Stara legenda mówi, że czeski król Karol uwielbiał polować w tych miejscach. Kiedyś zranił jelenia, który zebrawszy wszystkie siły, skoczył z urwiska do gorącego źródła. Zwierzę natychmiast pozbyło się ran i uciekło. Inna legenda głosi, że sam król przypadkowo wszedł zranioną nogą do niesamowitego strumienia gorącej wody. Carl był zaskoczony, widząc, że nie boli go już noga. Nad strumieniem zlecił budowę zamku myśliwskiego. Wydarzenie to posłużyło jako fundament miasta, które zostało nazwane imieniem słynnego króla. Druga część nazwy – Vary – mówi, że woda w źródłach jest gorąca i na początku ludzie dosłownie “gotowali się” w niej. Dopiero w 1522 roku lekarz o imieniu Payen zasugerował nie tylko kąpiele, ale także picie wody leczniczej. Z biegiem czasu kolumnady i źródła Karlowych Warów zyskały popularność wśród zamożnych i sławnych ludzi. Leczono tam przedstawicieli rodzin królewskich i królewskich, wielu arystokratów. W Rosji miasto zyskało sławę po tym, jak Piotr I przyjechał w te miejsca dwukrotnie.

kolumnada młyńska

W tym miejscu w latach 1792-1973 po raz pierwszy w Karlowych Warach wzniesiono drewniany budynek. Zwiedzający mogli tu schronić się przed niepogodą i po wypiciu leczniczej wody poćwiczyć. Dlatego popularność kluczy pod konstrukcją dramatycznie wzrosła. Kilka lat później, w 1811 r. drezdeński architekt Gisel zbudował nową promenadę w stylu empirowym, a w 1811 r. zastąpiła ją pseudorenesansowa kamienna kolumnada. Autorem projektu był architekt, który zmienił oblicze miasta – Josef Zitek.

Na początku czerwca 1811 r. został uroczyście otwarty dla zwiedzających. Dwadzieścia lat później rozebrano część skały Bernarda i na tym miejscu wybudowano pawilon północny. Jest to największa kolumnada, w której znajduje się pięć źródeł – Młyn, Rusałka, Książę Wacław, Libusze i Skaliste. Poddasze zdobią rzeźby z piaskowca. To symboliczne obrazy miesięcy. Nad rzeźbami pracowali Alfred Schreiber i Karl Wilfert. Jaskrawym akcentem jest muszla orkiestry, którą przysłania płaskorzeźba Vaclava Lokventsa.

Забронируйте индивидуальный трансфер от аэропорта до вашего отеля за 1 900 RUB

kolumnada ogrodowa

Niegdyś w latach 1880-1881 wybudowano restaurację koncertową. Powstał z elementów żeliwnych, które zostały odlane w hucie Blanensky. Obiekt został zbudowany według projektu architektów Felnera i Gelmera przez budowniczego Walderta. Kompleks został zainaugurowany na początku czerwca 1881 roku. Z biegiem czasu pawilon popadał w ruinę, a wraz z częścią werandy został rozebrany w 1965 roku.

Do naszych czasów zachowała się tylko część wschodnia, zwana Kolumnadą Ogrodową. Ten pełen wdzięku budynek został zrekonstruowany w latach 200-2002. Z jednej strony sprowadzono do niego Wężowe Źródło, z drugiej przeszli do Ogrodowego Źródła, które znajduje się w podziemiach Wojskowego Sanatorium.

Karlowe Wary polecane są osobom cierpiącym na choroby przewodu pokarmowego. Dla każdego pacjenta lekarze ustalają indywidualny harmonogram, według którego należy przyjmować wodę leczniczą. Musi być spożywany na świeżo i dokładnie w takiej temperaturze, jaką ma woda, gdy wychodzi na powierzchnię. Aby spełnić te warunki, w mieście sprzedawane są specjalne kubki, których charakterystyczną cechą jest wąska szyjka, dzięki czemu temperatura wody utrzymuje się dłużej. Podobno woda wlana do butelki po pewnym czasie traci część swoich leczniczych właściwości.

