Co zobaczyć w Wenecji w 2 dni – trasa, zdjęcie, opis

Tylko we śnie lub w bajce zamiast asfaltowych ulic widać kanały wodne, po których zamiast autobusów i trolejbusów płyną statki morskie. Ale takie cudowne zjawisko istnieje w rzeczywistości – najbardziej wyjątkowe miasto na Ziemi – piękna Wenecja, niesamowita i wyjątkowa, widząc ją przynajmniej raz, nie można jej zapomnieć.

1 dzień

Jeśli wcześniej nie sporządziłeś listy obiektów według własnego uznania, proponujemy zobaczyć najważniejsze zabytki weneckie. Odwracając słynne przysłowie, możemy powiedzieć, że „wszystkie kanały w Wenecji prowadzą z Piazza Roma”, połączone z dworcem kolejowym Santa Lucia wdzięcznym łukiem mostu Calatrava. Aby zaoszczędzić na kosztach transportu, optymalnym rozwiązaniem byłoby wykupienie karnetu podróżnego (48 godzin podróży – 30 €).

Plac św. Marka

Najsłynniejszy plac miejski św. Marka to „serce” Wenecji, podobnie jak Plac Czerwony dla Moskwy, więc zawsze są na nim tłumy turystów. Można się do niego dostać vaporetto (tramwaj rzeczny) trasą N1 z Placu Rzymskiego wzdłuż głównego Canale Grande. Nie byłoby zbytecznie zatrzymać się przy słynnym symbolu Wenecji – starożytnym moście Rialto, przejść się nim, aby odnaleźć się w średniowieczu, a następnie przespacerować się po targu o tej samej nazwie, pełnym jasnych kolorów, wielojęzycznych dźwięków i kolorowe zapachy. „Nasycony” pierwszymi wrażeniami, idź na przystanek. vaporetto N1 i dalej w kierunku placu. San Marco. Następny przystanek – ul. Valaresso z Bazyliką św. Marka, gdzie zachwyci Cię niepowtarzalne piękno złotego ołtarza.

Bilet wstępu bez kolejki do Bazyliki św. Marka 5 EUR
Opera La Fenice: Bilet wstępu bez kolejki z audioprzewodnikiem 13 EUR
Krótka wycieczka łodzią na Murano, Torcello i Burano 20 EUR
Wspólna przejażdżka gondolą 32 EUR

Katedra św. Marka

Oszałamiająca piękność świątynia, w której przechowywane są relikwie wielkiego świętego, przewyższa wszystkie katedry Europy swoją wykwintną architekturą i wyglądem zewnętrznym. Mimo wielokrotnych przebudów i przekształceń budynek katedry zachował elementy stylu z XI wieku. Niesamowity fakt – majestatyczna bryła świątyni oparta jest na pryzmach modrzewiowych, co jednoznacznie potwierdza wyjątkową wytrzymałość niesamowitego drewna.

Wszystkie nabożeństwa nadal odbywają się w katedrze, jeśli chcesz, możesz zostać członkiem jednej z nich. Z katedry można przejść bezpośrednio na plac, otoczony niezrównanymi zabytkami sztuki i architektury: słynny Pałac Dożów, Muzea – ​​Archeologiczne, Correr, majestatyczną dzwonnicę, Bibliotekę Narodową Marchiana itp.

Wieża zegarowa św. Marka

Na Placu św. Marka liczni turyści z zainteresowaniem spoglądają na wieżę zegarową św. Marka z końca XV wieku, wzniesioną w formie czworokątnego, wysokiego filaru. Pomiędzy pierwszym a drugim piętrem w centrum wieży znajduje się monumentalna brama prowadząca do głównej ulicy Wenecji – Mercerii i starej dzielnicy Rialto.

Na szczycie wieży uwagę zwracają rzeźby dwóch Maurów uderzających młotkiem w dzwon co godzinę, pół godziny i 15 minut. Młodość i starość Maurów uchwycona w rzeźbach jest uosobieniem upływu czasu w ludzkim życiu. Pod Maurami na niebieskim tle gwiazdy znajduje się symbol ewangelisty św. Marka, który stał się herbem Wenecji – rzeźba uskrzydlonego lwa trzymającego w łapach otwartą Biblię.

Poniżej w fasadzie wieży znajduje się nisza z pozłacaną rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Środek wieży zwraca uwagę urodą i wyjątkowością dużego zegara z niebieską tarczą wysadzaną złotymi gwiazdami, z kulą ziemską pośrodku i figurami znaków zodiaku ułożonymi na obwodzie.

Stworzone 500 lat temu, nadal pokazują godziny i minuty, wyświetlają fazy księżyca, porę roku i położenie słońca na znakach zodiaku. Podczas zwiedzania można zobaczyć, jak działa mechanizm starego, unikatowego zegara. Odbywają się 4 razy dziennie w grupie 12 osób: od poniedziałku do środy od 10:00 do 11:00, od czwartku do niedzieli od 14:00 do 15:00.

