Kreml kazański to wyjątkowy zespół architektoniczno-historyczny. Żaden z turystów nie pozostaje obojętny na jego niezwykłe piękno: islam i prawosławie, budowle militarne i pokojowe współistnieją tu w przedziwny sposób. Charakter budowli pozwala wyobrazić sobie, jak terytorium Chanatu Kazańskiego zostało przyłączone do Moskwy. Opierając się na historii zabudowy na przestrzeni 5 wieków, można też ocenić, jak rozwijała się nowa część państwa. Rząd Tatarstanu dba o zachowanie historycznego wyglądu zespołu. Pomimo tego, że na terenie prowadzone są prace konserwatorskie, przyjemnie jest spacerować po Kremlu: na szlakach turystycznych są znaki informacyjne, nie można się zgubić.
Fabuła
Konwencjonalnie historię kazańskiego Kremla można podzielić na okresy:
W 2000 roku Kreml Kazański został wpisany na listę zabytków UNESCO. Nad bramą wjazdową znajduje się odpowiedni znak.
Architektura
Po upadku Kazania w 1552 roku z rozkazu Iwana Groźnego zniszczono wszystkie meczety, pałace i pomieszczenia pomocnicze Kremla. Ale natychmiast wydał drugi rozkaz: odbudować Kreml, aby twierdzę wykorzystać jako fortyfikacje. Pskowscy architekci Postnik Jakowlew i Iwan Shiryai otrzymali rozkaz do pracy. Pod ich kierownictwem ziemne mury zastąpiono kamiennymi, wycięto strzelnice. Na terenie zbudowano świątynie zgodnie z tradycjami szkoły pskowskiej.
W XVII wieku mury nabrały charakterystycznych cech: jaskółczy ogon, zwężone strzelnice. W tym czasie kazański Kreml w architekturze zaczął przypominać moskiewski; jako obiekt wojskowy był absolutnie nie do zdobycia. Wiek XVIII przyniósł zmiany w życiu politycznym prowincji. Kreml przestał interesować władze jako obiekt fortyfikacyjny, ale ukształtował się jako ośrodek rosyjskiej kultury prawosławnej. Trwa renowacja spalonych świątyń. Dzisiejszy Kreml Kazański to symbioza tatarskich i rosyjskich (pskowskich) szkół architektonicznych. Warto zauważyć, że nie tłumią, ale harmonijnie się uzupełniają.
osobliwości miasta
Niektóre zabytki Kremla zostały odrestaurowane (meczet Kul-Szarif). Ale to czyni je jeszcze piękniejszymi i znaczącymi: ludzie doceniają i pamiętają ich historię. Inne przebudowywano w różnym czasie. I zgodnie z tymi kamieniami milowymi możesz zbadać, jak rozwijał się region. Oglądanie Kremla nie tylko cieszy oko, ale także wzbogaca osobowość.
Wieża Syuyumbike
Mieszkańcy Kazania bardzo lubią opowiadać tę poetycką historię gościom miasta. Siedmiopoziomowa wieża naprawdę istnieje i znajduje się na terenie Kremla. Ta konstrukcja należy do typu wież spadających: ma zauważalne nachylenie. A żeby było interesujące dla turystów, opowiadają piękną legendę. Iwan, wówczas jeszcze tylko książę moskiewski, usłyszał o pięknie władcy chanatu kazańskiego – Syumbika. Wysłał do niej swatów, proponując, że zostanie jego żoną, obiecując, że złoży wszystkie bogactwa Rosji u jej królewskich stóp. Ale dumna wdowa odmówiła.
Właśnie z powodu tej odmowy książę moskiewski wyruszył na kampanię przeciwko Kazaniu. Oblegał miasto i groził zniszczeniem wszystkich mieszkańców, zniszczeniem wszystkich domów i meczetów, jeśli Syuyumbike odmówi zostanie jego żoną. Syuyumbike jest zmuszona się zgodzić, ale stawia przed Iwanem Wasiljewiczem pozornie niewykonalny warunek: zbudować najwyższą wieżę w tydzień. Pan młody akceptuje ten warunek, a jego możliwości pozwalają mu postawić konstrukcję w siedem dni. W tym samym czasie jeden dzień spędziliśmy na jednym poziomie.
