Jeśli planujesz odwiedzić Baku, stolicę Azerbejdżanu, możesz tylko pozazdrościć. W tym mieście jest tyle do zobaczenia! Zabytki Baku są liczne, a zapoznanie się z nimi zajmie więcej niż dzień lub dwa. Zalecamy spędzenie tu przynajmniej tygodnia. Krótki opis najciekawszych miejsc nie zastąpi wycieczek krajoznawczych i długich spacerów po mieście, ale pozwoli wytyczyć najlepszą trasę i zdecydować, które miejsca chcesz najpierw odwiedzić.

Bulwar nadmorski

Bulwar Nadmorski jest bardzo długi, nie każdy jest w stanie przejść nim od końca do końca – jego długość to 16 km. A jednak musisz tu odwiedzić. Bulwar ten ma ponad 100 lat, a podczas spaceru można zobaczyć wiele zabytków. To cudowna fontanna, która nie ma odpowiednika na świecie, a wieczorami ucieszy Was spektaklem świetlnym i muzycznym. „Diabelski młyn”, pozwalający podziwiać miasto z lotu ptaka, teatr dla dzieci i wiele więcej.

Tworzenie i aranżację Bulwaru Nadmorskiego w stolicy Azerbejdżanu rozpoczęto w 1909 roku. W projekt i bezpośrednio w prace zaangażowani byli najlepsi specjaliści. Wdrożenie planu architektów w rzeczywistość zajęło około 2 dekady. W latach 2000 bulwar zyskał drugie życie – podczas przebudowy nadano mu nowoczesny wygląd. Poza tym kwitnie tu i pachnie tu wiele roślin ozdobnych, przez co znaczna część bulwaru przypomina ogród. Dzieci pokochają Park Rozrywki Bulsur. Jest też wiele kawiarni, w których można skosztować dań azerbejdżańskich.

Stare miasto Icheri Sheher

Tylko tutaj, w najstarszej części, można poczuć ducha tego miasta. Jednocześnie poczujesz się jak w bajce lub przetransportowany przez wehikuł czasu kilka wieków temu. To tutaj nakręcono egzotyczne niegdyś „za granicą“, zamorskie miasto, w które wpadają bohaterowie filmu „Diamentowe ramię”. Wąskie uliczki i wysokie mury – raz tutaj też można się zgubić, dlatego lepiej zaopatrzyć się wcześniej w mapę Starego Miasta.

Icheri Sheher położona jest na wzgórzu, otoczona potężnymi murami fortecznymi, których wysokość przekracza 8 m. W tych miejscach o sprzyjającym klimacie ludzie żyli od czasów starożytnych, już w I wieku naszej ery. przybijały tu statki, później zaczęło się tu aktywnie rozwijać rzemiosło i handel, i to tutaj władca Shirvanshah założył swoją rezydencję. Potem pojawiły się mury twierdzy. Zobaczysz karawanseraje i meczety, starożytne łaźnie i Rynek. Ponadto istnieją arcydzieła architektury – Pałac Szirwanszachów i Wieża Dziewicza. Krótko mówiąc, można tu spędzić cały dzień.

wieża dziewcy

Ciekawy budynek, który znajduje się na terenie starego miasta. Co więcej, naukowcy nadal nie byli w stanie określić dokładnego wieku wieży. Według różnych wersji wzniesiono go między 1 a 12 rokiem n.e. Wysokość wieży to 28 m, średnica to 16 m. Mury są bardzo grube – do 5 m. Wewnątrz jest 8 kondygnacji, jest też studnia. Nadal nie ma zgody co do tego, po co zbudowano wieżę. Niektórzy naukowcy uważają, że był to budynek sakralny. Za tą hipotezą przemawia fakt, że w dniu zimowej równonocy wznoszące się światło rzuca promienie na centralne okno wieży.

Przypuszcza się, że ludzie w tym czasie czcili słońce lub ogień. W średniowieczu wieża pełniła rolę twierdzy nie do zdobycia, a następnie stała się latarnią morską. Piękna legenda opowiada o dziewczynce, która skoczyła z wieży, aby uniknąć nękania własnego ojca. Dziś znajduje się tu muzeum, w którym można zobaczyć znaleziska archeologiczne, zapoznać się z wirtualnymi książkami, które opowiadają o wieży. A na samym szczycie znajduje się taras widokowy, z którego otwiera się wspaniały widok na miasto.

Mała Wenecja Park

Trudno w to uwierzyć, ale po przybyciu do tego zakątka można poczuć się jak w najbardziej romantycznym mieście we Włoszech. Park Little Venice jest częścią Nadmorskiego Parku Narodowego. Kompleks obejmuje 3 duże wyspy i kilka małych. Fontanny, tunele i mosty – wszystko to jest zrobione ze smakiem, a gondole naprawdę przywieziono tu z Włoch. Zarządzaj nimi zgodnie z oczekiwaniami, gondolierami.

