Jeśli chodzi o parki narodowe USA, nie sposób nie przywołać słów byłego prezydenta Franklina Roosevelta o ważnej roli takich miejsc w kształtowaniu idei istoty Ameryki. Potwierdza to fakt, że spośród wszystkich parków narodowych w Stanach Zjednoczonych 14 znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Fabuła

Po raz pierwszy George Ketlin mówił o tworzeniu specjalnych działek nie prowadzących działalności gospodarczej w XIX wieku. Jako artysta samouk dużo podróżował po Ameryce Północnej iz oburzeniem obserwował zgubny wpływ białego człowieka na ustalone tradycje rdzennej ludności i jego bezceremonialne ingerowanie w naturę. Ketlin zasugerował potrzebę ochrony środowiska i znaczenie ukierunkowanej polityki państwa, mającej na celu stworzenie warunków dla zachowania naturalnego piękna kontynentu amerykańskiego.

Pomimo tego, że rząd federalny nie od razu zareagował na pomysł utworzenia obszarów chronionych, w 1864 roku pod przewodnictwem prezydenta Lincolna i Kongresu USA podjęto pierwsze kroki w celu utworzenia parków narodowych.

żółty kamień

Pierwszym prawdziwym parkiem narodowym nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale także na świecie był Yellowstone w 1872 roku. Od tego momentu za przykładem Amerykanów poszły rządy innych krajów. Stał się punktem wyjścia do utworzenia 58 parków narodowych i wielu innych obszarów chronionych w 27 stanach USA. Park narodowy znajduje się na terenie trzech stanów Idaho, Montana i Wyoming jednocześnie, zajmując powierzchnię około 9 tysięcy metrów kwadratowych. km. Głównymi atrakcjami parku są gejzery i gorące źródła. Pod wpływem różnych soli mineralnych rozpuszczonych w wodzie przez wiele milionów lat utworzyły się przedziwne formy powierzchniowe: piramidy, tarasy, a nawet stalaktyty.

Osady soli na powierzchni ziemi mienią się w słońcu, a różne metale wchodzące w skład soli zabarwiają je na jaskrawoczerwono i żółto. Zbocza gór porastają lasy iglaste, w których świetnie czuje się wiele rzadkich zwierząt. Wiele czystych, malowniczych rzek, spływających z pasm górskich, tworzy liczne kaskady wodospadów. Miejsce to uważane jest za raj dla speleologów, a duża ilość kanionów przyciąga tu miłośników ekstremalnych wrażeń. Tutaj, w centrum uśpionego wulkanu Caldera, znajduje się wysokogórskie jezioro Yellowstone, którego brzegi są zastygłej lawy.

Wielkie Zadymione Góry

Najczęściej odwiedzanym parkiem, który rocznie odwiedza ponad 9 milionów turystów, jest Great Smoky Mountains. Warto zauważyć, że ogromny napływ ludzi pragnących zasmakować w tym zakątku przyrody jest ściśle regulowany przez władze, aby nadmierna liczba zwiedzających nie zaszkodziła delikatnemu ekosystemowi parku. Warto zauważyć, że park został oficjalnie otwarty przez prezydenta USA Roosevelta w 1940 roku. Park znajduje się na terenie wschodnich stanów Tennessee i Północnej Karoliny i zajmuje powierzchnię ponad 2 tysięcy metrów kwadratowych. km. Zgromadzono tu ponad 4 tysiące gatunków roślin – typowych przedstawicieli flory wschodniej części Ameryki Północnej.

Wiele z nich jest endemicznych i można je znaleźć tylko w Great Smoky Mountains. Bogata roślinność jest dogodnym siedliskiem dla wielu przedstawicieli fauny tego regionu. Samych ssaków występuje tu około 65 gatunków. Najwięcej parków narodowych mogą się pochwalić stanami Kalifornia i Alaska.

park sekwoi

W Kalifornii znajduje się drugi co do wielkości park założony w 1890 roku. Oprócz wielu obiektów przyrodniczych szczególne miejsce w Parku Sekwoi zajmują słynne wysokie drzewa rosnące w Karkonoszowym Lesie. Warto zauważyć, że w tym lesie rośnie pięć z dziesięciu najwyższych drzew na świecie. Ogromnym zainteresowaniem turystów cieszy się sekwoja zwana generałem Shermanem, osiągająca wysokość ponad 80 m, której obwód podstawy wynosi ponad 30 m. Nie bez powodu drzewo „uhonorowano" tytułem generała. Ze względu na samą ilość drewna Generał Sherman jest największym drzewem na świecie.