Syuyumbike ze smutkiem siedział na uczcie weselnej. Nie chciała wyjeżdżać z Kazania. Królowa poprosiła męża o pozwolenie na wspięcie się na sam szczyt wieży, by po raz ostatni spojrzeć na miasto. Stojąc na ostatnim poziomie, machała rękami i… Następnie do wyboru są dwa zakończenia:
W rzeczywistości na rok przed ostatnim atakiem na Kazań Syuyumbike poślubił Kasimowa Khana Shah-Ali. Mieszkała z nim aż do śmierci, potwierdzają to księgi skrybów miasta Kasimov. I nigdy nie spotkała Iwana Wasiliewicza, chociaż być może wiedział o jej pięknie i życzliwości. Teraz turyści nie mają wstępu do wieży. Ale zawsze możesz obejrzeć budynek z zewnątrz, posłuchać legendy.
Kościół pałacowy (Vvedenskaya)
Po udanym ataku na Kazań Iwan Groźny podjął wszelkie środki, aby utrzymać podbite terytoria. Od 1552 r. miastem rządził wojewoda prawosławny, potem zmieniła się pozycja. Sprawami regionu zajmował się gubernator. W tym samym czasie na terenie dawnego chanatu rozpoczęło się przymusowe twierdzenie o prawosławiu. Zamiast niszczonych meczetów budowano kościoły. A na miejscu cerkwi Vvedenskaya znajdował się meczet Chana Nurgali.
Nie udało się ustalić dokładnej daty budowy, ale jest ona wskazana na planach Kremla z 1665 roku. Był to kościół domowy, modlili się w nim gubernator, członkowie jego rodziny i oddział. Nabożeństwo prowadził ksiądz, na który zaproszono psalmistów. Po pożarze w 1815 r. w ocalałych piwnicach składowano proch. Później (w XIX w.) świątynia została przebudowana: zaczęła mieć 3 granice. Ponownie wysłała domowy kościół dla gubernatora i jego rodziny. Świątynia została poświęcona ku czci Zesłania Ducha Świętego.
Po rewolucji październikowej kościół przeżywał ciężkie czasy:
Dekret prezydenta Rosji o zwrocie znacjonalizowanego mienia Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej wpłynął na życie cerkwi. Został przywrócony, ale Kościół nie został zwrócony. Obecnie mieści się w nim Muzeum Historii Państwowości Tatarów. Sam budynek jest interesujący dla turystów: jest doskonale zachowanym przykładem wczesnego rosyjskiego baroku.
Pałac Prezydencki
Do 1552 r. w tym miejscu znajdował się pałac chana. Zawierał wiele struktur:
Pałac został zniszczony po zdobyciu Kazania, ale część budynków ocalała. W XVIII wieku na miejscu pałacu chana wybudowano dom komendanta głównego. Jednak w 1848 r. konieczne stało się wybudowanie bardziej przestronnego i nowoczesnego budynku. Za podstawę przyjęto projekt architekta Tona. Nic dziwnego, że budynek przypomina Wielki Pałac Moskiewskiego Kremla: został również zbudowany przez Tona.
W budynek wpisano pozostałości zabudowań pałacu chana. Nadają wnętrzu oryginalności i wyrafinowania. Pałac zawsze był budynkiem urzędowym: najpierw mieszkał w nim generał-gubernator, potem mieścił się rząd Tatarskiej Autonomicznej SRR, dziś służy jako rezydencja prezydenta Tatarstanu.
Meczet Kul Szarif
Ten meczet to nowy budynek. Został zbudowany zamiast dawnego meczetu katedralnego zniszczonego w 1552 roku. 4 szturm na Kazań dla Iwana Moskwy zakończył się sukcesem: ostatecznie twierdza została zdobyta. A ostatnimi obrońcami byli młodzi shakirdowie, uczniowie medresy w meczecie katedralnym, prowadzeni przez mentora – imama seida Kul-Sharifa. Przed ostatnią bitwą w twierdzy nie było ani kropli wody: źródło zostało zniszczone, ale nikt się nie poddał, wszyscy zginęli. Odwaga 14-letnich chłopców i starszego mułły wstrząsnęła namiestnikiem Wielkiego Księcia.