Dzwonnica św. Marka

Najwyższy budynek w Wenecji – Dzwonnica słynnej Bazyliki św. Marka wznosi się do 99 metrów na placu o tej samej nazwie. Współczesny wygląd uzyskała na początku XVI wieku, ozdobiona iglicą, uzupełnioną wiatrowskazem ze złotym aniołem i dołączoną otwartą galerią – logetą.

Dzwonnica Campanile przez długi czas służyła jako latarnia morska dla statków i wieża strażnicza. Ponadto było to miejsce karania duchownych widzianych w związkach jednopłciowych. W 1609 roku dzwonnica stała się miejscem testowania teleskopu Galileusza.

Każdy z pięciu dużych dzwonów na dzwonnicy spełniał swoje zadanie, powiadamiając Wenecjan o czasie i ważnych wydarzeniach w życiu miasta: końcu i początku dnia pracy, początek południa, trzeci – o spotkaniach Wielka Rada i Senat gromadziły ludzi przed egzekucjami. Z wysokości dzwonnicy wyłania się malownicza panorama Wenecji i laguny weneckiej. Na taras widokowy można wejść w październiku, listopadzie, maju, czerwcu od 9.00 do 19.00, od grudnia do kwietnia (do Wielkanocy) od 9.30 do 15.45 oraz od lipca do września od 9.00 do 21.00.

Pałac Dożów

Nie sposób nie podziwiać wyglądu majestatycznego Pałacu Dożów, którego historia związana jest z historią powstania Republiki Weneckiej (zjednoczenie 12 wysp). Przeznaczeniem luksusowego pałacu jest pomieszczenie 12 dożów (przedstawicieli Senatu).

To arcydzieło architektury powstało w XV wieku. na miejscu dawnego (zniszczonego przez pożar) i stał się prawdziwą perełką wśród innych zabytków architektury z przeszłości. Ale nie możesz uzyskać pełnego obrazu pałacu, jeśli nie zobaczysz go od środka, gdzie projekt każdej sali uderza swoim luksusowym pięknem, obfitością artystycznych arcydzieł malarstwa i rzeźby. Co jest warte tylko jednej Złotej klatki schodowej, która jest legendarna!

Po wycieczce można coś przekąsić – jest wiele kawiarni i kawiarni. Jeśli możesz sobie pozwolić, możesz udać się do instytucji (Florian, Cuadri), uwielbionych nazwiskami wielkich artystów, którzy niegdyś byli ich stałymi bywalcami.

Przekąski w nich są droższe, ale panująca we wszystkim wyjątkowa atmosfera sprawi, że wciągniecie się w wielką historię. Pyszny, zdrowy lunch z daniami z owoców morza i kieliszkiem weneckiego aperitif czeka na Ciebie w jednej z wielu trattorycznych restauracji. Po gruntownym odświeżeniu można kontynuować romantyczną wycieczkę do zabytków.

Pałac Ca'd'Oro

Byłoby niewybaczalne nie zobaczyć unikatowego zabytku architektury – Pałacu Ca' de' Oro, inaczej zwanego „Złotym Domem”, więc trzeba wrócić na przystanek. vaporetto N 1, weź łódź i popłyń do dzielnicy Cannaregio. Jasny budynek o niezwykle pięknym designie, gotyckiej architekturze od razu rzuca się w oczy niesamowitą elegancją ażurową cienkich, przeplatających się kolumn pokrywających loggie II i III piętra.

Jak głosi historia, na budowę tego wspaniałego arcydzieła wydano ogromne środki: początkowo fasadę pałacu ozdobiono złotym liściem (z powodu którego nazywano go złotym domem). Jej właściciel M. Cantarini pragnął uczynić z pałacu (1430) symbol swojej potęgi i bogactwa. Nad malowaniem fasady pracował (przypuszczalnie) słynny ówczesny artysta Francuz J. Charlier.

Piękno architektury i luksus wystroju budynku przyćmiły wszystkie istniejące wcześniej szlachetne budowle, stając się główną ozdobą Wenecji i taką pozostają do dziś, choć na elewacji nie ma wcześniejszych malowideł.

Teraz wewnątrz pałacu znajduje się muzeum dzieł sztuki, które obejmuje nie tylko obrazy, rzeźby wielkich geniuszy przeszłości, ale także elementy wystroju sal: wspaniałe mozaikowe posadzki, rzeźbiona studnia z marmuru z eleganckimi kamiennymi wizerunkami symbolizujące wytrwałość, miłosierdzie i sprawiedliwość. Wrażenia ze zwiedzania arcydzieła są tak głębokie, że warto powoli iść New Street (by je „przetrawić”) do mostu Ponte delle Guglie, skręcić z niego 2 razy w prawo i dojść do kultowego miejsca miasta.

kanał grande

Canal Grande, ciągnący się przez 4 km, wijący się w kształcie litery S przez historyczne centrum Wenecji, jest główną ulicą wodną miasta. Zaczynając w pobliżu dworca kolejowego, jest jak przewodnik po bajce, otwierając podróżnym pudełko z rozsianymi po bokach perełkami – wielobarwnymi fasadami średniowiecznych budowli, majestatycznymi świątyniami i setkami luksusowych pałaców. Na tej wyjątkowej ulicy nie ma nasypów. Wszystkie budynki zbudowane na palach mają dwa wyjścia – na ląd i na wodę.

