Kanada jest stosunkowo młodym państwem. Nie ma tu średniowiecznych zamków, ale wiele domów i miast przechowuje pamięć o czasach kształtowania się tego kraju. Jednak najważniejszymi atrakcjami Kanady są cuda natury, znane z dziewiczej przyrody i nieskazitelnej czystości. Parki narodowe kraju od dawna zyskały sławę na całym świecie. Dlatego turyści z całego świata starają się podziwiać dziewiczą przyrodę Kanady i dotknąć historii powstawania kraju.

Katedra Notre Dame w Montrealu

Wśród historycznych budynków Katedra Notre Dame w Montrealu, zbudowana w 1888 roku przez protestanckiego architekta, słynie z dwóch bliźniaczych wież, z których każda ma własną nazwę. Jedna wieża nazywa się Powściągliwość, a druga to Wytrwałość. Ponadto jeden z największych dzwonów, ważący do 12 ton, jest zainstalowany w katedrze Notre Dame de Montreal. W katedrze podczas nabożeństwa można usłyszeć dźwięki słynnych organów Cassavant, składających się z 7 tysięcy piszczałek.

Niebieski ołtarz tego katolickiego kościoła uderza w wyobraźnię obecnych swoim niezwykłym pięknem. Warto zauważyć, że po zakończeniu budowy katedry jej twórca, architekt James O'Donnell, był zdumiony rezultatami jego pracy i na krótko przed własną śmiercią przeszedł na katolicyzm.

Oratorium św. Józefa

Wśród miejsc kultu w Montrealu Oratorium św. Józefa Mont-Royal słynie z trzeciej co do wielkości kopuły na świecie. Inicjatorem budowy kościoła był brat Andre Bessette, który tu służył i zdobył przychylność parafian, lecząc ich dolegliwości. Cuda uzdrowienia brata Andre poświęconego św. Józefowi.

Odwiedzający bazylikę mogą zobaczyć tysiące kul pozostawionych przez kalek, których brat Andre w cudowny sposób przywrócił im na nogi. Muzeum kościelne przechowuje serce brata Andre, więc ponad 2 miliony pielgrzymów rocznie stara się znaleźć uzdrowienie w dzisiejszej świątyni. W tym celu prawdziwi pielgrzymi pokonują 99 stopni kościoła wyłącznie na kolanach.

Wioska Górnej Kanady

Górna Kanada Village koło Ottawy daje turystom możliwość odbycia wycieczki do lat 60. XIX wieku i zapoznania się ze stylem życia i życiem mieszkańców tych miejsc z tamtych odległych czasów. Domy, sklepy, młyny, kuźnia, piekarnia, warsztat meblarski – wszystko odpowiada duchowi Ameryki XIX wieku. Nawet mieszkańcy wioski ubrani są w modę tamtych czasów.

Oprócz zwykłych wycieczek turyści mogą wziąć udział w życiu wsi: przespacerować się powozem konnym, posmakować studia fotograficznego, posmakować wiejskich przysmaków w starym hotelu lub kupić ser cheddar z lokalnego sera fabryka i rękodzieło od wiejskich rzemieślników w lokalnym sklepie.

Most wiszący Capilano

Kolejną atrakcją Kanady jest most wiszący Capilano, zbudowany w 1889 roku z desek cedrowych i liny konopnej. W 1956 r. most musiał zostać gruntownie przebudowany, gdyż przez długi czas stał się całkowicie bezużyteczny.

Należy zauważyć, że miejscowi nie korzystają z mostu. Ale co roku 800 tysięcy turystów, którzy za każdym razem chcą łaskotać nerwy, udaje się na pokonanie 137 metrów drogi po moście znajdującym się na wysokości 70 metrów nad rzeką Capilano.

