W samym centrum stolicy znajdują się świadkowie ważnych wydarzeń z przeszłości i miejsca, w których tworzy się teraźniejszość – Kreml i Plac Czerwony. Starożytne i wyjątkowe, ukochane i mistyczne – te miejsca od dawna stały się nie tylko wizytówkami Moskwy, ale także symbolami kraju. Zwiedzanie zabytków Kremla i Placu Czerwonego to zadanie numer 1 dla każdego turysty.
Wielki Kreml Pałac
Jedna z wizytówek stolicy, znana daleko poza granicami kraju – Wielki Pałac Kremlowski – znajduje się wzdłuż nabrzeża rzeki Moskwy. Nowoczesny pałac został zbudowany za Mikołaja I przez grupę architektów kierowanych przez K.
Ton na miejscu istniejących niegdyś budowli z czasów Iwana III i Elżbiety Pietrownej. Majestatyczny budynek dorównuje wysokością 15-piętrowemu budynkowi, a pod względem zajmowanej powierzchni to ponad 3 boiska piłkarskie. W skład kompleksu wchodzi nowo wzniesiony budynek pałacu, Fasetowany, Carycyna i Zbrojownia, Pałac Terem i kościoły.
Za przepiękną fasadą pałacu kryje się około 700 pomieszczeń, w tym 5 sal porządkowych, frontowa i mieszkalna rodziny cesarskiej oraz pomieszczenia usługowe. Główną atrakcją pałacu, będącego obecnie rezydencją prezydenta, są luksusowe wnętrza z niepowtarzalnym parkietem, złoceniami i marmurem.
Katedry
Kreml moskiewski jest skarbnicą rosyjskiej sztuki i duchowości. Jej odrębnym elementem są unikatowe katedry, z których zachowało się tylko 8.
Katedra św. Bazylego
Najjaśniejszą i najbardziej unikalną z istniejących świątyń jest Katedra św. Bazylego. Osobliwością świątyni zbudowanej w 1561 roku są unikalne rozdziały, z których żaden nie powtarza rysunku drugiego, wszystkie 10 są zupełnie inne. Świątynia nie zawsze była tak kolorowa.
Początkowo budynek wzniesiono z białego kamienia i cegły, a w XVII wieku. jej kopuły i ściany ozdobiono kolorowymi wzorami. Z czym to się wiąże, nie wiadomo na pewno, jak i kto dokładnie wzniósł świątynię. Istnieje wersja, w której architektem był Nikołaj Postnik, nazywany Barma, lub byli to 2 różne osoby.
Katedra składa się z 10 kościołów zbudowanych na tym samym fundamencie. W centrum znajduje się kościół wstawiennictwa, od którego katedra pochodzi drugie imię. Wokół niego znajdują się 4 duże kościoły, wskazujące kierunki kardynalne, a między nimi 4 kolejne. Całość otoczona jest galerią obejściową.
Katedra Archanioła
Wśród świątyń Kremla wyróżnia się Katedra Archanioła. Zbudowany w XIV wieku. nie będzie się wyróżniał ani luksusem wyglądu zewnętrznego, ani bogactwem kolorów. Uroczysta budowla w stylu renesansowym została pierwotnie wybudowana jako grobowiec i jest poświęcona archaniołowi, temu podporządkowane są zarówno cechy architektoniczne, jak i dobór elementów wystroju.
Zgodnie z tradycją świątyń budowanych ku czci archaniołów i świętych, pięciokopułowa katedra jest zwieńczona kopułami w kształcie srebrnych hełmów, a tylko kopuła centralna jest złoconą półkulą. Fasada, pierwotnie pomalowana na kolor czerwonej cegły, a później przemalowana na biało, zdobią nienaruszone pilastry, kapitele, rozety i łuki.
Wnętrze uległo znaczącym zmianom. Unikalne freski zachowały się tylko w miejscu pochówku Iwana Groźnego. Zabytki katedry to ikona przedstawiająca Archanioła Michała i „Błogosławione Niebo” oraz 56 grobów książąt i królów.