Wzdłuż kanału wzrok przykuwają pałace oszałamiającymi fasadami: Ca' Rezzonico – zachowujący pamięć o papieżu Klemens XIII, Ca' Foscari – rezydencja dawnych dożów, Ca' d'Oro – wspaniały wspaniały gotyk wenecki, Palazzo Barbarigo. Wizualna znajomość z nimi sprawia, że ​​chcesz zobaczyć niesamowite wnętrza pałacowe i poznać ich ekscytującą historię.

Po Canale Grande kursują tramwaje rzeczne – „vaportetto”, rzeczne taksówki i gondole, cumujące przy czterech mostach: Scalzi, Rialto, Academy i Constitution, pełniących funkcję łącznika z głównymi ulicami i placami.

Kościół św. Mojżesza

Niedaleko Piazza San Marco wzrok przyciąga wspaniała barokowa fasada bazyliki św. Mojżesza z ceglaną kampanilą z XIV wieku, niezwykłą dzwonnicą z łukami. Zewnętrzna strona z mnóstwem posągów i wystrój wnętrza świątyni pochodzą z 1682 roku.

Dwa popiersia na fasadzie przedstawiają braci Fini, którzy zainwestowali w odbudowę bazyliki. Na tympanonie widnieje ich herb rodzinny. Główne miejsce we wnętrzu zajmuje umiejętny ołtarz z reliefową kompozycją przedstawiającą Mojżesza z Dziesięcioma Przykazaniami w dłoniach.

Kaplicę zdobią obrazy znanych włoskich artystów: Ostatnia Wieczerza Tintoretta i Obmycie stóp Palmy. Uwagę przyciąga posąg góry Synaj i unikatowe antyczne organy. Wnętrze kościoła zdobiło wiele posągów świętych i postaci biblijnych. Kościół jest otwarty we wtorek od 11:00 do 18:00, środa od 10:00 do 18:00, czwartek od 11:00 do 20:00, piątek od 9:00 do 19:00, sobota od 10:00 do 20:00, niedziela od 10:00 do 19:00. Wejście jest bezpłatne.

Muzeum Correr

Muzeum Correr nosi imię weneckiego patrycjusza Teodora Correra, który przekazał miastu swoją ogromną kolekcję sztuki i całe bogactwo, aby stworzyć muzeum. Kolekcja otrzymała pozwolenie na pobyt na Piazza San Marco w architektonicznym kompleksie Prokuracji. Sale pałacowe zdobią freski, pilastry, ozdobne stiuki i żyrandole ze szkła weneckiego. W salach parteru prezentowane są zbiory dawnego malarstwa, rycin, antycznych posągów i kompozycji rzeźbiarskich.

Na drugim piętrze przedstawiona jest historia, kultura i życie Wenecjan. Wystawione są tu kolekcje herbów, monet, medali, pieczęci, galeria portretów dożów, modele statków i kostiumy Wenecjan z różnych wieków. Galeria sztuki słynie z obrazów Carpaccio, Belliniego oraz słynnego XIII-wiecznego panelu Lorenzo Veneziano przedstawiającego Jezusa Chrystusa w otoczeniu apostołów i aniołów. Muzeum jest otwarte dla zwiedzających: od listopada do marca od 10:00 do 17:00; od kwietnia do października od 10:00 do 19:00.

Kościół Świętych Apostołów

Miejsce w historycznej dzielnicy Canareggio, gdzie stoi Bazylika Świętych Apostołów, uważane jest za kolebkę Wenecji. To tutaj zacumowali pierwsi ludzie, którzy założyli miasto. Lokalna tradycja mówi, że w IX wieku biskup Magnus miał wizję dotyczącą prośby apostołów o zbudowanie tu świątyni, co miało miejsce w X wieku.

Dziś Kościół Świętych Apostołów pojawia się w formie z połowy XVIII wieku. Dolna część świątyni została wzniesiona w stylu gotyckim, od drugiego piętra kontynuowana była w architekturze wczesnego renesansu. Obok kościoła wznosi się dzwonnica zbudowana w 1672 r. oraz wczesnorenesansowa kaplica z grobowcem doży weneckich, umiejętnie wykonanym przez Tullio Coducci.

Pomieszczenia świątyni ozdobione są w dwóch rzędach pilastrami, obrazami i ołtarzami z XVIII wieku. Nad jednym ołtarzem zwraca uwagę Komunia św. Łucji Tiepollo z 1748 roku. Ozdobą kolejnego ołtarza jest obraz z końca XVI wieku „Narodziny Marii Panny”. Między ołtarzem a nawą interesujące są obrazy Ostatnia Wieczerza i Upadek Manny autorstwa Cima de Conegliano i Paola Veronese. Arcydzieła malarstwa można oglądać od poniedziałku do soboty od 8.30 do 12.00 i od 17.00 do 19.00, w niedzielę od 16.00 do 19.00.

