Baku, zachowując tradycje, z ufnością patrzy w przyszłość i zmieniając swój wygląd z każdą nową erą, starannie zachowuje dziedzictwo minionych stuleci. Nowoczesna architektura harmonijnie łączy się ze średniowiecznymi fortecami i wieżami, starożytnymi meczetami z ultranowoczesnymi salami koncertowymi, a orientalny smak z najnowszymi zachodnimi trendami. Udaj się do stolicy Kraju Ognia, a my opowiemy Ci co zobaczyć w Baku w 1 dzień na własną rękę, aby zakochać się w nim na zawsze i na pewno wrócić.

Jak dostać się z lotniska do centrum?

Z lotniska im. G. Aylieva do centrum można dojechać na różne sposoby. Shuttle H1 jedzie bezpośrednio do centrum. Bilet na nią można kupić przy wyjściu z budynku terminalu w automacie. Cena biletu to 90 centów, a podróż trwa około 40 minut.

Innym sposobem jest skorzystanie z linii autobusu miejskiego 116. Odjeżdża z lotniska i co 30 minut jedzie prosto do centrum. Bez korków czas przejazdu to 1 godzina. Bilet kosztuje 20 centów, kierowca je sprzedaje.

Jeśli nie chcesz korzystać z komunikacji miejskiej, możesz wziąć taksówkę. Lepiej zarezerwować go z wyprzedzeniem, korzystając z dowolnej usługi zamawiania taksówek online. Podróż będzie kosztować około 25 USD lub więcej w zależności od klasy samochodu i zajmie 35 minut.

🏨 🚕 Indywidualny transfer z lotniska do hotelu i więcej

Warsztat Ali Shamsi

Na Starym Mieście, przy ulicy Kichik Kala (Mała Twierdza), z pewnością przyciągnie Państwa uwagę niezwykły dom. Jej fasada jest obwieszona wieloma amuletami, znakami i symbolami, ozdobionymi instalacjami przedstawiającymi ogromnego lwa o niezwykłych oczach, kosmitów, rodzimych nafciarzy. Naprzeciwko rośnie drzewo, na którego pniu namalowane są trzy kobiece twarze. Turyści zawsze gromadzą się wokół niego, aby robić zdjęcia. Przed domem z ziemi „wyrastają” dwa artystyczne pędzle.

To warsztat słynnego artysty z Baku Ali Shamsi. Jego samego również można znaleźć w pobliżu domu. Artysta często pracuje w swojej pracowni i chętnie zaprasza wszystkich do swojego domu. Wnętrze domu jest nie mniej interesujące niż na zewnątrz. Warsztat posiada dwie sale. W pierwszej znajdują się przedmioty artystyczne zebrane przez mistrza, przywiezione przez niego z innych krajów lub zebrane tu w jego ojczyźnie, m.in. podczas wykopalisk na Starym Mieście.

A w drugim – dzieło samego artysty. Większość z nich poświęcona jest naturze Azerbejdżanu, ich rodzinnego miasta i oczywiście kobietom. Maluje kwiaty, morze, góry, portrety pięknych kobiet – wszystko to, co kocha i nie przestaje podziwiać. Jego obrazy, jasne, radosne, bardzo miłe, z pewnością znajdą odpowiedź w Twoim sercu. Warsztat znajduje się pod adresem: Icheri Sheher, ul. Kiczik Kala, 84.

Muzeum Książki Miniatur

Na Starym Mieście, niedaleko Wieży Dziewicy, 23 kwietnia 2002 r. otwarto wyjątkowe muzeum, które nie ma nigdzie na świecie odpowiednika – jest to Muzeum Książki Miniaturowej. Oto najmniejsze książki na świecie. Są to rzadkie wydania klasyków rosyjskich, azerbejdżańskich poetów i pisarzy (w tym wielkich poetów wschodnich Nizami i Fizuli), książki wydawane w latach sowieckich w różnych republikach Związku Radzieckiego i w Europie. Istnieje nawet miniaturowe wydanie „Żartów kryminalnych” Y. Nikulina.

Ekspozycja prezentuje nie tylko beletrystykę, ale także księgi filozoficzne i duchowe – np. miniaturową Biblię i Koran. I w przeciwieństwie do nich – dzieła zebrane W. Lenina. Zarifa Salakhova, siostra artystki Taira Salakhova, zaczęła zbierać swoją kolekcję wiele lat temu, w czasach sowieckich. A ten zaczął się od zbioru bajek I. A. Kryłowa, opublikowanych w 1835 roku.

