Każdy turysta, który odwiedził stolicę Wielkiej Brytanii, musi odwiedzić British Museum w Londynie (ang. British Museum). To miejsce jest w programie wszystkich wycieczek po mieście: i nie ma się co dziwić, bo w funduszach znajduje się najbogatsza kolekcja obiektów. Odwiedzający na pewno znajdzie coś nowego, nieoczekiwanego i interesującego.

Historia stworzenia

Muzeum zaczęło się od trzech prywatnych kolekcji, które zostały przekazane do nowo utworzonej (dekretem brytyjskiego parlamentu z 1753 r.):

Hans Sloan lubił nauki przyrodnicze. Zebrał wiele przedmiotów, które uważał za zabawne. Kiedy kolekcja stała się ogromna, prezes Towarzystwa Królewskiego podarował ją muzeum w prezencie. A teraz jest nieocenioną częścią wystawy.
Inny kolekcjoner, Robert Cotton, entuzjastycznie zbierał stare rękopisy i książki. Swoje znaleziska przekazał także nowemu muzeum. Jest teraz podstawą Biblioteki Brytyjskiej.
Przyjaciel Pope i Swift, Robert Harley, hrabia Oksfordu, również nie mógł przejść obok starych ksiąg i rękopisów. A jego kolekcja doskonale uzupełniała już założone fundusze.

Pierwsi zwiedzający mogli obejrzeć ekspozycję w 1759 roku. Na nowe miejsce kultury przeznaczono Pałac Montagu w Bloomsbury. Ale fundusze były stale uzupełniane iw 1823 roku decyzją parlamentu Pałac Montagu został zburzony i zaczęto budować nowy, bardziej przestronny budynek. W 1847 roku otwarto pałac, który wybudował Robert Smerk. Kompleks wykonany jest w tradycji klasycyzmu. Charakterystyczną cechą współczesnego muzeum jest lekka szklana kopuła wieńcząca ciężkie kamienne kolumny. Ten szczegół pojawił się w 2000 roku, jego autorem jest Norman Foster.

Co ciekawe, pierwszy tymczasowy warsztat konserwatorski w muzeum pojawił się w 1918 roku. Wtedy część eksponatów wróciła z ewakuacji uszkodzona. Konieczne było podjęcie pilnych działań. A od 1931 warsztaty zaczęły działać nieprzerwanie. Dzisiejsi zwiedzający mogą obejrzeć kolekcję minerałów Greville, antyczne wazony zakupione od Hamiltona, znaleziska wykonane w Partenonie przez Lorda Elgina i sprzedane przez niego do muzeum.

Odsłonięcie

Ekspozycja muzeum jest stale uzupełniana o nowe przedmioty. I niestety nie wszystkie z nich trafiły do funduszy legalnie. Niektórzy badacze uważają, że etapy rozwoju British Museum odzwierciedlają drapieżną pozycję Anglii jako kolonizatora.

Departament Starożytnego Egiptu i Sudanu

Dział ten zajmuje 2 miejsce wśród zbiorów świata pod względem kompletności ekspozycji. Przede wszystkim oczywiście Muzeum Kairskie. Ale głównym miejscem studiowania Egiptu jest nadal Muzeum Brytyjskie. Nic w tym dziwnego: ekspozycja obejmuje wszystkie etapy rozwoju kraju, począwszy od X wieku p.n.e. Podstawą kolekcji był dar Hansa Sloana: podarował 160 autentycznych przedmiotów.