Na wyspie Vancouver most Capilano nie jest jedyną atrakcją. Na zachodnim wybrzeżu wyspy rośnie świerk sitkajski, słynący z 95-metrowej wysokości i tytułu najwyższego drzewa w Kanadzie. Pacyficzne wybrzeże wyspy przyciąga wielu surferów, którzy starają się powstrzymać lokalne wysokie, silne fale. Z okien tutejszych hoteli można obserwować, jak orki i ogromne wieloryby bawią się w wodach oceanu.

Zatoka Fundy

Możesz także obserwować wieloryby, odwiedzając Zatokę Fundy, znaną każdemu uczniowi jako zatoka, w której występują największe fale pływowe. Dlatego co roku gromadzą się tu kajakarze i miłośnicy kajaków nie tylko z Kanady, ale także z innych krajów świata. Więcej informacji w naszym artykule.

Park Narodowy Wood Buffalo

Ponieważ Kanada słynie z szacunku dla środowiska, byłoby niesprawiedliwe nie mówić nic o licznych parkach narodowych w kraju. Jednym z największych na świecie i największym w Kanadzie jest Park Narodowy Wood Buffalo Park Wood Buffalo, wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Nazwa parku nie została wybrana przypadkowo. W 1922 r. powstał właśnie w celu zachowania tych potężnych zwierząt. Dziś w parku znajduje się największe stado dzikich żubrów, liczące ponad 2,5 tys. osobników.

Tutaj, na obszarze 44 tys. km wśród lasów iglastych i mieszanych, krzewów i traw, panują doskonałe warunki dla 47 gatunków ssaków, w tym kanadyjskich karibu i piżmowych szczurów, amerykańskich niedźwiedzi i wilków czarnych, bobrów i piżmaków. W parku żyje 227 gatunków ptaków, w tym żuraw amerykański, puszczyk mszarny i sowa śnieżna. Park narodowy przyjmuje gości o każdej porze roku, a każda pora roku to niepowtarzalne i niesamowite widowisko triumfu nietkniętej przyrody bawołu leśnego.

W Kanadzie jest wiele innych unikalnych parków, jednym z nich jest Park Narodowy Banff.

Cmentarz Notre-Dame-des-Niges

Na jednym ze zboczy Mount Royal znajduje się największa nekropolia w Ameryce Północnej, której gabaryty są bardzo imponujące: długość ścieżek wynosi 58 km, a powierzchnia prawie 1,5 metra kwadratowego. km. Cmentarz pod względem popularności i znaczenia nie jest gorszy od paryskiego Pere Lachaise i moskiewskiego Nowodziewiczy: pochowane są tam najsłynniejsze osobistości Kanady – wielcy artyści, politycy, sportowcy. Cavalli – autor hymnu Kanady, Georges Cartier – założyciel konfederacji, E. Nelligan – kanadyjski poeta pochodzenia francuskiego i inne sławy znalazły tu wieczny odpoczynek.

Cmentarz początkowo służył jako miejsce pochówku tylko dla katolików, ale obecnie można na nim chować także przedstawicieli innych wyznań. Notre Dame de Neige znajduje się na liście Narodowych Zabytków Kanady i jest pod ochroną państwa. Oto szczątki słynnego hokeisty Maurice'a Richarda („Rakieta"), który stał się narodowym bohaterem Kanady za wybitne osiągnięcia w sporcie i udział w ruchu wyzwoleńczym w Quebecu. Teren cmentarza jest bardzo malowniczy, zadbany i nienagannie czysty. Bujne korony drzew z szacunkiem ocieniają surowe pomniki, pozbawione nadmiernej pretensjonalności i pompatyczności.

montrealski ogród botaniczny

Ta cudowna „wyspa” wspaniałej różnorodności dzikiej przyrody narodziła się w 1931 roku jako symbol sprzeciwu wobec Wielkiego Kryzysu, który ogarnął Amerykę pod koniec XIX i na początku XX wieku. v. Za posiadanie naprawdę pięknego mini-rezerwatu roślin i zwierząt Montreal zawdzięcza ówczesnemu burmistrzowi Kamiyenowi Udo oraz grupie entuzjastów botaników, projektantów i architektów, którzy opracowali i zrealizowali śmiały projekt na tamte czasy.

