Zabytki Bolonii – 30 najciekawszych miejsc

Włochy są kochane przez turystów z całego świata. Ludzie przyjeżdżają tu o każdej porze roku: kraj jest zawsze interesujący. Bolonia to starożytne miasto, w którym na każdym kroku znajdują się zabytki historyczne i kulturowe. Zachował wiele zabytków architektonicznych z różnych czasów. Przyciągają turystów do spacerów pod licznymi arkadami, podziwiania wież, starożytnych budowli, wąskich uliczek wypełnionych szczególną atmosferą życia w antycznych Włoszech. Starożytne parki, kościoły, budynki fascynują swoją odmiennością od wszystkiego innego. Aby wszystko dokładnie zbadać, zajmie to ponad tydzień. Ponadto miasto jest wpisane do katalogu UNESCO jako miasto muzyki. Zabytki Bolonii na długo pozostaną w pamięci. Porozmawiajmy o najpopularniejszych z nich.

Kwadraty Neptuna

Pojawienie się głównego placu miejskiego stało się koniecznością dla handlu targowego, miejscem rozgrywania turniejów rycerskich, festynów ludowych. Z balkonu Pałacu Podesta odczytano wyroki śmierci, apele władz, nowe ustawy. Centrum miasta tworzą dwa sąsiadujące ze sobą place (Piazza Maggiore i Piazza Nettuno). Ostatni plac powstał na polecenie kardynała Cesi w 1565 roku. Rozebrano wszystkie stare budynki przy Placu Wielkiego Miasta.

Pierwszą dekoracją architektoniczną był posąg Neptuna, potwierdzający władzę papieża Piusa IV. Główne walory architektoniczne antycznego okresu życia miasta znajdują się na centralnym placu. Wśród nich są pałace Comunale (Ratusz), Nettuno, Podesta, del Re Enzo, del Banchi, del Notan (Notariusze), starożytny kościół San Petronio. Współczesne wymiary placu tworzą prostokąt o długości 115 mi szerokości około 60 m. Średniowieczne uliczki, słynne krzywe wieże, jasne budynki, antyczna fontanna tworzą szczególne piękno i znaczenie miasta.

Obszar znajduje się w historycznym centrum. Poznaj szczegółową historię wszystkich budynków, biorąc udział w licznych wycieczkach z przewodnikiem po rosyjsku.

Zarezerwuj prywatny transfer z lotniska do hotelu za 3 378 RUB

Fontanna Neptuna

Najstarsza fontanna we Włoszech została zbudowana w 1563 roku. Na zlecenie kardynała Borromeo. Opierał się na pomysłach inżyniera Laurettiego, architekta Lupi. Rzeźby fontanny z brązu wykonała Gianbologna. Symbolicznie działania majestatycznego Neptuna, uspokajającego fale morza, kojarzą się z władzą papieża Piusa IV. Fontanna bywa nazywana „Olbrzymią” ze względu na swoje rozmiary (wysokość rzeźby to 3,2 m, waga ok. 2,5 tony).

Woda do niesamowicie utkanych 90 dżetów pochodzi ze specjalnego akweduktu prowadzącego do znajdującego się obok klasztoru źródła Remonda (jego autorem był Lauretti). Na przestrzeni pięciu wieków swojego istnienia fontanna była wielokrotnie naprawiana i aktualizowana. W 1990 nabrał dawnej świetności. Obok postaci mieszkańców mórz (syreny, cherubiny, delfiny itp.), asymetrycznych misek pojawiły się tabliczki z nazwiskami osób zaangażowanych w tworzenie wspaniałego zabytku architektonicznego. Rzeźba znajduje się w historycznym centrum miasta.

pałac uniwersytecki

Dokładna data otwarcia jednego z najstarszych uniwersytetów na świecie nie została dokładnie ustalona. Wiadomo, że w XI wieku działała szkoła „sztuk wyzwolonych”. Nauczał podstaw retoryki, prawa rzymskiego (Irnerius wygłaszał tu swoje wykłady w 1088 r.). Unikalne tradycje szkolnictwa wyższego zostały ustanowione dawno temu i wykorzystywane do zdobywania wiedzy o wielkich nazwiskach (Copernicus, Galdoni, Dürer itp.).

Ogólny kompleks budynków obejmował pozostałości starożytnych budynków znajdujących się w pobliżu i służących do edukacji. Archigimnazjum (liceum) stopniowo przekształciło się w wygodny, kompletny zespół, który od 1803 roku stał się siedzibą uniwersytetu. Pałac ma dwie kondygnacje, patio ujęte w wygodne portyki. Na drugie piętro pałacu prowadzą dwie szerokie klatki schodowe z liczną publicznością. Wśród nich są klasy (sala literacka, prawnicy), oryginalnie udekorowane w postaci herbów należących do rodzin najlepszych uczniów, nauczycieli (ok. 7 tys. jednostek).

