warownię wśród krajów Europy. Teraz wszystkie budynki zamku (wieże, mury, bramy) zostały odrestaurowane. W wewnętrznej części zamku znajdują się dwa przytulne dziedzińce (Rochetta, Książęcy). W zamku mieści się zespół muzealny Sforzów.

W skład zespołu wchodzą biblioteki, kilka muzeów (Archeologiczne, Zjazdy), galeria sztuki. Sala Balowa została zbudowana z myślą o imprezach sportowych i innych wydarzeniach publicznych. W dekoracji pałacu brał udział Leonardo da Vinci. Jego słynne freski są dobrze zachowane i zdobią mury zamku. Zamek Sforzów znajduje się na Piazza Castello 3. Godziny otwarcia od 7 rano do 19 wieczorem. Bilet wstępu kosztuje 5 €.

Plac Affari

Inaczej nazywa się to obszarem biznesowym lub transakcyjnym. Mieści się w nim budynek giełdy lub „Pałac Północy”. Wcześniej znajdował się tu starożytny teatr rzymski. Jego szczegółowy schemat znajduje się w budynku Giełdy. Obecny wygląd placu powstał w wyniku programu przebudowy centrum miasta. Nad placem góruje Palazzo della Borsa, Palazzo Mezzanotte. W surowym budynku o monumentalnym wyglądzie znajduje się Sala Krzyków (gdzie licytacje odbywały się na szczyty głosów).

W 2010 roku w centralnej części placu wybudowano rzeźbę, która wzbudziła wiele kontrowersji. Czterometrowa rzeźba w formie dłoni z jednym środkowym palcem nosi nazwę „Miłość”, jako symbol wieczności, nienawiści, wolności, zemsty. Autorem rzeźby jest włoski artysta Cattelan. Na plac łatwo dostać się autobusem NM1, tramwajem nr 16, metrem do przystanku Cordusio.

Bazylika św. Ambrożego

Najstarszy kościół wzniesiono w 1128 r. na miejscu pochówku męczenników wczesnego chrześcijaństwa. Świętymi relikwiami kościoła są relikwie fundatora pierwotnego budynku bazyliki, św. Ambrożego z Mediolanu, męczenników Gerwazego, Protazego. Dużo później w bazylice pochowano szczątki słynnego króla Włoch Ludwika II, zachował się tu także piękny złoty ołtarz z IX wieku, antyczne wnętrze ozdobione rzeźbami i mozaikami. W centrum kościoła stoi Kolumna Węża (na granitowej kolumnie przedstawiony jest wąż z brązu), potwierdzający bizantyjski charakter dzieła z XI wieku.

W bazylice mieści się muzeum z ekspozycjami poświęconymi historii kościoła. Z kościołem wiąże się wiele ciekawych legend, które wciąż są żywe. Biały filar przy kościele nazywany jest Diabelskim Filarem. Według legendy dwie dziury widoczne na kolumnie powstały w wyniku walki Ambrożego z Diabłem. Adres Bazyliki: Piazza Sant'Ambrogio, 15. Godziny otwarcia Bazyliki to od 9.30 do 18.30.

Katedra w Mediolanie: Bilet z tarasami 16 €
Katedra w Mediolanie i tarasy windą: Bilet Fast Track 25 €
Bilet wskakuj/wyskakuj na 48h, 72h lub 1 dzień 22 €
Serravalle Designer Outlet: Autobus w obie strony – 20 €

Narodowe Muzeum Nauki i Techniki im. Leonarda da Vinci

Można długo spacerować po licznych salach trzech pięter (powierzchnia około 50 tysięcy metrów kwadratowych) starożytnego klasztoru lub budynku San Vittore. Muzeum zostało otwarte w 1953 roku. W siedmiu działach tematycznych znajduje się 15 000 eksponatów, 50 000 filmów, 40 000 książek. Średniowieczne leki apteczne, hale z niesamowitymi kolekcjami samochodów, silników, urządzeń elektrycznych, zegarów, instrumentów muzycznych itp. opowiadają o wszechstronnych wynalazkach ludzkości. Słynne rysunki, drewniane modele genialnego wynalazcy Leonarda da Vinci są przechowywane w osobnym pawilonie słynnego Muzeum Narodowego Włoch.

Zwiedzający muzeum mogą wziąć udział w wirtualnej wycieczce łodzią podwodną Enrico Toti, obejrzeć fragment starego modelu transatlantyckiego liniowca, zapoznać się z arcydziełami renesansu, zobaczyć odległą przestrzeń przez lunetę. Adres muzeum: Via San Vittore 21. Do budynku można dojechać autobusami linii 94, 50, 58, linia metra M2, przystanek. S. Ambrogio. Cena biletu 10 €. Bilet ulgowy 7,5 €.

Kanał Naviglio Grande

Słynne kanały zaczynają się na Piazza 24 maja, obok Bramy Ticinese. Obecnie zachowały się dwa z nich Naviglio – Grande i Pavia. W XVIII wieku stworzono przez nie dostęp do morza dla przepłynięcia statków z ładunkiem. Teraz można zobaczyć poszczególne części zamków, stworzone przez Fioravanti, ulepszone przez Leonarda do Vinci (zamek Conca di Viarenna).