Kolumnada Targowa

Tu, w samym sercu miasta, kiedyś stała stara łaźnia. Po tym, jak lecznicze wody pomogły Karolowi IV wyzdrowieć, miejsce zyskało popularność. Nad źródłami zbudowano małą altanę i werandę spacerową. W 1883 roku na miejscu ratusza wybudowano elegancką, rzeźbioną promenadę w stylu szwajcarskim. Na początku XX wieku został przeniesiony na Targową Wiosnę. Teraz zwiedzający mogą korzystać z wody jednocześnie z trzech źródeł – Rynku, Zamku Dolnego i źródła Karola IV. Ażurowa konstrukcja to jedna z głównych atrakcji miasta.

Zaleca się picie wody mineralnej pod nadzorem lekarza. Oczywiście turysta, który przyjechał do miasta na kilka dni i spróbował po trochu z każdego źródła, nie zaszkodzi zdrowiu. Ale jeśli w ciągu 2-3 tygodni bezmyślnie użyjesz wody mineralnej z jednego źródła, a z drugiego, możesz pogorszyć swoje samopoczucie. Należy pamiętać, że nie tylko temperatura jest różna, ale także skład wody, a wszystkie elementy mają swój wpływ na organizm. Dlatego obowiązkowym warunkiem leczenia jest konsultacja lekarza – specjalisty balneologii.

kolumnada zamkowa

W 1769 roku po raz pierwszy udało im się złapać słynne Zamkowe Źródło. Słynny lekarz Becher udowodnił lecznicze właściwości wody. W 1797 r. nad kluczem wybudowano altanę, aw 1830 r. zastąpiono ją deptakiem zaprojektowanym przez Josefa Escha. Po 80 latach wybudowano nową kolumnadę. Jej autorem był architekt Johann Friedrich Oman. Miała łączyć Zamkowe Źródło i Kolumnadę Targową, zamieniając je w jedną przestrzeń. Budynek ten został ozdobiony płaskorzeźbą w stylu secesyjnym.

Z biegiem czasu budynek popadał w ruinę, a w 2000 roku został odbudowany. W tym miejscu powstał kompleksowy szpital „Zamek Łaźnie”. Projekt stworzył architekt Mikolash. Zwiedzanie jest dostępne tylko dla klientów instytucji. Uzdrowiska obejmują źródła dolnego i górnego zamku.

Zamek Dolny Wiosna

W historycznym centrum miasta, na lewym brzegu rzeki Tepli, otwarte jest dolne źródło zamkowe. Temperatura wody wynosi tam 55,6 stopnia, przepływ wynosi 2,5 litra na minutę. Nasycenie dwutlenkiem węgla – 600 mg / l. Po raz pierwszy został zdobyty w 1769 roku. W 1784 r. była bardzo mroźna zima i mieszczanie zostali bez wody. Stamtąd był dostarczany do publicznych fontann.

W tym samym czasie dr David Becher po przeanalizowaniu wody stwierdził, że skład jest taki sam jak w Gejzerze. Pierwsza altana została wzniesiona w 1797 roku, ale 12 lat później źródło trafiło pod ziemię. Ponownie pojawił się na powierzchni dopiero w 1823 roku. Pierwsza kolumnada powstała tam w 1830 roku, a po 80 latach została przebudowana w stylu secesyjnym. W tej formie istniał przez około 100 lat, później został przebudowany na Castle Lane, a źródło przeniesiono do Kolumnady Targowej.

Górny Zamek Wiosna

Woda ma takie samo pochodzenie jak w Dolnym Źródle Zamkowym, tylko strumień jest podzielony na dwie części i zasilany jest w dwóch różnych wazonach. Ale są też pewne różnice. Górne źródło znajduje się wyżej nad poziomem morza, dlatego różni się temperaturą (49,8 stopni). A także zawiera nieco więcej dwutlenku węgla – 763 mg / l. W cieniu stoi wspaniały pawilon wybudowany w stylu secesyjnym. Zawartość wody jest raczej słaba – tylko 1,5 litra na minutę. Źródło jest zwykle przeszklone, a dostęp do niego mają tylko klienci Castle Lane.