Obecnie ogród botaniczny, co roku aktualizowany i ulepszany, jest jednym z najlepszych wśród swoich odpowiedników pod względem liczby i różnorodności rzadkich drzew, krzewów i innej roślinności. Na 75 hektarach znajdują się strefy tematyczne-ogrody reprezentujące florę Japonii, Chin, Alp. Zaprojektowano tereny gatunkowe: ogród angielski, rośliny wodne, lecznicze, trujące, azalie, rododendrony i inne – łącznie 30 ogrodów tematycznych i 10 szklarni-wystaw. W hołdzie pamięci tubylców Kanady wyposażony jest Ogród Pierwszych Narodów, w którym rosną drzewa typowe dla północy; rośliny, które karmiły i leczyły rdzenną ludność.

Piękno i bogactwo wszystkiego, co tu jest, zachwyca i zachwyca, ukazując wiele nowych rzeczy ze świata flory i fauny. Posadzono dziesiątki tysięcy róż, storczyków, rododendronów (łącznie 99% wszystkich roślin jest reprezentowanych w połowie Kanady). Wiewiórki, kaczki, czaple, żółwie występują w obfitości. Na terenie Ogrodu działają instytuty badawcze botaniki, obserwatorium astronomiczne, zoo dla dzieci oraz insektarium.

Park Narodowy Yoho

Każdy, kto odwiedza Yoho po raz pierwszy i poznaje tłumaczenie nazwy od Indianina, całkowicie się z nim zgadza, bo inaczej niż „Wow!” nie mogę powiedzieć wystarczająco dużo o tych niesamowitych miejscach. Otaczające krajobrazy oszałamiają wyobraźnię światowych podróżników swoją oryginalnością i majestatycznym pięknem. Tutaj na każdym kroku można wykrzyknąć z podziwem: „Wow!” Widząc lśniący lodowiec lub szybko lecący wodospad, szmaragdowe jezioro lub potężne kanadyjskie sosny.

Z rdzenną ludnością kojarzy się tu wiele nazw: to Indianie nazwali zdradliwą górską rzekę o niebezpiecznym biegu „Kicking Horse”, a sezonowy wodospad, słynący z wysokości (381 m), powstały z topnienia lód górski, „To świetnie!” Nie mniej dowcipnie przydomek inny, 30-metrowy wodospad – „Laughing” na dźwięk wody, podobny do diabelskiego śmiechu.

Świat fauny jest tu niezwykle bogaty: licznie występują jelenie, łosie, niedźwiedzie, borsuki i sarny. Ogromna liczba różnych ptaków (180 gatunków) tworzy kolonie ptaków na brzegach zbiorników. Z myślą o turystach ułożono tu szerokie autostrady, zbudowano hotele i stworzono nowoczesną infrastrukturę, która pozwala wspaniale spędzić czas wśród dziewiczej przyrody.

Park Narodowy Tysiąca Wysp

Jedyny w swoim rodzaju Park Narodowy 1000 Wysp położony jest w niezwykłym miejscu: wśród rzeki Św. Wawrzyńca, rozpoczynającej się od jeziora Ontario i zajmującej 80 km koryta rzeki. Nie można nazwać tych niezwykłych miejsc inaczej niż cudem natury. Patrząc na rezerwat z góry, wydaje się, że czyjaś potężna ręka zabrała i rozrzuciła malownicze wysepki, wysepki i wysepki wśród tafli rzeki. Właściwie to przenikliwi Indianie wymyślili właśnie taką legendę, badając naturalne zjawisko z okolicznych gór: Bóg, zły na grzesznych ludzi, postanowił odebrać im Ziemię, ale podnosząc ją, upuścił ją, rozbijając na kawałki .