W przyszłości ekspozycję uzupełniano z następujących źródeł:

Wojska angielskie pokonały armię Napoleona w Egipcie w 1801 roku. Skonfiskowano kolekcję zabytków zgromadzonych przez dyktatora, w tym kamień z Rosetty. Przedmioty te stały się łupem wojennym i trafiły do British Museum.
Potem tempo uzupełniania ekspozycji zwolniło: do końca XIX w. starocie trzeba było kupować lub przyjmować w prezencie od prywatnych kolekcjonerów.
Na początku XX wieku zaczęła aktywnie działać brytyjska Fundacja Eksploracji Egiptu. Wykopaliska prowadzono w Afryce, znalezione przedmioty natychmiast przewieziono do Anglii i weszły do muzeum. Nie wymagało to zgody władz lokalnych. Rezultatem był szybki wzrost funduszy: do 1924 roku kolekcja liczyła 57 000 eksponatów.
Pod koniec XX wieku rząd egipski nałożył zakaz eksportu antyków poza stan, tempo wzrostu ekspozycji British Museum ponownie zwolniło. Ale do tego czasu objętość kolekcji wynosiła 110 000 pozycji.

Większość eksponatów znajduje się w magazynie: zwiedzający mogą zobaczyć tylko 4% całości. Ekspozycja eksponatów zajmuje 7 stałych galerii. Wśród nich czwarta jest najbardziej popularna.

To właśnie w galerii numer 4 turyści są zaproszeni do obejrzenia:

Archiwum Amarny. Jest reprezentowany przez 95 glinianych tabliczek, które odzwierciedlają korespondencję faraonów Egiptu i Syrii. Wiek eksponatów: ok. 1350 pne.
Paleta bitewna. Kamienna tablica przedstawia sceny batalistyczne ze słynnych bitew, uzupełnione tekstem w postaci piktogramów. Wiek tabletki: koniec IV tysiąclecia p.n.e.
Kamień z Rosetty. Ale dekret króla Ptolemeusza został uchylony. Co ciekawe, tekst jest napisany na trzy różne sposoby: kursywą egipską (demotic), pismem klinowym i starożytną greką.

Liczba wystawionych mumii i antycznych trumien wynosi 140. To nieco mniej niż w przypadku podobnej ekspozycji muzeum w Kairze.

Departament Grecji i Rzymu

To druga najważniejsza część Muzeum Brytyjskiego. Ale powierzchnia przekazana eksponatom jest czterokrotnie większa od powierzchni zajmowanej przez departament Egiptu i Syrii. Liczba zebranych przedmiotów przekracza 100 000 sztuk. Wystawa pozwala zapoznać się z historią Krety, Aten, Myken, Aten, Licji, Efezu i Cypru, prześledzić wszystkie etapy rozwoju Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Własność muzeum niektórych przedmiotów jest dyskusyjna, a Grecja domaga się zwrotu unikalnych marmurów Elgina.

Nie ma systematycznej prezentacji skarbów. Aby zebrać pełny obraz krajów, eksponatów jest niewiele. Ale wciąż wystarczają, aby zrozumieć, jak żyli ludzie z wczesnych okresów:

Ekspozycja rozpoczyna się gablotą poświęconą Etruskom. I nie jest to zaskakujące: obyczaje plemion przedrzymskich zostały wprowadzone w życie przez ludzi z kolejnych okresów historycznych. Wyścigi rydwanów, ulubiona rozrywka Greków i Rzymian, wywodzi się z życia Etrusków. To samo można powiedzieć o obrzędach pogrzebowych. Ta część ekspozycji plasuje się na drugim miejscu po włoskiej pod względem nasycenia.
Centralne miejsce w ekspozycji zajmuje naczynia. Materiał użyty do jego produkcji jest inny: brąz, szkło, glina. Naczynia zdobią sceny batalistyczne, portrety bohaterów i wizerunki bogów.
Interesujące jest rozważenie przedmiotów, których ludzie używali w gospodarstwie domowym. Bogato zdobione lampy naftowe, świeczniki, grzebienie, spinki do włosów dla starożytnych piękności sprawiają, że długo stoisz przed witrynami sklepów.
Liczba posągów o różnych rozmiarach jest niesamowita. Wykonane są z wypalonej gliny, marmuru, brązu.
Interesujące jest również stoisko poświęcone starożytnym lekarzom. Pokazane są tu przedmioty służące do wykonywania prostych operacji chirurgicznych. I żeby lekarz nie zapomniał o żadnych ważnych narządach, obok niego w sekcji znajdują się postacie mężczyzny.
Osobno eksponowana biżuteria wykonana z metali szlachetnych. Współcześni jubilerzy nie potrafią powtórzyć niektórych technik pracy ze złotem.