Kanał Naviglio Grande ma 50 km długości i 12 m szerokości i prowadzi z Mediolanu do Ticino. Łączy się z kanałami, zapewniając aktywną nawigację. W dawnych czasach dostarczano przez nią śnieżnobiały marmur na budowę Duomo. Dziedzińce domów położonych nad brzegiem kanału przyciągają turystów licznymi warsztatami i sklepami artystów. W każdą ostatnią niedzielę miesiąca odbywają się tutaj fascynujące pchle targi. Romantyczny zielony raj nad brzegiem kanału żyje wyjątkowym życiem.

Brama Porta Ticinese

Historia bramy zaczyna się od czasów starożytnych Cesarstwa Rzymskiego, kiedy to życie wiło się na antycznej drodze prowadzącej do miasta Pawii. Wąskie uliczki, wielokolorowe trzypiętrowe domy, linie tramwajowe tworzyły atmosferę starej dzielnicy Ticinum. Przy wjeździe do miasta (wzdłuż murów obronnych) wznosiła się antyczna brama Porta Ticinese z jednym przejazdem pośrodku. Przejście przez boczne baszty bramy powstało w 1861 roku. Pierwotna nazwa bramy Porta Cicca wiąże się z ciekawymi legendami, które można usłyszeć podczas wycieczek.

W miejscu starej bramy, zaprojektowanej przez architekta Cagnola, w czasach Napoleona wybudowano nową bramę. Masywna kreacja architektoniczna w stylu neoklasycystycznym jest wizytówką miasta. Wcześniej nazywano je bramami Porta Marenga na cześć zwycięstwa wojsk francuskich pod Marengo.

Katedra Duomo

W samym sercu miasta na Placu Katedralnym stoi Katedra lub perła w koronie zabytków miasta. Symbol wiary katolików, uderzający wielkością, harmonijne połączenie stylów architektonicznych (stosowanych w budownictwie od 7 wieków), śnieżnobiała katedra Duomo jest wyjątkowym zabytkiem na świecie. Oficjalne zakończenie budowy Katedry, która może pomieścić 40 tys. parafian, uważa się za rok 1965. Jej niezwykłe piękno można podziwiać z tarasu na dachu. Widok z tego miejsca pozwala docenić magię ażurowej koronki 135 iglic Katedry, sylwetki licznych posągów (jest ich 3400) oraz zewnętrzną dekorację arcydzieła architektury.

Tajemniczo wyglądają gotyckie atrybuty postaci chimer, gargulców ukrywających się na ścianach budynku i chroniących go przed wszelkim złem. Wnętrze kopuły zdobią cztery rzędy posągów (po 15 sztuk) przedstawiających męczenników i świętych. Wygląd Katedry uderza w odcienie marmuru, w zależności od padania światła. W promieniach słońca wydaje się różowa, w księżycową noc wydaje się srebrna. Setki wierszy, obrazów na fotografiach, obrazów poświęconych niezwykłej strukturze Włoch. Katedrę można zwiedzać codziennie od 9:00 do 19:00. Winda na taras widokowy kosztuje 12 €. Za bilety do Skarbca Katedry trzeba zapłacić 2 €, do Baptysterium 4 €.

Galeria Vittorio Emanuele II

Budynek jednego z pierwszych przejść w Europie, chroniony szklaną kopułą, ozdobioną unikalną mozaiką przedstawiającą elementy czterech kontynentów planety, powstał w 1877 roku. Galeria łączy place przed katedrą Duomo i teatrem La Scala. Ma kształt krzyża łacińskiego, podkreślony ciekawym ośmiobocznym środkiem z majestatyczną kopułą. Wnętrze galerii zachwyca jasnymi freskami, dziwacznymi stiukami, mozaikową posadzką z wizerunkami herbów słynnych włoskich miast oraz licznymi eleganckimi rzeźbami.

Obecnie w galerii znajduje się ogromna liczba sklepów znanych firm, kawiarni, restauracji, najbogatszych butików w kraju (w tym pierwszy na świecie butik Prada), zlokalizowanych dokładnie pod centrum kopuły. W galerii regularnie odbywają się wystawy i koncerty. W pasażu mieści się najdroższy 7-gwiazdkowy hotel. Przejście jest otwarte przez całą dobę. Ciekawie jest wędrować nocą. Adres galerii: Piazza del Duomo. Sklepy są otwarte od 10:00 do 22:00.

Plac La Scali

Teraz fasady kilku zabytków pysznią się na placu: Galerii Wiktora Emanuela, Pałacu Marino, Teatru La Scala. Współczesny wygląd placu zaczął powstawać w miejscu średniowiecznych zabudowań od 1858 roku. Pałac Marino, wybudowany w XVI wieku, trafił do skarbu miasta w 1861 roku. Decyzja o przekształceniu go w ratusz przyspieszyła powstanie pięknego zespołu architektonicznego, kameralnego placu. Później ratusz mieścił się w odrestaurowanym budynku z oryginalną fasadą. Mieści się w nim Centrum Mody Trusardi, w którym odbywają się pokazy kolekcji odzieży.

