W środowisku turystycznym miasto, niegdyś stworzone przez szwedzkich krzyżowców, uważane jest za autentycznie europejskie. Wszystko tu tchnie prawdziwą, niemal średniowieczną aurą: lokale gastronomiczne z nutami dawnego designu, potężna architektura mocnych budynków z motywami skandynawskimi, miłość do festiwali tematycznych i rekonstrukcji historycznych.

Zamek w Wyborgu

Średniowieczny budynek od dawna uznawany jest zarówno za symbol, jak i wizytówkę miasta, dlatego można go zobaczyć w niemal wszystkich katalogach turystycznych. Data urodzenia zamku – ХΙΙΙ wiek. Przez 7 wieków był niejednokrotnie przebudowywany, zyskując nową funkcjonalność. Jest uważany za zabawny zabytek starożytnej sztuki fortyfikacyjnej, doznał imponujących zniszczeń w latach wojny północnej.

Piotr Ι brał czynny udział w odbudowie obronnej cytadeli, dzięki której dekretowi zachowało się wiele ważnych cech kompleksu. Kiedyś służył nie tylko do zadań wojskowych, ale także do spokojnej działalności kupców i waletów wszystkich zawodów. Obecny wygląd zamku uzyskał w XIX wieku.

W drugiej połowie XX wieku otwarto tu muzeum historii lokalnej, w którym gromadziły się wszystkie ważne zabytki regionu. Wśród eksponatów znajduje się wiele nie tylko średniowiecznych artefaktów, ale także cząstek naturalnego bogactwa Przesmyku Karelskiego. Pełni rolę sceny do pojedynków rycerskich i imprez muzycznych. Ma zasłużony status: miejsce obowiązkowe dla turystów.

Dom Wekrutów

Punkt orientacyjny w terenie – sąsiedztwo z budynkiem starego, nie pełniącego już funkcji Muzeum Historyczno-Etnograficznego. Posiadłość w kolorze karmelowo-różowym została zbudowana w 1650 roku i należała do zamożnej rodziny kupca Johana Vekruta. Miejscowy Krezus był tak ekstrawagancki, że według wierzeń podłogi w domu myto nie płynem do prania, ale winem, a chleba i naczyń w kuchni było niezliczona ilość.

Budowla zasłynęła w światowych przestrzeniach turystycznych dzięki wizycie w Wyborgu w 1772 roku najsłynniejszej cesarzowej Katarzyny Wielkiej. W luksusowym jak na tamte czasy budynku przebywał człowiek wysokiej rangi, ale po śmierci samego Johana jego syn Filip szybko sprzedał majątek „pod młotek”, dom przeszedł w posiadanie skarbu królewskiego.

W XIX wieku elegancki budynek został odrestaurowany, dodając architekturze nuty bałtyckiego renesansu. Wśród bractwa turystycznego budynek znany jest jako miejsce z niesamowitą kawiarnią specjalizującą się w pieczeniu słynnych lokalnych precli.

Wieża zegarowa

Widoczny z wielu części miasta. Wiąże się to z aspiracjami papieża, który w X wieku nieustannie doradzał władzom budowę katolickiej katedry w Wyborgu. Obiecał nawet uwolnić grzechy uczestników procesu budowy świątyni bezpośrednio z Watykanu. Mecenat o wysokiej godności religijnej sprawił, że od samego początku budowla była wykonana z kamienia, w przeciwieństwie do klasztorów drewnianych.

Wysoka budowla pierwotnie pełniła funkcję dzwonnicy, ale już w 1600 roku zamontowano na niej mechanizm zegarowy. Do połowy ХΥΙΙΙ r. egzotyczna wieża była wiecznym „cierpiącym ogniem”. Został zniszczony przez pożar z godną pozazdroszczenia stałością, a po rekonstrukcjach zegarki wykonywali albo szwedzcy, albo fińscy mistrzowie. Ostatni „strażnik czasu” służy mieszczanom od ponad 2 stuleci.

