Zamek Neuschwanstein w Niemczech: zdjęcie, opis, jak się tam dostać, zamek Neuschwanstein w środku

Bajeczne obrazy stworzone przez Walta Disneya nie tylko zachwycają i edukują nasze dzieci, ale także przenoszą dorosłych w cudowny czas fantazji i niesamowitych możliwości. Obraz spiczastych wieżyczek zamku rozpoczyna odliczanie przed rozpoczęciem podróży do świata, w którym zło zawsze zostanie pokonane przez dobro, gdzie mieszkają księżniczki i nieustraszeni rycerze, gdzie miłość i przyjaźń zwyciężają wszystkie ziemskie przywary.

Zamek, zbudowany w Disneylandzie w Paryżu dla Śpiącej Królewny, stał się prototypem początkowego logo firmy Disney. A teraz nie jest już tajemnicą, że magicznym „domem” dla Piękna w wesołym miasteczku była ogromna makieta Neuschwanstein – bawarskiego zamku ukrytego w Alpach. Innym ciekawym zamkiem w Niemczech, który zasługuje na uwagę, jest zamek Burg Eltz.

Ludwik II

Sami Bawarczycy pieszczotliwie nazywają bawarskiego monarchę Ludwika II, który wstąpił na tron ​​w 1864 roku, „królem bajki” i do dziś uważany jest za najbardziej tajemniczą postać historyczną na tych ziemiach. Całe jego życie, a nawet tajemnicza śmierć, towarzyszyły legendy i przypuszczenia. A głównym tego powodem była głęboka samotność króla, którą z roku na rok cieszył się z coraz większą siłą.

Każdy przewodnik, zanim rozpocznie rozmowę o którymkolwiek z zamków wybudowanych przez Ludwika II, z pewnością odniesie się do historii życia bawarskiego króla: jego dzieciństwa i młodości, panowania oraz oczywiście obalenia i tajemniczej śmierci.

Posiadłość rodowa Wittelsbachów, feudalnej dynastii średniowiecznych rycerzy, znajdowała się nad brzegiem najpiękniejszego jeziora Schwansee („jezioro łabędzie”) w pobliżu miasta Füssen. Jest to południowo-wschodnia kraina Bawarii, granicząca z Austrią, wzdłuż której przebiegała historyczna droga rzymskich zdobywców „romantische strasse” (droga romantyczna). Wielka migracja czasów Klaudiusza Augusta pozostawiła na tym szlaku wiele miast i zamków, przypominających wyczyny i zasługi średniowiecznych rycerzy.

Zamek Hohenschwangau, który istniał do XII wieku, został podniesiony z ruin przez ojca Ludwika Maksymiliana II. Tutaj, w letniej rezydencji Wittelsbachów, minęło dzieciństwo i młodość młodego potomka feudalnej rodziny. Całe wnętrze zamku, łącznie z ściennymi gobelinami, przesycone było romantycznymi opowieściami ze średniowiecznych legend o Lohengrinie – rycerzu-łabędziu, Tannhäuserze, Parsifalu i Ryszardzie Lwie Serce. Chłopiec, przedstawiający się jako uczestnik baśni, a przede wszystkim inspirowany wizerunkiem Lohengrina, wyrósł marzycielsko, wrażliwy, starając się oderwać od realiów rzeczywistości.

Koneser przyrody, muzyki i poezji, miał też wielki talent architektoniczny. Ta pasja do budownictwa została imponująco urzeczywistniona podczas jego rządów w kraju. A celem całego jego życia było wcielenie fantazji w realne projekty architektoniczne. A pomysłów było wiele. Ludwig II chciał wybudować kilka zamków, które miały być uosobieniem wyrafinowania epoki rycerskości i romantyzmu. Ale udało mu się powołać do życia tylko trzy – Linderhof, Herrenchiemsee i Neuschwanstein. Budowę tego ostatniego ukończono po śmierci monarchy. Ale to nie przeszkodziło Neuschwansteinowi stać się najpopularniejszym zamkiem do odwiedzenia w całej Bawarii.