Adres uczelni to Piazza Galvani, 1. Organizowane są płatne wycieczki do najciekawszych pomieszczeń pałacu (sala anatomii, biblioteka).

Archigimnazjum

Na drugim piętrze pałacu uniwersyteckiego znajduje się pomieszczenie używane od czasów starożytnych do badania zwłok, publicznej sekcji zwłok. Nawiasem mówiąc, przedstawiciele Inkwizycji zawsze obserwowali proces sekcji zwłok przez specjalne tajne okno. Budynek wzniesiony w 1637 roku, wygląda jak amfiteatr, ozdobiony rzeźbionymi drewnianymi figurami autorstwa Antonio Levante, wśród których zachowały się rzeźby „Pogrążone”, popiersia Ercole Lelli słynnych lekarzy.

Adres: Piazza Galvani, 1. Bardzo znany fizyk Luigi Galvani, który stworzył doktrynę elektryczności. Na jego cześć na placu wzniesiono pomnik, wskazujący drogę do pożądanego budynku.

Wieże Asinelli i Garisenda

W średniowieczu niewielki obszar osady ozdobiono ogromną liczbą wieżowców w formie baszt (do dziś zachowało się 19 baszt). Większość baszt powstała w XII-XIII wieku. Dwa z nich, stojące na skrzyżowaniu dróg prowadzących do starożytnych murów miejskich, stały się symbolem współczesnej Bolonii. Nazwa wież Asinelli (97 m) i Garisenda (48 m) pochodzi od nazwisk rodów szlacheckich, które żyły około 1120 roku. Wieża Asinelli była więzieniem, małym bastionem do celów obronnych.

Połączony był mostem wiszącym z wieżą Garisend. Znani naukowcy Riccioli, Guglielmini przeprowadzili w nim eksperymenty, aby zbadać prawa rotacji ziemi, ruchu ciał stałych. W czasie wojny znajdował się tu punkt obserwacyjny. Teraz jest to wyjątkowa okazja, aby zobaczyć miasto i jego okolice. Kompleks architektoniczny Dwóch Wież znajduje się przy Piazza di Porta Ravegnana. Wieżę Asinelli można zwiedzać tylko od 9:00 do 18:00.

Palazzo Comunale

Z każdego miejsca w mieście można zobaczyć wznoszący się na wzgórzu budynek, przypominający starożytną fortyfikację. Jest to zespół kilku budynków z różnych czasów. Od czasu budowy w 1290 r. arcydzieło architektury służy jako rezydencja słynnego profesora, Franciszka Accorzo (który nadał pałacowi drugie imię). W nim od 1336 r. zaczęły regularnie odbywać się ważne spotkania starszyzny miasta i administracji. W jednej z sal pałacu (farneńskiej lub królewskiej) odbyła się koronacja Karola V.

Obecnie w budynku znajdują się dzieła sztuki wielu znanych mistrzów malarstwa. W galerii sztuki można zobaczyć obraz Piero della Francesca „Zmartwychwstanie Chrystusa“. Wewnątrz pałacu znajduje się Muzeum Morandi (otwarte w 1993 roku), w którym znajdują się dzieła ofiarowane przez członków słynnej rodziny. Fasada pięknego pałacu ozdobiona jest brązowym pomnikiem rodem z miasta, słynnego reformatora papieża Grzegorza XIII.

Adres Palazzo Comunale (gmina): Piazza Maggiore.

Pałac Re Enzo

Przez długi czas starożytny pałac w stylu gotyckim pełnił ciężkie funkcje więzienia. W jego murach przez ponad 20 lat marniał słynny więzień, król Sardynii, syn cesarza Fryderyka Enzo. Palazzo Re Enzo został zbudowany około 1246 roku. Początkowymi zadaniami nowego budynku była rozbudowa pomieszczeń Palazzo del Podesta, wymaganych dla społeczności miejskiej. Był to tak zwany „Nowy Pałac”, który po zwycięstwie w bitwie pod Fosaltem zaczął służyć jako budynek wojskowy. Pierwsze piętro zajmowały pomieszczenia do przechowywania broni. Rozprawy sądowe odbywały się w sali Trecento (wówczas mieściło się tam archiwum wojskowe).

Obecnie pałac został odrestaurowany, mieści się w nim ciekawa Kaplica Matki Bożej (więźniowie), cele, w których odbywali kary, średniowieczna sala sądowa. Budynek posiada niezwykłą akustykę. Nad pałacem wznosi się wieża z dzwonem Campanazzo. Pod jego walką mieszkańcy miasta zgromadzili się w sytuacjach kryzysowych. A teraz migająca lampa, umieszczona na rogu pałacu, zapowiada narodziny kolejnego dziecka.

Znajduje się pod adresem: Piazza Maggiore 1. Pałac można zwiedzać odpłatnie po historycznym centrum miasta.