Park Denali

Park Narodowy Denali, położony na Alasce, zajmuje rozległe terytorium, przekraczające rozmiarami obszar Massachusetts, a nawet wielu stanów. Słowo „denali” jest tłumaczone z języka atabaskiego jako „świetny”. Tak tubylcy kiedyś nazywali najwyższy szczyt Ameryki Północnej znajdujący się na tym terenie.

Definicja „wielkiego” charakteryzuje Denali Park w najlepszy możliwy sposób. Najwyższy punkt stałego lądu, Mount McKinley, ogromny rozmiar parku i niekończące się przestrzenie tundry wraz z jej mieszkańcami – wszystko to potwierdza ogromne znaczenie parku w utrzymaniu delikatnej równowagi tej naturalnej strefy Ameryki Północnej.

Jak wiele wieków temu żyją tu licznie przedstawiciele miejscowej fauny, wśród których warto zwrócić uwagę na karibu, łosie, niedźwiedzie brunatne, owce górskie i wilki.

wielki Kanion

Ten ogromny wąwóz, położony w północnej Arizonie, jest największą atrakcją przyrodniczą w Stanach Zjednoczonych. Znaczna część wspaniałego wąwozu wchodzi w skład Parku Narodowego Wielkiego Kanionu, zajmując 4950 metrów kwadratowych. km (długość – 433 km, szerokość – od 180 m do 28,8 km). Głębokość unikalnego kanionu wynosi średnio 1,6 km. Parkowy obszar Wielkiego Kanionu podzielony jest rzeką Kolorado na 2 części: Krawędź Południową (najbardziej dostępną dla turystów) i Krawędź Północną (bardziej odległą i mniej odwiedzaną). Na wysokich (ponad 2 km) ścianach wąwozu, składających się z różnych warstw skał, można „odczytać” historię przemian ziemskich na przestrzeni milionów lat istnienia planety.

Z powodzeniem robią to geolodzy, którzy określają jakość każdej warstwy: osady morskie niegdyś ciepłego morza, skamieniały piasek pustyni, warstwy wapienia, granitu, gliny, łupków. W parku znajdują się szlaki turystyczne, wzdłuż których odbywają się grupowe wycieczki piesze do zabytków niesamowitego rezerwatu przyrody. Obie części łączy most wiszący przez rzekę. Kolorado. Turyści pokonują 34 km, w tym pionowe zejście wzdłuż ścian kanionu i samo podejście na wysokość 1,6 km.

Ze względu na złożoność takich ekstremalnych wędrówek odbywają się one przy udziale doświadczonych przewodników, z organizacją noclegów. Możliwy jest przejazd samochodem przez teren kanionu od South Rim do North Rim, pokonując 354 km drogi i przechodząc przez kanion przez most Navajo (długość 122 m). Obie strefy Wielkiego Kanionu odwiedzane są przez miliony turystów, dla których stworzono całą niezbędną infrastrukturę: hotele, pola namiotowe, restauracje, kawiarnie są otwarte. W lokalnej wiosce Grand Canyon Village znajduje się wiele platform obserwacyjnych, a transport publiczny jest bezpłatny. Boom turystyczny trwa tu zawsze, z wyjątkiem zimy i późnej jesieni.

Syjon Park

Park Narodowy Zion znajduje się w naturalnym pięknie Utah. Tutejsze krajobrazy urzekają dzikim, nieskazitelnym pięknem tkwiącym w obszarze kanionu Kolob, najbardziej niezamieszkałej części parku. To właśnie ten teren jest słabo wyposażony, aw nim w większym stopniu zachowana jest przyroda nietknięta przez szalejącą cywilizację. Tu są trudne ścieżki, którymi można przejść tylko z przewodnikiem, kilka rancz ze śladami porzucenia. Kanion Kolob to ulubione miejsce wspinaczy, którzy dzielnie wspinają się po stromych klifach (trzeba mieć specjalną przepustkę), nie ma tu masowego napływu turystów.

