Co zabrać ze Stambułu w prezencie – 25 najlepszych pamiątek

Największa turecka metropolia, której antyczne mury odbijają się od ponad 27 stuleci w błękitnych wodach Bosforu, jest bliska nie tylko miłośnikom atrakcji historycznych i kulturalnych. Dawny Konstantynopol przyciąga również miłośników autentycznych zakupów. Wielkie domy towarowe, malutkie orientalne sklepiki i gwarne bazary – wszystkie sklepy tego niezrównanego „miasta kontrastów” oferują imponujący asortyment pamiątek narodowych. Dziś porozmawiamy o tym, co zabrać ze Stambułu w prezencie.

Herbata

Pachnąca ambrozja o bogatej bursztynowej barwie jest integralną częścią kultury kraju. Tutaj mówią: „Rozmowa bez herbaty jest jak niebo bez księżyca”. Chociaż napój pojawił się w kraju około 5000 lat temu, plantacje w Imperium Osmańskim posadzono dopiero w 1917 roku. Sprzyjający klimat spełnił swoje zadanie: przemysł herbaciany rozwijał się pomyślnie, a 30 lat później otwarto pierwszą fabrykę w prowincji Rize, produkującą 60 ton produktów dziennie.

Prawdziwa herbata dla Turków to mocny gorzki napój. Miejscowi nigdy nie zmieniają prawdziwego smaku, ponieważ mleko lub miód dodany do filiżanki nie pozwolą w pełni doświadczyć upojnego aromatu i delikatnego smaku liści herbaty. Pachnące jabłkiem, granatem, hibiskusem czy cytryną pudry, górujące wielobarwnym rozsypaniem na ladach ze słodyczami, nie mają nic wspólnego z prawdziwą turecką herbatą. Takie napoje to nic innego jak mus chemiczny. W swoim składzie nie ma nic przypominającego naturalne składniki.

Akcesoria do herbaty

Zakochani w narodowym tureckim napoju, wielu ludzi napełnia walizki cennymi paczkami liści herbaty. Pechowi turyści będą jednak zawiedzeni: smak tradycyjnie parzonej herbaty w niczym nie przypomina boskiej ambrozji z ojczyzny janczarów. Aby nie wpaść w kłopoty, weź ze sobą dwupoziomowy czajniczek „czajdanłyk”, którego zasada działania jest podobna do działania rosyjskiego samowara.

Picie herbaty nigdy nie jest kompletne bez armuds. Cechą tych wdzięcznych naczyń jest obecność ciężkiego dna i „talii” – widoczne zwężenie pośrodku. Taki kształt gruszki nie został wymyślony przypadkowo – w rozszerzonej górnej części ciecz szybciej się schładza, co zmniejsza możliwość poparzenia do zera. Standardowa objętość armud (lub, jak nazywają to Turcy, „burdel”) to 100 ml.
Najczęściej szklanka do herbaty jest wykonana ze szkła, co pozwala podziwiać piękno pachnącego napoju. Przyjmując gości tureckie hostessy stawiają na stole porcelanowe lub kryształowe naramienniki, a także przedmioty zdobione malarstwem pokryciowym, dekoracją reliefową czy wzorami ze złota i srebra.

Kawa

Na terenie Imperium Osmańskiego ludzie zaczęli mówić o kawie w XVI wieku, kiedy Ozdemir Pasza, bejlerbej Jemenu, podał Sulejmana Wspaniałego pachnący napój. Sułtanowi tak bardzo spodobał się orzeźwiający nektar, że wprowadził na dworze stanowisko głównego ekspresu do kawy. Boska mikstura szybko zdobyła miłość ludzi. Do końca XIX wieku w kraju sprzedawano wyłącznie surowe zielone zboża.
W 1871 roku sytuacja uległa zmianie. Mehmet Efendi, właściciel kawiarni Kurukahveci, po raz pierwszy zaproponował klientom drobno zmielone palone ziarna. Wkrótce pod sklepem zaczęły ustawiać się kolejki, a w latach 30. XX wieku na światowym rynku pojawiła się nowa marka Mehmet Efendi. Dziś markę reprezentuje kilka linii kawy zbożowej i mielonej, z których każdy jest mieszanką 3-7 różnych odmian.

Polecamy kupowanie produktów znanej marki w markowych sklepach Kurukahveci Mehmet Efendi. Od 150 lat niewiele się tu zmieniło. Ziarna są ręcznie palone i mielone w ogromnych młynkach do kawy na oczach licznych zwiedzających. Cena pudru pachnącego (500 g) zapakowanego w papierową torebkę to 27,5 lira.