Nie wystarczy pokonać wroga, konieczne jest również utrzymanie okupowanego terytorium. Iwan Groźny rozumiał to bardzo dobrze. Dlatego zniszczono meczety w Kazaniu, zakazano praktykowania islamu, a dla mieszkańców wyznaczono Strefę Osiedlenia. Jako pierwszy zginął katedralny meczet Kremla. Z biegiem czasu sytuacja polityczna na wschodzie Rosji uległa zmianie. W XVIII wieku Katarzyna Wielka odwiedziła Kazań, była zadowolona z ciepłego przyjęcia Tatarów i chciała spełnić ich prośby. Oczywiście pierwszym z trzech jest umożliwienie otwartego praktykowania islamu.
Ale wtedy nie było mowy o odbudowie Meczetu Katedralnego na Kremlu. To pytanie pojawiło się po raz pierwszy w latach 90. XX wieku. W 1995 roku prezydent Tatarstanu podpisał dekret o odrestaurowaniu meczetu, od razu ogłosił konkurs na najlepszy projekt. Kto by pomyślał, że pamiętniki prowadzone przez gubernatora Kurbskiego, sojusznika Iwana Groźnego, pomogą architektom! Oczywiście nie mógł znać nazw niektórych części budowli, ale opisał budowlę bardzo szczegółowo i w przenośni, zanim została zniszczona.
Teren zabudowy wyznaczono w miejscu lokalizacji Szkoły Junkera i przyległego placu apelowego. Prace rozpoczęły się w 1996 r., a zakończyły w 2005 r. Przeprowadzono je z prywatnych darowizn (łącznie 400 mln rubli). Nazwa została określona sama.
Meczet został nazwany na cześć ostatniego obrońcy miasta (i islamu) – Imama Seida Kul-Sharifa. Odbudowa meczetu uważana jest za symbol odrodzenia narodowych tradycji Tatarstanu. Teraz nabożeństwa odbywają się w Meczecie Katedralnym, ale turyści mogą go odwiedzić z przewodnikiem, zapoznać się z architekturą i malarstwem muzułmańskim – szamail. Jednocześnie ważne jest przestrzeganie zasad, aby nie urazić uczuć muzułmanów.
Katedra Blagoveshchensky
Już w 1552 roku na terenie Kremla zbudowano małą drewnianą świątynię. Został konsekrowany na cześć Zwiastowania Najświętszej Bogurodzicy. Świątynia stała się katedrą. Gury (Rugotin) został mianowany pierwszym arcybiskupem Kazania. Ale po 3 latach powstała ogromna diecezja, która rozciągała się aż po wschodnie granice i obejmowała Syberię. Potrzebna była nowa, bardziej przestronna katedra. Dlatego na miejscu starego kościoła zaczęto budować nowy budynek.
Materiał znaleziono niedaleko: na przeciwległym brzegu Wołgi znajdowały się złoża białego wapienia. A Iwan Groźny kazał sprowadzić mistrzów z Pskowa. Do budowy przybyło 80 murarzy, a wszystkim kierowali Postnik Jakowlew i Iwan Szirjaj. Świątynia okazała się najbardziej wysuniętym na południe zabytkiem architektury pskowskiej. W 1562 roku ukończono budowę, Gury konsekrował nową katedrę.
Pomimo kamiennej budowli świątynia kilkakrotnie spłonęła. Szczególnie niszczycielski był pożar z 3 września 1815 roku. Zginęło całe archiwum prowincji kazańskiej, które były przechowywane w katedrze. Budynek nie był restaurowany przez dwa lata. W 1841 roku odbudowę zakończono budową domu biskupiego. Arcybiskup zbliżył się do katedry.
Podczas przewrotu październikowego świątynia została poważnie uszkodzona: Armia Czerwona tak naprawdę nie dbała o bezpieczeństwo katedry, uderzyła w kopuły bezpośrednim ogniem. Wszystkie głowy zostały zniszczone. Ale nieszczęście świątyni na tym się nie skończyło: najpierw została zamknięta, potem przekazana konserwatorom, a potem ponownie zamknięta. Kosztowności zostały rozgrabione, wiele zaginęło. Po pewnym czasie otrzymano rozkaz rozebrania ganku na cegły, usunięcia drzwi. Sama świątynia cudem ocalała.