Perłą kolekcji są fragmenty cudów świata: Świątyni Artemidy w Efezie i Mauzoleum w Halikarnasie.

Departament Bliskiego Wschodu

Pierwsze eksponaty trafiły do muzeum w 1772 roku. A dzisiejsze fundusze to ponad 330 000 najcenniejszych przedmiotów. Najwięcej eksponatów przeniesiono do skarbca w XIX wieku, kiedy na terenie współczesnego Iranu rozpoczęto wykopaliska na dużą skalę. Dział posiada obiekty kultur Persji, Anatolii, Arabii, Kaukazu, Fenicji, Palestyny, Mezopotamii, Syrii, Persji, Arabii.

Szczególnie cenne są podrozdziały, w których:

Fragmenty ruin pałaców mezopotamskich, archiwa królów Asyrii, płaskorzeźby królów Asarhaddon, Ashurnazirpal 2, Adad-Nirari 3, Tiglathpalasar 3.
Kolekcja sztuki islamskiej. Składa się z ponad 40 000 pozycji. Są to: kafelki, ceramika, szamail, szkło, pieczęcie osobiste osób szlacheckich.
Przedmioty znalezione na terenie dawnego Imperium Achemenidów. To słynny skarb Amudaryi (lub Oksky). Zasadniczo składa się ze 180 biżuterii srebrnej i złotej.
Biblioteka króla Aszurpanibala. Składa się z 22 000 stron gliny, są one zapisane pismem klinowym. Ciekawa tabliczka opisująca Potop. To część historii Gilgamesza.
Kolekcja sumeryjska. Eksponaty te zostały znalezione na terenie miasta Ur. Wśród nich jest najstarszy zestaw do gry planszowej (wystawa pochodzi z 2600 p.n.e.) i najstarszy strunowy instrument muzyczny (datuje się na 2500 p.n.e.). Interesujące są dwa drewniane panele, umownie nazywane „Standardem wojny i pokoju”. Przedstawiają sceny batalistyczne przeplatane spokojnymi obrazami.

Wystawa stała prezentowana jest w 13 galeriach. Ale turyści mogą zobaczyć tylko 4500 eksponatów ze wszystkich dostępnych w magazynach.

Katedra Historii Starożytnej i Europy

W tym dziale prezentowane są znaleziska używane przez człowieka prehistorycznego. Obejmuje okresy epoki kamienia, mezolitu, paleolitu. Kolekcja eksponatów z okresu wczesnego średniowiecza jest największa na świecie.

W przedziałach czasowych można warunkowo wyróżnić podpodziały:

Prehistoryczny. Obejmuje okres od X tysiąclecia pne. (figurka kochanków z Betlejem) i przed 100 rpne. (skarb srebrnych przedmiotów z Kordoby). Stoisko prezentuje biżuterię, artykuły gospodarstwa domowego, naczynia.
Okres rzymski w Wielkiej Brytanii. Prezentowane są tu eksponaty z I do IV wieku naszej ery. Interesujące jest spojrzenie na Puchar Likurga, którego szkło zmienia kolor z czerwonego na zielony, gdy zmienia się kąt padania promieni świetlnych. Znajdują się tam drewniane tabliczki, na których tekst pisany jest ręcznie, dużo biżuterii ze złota i srebra.
okres wczesnego średniowiecza. Eksponaty pochodzą z VI-VIII wieku. Zasadniczo prezentowana jest tutaj broń. Wystawiono przedmioty, które były używane w pochówkach bogatych ludzi, biżuterię wykonaną z metali szlachetnych. Warto zwrócić uwagę na szkatułkę Franków: pudełko wykonane w VIII wieku z kości wieloryba. Jest ozdobiony misternymi rzeźbami.
Średniowiecze. Najbardziej rozbudowany podział. Są to przedmioty należące do ministrów kościoła (laska z Kells), naczynia (kielich św. Agnieszki, wystawa pochodzi z XIV wieku), złoty rak na cierniową koronę Zbawiciela, przedmioty rekreacyjne (Kość Lewisa). szachy, datowane na XII wiek), tryptyki wykonane z kości słonia.