Wąż Wiosna

Można go znaleźć w strefie wypoczynkowej miasta, w Kolumnadzie Ogrodowej. Zostało wydane niedawno, w 2001 roku, jest to najnowsze źródło. Daje 1,8 litra na minutę, temperatura wody to 30 stopni. Dwutlenek węgla wynosi 1,6 g/l. Źródło otrzymało tak oryginalną nazwę dzięki wężom, które licznie znaleziono w pobliżu kolumnad. Znajduje to również odzwierciedlenie w projekcie – niska kolumna ozdobiona jest wizerunkiem węża z wodą spływającą z jego głowy. Budynek ten wieńczy ozdobny wazon, którego uchwyty wykonane są w formie węży. Możesz się tam dostać pieszo w zaledwie 15 minut, jeśli idziesz od Gejzera.

źródło młyna

Mieszkańcy miasta wiedzieli o tym już w XVI wieku. Swoją nazwę zawdzięcza młynowi, który działał na rzece Ciepła do końca XVIII wieku. Lecznicze właściwości wody znane są od dawna, a już w 1705 roku lekarze przepisali ją swoim pacjentom do leczenia. Jego popularność była tak duża, że wzniesiono nawet specjalny Szpital Młyński zbudowany w stylu barokowym. Stało się to w 1711 roku. Woda była nie tylko pijana, ale także wykorzystywana do kąpieli leczniczych.

W 1827 r. zmodernizowano nasyp Młyński. Obszar zmienił się nie do poznania. Ukończono kolumnadę Nowej Wiosny, rozebrano szpital. Zamiast tego wzniesiono nowy piękny pawilon. Ale on też nie został długo. Projekt architekta Zitka przewidywał budowę Kolumnady Młyńskiej, która do dziś cieszy oczy mieszkańców i gości miasta.

Produkowana tutaj woda była tak popularna na całym świecie ze względu na swoje właściwości lecznicze, że była nawet butelkowana i wysyłana do innych krajów. Jego temperatura wynosi 56,6 stopnia, zawartość wody – 4,5 litra na minutę, nasycenie dwutlenkiem węgla – 0,6 g/l. Odległość od gejzeru to pół kilometra, droga zajmie około 10 minut na piechotę.

Dorotka wiosna

W południowej części miasta, na zboczu wznoszącym się nad prawym brzegiem Teplá, wypływa na powierzchnię odkryte w XVIII wieku źródło Dorotka. Nad nim wzniesiono pawilon. Nie jest dostępny dla zwiedzających od 2012 roku, służy wyłącznie do celów obserwacyjnych. To jedna ze stacji, której zadaniem jest śledzenie ilości dwutlenku węgla w wodzie.

W ciągu minuty Dorotka produkuje tylko pół litra wody i 45 litrów gazu. Niewielki strumień niskozmineralizowanej wody wpływa do Teplá w pobliżu mostu Karola IV. Wcześniej zabrano go do altany Dorothea, zbudowanej w stylu empirowym, a dopiero potem przeniesiono go do małego kamiennego pawilonu. Z centrum miasta można dojść pieszo w pół godziny.

Wiosna Karola IV

Już w średniowieczu woda lecznicza wypływała na powierzchnię ziemi w okolicach Rynku. W tamtych czasach ta wiosna nazywała się Obzhora (Zhrout). Istnieje stara legenda, która mówi, że to właśnie tam cesarz Karol IV leczył swoje dotknięte chorobą stopy. Wydarzenie to uwiecznił kowal Adolf Cerkel w płaskorzeźbie „Odkrycie gorących źródeł przez Karola IV”. W 1883 r. nad wylotem wody na powierzchnię zbudowano drewnianą kolumnadę w stylu szwajcarskim. Jej autorami byli architekci z Wiednia Felner i Gelmer.

Woda jest tam dość gorąca – 64 stopnie. 4,8 litra na minutę. Jest bogaty w dwutlenek węgla — 250-450 mg/l. Położony w historycznym centrum miasta. Droga z Gejzeru zajmuje tylko pięć minut na piechotę.