Katedra Blagoveshchensky
Wśród wielu kremlowskich kościołów zbudowanych przez włoskich mistrzów Katedra Zwiastowania wyróżnia się swoją architekturą. Stał się pomnikiem architektury rosyjskiej, łączącym cechy charakterystyczne dla szkół moskiewskich i pskowskich.
Zbudowana jako kościół domowy w 1489 roku, katedra została ukończona i ozdobiona do lat 60. XVI wieku, kiedy to uzyskała nowoczesny wygląd. Do tego czasu katedra z trzema kopułami, otoczona gankami, została uzupełniona o więcej kościołów i galerii, a teraz jest zwieńczona 9 kopułami.
Jedna z najbardziej ukochanych przez książąt i carów katedr wyróżnia się luksusem od jaspisowej i agatowej posadzki i najpiękniejszego ikonostasu po złoty krzyż, którego Napoleon nigdy nie znalazł, oraz mechaniczny zegar, będący pierwowzorem moskiewskich dzwonków. Katedra pełna jest tajemnic.
Są to tsats – półksiężyce pod krzyżami kopuł i cudowne ikony. Jednym z sekretów są wizerunki greckich filozofów na ganku, m.in. dzieła malarza ikon Edikeeva, któremu powierzono malowanie świątyni. Teraz w świątyni nie odbywają się nabożeństwa, jest tu muzeum.
Katedra Wniebowzięcia NMP
Katedra Wniebowzięcia NMP jest jednym z głównych kościołów moskiewskich i niewątpliwie jednym z najbardziej kontrowersyjnych. Wciąż nie wiadomo, dlaczego architekci pskowa, których relikty leżą u podstaw katedry i wielu innych rzeczy, porzucili jej budowę.
W 1479 r. z polecenia Iwana III na miejscu świątyni I. Kality wzniesiono katedrę Wniebowzięcia NMP, która miała stać się najważniejszą świątynią na 6 wieków. Koronowano ją, podnoszono do godności, odprawiano modlitwy, przysięgano wierność i ogłaszano akty państwowe. W katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny koronowano pierwszego z rodu Romanowów, a hrabiego L. Tołstoja ekskomunikowano z kościoła.
Budowę powierzono włoskiemu katolikowi Fiorovanti, który poradził sobie z zadaniem, wznosząc świątynię, która zwraca uwagę surową fasadą i złotymi kopułami w kształcie hełmów. Za pozorną prostotą architektury kryją się innowacyjne techniki, które uczyniły katedrę wyjątkową. Obecnie mieści się w nim muzeum, ale odbywają się też nabożeństwa świąteczne.
Dzwonnica Iwana Wielkiego
Dzwonnica Iwana Wielkiego to niesamowity kompleks, który powstawał przez około 3 wieki, od 1505 do 1815 roku. W jej skład wchodziła Dzwonnica Wniebowzięcia z Aneksem Filaret oraz sama Dzwonnica Iwana Wielkiego. Jako pierwsza pojawiła się dzwonnica, która służyła 3 pobliskim katedrom.
Wtedy było trochę niżej niż teraz. Prawie sto lat później, za Borysa Godunowa, dobudowano ostatnią kondygnację. Przy wysokości 81 m dzwonnica stała się najwyższym budynkiem w mieście, którym pozostała do końca XIX wieku.
W 1552 r. w pobliżu dzwonnicy wzniesiono kościół Wniebowzięcia NMP, który przebudowano na dzwonnicę. W 1624 r. przy dzwonnicy pojawiła się dobudówka Filareta.
Te ostatnie zostały zniszczone podczas odwrotu Napoleona spod Moskwy, a odbudowane znacznie później. Teraz muzea znajdują się w dzwonnicy, a idąc na górę turyści trafiają na jedną z najlepszych platform widokowych w mieście, skąd otwiera się niesamowity widok na Kreml.
