Najbardziej romantyczna i niezwykła budowla Tatarstanu znajduje się na terenie Kremla. Wieża Syuyumbike w Kazaniu to miejsce, które odwiedza każdy gość miasta. Otaczają go legendy, podsycane miłością do swojej historii. Na początku turyści z centralnej Rosji nie znajdą w budynku niczego niezwykłego: być może bardzo przypomina wieżę Spasską Kremla moskiewskiego. A przyglądając się uważnie, poczujesz osobliwe piękno konstrukcji. Zasłyszane legendy, w które bogaty jest Kazań, uzupełnią otrzymane wrażenia. Dziś budynek jest jednym z symboli Tatarstanu. Turyści zainspirowani tajemnicami i legendami kupują pamiątki przedstawiające wieżę.
Historia budowy
Historia budowy wieży ma więcej pytań niż odpowiedzi. Wyjaśnia to fakt, że dokumenty archiwalne zostały zniszczone podczas zdobywania Kazania. Późniejsze plany i rysunki spłonęły podczas pożaru, więc nie można określić dokładnego czasu budowy atrakcji. Możesz operować na niektórych danych:
- Plan z 1717 r. odzwierciedla tę strukturę. Tak więc krzywa wieża została zbudowana wcześniej.
- Adam Olarius odwiedził Kazań w 1638 roku. Dokładnie przestudiował miasto i sporządził plan: nie ma na nim wieży. Więc został zbudowany później.
- Jednak badania przeprowadzone przez archeologów wykazały, że budowla została wzniesiona w okresie od 1645 do 1650 roku.
I nie ma danych o tym, kto zaprojektował budowlę, czy została zbudowana z rozkazu miejscowych gubernatorów, czy samego króla.
Architektura
Ten budynek przypomina wieżę Eiffla w Paryżu: jest także symbolem stolicy, Kazania. Jednocześnie budynek należy do typu krzywych wież, jak Piza. I dość trudno jednoznacznie zdefiniować styl architektoniczny: tradycje rosyjskiej architektury są ściśle splecione z motywami tatarskimi. Główne elementy projektu zostały szczegółowo opisane przez badaczy:
- Jako fundament budowniczy wykorzystali dębowe słupy. Z biegiem czasu pod ciężarem konstrukcji spadły o 2 metry.
- Cementu wówczas nie znano: jego rolę w spajaniu cegieł odgrywała zaprawa wapienna.
- Krawędzie poziomów zmiękczane są wałkami z czerwonej cegły. Te elementy konstrukcyjne zapobiegają erozji wiatrowej.
- Dolne 3 poziomy mają kształt sześcienny. Mają zasadzkę z lukami: to cecha rosyjskich strażnic. Kolejne 4 w przekroju mają ośmiokąty. Ostatni poziom to wieża strażnicza.
- Projekt kończy się iglicą z półksiężycem, godłem muzułmanów. Jest mało prawdopodobne, aby był w czasie budowy.
- Wielkość konstrukcji jest imponująca: od poziomu gruntu do iglicy wynosi 58 metrów. Jak na szacowany czas budowy wysokość jest znacząca.
Elementy tatarskie można prześledzić w ornamentach, splotach kratowych, ozdobnych wstawkach. Korzystnie rozcieńczają surowy styl moskiewski.
Nazwa
Nie da się jednoznacznie powiedzieć, dlaczego tak nazwano budowlę. Aby jednak zbliżyć się do prawdy, wystarczy przestudiować znane fakty. Po upadku Kazania w 1552 roku i śmierci Chanatu nastąpiły smutne wydarzenia:
Ale nie można po prostu zniszczyć pamięci o wydarzeniach historycznych: legenda o bohaterskiej obronie Kazania i jego obrońców była przekazywana z ust do ust. Prawdopodobnie w kolejnych latach, kiedy gubernator wraz z podległymi mu wojskami osiedlił się na Kremlu i odbudował budynek, wymyślono bajkową opowieść o ostatniej królowej Syuyumbice i strażnicy.
legendy
Niezwykła budowla zrodziła wiele legend:
- Iwan Moskiewski postanowił podbić Kazań, słysząc tylko o cnocie i pięknie regenta Syuyumbike. Ale dumna wdowa odmówiła zdobywcy. W wyniku długiego oblężenia miasto zostało zdobyte. Syuyumbike nie miała wyboru: zgodziła się zostać żoną Iwana IV, aby powstrzymać niszczenie chanatu, ale postawiła warunek. Prezentem ślubnym powinna być wieża, symbol miłości Iwana Moskwy. Na jej prośbę rosyjski książę zbudował wieżę w 7 dni. Podczas uczty weselnej młoda panna młoda wspięła się na ostatni poziom, aby po raz ostatni spojrzeć na ukochany Kazań. Tam zamieniła się w pięknego łabędzia i odleciała od zdobywcy.
- Cnotliwa Syuyumbike pochowała swojego męża Safa Giraya i wzniosła nad jego grobem mauzoleum, czyli wieżę. Budynek przetrwał oblężenie Kazania, a następnie służył jako strażnica.
- Cnota Soomyubike zadowoliła jej poddanych. W dowód wdzięczności zbudowali na własny koszt wieżę strażniczą i podarowali ją pani.