Chciałbyś przepłynąć kanałami „Małej Wenecji”? Taka podróż sprawi szczególną przyjemność dzieciom i zakochanym parom. W parku znajdują się restauracje i kawiarnie. Tutaj możesz spróbować zarówno dań azerbejdżańskich, jak i europejskich.

park wyżynny

Park Nagorny to jedno z ulubionych miejsc wypoczynku mieszkańców Baku. Zielone alejki, tarasy widokowe z widokiem na stolicę Azerbejdżanu, zaciszne zakątki, w których można odpocząć – to wszystko nadaje parkowi niepowtarzalnego uroku. Dawno, dawno temu pochowano tu angielskich żołnierzy, którzy zginęli w Baku w 1918 roku. Do dziś zachował się tylko kamień pamiątkowy. Kolejny głaz wciąż jest owiany legendami. Uważa się, że leczy kobiety z niepłodności. Przybyło tu wiele Azerbejdżanu, żywiąc nadzieję na zostanie matką. Za rządów sowieckich na terenie parku pojawiło się wiele obiektów.

Postawiono tu pomnik Siergieja Kirowa. W 1960 roku pojawiła się kolejka linowa, którą można wspiąć się na taras widokowy. Przez długi czas w parku działały atrakcje, a Teatr Zielony stał się lokalną atrakcją. Zbudowany w latach 60. został zrekonstruowany w 2007 roku, a latem można tu oglądać występy znanych artystów. W latach 80. XX wieku na terenie parku wzniesiono Pałac Gulistan.

A w 1990 roku na tym terenie pochowano zmarłych na Placu Wolności – ponad 170 osób. Następnie zapalono tu Wieczny Płomień, a z parku usunięto różne centra rozrywki. Ale Upland Park nadal nie stał się miejscem żałoby. Zawsze jest wielu turystów i mieszkańców, którzy chcą spacerować zacienionymi alejkami.

Ogród nazwany imieniem Khagani

To jeden z najstarszych parków w mieście. Jest niewielkich rozmiarów – do 0,8 ha, a jego obecna nazwa skłania nas do zwrócenia się ku pamięci perskiego poety. Perłą ogrodu jest basen z grupą rzeźbiarską przedstawiającą zgrabne dziewczyny – „Trzy Gracje”. Drzewa, krzewy i rabaty kwiatowe nadają parkowi szczególnie elegancki wygląd. Park został założony w XIX wieku i nosił wówczas nazwę Maryjski.

Stał się prawdziwą oazą w suchym mieście. Regularnie pojawiają się tu nowe zielone nasadzenia. W latach władzy sowieckiej park czekał na nową zmianę nazwy, teraz nazwano go „Ogrodem 9 stycznia”. Po Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej „oaza” musiała zostać odrestaurowana. Obecna nazwa parku została nadana po uzyskaniu przez Azerbejdżan niepodległości.

Baku Kryształowa Sala

Ten pokój jest niezapomniany. Niezwykła jest również historia jego pojawienia się. Kiedy azerbejdżańscy piosenkarze wygrali Eurowizję, a następnym razem Baku miało gościć zawodników, zaczęli budować nową arenę specjalnie do tego celu. Inną popularną nazwą hali jest „Sala Kryształowa”. Jej elewacja wykonana jest w formie minerału z fasetami.

W stalowe konstrukcje wbudowane są tysiące lamp LED, a nocą Kryształowa Sala dosłownie mieni się światłami, a reflektory zainstalowane na dachu rzucają po niebie jasne promienie światła przypominające sznurki. Sala może pomieścić do 27 tys. osób. A po Eurowizji 2012 wielokrotnie gościł już znanych śpiewaków i artystów, odbywały się tu także prestiżowe konkursy. Możliwe więc, że podczas odpoczynku w Kryształowej Sali odbędzie się jakiś niesamowity koncert.

Wanna Gadzhi Gaib

Stara łaźnia znajduje się w pobliżu Wieży Dziewicy. Łaźnie – lub łaźnie tureckie – były bardzo popularne na Wschodzie. Tu ludzie nie tylko się kąpali, ale też prowadzili niespieszne rozmowy, zawierali układy. Łaźnia Haji Gaiba została zbudowana w XV wieku w miejscu, gdzie krzyżowały się szlaki handlowe. Czas minął. Budynek pokryty był piaskiem i gdyby nie archeolodzy, którzy odkryli ten zabytek w połowie XX wieku, nikt nie wiedziałby o jego istnieniu. Oczywiście dziś wanna nie działa, ale można wejść i obejrzeć ją od środka, zrobić zdjęcia.

Warto tu przyjechać nawet wieczorem, bo wanna jest pięknie oświetlona i szczególnie efektownie wygląda. Wewnątrz łaźni tureckiej znajdują się 3 pokoje. Portal wejściowy, rodzaj przedpokoju, garderoby i sama wanna. Ten ostatni ma kształt ośmiokąta. Tutejsze baseny miały ciepłą i zimną wodę. Podłogi ogrzewane były gorącą parą krążącą specjalnymi kanałami pod płytkami. Po kąpieli w szatni pili herbatę i rozmawiali.

Diabelski młyn w Baku

Tutaj nazywa się to „Okiem Baku”. Siedząc w kabinie (gondola) wzniesiesz się 60 m. Wszystkie gondole są zamknięte, posiadają klimatyzację, dzięki czemu z atrakcji można jeździć o każdej porze – ani upał, ani deszcz nie będą przeszkadzać. A widok stąd po prostu zapiera dech w piersiach. Niezwykłe Muzeum Dywanów, pozostałości starożytnej fortecy, domy i parki – „Oko Baku” pozwolą zobaczyć wszystko.