Cezva

Aby zaparzyć prawdziwą kawę po turecku, nie wystarczy kupić produkty Mehmet Efendi. Aby przygotować „właściwy” napój, potrzebujesz dżezwa (Turka) – stożkowego pojemnika zwężającego się ku górze z szerokim dnem i długim uchwytem. Najlepsze naczynia są wykonane z miedzi, metalu o wysokiej przewodności elektrycznej i cieplnej. W takim naczyniu płyn jest podgrzewany równomiernie, zmielone ziarna mają czas, aby zrezygnować z bogatego aromatu i bogatego smaku.

Kawa po turecku jest napojem kapryśnym, jej przygotowanie wymaga pewnych umiejętności. Rozgrzej spód cezve. Następnie do naczynia wlej 60 ml wody (przefiltrowanej lub butelkowanej) i wsyp dwie łyżeczki kawy zmielonej do stanu mąki. Zanurz Turka w gorącym piasku, w przypadku jego braku połóż go na piecu, ustawiając go na niską moc. Zdejmij patelnię z ognia, gdy pianka podniesie się do krawędzi, pozostawiając niewielką plamkę pośrodku. Nie pozwól mu się zagotować! Gotową kawę wlej do podgrzanej filiżanki. Nie zaczynaj degustacji od razu – pozwól naparowi parzyć się przez 2-3 minuty, w tym czasie gęsty zdąży osiąść na dnie.

Orientalne słodycze

Narodowe tureckie desery to prezent, który zachwyci zachwyconych przyjaciół. Pyszne przysmaki dzielą się na trzy grupy:

Miłośnikom czekolady radzimy skierować swoje kroki na ulicę Istiklal (İstiklâl Caddesi), gdzie w domu nr 69 znajduje się Meşhur Beyoğlu Çikolatacısı. Malutki niepozorny sklep rozpoznasz z kolei od tych, którzy chcą kupić pachnące kafelki i słodycze zawinięte w srebrny papier. Od 1952 roku produkowano tu czekoladę, która nie jest gorsza pod względem jakości od odpowiedników francuskich i belgijskich.

Miód i dżem

Kraj pachnących kwiatów, niekończących się pól bawełny i łagodnego klimatu nie mógł nie stać się jednym z czterech światowych liderów w produkcji miodu. „Bursztynowe złoto”, używane w kuchni, medycynie i kosmetyce, jest czczone jako wyrób sakralny. Sam prorok Mahomet wezwał wierzących do zwracania uwagi na dwa lekarstwa: Koran i miód.

Tylko w Turcji można spróbować wyjątkowego miodu spadziowego (sosnowego). Egzotyczny produkt zbierany jest w okolicach miasta Marmaris, w otoczeniu lasów iglastych. Pachnący złotobrązowy przysmak znany jest ze swoich dobroczynnych właściwości: stymuluje procesy metaboliczne, wspomaga usuwanie toksyn, poprawia pracę wątroby, zapobiega anemii i poprawia napięcie ciała.

Kolejnym zdrowym słodyczą jest dżem z płatków róży. Do jego przygotowania wykorzystywane są tylko pąki młodych roślin. Pachnący i zaskakująco delikatny deser w kraju nazywany jest „gülbesheker”, co tłumaczy się jako „piękny, jak konfitura różana”.

Oliwa z oliwek

Oliwa z oliwek, którą miejscowi nazywają „mlekiem dla dorosłych”, znajduje się na szczycie listy najpopularniejszych produktów. Przyprawia się je nie tylko sałatkami – bogate w witaminy i kwasy omega, „płynne złoto” służy do gotowania, wykorzystywane jest w pielęgnacji skóry i włosów.

W kraju produkuje się kilkadziesiąt odmian oliwy z oliwek. Według oceny konsumentów najlepsze produkty produkuje Kristal Naturel Sızma. Olej tej marki, wiodącej w swojej historii od 1945 roku, charakteryzuje się niską kwasowością (poniżej 0,8%). Koszt 1 litrowej butelki to około 10 lirów.

Wybierając produkt w supermarkecie, zwróć uwagę na kolor: wysokiej jakości oliwa z oliwek powinna mieć lekko zielonkawy odcień. Szary odcień oznacza, że ​​produkt składa się z przejrzałych owoców. Poszukaj również etykiety „soğuk sıkım” (extra virgen) na opakowaniu. Ta etykieta gwarantuje, że kupujesz ekstra olej tłoczony na zimno z ręcznie zbieranych oliwek.

Ser

Nawet doświadczeni smakosze nie kryją zdziwienia na widok ogromnego wyboru lokalnych serów. W kraju występuje ponad 150 odmian. Niektóre z nich są w stanie konkurować z włoskim parmezanem czy holenderskim Maasdamem. Dumą tureckich serowarów jest słone i twarde Tulum Peyniri. Sprawdzony od wieków produkt gotowany z mleka owczego lub koziego, a następnie leżakowany przez 3-6 miesięcy w skórach zwierzęcych.

Kolejną gwiazdą kuchni narodowej jest właściciel bogatego żółtego koloru, twardego Kashar peyniri. Do wyprodukowania kilogramowej główki tego lekkiego (22% tłuszczu) sera potrzeba do 10 kg mleka owczego lub krowiego. Produkt podawany na śniadanie, dodawany do makaronu i stosowany w tradycyjnych wypiekach.