Turyści nie byli wpuszczani do wnętrza arcydzieła architektury kamiennej od czasów sowieckich, chociaż kiedyś wygodny taras widokowy regularnie służył jako przegląd okolicznych piękności. Tymczasem z daleka arcydzieło architektury wciąż uderza w wyobraźnię i wygląda niesamowicie, jest w nim coś majestatycznego i majestatycznego.

Dom kupca Buttengoff

Obecny stan to zwykły czteropiętrowy budynek mieszkalny z licznymi biurami handlowymi i ciekawą historią. Pojawił się w mieście w ХΙХ wieku. Został zbudowany dzięki staraniom fińskiego architekta Brynolfa Blomqvista. Geolokalizacja – ul. Twierdza. Pierwszy właściciel, Emil Buttenhof, był osobą znaną w regionie, zajmował się zaopatrzeniem w tytoń, wino i wódkę, budynek miał służyć jako apartamentowiec.

Fasada jasnego, kamiennego kompleksu w kolorze ochry ozdobiona jest elementami artystycznymi z domieszką renesansu: pilastrami, szczypcami, wykuszami, wieżami, półkolumnami i misternym wiatrowskazem. Zaletą kamiennego arcydzieła jest to, że zostało doskonale zachowane niemal w swojej pierwotnej formie.

Dwór Burger

Dawni właściciele mieszkań: rzemieślnicy i kupcy. Budynek stanowił znakomitą ekskluzywną opcję mieszkaniową dla osób z „klasy średniej” pod względem statusu społecznego, a jednocześnie był luksusowy. Ciekawy architektonicznie budynek narodził się w XIX wieku i od tego czasu zdobi ulicę Progonnaya.

Ściany zbudowane są z potężnych głazów, dzięki którym ciekawy zabytek dotarł do naszych czasów, nie tracąc niemal na swojej niepowtarzalnej oryginalności. Dawno, dawno temu, ściany osiedla zapewniały schronienie, służąc jako rama dla warsztatu, magazynu, kuchni, salonu i kilku sypialni. Kompleks wyróżnia obecność wozowni, w której mieszkali stajenni, rozbrykane konie odpoczywały po dniu pracy.

Dziś biuro turystyczne firmy Vyborg-Guide i sala wystawowa z dziełami współczesnych mistrzów pędzla, hafciarzy, garncarzy i rzemieślników z kory brzozowej pracują w domu rozrywki. Po obejrzeniu ekspozycji wystawy goście otrzymują pachnące piwo z własnego browaru oraz precle z ziołami. Możliwa jest sesja zdjęciowa z takimi mistycznymi postaciami jak młynarz Sampo, Kalevala, wiedźma Louhi, ubrana w antyczną rycerską zbroję. Rozrywek wystarczy dla wszystkich, wstęp wolny.

Dom Obywatela

Jednym z wcieleń budynku jest miniaturowa forteca. Data narodzin kamiennej ciekawostki to ХΥΙ wiek. Budynek ma 2 kondygnacje, znajduje się przy ulicy Fortecznej, niezmiennie staje się członkiem wszystkich tras wycieczkowych w starożytnej osadzie. Zdumiewający fakt: dom, tak jak został zbudowany kilka wieków temu, aby dać schronienie ludziom, nie zmienił swoich funkcji.

Historycy sugerują, że może to być ta sama rzadkość mieszkaniowa, którą można nazwać najstarszą w Rosji. W tym „przedpotopowym” artefakcie pozostały już tylko 2 mieszkania, według plotek jest też dwóch mieszkańców, ale ciekawość podróżnych do ich mieszkania nie budzi już ich dawnego entuzjazmu, raczej nie będą mogli zwiedzać wnętrza.

Ratusz w Wyborgu

Ratusz Staromiejski to urocza kreacja architektoniczna, wyróżniająca się elegancką fasadą, ozdobioną jasnymi kolorami. Podobnie jak wiele innych lokalnych arcydzieł wykonanych z kamienia, pojawiła się na placu o tej samej nazwie w ХΥΙ wieku. Budynek w tym czasie był najbardziej okazały w mieście, ale to nie uchroniło go przed zniszczeniem. W 1898 roku kompleks został zmuszony do poważnej renowacji po ostrzale artyleryjskim rosyjskich armat w 1710 roku i późniejszym zatarciu.