Łącznie na kole znajduje się 30 gondoli, każda może pomieścić do 8 osób. Okres pełnego obrotu koła trwa do 30 minut. Budowa koła rozpoczęła się w 2013 roku. Projekt opracowała holenderska firma Dutch Wheels. W lutym 2014 roku nowa atrakcja została pomyślnie przetestowana, a 10 marca koło zostało „uruchomione”. Dziś koło jest bardzo popularne. Dzieci do lat 6 mogą jeździć na atrakcji bezpłatnie.

Pałac Shirvanshahs

To prawdziwy skarb Azerbejdżanu. Ponadto turyści zwiedzają nie tylko sam pałac, ale także cały kompleks, w tym dziedziniec Dywan Chana i grobowiec, meczet i łaźnię, a także mauzoleum nadwornego naukowca. Budowa trwała długo. Nowe budowle pojawiały się tu na przestrzeni 3 wieków – od XIII do XVI wieku. Rezultatem jest jednak bardzo harmonijny zespół. Architekci z uwagą potraktowali prace swoich poprzedników i wyszło prawdziwe arcydzieło.

Aby zobaczyć pałac, trzeba przyjechać do starej części miasta. Zachował się ośmioboczny hol frontowy. Możesz również zobaczyć spiralne schody i ponad 50 pokoi. Wewnątrz umieszczono znaleziska archeologów. Dużo ich. Są to broń i przybory, biżuteria i artykuły gospodarstwa domowego, instrumenty muzyczne i monety. Przetrwały nawet słynne dywany Shemakha. Ogólnie pałac robi ogromne wrażenie i trzeba tu przyjechać na cały dzień. Ponadto w pobliżu jest wystarczająco dużo kawiarni, aby wybrać według własnego gustu i coś przekąsić.

Divan-khane to mały zamknięty dziedziniec. W jego centrum znajduje się ośmiościenna budowla, której sklepienie wsparte jest na kolumnach. Średniowiecze pozostawiło wiele tajemnic. Nadal nie jest jasne w odniesieniu do Divan Khana – do czego służył pawilon-rotunda? Czy to miejsce było mauzoleum? A może był tu proces? A może prowadzili negocjacje rządowe? Wydaje się, że do tego ostatniego celu miejsce jest najbardziej odpowiednie. Do pawilonu nie można podejść niezauważonym, nie można podsłuchiwać… Być może Divan-Khane wydaje się zbyt skromny – w końcu teraz są tu tylko kamienne płyty.

Ale trzeba sobie wyobrazić, jak to było kiedyś, kiedy leżały tu ręcznie tkane dywany, służba cicho sunęła, przynosząc herbatę i słodycze swoim panom. Krótko mówiąc, historia ożywa tutaj. Innym ciekawym miejscem na terenie pałacu Shirvanshahów jest mauzoleum Seyida Yahya Bakuvi. Jego inna nazwa to „Mauzoleum Derwiszów”, została zbudowana w drugiej połowie XV wieku. Aby zobaczyć mauzoleum, musisz zejść po stromych schodach, które znajdują się naprzeciwko Divan Khane. Kiedyś Seyyid Yahya Bakuvi odegrał dużą rolę na dworze, bez niego żadna ważna kwestia nie została rozwiązana. Ale jak!

Był przecież nie tylko filozofem i lekarzem, ale także nadwornym astrologiem. A ludzie (w tym władcy) mocno wierzyli, że bez „aprobaty gwiazd” nie da się rozwiązać żadnej ważnej kwestii. Możesz wejść do małego otworu, ostrożnie zejść na dół i obejrzeć grób naukowca. Bezpośrednio w samym mauzoleum zobaczysz niezwykłe wnętrze, ciekawe malowidła na sklepieniu. Jeśli będziesz mówić tutaj głośno, usłyszysz swoje echo. Łukowate przejście prowadziło kiedyś do meczetu. Teraz go nie ma, spłonął podczas pożaru. Na terenie mauzoleum chowano szlachciców. Zachowało się wiele nagrobków.

Pałac Muchtarowa

Znajduje się tu zupełnie nietypowa budowla wybudowana w stylu gotyckim. Teraz mieści się tu urząd stanu cywilnego, a sam dom nazywany jest „Pałacem Szczęścia”. Trzeba tu przyjechać nie tylko po to, by podziwiać dzieło architekta Józefa Płoszki. Historia miasta i romantyczna miłość są ściśle związane z tą budowlą. Miejscowy milioner naftowy Murtuza Mukhtarov poślubił dziewczynę ze szlacheckiej rodziny osetyjskiej, Lisę Tuganową. W rodzinnym Władykaukazie Lisy Murtuza zbudował meczet jako prezent dla panny młodej. A po podróży poślubnej, podczas której jego żonie spodobała się jedna z weneckich rezydencji, podarował jej prawie taką samą w Baku.

Prawie – bo architekt wykonał ją bardziej w stylu francuskim, a nie włoskim. Muchtarowowie zasłynęli z działalności charytatywnej. Wiele zrobili dla chorych na gruźlicę, dla dzieci z biednych rodzin. Para nie miała własnych dzieci. Po rewolucji i „zwycięskim marszu władzy sowieckiej” wielu bogatych ludzi opuściło miasto. Lisa Mukhtarov również została wysłana w bezpieczne miejsce. Ale dla siebie uważał za tchórzostwo opuszczenie rodzinnego miasta.