W latach 70. i 80. budynek odrestaurowano. Z pierwotnej architektury pochodzą filary połączone łukami, centralna bryła, nawy boczne, część fresków. Teraz katedra została zwrócona Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Arcybiskup Kazań Anastasy konsekrował go w 2005 roku. Turyści mogą zobaczyć świątynię z zewnątrz, podziwiać pomnik architektury pskowskiej, służyć i zwiedzać celę Guriego Kazańskiego, modlić się przed obrazem Zbawiciela Nieuczynionego Rękami z XVI wieku.
Klasztor Spaso-Preobrazhensky
Terytorium dawnego Chanatu Kazańskiego zostało zasiedlone przez prawosławnych. Taka była polityka Iwana Groźnego, by rozwijać bogate ziemie. Ale bez klasztorów (męskich i żeńskich) niemożliwe byłoby prowadzenie wszystkich działań: w XVI wieku były one ośrodkiem kultury iw dużej mierze przyczyniały się do jedności narodu rosyjskiego. Po upadku Kazania w 1552 roku Kreml pozostał centrum administracyjnym i kulturalnym. Nic dziwnego, że na jego terytorium powstał klasztor Spaso-Preobrazhensky. Jego zadaniem było stać się twierdzą prawosławia w regionie.
Do organizacji powołano archimandrytę Barsanuphiusa. W młodości spędził kilka lat w niewoli tatarskiej, znał język i obyczaje muzułmanów. A w 1556 rozpoczęto budowę. Klasztor znajdował się na niewielkim obszarze: niecały hektar. Nie można było go rozbudować: z dwóch stron był zamknięty resztkami muru twierdzy, a z trzeciej – płotem, który później dotarł do świątyni Cypriana i Justyni, która później została dołączona do klasztoru.
Bardzo szybko klasztor Przemienienia Pańskiego zaczął odgrywać ważną rolę w życiu prawosławnego regionu Wołgi. Odwiedzany przez pielgrzymów, pod względem bogactwa i znaczenia przewyższał go klasztor Wniebowzięcia NMP, znajdujący się w mieście Swijażsk. Niemniej jednak, kiedy Katarzyna Wielka w 1764 roku zażądała przypisania stopni klasowych do klasztorów, Uspieński otrzymał pierwszy, a Spaso-Preobrażenski – drugi. A w całym imperium tylko 59 klasztorów otrzymało drugą klasę. Na cmentarzu klasztornym pochowano sławnych prawosławnych mieszkańców Kazania: naukowców, księży, kupców. Arcybiskup Gury, arcykapłan miasta, został tam pochowany jako pierwszy.
Klasztor czcił kapliczki:
Po rewolucji październikowej na terenie założono miasto wojskowe. Zakonnicy Benedykt i Warsonofowie wraz z zakonnicami z klasztoru Bogoroditsky uratowali część sanktuariów. W kolejnych latach zespół architektoniczny uległ niemal całkowitemu zniszczeniu. Dziś turyści mogą podziwiać odrestaurowany budynek Bractwa, zobaczyć podziemia Katedry Przemienienia Pańskiego oraz podziemia kościoła św. Mikołaja Wojownika z białego kamienia.
Budynek biurowy
Architekt Kaftyrev V.I. rozpoczął prace nad projektem w 1767 roku. Postawił sobie cel: wybudować budynek, w którym odbywałyby się oficjalne przyjęcia, w którym działałby gubernator i jego pomocnicy. Pierwsze piętro budynku przeznaczone było na pracę obecności, drugie na bale i audiencje. Paweł I odwiedził Kazań w 1798 roku, a w Kancelarii Prowincji odbył się bal na jego cześć. Cesarza uderzyła bogata dekoracja sali, akustyka sali. Po raz pierwszy w życiu prowincji na imprezę towarzyską zaproszono nie tylko prawosławnych, ale także duchowieństwo muzułmańskie oraz kupców tatarskich z rodzinami.
Budynek został przebudowany i przebudowany w XX wieku. Do 2017 roku w budynku pracowały:
W maju 2017 roku władze przywróciły dawny wygląd urzędu. Okazało się, że oprócz przeanalizowania przegród konieczne jest wzmocnienie fundamentu. Po zakończeniu prac lokal zostanie przekazany Muzeum Historii Państwowości Narodu Tatarskiego i Republiki Tatarstanu.