Najcenniejszym eksponatem muzeum jest jedna z najmniejszych książek na świecie. Jej wymiary to 2 x 2 mm, ale jednocześnie książka zawiera nie tylko tekst, ale także ilustracje. To prawda, że można je zobaczyć, a także przeczytać ich zawartość, tylko za pomocą lupy. Muzeum otwarte jest codziennie z wyjątkiem poniedziałków i czwartków w godzinach 11-17. Wstęp wolny.

Ogród Gubernatora

Ogród Gubernatora jest najstarszym w mieście. Został założony w 1830 roku. Zgodnie z dekretem komendanta bakuńskiej twierdzy Romana von der Hoven wszyscy armatorzy i ich kapitanowie musieli przywieźć z południa kilka worków czarnej ziemi, aby można było uprawiać nawet rośliny, które nie lubią suchego klimatu. Tutaj sadzili akacje, morwy, drzewa iglaste, posadzili rabaty kwiatowe, niektóre egzotyczne rośliny.

W rezultacie powstał wyjątkowy ogród, w którym rosły nawet rzadkie, w tym subtropikalne rośliny. Zaczęło się od murów Icheri Sheher, a kiedy w 1865 roku usunięto zewnętrzne mury twierdzy, ogród znacznie się rozrósł. Przez długi czas był to jedyny ogród w mieście. Dla zwykłych ludzi wstęp był tu dozwolony tylko raz w tygodniu.

Pod koniec XIX wieku w parku pojawiły się altany i tarasy do wypoczynku. Ogród był wielokrotnie zmieniany, nazywał się Michajłowski, Rewolucja, im. Aliaga Vahida, ale stara nazwa – Governor's – zakorzeniła się najlepiej. Obecnie budynek Filharmonii im. A.I. M. Magomajewa, dlatego często nazywany jest ogrodem Filharmonii. Rozciąga się wzdłuż murów twierdzy od Azneft Avenue do stacji metra Icheri Sheher.

ul. Kichik-Gala, 8 – scena z filmu “Diamentowa ręka”

Stare miasto jest znane każdemu w naszym kraju, nawet osobie, która nigdy nie była w stolicy Azerbejdżanu. Tutaj kręcono legendarne filmy radzieckie: Aibolit-66, Teheran-43, Nie bój się, jestem z tobą. Ale oczywiście najbardziej rozpoznawalne widoki Icheriego Shehera znajdują się w kadrach z filmów Amphibian Man i The Diamond Arm. Niemal wszystkie zagraniczne kraje w filmie „Diamentowe ramię” zostały nakręcone na Starym Mieście. Sowieckie Baku na czas zdjęć staje się Stambułem.

Spacerując wąskimi uliczkami Icheri Sheher na pewno rozpoznasz miejsca, w których zmysłowa piękność próbuje uwieść Siemiona Semenycza („Tsigel, tsigel ai-lu-lu!”), Zobaczysz mury Pałacu Shirvanshahów, przeciwko któremu prowadzona jest wycieczka do turystów sowieckich. I oczywiście nikt nie może przejść obok słynnego miejsca obok apteki Chikanuk, w której główny bohater był przemycany z gipsem.

Turyści są tutaj fotografowani w tej samej pozycji i ze słynną frazą „Chyort pobieri!”. Dokładny adres tego miejsca to Kichik Kala, 8 (Malaya Krepostnaya, 8). Oczywiście teraz nie ma tu apteki, ale zwykły dziedziniec budynku mieszkalnego z jego miarowym życiem. Aby znaleźć to miejsce, możesz przejść przez pobliską kawiarnię „Tander” na skrzyżowaniu z ulicą Veli Mammadov.

Brama Szamakhi

Icheri Sheher (Stare Miasto) to nie tylko fragment zachowanego starożytnego miasta. Jest to wyjątkowy rezerwat architektoniczny chroniony przez UNESCO. Twierdza z 25 wieżami i 5 bramami wznosi się nad morzem i jest otoczona ze wszystkich stron mocnymi kamiennymi murami o wysokości do 8 m, a ich grubość sięga 3 m. Dziś można dostać się do Starego Miasta przez Bramę Szamakhi. Przez długi czas były praktycznie jedynymi bramami twierdzy. W inny sposób nazywano je również bramami Szacha Abbasa.