Żołnierze Armii Czerwonej przyszli do niego, aby skonfiskować dom. Mukhtarov kazał im odejść, a kiedy nie posłuchali, strzelił do nich z rewolweru. Ostatnią kulę zatrzymał dla siebie, ale wystrzelił bezskutecznie i cierpiał jeszcze przez kilka dni przed śmiercią. Lisa opuściła ojczyznę, wyjechała do Marsylii i tam jej ślady zaginęły. W pałacu otwarto najpierw Klub Wyzwolonej Turczynki, potem muzeum-rezerwat, a na końcu Pałac Ślubów.

Azerbejdżańskie Muzeum Dywanów

To niezwykłe muzeum zostało otwarte w 1967 roku w meczecie Juma, który znajduje się w Icheri Sheheri. W 1992 roku meczet ponownie stał się duchowym centrum muzułmanów, a Azerbejdżańskie Muzeum Dywanów tymczasowo przeniosło się do Centrum Muzealnego. W 2008 roku zaczęli budować dla niego własny budynek. Nawet jeśli spojrzysz na to z daleka, nie da się popełnić błędu i od razu staje się jasne, co tu jest. W końcu nawet wygląd muzeum przypomina zwinięty dywan.

Co więcej, wytwory rąk wykwalifikowanych rzemieślniczek są eksponowane nie tylko tutaj. Kolekcje odwiedziły już kilkadziesiąt krajów na całym świecie, obecnie fundusz posiada ponad 14 tysięcy eksponatów. Wśród nich są naprawdę wyjątkowe kobierce z XVII i XVIII wieku. Można tu również zobaczyć wiele znalezisk archeologicznych. Są to broń i przybory, biżuteria i hafty, ubrania i buty. Od epoki brązu do XIX wieku. W muzeum przechowywane są próbki ozdób, działa ośrodek szkoleniowy, prowadzone są prace naukowe.

Muzeum Literatury Azerbejdżańskiej

Muzeum, założone w 1939 roku, nosi nazwę klasyka perskiej poezji Nizami Ganjavi. Znajduje się w centrum miasta, w pobliżu Placu Fontann, w XIX-wiecznej kamienicy. Otwarcie zbiegło się z obchodami 800-lecia poety, a początkowo muzeum było miejscem pamięci. Ale potem jego ekspozycje rozszerzyły się i przekształciły się w literacką. Fasada budynku ozdobiona jest rzeźbami pisarzy i poetów, wewnątrz można zobaczyć prawie 25 000 eksponatów.

To tylko eksponowane, ale fundusz zatrzymuje kilka razy więcej. Są to rękopisy, rzadkie wydania drukowane, ilustracje, miniatury. Najcenniejszy eksponat można nazwać rękopisem z XV wieku. To jest wiersz Nizami „Iskander-imię”. W muzeum działa księgarnia, w której można kupić książki nie tylko po azerbejdżanie, ale także po rosyjsku i angielsku.

Narodowe Muzeum Sztuki Azerbejdżanu

Prawdziwy skarbiec Azerbejdżanu, bo przechowywanych jest tu ponad 17 tysięcy dzieł sztuki. Muzeum nosi imię Rustama Mustafayeva, artysty teatralnego. Jest tu tyle eksponatów, że po prostu nie zmieściły się w jednym budynku. Tutaj można zobaczyć prace artystów azerbejdżańskich i rosyjskich, malarzy z Europy i Bliskiego Wschodu. Początkowo Muzeum Sztuki było częścią Państwowego Muzeum, ale w 1936 roku zostało wyodrębnione jako odrębna instytucja kultury.

W 1951 r. zakończyło się „życie koczownicze”, XIX-wieczny dwór został przeniesiony do muzeum. W 2013 roku oddano do użytku drugi budynek – również w starym budynku. Dziś muzeum ma sale 60. Oprócz obrazów można tu zobaczyć ubrania z minionych stuleci, ręcznie tkane dywany, biżuterię, wyroby metalowe i naczynia. Na wystawie znajdują się rzeźby z czasów starożytnych. Są też obrazy naszych słynnych rodaków – Rokotowa, Aiwazowskiego, Lewitana, Polenowa i innych. Wystawiona jest również ciekawa kolekcja prac artystów włoskich.

Narodowe Muzeum Historii Azerbejdżanu

Oddział Muzeum Ekskursu został otwarty w 1920 r., ale dopiero w 1969 r. rozbudowane muzeum całkowicie zajęło dwór, w którym znajduje się do dziś. Wcześniej ten dom należał do przemysłowca Tagijewa. Tutaj możesz zapoznać się z historią ludu Azerbejdżanu i od czasów starożytnych. 150 000 monet, tysiące znalezisk archeologicznych, próbki broni… Znajdują się tu unikatowe przedmioty ze złota, które mają ponad 4000 lat.