Wiosna Księcia Wacława

Po raz pierwszy objawił się ludziom w 1784 roku, kiedy wywalczył sobie drogę spod skały Bernarda, z którą kojarzyło się jego imię. Następnie potężna fontanna wody wzrosła do 4 metrów. To właśnie stąd wydobywano wodę, z której następnie produkowano słynne sole mineralne. W 1870 r. architekt Zitek zaproponował projekt kolumnady, którą później nad nim nadbudowano.

Strumień wody został podzielony na dwie części i doprowadzony do różnych wazonów. W jednym z nich przepływ wynosi 4 litry na minutę, temperatura wynosi 65,6 stopnia. Drugi daje o połowę mniej wody, temperatura wynosi -64,3 stopnia. Jeden litr zawiera 0,5 grama dwutlenku węgla. Znajduje się w strefie uzdrowiskowej miasta, pół kilometra od Gejzera.

Libuse wiosna

Kiedy budowano nową kolumnadę młyńską według projektu architekta Zitka, odkryto kolejny ujście wody. Cztery małe źródła połączyły się w jeden strumień i wyszły w miejsce muszli orkiestrowej. Początkowo nazywało się to „Wiosną Róży Elżbiety”. Dopiero w połowie XX wieku, w 1947 roku, otrzymał współczesną nazwę. Jego udana lokalizacja w największej kolumnadzie przyniosła sławę każdemu, kto przyjeżdża do kurortu. Jego zawartość wody wynosi od 3 do 5 litrów na minutę, temperatura 62 stopnie. Jeden litr zawiera 0,55 grama dwutlenku węgla.

Źródło Syrenka

Znany był już w XVI wieku, ale jego popularność wzrosła zwłaszcza w połowie XVIII wieku, w tym samym czasie zakorzeniła się nazwa „Nowe Źródło”. Znajdował się obok Szpitala Młyńskiego i pierwotnie znajdował się pod prostym drewnianym baldachimem. Później, pod koniec XVIII wieku, po zażyciu leczniczej wody wybudowano miejsce do spacerów. Nawet zła pogoda teraz nie mogła zakłócić procesu gojenia. Zorganizowano tam również przyjęcie z lekarzami, którzy przepisali pacjentom uzdatnianie wody.

Na początku XIX wieku ta część uzdrowiska cieszyła się największą popularnością. W 1811 r. rozebrano dawny budynek, a nad ujściem wody na powierzchnię wybudowano nową kolumnadę, która przetrwała 60 lat. Następnie na jego miejscu wzniesiono kamienną promenadę. Woda tutaj ma temperaturę 60,2 stopnia, przepływa od 4 do 7 litrów na minutę, a jeden litr zawiera 600 mg dwutlenku węgla. Droga z Gejzeru zajmuje około 10 minut.

Wiosna Stepanki

Hotel Richmond położony jest na południowych obrzeżach miasta. W parku przed nią znajduje się przytulna ośmioboczna drewniana altana autorstwa Aloisa Kleina, do której prowadzi czternaste źródło mineralne. Znany był już w XVIII wieku, a złowiono go dopiero w 1884 roku. Nazwa tej wiosny została nadana na cześć austriackiej arcyksiężnej Stephanie. Woda została natychmiast uznana za leczniczą ze względu na jej żelazisty skład i właściwości kwasowe. Ale ludzie nie musieli długo z tej okazji skorzystać. Źródło trafiło do podziemia na początku XX wieku. Poszukiwano go przez prawie sto lat i udało mu się go ponownie złapać dopiero w 1997 roku. W tym samym czasie wznieśli piękną altanę w stylu szwajcarskim.

Możesz pobierać 2,5 litra chłodnej wody na minutę (temperatura to tylko 13 stopni). Zawiera ponad 1,2 grama dwutlenku węgla na litr. Woda w tym źródle jest bogata w jony żelaza, dlatego jest popularna wśród pacjentów z rozpoznaną anemią. Od Gejzeru dzieli go półtora kilometra, to pół godziny przyjemnego spaceru po starym kurorcie. Stepanka nie została jeszcze zarejestrowana jako naturalny zasób leczniczy.