Kościół Santa Fosca

Bazylika Santa Fosca to jeden z najstarszych kościołów katolickich w historycznej dzielnicy Canareggio, zbudowany na cześć Świętego Wielkiego Męczennika Fosca, który cierpiał za wiarę chrześcijańską w III wieku. Budowa kościoła Santa Fosca na tym terenie sięga X wieku. Należy go odróżnić od małego kościoła o tej samej nazwie na wyspie Torcello na lagunie weneckiej, wybudowanego wcześniej w drugiej połowie IX wieku.

Bazylika Santa Fosca stoi nad brzegiem kanału, z widokiem na mały plac z pomnikiem Paolo Sarpi, który walczył z Inkwizycją. Dziś świątynia pojawia się w swoim wyglądzie, uformowanym w pierwszej połowie XVII wieku z neoklasyczną różową fasadą, ozdobioną czterema pilastrami korynckimi, kolumnami przy wejściu i trzema posągami świętych na dachu.

Według projektu architektonicznego bazylika Santa Fosca jest budowlą jednonawową, zwieńczoną kopułą, na której widnieje data 1741. Do głównego budynku przylegają 2 boczne kaplice i kwadratowa dzwonnica. We wnętrzu kościoła obraz Tintoretta „Święta rodzina z darczyńcą”, obraz „Trójca i Madonna”, stworzony w XVII wieku przez Filippo Bianchi i artystycznie przedstawiony przez Francesco Migliori w XVIII wieku, życie św.

Kościół jest otwarty od poniedziałku do piątku w godzinach od 10.00 do 12.30.

Pałac Ca' Rezzonico

Wspaniały pałac z białego kamienia, zbudowany w architekturze barokowej w pierwszej połowie XVIII wieku nad wodami Wielkiego Kanału, nosi imię pierwszego właściciela rezydencji Giambatista Rezzonico, brata papieża Klemensa XIII. Pałac został zbudowany według projektów najlepszych architektów weneckich. Jego wnętrze zachwyca freskami na suficie wykonanymi przez słynnych malarzy Tiepolo i Canaletta, luksusem płaskorzeźb i ornamentów na ścianach.

Od lat 30. ubiegłego wieku w salach pałacu otwarto muzeum XVIII wieku. Pierwsze piętro z rzeźbionymi mahoniowymi meblami, porcelaną, kryształowymi żyrandolami, ubraniami i akcesoriami prezentuje styl życia ówczesnej weneckiej szlachty.

Drugie piętro poświęcone jest wyjątkowym widokom XVIII-wiecznej Wenecji. Miłośnicy sztuki ucieszą się z arcydzieł obszernej galerii sztuki na 3 piętrze z kolekcją rzeźb, obrazów Piazetta, Tintoretta, Guardiego i wielu znanych artystów, dużą kolekcją rzeźb antycznych. Niezwykłe jest bogato zdobione wejście do muzeum od strony Kanału Grande. Muzeum czynne: od kwietnia do października od 10.00 do 18.00, od listopada do marca od 10.00 do 17.00. Dzień wolny – wtorek, 25 grudnia, 1 stycznia i 1 maja.

Muzeum historii naturalnej

W wodzie Canale Grande odbija się, jak w lustrze, wspaniały budynek Muzeum Historii Naturalnej, rezydencja Fondaco dei Turchi. Wzniesiono go w pierwszej połowie XIII wieku na wzór pałaców szlachty konstantynopolitańskiej z dodatkiem weneckiego koloru w wystroju.

W pałacowych salach znajduje się 2 mln eksponatów reprezentujących zbiory muzealne botaniczne, zoologiczne, entomologiczne i etnograficzne. Ekspozycje ukazujące pradawną florę i faunę zadziwiają wyglądem szkieletów i wypchanych zwierząt wymarłych gatunków ptaków, zwierząt, owadów i ryb. Ozdobą ekspozycji jest siedmiometrowy prehistoryczny szkielet Uranozaura, który ma 50 milionów lat.

W osobnym pomieszczeniu gromadzone są obszerne zielniki roślin ze wszystkich kontynentów i Adriatyku, bogata kolekcja minerałów przybliża bogactwo wnętrza ziemi. Punktem kulminacyjnym muzeum jest okazałe akwarium, które odtwarza lokalny ekosystem z żyjącymi w nim bezkręgowcami i rybami.

W salach etnograficznych eksponowana jest kultura i życie Wenecjan różnych wieków. Z wyjątkowymi ekspozycjami muzeum można zapoznać się: wtorek-piątek od czerwca do października od 10.00 do 18.00, od listopada do maja od 9.00 do 17.00; Sobota i niedziela od 10.00 do 18.00 przez cały rok. Dzień wolny to poniedziałek.