Pałac Podestów

W XIII wieku przedstawicieli lokalnej administracji nazywano podestami. Jako ich rezydencję wybudowano średniowieczny pałac. Elegancki budynek posiada elementy stylu gotyckiego, podobne do dekoracji Pałacu Kremlowskiego. Stworzył je ten sam architekt (zęby dzwonnicy mają ten sam kształt w kształcie jaskółczego ogona). Przez długi czas wydłużony budynek pałacu był wielokrotnie odnawiany, ozdobiony elementami renesansu (przy wsparciu rodziny Bentivoglio). Wśród nich są figury świętych Petronio, Dominika, Proculusa, Franciszka.

W różnych okresach życia w pałacu mieściły się rzędy kupieckie, miejscowych rzemieślników, sala sądowa (kiedyś palazzo nazywano Pałacem Sprawiedliwości). Teatr, boisko, hala sportowa dla strażaków. Obecnie w salach pierwszego pałacu odbywają się wystawy fotografii i malarstwa. Latem przed pałacem organizowany jest plenerowy pokaz starych filmów.

Pałac znajduje się na Piazza Maggiore. Łatwo do niego dojechać autobusem linii 29 B. Pałac można zwiedzać wraz z wycieczkami bez dodatkowych opłat.

Palazzo dela Mercantia

Gotycki Pałac Handlowy pojawił się na miejscu budynku Celnego około 1390 roku. Właścicielami budynku stały się biura handlowe i korporacje. Spory między kupcami rozstrzygano na salach sądowych. Później w Pałacu mieściła się Miejska Izba Handlowa (1811). Wraz z licznymi dokumentami przechowywane są tutaj dokumenty zawierające unikalne przepisy kulinarne ludności Emilii Romagna.

Powojenne zniszczenia gmachu odbudowano w 1949 roku. Domniemani architekci projektu to członkowie rodziny Marchesi, Andrea i Giacomo. Pałac zdobi portyk z kolumnami doryckimi, fryz złożony z oryginalnego wzoru geometrycznego oraz medaliony. Fasada budynku z czerwonej cegły ozdobiona jest małym śnieżnobiałym balkonem. Odczytano mu wyroki skazujące. Kupcy skazani za oszustwo byli przywiązani do pręgierza za publiczne ośmieszenie.

Bajkowy Pałac to jeden z najpiękniejszych budynków w mieście. Obecnie mieści się w nim Wydział Prawa słynnej uczelni, liczne biura. Bogaty wystrój wnętrz pałacu można zobaczyć korzystając z ofert wycieczek. Pałac znajduje się na Placu Mercantia o tej samej nazwie (u zbiegu ulic Santo Stefano, Castiglione, Caprie).

Miejskie Muzeum Archeologiczne

Swoją działalność muzeum rozpoczęło w 1861 roku kolekcją „Pokoje Starożytności”. Przez cały okres swojego istnienia eksponaty muzeum uzupełniane były o elementy znalezione podczas wykopalisk archeologicznych w innych miejscach we Włoszech. Do tej pory pojawiają się nowe obiekty z życia Etrusków, którzy mieszkali na tym miejscu w czasach antycznych (z pochówków Ogrodów Małgorzaty). Są to artykuły gospodarstwa domowego, biżuteria, ceramika, przedmioty z brązu, broń z różnych okresów historycznych. Wiek niektórych to około 700 tysięcy lat.

Zbiory muzeum podzielone są na osiem działów tematycznych. Ich przegląd odbywa się podczas krótkiej wycieczki. Ekspozycja znalezisk ze starożytnej Grecji obejmuje rzymskie kopie ciekawych rzeźb, posągów i przedmiotów gospodarstwa domowego. Egipska kolekcja muzeum jest jedną z najlepszych kolekcji w Europie (3500 artefaktów ze starożytnego królestwa Ptolemeuszy). Kolekcję numizmatyczną reprezentuje 100 tys. monet, oryginalne medale, znaczki.

Adres muzeum: via dell'Archiginnasio 2. Otwarte od 9 do 18:30.

Muzeum Palazzo Poggi

Budynek został wzniesiony dla wpływowej, zamożnej rodziny z połowy XVI wieku. Domniemany autor budynku nazywa się architektami Tibaldi, Triacini. Piękne freski zdobiące pałac stworzył Niccolo del Abbate, Tibaldi. Od 1721 roku pałac został przekazany do pracy rektoratu, licznej administracji uniwersytetu (znajduje się tu i teraz). Do budynku dobudowano Wieżę Astronomiczną i Bibliotekę w formie dobudówki.