Warto zauważyć, że eksponowane egzemplarze są w doskonałym stanie.

Bilet Coca-Cola London Eye 24,30 £ Bilet
Tower of London i Royal Treasures
26,80 £ Bilet Tower Bridge 9,80 £ Bilet
wstępu do Westminster Abbey i audioprzewodnik 20 £
Bilet do Madame Tussauds – 29 £
Katedra św. Pawła: Bilet Fast Track – 16 £
The Shard Wieżowiec — bilet wstępu i szampan — 24,95 £

Dywizja Azji

W tym dziale znajdują się znaleziska z azjatyckiej części świata, z wyjątkiem Azji Mniejszej (ta część kolekcji znajduje się w dziale Bliski Wschód). Badany okres jest szeroki: od neolitu do współczesności. Turystom przedstawiane są wszystkie etapy rozwoju człowieka poprzez przedmioty codziennego użytku. Nawiasem mówiąc, ten dział ma największą kolekcję sztuki japońskiej na Zachodzie.

Warto zwrócić uwagę na:

Warto zauważyć, że najczęstsze naczynia są inkrustowane kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi.

Departament Afryki, Oceanii i Ameryk

Podstawą były eksponaty znalezione i zaprezentowane przez Williama Oldmana, Henry'ego Christie, Harry'ego Beasleya. Podarowali muzeum unikalne skarby. Ale inni kolekcjonerzy przekazali lub przekazali muzeum cenne przedmioty. Kolekcja artefaktów trwa do dziś. Nowoczesna kolekcja składa się z 350 000 eksponatów, które pozwalają pełniej wyobrazić sobie życie mieszkańców Oceanii, Afryki i obu Ameryk. Niektóre przedmioty mają ponad 2 000 000 lat. Wystawa zajmuje kilka galerii.

Centralne miejsce ekspozycji zajmuje kolekcja poświęcona Amerykom. Zasadniczo są to artefakty pochodzące z XIX-XX wieku. Ale niektóre przedmioty należą do czasów starożytnych i są związane z życiem Majów, Azteków, Inków. Interesujące jest przyjrzenie się kolekcji nadproży drzwi Majów, turkusowych produktów Azteków występujących na terenie dzisiejszego Meksyku.

Afrykę Środkową reprezentuje doskonała kolekcja broni i dobrze zachowanych tekstyliów. Szczególnie cennymi eksponatami są brązowe popiersia znalezione na terenie Beninu, mosiężna głowa króla Joruby, kolekcja złotej biżuterii. Na terenie współczesnej Jamajki odkryto unikalne posągi Zemi. Przedstawiono je w podrozdziale Oceania.

Departament Monet i Medali

To jedna z największych części muzeum. Jego wielkość to około 1 000 000 sztuk. Ale niestety tylko 9000 jest wystawionych do wglądu w galerii 68, a reszta rozproszona w innych miejscach.

Po obejrzeniu ekspozycji zwiedzający będą mogli odpowiedzieć sobie na główne pytania związane z pieniędzmi i ich obiegiem:

Gdzie po raz pierwszy zaczęli bić monety i drukować pierwsze banknoty? Jaki obszar może pochwalić się pierwszą na świecie mennicą?
Czym są pieniądze? Czy ich znaczenie zmieniło się od początku nawrócenia do dnia dzisiejszego?
Jakie są funkcje pieniądza? W jaki sposób pieniądze były wykorzystywane przez polityków dawnych czasów, czy pieniądze są tak samo ważne dzisiaj?
Jakie sztuczki stosują i stosują fałszerze? Dlaczego fałszywe znaki są niebezpieczne dla państwa? Jak są śledzone i wycofywane z obiegu?
Jak, badając monety, można zbadać zwyczaje i obyczaje ludzi żyjących kilka wieków temu?