Getto weneckie

Pochodzi od nazwy historycznej dzielnicy Wenecji, gdzie, na polecenie papieża, od początku XVI wieku. żyli ochrzczeni Żydzi, przesiedleni z wyspy Giudecca, powstało pojęcie „getta” – żydowskiej enklawy, która podczas II wojny światowej nabrała złowrogiego znaczenia. 3 mosty, zamykane na noc bramami, łączyły getto z miastem. Tutaj można zobaczyć starożytne synagogi, płytę z napisem grożącym tym, którzy potajemnie uważają się za Żydów.

Nie sposób przejść obok wyrazistego pomnika „Holokaust”. W ekspozycjach Muzeum Sztuki Żydowskiej otworzy się wiele ciekawych rzeczy, które pozwolą przekonać się, jak uzdolnieni są ci ludzie. Jeśli nie masz pojęcia o koszernym jedzeniu, możesz zjeść obiad w lokalnej koszernej restauracji w umiarkowanych cenach (15-20 €).

2 dni

Mocnych wrażeń dostarczy także drugi dzień wycieczki po mieście – widoki starej weneckiej dzielnicy na Santa Croce nie pozostawią nikogo obojętnym. Dla Wenecji jej wschodnia część odgrywa ważną rolę jako łącznik z lądem. Na stacji Santa Lucia musisz wsiąść do vaporetto N 1, znanej już trasy, i popłynąć do mariny San Stae, aby zobaczyć piękny kościół o tej samej nazwie.

Kościół San Stae

Nawet z Canale Grande zobaczysz niesamowicie piękną białą, luksusową fasadę w stylu barokowym i zrozumiesz, że przed tobą jest cud architektoniczny, który powstał w tym miejscu w XI wieku. przez Rossiego. Wzniesiono kościół ku czci św. Eustacjusza, któremu rzekomo Jezus Chrystus objawił się podczas polowania. Można bez końca podziwiać pełne wdzięku posągi, kolumny z kapitelami, ażurową rozetę, która po przebudowie z XVII wieku stała się jeszcze piękniejsza.

Wewnętrzna zawartość świątyni, na którą składa się oszałamiająca kolekcja bezcennych obrazów artystycznych słynnych malarzy weneckich tamtej epoki (XVII w.), również zachwyci. Męka św. Bartłomieja Tiepola, Wyzwolenie św. Piotra z więzienia Ricciego, św. punkt widzenia geniuszy ze sztuki. Wzbogacony duchowo i estetycznie, możesz iść dalej.

Pałac Ca'Pesaro

W pobliżu kościoła znajduje się śnieżnobiały pałac Ca'Pesaro, zabytek architektury z XVII wieku. Styl barokowy, który jest najlepszym dziełem utalentowanego architekta B. Longena. Klientami pałacu była rodzina szlacheckiej rodziny Pesaro, która chciała w tym budynku uchwycić swoje bogactwo i władzę.

Patrząc na luksusowy budynek z wieloma cienkimi kolumnami, sklepieniami łukowymi z eleganckimi dekoracjami rzeźbiarskimi, z reliefowym wystrojem na 1. piętrze, rozumiesz, że zainwestowano tu ogromne fundusze nie bez powodu. W okazałym gmachu pałacu mieszczą się obecnie 2 muzea – ​​I piętro – Międzynarodowa Galeria Sztuki Współczesnej, w której prezentowane są arcydzieła artystyczne Matisse'a, Chagalla, Miro, Tanguy, Klimta, Kandinsky'ego, Sironiego, F. Malyavina.

Na II piętrze znajduje się Muzeum Sztuki Orientalnej, gdzie ekspozycje prezentują najciekawsze przykłady obiektów sztuki użytkowej z Japonii, Indonezji, Chin i Indii. Majestatyczny obraz piękna Wenecji nie będzie kompletny bez zobaczenia kolejnej znaczącej katedry. Aby to zrobić, musisz ponownie wsiąść do vaporetto N 1 lub N2, podjechać do molo Sao Toma i, skupiając się na znaku Frari, zobaczyć wysoką wieżę okazałego kościoła, a następnie surową fasadę starożytnego panteonu (1250-1443) .

Katedra Santa Maria Glorioza dei Frari

Słynna na całym świecie bazylika jest miejscem pochówku znanych osobistości Wenecji, w tym genialnego malarza Tycjana. Przez długie lata budowy wzniesiono monumentalną budowlę, nad którą tysiąclecia nie mają władzy. Każdy, kto wchodzi do środka, jest zszokowany kontrastem między zewnętrznym i wewnętrznym wyglądem kościoła, pięknymi wnętrzami i nietuzinkowym designem.

Szereg majestatycznych kolumn wyłożonych marmurowym pędem do marmurowej ściany, pokrytych reliefowymi rzeźbiarskimi obrazami, z których każdy nosi określony symbol i jest artystycznym arcydziełem. Niezmierzone uczucie podziwu ogarnia wszystkich na widok ołtarza Santa Maria – prawdziwej składnicy dzieł sztuki sakralnej: posągi świętych, niezwykłe lampy, ażurowe ażurowe ozdoby okienne po prostu zachwycają swoim pięknem.