Gminy z epoki kamienia, starożytność, średniowiecze, Azerbejdżan w XVIII-19 w., I wojna światowa, ludobójstwo 1918 r. – można godzinami spacerować po halach, oglądając eksponaty. Dużo uwagi poświęca się rozwojowi gospodarki, edukacji i kultury. Starannie zachowana jest pamięć o dawnych zwyczajach. Można również zobaczyć muzeum pamięci Tagiewa – odtworzono atmosferę jego mieszkania. Znany filantrop nazywany jest przez samych Azerbejdżanów „ojcem narodu”.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej

Muzeum Sztuki Nowoczesnej powstało przy wsparciu Fundacji Hejdara Alijewa. Wszystko tutaj jest bardzo niezwykłe. Hale nie mają narożników, ściany są pochylone, nawy są otwarte, metalowe belki, konstrukcje… Wszystko wydaje się tu ruszać. Autorem tak pamiętnego projektu jest Ałtaj Sadykh-Zade. Zdjęcia tych autorów, którzy nie zostali uhonorowani przez władze sowieckie, są starannie przechowywane i eksponowane, ich prace w tym czasie mogły po prostu umrzeć.

Prezentowane są tu prace innowacyjnych artystów z lat 60-70 ubiegłego wieku, a także twórczość współczesnych malarzy. Ale w tym samym czasie są też obrazy Salvadora Dali, Marca Chagalla, Pabla Picassa. Obrazów jest dużo, ale jeśli się zmęczysz, w muzeum jest też restauracja i kawiarnia. Jest też wystawa prac dzieci, sala do wyświetlania filmów, biblioteka, a nawet księgarnia, w której można kupić bardzo dobre książki o sztuce.

Muzeum Książek Miniatur

To muzeum znajduje się na 1 Zamkovy Lane i zajmuje tylko jedną salę. Ale można go odwiedzić za darmo, mimo że jest sławny. Od kilku lat figuruje w Księdze Rekordów Guinnessa – znajdował się tam największy na świecie zbiór książek miniaturowych. Wszystkie eksponaty należą do Zarify Salakhova. Tutaj można zobaczyć “Bajki Kryłowa”, edycje z 1835 r. – od nich zaczęła się kolekcja. Oraz książki przekazane właścicielowi muzeum przez wybitnych artystów.

Kolekcja podróżowała po całym świecie, nawet po Australii. Bardzo ciekawą publikacją jest Przysięga Prezydenta. Tekst ten wypowiedział Hejdar Alijew, w księdze jest podany w 3 językach. Łącznie muzeum odwiedziło ok. 400 tys. osób. Wystawiono tu 8700 miniaturowych książek. Są nawet mikrobooki mniejsze niż 1 cm.

Warsztat Ali Shamsi

Jeśli nie odwiedzisz tego miejsca, na pewno pożałujesz. Na ulicy Kichik-Gala stoi drzewo, które ma już 90 lat. Zanikało. Ale artysta Ali Shamsi w chwilach inspiracji namalował na nim trzy kobiece twarze. I ludzie zaczęli podchodzić do drzewa, przytulać się, robić zdjęcia. I nagle stare drzewo zrobiło się zielone.

Wujek Ali mówi, że stało się to, ponieważ musimy dzielić się ze sobą naszą dobrą mocą. Zawsze możesz iść na ten warsztat i porozmawiać z mistrzem. Będzie bardzo szczęśliwy. Czasami jednak ludzie zachowują się źle. Nie tylko rozglądanie się. Ale czasami wkładają rękę w farbę, a potem wycierają ją o obraz. Albo ukraść coś z warsztatu.

Ali Shamsi zgromadził tu przez lata wiele rzeczy. Przywozi pamiątki z dalekich krajów, w ruinach antycznych budowli odnajduje ciekawostki. Ale pomimo takich incydentów mistrz nadal kocha gości. Są dni, kiedy na warsztaty przychodzą setki osób dziennie. Wśród osób, które odwiedziły warsztaty, są solista modnego niemieckiego zespołu rockowego, zagraniczni artyści, a nawet astronauta. Każdy przedmiot w warsztacie przepełniony jest ciepłem, każdy ma duszę. A mistrz czeka na ciebie.

Kolejka linowa

Turyści postrzegają kolejkę jako rozrywkę, a okoliczni mieszkańcy jako środek transportu. Jeśli chcesz odwiedzić taras widokowy i rozejrzeć się po mieście z wysokości, to jesteś tutaj. Wyjazd – z placu przy Alei Neftchilar. Stacja to niewielki szklany pawilon. Wysiadając na górnym przystanku, możesz podejść do Flame Towers i tarasu widokowego znajdującego się w Upland Park.

Miasto można podziwiać już podczas podróży, ponieważ z wagonów rozciąga się niesamowity widok zarówno na miasto, jak i na Morze Kaspijskie. Kolejka została otwarta w 1960 roku. Na starych pocztówkach można zobaczyć, jak wyglądały wtedy przyczepy i stacje. Modernizację przeprowadzono w 2000 roku. Wśród innych zalet należy zauważyć, że po nim kolejka stała się cichsza.

ogniste wieże

Te niezwykłe, ultranowoczesne budynki stały się symbolem miasta i przypominają architektoniczne arcydzieła ZEA. „Trzy języki ognia” można zobaczyć z każdego miejsca w mieście. Wieczorem są pięknie oświetlone i naprawdę wyglądają jak płonący ogień. Na fasadach włączane są specjalne ekrany, emitowane są na nich błyski ognia – widok nie do opisania. Idea tego oświetlenia uznawana jest za najlepszą na świecie. Wieże to: hotel, pomieszczenia biurowe i apartamenty. Budowa została zakończona w 2012 roku i trwała 5 lat. Wysokość wież jest inna: 140 160 190 m.