Niegdyś w twierdzy znajdowały się dwa poziomy murów obronnych. W XIX wieku, kiedy miasto znacznie się rozrosło i wyszło daleko poza Icheri Sheher, gubernator zaproponował usunięcie wewnętrznych murów. W 1886 roku podjęto decyzję w tej sprawie, mur rozebrano, a bramy murów wewnętrznych, zwane Bramami Zulfiqar (od szacha, który wzniósł mury wewnętrzne), przeniesiono do Szamakhi.

W rezultacie brama ma teraz dwa łuki i jest często określana jako Twin Gate. Przez Bramę Shamakhi można wjechać na Stare Miasto samochodem. Ale przy wejściu będziecie musieli zapłacić 2 manaty, a za każdą następną godzinę będziecie musieli dopłacić 1 manat.

wieża dziewcy

Na południowym wschodzie Icheri Sheher wznosi się słynna Wieża Dziewicza (Gyz Galasy), która od dawna stała się symbolem miasta. Grubość jej murów u podstawy wynosi 5 m, au szczytu 4 m. Wysokość wieży wynosi 28 m. Jest podzielona na 8 kondygnacji, na sam szczyt prowadzą spiralne schody. W samej wieży zbudowano w skale studnię o głębokości 21 m. Po co wzniesiono tę wieżę, historycy wciąż spierają się. Według wielu nie pełnił on funkcji obronnej, lecz kultowej, związanej z czasami pogańskimi, a w szczególności kultem Słońca. Czas jego budowy również nie jest jeszcze znany.

Według archeologów, którzy badali zaprawę murarską i murarstwo, mógł zostać zbudowany w I wieku p.n.e. lub w IX wieku. Wieża przez długi czas służyła jako latarnia morska. Do XIX wieku na jej szczycie powiewała flaga, która służyła za przewodnik dla żeglarzy, a od połowy XIX wieku latarnia zaczęła świecić. Z wieżą wiąże się wiele legend. Bohaterką każdego z nich jest koniecznie dziewczyna, która z powodu nieszczęśliwej miłości rzuca się z wieży do morza i rozbija o kamienie.

Jeden z kamieni w morzu u podnóża wieży nadal nazywany jest kamieniem dziewicy. Ta historia zainspirowała wielu poetów i artystów do stworzenia własnych dzieł związanych z legendami Wieży Dziewicy. Jej wizerunek stał się symbolem miasta. Obecnie w wieży znajduje się muzeum, a na samym szczycie znajduje się taras widokowy, z którego można oglądać miasto. Muzeum otwarte jest codziennie z wyjątkiem poniedziałków od 10:00 do 18:00. Bilet kosztuje 2 manaty.

Pałac Shirvanshahs

Zespół pałacowy szachów Szyrwanu to dawna rezydencja szachów Szyrwanu, unikalny zabytek architektoniczny i historyczny, który powstawał na przestrzeni kilku wieków – od XIII do XVI wieku. Znajduje się na wzgórzu w centrum twierdzy Icheri Sheher (Stare Miasto). Oprócz pałacu władców kompleks obejmuje grobowiec, łaźnię, meczet z XV wieku, mauzoleum bakijskiego naukowca Seyida Yahya Bakuvi oraz dziedziniec Divan Khane. Mimo, że cały zespół nie powstał od razu, jest to kompletny, harmonijny zespół, utrzymany w jednolitych formach architektonicznych i zestawieniach elementów dekoracyjnych.

W pałacu zachowały się spiralne schody i hol wejściowy, w którym obecnie znajduje się ekspozycja złożona ze znalezisk z wykopalisk archeologicznych – naczynia, biżuteria, artykuły gospodarstwa domowego, instrumenty muzyczne, broń i słynne dywany Shemakha. Przedmioty gospodarstwa domowego można zobaczyć także w pozostałych 52 komnatach pałacu. Na dziedzińcu – Divan Khan – stoi ośmioboczna rotunda z kolumnami. Jej nominacja jest wciąż nieznana.

Przypuszcza się, że mógł to być grobowiec lub budynek, w którym obradowała Rada Państwa.Mauzoleum Seyida Yahya Bakuvi, naukowca, który pracował tu za panowania Shirvanshah Khalil-ulla I, było niegdyś połączone łukiem ze starym meczet Key-Kubad, który spłonął w 1918 roku. W grobowcu zachowały się szczątki nagrobków i 14 krypt członków rodziny Shirvanshah Khalil-ulla. Kompleks znajduje się w Icher Sheher, przy Palace Lane, jest czynny codziennie od 10:00 do 18:00. Bilet dla osoby dorosłej kosztuje 2 manaty, dla studentów – 60 qepiks (kopieków), dla uczniów – 20 qepiks.