Pierwotny plan przywrócenia domu do statusu instytucji religijnej nie był już możliwy. Stało się schronieniem dla muzeum lub zostało ponownie zaatakowane podczas regularnych działań wojennych. W 1985 roku kompleks otrzymał status chronionego dziedzictwa kulturowego. Wejście wieńczy pomnik Thorgilsa Knutssona, a cały teren bardzo przypomina pejzaże europejskich stolic, Pragi, Wiednia, Warszawy.

Wieża Ratuszowa

Punkt orientacyjny na ziemi – twierdza Wyborg. Data powstania wysokiej budowli to rok 1470. Miała ona status jedynej wieży bramnej dla osady, strzegącej dojazdów do osady od południowo-wschodnich granic. Materiałem budowlanym jest kamień, kształt czworoboku. Przeżyła całą epokę niemal całkowitej obojętności wobec swojej osoby i zapomnienia.

Nikt nie wyobrażał sobie, że wieża stanie się później obiektem dziedzictwa kulturowego Federacji Rosyjskiej.Po wojnie radziecko-fińskiej rzadkość była odbudowywana ze zmiennym powodzeniem od 1952 do 1993 roku. Obecnie służy jako muzeum kościelne dzięki do patronatu Kościoła Matki Boskiej Władczyni. Od 2016 roku stał się oficjalną częścią Wyborskiego Muzeum-Rezerwatu.

Muzeum Wojskowe Przesmyku Karelskiego

Status instytucji jest instytucją prywatną. Inicjatorem powstania tej ekspozycji jest historyk Bair Irincheev. Tematyka muzeum: Konflikty zbrojne radziecko-fińskie 1939-1944. Zabytki dawne prezentowane są głównie w postaci dokumentów historycznych, broni, kolekcji rzadkich fotografii, amunicji wojskowej wojsk sowieckich i fińskich, wyników wykopalisk na polach bitew: przedmiotów osobistych, listów, pozostałości mundurów i przedmiotów gospodarstwa domowego.

Wśród eksponatów znajdują się wyroby rękodzielnicze z czasów wojny. Mężczyźni podróżnicy lubią odwiedzać to miejsce, ponieważ wszystko tutaj można dotknąć, w tym broń, a jeśli chcesz, możesz również przymierzyć mundur. Lokalizacja – dawne Koszary Centralne. Część muzeum znajduje się na świeżym powietrzu, gdzie można zobaczyć pamiątkowy samolot MiG-19SV, model czołgu, który brał udział w kręceniu filmu „28 Panfilov's Men”, kawałek prawdziwego fińskiego bunkra, który kiedyś służył celom wojskowym na ziemi karelskiej.

Bastion Pancerlaks

Przeznaczeniem kompleksu jest bastion obronny. Pojawił się na ziemiach Wyborga pod koniec XIX wieku. Kiedyś była częścią Rogatej Twierdzy, na brzegu zatoki. Budynek miał aż 3 poziomy i 6 aktywnych luk, niejednokrotnie odstraszających wrogów. W ХΥΙΙΙ wieku straciła swoją rolę i szybko znalazła się w otoczeniu przedsiębiorstw przemysłowych, browarów i gospodarstw kupieckich.

Nawet mieszczanie przyczynili się do zapomnienia bastionu, sadzili przy nim ogrody i sady na “tłustych” glebach. Jako niepotrzebne, Rogata Forteca została zrównana z ziemią, a Panzerlax pozostał jako starożytny artefakt jako wspomnienie ciężkich czasów. Na ruinach bastionu najpierw pojawiło się Muzeum Sztuki w Wyborgu, a następnie dołączyły do niego Szkoła Artystyczna i Warsztat Malarski.

