Jedno z najbardziej znanych hiszpańskich miast – Sewilla – co roku przyjmuje wielu turystów. Jedni przyjeżdżają tu na długo, inni mogą poświęcić tylko kilka godzin na znane na całym świecie atrakcje. Co zobaczyć w Sewilli w 1 dzień na własną rękę? Zależy od twoich preferencji. Mogą to być starożytne kościoły, Muzeum Flamenco, teatry lub arena, na której odbywają się walki byków. A może interesuje Cię dziedzictwo architektoniczne okresu mauretańskiego – Złota Wieża? Możliwe, że chcesz po prostu przejść się nabrzeżem, przejść się po placach, zajrzeć do kawiarni i sklepów…. Atrakcji są tu dziesiątki. Porozmawiajmy o najciekawszych.

Nabrzeże rzeki Gwadalkiwir

Być może od takiego spaceru należy zacząć poznawanie zabytków. Warto narysować paralelę do Petersburga – kiedy spojrzysz na miasto od strony Newy, otwiera się przed Tobą bardzo szczególna, urocza panorama. Więc tu. Wystarczy przygotować się na taki spacer – ruszaj w drogę rano lub wieczorem, kiedy nie jest za gorąco, załóż wygodne buty. Wał jest bardzo długi – tylko w historycznym centrum miasta jego długość wynosi prawie 5 km. Podczas spaceru albo będziesz szedł drogą, albo zejdziesz po schodach do wody.

Istnieje możliwość wypożyczenia roweru – są też specjalne ścieżki do tego transportu. I oczywiście nie zapomnij aparatu. W końcu po drodze zobaczysz wiele zabytków. Będziesz miał widok na arenę, na której odbywają się walki byków, możesz podziwiać Złotą Wieżę i słynną fontannę Generation 27. Również pod nietypowym kątem można spojrzeć na budynki uniwersytetu i teatr im. Lope de Vegi. Spacer można zakończyć w pięknym parku Marii Luizy.

Arena do walk byków „Maestranza”

Walki byków zawsze były bardzo popularne w Hiszpanii. Początkowo areny miały kształt kwadratu, ale w niektórych przypadkach nie było to zbyt wygodne. Nie wszystkie byki były na tyle odważne, by były gotowe do walki z torreadorem. Często zwierzęta po prostu chowały się w kącie i nie było łatwo ich stamtąd wywabić. Nowoczesne areny mają kształt koła. „Maestransa”, zbudowana w połowie XVIII wieku, zajmuje niejako miejsce pośrednie – arena ma owalny kształt.

Kolejny fakt związany z tym miejscem. To tutaj matador po raz pierwszy walczył z bykiem na piechotę. Zazwyczaj do takiej walki wchodziło się siedząc na koniu. Warto zobaczyć arenę, nawet jeśli nie jesteś fanem tego rodzaju rozrywki. Sama Maestranza jest bardzo piękna, urządzono tu królewskie pudełko. Można też zajrzeć do muzeum tematycznego – znajduje się w pobliżu – znajduje się tam wiele eksponatów związanych z walkami byków. Jest nawet płaszcz, na którym zostawił swój podpis słynny Pablo Picasso.

Teatr Maestranza

To tutaj odbywa próby i koncerty Królewskiej Orkiestry Symfonicznej. To nie przypadek, że teatr jest jednym z najsłynniejszych w Hiszpanii, a dotarcie tutaj jest dość trudne. O bilety trzeba będzie zadbać z wyprzedzeniem. Choć miejsc jest bardzo dużo, widowisko może jednocześnie oglądać około 1800 widzów. Kolejną ważną zaletą teatru jest to, że aby w pełni przekazać widzom całe piękno utworów muzycznych, wykorzystywane są najnowsze technologie.

Rzadko zdarza się, aby teatr europejski mógł pochwalić się takim sprzętem. Dzięki temu można tu zaprezentować najbardziej skomplikowane produkcje, publiczność – nawet znawcy – w pełni je doceni. Miejsce, w którym stoi teatr, zostało wybrane bardzo dobrze – to brzeg rzeki Gwadalkiwir, dzielnica historyczna. W pobliżu znajdują się hotele, kawiarnie, sklepy. Wizytę w operze można więc połączyć z innymi przyjemnościami, np. zakupami.