Natura tworzy tu takie obrazy, których nie zobaczysz nigdzie indziej: czerwono-pomarańczowe pasma górskie wznoszą się nad wąwozami, zielone plamy jasnego lasu pokrywają ich zbocza, miejscami cała ziemia pokryta jest grubą warstwą żółtego wrzosu. Wśród nieznanych drzew rosną znajome brzozy, dziwnie wyglądające na tle czerwonych ostróg.

Kanion Kolob jest połączony z resztą Syjonu tą samą malowniczą czerwoną drogą. Turyści robią spacery dnem wąwozu wzdłuż rzeki o wartkim nurcie, która w kilku miejscach jest tak płytka, że można nią brodzić. W korycie rzeki znajduje się wiele bystrzy, które tworzą malownicze wodospady. Znajduje się tu wiele wysokich wodospadów, jeden z nich nazywany jest „płaczącą skałą”: rzadka bryza spada z wysokiej skały na przechodzących pod nią. Hipnotyzujące piękno Zion Park przyciąga turystów z całego świata.

Dolina Pomników

Park Narodowy Monument Valley, terytorium od dawna należące do Indian Navajo, to prawdziwy cud natury, powstały pod wpływem erozji wietrznej. Przez wieki wiatry Arizony, niczym wszechmocni rzeźbiarze, „wyrzeźbiły” ze skał wieże o dziwacznych kształtach. Pomalowane na czerwono-brązowe kolory wydają się być obcymi kosmitami, którzy zeszli na Ziemię. Marsjańskie krajobrazy tej wyjątkowej doliny znajdują się na liście 100 cudów świata, pomimo zewnętrznej martwoty, spowodowanej nikłą obecnością jakiejkolwiek roślinności na rozległych przestrzeniach.

To naturalne zjawisko jest zawsze otwarte dla zwiedzających: można spacerować po skalistym podłożu, można obserwować z drogi dziwaczne stworzenia, siedząc w samochodzie. Z samolotu lub helikoptera Monument Valley wydaje się surrealistycznym krajobrazem autorstwa genialnego artysty. Szczególnie imponującym widokiem jest wystrzelenie balonów podczas festiwalu o tej samej nazwie, kiedy czarujące kolory przelatują nad kamiennymi posągami, konkurując z nimi w jasnym pięknie.

Wśród kamiennych pomników znajdują się prawdziwe arcydzieła – efekt działania sił natury: na południu doliny rośnie las skamieniałych drzew, które wyrosły w epoce mezozoicznej. W szczelinach gigantycznych (do 2 m) pni ze spróchniałego drewna utworzyły się kryształy białego kwarcu, różowego ametystu i czarnych odcieni morionu. Na zachód od doliny znajduje się kolejne kamienne arcydzieło – Tęczowy Most, przerzucony nad niewielką płytką rzeką Bridge Creek. Indianie nazywali to skamieniałą tęczą. Monument Valley stała się miejscem publicznym pod koniec XIX wieku, kiedy skończyły się wojny z Indianami, a zapotrzebowanie na nią natychmiast pojawiło się wśród hollywoodzkich filmowców i turystów.

Park Narodowy Arches

Na 309 mkw. km Utah to niesamowity kawałek lądu uformowany na dnie dawnego morza z piaszczystym dnem, które znajdowało się tu miliony lat temu. Wiatr i woda ciężko pracowały nad grubością osadów piasku i soli po zniknięciu morza, tworząc z nich wspaniałe łuki (ponad 2 tys.). Ponadto siły natury i czynnik czasu, przekształciwszy piasek w kwarc, złoto i inne cenne minerały, urządziły tu prawdziwy magazyn minerałów i kamieni. Nie bez powodu w XVIII wieku doszło do konfliktów między Europejczykami a Indianami o posiadanie tego terytorium.

Dekret o utworzeniu parku narodowego został podpisany przez Nixona w 1971 roku i miał na celu ochronę cudu natury przed grabieżą. Teraz tysiące turystów ma przyjemność podziwiać niezrównane twory ze skamieniałego piasku i soli – łuki o różnych rozmiarach i konfiguracjach (najdłuższy ma 85 m, najkrótszy ma 1 m).