Istnieje całkowicie naukowe wyjaśnienie pochodzenia 1000 wysp. Według geologów rzeka, stając się potężniejsza i bardziej płynna, zalała starożytne formacje skalne, pozostawiając na powierzchni tylko ich szczyty, które stały się wyspami. Ich rozmiary wahają się od 100 m2. km do 100 mkw. m. Unikalny archipelag jest słusznie uważany za bezcenny dar przyrody, ogłoszony już w 1914 roku przez Park Narodowy. Niedługo potem wyspy zaczęły być sprzedawane, a na wielu z nich budowano domy, życie „gotowało się”. Urlopowicze uwielbiali tu przyjeżdżać, pragnąc cieszyć się panującą tu ciszą i spokojem.

Największa i najbardziej zamieszkana jest Wyspa Wilka, gdzie jest dobrze rozwinięta infrastruktura, stale mieszka całkiem sporo ludzi. Godny uwagi jest również nieco mniejszy ks. Chata, z unikalnym zabytkiem architektonicznym – Zamkiem Bolt. Według romantycznej legendy, niejaki J. Bolt zbudował go dla swojej ukochanej żony, która nagle zmarła. Zszokowany jej śmiercią porzucił plac budowy i wyjechał stąd na zawsze. Nie tak dawno obecny właściciel (kupił wyspę za $1) dokończył zamek i otworzył w nim ciekawe muzeum, które turyści chętnie odwiedzają. Wizyta w niezwykle pięknym, unikalnym rezerwacie biosfery niesie ze sobą wiele pozytywnych emocji i niezapomnianych wrażeń. Przeczytaj więcej o Tysiącu Wysp w naszym artykule.

Zalecamy wykupienie ubezpieczenia podróżnego obejmującego leczenie koronawirusa (COVID-19)

Jezioro Peyto – turkus wody wśród skał

Innym fenomenem naturalnym w Kanadzie jest jezioro Peyto, nazwane na cześć jego odkrywcy, położone w skalistym wąwozie na wysokości 1860 m n.p.m. w Parku Narodowym Banff. Niezwykle piękny staw o jasnym turkusowym kolorze rozciąga się na 1 km długości 800 mi szerokości 800 m i jest urzekającym widokiem. Dziesiątki tysięcy turystów pragną podziwiać wyjątkowe jezioro, aby na własne oczy zobaczyć kolorowe arcydzieło natury.

Strome brzegi porośnięte są gęstym lasem iglastym, tworząc piękną ramę dla wyjątkowego jeziora. Zimą otacza ją srebrzysty naszyjnik z sosen i jodeł pokrytych śniegiem; w pozostałej części roku – igły ciemnozielone aksamitne. Niezwykły kolor jeziora wynika z obecności specjalnych minerałów, które spływają wraz z wodą lodowcową z okolicznych skał i nadają zbiornikowi piękny turkusowy kolor.

Miłośnicy fotografii mają tu coś do roboty, fotografując zachwycające krajobrazy pod różnymi kątami. Zagorzali wędkarze też nie będą się nudzić: mimo lodowatej wody w jeziorze jest wiele ryb, które można złowić tylko ściśle określoną ilością razy na wędkę. (Kanadyjczycy cenią równowagę ekologiczną). Teraz wśród tej boskiej pierwotności pojawiły się wygodne pola biwakowe, z których organizowane są wspinaczki w góry, by z wierzchołków podziwiać niesamowitą panoramę jeziora Peyto.

Park Sit de Havre w Montrealu

W Montrealu znajduje się sztuczny półwysep, utworzony pod koniec XIX wieku w celu ochrony miasta przed niespokojnym, erodującym prądem rzeki. San Lawrence, groźne powodzie. Nazywano go przylądkiem strażniczym lub molo Makei, na którym już w XX wieku. wytyczył przytulny park z okazji wystawy przemysłowej „Expo-67″. Przylądek został poszerzony żwirem sypkim, który został wydobyty w dużych ilościach podczas budowy metra i połączony wielkim mostem „Concord” z około. św. Heleny.