Wolność źródła

To stosunkowo nowy ujście wody na powierzchnię. Został odkryty w latach sześćdziesiątych XIX wieku. W tym czasie budowano Uzdrowisko Łaźnie III, a po położeniu fundamentów ujawnił się strumyk wody. Źródło zostało wydobyte pomiędzy dwoma szpitalami – Nowym i Św. Bernarda, który znajdował się pod skałą o tej samej nazwie. Wcześniej istniało też Źródło Szpitalne, które następnie zjechało do podziemia. W 1865 roku wzniesiono piękny pawilon ozdobny.

Ośmioboczna drewniana konstrukcja harmonijnie wpisuje się w krajobraz. Nazwa zmieniała się kilkakrotnie – początkowo było to Źródło Zdrojowe, następnie nazwano je imieniem cesarza Franciszka Józefa I, a w 1946 otrzymało nazwę „Wolność”. Znajdziesz go, idąc 600 metrów od gejzeru do Lázně III. Wytwarza 5 litrów gorącej wody na minutę (temperatura 62,4 stopni). Zawartość dwutlenku węgla wynosi 0,55 g/l.

źródło ogród

W 1852 r. w Karlowych Warach powstało sanatorium wojskowe. Podczas budowy fundamentu odkryto ujście wody. Źródło nazywało się pierwotnie Imperial. Jej woda była wykorzystywana dla pacjentów sanatorium. Strumień wody jest podzielony na dwie części – jedna część prowadzi do holu, druga – do piwnicy. Od 6:00 do 18:30 goście miasta mogą skosztować tej wody, która ma dyskretny kwaśny smak. Aby się do niego dostać, trzeba przejść od Gejzera w kierunku Kolumnady Ogrodowej, znajdującej się w ogrodach Dvoraka, około 800 metrów, jest to 15 minut spokojnego spaceru. Woda ma temperaturę prawie 42 stopni, można pobierać 1,5 litra na minutę. Jeden litr zawiera 0,75 grama dwutlenku węgla.

skalna wiosna

Wcześniej pod skałą Bernarda znajdowało się dość wilgotne i bagniste miejsce. Zabierano tam konie do kąpieli, a ludzie nazywali go Szpitalem Konnym. Cienka strużka wody przedostała się na powierzchnię ziemi w pobliżu rzeki Teplaya. To była przyszła Rock Spring. Złapali go w 1845 roku, wtedy część skały została odłamana. Drewniany baldachim, zbudowany bez zawiłości architektonicznych, chronił odwiedzających przed złą pogodą.

W 1892 r. ukończono słynną Kolumnadę Młyńską według projektu utalentowanego architekta Ziteka, a Skalne Źródło otrzymało piękny nowy pawilon. Woda jest tam doprowadzana z głębokości 30 metrów, przechodząc przez kilka studni. Ma przyjemną temperaturę (48 stopni), wydajność wody to 2,2 litra na minutę. Jeden litr zawiera 0,65 g dwutlenku węgla. Znajdziesz go idąc pół kilometra od Gejzera, pod Skałą Bernarda, która znajduje się na samym końcu Kolumnady Młyńskiej.

źródło rynkowe

W 1838 r. prowadzono prace budowlane w centrum miasta – na Rynku. Podczas prac odkryto kolejny ujście wody na powierzchnię. Od samego początku źródło miało niestabilny charakter, potem zniknęło, a potem się pojawiło. Musiałem wywiercić więcej niż jedną dość głęboką studnię, zanim udało nam się zapewnić stały przepływ wody. Woda została następnie zabrana do domu Marktbrunn na pierwszym piętrze. Już wtedy w pobliżu placu znajdowało się kilka takich domów zdrojowych.

Budynek rozebrano w 1904 roku, a na jego miejscu wzniesiono drewnianą Kolumnadę Targową, która została zbudowana w stylu szwajcarskim, podobnie jak wiele innych budynków w Karlowych Warach. Szczególnie interesujące jest miejsce, w którym płynie woda. To półokrągła absyda o niesamowitej akustyce. Często odbywają się tu koncerty. Odległość od gejzeru to zaledwie 200 metrów. Woda ma temperaturę 62 stopni, na minutę zbiera się prawie 5 litrów. Zawiera 0,5 g/l dwutlenku węgla.