Budynek konsystorza
Bez konsystorza niemożliwe jest zarządzanie sprawami ogromnej diecezji kazańskiej. Urządzenie powstało w 1739 roku. A do jego funkcjonowania konieczne jest wybudowanie budynku, w którym mieliby się znajdować urzędnicy z kościoła. Na konsystorzu decydowali, kto i przez ile lat ekskomunikować z kościoła, rozpatrywać wnioski o rozwód, nakładać kary na bluźnierców. Obok siebie pracowali księża i urzędnicy klasowi. Władza konsystorza była silniejsza niż władza pojedynczego biskupa.
Historyczne znaczenie Konsystorza Kazańskiego zostało ustalone wierszem przez przyszłego pisarza A.M. Gorzki. Tutaj on (wtedy Aleksiej Peszkow) został ekskomunikowany przez 7 lat za próbę samobójstwa. Pierwotny budynek został całkowicie zniszczony przez pożar w 1815 roku. A ten, który dziś oglądają turyści, powstał na bazie stajni biskupiej w 1815 roku. Turyści mogą zobaczyć konsystorz z zewnątrz, ale nie będą mogli wejść do środka: znajduje się tam Instytut Historii Akademii Nauk Republiki Tatarstanu.
dom biskupi
W pobliżu Katedry Zwiastowania NMP znajdował się dom biskupa. Gury był pierwszym księdzem, który tam zamieszkał. Budynek został zbudowany z drewna, ale na początku XVII wieku został przebudowany na kamień. Dom popadł w ruinę, w połowie XVIII wieku mieszkało się w nim niebezpiecznie, a metropolita Veniamin wyprowadził się z miasta. W 1815 roku budynek został doszczętnie zniszczony przez pożar. Biskup musiał jechać na nabożeństwo.
Osobistym kosztem Mikołaja I w 1829 r. na miejscu spalonego domu wybudowano dwupiętrowy pałac. Budynek był kościołem, od 1909 do rewolucji październikowej – schroniskiem dla chłopców. W XX wieku dobudowano kolejne piętro, ale w XXI wieku przywrócono dawny wygląd. Pałac Biskupi reprezentuje architekturę późnego klasycyzmu. Instytucje znajdują się wewnątrz, dzięki czemu budynek można oglądać z zewnątrz.
Szkoła Junkera
Budynek został zaprojektowany przez architekta Piatnickiego w 1840 roku. Początkowo służył jako koszary dla kantonistów. Ale już we wrześniu 1866 r. budynek przekazano szkole podchorążych. Początkowo przeszkolono 200 podchorążych, następnie liczebność personelu wzrosła do 400. W 1909 r. szkołę podchorążych przekształcono w wojskową.
Ukończył w różnych latach:
Budynek jest próbką oficjalnego stylu Pavlovian Empire. Obecnie mieści muzea i Galerię Khazine.
Budynek wartowni
W XVI wieku miejsce to było siedzibą wojewody i usług władcy. Ale w XIX wieku potrzebny był budynek odwachu. Budynek 3 kondygnacyjny murowany z cegły tynkowanej, profil w kształcie litery L, dach dwuspadowy. Brak dekoracji elewacji. W 1998 roku przeprowadzono renowację na dużą skalę.
Muzea
Kreml kazański to miejsce, w którym na zwiedzających czekają różne muzea. Turyści mogą zapoznać się z wystawami stałymi i czasowymi, uczestniczyć w kursach mistrzowskich, a nawet zorganizować własne wakacje. Prawie wszystkie sale wyposażone są w interaktywne ekrany, które pomagają w pełniejszym zapoznaniu się z wystawami. Ogłoszenia wydarzeń pozwolą określić wiek zwiedzających: niektóre ekspozycje przeznaczone są tylko dla dorosłych turystów, inne zainteresują również dzieci.
Muzeum Historii Naturalnej Tatarstanu
To nowe centrum badawczo-edukacyjne przyjęło pierwszych gości w 2005 roku. Wyjątkowa ekspozycja stała się interesująca dla dzieci i dorosłych.
Pierwsze piętro przedstawia historię mineralogii i astronomii. Turystom oferujemy:
Na drugim piętrze znajduje się wyjątkowa ekspozycja paleontologiczna. Zwiedzający zobaczą płytę z odciskami pozostawionymi przez paragada 225 milionów lat temu. Szczególnie interesujące są mamut i tarbozaur. Oprócz regularnych wycieczek w muzeum odbywają się jednorazowe imprezy tematyczne przeznaczone dla określonego wieku zwiedzających.