Katedra Wierchospasska
Katedry Górnego Zbawiciela nie można pomylić z żadną inną – jej dach zdobi 11 bębnów ze złotymi kopułami. Świątynia to zespół kościołów domowych zbudowanych bezpośrednio w Pałacu Terem.
Początki katedry sięgają XVII wieku. na kościoły, kiedy to w 1627 roku na żeńskiej połowie pałacu wybudowano kościół św. Katarzyny. Kilka lat później dla cara i książąt w męskiej połowie wzniesiono kościół Zbawiciela Nieuczynionego Rękami z kaplicą Jana Chrzciciela.
W połowie stulecia nad kościołem Katarzyny pojawił się kościół św. A nad kaplicą wznoszą świątynię Podwyższenia Pana lub Ukrzyżowania. Zjednoczył wszystkie świątynie Osipa Startseva podczas odbudowy.
Na dachach umieszczono kopuły, osadzone na bębnach malowanych dachówką przez mistrzów z nowojersejskiego klasztoru. Od tego czasu wygląd katedry niewiele się zmienił, ale wnętrze bardzo straciło.
Kościół Dwunastu Apostołów
Cerkiew Dwunastu Apostołów jest domową cerkwią hierarchów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, która sąsiaduje z Pałacem Patriarchalnym.
Został zbudowany za patriarchy Nikona, który zaprosił do jego dekoracji najsłynniejszych architektów i malarzy. Jego piękno i bogactwo, nie ustępujące pałacowi Terem ze świątyniami, stało się powodem hańby patriarchy. Kościół Dwunastu Apostołów to ostatni z budynków świątynnych Kremla. Jego architektura powtarza elementy otaczających go katedr, łącząc je w jeden zespół.
Po zniesieniu patriarchatu świątynia stopniowo niszczeje. Znacznych zniszczeń doznał on w 1917 roku. Obecnie w jedynym w mieście kościele poświęconym temu świętemu znajduje się muzeum, a także sam pałac. Unikalne malowidło, które zdobiło ściany świątyni, prawie się nie zachowało, ale zwiedzającym zwraca się uwagę na bogatą wystawę ikon.
Kościół Złożenia Szaty Matki Bożej w Blachernae
Skromny jednokopułowy kościół Złożenia Szaty Matki Bożej w Vacherna jest pamiątką cudu, który stał się możliwy dzięki Szacie Matki Bożej. Tatarzy, którzy zaatakowali Kreml, którego pierwszy atak został odparty przez obleganych na Kremlu, z jakiegoś powodu odeszli, zostawiając łupy.
Na pamiątkę tego wzniesiono drewnianą świątynię, która spłonęła w pożarze. Pskowscy rzemieślnicy zbudowali w 1486 r. murowany kościół, który stał się siedzibą rosyjskich patriarchów i metropolitów. Ale wraz z pojawieniem się Świątyni Dwunastu Apostołów zmienia się jej rola, staje się kolejnym kościołem pałacowym. Jest przebudowywany, otwarte ganki zamieniane są w zadaszone krużganki, którymi caryca podąża do Katedry Wniebowzięcia NMP.
Kościół dwukrotnie został poważnie uszkodzony: podczas pożaru w 1737 r. i ostrzału w 1918 r. Podczas renowacji odrestaurowano malowidło ścienne, które wraz z ikonostasem nadaje kościołowi intymności. Na galerii odrestaurowanego kościoła znajduje się muzeum rzeźby rosyjskiej.
Muzea
W 1991 roku z kilku muzeów państwowych Kremla powstało muzeum-rezerwat o tej samej nazwie. Zawierał:
Zbrojownie
Zbrojownia to wielowiekowa spuścizna rosyjskich carów i patriarchów. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1547 roku, dopiero wtedy nazwano go Zakonem Zbrojowni, w skład którego wchodził Skarbiec Wielki, w którym przechowywano wszystkie klejnoty, Zbrojownia z bronią, umundurowaniem i chorągwiami, Zakon Stajni z załogami oraz Warsztaty.