Torre del Oro

Jeden z najbardziej znanych zabytków Sewilli. Złota wieża została zbudowana na początku XIII wieku. Jest to zabytek architektury okresu mauretańskiego. Pierwotnie wieża miała służyć jako latarnia morska, dlatego umieszczono ją na brzegu rzeki. Za nim znajdowały się mury otaczające miasto. Przerzucono przez rzekę łańcuch i przyczepiono do niego łodzie. Więc ludzie przenieśli się na drugą stronę. W późniejszych czasach wieża pełniła rolę więzienia, przechowywano tu również proch strzelniczy, a nawet ulokowano tu biura.

W XVIII wieku doszło do niszczycielskiego trzęsienia ziemi, a Torre del Oro została odbudowana pod koniec XIX i na początku XX wieku. Dziś mieści się tu Muzeum Morskie, można wspiąć się na sam szczyt – na taras widokowy. Warto wspomnieć jeszcze o jednej rzeczy – wieża otrzymała swoją nazwę, prawdopodobnie ze względu na to, że została zbudowana z cegieł z białej gliny. Oświetlone słońcem lub księżycem lśniły złotem. Złotą wieżę można zobaczyć w wielu filmach.

szpital miłosierdzia

Piękny średniowieczny budynek, który jest zaskakująco dobrze zachowany. Pomysł stworzenia szpitala, w którym leczeni byliby ubodzy, zgłosił Miguel de Manara. W połowie XVII wieku zaprosił zakonników do założenia takiego szpitala. Dziś jego posąg znajduje się w ogrodzie, który znajduje się przed szpitalem. Znamienne, że zanim ten człowiek prowadził dość nieokiełznane życie, nie było wielu jego kochanek, a nawet uważa się, że służył jako prototyp Don Juana. Ale potem Miguel miał wizję, podczas której zobaczył swój pogrzeb.

Potem zdecydował, że resztę życia poświęci na cele charytatywne. Nie wiadomo, jak długo trwałaby budowa, gdyby nie wsparcie króla. To dzięki jego datkom na szczytny cel wybudowano dość obszerny budynek obok kościoła miejskiego. Szpital od razu stał się bardzo popularny. W ciągu kilku miesięcy zabrakło miejsc. Wtedy architekt Francisco Ruiz de Escalon zabrał się do pracy.

Udało mu się praktycznie podwoić powierzchnię szpitala i udekorować jego fasadę tak, aby wyglądała organicznie obok kościoła. Dziś wiele osób chce podziwiać to miejsce. Na kafelkach przy wejściu widnieją symboliczne Wiarę, Nadzieję, Miłość oraz świętych Jerzego i Jakuba. Patio jest elegancko udekorowane pięknymi fontannami. W tym samym budynku szpitala mieściła się wystawa cennych obrazów.

Archiwum Indie

Podczas gdy uczeni z pewnością zachwycą zawartość tego archiwum, turyści będą podziwiać przede wszystkim piękny budynek. Zawiera wiele dokumentów dotyczących historii Cesarstwa Hiszpańskiego, które istniało na ziemiach Ameryki i na Filipinach. Budynek jest wspaniałym przykładem renesansu.

Projekt został zaprojektowany przez architekta Escorial Juana de Herrera pod koniec XVI wieku. Dom ten przeznaczony był dla miejscowego cechu kupieckiego. Architekt wprowadził do projektu patio i balustrady wzdłuż krawędzi dachu. Przez kilkadziesiąt lat budynek był dekorowany w każdy możliwy sposób. Archiwum zostało tu przeniesione pod koniec XVIII wieku. Dokumentów jest tak dużo, że długość półek wynosi nie mniej niż 9 km, a jeśli policzysz strony, to jest ich około 80 milionów.

Katedra

To prawdziwa perełka Sewilli, jednej z największych bazylik na świecie. Budowę katedry rozpoczęto na początku XV wieku, a sam proces ciągnął się przez długie 4 stulecia. Możemy również wspomnieć o tym, że wcześniej na miejscu katedry znajdował się duży meczet. Powstała neogotycka bazylika, której długość przekracza 100 m, a szerokość ponad 70 m. Ale oczywiście koniecznie trzeba wejść do środka. Jest tam przechowywanych wiele skarbów. Począwszy od nietypowych krat, a skończywszy na ikonach.