Jak się tam dostać

Znajomość zamku zaczyna się z daleka, nawet przy wjeździe do wsi Hohenschwangau, gdzie parkują wszystkie samochody i autobusy turystyczne. Już stąd otwiera się „pocztówkowy” widok bajecznej budowli, ufortyfikowanej na szczycie góry. W przeciwieństwie do europejskich zamków, które zostały zbudowane jako budowle obronne, aby zademonstrować siłę i moc, Neuschwanstein wygląda jak pałac lalek dla postaci z bajki, demonstrując wyraźny dystans od prawdziwego życia.

Ale rzeczywistość jest taka, że ​​tysiące turystów starają się dostać do wnętrza zamku oraz terminal u podnóża góry, który pozwala na zakup „przepustki” do tej bajki. Bilet to rejestracja zwiedzającego i rezerwacja miejsca w grupie wycieczkowej, ze wskazaniem godziny rozpoczęcia. Do zamku można wspiąć się pieszo (około godziny), specjalnym autobusem lub stylizowanym starym wozem konnym z kolorowym bawarskim woźnicą. Wielu wybiera tę drugą opcję, dzięki czemu zyskuje możliwość podziwiania niezapomnianych krajobrazów i wcześniejszego poczucia atmosfery baśniowości.

Platforma widokowa u podnóża zamku pozwala zobaczyć wszystkie szczegóły otaczającego krajobrazu. I robi wrażenie! Z jednej strony alpejskie szczyty odbijają się w krystalicznie czystych wodach jeziora Alpsee. Po prawej stronie jest soczyście zielona dolina z białym kościołem wsi Schwangau, a po lewej stronie za szachownicą zamku Hohenschwangau widać jeziorko Schwansee.

Mimo imponujących rozmiarów, to właśnie on zainspirował Czajkowskiego do stworzenia eleganckiego Jeziora Łabędziego. Oczywiście twórcza ucieczka kompozytora zrodziła się nie tylko z urzekających bawarskich pejzaży. Narodziny obrazów i magicznej muzyki bezpośrednio związane z operą Wagnera i legendą rycerza-łabędziego Lohengrina.

Mówiąc o Neuschwanstein nie można nie wspomnieć o szczególnym stosunku króla Ludwika II do niemieckiego kompozytora. W wieku szesnastu lat król był zafascynowany muzyką Wagnera na premierze opery Lohengrin. Na scenie ucieleśniały wszystkie jego natchnione fantazje, a kilka lat później król spotkał wielkiego kompozytora. Przez całe życie „bajkowy król” był patronem i patronem muzyka. Marzył, że Wagner będzie pisał swoje przyszłe dzieła w Zamku Łabędzim w Neuschwanstein.

Polecamy również:

Budynek

Budowę Neuschwanstein („Nowej Łabędziej Skały”) wyznaczono w miejscu, gdzie wcześniej znajdowały się dwie zniszczone już przez czas fortece Schwangau. Sztuczne podkopywanie skały umożliwiło stworzenie platformy pod przyszłą budowę. Na szczyt góry poprowadzono drogę i rurociąg, po czym natychmiast, w 1869 roku, rozpoczęto budowę, której tempo zaskoczyło całą dzielnicę.

Muszę powiedzieć, że będąc gorącym zwolennikiem wszelkich nowinek ówczesnego postępu technicznego, Ludwig II starał się je zastosować w realizacji swoich projektów. Aby ułatwić transport towarów i materiałów budowlanych na plac budowy wykorzystano dźwig parowy oraz lokomobili. We wnętrzu architektonicznego arcydzieła zastosowano również nowinki postępu technologicznego: wodno-kanalizacyjne, centralne ogrzewanie i system telefoniczny.

Twórcy projektu, architekt Eduard Riedel i scenograf Christian Jank, przedstawili królowi ponad 60 szkiców. A ponieważ sam pomysł był w całości poświęcony Wagnerowi, inspiracją twórców były wrażenia z położonego w Lesie Turyńskim zamku Wartburg, gdzie w XI wieku odbywał się legendarny „Konkurs Śpiewaków”. Zgodnie z projektem, który niestety nie doczekał się pełnej realizacji, w zespole zamkowym zaplanowano pałac, babiniec, donżon, dom rycerski i bramę wjazdową.

Architektura

Brama wjazdowa, zwieńczona herbem Bawarii, wita odwiedzających zamek jasnymi kolorami czerwonej cegły i żółtego piaskowca. Z terenu dziedzińca, otoczonego dwoma tarasami, rozpoczyna się wędrówka po wnętrzach zamku. Przewodnicy z wielką miłością, nawet z odrobiną służalczości, opowiadają o każdym zakątku budynków, gdzie można jedynie oprowadzić zwiedzających.