Bardzo ciekawa jest usługa Living Catalog świadczona przez British Museum. Każdy gość może go otrzymać. Jest to zdigitalizowany katalog autorstwa M. Crawforda opisujący w porządku chronologicznym monety Republiki Rzymskiej. Crawford opisał 12 000 monet, to poważne badanie naukowe. Administracja muzeum wierzy, że katalog pomoże nie tylko numizmatom i studentom pracującym nad esejami o historii pieniądza, ale także zwykłym miłośnikom antyków w badaniu życia ludzi w okresie rzymskim.

Warto zauważyć, że do katalogu stale dodawane są świeże dane. Zdjęcia monet charakteryzują się wysoką rozdzielczością i doskonałą jakością. Jak dotąd katalog prezentowany jest wyłącznie w języku angielskim. To prawda, trwają prace nad tłumaczeniami na inne języki.

Dział Grafiki i Rysunku

Dział ten konkuruje pod względem ważności z Galerią Uffizi, Ermitażem, kolekcją Albertina i Luwrem. W skarbcu muzeum znajduje się 2 000 000 rycin, drzeworytów i 50 000 rysunków (w tym 30 000 autorstwa artystów brytyjskich). Szczególnie dumni jesteśmy z:

„Głowa zmarłego Chrystusa” Albrechta Dürera.
„Liść ze szkicami pojazdów wojskowych” Leonarda da Vinci. Autor służył księciu Mediolanu Sforza, na jego zamówienie opracowywał sprzęt wojskowy. Ale on sam był przeciwnikiem wojen, więc pośrodku arkusza umieścił postscriptum wyjaśniające, że te maszyny bardziej skrzywdzą tych, którzy ich używają, niż tych, przeciwko którym ta technika jest używana.
„Nagi mężczyzna z podniesionymi rękami” Rafaela Santi. Jest to wariant szkicu do wielkoformatowego dzieła „Wniebowstąpienie Chrystusa“. Na rysunku autor opracowuje nie tylko położenie poszczególnych części ciała, ale także sposób padania światła.
Miedzioryt “Rycerz, śmierć i diabeł” Albrechta Dürera. Za pomocą gry światła i cienia autorka pokazuje, że w drodze do światła trzeba będzie odważnie przezwyciężyć mrok podziemi.
„Portret Andrei Quaratesi” Michała Anioła Buonarottiego. Autor twierdził, że maluje portrety wyłącznie z miłości, a nie z poczucia obowiązku. Ten rysunek to prezent dla modelki lub rodziny.
„Portret Angielki” Hansa Holbeina Jr. Autorowi udało się dokładnie przekazać wrażliwą duszę modelu za pomocą technik artystycznych.

W elektronicznej bazie danych muzeum prezentowanych jest około 500 000 eksponatów. Prawie wszystkie zamieszczone ilustracje mają wysoką rozdzielczość.

słynne eksponaty

Szczególnie interesujące są niektóre eksponaty eksponowane w muzeum:

Kamień z Rosetty. To właśnie wyryte na nim inskrypcje stały się kluczem do rozszyfrowania egipskiej litery. Pomogli Champollionowi dokonać odkrycia.
Mumia kapłanki Amona-Ra Katabet. Początkowo sarkofag był przeznaczony do pochówku mężczyzny. Dziwne jest to, że z arcykapłanki wyjęte są wszystkie organy, ale mózg zostaje.
Fragmenty rzeźb Partenonu. To kontrowersyjna pozycja. W XIX wieku T. Elgin oddzielił części posągów od nekropolii. Grecja domaga się zwrotu tego, co faktycznie zostało skradzione.
Polinezyjski posąg Hoa-Hakananayi. Uważany jest za szczególnie cenny element kolekcji. Posąg został sprowadzony z Wyspy Wielkanocnej. Początkowo malowany był w kolorach czerwono-terakotowych. Ale teraz farba się odkleiła, zwiedzający mogą zobaczyć naturalny tuf.
Fragment brody Wielkiego Sfinksa. To znowu kontrowersyjny eksponat. Został wykopany w Gizie przez Caviglia. Ponieważ wykopaliska były finansowane przez rząd brytyjski, artefakt został przekazany do muzeum.
Codex Sinaiticus Biblii. W XIX wieku Imperium Rosyjskie wykupiło listę od mnichów z Synaju. Ale w 1933 artefakt został sprzedany rządowi brytyjskiemu na rozkaz Stalina. Cena transakcji wynosi 100 000 GBP.