Nowoczesna Zbrojownia zajmuje 2 piętra w Wielkim Pałacu Kremla. Jej ekspozycja mieści się w 9 salach i prezentuje ponad 4 tysiące eksponatów sztuki i rzemiosła.
Prezentowane są tu dzieła mistrzów nie tylko z Rosji i Europy, ale także ze Wschodu. Wśród nich jest wyjątkowa kolekcja tronów, największa kolekcja regali państwowych, rzadkiej broni, przedmiotów artystycznych „przedmongolskiej” Rosji itp.
Najsłynniejszymi eksponatami wystawy są kapelusz Monomacha, jajka Faberge, tron Iwana Groźnego, uroczysty strój Piotra I itp.
Fundusz diamentowy
Fundusz Diamentowy to osobna ekspozycja eksponowana w Zbrojowni, która jest częścią Gochran Federacji Rosyjskiej. Początek zbierania zgromadzonych w funduszu zapoczątkował Piotr I, który swoim dekretem uznał skarby w komnatach królewskich za skarby państwowe.
Wydano regalia koronacyjne, w razie potrzeby biżuterię, a następnie zwrócono je do Gabinetu Diamentów, a następnie do Zbrojowni. Po rewolucji sprzedano wiele cennych eksponatów funduszu.
Dziś kolekcja Diamentowego Funduszu składa się z około 70 eksponatów, w tym kamieni historycznych, klejnotów, diamentów, bryłek, orderów oraz unikatowej kolekcji koron. Odwiedzający będą mogli zobaczyć słynny diament Orłowa, szmaragd kolumbijski, 9-kilogramowy samorodek wielbłąda, duże i małe cesarskie korony itp.
Państwowe Muzeum Historyczne
Budynek z czerwonej cegły, położony w północno-zachodniej części Placu Czerwonego, przyciąga uwagę swoją jednorodnością z zespołem Moskiewskiego Kremla. Od 1883 roku mieści się tu Muzeum Historyczne, którego ekspozycje będą opowiadać o historii Rosji od czasów starożytnych do współczesności.
Na 2 piętrach muzeum w 39 salach umieszczono 22 tys. eksponatów w porządku chronologicznym, co stanowi mniej niż 1% całego funduszu muzealnego. Przechodząc z sali do sali, goście z prymitywnego społeczeństwa znajdują się w naszych czasach.
Wśród eksponatów znajduje się wyrzeźbiony w drewnie kajak, kły mamuta, budowla sakralna z płyt, średniowieczna zbroja, ordery itp. Cenne są także wnętrza muzeum, nad którymi pracowali Ajwazowski, Repin, Korowin i inni. .
wieże
Kreml moskiewski ma kształt trójkąta, na szczycie którego znajdują się okrągłe wieże (Beklemishevskaya, Vodovzvodnaya i Angular Arsenalnaya), pozostałe 17 są prostokątne. Pomimo pewnych podobieństw, wszystkie wieże są wyjątkowe.
Za najwyższą uznawana jest Wieża Trójcy, której wielkość wraz z gwiazdą wynosi około 80 m, czyli jest nieco niższa niż dzwonnica Iwana Wielkiego. Nieco gorsza od niej jest Wieża Spasska, słynąca z kurantów, przez którą trzeba było zsiąść i zdjąć kapelusze.
Najmniejszą i najbardziej niepodobną do pozostałych jest Wieża Carska, której wysokość nie przekracza 17 m. Swoją nazwę zawdzięcza Iwanowi Groźnemu, który z tego miejsca uwielbia obserwować, co dzieje się na Placu Czerwonym. Kolejny unikalny budynek – wieża Kutafya – jedyny z przyczółków, tj. nie wbudowany w ścianę.