Wśród nich za uznane arcydzieło uchodzi Graceful Arch czy Cowboy Pants (nazwa komiksowa), przypominające nogawki o różnej grubości, „ubrane” w pomarańczowo-czerwone spodnie w swojej konfiguracji. Jasny łuk wygląda oszałamiająco na fioletowym tle Gór Solnych. Prawdziwym cudem jest „Kamień Równowagi”, trzymany przez nieznaną siłę na wąskim wzniesieniu. Interesujący jest obiekt o nazwie Trzy Plotki – 3 postacie, przypominające kobiety, stojące blisko siebie, jakby do siebie szepczące. Labirynt skalnych wież, Ognisty Piec, niezmiennie przyciąga uwagę wszystkich, tworząc wrażenie (zwłaszcza o zachodzie słońca) płonącego pieca. Wiele łuków stało się tłem dla hollywoodzkich filmów, a ci, którzy nie byli w tej krainie cudów, docenią ich wyjątkowość podczas oglądania filmu.

Acadia

Park Narodowy Acadia to prawie całe terytorium wyspy Mount Desert, oddzielone od lądu wąską cieśniną Oceanu Atlantyckiego. Wzdłuż wielkiej tamy poprowadzono darmową autostradę prowadzącą do Akadii. Dla zapewnienia wygody i komfortu turystów przy parkingu umieszczona jest wielkoformatowa trójwymiarowa mapa parku, według której można wytyczyć indywidualną trasę do zabytków parku.

Najwyższy punkt rezerwatu (wysokość – 466 m), do którego szczytu położona jest droga asfaltowa. Droga do niego wiedzie przez najbardziej malowniczą okolicę z przepięknymi widokami w centrum wyspy, wspaniałe Jezioro Orłów, wygodnie położone na nizinie ściśniętej górami. „Cadillac” jest inaczej nazywany Łysą Górą, ponieważ prawie nic na nim nie rośnie, z wyjątkiem rzadkich krzewów. Ale ludzie mają tendencję do dostania się tutaj ze względu na niewypowiedzianie piękną panoramę Oceanu Atlantyckiego i wysp wybrzeża Maine, która otwiera się z jego szczytu.

Zalecamy wykupienie ubezpieczenia podróżnego obejmującego leczenie koronawirusa (COVID-19)

Dolina Śmierci

Dość ponura nazwa tego Parku Narodowego jest w pełni uzasadniona martwością terytorium, na którym się znajduje. W rzeczywistości jest to 13 518 mkw. km pustyni uschniętej przez upał, pękniętej przez upał. Mimo jałowej gleby, krajobraz jest tu bardzo malowniczy, ozdobiony ośnieżonymi szczytami gór, wydmami o dziwacznych kształtach, skalistymi kanionami, całą gamą różnych kolorów i odcieni. Miejsca te są najniższe w stosunku do poziomu oceanu i najbardziej suche w Ameryce Północnej. Niemiłe miejsce, które przyniosło wiele prób Europejczykom, którzy opanowali tę przestrzeń, nazwali Doliną Śmierci.

Ale nie jest tak bez życia: na wysokości od 120 m do 900 m n.p.m. rosną odmiany kaktusów i sukulentów. Poszczególne obszary ożywiają lasy jałowcowe z szarozielonymi wyspami, sporadycznie rośnie tu juka, pojawiają się oazy palm. Dolina wygląda bardzo malowniczo po rzadkich wiosennych deszczach, kiedy jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki szara gleba pokryta jest na krótki czas kobiercem kwiatów bzu, czerwieni, różu, bieli i złocistożółtego. Są też przedstawiciele fauny prowadzącej nocny tryb życia: małe gryzonie, owce gruborogie.

Dla fotografów amatorów to prawdziwy raj – osobliwy krajobraz zapewnia zapierające dech w piersiach widoki! W zachodniej części parku widoczny jest z góry niesamowity obraz Dante View – mozaika rozsianych wzgórz na śnieżnobiałych słonych bagnach. Badlands, obszar poprzecinany siecią wąwozów i wąwozów, jest również imponujący i zachwycający. Dolina toru wyścigowego (na północ od parku) słynie z tajemniczych śladów ruchu kamieni na powierzchni. Tajemnica polega na tym, że nikt nie widział, jak się poruszają. Dolina Śmierci jest rzeczywiście tętniąca życiem i ciekawa z wieloma atrakcjami.

Drzewo Jozuego

Wietrzny, suchy klimat zamienił obszar Joshua Tree w poligon doświadczalny dla obiektów alternatywnych źródeł energii, takich jak gigantyczne turbiny wiatrowe i elektrownie słoneczne. Park narodowy otrzymał swoją nazwę od gatunku drzew joshua rosnących na pustyni Mojave i tłumaczy się jako „drzewo joshua”. Jest ich tu dużo, a także pagórków. Zimą i wiosną średnia temperatura wynosi tu 25-30 stopni powyżej zera, a latem dochodzi do +45-+48, z miażdżącym, gorącym wiatrem.