Ale najsilniejsze wrażenie robi centralne miejsce ołtarza, jakby płonące jasnym płomieniem – obraz wielkiego Tycjana „Assunty”.

Na okazałym (wysokość 6,9 m, szerokość 3,6 m) Maryja jest przedstawiona w szkarłatnej sukience, z uniesionymi rękami. Szerokie, trzepoczące rękawy sprawiają wrażenie skrzydeł, święty „unosi się nad ziemią” otoczony aniołami. Jaskrawoczerwone triumfalne tony obrazu symbolizują siłę ludzkiego ducha, jego triumf nad codzienną ziemskią egzystencją.

Zachwycą Was również inne dzieła mistrzów sztuk pięknych z XV-XVI wieku, opuścicie katedrę jako „zaczarowani wędrowcy”. Ale nie będziesz pełen wrażeń emocjonalnych i estetycznych, możesz pomyśleć o lunchu. Bardzo blisko, na placu. Santa Margherita (Campo Santa Marqherita) duży wybór restauracji (trattoria i osteria), w których można zjeść pyszny lunch.

Równie wysokiej jakości, ale tańszy lunch zaoferujemy w pizzerii-pubie Pier Dickens Inn. Po przekąsce i odpoczynku warto kontynuować inspekcję, aby później nie żałować, że nie widzieliście innego zabytku architektury, jakim jest znajdujący się w tej samej dzielnicy kościół Santa Maria della Salute.

Kościół Santa Maria della Salute

To kolejne arcydzieło XVII wieku. architekt Longen, urzekający zewnętrznym wdziękiem piękności, powstał na cześć Matki Bożej po ustaniu śmiertelnej zarazy, zgodnie z przysięgą składaną jej (macierzyńskiej) przez członków Senatu. Dlatego widok kościoła jest tak bajecznie piękny, że nie sposób oderwać wzroku od śnieżnobiałych ścian, ozdobionych ozdobnymi ażurowymi sztukateriami, od boskich rzeźb zainstalowanych w niszach i na frontonach, w ogóle od cały niesamowity widok na świątynię.

51 lat zajęło zbudowanie tego architektonicznego cudu, otwartego po śmierci jego twórcy, którego pamięć czczą wdzięczni Wenecjanie, dumni ze swojego genialnego rodaka i jego wyjątkowego pomysłu, który na ogół wygląda jak najlepsza biżuteria. Wystrój wnętrza jest w pełnej harmonii z wyglądem zewnętrznym – elegancja i piękno we wszystkim. Wspaniała mozaikowa posadzka, ażurowa balustrada, wspaniałe obrazy na ścianach, niezrównane obrazy Tycjana.

Ołtarz centralny, ozdobiony przez samego Longena, przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem, symboliczną postać Wenecji oraz diabelski obraz Dżumy, wypędzonej przez Matkę Boską. Wyrazista alegoria i artystyczne mistrzostwo wykonania nie pozostawiają nikogo obojętnym, podobnie jak obrazy malowane przez L. Giordano, żywo oddające epizody z życia Chrystusa.

Na koniec wycieczki zdecydowanie warto wybrać się na przejażdżkę gondolą wzdłuż Kanału Giudecca, aby w pełni chłonąć czarującą atmosferę najbardziej niezwykłego miasta na naszej planecie. Nie można spieszyć się do miejsca noclegu na noc – zręczne łodzie manewrują kanałami przez całą dobę.

Most Westchnień

Most Westchnień nad Kanałem Pałacowym, który zachwyca turystów luksusowym barokowym stylem, to romantyczne i tajemnicze miejsce o fascynującej historii, która wyjaśnia jego nazwę. Budowa mostu była spowodowana koniecznością połączenia Pałacu Dożów, gdzie sprawuje się sprawiedliwość, z więzieniem, gdzie po procesie przestępcy muszą być eskortowani do więzienia.

Do budowy żałosnej przeprawy wybrano projekt słynnego architekta Antonio Contiego z dachem i ścianami, aby przestępca nie mógł uciec w drodze do lochu. W 1602 r. pierwsi skazani przeszli przez most, rzucając pożegnalne spojrzenie na miasto, wzdychając za utraconą wolnością.

Przez ten most prowadzono niegdyś najsłynniejszego na świecie kochanka Casanovę. Abstrahując od smutnej historii Mostu Westchnień, nie sposób ukryć podziwu dla jego wyglądu z potężnymi łukami i misternymi rzeźbami na drogim śnieżnobiałym marmurze. Dziś Most Westchnień zmienił swoją mroczną reputację na romantyczną, gromadząc tłumy turystów i kochanków całujących się, przekonanych, że tu spełniają się marzenia, a miłość umacnia się na zawsze.