Teraz park Sit-de-Havre jest cichym zielonym terenem rekreacyjnym dla montrealczyków, gdzie nie ma denerwującego hałasu miasta, są zacienione alejki do spacerów, doskonałe ścieżki rowerowe. Prawdziwą atrakcją przylądka jest architektoniczny kompleks mieszkalny, zbudowany jako innowacyjne rozwiązanie na temat „Siedlisko-67″. Jego projekt został opracowany przez mało znanego wówczas kanadyjskiego projektanta Safdiego i miał na celu pokazanie współczesnych trendów urbanistycznych w budowie podmiejskich mieszkań w jedności z naturą.

Masywny budynek składa się z 354 modułów, tworząc 146 mieszkań o różnych metrażach i układach. Każdy z nich wyposażony jest w indywidualny taras przeznaczony na tereny zielone. Niezwykły budynek stał się sensacją wystawy i początkiem błyskotliwej kariery Safdie. A park Sit de Havre staje się coraz bardziej popularny wśród wczasowiczów.

Katedra Marie-Reine-du-Mont

Ta majestatyczna świątynia jest młodszym bratem, pomniejszoną kopią słynnej rzymskiej katedry św. Piotra, zbudowanej w Montrealu z inicjatywy biskupa Ignacio Bourget. Katedra włoska tak wywarła na biskupie wrażenie, że zamiast spalonej katedry św. Jakuba kazał zbudować dokładną kopię kościoła św. Piotra. Architekt, któremu powierzono projekt, udał się do Rzymu i po obejrzeniu oryginału nie podjął się budowy. Mimo to katedra została wzniesiona i konsekrowana w 1894 r., Otrzymawszy imię Marie-Reine-du-Mont “(Dziewica Maryja, Pani Świata).

Obecnie kopia rzymskiej katedry jest trzecim co do wielkości kościołem w prowincji Quebec, ogłoszonym w 2000 roku Narodowym Miejscem Historycznym Kanady. W świątyni odbywają się wszelkie ceremonie religijne, w tym chrzciny, dokonywane w wyjątkowej marmurowej chrzcielnicy z rzeźbiarskim Krucyfiksem, uznawanej za standard rzeźby kościelnej Quebecu. Wspaniały budynek katedry wieńczy 13 posągów patronów Montrealu, obok, na wysokim cokole, uwieczniono w brązie inicjatora budowy, biskupa Bourges.

Wnętrza świątyni są piękne, ozdobione 9 obrazami z fabułami o historii Montrealu, przedstawiającymi bohaterów narodowych i etapy formowania się wiary. W bocznej kaplicy świątyni znajduje się przepięknie wykonana figura Matki Boskiej (rzeźbiarka Sylvia Doust). Ołtarz wyposażony jest w baldachim – wierną kopię włoskiego, powstałego jako dzieło sztuki ze złotej i miedzianej blachy, ozdobionej figurami aniołów i papieskimi akcesoriami.

Park Narodowy Banff

Pierwszy i największy pod względem powierzchni ze wszystkich kolejnych parków narodowych w Kanadzie został zorganizowany w 1885 roku w prowincji Alberta, której stolicą jest miasto Calgary, słynące z organizacji Zimowych Igrzysk Olimpijskich. Terytorium Banff – Zalesione Góry Skaliste; ośnieżone szczyty, lśniące lodowce; cudowne górskie jeziora z krystaliczną wodą; malownicze wodospady, alpejskie łąki. Banff – dziesiątki kilometrów tras narciarskich, doskonałe drogi, setki eleganckich hoteli i kempingów, najbogatszy świat fauny.

Podróżnicy z całego świata przyjeżdżają tutaj, aby zobaczyć nieziemskie piękno północnej przyrody; oddychać, a raczej cieszyć się czystym powietrzem o zapachu sosnowych igieł; pływać kajakiem i gondolą, jeździć na nartach. Najpiękniejsze jeziora: Peyto, Moraine, Lake Louise, Crescent Lake, zasilane przez lodowce, przyciągają do siebie swoją kosmiczną nieskazitelnością i akwarelowym zimnym pięknem. Otaczające krajobrazy zapierają dech w piersiach i zapierają dech w piersiach: czy takie piękno jest możliwe na Ziemi?! To samo piękno otacza Icefield Parkway, która łączy Banff z Jasper Park. Został wyluzowany w latach 70. ubiegłego wieku wśród najbardziej malowniczych miejsc.