Każda wieża jest interesująca na swój sposób: Tainitskaya pojawiła się jako pierwsza, Corner Arsenalnaya utrzymuje źródło i loch, rządowe motocykle wjeżdżają na Kreml przez Borowicką.
osobliwości miasta
Plac Czerwony jest symbolem, sercem i historycznym centrum Moskwy. Ta popularna miejscowość turystyczna jest domem dla wielu atrakcji i jest obowiązkowa.
Zero kilometra
Kilometr zero to nowa atrakcja w Moskwie, która pojawiła się dopiero w 1996 roku. Znak miał pojawić się w stolicy w 1985 roku, ale nie mogli zdecydować się na miejsce instalacji. Ten brązowy znak wskazuje punkt początkowy odległości.
Zwykle znajduje się w pobliżu poczty głównej, ale w Moskwie postanowiono umieścić go w centrum szlaków turystycznych w pobliżu kaplicy Iverskaya, tłumacząc to faktem, że przed drogą każdy Moskal udał się jej pokłonić, prosząc o wstawiennictwo .
Znak to kwadrat podzielony na 4 części, symbolizujący części świata, wpisany w okrąg. Na płaskorzeźbie placu przedstawiono zwierzęta. W jego centrum znajduje się ośmioramienna odznaka z napisem. Mimo swojej młodości atrakcja cieszy się dużą popularnością.
Jest taki znak: jeśli staniesz na jednej nodze pośrodku znaku twarzą do kaplicy i lewą ręką przerzucisz monetę przez lewe ramię tak, aby pozostała w okręgu, to twoje życzenie się spełni.
Brama Zmartwychwstania
Pomiędzy budynkiem Muzeum Historycznego a Dumą Miejską znajdują się Bramy Zmartwychwstania z podwójnym przejściem, którymi turyści dostają się na Plac Czerwony. Bramy odbudowano w 1995 roku w tym samym miejscu, w którym znajdowały się do 1931 roku.
Pierwsze bramy wzniesiono w XV wieku. i zostali nazwani Lwami, ponieważ. w rowie przed nimi umieszczono prezent od króla angielskiego – klatkę z lwami. Później zmienili jeszcze kilka imion: Bogoyavlensky na cześć cerkwi, Neglimensky z powodu mostu na rzece, wzdłuż pobliskich dziedzińców Trójcy i Kuryatnye, aż stali się Iversky z powodu ikony, która spotkała się tutaj z Athos.
Po przywróceniu przedstawiali zmartwychwstanie Chrystusa, a bramy zaczęto nazywać Zmartwychwstaniem. Zburzono je jako królewski zabytek, poza tym nie wpuszczano dużych pojazdów na plac podczas parady. W tym miejscu postawiono pomnik robotnika. Teraz te dwułukowe bramy odbudowane z czerwonej cegły z białymi wstawkami są jednym ze znaków rozpoznawczych stolicy.
Izba władz prowincjonalnych
Dość skromny na tle jasnego zespołu Placu Czerwonego budynek rządu prowincji nie rzuca się w oczy. Zbudowany w latach 1730-40. według projektu P. Heidena budynek był częścią mennicy Kitaygoro.
Nie wszystkie jego zabudowania zostały zachowane, na fundamentach niektórych zbudowano nowe – Dumy Miejskiej. Dom Urzędu Wojewódzkiego to dwukondygnacyjny budynek w stylu barokowym. Jej fasadę zdobią wdzięczne pilastry, gzymsy, ryzality i figurki puttów. Pośrodku znajduje się brama przejazdowa, przez którą widoczny jest budynek Starej Mennicy.
Wewnątrz budynku urządzono sale obrzędowe na uroczyste spotkania miejsc urzędowych, później mieściła się tu moskiewska Duma. Po rewolucji przez pewien czas w budynku znajdowały się mieszkania komunalne. Obecnie pomieszczenia domu są wynajmowane organizacjom non-profit, które są częścią wynajętego sklepu jubilerskiego.