Most Rialto

Most Rialto, zbudowany w 1181 roku z drewna, stał się pierwszą przeprawą w Wenecji przez Canal Grande. Dziś kamienny most łączy dwa obszary turystyczne: San Marco i San Polo, otwierając drogę do ciekawych zabytków – targu Rialto i bazyliki San Giacomo Rialto.

Został wzniesiony w połowie XVI wieku według projektu mało znanego architekta Antonio de Ponte. Konstrukcja Rialto została oparta na odwróconej gondoli. Do posadowienia mostu wbito 12 tys. pali, na których znajduje się most o długości 48 metrów, składający się z galerii 24 łuków umieszczonych z dwóch stron.

Szerokość łuku, który służy do przejścia statków, wynosi 28 metrów, a najwyższy punkt sięga 7,5 metra. Rialto ozdobiony jest białym marmurem z płaskorzeźbami. Przestrzeń między łukami zajmuje szereg sklepów i sklepów z pamiątkami.

W centrum mostu znajduje się portyk z dwoma wysokimi łukami, tworzący taras widokowy, z którego roztacza się niesamowity widok na Wenecję. Most Rialto od wieków inspiruje artystów i dramaturgów. To, jak wyglądał w XV wieku, przedstawia obraz Carpaccio i opisuje Kupiec wenecki Szekspira.

Katedra San Giorgio Maggiore

Benedyktyński kościół San Giorgio Maggiore jest jedną z głównych atrakcji weneckiej wyspy o tej samej nazwie. Jego budowę, rozpoczętą w drugiej połowie XVI wieku przez wybitnego włoskiego architekta Palladio, ukończono w 1610 roku. Śnieżnobiała marmurowa katedra została zbudowana w stylu renesansowym z połączeniem klasycznej wysokiej nawy z niskimi bocznymi granicami.

Świątynia wyróżnia się rzadkim połączeniem dwóch unikalnych fasad: z obecnością szerokiego frontonu i długiego architrawu z jednej strony oraz wąskiego frontonu i masywnych kolumn wznoszących się na cokołach z drugiej strony. Po bokach portalu centralnego znajdują się posągi świętych – Jerzego i Stefana.

We wnętrzu kościoła zachwycający jest ołtarz, ozdobiony kompozycją rzeźbiarską przedstawiającą Jezusa Chrystusa na kuli podtrzymywanej przez czterech apostołów. Wnętrze kościoła zachwyca luksusem wystroju oraz znajdującymi się w pobliżu prezbiterium obrazami Tintoretta „Ostatnia Wieczerza” i „Manna z Nieba”. Dzwonnica katedralna, wzniesiona pod koniec XVIII wieku, posiada 9 dzwonów.

Dzwonnica posiada taras widokowy, do którego można dojechać windą, aby podziwiać malownicze krajobrazy Wenecji i laguny z wyspami. Katedra czynna jest codziennie od kwietnia do października od 9.00 do 19.00, od listopada do marca od 8.30 do 18.00. W niedziele turyści mają wstęp przed liturgią – 10.00 lub po liturgii od 14.00.

Teatro La Fenice

Budynek Opery La Fenice wzniesiono pod koniec XVIII wieku na miejscu Teatru San Benedetto, który spłonął w pożarze w 1774 roku. Nowy teatr został nazwany La Fenice, co tłumaczy się jako Feniks powstający z popiołów. Budynek teatru został zbudowany na wzór mediolańskiej opery La Scala, nie ustępując jej luksusowym wystrojem i akustyką. Według zachowanych rysunków i rysunków odtworzyli malowidła ścienne, dekoracje na balkonach, ścianach i suficie, podziwiając bogactwo sztukaterii i złoceń.

Od dnia otwarcia w 1792 roku na scenie teatralnej wystawiane były opery wybitnych kompozytorów: Rossiniego, Belliniego, Verdiego. Po nowej przebudowie teatr otworzył swoje podwoje w 2003 roku. Wizyta w La Fenice jest częścią programu wielu wycieczek, co pozwala zobaczyć cały luksus wnętrza i zajrzeć za kulisy. Teatr posiada ekspozycję opowiadającą o jego historii od dnia powstania oraz wystawę poświęconą diwie operowej Marii Callas. Teatr można zwiedzać w każdy dzień tygodnia od 9:30 do 18:00.

Kolekcja Peggy Guggenheim

Palazzo Venier dei Leoni, w którym mieści się Muzeum Peggy Guggenheim, to jednopiętrowy budynek umiejętnie wykończony śnieżnobiałym kamieniem Istrii. Wygląda znakomicie nad wodą Canal Grande i wyróżnia się płaskorzeźbami 8 głów lwów umieszczonych wzdłuż dolnej linii fasady dwóch bocznych skrzydeł.

Wewnątrz pałacu znajduje się bezcenna kolekcja arcydzieł malarstwa XX wieku, zgromadzona przez siostrzenicę słynnego kolekcjonera sztuki Salomona Guggenheima. Ekspozycja muzealna obejmuje około 300 obrazów wybitnych artystów ubiegłego wieku, prezentujących paletę stylów artystycznych: kubizmu, modernizmu, futuryzmu i surrealizmu.