Park słynie z gorących źródeł siarkowych, które mają właściwości lecznicze. Na ich podstawie znajduje się kanadyjska łaźnia, do której stara się wielu turystów. Wycieczka do Banff Park to wspaniałe wakacje i bliski kontakt z dziką przyrodą na tle magicznych obrazów. Przeczytaj więcej o Banff Park w naszym artykule.

Stary Montreal

Bardzo wymowna nazwa mówi o tej części miasta. który zachował się od momentu powstania, kiedy Montreal nazywał się jeszcze Ville Marie (1642-1643). Przyszłe miasto zaczęło się od fortu wybudowanego pod dowództwem Francuza Paula de Chaumedy, zaprojektowanego do nawrócenia rdzennej ludności Kanady na chrześcijaństwo przez francuskich osadników. Stopniowo fort zamienił się w miasto ze wszystkimi nieodłącznymi atrybutami: domami, świątyniami, więzieniem. Miasto przetrwało liczne pożary; drewniane domy zastąpiono kamiennymi, zagospodarowano ulice i chodniki.

Do dziś zachowała się tu stara średniowieczna okładzina ulic, zabytki architektury z XVII-XVIII wieku. in., które są starannie chronione przez społeczeństwo i państwo: stary szpital Hotel-Dieu-de-Montreal, seminarium w San Sulpice. Głównym zabytkiem architektonicznym Starego Montrealu jest kościół Notre Dame, zbudowany w 1829 roku, kiedy Montreal był własnością Brytyjczyków, co znalazło odzwierciedlenie w stylu budowy. Katedra, wykonana nie w duchu stricte katolickim, ale w stylu gotyckim, wznosi się wraz z wieżami. Całość wydaje się lekka i przewiewna, pełna wdzięku i barwna, dzięki wysokim witrażom, rzeźbiarskim dekoracjom elewacji i łukowym sklepieniom.

Imponujący jest również wspaniały budynek ratusza – piękna struktura architektoniczna epoki brytyjskiej. Na uwagę zasługuje jeden z najstarszych zabytków Starego Montrealu – Kolumna Nelsona, zainstalowana w 1804 roku na Nowym Rynku. Na starym mieście znajduje się Pole Marsowe, ciągnące się od ratusza do trasy Ville-Marie, gdzie zachowała się kamieniarka fortu. Inspekcja Starego Montrealu to podróż w historyczną przeszłość Kanady.

Kanadyjska Kordyliera

Ten górzysty region jest nieocenioną skarbnicą dzikiej przyrody, kuźnią fantastycznych piękności, bogatej różnorodności krajobrazów. To tutaj znajdują się słynne Parki Narodowe Banff, Jasper, Wood Buffalo i Waterton Lakes, malownicza część Gór Skalistych z najwyższym szczytem – Mount Robson. W kanadyjskiej Kordylierze znajduje się najbogatsza w bogactwo naturalne spiżarnia – region Whistler; ogromny Lodowiec Kolumbii (kwadrat o powierzchni 325 km2 zajmują pola lodowe – naturalne lodowiska do uprawiania sportów); głębokie kaniony Fraser, Johnston.

Tutaj masz okazję zobaczyć najpiękniejsze jezioro w Ameryce Północnej – Lake Louise, potężną Athabascę, Lower i inne. Naukowcy odkryli liczne szczątki dinozaurów, które odegrały znaczącą rolę w interpretacji teorii ewolucji lądowej. W ekologicznie czystych wodach Kordyliery, pod każdym względem, najlepsze łowienie. Kanadyjska Kordyliera – niezrównane piękno i bogata różnorodność przyrody.