Ten kurort został uwielbiony przez słynnego lekarza Bechera. Opracował metodę ekstrakcji soli, która zyskała ogromną popularność jako środek przeczyszczający. Jego imię nosi również słynna ziołowa nalewka Becherovka. Sprzedaż soli mineralnej i sławni goście uzdrowiska odegrali rolę w rozwoju miasta, które zaczęło szybko rosnąć. Niestety w tym okresie ogromna część miasta została zniszczona przez pożar. Na przykład z zamku królewskiego pozostała tylko jedna wieża. Większość budynków została odbudowana, ponieważ nie udało się ich odrestaurować.

Karlovy Vary przeżywały swój rozkwit w XIX wieku, nie zapobiegły temu nawet wojny napoleońskie, które grzmiały w całej Europie. Codziennie na wałach można było zobaczyć szlachetnych kuracjuszy spacerujących od jednego źródła do drugiego. Wielu wielkich książąt i głów państw przybyło tu incognito. Po zakończeniu II wojny światowej uzdrowisko zostało upaństwowione i zaczęło się dynamicznie rozwijać. To tylko 118 km od Pragi, łatwo jest dostać się do miasta. Możesz się tam wybrać z wycieczką. To najwygodniejszy sposób, łącznie z usługami przewodnika. Inną opcją jest to, że ze stacji Florenc w Pradze co godzinę odjeżdżają specjalne żółte autobusy. Podróż zajmie dwie godziny.

Najbardziej znaną atrakcją są gorące źródła termalne. Ich odnalezienie jest łatwe, prawie wszystkie znajdują się jeden po drugim. Im wyższa temperatura wody, tym większa ilość soli mineralnych rozpuszczonych w wodzie, ale ilość dwutlenku węgla w tym przypadku jest niewielka. Odwrotnie, w chłodnych źródłach jest więcej dwutlenku węgla, a mineralizacja jest słabsza.

Symbol kurortu można nazwać najpopularniejszym źródłem – gejzerem. Woda wybucha z dużej głębokości – dwa kilometry. Wysokość fontanny dochodzi do 12 metrów. Woda w nim jest bardzo gorąca i osiąga temperaturę 72-73 stopni. W latach 70. XX wieku wokół niego zbudowano kolumnady i szopy. Gejzer jest w stanie dostarczyć wodę mineralną do wszystkich szpitali w mieście.

Wejście do pawilonu jest bezpłatne, czynne od 9:00 do 19:00. Woda jest schładzana do trzech różnych temperatur i podawana do kilku pompowni. Można tam również odwiedzić ciekawą wycieczkę „Lochy gejzeru”. Turystom pokazywane są podziemne klucze i petryfikacja, dzięki czemu powstaje unikalna biżuteria i różne pamiątki. Każdego dnia można wybrać się na wycieczki od późnej wiosny do wczesnej jesieni. Bilety sprzedawane są w holu.

Najmniej odwiedzanym przez turystów źródłem jest Zhelezisty. To najzimniejszy klucz w ośrodku. Temperatura wody nie przekracza 12 stopni. Woda jest bogata w związki żelaza i arsenu. Ilość tego pierwiastka jest dość niewielka, dzięki czemu nie szkodzi zdrowiu. Mimo to turyści rzadko odwiedzają tę wiosnę. Bardzo popularne są również wanny. Wzmacniają układ odpornościowy, korzystnie wpływają na stawy, poprawiają pracę układu nerwowego, rozluźniają mięśnie. Taką możliwość można uzyskać w hotelach i starożytnych szpitalach.

Oprócz walorów zdrowotnych kurort oferuje turystom dużą ilość atrakcji, urzekające naturalne krajobrazy, ciekawe i bogate życie kulturalne. Nadal spotykają się tam przedstawiciele europejskiej arystokracji (zwykle takie spotkania odbywają się co roku w kwietniu), odbywają się międzynarodowe festiwale poświęcone muzyce dawnej, współczesnej i klasycznej. Są też festiwale filmowe. Często odbywają się koncerty.