Te artefakty są obowiązkowym punktem dla odwiedzających muzeum. Ale reszta eksponatów jest nie mniej interesująca.

Biblioteka

Za rok narodzin biblioteki British Museum uważa się 1753 rok. Wtedy to Hans Sloan podarował nowo powstałej instytucji zbiór odręcznych rękopisów. A rarytasy zostały zakupione od Cotton i Harley. Można więc przyjąć, że wyjściową podstawą pozyskania funduszy były 3 kolekcje prywatne.

Inicjatywę podjął Jerzy 2: podarował swoją osobistą bibliotekę, którą zaczął zbierać jego przodek, angielski król Edward 4. Jednocześnie Jerzy 2 wydał edykt, zgodnie z którym wszystkie angielskie wydawnictwa były zobowiązane udostępniać 1 egzemplarz wszystkich książek wydanych w kraju. To prawo obowiązuje do dziś. Fundusze nadal rosły: w 1823 król Jerzy III przekazał bibliotece swoją osobistą kolekcję 65 000 książek. A już w 1850 roku czytelnia otworzyła swoje podwoje dla zwiedzających. Kiedyś V.I lubił tu pracować. Lenin i Karol Marks.

Wiek XX przyniósł kolejny cenny dodatek do funduszy: Codex Sinaiticus i rękopisy z buddyjskiego klasztoru Dunhuang. Obecnie biblioteka współpracuje zarówno ze stałymi gośćmi, jak i korespondencyjnie: przyjmuje zamówienia od mieszkańców innych miast Wielkiej Brytanii lub obywateli innych krajów. Gazety prezentowane są w osobnym dziale. Jej fundusze obejmują 50 000 czasopism i gazet otrzymywanych z całego świata. Zbiory biblioteki są obecnie zdigitalizowane. Każdy obywatel może wejść na oficjalną stronę internetową i znaleźć interesujące go źródło.

Godziny otwarcia i ceny biletów

Muzeum jest otwarte dla zwiedzających codziennie od 10 rano do wpół do szóstej wieczorem. Zwiedzanie wystaw stałych jest bezpłatne. Ale żeby odwiedzić wystawy czasowe lub tematyczne, trzeba będzie kupić bilet. Możesz zarezerwować wycieczkę z przewodnikiem. Z aktualnymi cenami należy zapoznać się na oficjalnej stronie muzeum. Na terenie znajdują się sklepy z pamiątkami i kawiarnie. Możesz tam kupić kopie artefaktów i coś przekąsić.

Gdzie się znajduje i jak się tam dostać

Adres atrakcji: Londyn, Great Russell Street, WC1B 3DG. Turyści chcący odwiedzić British Museum mogą wejść do niego jednym z wejść: głównym Great Russell Street i dodatkowym Montague Place. Wokół kompleksu znajdują się 4 stacje, najbliższe wejścia to Tottenham Court Road i Holborn. Dogodny dojazd komunikacją lądową: obok muzeum przejeżdża ponad 20 linii autobusowych, najpopularniejsze to: 7, 8, 19, 22b, 25, 38, 55, 98.

Zaleca się dotarcie do jednego z następujących przystanków:

Do muzeum można również przyjechać rowerem: w pobliżu znajdują się parkingi.