Meczet Bibi Heybat

Czy ten meczet należy uznać za starożytny czy nowoczesny? Zbudowany w XIII wieku, został zniszczony w latach 30. XX wieku, kiedy toczyła się walka z religią. Według zachowanych szkiców nowy budynek został wzniesiony w 1999 roku, jednak został on powiększony. Użyto tego samego gatunku wapienia, który był używany do budowy w dawnych czasach. 2 minarety i 3 kopuły to tradycje szkoły Shivan. Szmaragdowa i biała kolorystyka nadają meczetowi wyjątkową elegancję. Ściany zdobią również kaligraficzne inskrypcje. Lustrzane okna chronią przed słońcem. Wewnątrz meczetu można zobaczyć bardzo piękne witraże.

Meczet Tezepir

Tutaj też był skromny mały meczet. Ale na początku XX wieku, według projektu Ziverbka Akhmedbekova, za pieniądze Nabat-chanum Ashurbekova wybudowano nowy budynek. Za rządów sowieckich meczet był zamknięty. Zbudowali tu stodołę, potem kino… Dopiero w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, kiedy wierni odczuli ulgę, ponownie otwarto meczet. Teraz nie tylko się tu modlą, ale także rozwiązują ważne sprawy – w końcu to tutaj mieści się Urząd Muzułmanów Kaukazu. Meczet ma sale męskie i żeńskie. Dekoracja jest bardzo elegancka – obrazy artystów, marmur i złoto… Jednym słowem warto je zobaczyć. Podłoga w meczecie jest podgrzewana.

Meczet Juma

Ten meczet znajduje się w dzielnicy Icher Sheher. W piątek, w południe, nie przyjedziesz tutaj – modlą się tu członkowie społeczności muzułmańskiej szyitów. Innym razem można docenić ten wspaniały zabytek starożytności. Meczet należy do XII wieku, a minaret do XV wieku. Styl nawiązuje do średniowiecznej architektury perskiej. Ale dawno temu poganie odprawiali w tym miejscu swoje rytuały! Na początku ostatniego tysiąclecia ich miejsce zajęli muzułmanie. Oczywiście meczety, podobnie jak inne budowle, ucierpiały podczas wojen i klęsk żywiołowych. Zostały przywrócone. Tak więc meczet Juma został odrestaurowany na początku XIV wieku.

W 1899 r. remont sfinansował zamożny biznesmen Gadżi Dadaszew. Po śmierci w podziękowaniu za dobry uczynek został pochowany na terenie meczetu. Juma ma kształt sześciokąta, fasadę zdobią drobne wzory, drzwi prowadzące do meczetu są rzeźbione. Do dekoracji wnętrz wykorzystano rzadkie materiały dekoracyjne. Na murze minaretu zachował się napis mówiący o opłatach, jakie niegdyś uiszczali mieszkańcy.

turecki meczet

Ten stosunkowo nowy meczet został zbudowany w 1992 roku przy wsparciu tureckich muzułmanów. Aby go obejrzeć, musisz udać się do Alei Męczenników – tu grzebani są ci, którzy zginęli w walce. Istnieje również projekt przekształcenia meczetu w muzeum poświęcone historii walki Azerbejdżanu o niepodległość. Nazwa meczetu to „Shekhidlyar”. Wygląda majestatycznie, widoczny z daleka. Miejscowi mieszkańcy są bardzo życzliwi pamięci swoich bohaterów i szanują wszystko, co z nimi związane. Turyści powinni tu zajrzeć, gdyż meczet jest nie tylko pięknym zabytkiem architektury, ale także tworzy jeden kompleks z Aleją Męczenników.

wieża telewizyjna

Oczywiście, podobnie jak w innych miastach, wieża telewizyjna jest najwyższym budynkiem w mieście i po prostu nie można jej nie zobaczyć. Wysokość wieży wynosi 310 m, co oznacza, że pod względem wielkości zajmuje 34 miejsce na świecie. Zaczęto go budować pod koniec lat 70. ubiegłego wieku na polecenie Ministerstwa Komunikacji Azerbejdżanu. Prace miały trwać 6 lat i zakończyć się w 1985 roku.

Ale życie dokonało własnych zmian i nastąpiła przerwa w budowie. Ponownie budowę wieży rozpoczęto dopiero w 1993 roku i zakończono w 1996 roku. Wieża została zrekonstruowana w 2008 roku. Teraz turyści mają możliwość wspiąć się na wysokość 175 m – to 27 piętro wieży. Znajduje się tu obrotowa restauracja. Możesz cieszyć się panoramicznym widokiem na Baku przy lampce starego wina i potrawach azerbejdżańskich. Nie przegap okazji, aby odwiedzić tutaj.

Centrum Hejdara Alijewa

Kolejny bardzo nietypowy budynek, który stał się prawdziwym centrum kulturalnym miasta. Centrum kongresowe i muzeum, sale wystawowe i liczne biura są połączone pod jednym dachem. Projekt zakończył w 2007 roku architekt Zaha Hadid i muszę przyznać, że odniósł znakomity sukces. Centrum Hejdara Alijewa zostało uznane za najlepszy budynek na świecie w 2014 roku. Więc trzeba to zobaczyć. Otwarcie Centrum miało miejsce w 2012 roku i zbiegło się z urodzinami Alijewa.