Muzeum Historii Państwowości Tatarstanu
Muzeum Historii Państwowości Narodu Tatarów i Republiki Tatarstanu znajduje się w sercu Kremla Kazańskiego. Prezentuje wystawy poświęcone:
Warto zauważyć, że muzeum szeroko wykorzystuje postępowe technologie komputerowe. Na dużym ekranie emitowane są filmy ilustrujące wydarzenia z życia Tatarów.
Muzeum na dziedzińcu armat
W XVI i XVII wieku Kazań stał się najważniejszą placówką Rosji na wschodzie. Ale transport broni był długi i kosztowny, więc pod koniec XVII wieku na mocy suwerennego dekretu na terytorium kazańskiego Kremla utworzono Stocznia Armat. Początkowo znajdował się dół do odlewania armat, obok – mieszkania oficerskie, później – stołówka żołnierska.
Po gruntownej renowacji, która zakończyła się w 2014 roku, zwiedzający mają możliwość zapoznania się z ekspozycją stałą i czasową. Turyści zapoznają się z historią rosyjskiej broni. Wnętrza wnętrz przyczyniają się do całkowitego zanurzenia się w historii. Wykłady i wystawy odbywają się na terenie Cannon Yard Museum, nawet projektanci mody prezentują nowe kolekcje.
Muzeum Kultury Islamu
To jedyne muzeum w Rosji, które opowiada o islamie i kulturze muzułmańskiej. Znajduje się w podziemiach meczetu Kul Szarif. Muzeum zostało otwarte niedawno, w 2006 roku.
Cel muzeum:
W 2014 roku fundusz muzealny został uzupełniony o nowe unikatowe eksponaty.
Muzeum Historii Katedry Zwiastowania
Niewiele katedr prawosławnych posiada ekspozycje muzealne. Muzeum Historii Katedry Zwiastowania NMP opisuje rozległą warstwę historii: od 1552 roku do dni ostatnich. Ekspozycja prezentuje ponad sto pozycji, a wśród nich:
Zwiedzający zapraszani są do zanurzenia się w historii za pomocą interaktywnych technologii. Na ekranie pojawia się film o ikonie Matki Bożej Kazańskiej „Orędownika”.
Centrum Ermitażu-Kazań
To wyjątkowe muzeum. Najpierw, począwszy od 1997 roku, Państwowe Muzeum Ermitażu w Sankt Petersburgu organizowało ekspozycje tematyczne na terenie Kremla Kazańskiego. Od 2005 roku Ermitaż-Kazań jest stałym przedstawicielstwem Ermitażu w Petersburgu.
Odwiedzającym oferujemy:
Muzeum wykorzystuje interaktywne technologie, które pomagają lepiej zrozumieć historię Rosji i Tatarstanu.
Sala Wystawowa “Maneż”
Od junkrów wymagano umiejętności jazdy konnej, dlatego w 1880 r. zbudowano ujeżdżalnię, aby trenować konie wojskowe i ujeżdżeniowe. Teraz ten budynek znajduje się w najbardziej przejezdnym miejscu: odwiedzający Kreml nie mogą przejść obok. To właśnie i doskonałe światło dzienne zadecydowało o przeznaczeniu budynku: od października 2009 roku funkcjonuje jako hala wystawiennicza. Pierwsza wystawa to „Rosja. XX wiek na fotografiach. Dziś tradycją stało się organizowanie w Manege programów noworocznych i świątecznych dla dzieci i dorosłych. Często odbywają się kursy mistrzowskie, wśród których wyróżnia się nauka sztuki ebru.
Utracone budynki i budowle
Ale nie wszystkie historyczne budowle kazańskiego Kremla przetrwały do dziś. Czekał smutny los:
Turyści mogą zobaczyć te zabytki tylko na zdjęciach.
Badania archeologiczne
Kreml kazański jest miejscem ciągłej pracy naukowej:
Ostatnie prace archeologiczne przeprowadzono w latach 90-tych XX wieku. Naukowcy udowodnili, że Katedra Zwiastowania nie została zbudowana na zniszczonym meczecie.