GUMA
GUM to wyjątkowe miasto handlowe w historycznym centrum Moskwy. Supermarket, spadkobierca Wyższej Izby Handlowej, specjalizuje się w towarach luksusowych i zajmuje cały blok. Na placu pod Kremlem zawsze kwitł handel.
Aby usprawnić sklepy, lady i nadać targowiskowi cywilizowany wygląd, najpierw wybudowano Handlowe Rowy, które w 1893 roku zastąpiono pasażem – Upper Trading Rows. Istniały do 1917 roku, kiedy zostały zamknięte jako relikt caratu.
W 1922 roku zostały otwarte, ale już jako GUM, co stało się symbolem nowej polityki, która miała działać do 1930 roku. GUM został ponownie otwarty dopiero w 1953 roku po śmierci Stalina i Berii.
Nowoczesne GUM to centrum handlowo-rozrywkowe, które zajmuje zabytkowy budynek w stylu pseudorosyjskim z przeszklonym dachem, pod którym znajdują się 3 nawy wzdłużne i 3 poprzeczne. Prezentuje produkty ponad 100 światowych marek, salę kinową i restauracje.
Mauzoleum VI. Lenina
Mauzoleum VI Lenina jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych budynków w Moskwie. Stworzony jako grobowiec rytualny, już dawno stał się muzeum. Mauzoleum, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, jest trzecim z rzędu. Pierwsze dwa były drewniane. Ostatnie mauzoleum zbudowano w formie piramidy z marmuru, granitu, labradorytu i kwarcu. Jest to konstrukcja o wysokości 12 metrów i szerokości 24 metrów.
Wewnątrz znajduje się Sala Pogrzebowa z sarkofagiem, w której przechowywane jest ciało przywódcy oraz kolumbarium, w którym miały być przechowywane prochy innych polityków.
Ten ostatni nie jest używany i nie jest pokazywany zwiedzającym. Mauzoleum wpisuje się w architekturę Placu Czerwonego, ale wciąż rodzi wiele pytań: od wyboru samej bryły budynku, po konieczność balsamowania.
Miejsce egzekucji
Jeden z zabytków Placu Czerwonego – Lobnoye Mesto – nie rzuca się w oczy. Niewielkie okrągłe wzniesienie o wysokości 1 mi średnicy 13 m otoczone jest kamiennym parapetem. Dyskretna architektura nie przykuwa uwagi, ale budowla miała ogromne znaczenie – stąd wygłaszano uroczyste przemówienia i odczytywano dekrety, tu wznoszono i wystawiano relikwie świętych dla królestwa, odbywały się strajki i wystawiano dzieła sztuki .
Choć legendy kojarzą to miejsce z publicznymi egzekucjami. W rzeczywistości nikt nie został stracony na miejscu egzekucji, raczej legendy szły z powodu fałszywej etymologii. Zdanie to pojawiło się przy tłumaczeniu z hebrajskiego miejsca w Ewangelii, które mówiło o egzekucji na Kalwarii.
A Miejsce Egzekucji nazywa się ze względu na bliskość Wasiljewskiego Spuska, który w średniowieczu nazywano „czołem”. Wcześniej to tutaj turyści rzucali monetą, aby wrócić, teraz Zero Kilometr spełnia tę misję.
Car Cannon
Największe działo na świecie, Carskie Działo, jest zainstalowane na Placu Iwanowskim między kościołem Dwóch Apostołów a dzwonnicą Iwana Wielkiego. Wybitne dzieło sztuki artyleryjskiej wykonał na dziedzińcu armatnim odlewnik A. Chokhov dekretem syna cara Iwana Groźnego – Fiodora Iwanowicza w 1586 roku.
To aktywna broń, ponieważ. w lufie znajduje się plomba odlewnicza, którą założono dopiero po próbnym strzale. Długość tego olbrzyma wynosi 5 m, a waga 40 ton, do jego przeniesienia potrzeba było około 200 koni.