Obecnie mieści się w nim jedno z najciekawszych muzeów w mieście, ukazujące niesamowite osiągnięcia astronomii. Zabytkowe urządzenia, warianty zegara słonecznego, obrazy, fotografie gwiaździstego nieba szczegółowo opowiadają o etapach rozwoju najciekawszej nauki astronomii. Na dolnym piętrze budynku znajduje się Sala Herkulesa ze słynną rzeźbą mitycznego bohatera z 1730 roku, Angelo Pio. W pobliżu znajduje się stara aula, w której poeta Carducci, który w 1906 roku otrzymał Nagrodę Nobla, przez 40 lat wykładał język i literaturę włoską.

Adres muzeum: Via Zamboni, 33. Otwarte codziennie od 10:00 do 16:00.

Muzeum Średniowieczne

Budynek muzeum powstał na miejscu starożytnego pałacu z XV wieku Palazzo Gisilardi. Bogate dziedzictwo zbiorów muzealnych ukształtowało się na bazie prywatnych kolekcji zamożnej klasy Włoch. Główna część eksponatów opowiada o życiu Bolonii w średniowieczu. Przedmioty z kości słoniowej (z rycinami z XII w.), brązu, szkła, monumentalne nagrobki, krzyże (złocone, z VIII w.).

Wśród rzadkich eksponatów znajduje się XIII-wieczny słój wykonany w Syrii, tureckie strzały z XVII wieku. W jednej z sal znajduje się zabytkowa fontanna (nie ustalono autora dzieła z XIII wieku) z czterema postaciami Atlantów. Średniowieczne dokumenty uważane są za nieoceniony dar dla ludzkości. Adres muzeum: ul. Manzoni, 4. Muzeum jest otwarte codziennie od 9:00 do 17:00.

Pinakoteka Narodowa

Wiele kościołów i klasztorów zostało zamkniętych przez Francuzów, którzy splądrowali cenne kolekcje sztuki. Dla zachowania pozostałych wartości postanowiono umieścić jedną kolekcję w klasztorze św. Witalija. Od tego rozpoczęło się tworzenie słynnej Pinakoteki. W 1875 roku udostępniono do oglądania obrazy z XIII-XVIII wieku, starożytne ikony. Wybudowano nowy budynek dla Pinakoteki Narodowej, znajdujący się obok uczelni.

W oparciu o kolekcję malarstwa Instytutu Nauk powstała bogata kolekcja arcydzieł Reni, Carraci, Crochefissi, Rafaela Santiego itp. Struktura muzeum sztuki obejmuje kilka działów tematycznych zlokalizowanych w oddzielnych pomieszczeniach. Główną wartością artystyczną Pinakoteki jest kolekcja włoskich ikon.

Adres atrakcji: Via delle Belle Arti 56. Godziny otwarcia od 9 do 19.

Gmach Opery Miejskiej

Pierwszą operą wystawioną w sali Teatru Publicznego podczas jego otwarcia w maju 1763 r. była opera „Triumf Klelii” kompozytora Glucka. W przyszłości dzieła Rossiniego, Belliniego, Wagnera, Verdiego zaczęły stale brzmieć w teatrze, rozsławiając go na całym świecie. Ciekawe, że zwykła forma widowni w postaci podkowy nie pojawiła się tu od razu. Początkowo wyglądała jak oryginalna kopuła. Teatr jest w centrum. Architektem pięknej budowli (przykład architektury XVIII wieku) był Antonio Galli.

Od kilku stuleci w teatrze zachowały się tradycje klasycznej sztuki operowej. To wciąż jedna z najważniejszych scen operowych w Europie. W jednym sezonie teatralnym (od listopada do kwietnia) prezentowanych jest tu około 80 spektakli operowych i ponad 300 koncertów symfonicznych. Autorytet i sława teatru narodziły się dzięki długiej pracy słynnego dyrygenta Toscaniniego.

Adres gmachu opery Comunale: Via Ottorino Respighi, 1. Bilety na zwiedzanie należy rezerwować z wyprzedzeniem.

Biblioteka Salaborów

Wydaje się, że starożytna Bolonia wypełniona jest głosami studentów, szelestem kartek tajemniczych ksiąg. Duże i małe biblioteki były tu od zawsze. Księgi były gromadzone i przechowywane w murach starożytnych klasztorów, katedr oraz w prywatnych zbiorach zamożnych rodzin we Włoszech. Kontynuacją tych tradycji było otwarcie w 2001 roku multimedialnej biblioteki miejskiej Salaborów. W jednym nowoczesnym kompleksie połączyło się bogactwo różnych epok, dostępne dla każdego.

Nawet najmniejsi zwiedzający (być może w wózkach) mogą stać się szczęśliwymi użytkownikami narodowego skarbu. Mają osobne wejście do swojego Głównego Holu Biblioteki. Wygodne miejsca pracy, poszukiwanie potrzebnych informacji, korzystanie z internetu, relaks w przytulnych kawiarenkach przyciągają tu mieszkańców i gości. W kawiarni często organizowane są ciekawe wieczory literackie, spotkania z poetami i pisarzami. Są sale, w których uczniowie mogą uczyć się lekcji i słuchać muzyki.