Pomnik poety Aliagi Vahid

Aliaga Vahid (Aliaga Mammadkuli-ogly Iskanderov) to azerbejdżański poeta, satyryk, przyjaciel Siergieja Jesienina. Nie tylko jego satyryczne wiersze, ale także liryczne gazele były bardzo popularne wśród ludzi. Niezwykły pomnik poety stoi w stolicy Azerbejdżanu w Icheri Shaher (Stare Miasto) przy ulicy Kichik Kala (Mała Twierdza). Jej autorami są rzeźbiarze Rahib Hasanov i Natik Aliyev.

Pomnik to ogromna głowa poety, która wyrasta prosto z ziemi – jego szyja, tors i włosy reprezentują pień i gałęzie drzew, a jednocześnie splot ludzkich ciał. Pomnik jest bardzo interesujący do rozważenia – są tu przedstawione wszystkie cykle naszego życia: narodziny, miłość, rozłąka, ślub, pogrzeb. Według rzeźbiarzy wszystkie nasze pomysły żyją w naszych głowach, postanowili je „wyciągnąć”.

Pomnik został odsłonięty 27 października 1990 r. Został zbudowany niemal w całości kosztem zwykłych ludzi, wielbicieli talentu Aliagi Vahid. Pomysł uwiecznienia wizerunku poety należy do architekta, dziennikarza i pisarza Arifa Mansurowa. Był też sponsorem wzniesienia pomnika.

Bazar

Jedno z najstarszych miejsc w mieście, Rynek, zawsze było zaznaczone na starych mapach, ale zostało odkryte w wyniku wykopalisk w Icher Sheher dopiero w 1964 roku. Dawno, dawno temu znajdował się tam duży orientalny bazar. Stopniowo plac zaczął pełnić nie tylko funkcje handlowe, ale stał się także ośrodkiem życia politycznego i społecznego. Tu odczytywano najważniejsze dekrety władców, odbywały się posiedzenia sądowe i ogłaszano ich decyzje.

Jednak podczas jednego z wrogich ataków plac został zniszczony. Potem nie był już używany zgodnie z przeznaczeniem i ostatecznie służył jako cmentarz. Archeolodzy znaleźli tu 52 groby. Na szczycie wzgórza, pod którym zasypano rynek, mieszczanie stopniowo zaczęli budować domy. Po odkryciu i zbadaniu go przez archeologów teren został oczyszczony i zagospodarowany. Archeolodzy i konserwatorzy całkowicie ją uwolnili, odrestaurowali arkadę, która wsparta jest na kamiennych kolumnach z kapitelem.

Meczet Mahometa

W Icheri Sheher znajduje się kolejna kultowa budowla – Meczet Mohammeda, czyli Synyk-kala, co tłumaczy się jako zepsuta forteca lub wieża. Meczet został zbudowany w XI wieku. Zachowała się tu nawet data budowy meczetu. Napis na jednej ze ścian mówi, że meczet został zbudowany przez ustad-raisa Mohammeda, syna Abu Bekra, w 471 (około 1079). Został zbudowany na miejscu jeszcze starszej budowli.

Podczas szturmu na miasto przez flotę rosyjską w 1723 r. twierdza Icheri Sheher została ostrzelana. Jeden z pocisków uszkodził wieżę minaretu. W tym samym momencie zerwał się silny wiatr i odniósł statki z powrotem. Obrońcy miasta uznali to za znak od Boga. Przez bardzo długi czas wieża nie była restaurowana, stała się symbolem oporu, a potem otrzymała drugą nazwę. Do głównego budynku meczetu przylega minaret. Jej górna część została odrestaurowana dopiero w XIX wieku.

Wanna Gadzhi Gaib

Jak w każdym wschodnim mieście, jest tu wiele łaźni. Na Wschodzie hamam to nie tylko miejsce przeznaczone do zabiegów higienicznych, wizycie w łaźni towarzyszył specjalny rytuał. I często zbierali się tutaj na negocjacje i zawieranie umów. Łaźnia Haji Gaiba została zbudowana w XV wieku w bardzo dogodnej lokalizacji. Krzyżowały się tu szlaki handlowe, a kupcy z różnych krajów zbierali się na kąpiele i negocjacje biznesowe. Archeolodzy odkryli łaźnię turecką dopiero w latach 60. ubiegłego wieku.