Tak więc w 1930 r. bastion stał się instytucją kulturalną, ale wojna radziecko-fińska wszystko zepsuła, kosztowności wywieziono do Finlandii, dzieła sztuki zostały częściowo zagubione lub zrabowane. Panzerlax zyskał nowe życie w 2010 roku, po gruntownej renowacji otwarto tu oddział Państwowego Muzeum Ermitażu, kompleks wystawienniczy Ermitaż-Wyborg oraz muzeum archeologiczne. Punkt orientacyjny na ziemi – ulica Ladanova.

Wikingowie Drakkar

O każdej porze dnia możesz zobaczyć cud technologii morskiej i rzecznej. Punkt orientacyjny – hotel “Drużba”, dworzec autobusowy. Statki wikingów pojawiły się w mieście podczas kręcenia filmu historycznego „I drzewa rosną na kamieniach” w reżyserii Stanisława Rostockiego i tak tu pozostały. Turyści lubią być fotografowani w pobliżu ciekawości. Wąskie i długie łódki wyglądają na zdjęciach kolorowo, ale z bliska wciąż pachną drewnem i sosnowymi igłami.

Skandynawskie łodzie otrzymały swoją niezwykłą nazwę, ponieważ dzikie postacie smoków wieńczyły ich nosy. Minęły wieki, ale termin zakorzenił się i wszyscy od razu rozumieją, o co chodzi. W czasach starożytnych Normanowie wyruszali tymi statkami na najbliższe morza, aby rabować i rabować. Im potężniejszy i silniejszy był „szybkoskrzydły” drakkar, tym bogatszy był jego właściciel.

Plac Czerwony

W starożytnych źródłach był wymieniany jako Plac Czerwonej Studni, potem nazywano go Placem Czerwonego Źródła. Dzisiejszy status jest głównym miejscem ceremonialnych wydarzeń w mieście. Otaczają go ze wszystkich stron centralne arterie: ulice Siewiernaja i Uszakow, aleje Lenina i Suworowa. Ulubione miejsce spacerów mieszczan z rozwiniętą infrastrukturą, sklepami, restauracjami, zabytkami.

Wzmiankowana jest w starożytnych kronikach od XV wieku, ale z tamtych czasów praktycznie nic nie zachowało się. Najstarszym budynkiem jest „Dom Aptekarski”, który stoi u zbiegu 2 alei. Inne arcydzieła architektury: kamienny klub na skrzyżowaniu ulic z widokiem na plac, budynki mieszkalne z fantazyjnymi wieżami, dom kupca Moskwina z szeregiem sklepów.

Biblioteka Alvaro Aalto

Bardzo znaną instytucję w oświeconym świecie można znaleźć na Alei Suworowa. Wstęp jest bezpłatny, jeśli chcesz posłuchać godzinnej wycieczki, będziesz musiał zapłacić 150 rubli. od osoby. Pomysł Alvara Aalto jest uznawany za jedną z najjaśniejszych gwiazd bibliotekarstwa w Rosji, wizyta tutaj uważana jest za niewątpliwy sukces. Autorem projektu budynku jest fińska celebryta, nieznany wówczas architekt Alvar Aalto. Styl jest tandemem modernizmu z fińskimi cechami funkcjonalizmu.

Plotka głosi, że pomysłem na takie arcydzieło było zwykłe opakowanie do jajek, które niezawodnie konserwuje kruche skorupki. Pieniądze na budowę niezwykłego, przemyślanego w najmniejszych niuansach magazynu na książki, z osobistych oszczędności przeznaczyła wdowa po lokalnym sponsorze projektów kulturalnych, Marii Lalluce. Data otwarcia biblioteki to rok 1935, nie ma podobnie przemyślanych analogów wykorzystujących techniczne podejście do obsługi publikacji papierowych w Federacji Rosyjskiej.

fortyfikacje Annen

Annenkron jest dziedzictwem epoki Piotrowej. Celem twierdzy jest rozwiązywanie problemów fortyfikacyjnych. Budynek otrzymał swoją nazwę na cześć cesarzowej Anny Ioannovny, miejscowi nazywają to dzieło średniowiecza – koronerk św. Anny. Bryła budowli przypomina prawdziwą koronowaną koronę, która niegdyś zdobiła głowy władców kraju.