Budynek ma kształt fali i prawie nie ma linii prostych. Zgodnie z koncepcją architekta symbolizuje to nieskończoność, a widoczne tu linie reprezentują połączenie między przeszłością a przyszłością. Kolejnym symbolem jest biały kolor Centrum. Tak więc jutro Azerbejdżanu powinno być jasne. W rzeczywistości kompleks nie ogranicza się do jednego Centrum. Obejmuje park i parking dla samochodów zlokalizowany pod ziemią, oczka wodne i jezioro.

Po wejściu do środka należy przede wszystkim udać się do kiosków informacyjnych i dowiedzieć się, co i gdzie się tu znajduje, a także uzyskać informacje o tym, jakie wydarzenia odbywają się dzisiaj w Centrum. Zdecydowanie powinieneś podziwiać okolicę krajobrazową, kwiaty i drzewa. Oczywiście w Ośrodku jest restauracja i kawiarnia, więc będzie gdzie zjeść. Kolejną rekomendacją jest odwiedzenie wystawy „Arcydzieła Azerbejdżanu”. Zgromadzono tu naprawdę wyjątkowe eksponaty: starożytne rysunki i monety, kopie starych ksiąg, stroje ludowe, instrumenty muzyczne.

Plac Fontann

Jest to plac historyczny, a jego inna nazwa jest nadal używana – Parapet. Otaczają go znaczące dla miasta budynki – Muzeum Nizami, kino Araz, świątynia ormiańska. Plac powstał w połowie XIX wieku według projektu Kassymbeka Hajibababekova. Opracował również projekty budynków z widokiem na plac. Kiedyś planowano, że pojawi się tu duża katedra prawosławna i pomnik cesarza Aleksandra II.

Ale katedra byłaby tu ciasna, a sprawa z pomnikiem przeciągała się aż do samej rewolucji, a potem kwestia zniknęła sama. Przez pewien czas plac nosił imię Karola Marksa. Zmieniło się to jednak radykalnie po odbudowie w 1984 roku. Pojawiły się tu eleganckie płyty, różnorodne tereny zielone, duża ilość fontann. Kolejny gruntowny remont przeprowadzono w 2010 roku. Teraz teren jest prawdziwym dziełem sztuki. Dorośli i dzieci pokochają to tutaj.

Plac Flagi Narodowej

Miejsce jest bardzo kolorowe. A sama flaga ma niesamowity rozmiar. Oceń sam: wysokość masztu to 162 m, długość flagi to 75 m, opona ma 35 m, a waży 350 kg. Obszar znajduje się obok bazy Sił Morskich. Również tutaj można zobaczyć herb i mapę Azerbejdżanu, przeczytać słowa hymnu. Istnieje również Muzeum Flagi Państwowej, które zawiera wiele ciekawych eksponatów związanych z oficjalnymi symbolami.

Plac otwarty w 2010 roku. Przez pewien czas lokalny maszt flagowy był uważany za najwyższy na świecie. Stracił palmę rok później. W 2011 roku Duszanbe stało się właścicielem rekordowego masztu flagowego – 165 m. Były też precedensy. Raz wielka flaga została rozerwana przez wiatr, innym razem podczas burzy maszt kołysał się tak mocno, że trzeba było ewakuować mieszkańców najbliższego domu. Od tego czasu, w szczególnie deszczowe dni, flaga jest opuszczana.

Aleja Męczenników

Najwygodniejszym sposobem dotarcia do Alei Męczenników jest skorzystanie z kolejki linowej. To miejsce pamięci i żałoby. Przychodzą tutaj, aby pokłonić się upadłym. Decyzję o utworzeniu tu cmentarza pamięci podjęto w latach 90. ubiegłego wieku. Pochowani są tu mieszkańcy, którzy zginęli podczas starcia wojsk sowieckich z opozycją azerbejdżańską. W sumie można zobaczyć ponad sto grobów. Także tutaj są żołnierze tureccy, którzy oddali życie w bitwie o miasto na początku ubiegłego wieku. Są tam pomniki innych bohaterów, którzy polegli w bitwach. Płonący wieczny płomień. Wzniesiono meczet Szahidów.

stadion Olimpijski

Budowa stadionu trwała prawie 4 lata: od czerwca 2011 do marca 2015. Za podstawę przyjęto projekt tureckiej firmy TOSA. Kolosalny budynek może pomieścić prawie 70 tysięcy widzów i spełnia wszystkie międzynarodowe standardy. To tutaj w 2015 roku odbyły się Pierwsze Igrzyska Europejskie. Nie ma wątpliwości, że w przyszłości odbędą się tu konkursy o światowym znaczeniu.

W skład kompleksu wchodzi parking, bulwar, park. Jest osobny budynek do pracy dziennikarzy. To właśnie Stadion Olimpijski i odbywające się tutaj zawody dały impuls do przywrócenia czystości ekologicznej położonego w sąsiedztwie jeziora Boyuk-Shor. Jest to dzieło na dużą skalę, jezioro jest mocno zanieczyszczone ropą. Planuje się, że do 2020 roku ekosystem zostanie odtworzony, jezioro powróci na swój bieg.