Biblioteka mieści się w Pałacu Accursio (dawna hala giełdowa). Adres: Piazza del Nettune 3.

Santo Stefano

Kompleks architektoniczny, składający się z czterech zachowanych kościołów, to pomysł biskupa Petroniusza o odrodzeniu świętych miejsc. W tym miejscu w starożytności znajdowała się pogańska świątynia bogini Izydy. Zespół otrzymał nazwę „Siedem Kościołów”. Po serii nieudanych renowacji przetrwały następujące kościoły:

Adres atrakcji: Piazza Stefano. Działa od 9:00 do 20:30.

Madonna di San Luca

Niedaleko od historycznego centrum miasta, na Wzgórzu Sentry, znajduje się sanktuarium Madonna di San Luca. W kościele przechowywany jest wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem, stworzony przez św. Łukasza. Od wielu setek lat jest elementem pielgrzymek wielu wiernych we Włoszech i innych krajach. Istnieje legenda o tym, jak w XII wieku pustelnik sprowadził ikonę w to miejsce, gdzie położono fundamenty pierwszego kościoła w regionie. Z pomocą Matki Boskiej wiąże się wiele ciekawych czynów, które uratowały miasto.

Sanktuarium, w którym był przechowywany, od 1874 roku jest pomnikiem narodowym. Aby wejść do tego świętego miejsca, należy skorzystać z przejścia przez długą, zadaszoną galerię, zwaną portykiem, wzdłuż której zbudowano 15 kaplic. Rozpoczyna się najdłuższe przejście na świecie (jego długość wynosi 3,5 km, składa się na niego 666 łuków) dla procesji wiernych z kościoła św. Petroniusza przez bramy Saragozzy. Liczba łuków związana jest z mitem, że diabeł został zmiażdżony pod stopą Matki Boskiej.

Bazylika San Petronio

Główny kościół miasta jest uważany za piąty co do wielkości kościół na świecie. Jego nazwa pochodzi od świętego biskupa Petronio, który mieszkał w Bolgnie w V wieku. Wielkość kościoła (długość 132m, szerokość 60m, wysokość 52m) może pomieścić 28 000 osób. Budowę budynku pod kierunkiem architekta Antonio Vicenzo rozpoczęto w 1390 roku. Trwało to kilka stuleci. Muzyka zawsze odgrywała w mieście ważną rolę. Działalność kościoła odzwierciedlała także tę stronę centrum życia muzycznego.

Pierwsze instrumenty muzyczne dla kościoła pojawiły się tutaj w XVII wieku. W ścianach starożytnej bazyliki wciąż słychać melodie dwóch niesamowitych starych organów. W kościele mieściły się pomieszczenia pracy średniowiecznego astronoma Cassiniego. Teraz możesz tu zobaczyć najdłuższą południkową linię zegara słonecznego na świecie. Ze względu na położenie wykonano tu najdokładniejsze pomiary minionego czasu.

W czasach nowożytnych w kościele miały miejsce przebudowy, dobudowy. W 1954 konsekrowano majestatyczną katedrę. Przeniesiono do niej relikwie św. Petronio z bazyliki Santo Stefano. Podobnie jak w 1530 roku, kiedy odbyła się tu koronacja Karola V, czy w XIX wieku pochówek siostry Napoleona, bazylika jest ozdobą miasta, jego głównym kultowym miejscem. Adres kościoła: Piazza Maggiore.

Bazylika San Domenico

W wielu miejscach na świecie znajdują się kościoły na cześć św. Ale wszystko zaczęło się od tego miejsca w Bolonii, gdzie w 1218 roku powrócił kaznodzieja Domenic Guzman. Mały kościół Mascarella nie mógł pomieścić dużej liczby wiernych, którzy przychodzili słuchać objawień i kazań. Po przeprowadzce do kościoła San Nicolo, który stał na obrzeżach miasta, Domenica wkrótce zmarła i została tam pochowana. Na jego miejscu stopniowo rósł ogromny kościół, nazwany na cześć świętego kaznodziei.

Główną kaplicą bazyliki była kaplica Dominika. Pod jej kopułą przechowywane są szczątki świętego. Teren przed bazyliką ozdobiony jest jego rzeźbą. Znani mistrzowie Włoch pracowali nad projektem elewacji, wewnętrznych hal i dzwonnicy. Mozart wykonał swoje nieśmiertelne utwory na starożytnych organach. Adres Bazyliki: Piazza S. Domenico, 13. Bazylikę można zwiedzać biorąc pod uwagę przebieg wydarzeń kościelnych.