Godziny otwarcia i ceny biletów
Turyści są zapraszani do odwiedzenia Kremla Kazańskiego o każdej porze dnia. Wchodząc przez Wieżę Spaską, goście wchodzą na terytorium przez całą dobę. Jeśli zwiedzający chcą wejść do rezerwatu przez Wieżę Tainitskaya, mogą to zrobić:
Zwiedzanie terytorium Kremla kazańskiego jest bezpłatne dla wszystkich kategorii obywateli. Ale będziesz musiał wydać pieniądze na chodzenie do muzeów, na pokazy i wystawy tematyczne. Wiele muzeów oferuje bilety ulgowe dla dzieci, uczniów, studentów, osób niepełnosprawnych i emerytów. Jeśli zwiedzający kupi jeden bilet na zwiedzanie wszystkich muzeów Kremla, otrzyma zniżkę na wystawy tematyczne i ekspozycje. Kosztuje jednego 700 rubli.
Wycieczki
Samodzielne zwiedzanie rezerwatu architektonicznego jest trudne, zwłaszcza jeśli turysta jest ograniczony czasowo. Wycieczki pomogą gościom poznać i usystematyzować fakty historyczne i lokalne legendy. Prowadzą je lokalni historycy i naukowcy, którzy znają kompleks i potrafią o nim opowiedzieć.
Zwiedzanie Kazania z wizytą na Kremlu
Jaki jest najlepszy sposób na poznanie Kazania? Oczywiście zarezerwuj wycieczkę krajoznawczą z wizytą na Kremlu! Podróżowanie wygodnym autobusem w towarzystwie przewodnika pozwoli turystom zapoznać się z:
Ale to nie wszystko. Turyści będą mieli pouczający spacer po Kremlu z wizytą w głównych muzeach. Czas przeleci niezauważenie, a miłość do miasta na zawsze pozostanie w sercach turystów!
Kreml kazański na przestrzeni wieków
Nie ma drugiego takiego miejsca na świecie, w którym tradycje prawosławne i muzułmańskie są tak misternie splecione, gdzie tak ściśle współistnieją kultury rosyjska i tatarska. Aby dowiedzieć się, jak to wszystko się wydarzyło, co przyczyniło się do braterskiej jedności obu narodów, pomoże zwiedzanie niesamowitego rezerwatu-muzeum.
Kompetentny i oddany przewodnik opowie, jak kształtował się Kreml od X wieku do dnia dzisiejszego. Turyści po raz pierwszy usłyszą wiele faktów i hipotez naukowych. Podczas pełnej wrażeń podróży turyści odwiedzą świątynie prawosławne i muzułmańskie, zapoznają się z faktami historycznymi i pięknymi legendami. Ponieważ będziesz musiał dużo chodzić, zaleca się zaproszenie dzieci powyżej 16 roku życia.
Kazań: pierwsze spotkanie
Najbardziej ekscytujące jest pierwsze spotkanie z Kazanem. Dalsze relacje między turystą a miastem zależą od tego, jak przebiega.
Gdzie powinieneś zacząć randkować? Oczywiście z czym pozostawi niezapomniane wrażenie! I ta wycieczka pomoże. Gościa zapraszamy do odwiedzenia:
Przewodnik, pasjonujący się swoją pracą miejscowy historyk, wprowadzi gości w najciekawsze miejsca Kazania, opowie o honorowych i sławnych mieszkańcach miasta, odpowie na wszystkie pytania. Kilka godzin mija jak mgnienie oka. A po pierwszym spotkaniu będziesz chciał znowu i znowu spotykać się z Kazanem!
Gdzie się znajduje i jak się tam dostać
Rezerwat muzealny jest łatwy do znalezienia: znajduje się pod adresem – 420111, Kazań, Kreml. Na własną rękę możesz dojechać metrem do stacji Kremlevskaya, a następnie przejść się do wejścia. W razie potrzeby łatwo się tam dostać komunikacją lądową: autobusy 6, 15, 29, 35, 35a, 37, 47, 74, 74a, 75 dowiozą gościa na przystanki „TsUM”, „Stadion Centralny”, „ Pałac Sportu”. Turyści przyjeżdżający do rezerwatu prywatnym samochodem mogą napotkać trudności z parkowaniem.