Na pniu z brązu, otoczony ornamentami, fryzami i inskrypcjami, znajduje się konny wizerunek króla, któremu nadano imię „Car Cannon”. W 1835 roku w zakładzie w Petersburgu odlano z żeliwa lawetę, co tylko potwierdziło nazwę, ozdobiono ją głową króla zwierząt – lwa.
Naukowcy twierdzą, że słynny olbrzym to wcale nie armata, ale taran. kareta nie jest przeznaczona do jej strzału. Tak czy inaczej, Car Cannon jest jednym z osiągnięć XVI wieku.
Carski dzwon
Kolejny potwór umiejętności rzucania – Car Bell znajduje się na Placu Iwanowskim w pobliżu wschodniej części dzwonnicy Iwana Wielkiego. Dzwon, odlany przez rodzinę odlewników Motorin w 1730 roku na polecenie carycy Anny Ioannovny, nigdy nie zadzwonił, co więcej, nigdy nie został podniesiony na dzwonnicę.
Królowa chciała pozostawić pamięć swoich rządów po swoich poprzednikach. Ważący 33 tony dzwon Godunowa przetrwał niecałe 50 lat i wybuchł pożarem. Ten sam los spotkał dzwon stworzony za Aleksieja Michajłowicza Romanowa, którego waga wynosiła 130 ton.
Car Bell został odlany w 1736 roku, jednak wyciągnięto go z wykopu dopiero po prawie 100 latach ze względu na wagę 200 ton. Dopiero wtedy odkryto odłamany kawałek o wadze 11 ton. m zainstalowano w miejscu, gdzie został stoi teraz. Spory o konieczność odbudowy nie ustępują, ale nie podejmowano prób jej realizacji.
Pomnik Kuzmy Minina i Dmitrija Pożarskiego
Pomnik Minina i Pożarskiego jest pierwszym dużym pomnikiem w Moskwie, ustawionym na Placu Czerwonym przed Soborem Wasyla Błogosławionego. Wcześniej świątynie, łuki itp. były otwierane na cześć ważnych wydarzeń. Na 200-lecie II Armii Krajowej i zwycięstwo 1612 r. nad interwencjonistami w 1803 r. zaproponowano stworzenie kompozycji rzeźbiarskiej. Miała wcielić się w rolę przywódców milicji – księcia Dmitrija Pożarskiego i naczelnika Kuźmy Minina.
To oni zorganizowali odwet dla zdobywców polsko-litewskich i szwedzkich w Niżnym Nowogrodzie, gdzie pomnik był przeznaczony. Ale pomnik pozostał w stolicy.
Zainstalowany w 1818 r. przed Górnymi Wierszami Handlowymi, podczas przebudowy placu został przeniesiony do katedry. Pomnik, którego powstanie pochłonęło 18 ton miedzi i mosiądzu i odlano jednocześnie, stał się prawdziwą ozdobą placu.
Arsenał
Między wieżami Nikolskaja i Troicka, w pobliżu muru Kremla, znajduje się Cejchgauz lub Arsenał. Budynek ten, wzniesiony dekretem Piotra I w 1736 r., miał służyć nie tylko jako magazyn broni, ale także jako muzeum, w którym eksponowano wojskowe sztandary, broń i mundury.
Budowa dwupiętrowego budynku w kształcie trapezu z dużym dziedzińcem trwała ponad 30 lat. W 1812 został wysadzony w powietrze. Prace rekonstrukcyjne prowadzono do 1828 r. Obecnie fasadę zdobią głębokie łukowe okna ustawione parami i fryzy.
Wysokość Arsenału wynosi ponad 30 m, dlatego mur Kremla, który nie przepuszcza światła, musiał zostać obniżony. W 1819 r. wzdłuż budynku ustawiono 875 armat odbitych od Francuzów, w 1960 r. kolekcję uzupełniono o armaty, które wcześniej stały w Zbrojowni. W samym Arsenale mieści się obecnie administracja i koszary Biura Komendanta Kremla.