Katedra św. Piotra

Decyzję o budowie katedry podjęto w 1184 r. na miejscu spalonego kościoła wczesnego chrześcijaństwa. Fasadę konsekrowanej katedry zdobią dwie duże figury apostołów Piotra i Pawła. Nieopodal wzniesiono majestatyczną dzwonnicę katedry. Status kościoła metropolitalnego otrzymał w 1582 roku. Wnętrze katedry wykonane jest w stylu barokowym. Wśród elementów dekoracji dużą wartość mają grupy rzeźbiarskie „Ukrzyżowanie z Matką Bożą i Janem Ewangelistą” (jest z drewna) oraz „Opłakanie Chrystusa” Albfonso Lombardiego (ok. 1527 r.).

Misy ze świętym podtrzymują marmurowe lwy, zachowane z XII wieku. W katedrze znajdują się cztery dzwony, dla których wynaleziono oryginalne metody dzwonienia. Prowadzi go 23 dzwonników. W katedrze znajduje się wyjątkowy skarbiec. Jest to muzeum z obiektami sakralnymi z XV-XX wieku. Adres katedry: Via Independenza, 7. Otwarte codziennie od 9:00 do 20:00. Wstęp wolny. Turyści nie mogą odwiedzać podczas nabożeństw.

Cmentarz Certosa

Spacerując po starożytnym cmentarzu można odkryć wiele ciekawostek z życia ludzi różnych klas, którzy tworzyli historię tego miejsca. Cmentarz w Chertozie od dawna jest skansenem, tworząc wyjątkową atmosferę, wprowadzając ciekawe zabytki architektoniczne stojące nad grobami. Ponadto wykopaliska archeologiczne potwierdziły istnienie tu starożytnego cmentarza etruskiego. Wszystko to razem stanowi potężną energię historii miasta, ludzi.

Strukturę cmentarza, założonego na obrzeżach miasta w 1801 roku, tworzą liczne arkady, pomniki rzeźbiarskie, pomniki ekstrawaganckie, krypty rodzinne, prywatne kaplice stworzone przez znanych mistrzów. Teraz jest to najsłynniejszy cmentarz w Europie. Posiada kolumbarium, cmentarz żydowski, zbiorowy grób poległych w bitwach wojny światowej. To wyjątkowy zespół architektoniczno-artystyczny. Jest tu pochowanych wielu znanych polityków, artystów, laureatów różnych nagród. Chodzili po nim Byron, Stendhal, Dickens i inne znane nazwiska.

Adres atrakcji: Via della Certosa 18.

Ogrody Margarity

Ten park został zaprojektowany przez hrabiego Sambuye. W roli klienta wystąpiła rada miasta. Prace wykonano w rekordowym czasie (wszystko zajęło około 2 miesięcy), po czym gmina zatwierdziła projekt. Miasto wykupiło ziemię dla realizacji pomysłu hrabiego Sambuie od zamożnego ziemianina Tattiniego.

Park przyjął pierwszych gości 5 lat po rozpoczęciu projektowania. A imię (Pasaż Margherity) nadano na cześć królowej Margherity, żony Umberto 1. Nawiasem mówiąc, to właśnie ta utalentowana dama uczestniczyła w tworzeniu przepisu na pizzę, również nazwanego jej imieniem.

Ogrody Margarity to miejsce, w którym można zapoznać się ze starożytnymi znaleziskami odkrytymi podczas prac:

1. Najbardziej znana jest nekropolia Etrusków. Czas jego pojawienia się to 6-5 wieków pne. Wykopaliska prowadzili kolejno Gozzani i Brizio. Najcenniejszym znaleziskiem jest stela z piaskowca, która pokazuje etapy wędrówki człowieka do krainy zmarłych.
2. Chata Villanov została zrekonstruowana, aby odwiedzający mogli wyobrazić sobie życie ludzi tamtych czasów.
3. Przed bramami Castiglione ułożono bruk brukowy. To prawda, że ​​został odkryty poza ogrodem i celowo tu przywieziony.

Dziś ogrody to teren przeznaczony nie tylko do spacerów. Tutaj obywatele zmęczeni monotonną codziennością miasta mogą zbliżyć się do natury. Organizatorzy stworzyli szklarnie, w których każdy może spróbować swoich sił jako ogrodnik i uprawiać warzywa lub zioła.

Bazylika Santa Maria dei Servi

Świątynia ta została zbudowana dla Serwitów w XIV wieku. Klienci – Zakon Marii Panny. Autorem i pierwotnym wykonawcą projektu jest Andrea da Faenza. Ale architekt nie zrealizował swoich pomysłów, więc inny architekt ukończył pracę w XV wieku. Elewacja bazyliki jest dość prosta: ściany są ceglane, nie ma tynku. A sam kościół jest dość mały: 100x20m. Przekrój przypomina krzyż katolicki.