Obszar parku zajmuje 2 pustynie: Mojave i Kolorado, oddzielone od siebie naturalną granicą zmieniającego się krajobrazu: jeśli drzewa joshua zastąpiły krzaki kaktusów choya, juki i octoiyo, wtedy zaczęło się Kolorado. Północna strefa parku to skupisko ogromnych gigantycznych głazów, formacje skalne, które dosłownie przechodzą pod chmury i głębokie szczeliny. Na południu głazy stają się niższe, skały są mniej powszechne, a przestrzeń stopniowo staje się płaska. Wczesną wiosną pustynne drzewa joshua pokrywają się ogromnymi, mięsistymi, żółtawymi pąkami, które miesiąc później wydają dziwaczne owoce.

Niedaleko od głównej drogi znajduje się najwyższy punkt parku – Keys View (1581 m), z którego nawet wysokie góry wydają się małe, a na naszych oczach dolina rozciąga się na południowy zachód w całej okazałości. Na jej nizinach znajdują się miasta Palm Desert i Palm Springs. Podróż po parku – nowe ciekawe odkrycia i mnóstwo wrażeń.

Skalista Góra

Te miejsca w stanie Kolorado, uosabiające historię Dzikiego Zachodu, pokryte są Górami Skalistymi i są najpopularniejszym ośrodkiem narciarskim w Ameryce: śnieg topnieje tu dopiero w czerwcu. Nazwa parku pochodzi od słowa „góral” – tak zwanych Europejczyków, samotnie poszukujących złota i polujących na zwierzęta futerkowe. Zgodnie z ich trybem życia zamienili się w Indian, którzy mieszkali tu od dawna. Piękno tutejszych krajobrazów przyćmiewa wszystko, co widzieliśmy wcześniej, szczególnie dobrze sprawdzają się jesienią, kiedy na tle srebrnoszarych gór korony drzew liściastych rozbłyskują w kolorze karmazynowym, fioletowym, cytrynowym. W parku znajduje się wiele malowniczych jezior.

Kub to małe jezioro otoczone stuletnimi sosnami i jodłami, ulubione miejsce niedźwiedzi, które przyjeżdżają tu pić i pływać. Znajduje się tam tablica ostrzegawcza z napisem: „Niebezpieczeństwo! Niedźwiedzie!" Jeziora Odessa, Bear i inne są bardzo malownicze. Park Gór Skalistych jest domem dla wielu dzikich zwierząt: jeleni, niedźwiedzi, wiewiórek, łosi, lisów, świstaków. Są ściśle chronieni przez prawo i leśników. Rzeka Kolorado ma swój początek w parku, który wcale nie przypomina potężnego strumienia, który przecina skały w najgłębszym kanionie. Wspaniałe widoki parku na całe życie pamiętają jasne kolory lasów, „niebieskie oczy” jezior i szare szczyty Gór Skalistych.

Park Olimpijski

Park znajduje się na Półwyspie Olimpijskim w północno-zachodnim stanie Waszyngton. Status Kraju uzyskała w 1938 r. jako unikatowe terytorium niezwykle różnorodnej flory i fauny, dobrze tu zachowanej. Wyjątkowość przyrodnicza parku tkwi w różnorodności obszarów krajobrazowych: lodowce, jeziora, łąki alpejskie, wybrzeża oceaniczne i góry – prezentowane są tu wszystkie rodzaje rzeźby. Ponadto na wybrzeżu oceanu znajdują się 3 rezerwaty indiańskie. Prawie całą przestrzeń parku można przejść tylko na piechotę, jest kilka mijanych miejsc. Ale bajeczne piękno tutejszej przyrody inspiruje turystów, aby byli gotowi jechać daleko i szeroko.
Niesamowite wielobarwne alpejskie łąki, oszałamiający błękit jezior, jasna zieleń lasów, promienna biel ośnieżonych szczytów podbijają nawet najbardziej obojętnych kontemplatorów. W 1976 roku park otrzymał tytuł Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery i został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa. Nieskazitelna przyroda przyciąga dziesiątki tysięcy turystów, którzy odbywają kilkudniowe wycieczki do obszarów chronionych. Wielu przyjeżdża tu na 1 dzień, spacerując aleją klonową ze stuletnimi drzewami, podziwiając wodospady Sol Duc lub ogromne drzewa (niektóre ponad 2 m w obwodzie) lasu deszczowego Hoh.