Niezapomnianym wydarzeniem w życiu koneserów sztuki jest zobaczenie oryginalnych obrazów Légera, Kandinsky'ego, Picassa, Malewicza, Chagalla i innych artystów, których prace weszły do ​​skarbca sztuki światowej. Część kolekcji mieści się w Ogrodzie Rzeźby Nashera, który imponuje rzeźbami i instalacjami Moore'a, Caro i innych mistrzów. W tym ogrodzie pochowana jest również założycielka muzeum, Peggy Guggenheim. Muzeum jest otwarte codziennie z wyjątkiem wtorków od 10:00 do 18:00.

Wyspa Murano

Wyspa Murano nazywana jest autonomicznym mini-miastem, podnoszącym na duchu opalizującymi kolorami starych budynków mieszkalnych, architekturą kościołów i pałaców. Ta niewielka wyspa zyskała światową sławę dzięki sztuce miejscowych dmuchaczy szkła, której tajemnice skrywano przez setki lat.

W Muzeum Szkła zgromadzono unikalną paletę szklanych dzieł sztuki i życia codziennego. Nie sposób oprzeć się pięknu oryginalnych wyrobów współczesnych mistrzów eksponowanych w sklepach z pamiątkami, by nie zabrać z wyspy niezapomnianej pamiątki.

Nie można zignorować starożytnych świątyń Murano. Kościół Santi Maria e Donato, zachowany w architekturze XII wieku, został wzniesiony ku czci czczonej przez Wenecjan Marii Panny i św. Donata, którego relikwie zostały sprowadzone do kościoła w 1125 roku.

Wnętrze zachwyca mozaikową posadzką przedstawiającą mitologiczne zwierzęta oraz ornamenty z roślinnością. Interesujące są kościoły, które istniały w średniowiecznych klasztorach: Santa Maria degli Angeli, odrestaurowana w 1861 roku i Santa Maria degli Angeli, odbudowana po pożarze na początku XVI wieku. Istnieje kilka vaporettos z molo San Marco i dworca kolejowego na wyspę Murano z centrum Wenecji.

Wyspa Burano

Oryginalna i kolorowa wyspa Burano z paletą kolorowych domów poprzecinana jest błękitnymi wstęgami kanałów z widokiem na wody laguny weneckiej. Wszystkie zabytki tego obszaru Wenecji koncentrują się na Piazza Baldassare Galuppi. Uderza tu spadająca dzwonnica kościoła San Martino, której nachylenie od pionu sięga już 1800 cm z powodu zawalenia się gruntu.

Historyczna konstrukcja dzwonnicy, zbudowana na początku XVIII wieku, ozdobiona jest wewnątrz freskami słynnego malarza Tiepolo. Kościół San Martino, wzniesiony w 1645 r. w formie krzyża łacińskiego ze sklepionym sufitem, z dwiema bocznymi i jedną główną kaplicą, słynie z obrazu Tiepolla „Ukrzyżowanie”, uznanego za arcydzieło renesansu.

Wyspa słynie ze sztuki koronkarskiej, przekazywanej koronczarkom z pokolenia na pokolenie. Ludzie z całego świata przyjeżdżają, aby podziwiać oryginalne i rzadkie przykłady koronek z XVI-XX wieku w Museo dei Marletti, mieszczącym się w dawnej szkole koronkarskiej.

Podziwiane są wyroby dawnych rzemieślniczek i współczesnych szwaczek umieszczone na trzech muzealnych piętrach: kołnierzyki, peleryny, serwetki, obrusy, stroje kościelne, ozdobione koronkami utkanymi ze srebrnych i złotych nici. Muzeum jest otwarte dla zwiedzających: latem od 10:00 do 18:00, zimą od 10:00 do 17:00. Dzień wolny – poniedziałek.

Który hotel w Wenecji wybrać?

Jeśli jesteś osobą zamożną z ciasnym portfelem i nie jesteś przyzwyczajony do oszczędzania, możesz zatrzymać się w porządnym hotelu w samym centrum, wybierz pokój z przepięknym widokiem z okna (za to też będziesz musiał dopłacić) i oddaj się odkrywaniu „piękna na wodzie”.

A jeśli macie dużo skromniejszy budżet, ale Wenecja jest Waszym marzeniem, tańsze noclegi znajdziecie zatrzymując się w niedrogim hotelu w Mestre, oddzielonym od obiektu pożądania wąską cieśniną. W nim zostaniesz ciepło przywitany, pysznie nakarmiony i będziesz miał okazję dobrze się wyspać i „przetrawić” wrażenia i doznania z niezwykłej podróży ulicami kanału.

To sprawi, że Twoja wizyta w tym bajecznym mieście będzie jeszcze bardziej romantyczna. Należy pamiętać, że główna część ścieżki jest połączona z wodą, a od góry może rozlewać się w postaci deszczu, dlatego lepiej założyć wygodne nieprzemakalne buty i włożyć do torby parasol.