Ale w środku to arcydzieło:

1. Zachowały się tu malowidła Vitale da Bologna, datowane na XIV wiek.
2. A marmurowy ołtarz wykonał sam Montorsoli, który nazywał się Michelangelo Montorsoli
3. Twarz Matki Boskiej na tronie wyrzeźbił Cimabue
4. Do tej pory w bazylice grają starożytne organy. Koneserzy uważają go za najlepszy w Europie

Dziedziniec świątyni, zbudowany w XVI wieku, zajmował wszystkie wolne tereny wokół. Przedsionek składa się z 5 łuków. Dziedziniec jest bardzo piękny w grudniu: odbywa się tam jarmark bożonarodzeniowy organizowany przez radę kościelną. Turyści mogą kupić pamiątki, zabawki i słodycze. Pierniki i ozdoby świąteczne są ręcznie malowane. Zbierane są datki dla biednych obywateli.

Międzynarodowe Muzeum Muzyki

Centrum to przyczyniło się do tego, że Bolonia została wpisana do katalogu UNESCO jako miasto muzyki. Przechowywane są tu unikatowe dokumenty, które opisują nie tylko sposoby gry na dawnych instrumentach, ale także możliwości restauracji. To właśnie te źródła pomogły niektórym instrumentom zachować swój wygląd i muzykalność.

Odwiedzający mogą zobaczyć:

Podstawą kolekcji była kolekcja Martini. Giovanni Battista jest mnichem, kompozytorem i historykiem muzyki. Najsłynniejsi kompozytorzy epoki: Bach, Haendel, Gluck przysłali Martini swoje portrety. Uznali za zaszczyt mieć swoje obrazy w kolekcji Martiniego. Nawiasem mówiąc, Giovanni Battista pomógł Wolfgangowi Amadeuszowi Mozartowi przygotować się do egzaminu. W podziękowaniu za to ojciec Mozarta wysłał portret swojego syna.

W kolekcji Martiniego zachowała się wersja pracy egzaminacyjnej młodego Mozarta z poprawkami Martiniego. Muzeum mieści się w dawnym Pałacu Sanguinetti, zbudowanym w XVI wieku. A przy wnętrzach pracowali Palagi, Barozzi, Martinelli i Basoli.

San Giacomo Maggiore

Klasztor zorganizowali w pierwszej połowie XIII wieku zakonnicy św. Augustyna. I wkrótce zbudowano kościół San Giacomo Maggiore. Przetrwała do dziś. Klasztor prosperował: pomogło temu wsparcie najszlachetniejszych i najbogatszych rodów miasta. Do dziś zachowały się wnętrza kościoła San Giacomo Maggiore, dzieło słynnych Francia, Costa i Aspertini.

Potem rozpoczął się czas zapomnienia: był to wynik wojen prowadzonych przez Napoleona Bonaparte. Klasztor został zamknięty, a część pomieszczeń przeszła na własność Konserwatorium. Ale przy kościele udało się zachować niektóre budynki gospodarcze. Kapelani nadal służyli w świątyni. W XVI wieku kościół San Giacomo Maggiore wymagał odbudowy: budynek został uszkodzony przez piorun. Ale kolejne przeróbki: wymiana oryginalnych okien na duże kwadratowe, dodawanie do wnętrz gipsowych donic, tynkowanie ścian, nie powiodły się.

W efekcie utracono oryginalne wnętrza. Turyści mogą również odwiedzić kaplicę Bentivoglio. Niegdyś pochowano tu Antona Galeazzo Bentivoglio, a następnie zamieniono go w rodzinną kryptę. Pokój ma osobną kopułę, a wnętrza pomalował Costa. Oto unikalne płaskorzeźby i rzeźby, nad którymi pracował Francha.

Bazylika San Francesco

Jest to czynna świątynia należąca do Kościoła rzymskokatolickiego. Zaczęto ją budować w 1236 roku, a ukończono po ponad 100 latach. Pracą kierował (na pewnym etapie) papież Innocenty 4. I był odpowiedzialny za wszystko, najpierw Brescia, a potem Fra Giovanni. Jako fundamenty wykorzystano pozostałości wczesnych budowli.

Kamienne ściany nie są ozdobione marmurowymi płytami: tak przestrzega się tradycji zakonów żebraczych mnichów. Układ wnętrza przypomina Notre Dame de Paris. Zachował się marmurowy ołtarz, którego autorem jest Jacobello i Mazenier. Pod koniec XVIII wieku rozpoczęły się prześladowania klasztorów. Aby ratować bazylikę, przekazano ją wydziałom cywilnym: mieściły się tu koszary, potem urząd celny. Ale w połowie XIX wieku zwrócono go kościołowi.

Na początku XX wieku zakon franciszkanów odrestaurował katedrę. Podczas II wojny światowej bazylika została uszkodzona przez bombardowania. Ale po wyzwoleniu został ponownie przywrócony. Dziś turyści mogą zobaczyć majestatyczną katedrę od wewnątrz i na zewnątrz, podziwiać oryginalne wnętrza i docenić dziwaczną mieszankę stylów romańskiego, gotyckiego i wczesnego renesansu.