Dziś kąpiel Haji Gaib nie jest już oczywiście używana zgodnie z jej przeznaczeniem. Ale turyści mogą zobaczyć, jak wyglądała budowa tradycyjnej łaźni tureckiej w średniowieczu. Składa się z trzech pokoi. Garderoba ma kształt prostokąta, a dalej znajduje się duży centralny hol w kształcie ośmiokąta. Były dwa baseny z ciepłą i zimną wodą.

Pod kamienną posadzką, przez kanały przepływała para, która ogrzewała pomieszczenie. Temu samemu celowi służyły ceramiczne fajki. W trzecim pokoju, w szatni, po praniu urządzili herbatkę, tutaj toczyły się negocjacje, prowadzono wesołe rozmowy i zawierano układy. Bath Haji Gaib jest łatwe do znalezienia, znajduje się obok wieży Maiden, na ulicy Boyuk Kala, 5.

Mała Wenecja Park

Bulwar Nadmorski to jedno z ulubionych miejsc w mieście nie tylko wśród turystów, ale także wśród mieszkańców Baku. Tutaj już w 1960 roku urządzono park, który jest siecią wysp i łączących je kanałów. Nazywało się Baku Wenecja lub Mała Wenecja. W latach postsowieckich park ten z czasem popadał w ruinę. Został odrestaurowany i zmodernizowany dopiero w 2011 roku.

Teraz wzdłuż brzegów kanałów otworzyły się kawiarnie i restauracje. Pojawiły się tu niewielkie tereny zielone, klomby, fontanny i ażurowe mostki. Po kanałach gondole przewożą turystów. Dla nich zostały wyposażone specjalne pomosty. Długość wszystkich kanałów Małej Wenecji wynosi 1350 m, a głębokość 1,3 m.

Azerbejdżańskie Muzeum Dywanów

W 1967 roku w budynku meczetu Juma w Icheri Sheher otwarto narodowe muzeum dywanów. W 1992 roku meczet zwrócono wiernym, a na pewien czas ekspozycję muzealną przeniesiono do Centrum Muzealnego. W latach 2008-2014 trwała budowa nowego gmachu muzeum. W sierpniu 2014 odbyło się jej wielkie otwarcie. Budynek ma kształt ogromnego dywanu zwiniętego w rulon.

Muzeum posiada bogatą kolekcję nie tylko dywanów, ale także ceramiki, metalu, biżuterii, strojów narodowych i haftów. Najcenniejszymi eksponatami są fragment dywanu Tabriz oraz XVIII-wieczny dywan „Hila Afshan”. W muzeum prezentowane są kobierce ze wszystkich regionów kraju, można zobaczyć najróżniejsze wcielenie tradycyjnych ornamentów narodowych.

Muzeum posiada własne centrum szkoleniowe, w którym można zapoznać się z głównymi szkołami tkania dywanów, ich cechami, historią powstania i rozwoju tego rodzaju sztuki i rzemiosła w Azerbejdżanie. Muzeum znajduje się na alei M. Useynova 28. Działa codziennie z wyjątkiem poniedziałków od 9 do 21, ale wejście dla zwiedzających zaczyna się i kończy godzinę wcześniej. Bilet dla dorosłych kosztuje 7 manatów, a dla uczniów i studentów 3 manaty.

Kolejka linowa

W każdym mieście zbudowanym na wzgórzach kolejka linowa jest koniecznością. Pierwszy wyciąg narciarski pojawił się w Baku w 1960 roku. Na Konkurs Piosenki Eurowizji w 2012 roku został nie tylko naprawiony, ale całkowicie zmodernizowany: stare kabiny zostały zastąpione nowymi, nowoczesnymi, które działają całkowicie bezgłośnie. Teraz ze stacji “Bahram Gur” do Flame Towers można dojechać w zaledwie 4 minuty. I ta ścieżka tylko 1 minutę przechodzi przez tunel, a resztę czasu – wzdłuż wzgórz Zielonego Teatru, porośniętego drzewami iglastymi.

Przyczepa oferuje widok na Morze Kaspijskie, wieże i zielone zbocza. Wieczorami można zobaczyć fantastyczne panoramy miasta zalane światłami, świetliste platformy wiertnicze i światła na morzu. Przy ścieżkach znajdują się również schody – aby wrócić na nasyp nie trzeba ponownie korzystać z kolejki, można też zejść na dół.