Fasada słynnego na całym świecie teatru La Scala z niezwykłą akustyką góruje nad placem (od 1778 r.). Po prawej stronie budynku znajduje się ciekawe Muzeum La Scala. W 1872 r. w centrum wzniesiono pomnik Leonarda da Vinci. Dotarcie na plac jest łatwe z katedry Duomo przez Galerię Vittorio Emanuele II.

Plac Mercanti

Najstarszy plac miasta od dawna był centrum życia i odgrywał ważną rolę w wydarzeniach historycznych kraju. Na rynku zachowała się główna część średniowiecznej zabudowy architektonicznej. To Loggia de Ozia, wykonana z białego i czarnego marmuru. Gotycki budynek mieszkalny Paigarola, który w stuleciu pełnił funkcję izby metrykalnej, Sądów Radców Prawnych z ciekawą wieżą Gminy (na jej szczycie kilkakrotnie zmieniały się posągi postaci znanych osobistości).

Główną atrakcją placu jest budynek ratusza. W sercu starego miasta można zobaczyć piękny Palazzo della Ragione, Palatyn. Na czworokątnym placu, otoczonym pięknymi starymi budynkami, znajdują się liczne kawiarnie, restauracje, antykwariaty, dzięki którym jest to jedno z najbardziej ruchliwych, popularnych miejsc wśród turystów i miejscowej ludności. W centralnej strefie placu zachowała się w całości studnia z XVI wieku w formie źródła z dwoma kolumnami.

Pałac Radców Prawnych

Projekt architekta Serenyi dotyczący budowy Pałacu Radców Prawnych wokół starożytnej wieży ( Napo Torriani z XIII wieku) został zrealizowany w 1562 roku. Funkcjonalnie wieża przeznaczona była do dzwonkowego powiadamiania mieszkańców w związku ze szczególnymi wydarzeniami miasta. W przyszłości zamiast dzwonów montowano zegary. W niszy wieży znajduje się rzeźba patrona miasta, św. Ambrożego. Obecnie Pałac ma cztery kondygnacje, wykończone ciosanym kamieniem w kolorze kakao. Jego powierzchnia to 2000 mkw. m.

W dolnej kondygnacji wokół elewacji znajduje się galeria z licznymi wejściami, kolumnami, balustradami. W różnych okresach mieścił się w nim Kolegium Doktorów Szlachetnych czy instytucja edukacyjna dla przyszłych prawników dla polityków. Giełda, bank, telegraf, Izba Gospodarcza. Wszystkie sale konferencyjne i pawilony wystawiennicze posiadają wymagany nowoczesny sprzęt oraz systemy rejestracji wideo. Adres pałacu: Piazza dei Mercanti 2.

Katedra San Carlo al Corso

Po pokonaniu straszliwej epidemii cholery miejscowi postanowili wybudować katedrę ku czci biskupa Carlo Borromeo (podczas dżumy dymieniczej w XVI wieku). Jego kanonizacja miała miejsce w 1610 roku. Budowę zakończono na miejscu dawnego kościoła Mariackiego (istniejącego w 1317 roku) w 1847 roku. Na 36 granitowych kolumnach ograniczających wejście do katedry wznosi się wysoka kopuła, nadając kościołowi wygląd rzymskiego panteonu.

Wnętrze kościoła wyróżnia niezwykle bogata dekoracja wykonana z fresków, mozaik i złoceń. Nad ołtarzem znajduje się drewniany krucyfiks, zespół rzeźbiarski przedstawiający pierwszą komunię św. Karola Boromeusza. Kościół tytularny znajduje się w historycznym centrum miasta.

Dworzec Centralny

Pompatyczny budynek dworca kolejowego powstał w 1931 roku za rządów Mussoliniego. Pierwsza stacja (w rejonie współczesnego Placu Republiki) nie była w stanie poradzić sobie z narastającym ruchem przejeżdżających pociągów. Kamień węgielny pod nową stację położył król Wiktor Emanuel III w 1906 roku. Nowoczesna stacja posiada 24 perony operacyjne obsługujące dziennie ponad 330 000 pasażerów. Infrastruktura stacji obejmuje kawiarnie i restauracje.

Poczta, zagubione mienie, pomoc społeczna, kantor wymiany walut, wynajem samochodów. Należy do największych dworców kolejowych w Europie. Stacja, zbudowana na zlecenie Mussoliniego (potwierdzającego potęgę faszystowskiego reżimu), ozdobiona jest ogromną stalową kopułą. Kratownice stalowe z metalowymi nitami, liczne rysunki na ścianach (znaki zodiaku, hełmy, głowy, napisy łacińskie). Piękna stacja budzi szacunek, jest uważana za przykład dziedzictwa kulturowego epoki Mussoliniego. Potężne schody ruchome prowadzą do metra, zapewniając dodatkową wygodę dotarcia na stację.