Gorące Źródła – Park Gorących Źródeł

Arkansas jest domem dla najmniejszego i pierwszego amerykańskiego Parku Narodowego – Hot Springs, którego centrum administracyjnym jest małe miasteczko o tej samej nazwie. Jest to znany kurort balneologiczny, słynący z leczniczych gorących źródeł, których uzdrawiająca moc znana jest od dawna Hindusom. Terytorium miasta i jego okolic uzyskało status rezerwatu w 1921 r., kiedy to w strefie wód geotermalnych zbudowano już kliniki hydropatyczne, motele i położono linię kolejową. Piękne, przytulne, czyste miasto dosłownie zanurzone jest w zieleni wewnątrz i na zewnątrz, pagórkowaty teren parku pokryty jest gęstym lasem.

Centrum miasta stanowi Łaźnia, na którą składają się odrestaurowane budynki łaźni z XIX wieku. W pierwszym z nich znajdują się łaźnie, w drugim spa. Placówki zapewniają wszystkie niezbędne zabiegi medyczne: gorące kąpiele mineralne, okłady na ciało, prysznice vintage, masaże, łaźnię parową. Miasto uzdrowiskowe posiada znakomitą infrastrukturę, która pozwala turystom wygodnie spędzić czas: luksusowy hotel, park rozrywki, platformy widokowe na wzgórzach, z których widać malowniczą panoramę okolicy, dobre restauracje i kawiarnie. Tutaj możesz poprawić swoje zdrowie i dobrze wypocząć.

Wielki Teton

Park Narodowy Grand Teton to kolejny rezerwat w Górach Skalistych, rozciągający się na powierzchni około 130 tysięcy hektarów, obejmujący główną część gór pasma Teton (stąd jego nazwa) i północne obszary Jackson Hole Dolina. Park jest pełen jezior alpejskich, z których największe Jackson ma długość 24 km. Lodowce Teton Ridge, wysokie szczyty, wodospady, malownicze wąwozy, bogate lasy – to krajobraz parku. Świat fauny jest tu nieskończenie różnorodny: ptaki, ssaki, płazy, gady, owady występują tu w szerokiej gamie.

Świat roślin nie ustępuje mu, reprezentowany przez ogromną liczbę drzew iglastych i liściastych, krzewów, ziół i kwiatów. Krajobrazy parku są niezwykle piękne, a czasem bajecznie majestatyczne. Turyści przyjeżdżają tu tłumnie: tutaj każdy znajdzie coś dla siebie: wspinaczkę skałkową, alpinizm, narciarstwo, fotografię, piesze wycieczki i inne rodzaje rozrywki. Wszystko jest dla nich zapewnione, park posiada dużą sieć kempingów, hoteli, centrów informacyjnych. Jeden z ośrodków dla gości znajduje się na terenie dawnego rancza słynnych Rockefellerów.

Park Narodowy Everglades

Wyjątkowa wartość tego obszaru (1,5 miliona akrów) w stanie Floryda tkwi w dzikiej, pierwotnej naturze subtropikalnej, która zdołała tu przetrwać w niemal nienaruszonym stanie. Dowodem na to są najrzadsze okazy flory i fauny, które uznano za bezpowrotnie wymarłe: czaple błękitne, pradawny gatunek aligatorów, czerwone drzewo namorzynowe itp. Przedstawicieli drzew i krzewów jest 2000, liczba krokodyli przekracza 2 miliony, wymienione w Czerwonej Księdze; wydry rzeczne.

W parku znajduje się wiele szlaków turystycznych i dróg, które są bardzo dogodne do obserwacji zwierząt i ptaków.Turyści aktywnie odwiedzają najpiękniejsze miejsca, uwieczniając urzekające krajobrazy aparatami fotograficznymi i wideo. Piesze wędrówki, wędkarstwo, kajakarstwo (Zatoka Florydzka), wiele programów rozrywkowych jest organizowanych w rezerwacie. Pobyt w Everglades to rozkoszowanie się pięknem wyjątkowej przyrody w połączeniu z aktywnym wypoczynkiem.