Są też arcydzieła malarstwa i architektury. Goście przychodzą do katedry, a następnie kłaniają się prochom Krzysztofa Kolumba – on tu odpoczywa. Pochowani są tu także inni ludzie, którzy odegrali ważną rolę w historii Hiszpanii. Do katedry prowadzi 9 bram. Oglądając strukturę architektoniczną od środka, koniecznie udaj się do Sali Kapituły, aby zobaczyć słynne rzeźby.

Wieża Giralda

Dziś jest to jedna z najlepszych platform widokowych w mieście. Ale wieża ma imponującą historię. Zaczęto ją budować w XII wieku i od tego czasu jest wzorem architektury mauretańskiej. W tym czasie wieżę zdobiły złocone kule. Kiedy padały na nie promienie słońca, świeciły i były widoczne z dużej odległości. Później, gdy Sewilla wpadła w ręce Hiszpanów, usunięto kule, meczet zastąpiono katedrą, a na szczycie wieży zbudowano obserwatorium.

W połowie XVI wieku na szczycie dobudowano dzwonnicę, wysokość wieży zaczęła sięgać prawie 100 m. Zwieńczono ją wiatrowskazem. Od którego wzięła się jego nazwa. W języku hiszpańskim „giralda” oznacza „wiatrołap”. Mimo licznych przeróbek wieża wygląda niesamowicie organicznie, jak prawdziwe dzieło sztuki. Turyści nie przegapią okazji wspięcia się na nią, aby podziwiać panoramę miasta z wysokości.

Alkazar

Pałac ten, który później stał się rezydencją królów hiszpańskich, zaczęto budować w X wieku, kiedy rządził Emir Abderrahman III. Pałac okazał się tak piękny i poetycki, że nazwano go „wieczną przystanią wiosny”. Dziś niewiele pozostało z jego pierwotnego wyglądu. Większość sal pochodzi z okresu znacznie późniejszego – 14-16 wieków. Istnieje wiele dziedzińców, w rzeczywistości lokale znajdują się wokół nich.

W jednej z sal, jak ustalono, odbywały się oficjalne przyjęcia, znajduje się również Dziedziniec Lalek – jego ściany zdobią ornamenty przypominające figury. Dziedziniec Dziewcząt został tak nazwany ze względu na legendę – sprowadzono tu setkę piękności, aby emir mógł wybrać to, co najlepsze, jako hołd dla kalifa Kordoby. Możesz także zobaczyć Salę Sprawiedliwości i Salę Łowów.

Poradnik opowie Ci wiele ciekawostek z nimi związanych. Ogrody otaczające Alcazar są również zachwycające. Poświęć trochę czasu na obejście ich. Kwitną tu drzewa pomarańczowe, wędrują ważne pawie, rozpościerając swoje wspaniałe ogony. Również tutaj zawsze można spotkać artystów. Alcazar jest szczególnie interesujący dla fanów filmu Game of Thrones – nakręcono tu wiele scen do filmu.

Muzeum Tańca Flamenco

Zapalający taniec flamenco jest prawdziwym niematerialnym dziedzictwem kulturowym Hiszpanii. Ten oryginalny taniec ma wielu fanów na całym świecie. I powstał w XVIII wieku w wioskach Andaluzji, a pierwsi go wykonali zwykli chłopi. Od tego czasu w historii flamenco pojawiło się wiele ciekawych faktów. Można się o nich dowiedzieć w muzeum, które znajduje się w dzielnicy Santa Cruz w starym domu. Założycielką muzeum była słynna tancerka Christina Hoyos.

Kupując bilet, lepiej wziąć bilet łączony. Pozwoli to nie tylko na obejrzenie eksponatów, ale także obejrzenie jasnego pokazu – odbywa się tu trzy razy dziennie i trwa około godziny. W muzeum dowiesz się wielu ciekawych rzeczy o flamenco, obejrzysz kostiumy tancerzy i ich partnerów, podziwiasz kastaniety, zobaczysz portrety, rzeźby i wiele więcej.

Jeśli masz czas, możesz wziąć udział w kursie mistrzowskim i sam nauczyć się podstaw pięknego tańca. Hala, w której odbywa się przedstawienie, jest niewielka, zawsze pełna, więc zadbaj o bilety z wyprzedzeniem. Przedstawienie jest tak żywe i ekscytujące, że można tu przyjechać nawet z dziećmi – na pewno się nie nudzą.