Prawie wszystko zaskakuje: pomysły projektu, lokalizacja, przeznaczenie niektórych pomieszczeń i elementów wnętrza. Przemyślane w najmniejszym szczególe kompozycje fasad, wystrój wnętrz pomieszczeń i „niespodzianki” wnętrz sprawiają wrażenie, że w każdej chwili może się tu rozegrać akcja teatralna. W Neuschwanschein widać oczywiście podstawową zasadę intrygi fabularnej: z każdym krokiem zainteresowanie rośnie.

Istnieje wiele „niespodzianek” architektonicznych i wnętrzarskich, które uderzają w wyobraźnię zwiedzających. Do 1886 r. z planowanych przez króla 80 pomieszczeń zamku ukończono jedynie 15. Większość z nich jest bardzo kameralna. Komory przeznaczone są tylko dla jednej osoby – samego Ludwiga. Malowidła na dywanach pokrywające ściany każdego z pokoi ujawniają różne wątki średniowiecznych legend i oczywiście oper Wagnera.

Sala Chórów

Wracając do faworyta Ludwika II Wangera, trzeba powiedzieć, że sala główna, przeznaczona na wspaniałą perspektywę muzyczną z przedstawieniami teatralnymi i konkursami śpiewaków, stała się Salą Śpiewaków. Masywny strop dębowy w kształcie trapezu, który przykrywa salę, robi silne wrażenie nie tylko swoim kształtem i wystrojem, ale również służy jako doskonały rezonator dźwięku, tworząc wspaniałą akustykę. Warunkowa mała scena jest zawsze gotowa do rozwinięcia akcji i wypełnienia sali koneserami muzyki. Niestety, Wagnera, któremu zadedykowano stworzenie tej Sali, nigdy tu nie było.

Wędrówka po zamku przebiega kolejno przez wszystkie pomieszczenia mieszkalne pałacu, w których monarcha bawarski zdołał mieszkać przez nieco ponad pięć miesięcy. I tutaj na gości, których zachwyca dekoracja, czekają niespodzianki.

Biblioteka

Poruszając się po salonie – bibliotece, której projekt jest w całości poświęcony Parsifalowi i Lohengrinowi, przewodnik zatrzymuje swoją uwagę na małych, rzeźbionych drzwiach. Niespodzianka, która otwiera się za dębową bramą, zachwyca i zdumiewa wszystkich. Oto grota. Umiejętnie stworzona jaskinia z basenem i oświetleniem to miejsce jedności króla z naturą. Według projektu grota jest pomieszczeniem przelotowym. Z niej monarcha mógł dostać się do swojego gabinetu, gdzie otoczenie ponownie nawiązywało do ogólnego stylu zamku.

Sala tronowa

Szczytem emocjonalnych wrażeń z zamku jest Sala Tronowa, która zajmuje trzy kondygnacje zachodniego skrzydła pałacu. Tutaj styl neobizantyjski jest utrzymany w każdym szczególe: obwód sali obramowany jest kolumnami, bazylikę wieńczy 15-metrowa kopuła z wizerunkami kanonizowanych monarchów. Ściany, malowane w stylu romantycznym, ukazują różne sceny batalistyczne wypraw krzyżowych, a na ich przedstawieniu nie ma ani jednej kropli krwi. Całość dopełnia majestatyczny złocony żyrandol z 96 świecami odlanymi z brązu w kształcie bizantyjskiej korony, symbolu absolutnej suwerennej władzy.

I jeszcze jedna, teraz smutna „niespodzianka”. Dziewięciostopniowe schody w Sali Tronowej prowadzą na marmurowe podium, miejsce, w którym powinien wznieść się tron. Ale za życia monarchy nie zdążyli tego zrobić, więc to miejsce pozostało puste. To tutaj dochodzi do pełnego zrozumienia niedokończonego wizerunku władcy Bawarii, który nie zdążył zrealizować wszystkich swoich fantastycznych planów.

Polecam również lekturę Zamku hrabiego Drakuli. Fantastyczna Rzeczywistość, Zamek Frankenstein.