Muzeum Ducati

W 1926 roku bracia Ducati postanowili otworzyć małą firmę. Planowano produkcję części zamiennych do odbiorników radiowych. Ale życie dokonało zmian: fabryka zaczęła projektować i produkować sportowe motocykle i rowery. Przedsiębiorstwo działało tak pomyślnie, że rodzina postanowiła stworzyć ekspozycję. Prezentuje autorskie modele oraz repliki modeli, które wygrały turnieje. Otwarcie odbyło się w 2016 roku, ale dla wąskiego kręgu osób – uczestników dorocznego tygodnia firmy. Zwykli zwiedzający mogli zobaczyć modele dopiero we wrześniu.

Osobne stoisko dedykowane jest projektantom, którzy tworzyli modele oraz zawodnikom, którzy je testowali. Wystawione rysunki, dokumenty robocze. Turyści uzyskali dostęp do produkcji: otwarte są wizyty w kilku warsztatach. A obok ekspozycji wybudowano pawilon, w którym znajduje się kawiarnia, otwarty jest sklep z pamiątkami i można zostawić odzież wierzchnią w szatni.

Muzeum Giorgio Morandiego

W zorganizowaniu ekspozycji pomagała siostra słynnej grafiki, Marii Teresy Morandi. Złożyła hojną darowiznę. Od 1993 do 2001 roku ośrodkiem kierowała Marilena Pasquale. To był okres rozkwitu muzeum.
Po odejściu Marileny ze stanowiska dyrektora zbiory podzielono na 3 części. Jeden pozostał na swoim pierwotnym miejscu, drugi przeniósł się do Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Trzecia – stała się częścią wystawy w domu-muzeum artysty.

Wpłynęło to na postrzeganie twórczości Morandiego przez zwiedzających. W unifikacji i powrocie kolekcji pomogły żywioły: po niszczycielskim trzęsieniu ziemi w 2012 roku trudno było wybrać na wystawę nieuszkodzone budynki. Prace znów były pod jednym dachem. Ekspozycja stała prezentuje 85 prac z 214 dostępnych w centrum.

Prace pogrupowane są tematycznie:

1. krajobrazy.
2. Poetyka przedmiotu. Morandi napisał te prace jako już ugruntowana osoba. Ostatnia martwa natura Giorgio jest wystawiona w holu.
3. Rytownictwo. W tym pokoju znajdują się płótna, które rozsławiły Morandi.
4. Czas i skład. Sekcja pokazuje zdolność mistrza do przekazywania atmosfery poprzez wybór części przedmiotów.
5. Poza gatunkiem. Tutaj wystawiane nie zwykłe obrazy dla Morandi.

Na specjalnym stoisku znajdują się informacje o tym, gdzie i kiedy odbyły się ekspozycje Morandi.

Ogrody Montagnoli

Na pierwszy park boloński zaadaptowano 60-metrowe sztuczne wzgórze, które wylano pod budowę pałacu. Pierwsi wczasowicze zaczęli chodzić w 1662 roku. Zamiast dzikich drzew posadzono drzewa ozdobne, wytyczono rabaty kwiatowe i wytyczono ścieżki. Chodziły tu pary i młodzież, jechały powozy. Tradycją stało się organizowanie spotkań w przytulnym ogrodzie.

Później park został ulepszony:

Niestety, dziś stan Parku Montagnola zasmuca turystów. Staw jest osuszony, a cudowne posągi przykryte siatką. Marmurowe schody wieczorem i nocą przyciągają wyrzutków. Ścieżki są okazjonalnie oświetlone.
Ale w parku zachowały się wielowiekowe drzewa, urządzono plac zabaw, działa przedszkole dla dzieci. Właściciele psów wyprowadzają swoje czworonogi w dobrze wyposażonym miejscu. Mieszkańcy chętnie spędzają tu upalne dni.

Brama Saragozzy

To wszystko, co pozostało z muru twierdzy, który otaczał miasto w XIII wieku. W XVII wieku galeria, która miała łączyć wejście z miejscem, w którym przechowywana była ikona Matki Boskiej. Ikonę namalował ewangelista Łukasz. Po zakończeniu budowy pielgrzymi zaczęli nazywać bramy Saragozzy Świętą Bramą. W XIX wieku budynek przebudowali architekci Rodatti i Mengoni.

Poszerzyli przejazd (możliwe stało się przejazd przez bramę nowoczesnym transportem), dodali okrągłe wieżyczki i portyk. Wkrótce przez wyremontowany pasaż przeszła trasa konna, łącząca Bolonię, Casalecchio i Vignolę. Ale dziś bramy Saragozzy słyną również z tego, że mieściła się tutaj siedziba nieformalnego społeczeństwa. W 1912 r. zaczęła się stąd parada gejowska miasta.

Atrakcje Bolonii na mapie