Metropol Parasol

To arcydzieło architektury wydaje się pochodzić z przyszłości. Znajduje się na Placu Wcielenia, czyli w centrum miasta. W latach 90. ubiegłego wieku postanowili zrekonstruować plac, przy okazji odkryto ślady starożytnej osady rzymskiej. Aby to zachować, postanowiono porzucić pomysł wyposażenia tu parkingu i zbudować coś innego.

Zwycięzcą został projekt Metropol Parasol, zaprojektowany przez Juergena Mayera. Jednak z powodu problemów finansowych budowa została opóźniona, a jej koszt wzrósł. Drewno brzozowe najwyższej jakości sprowadzono z Finlandii. Przez długi czas nie mogli znaleźć i zatwierdzić odpowiedniego kleju. Dopiero w 2011 roku na placu pojawiły się „Grzyby sewilskie” – tak nowy budynek został najpierw ochrzczony przez ludzi, a potem oficjalnie. 6 parasoli wykonanych z betonu i drewna o wysokości 26 m przeplata się ze swoimi „czapkami”.

„Grzyby” zajmują imponującą powierzchnię 5000m2. Wewnątrz znajdują się kawiarnie, sklepy, targ, na którym można kupić wszystko od owoców morza po najświeższe owoce i warzywa. Zamiast podziemnego parkingu poniżej znajduje się teraz muzeum archeologiczne. Można tu zejść i podziwiać mozaiki i obrazy. Na samym szczycie budynku znajduje się taras widokowy. Można tu wjechać szybkobieżną windą i popatrzeć na panoramę miasta.

Bazylika Jezusa del Grand Poder

Ten kościół katolicki jest niewielki. Znajduje się w okolicy San Lorenzo. Projekt zrealizowali Alberto de Orta i Antonio Delgado. Bazylika została zbudowana w stylu neobarokowym. Wchodząc do środka, goście pamiętają panteon w Rzymie. Jest też umiejętne rzeźbienie, jest też piękny ołtarz.

Wiele osób przyjeżdża tutaj, aby pokłonić się wizerunkowi Chrystusa Señor de Sevilla, który pochodzi z początku XVII wieku. Szczególnie tłoczno tutaj w Wielki Piątek. W końcu ten obraz jest nie mniej popularny wśród Hiszpanów niż Święta Dziewica Makarenskaja. Z zapalonymi świecami wierzący zwracają się do Pana, prosząc Go o pomoc.

Pałac Dueñas

Pałac ten został zbudowany w połowie XV wieku. I otrzymał swoje imię na cześć klasztoru Santa Maria de las Duenas. Pałac ma bogatą historię. Został zbudowany na polecenie rodziny Pineda, ale wkrótce został sprzedany rodzinie de Ribera, ponieważ właściciele potrzebowali funduszy na okup krewnego z niewoli Maurów. Nowi właściciele zmienili wygląd pałacu, nadając mu cechy renesansowe. Później budynek przeszedł na własność książąt Alba.

Warto wspomnieć, że w pałacu urodził się poeta Antonio Machado (jego ojciec był tu dozorcą), mieszkał tu także baron Holland, który napisał książkę o Lope de Vega. W XVIII i XIX wieku w pałacu miały miejsce przebudowy. Dziś można tu zobaczyć różne style – gotyk, mauretański, renesansowy. Bardzo piękny pokój z ośmiobocznym sufitem, ozdobiony złotem. Zachowane patio, fontanna. W ogrodach rosną bardzo rzadkie gatunki roślin.

Można również zobaczyć kaplicę z XV wieku, jednak przebudowaną. Uważa się, że właśnie tam doszło do małżeństwa Amerigo Vespucci i Marii Cerezo. Księżna Alby i Alfonso Diez Carabantes również rozegrali swój ślub w pałacu. Dziś odwiedzając Pałac Dueñas goście zobaczą wiele antyków, luksusowe meble, gobeliny, naczynia, bogatą kolekcję obrazów.