W arsenale fortecy nie znajdziesz nic: nie do zdobycia rowy, mocne bastiony, raweliny, labirynty zawiłych przeszkód dla wrogów. Przez cały czas władze tak naprawdę nie monitorowały stanu niezawodnych fortyfikacji, co prowadziło do licznych zniszczeń obronnej cytadeli.

Teraz turyści mogą zobaczyć tylko budynek kordegardy, bramy Friedrichsgam i Ravelin, ai one nie są w najlepszym stanie. Ale tłumy gości lubią gromadzić się w murach fortyfikacji podczas dni rekonstrukcji historycznych i głośnych festiwali rockowych.

Plac Pietrowski

Znajduje się w posiadłościach fortyfikacji Anninsky. Pojawił się w mieście za panowania cesarzowej Anny Ioannovny. W 1740 r. rozpoczął się tu aktywny rozwój, najpierw o zabudowę drewnianą, a nieco później o domy murowane. Początek został zapoczątkowany przez pojawienie się Gostiny Dvor, który służy jako centrum ożywionego handlu. Budynek ten został zastąpiony w 1847 r. przez dobre posiadłości pułkownika Mendta. Był to swego rodzaju sygnał do narodzin Placu Pietrowskiego w jego obecnej formie.

W kronikach historycznych miejsce to jest ściśle związane z ruchem rewolucyjnym z lat 1917-1918. Odbywały się tu masowe wiece ludzi pracy i wojskowych. Do 1945 r. Plac Pietrowski nazywał się Cape Sigovy, następnie przemianowano go na cześć Piotra I, którego pomnik nadal zdobi skalistą elewację pośrodku. W 2010 roku w pobliżu wzniesiono kolejny pomnik z okazji 300-lecia rosyjskiej marynarki wojennej.

Park Monrepo

Geolokalizacja – północna dzielnica miasta. Znany w świecie turystycznym jako zabytek przyrodniczy i architektoniczny – spuścizna szwedzkich baronów Mikołaja. Bilet wstępu jest płatny, ale warto. Pierwszym arcydziełem jest słynna brama. Wśród piękna arystokratycznych designerskich krajobrazów nowożeńcy lubią aranżować sesje zdjęciowe, ale inni turyści wracają do domu z kolekcją kolorowych zdjęć.

Park Mon Repos ma inną, oryginalną nazwę – „My Rest”, jak nazwał go książę Friedrich, szwagier cesarza Pawła. Budynki majątku szlacheckiego są w stanie permanentnej rekonstrukcji, ale jest jeszcze wiele do podziwiania: miniaturowy pawilon „Świątynia Neptuna”, altana herbaciana w motywach orientalnych, źródło „Narcyz”, które podobno ma właściwości lecznicze dla oczy, a nawet wykonane według szkiców O. Montferranda, autora piękności soboru św. Izaaka w Petersburgu.

Umyj się wodą – lepiej zobaczysz świat, wypij – zyskasz siłę i wigor. W strefie leśnego parku otwierają się nowe ciekawostki: Chatka Pustelnika, Zatoka Ochronna, chińskie mosty, posąg Väinemeinena, bohatera eposu Kaleval. Jesienią odbywa się tu wspaniały festiwal „Złota Jesień w Mon Repos”.

Odległość między Petersburgiem a Wyborgiem jest dość krótka – 137 km, więc wielu turystów wybiera się na wycieczkę do średniowiecznego, prawdziwie europejskiego miasta, będącego częścią ich tras wycieczkowych po północnej stolicy. Powstały trasy autobusowe i kolejowe, wybór ofert jest duży, można zatrzymać się w najwygodniejszym dla siebie trybie.

Optymalne:

Poczuj ducha tajemniczego średniowiecza w Wyborgu, nasze informacje ci pomogą.