Rosyjski Teatr Dramatyczny. Samad Vurgun

Ten teatr przeszedł długą drogę. W rzeczywistości urodził się w grudniu odległego 1920 roku. W tym czasie rozpadło się kilka trup teatralnych, a artyści utworzyli nowe stowarzyszenie. W 1923 r. władze lokalne podjęły szczególną decyzję, a zespół twórczy stał się znany jako Teatr Robotników Baku. Przyjeżdżało tu wielu rosyjskich artystów, wystawiano sztuki gloryfikujące rewolucję i nowy system. Rok później w teatrze otwarto studio.

Początkujących artystów uczono umiejętności „Meyerholda”. Tutaj rozpoczęła się kariera genialnej Fainy Ranevskaya. Od 1937 roku teatr nosił inną nazwę – Azerbejdżański Państwowy Teatr Rosyjskiego Czerwonego Sztandaru. A od 1956 roku nosi nazwę, którą nosi do dziś. W ostatnich latach przyjechało tu wielu młodych artystów z Azerbejdżanu. Występy są bardzo ciekawe, warto odwiedzić przynajmniej jeden z nich.

Teatr Opery i Baletu im. M. F. Akhundova

Na początku XX wieku bracia Mailov za własne pieniądze zbudowali i podarowali luksusowy budynek teatru. Ze straganami i licznymi lożami dla miejscowej i przyjezdnej szlachty, z balkonem i galeriami dla widzów jest prostsze. Pierwszym przedstawieniem pokazanym na scenie była opera Borys Godunow. Od tego czasu zarówno opera i balet, operetka, spektakle dramatyczne, koncerty odbywają się tu w języku rosyjskim iw Azerbejdżanie.

W 1920 roku teatr został przemianowany na Azerbejdżański Państwowy Teatr Opery i Baletu, a 10 lat później otrzymał obecną nazwę. Od tego czasu na jej scenie występowały światowej sławy gwiazdy: Fiodor Chaliapin, Maja Plisiecka, Montserrat Caballe i inni. Odbywają się tu zarówno przedstawienia azerbejdżańskie, jak i klasyczne dla dorosłych i dzieci.

Zoo w Baku

Zoo zostało pierwotnie otwarte w 1928 roku. Po Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej wszystko trzeba było zaczynać od zera, a zwierzęta ewakuowane z Rostowa stały się podstawą nowego parku zoologicznego. Kilka razy zoo było przenoszone z miejsca na miejsce, aż doszło do tragicznego wydarzenia. Osuwisko, które spadło z gór, zabiło rzadkie zwierzęta.

Następnie wybudowano nowe duże zoo, które zostało otwarte w 1985 roku. Wokół niego ułożono okrągłą kolejkę dziecięcą, którą później rozebrano – teren zabudowano. Symbolem zoo jest różowy flaming – wiele z tych pięknych ptaków widzieli miejscowi weterynarze. W sumie istnieje ponad tysiąc zwierząt, 160 gatunków. Tak więc na spotkanie ze zwierzakami z zoo trzeba poświęcić co najmniej 3 godziny.

Świątynia Ateshgah

Historia wsi Surachani od połowy XIX wieku jest ściśle związana z wydobyciem ropy naftowej. Zbudowano tu pierwszą na świecie rafinerię ropy naftowej, a sam Dmitrij Mendelejew został konsultantem. Ale turyści przyjeżdżają do wioski głównie po to, by spojrzeć na zoroastryjską świątynię czcicieli ognia Ateshgah. Powstaje tam, gdzie palny gaz wydobywa się z ziemi na powierzchnię. Ogień ten nazywany jest przez miejscowych „wiecznym”, uważa się, że oświetla drogę każdemu, kto szuka duchowej prawdy.

Naukowcy uważają, że świątynia została zbudowana w II-III wieku naszej ery. Jej łuki skierowane są w 4 kierunkach kardynalnych. Wielkim Jedwabnym Szlakiem przybywali tu pielgrzymi z różnych krajów. Co zaskakujące, odwiedził tu nawet Alexandre Dumas. Kiedy w połowie XIX wieku w wyniku przemieszczenia warstw ziemi dostęp do powierzchni został zamknięty dla gazu – pielgrzymi przestali odwiedzać świątynię. Został ponownie otwarty w 1975 roku po renowacji.

Rezerwat Gobustan

Bardzo ciekawa wycieczka, która potrwa kilka godzin. Rezerwat oddalony jest od Baku o 60 km. Możesz wybrać się samodzielnie lub w ramach zorganizowanej wycieczki. Co tu można zobaczyć? Przede wszystkim wulkany. Krajobraz wydaje się „marsjański”, wydaje się, że jesteś na innej planecie. Ziemia jest spękana, pozbawiona życia, wulkany są małe i nieco większe. Od czasu do czasu wydają dźwięki przypominające bulgotanie.

Drugą atrakcją rezerwatu są malowidła naskalne. Jest ich bardzo dużo – kilka tysięcy. Zostały wykonane w różnych okresach historii. Począwszy od ery prymitywnej, a skończywszy na średniowieczu. Również tutaj można zobaczyć napis wykonany w I wieku naszej ery. Legionista rzymski. Baku i okolice robią ogromne wrażenie. To wspaniałe miasto, które zdecydowanie powinieneś odwiedzić.