Bazylika Macarena

Atrakcji tej nie można przypisać zabytkom starożytności, a mimo to cieszy się dużą popularnością wśród turystów. Bazylika pomalowana jest na tradycyjne kolory – biel z ochrą. Wewnątrz znajduje się sanktuarium – starożytny wizerunek Najświętszej Maryi Panny Makarenskiej, nie ustalono nazwiska malarza ikon. Ale Matka Boża nazywana jest „Królową Sewilli”. Jej płaszcz pokryty jest złotem i drogocennymi kamieniami, w ręku Matka Boża ściska białą chusteczkę.

I oczywiście nigdzie indziej nie zobaczysz Najświętszej Maryi Panny w kolczykach. Ale tutaj nie jest to zaskakujące. Podczas Wielkiego Tygodnia przyjeżdżają tu goście z różnych miast Hiszpanii. Obraz zostaje wyjęty ze świątyni i niesiony wzdłuż głównych ulic miasta. Procesja okazuje się bardzo zatłoczona, wierzący żałują za swoje grzechy. Może wydawać się to dziwne, ale w świątyni przechowywane są również eksponaty muzealne związane z walkami byków.

Torreadorzy przychodzą prosić Matkę Bożą o szczęście, przynoszą jej prezenty. Niektórzy mieli nawet zaszczyt nosić nosze, na których zainstalowano obraz. Projekt kościoła wykonał Aurelio Gomez Megliano, a wybudowano go pod koniec lat 40. ubiegłego wieku. Stopniowo zdobywała coraz większą popularność. Goście podziwiają piękną architekturę, kłaniają się cudownemu wizerunkowi, zapoznają się z kolekcją muzealną.

Alameda de Herkules

Tutaj możesz zakończyć znajomość z miastem. W drugiej połowie XVI wieku założono tu ogród publiczny. Nazwa pochodzi od rzędów topoli białych. Jeszcze wcześniej istniała odnoga rzeki, ale najpierw odcięła ją tama, a następnie teren specjalnie osuszono. Bagienny staw zniknął, zastąpiony kanałami i fontannami. Zainstalowano 4 kolumny, a kilka z nich należało do starożytnej rzymskiej świątyni. Na szczycie wzniesiono rzeźby.

W XIX wieku ogród ten był bardzo popularnym miejscem, zwłaszcza wśród szlachty. Wręcz przeciwnie, po wojnie domowej obszar ten był uważany za najbiedniejszy, zajmowali się prostytucją i handlem narkotykami. Na początku XXI wieku Alameda zaczęła być odrestaurowana. Ponownie posadzono białe topole, pojawiły się ławki i fontanny. Jest tu też kilka atrakcji – Dom Syren, kaplica, budynek, w którym urodził się Gustavo Adolfo Becker. Dziś Alameda jest centrum życia nocnego miasta. Jest tu wiele barów, pubów i dyskotek. Na przykład bar Tino jest bardzo popularny.

Z recenzji:
„Tutaj możesz spróbować tych hiszpańskich potraw, o których wcześniej tylko czytaliśmy. Na przykład ogonki wołowe z frytkami i gazpacho, sałatki, które są po prostu ogromną górą warzyw. Wszystko jest bardzo smaczne i co najważniejsze ceny są bardziej niż demokratyczne”

Warto więc przyjechać tu na lunch lub kolację, jak można odwiedzić Sewillę i nie spróbować narodowej hiszpańskiej kuchni? Wszystko tutaj jest pyszne i tanie.

Oczywiście jest mało prawdopodobne, abyś mógł zobaczyć wszystko w jeden dzień, ale jak możesz mieć czas, aby zobaczyć przynajmniej to, co Cię interesuje zgodnie z opisem? Zielone autobusy wycieczkowe raczej nie pomogą, bo zatrzymują się tylko na 4 przystankach, a audioprzewodnik nie jest najlepszej jakości. Możesz zamówić osobistą wycieczkę z przewodnikiem mówiącym po rosyjsku. Jeśli masz w planach nie zwiedzanie miasta, a odwiedzenie konkretnych miejsc – na przykład chcesz zobaczyć pałace Alcazar i Dueñas – powinieneś się tam od razu udać. I dopiero wtedy, jeśli masz siłę, możesz zobaczyć coś innego, albo po prostu usiąść w przytulnej kawiarni, podziwiając panoramę miasta.

Z reguły ci, którzy przybyli tu na krótki czas, chcą wrócić ponownie, aby dokładniej poznać zabytki starożytnego hiszpańskiego miasta. Niech to życzenie się spełni!