- Romantyczny budynek spełnia życzenia. To prawda, że wystarczy prosić o miłość. Aby życzenie się spełniło, warto oprzeć się o wieżę i pomyśleć o ukochanych.
- Po zdobyciu Kazania Rosjanie nieco zmienili i uzupełnili wieżę strażniczą, która znajdowała się w tym samym miejscu.
- Na iglicy znajduje się piłka. Muzułmanie z Tataru twierdzili, że zrobiono go z najczystszego złota. A co najważniejsze: w środku znajdują się najważniejsze dokumenty dla mieszkańców regionu Wołgi, które mogą „odwrócić” historię.
Niestety to tylko piękne legendy. Wdowa Safa Girej nigdy nie spotkała Iwana IV: jakiś czas wcześniej została oddana za żonę księciu Kasimowa. Tam dawna regentka mieszkała aż do jej śmierci: fakt ten potwierdzają księgi katastralne. Podstawą drugiej opowieści było to, że na rok przed ostatnim atakiem na Kazań ambasadorowie seid Kul-Sharif i tiumeński książę Birbas zaproponowali przeniesienie regentki i jej młodego syna jako zakładników. Dyplomaci uważali, że jeńcy królewscy powinni być kluczem do pokoju chanatu kazańskiego i państwa moskiewskiego. Iwan Wasiljewicz odmówił.
Zasługi ostatniej królowej Chanatu Kazańskiego nie budzą wątpliwości. Ale nie ma dowodów na to, że wieża została zbudowana za jej panowania. Turyści są zaproszeni do sprawdzenia na własne oczy, jak wieża spełnia to, czego sobie życzą. A fakt, że szczątki kazańskiego chana są pochowane pod wieżą, obalają prowadzone badania archeologiczne. Nie można udowodnić ani obalić przedostatniego oświadczenia: żadne dokumenty nie są dostępne. Poza tym dość dziwne jest, że ocalał osobny budynek, kiedy wszystko na Kremlu zostało spalone i zniszczone.
A ostatnia legenda została dość łatwo zdemaskowana. W latach 70. XX wieku namiętności okazały się tak silne, że władze miasta postanowiły otworzyć tajemniczy bal. W obecności starszyzny muzułmańskiej został starannie usunięty i przepiłowany. Wewnątrz okazało się, że jest puste, a materiał, z którego wykonane jest jabłko, to mosiądz. Ale wtedy narodziła się nowa legenda: najważniejsze dokumenty zostały skradzione i ukryte, aby nigdy nie zwyciężyła sprawiedliwość. Cóż, tajemniczy budynek nadal zadziwia!
Interesujące fakty
Wokół najsłynniejszej wieży Tatarstanu kryje się wiele niezwykłych rzeczy:
- Budynek posiada silne nachylenie w kierunku wschodnim. To jedyna krzywa wieża na terenie nie tylko Tatarstanu, ale także Rosji.
- Archeolodzy twierdzą, że w tym miejscu zbudowano strażnicę. Był używany przez Tatarów w obronie twierdzy.
- Podobny budynek można znaleźć w zespole dworca kolejowego Kazańskiego w Moskwie: architekt Szczuszew wykorzystał niektóre motywy.
- Po raz pierwszy budynek wskazano na planie architektonicznym z 1717 roku. Być może to na wcześniejszych rysunkach spłonął podczas pożaru.
- Błąd podczas prac budowlanych spowodował przechylenie wieży. Ale w 1930 r. pod pierwszą kondygnację przeniesiono ramę: to na chwilę zatrzymało proces destrukcji, wieża przestała się walić.
- Dziś stok ma 198 cm.Powtarzające się prace wzmacniające przeprowadzono w latach 80-tych ubiegłego wieku.
- Cztery górne kondygnacje mają przekrój ośmiokątny: w ten sposób budowniczowie zaoszczędzili do 20% cegieł, zaprawy i jednocześnie zmniejszyli obciążenie konstrukcji wiatrem.
- Jest mało prawdopodobne, aby półksiężyc wieńczący iglicę znajdował się na swoim miejscu za czasów Iwana Moskiewskiego: wtedy wszystkie symbole muzułmanów zostały wymazane.
- Obecnie perła Tatarstanu jest bardzo popularna: sprzedawane są pamiątki, kubki z jej wizerunkiem oraz kolorowanka dla dzieci.
Turyści uwielbiają spacerować po tajemniczej wieży. Szczególnie pięknie prezentuje się w nocy, gdy jest oświetlony zielonymi lampkami. W tym czasie można oszacować kąt nachylenia spadającej konstrukcji.
Gdzie się znajduje i jak się tam dostać
Wieża znajduje się na terenie rezerwatu architektonicznego kazańskiego Kremla. Jego adres to 420111, Kazań, Kreml. Na własną rękę możesz dojechać metrem do stacji Kremlevskaya, a następnie przejść się do wejścia. W razie potrzeby łatwo się tam dostać komunikacją lądową: autobusy 6, 15, 29, 35, 35a, 37, 47, 74, 74a, 75 dowiozą gościa na przystanki „TsUM”, „Stadion Centralny”, „ Pałac Sportu”.