Kolejka znajduje się w pobliżu stacji metra Icheri Sheher. Jest otwarta codziennie z wyjątkiem poniedziałków od 10:00 do 22:00. Opłata za przejazd wynosi 1 manat w jedną stronę. Płatność odbywa się wyłącznie gotówką. Wagony odjeżdżają co 10 minut.

ogniste wieże

Od czasów Zoroastrian Azerbejdżan nazywany jest Krainą Ognia i miejscem przechowywania świętego ognia. A sprawa tkwi nie tylko we wnętrznościach tej ziemi bogatej w ropę i gaz. Ten ogień płonie w sercu każdego mieszkańca tego gościnnego kraju. To właśnie starali się wcielić w swoją pracę twórcy nowoczesnego zespołu architektonicznego Flame Towers – wieże Flame (Płonące).

Są to trzy wysokie budynki w kształcie płomieni. Wieże są uważane za najwyższe budynki w Azerbejdżanie i są widoczne z całej stolicy. Gdy wieczorami zapalają się światła na wieżach, włącza się podświetlenie, a na monitorach pokazywany jest ruch ognia, z daleka wydaje się, że w oddali naprawdę płonie ogień. Budowali wieże przez 5 lat.

Wszystkie budynki mają różne wysokości. Najwyższa wieża ma 190 m, pozostałe 140 i 160 m. W wieżach mieszczą się biura i lokale mieszkalne, a także Fairmont Baku przy hotelu Flame Towers. Najwygodniejszym sposobem dotarcia do wież jest stacja metra Icheri Sheher kolejką miejską. Najlepiej oglądać je od strony nabrzeża.

diabelski młyn

Jak każde duże miasto, ma swój diabelski młyn. Przez analogię do Londynu nazywa się Baku Eye. Kabiny wznoszą się na wysokość 60 m. Stąd otwierają się zapierające dech w piersiach widoki na miasto. Z góry można zobaczyć nową dzielnicę mieszkaniową „Yeni Hayat”, na wpół zatopione fundamenty starożytnej twierdzy Sabail, muzeum dywanów, wyspę Nargen, niezwykłe panoramy miasta, stary port i nowe hotele. Każda kabina przeznaczona jest dla 8 osób.

Koło wykonuje pełny obrót w różnym czasie – od 10 do 30 minut, ponieważ lądowanie odbywa się w 5 kabinach jednocześnie. Dlatego czasami koło zamarza i zamarza podczas ruchu – nie bój się, po chwili będzie dalej się poruszać. Kabiny są całkowicie zamknięte, pracują w nich klimatyzatory, na monitorze wyświetlany jest film pokazujący budowę koła, pojawia się informacja o wysokości na jakiej się ono znajduje i temperaturze „za burtą”.

Koło znajduje się na końcu Primorsky Boulevard, na alei Neftchilar, obok Placu Flagi Narodowej. Otwarte codziennie od 10:00 do 23:00. Bilet kosztuje 5 manatów, dla dzieci do lat 6 – gratis, od 6 do 12 lat – 3 manaty.

Baku „Sala Kryształowa”

Kiedy duet Azerbejdżanu Ell & Nikki wygrał Konkurs Piosenki Eurowizji w 2011 roku, kraj zaczął przygotowywać się do organizacji festiwalu. W tym celu w niecały rok wybudowano nową salę koncertową. Ze względu na swoją wyjątkową formę sala koncertowa została nazwana „Sali Kryształowej” lub „Sali Kryształowej”. Zewnętrzny budynek hali składa się z lekkich konstrukcji metalowych.

Mają wbudowaną ogromną liczbę żarówek LED. Wraz z nadejściem zmierzchu hala zaczyna świecić wielokolorowymi światłami. Z dachu areny, dzięki specjalnym reflektorom, w niebo rozciągają się cienkie belki smyczkowe, które są dobrze widoczne z całego miasta. Hala może pomieścić do 27 tysięcy widzów. Jego sprzęt pozwala na realizację dowolnych pomysłów wizualnych.

Po Eurowizji hala nadal funkcjonowała. Często występują tu światowe gwiazdy (Rihanna, Shakira, D. Lopez itp.), imprezy odbywają się w ramach dużych zawodów sportowych, takich jak I Igrzyska Europejskie, Olimpiada Szachowa. Hala znajduje się na Placu Flagi Narodowej, obok stacji metra Icheri Sheher.