Są też sery pleśniowe. Pachnące Küflü peyniri jest wytwarzane z owiec Akkaraman i wysyłane do dojrzewania w jaskiniach przez cztery miesiące. Tureckie pozdrowienia dla niemieckiego Dor-blue mają jasny smak i są idealną parą do białego wina i napojów spirytusowych.

Przyprawy

Dla wprawnych gospodyń domowych, które jako hobby wybrały gotowanie, przynieś pachnące przyprawy. Nie należy kupować zwykłej mięty, kminku, goździków czy cynamonu – znajdziesz je na półkach domowych sklepów. Kolejna rzecz to rzadkie gatunki:

Po przyprawy udaj się na Bazar Egipski (Mısır Çarşısı), znajdujący się w historycznej dzielnicy Eminönü. Pod kopulastym ołowianym dachem mieściło się 80 sklepów. Oprócz przypraw, herbaty, orzechów, słodyczy, suszonych owoców i naturalnych kosmetyków oferują duży wybór ziół leczniczych.

Rak

Przedstawiciele silniejszej płci, którzy dużo wiedzą o mocnym alkoholu, mogą przynieść raki. Wiele osób nazywa ten pachnący napój wódką anyżową, co nie jest prawdą. Ściśle mówiąc, narodowy turecki eliksir ma niewiele wspólnego z tradycyjnym rosyjskim „małym białym”. Według technologii produkcji odnosi się raczej do brandy lub niesłodzonych trunków.

Bazą alkoholową raków jest destylat winogronowy, daktylowy lub figowy. Ciasto winogronowe lub surowiec owocowy jest destylowany w miedzianych kadziach. Następnie powstałą masę nalega się na nasiona lub korzeń anyżu, destyluje po raz drugi i pozostawia na kilka miesięcy „odpoczywa” w dębowych beczkach. W rezultacie na świecie rodzi się krystalicznie czysta ciecz o sile 45-50 °.

Napój podawany jest przy stole w wysokich, wąskich kieliszkach. Nie zaleca się picia raków w czystej postaci – niedoświadczonym degustatorom może wydawać się to oparzenie. Aby podstępna mikstura zamieniła się w cudowny nektar, rozcieńcza się ją wodą w stosunku 1:3. Zawartość kieliszka staje się mętna, nabierając mlecznobiałego koloru. Z tego powodu miejscowi często nazywają raki „lwim mlekiem”.

wino z granatów

Wino z granatów to kolejny napój w skarbnicy miłośników egzotycznych alkoholi. Gęsta słodka ambrozja o sile 8–12 ° ma ciemnobursztynowy kolor ze złotym burgundem lub bogatymi czerwonymi odcieniami. Paleta smakowa składa się z soczystości soku z granatów, lekkiej kwaskowatości i przyjemnego orzechowego posmaku. Za najlepszego przedstawiciela chwalebnej rodziny naturalnych win tureckich uważa się produkty firmy KUTMAN.

Słodki napój alkoholowy nie tylko ozdobi stół i zapewni dobry nastrój. Picie wina z umiarem, które zawiera silny przeciwutleniacz punicalagin, może zmniejszyć ryzyko rozwoju choroby sercowo-naczyniowej. Ponadto szlachetny nektar zawiera kwasy foliowy i linolowy, które mogą aktywować krążenie krwi i chronić komórki organizmu przed działaniem wirusów i bakterii chorobotwórczych.

Na zakończenie posiłku do stołu podawane jest wino z granatów. Przed wypiciem napój schładza się do 12–14 ° C. Do degustacji nadają się małe porto w kształcie tulipana lub szklanki Madeira. Owoce, lody, ciasta, strudel, croissanty pozwolą w pełni docenić smak dyskretnego eliksiru tarta. Ci, którzy unikają słodyczy, jako przekąski wybierają orzechy, oliwki, sery pleśniowe.

Nazar Bonjuk

Gdziekolwiek pójdziesz, wszędzie będzie za tobą podążał – okrągły biało-niebieski dysk, na którym naniesiony jest wzór w postaci oka. Jest to popularny na Wschodzie amulet od zazdrości i złych myśli, którego nazwa, Nazar bonjuk, jest tłumaczona z arabskiego jako „koralik od złego oka”. Ozdabiają nim pokoje, umieszczają go w witrynach sklepowych, przyczepiają do ubrań i pieluszek noworodków, noszą jako biżuterię i rozdają bliskim.

Nazar bonjuk (zwany także „Okiem Fatimy”) ma długą historię. W starożytnym Egipcie istniały amulety przypominające otwarte ludzkie oko. Ale nawet dzisiaj ludzie wierzą w magiczną moc talizmanu. W Turcji wierzą, że usuwa złe oko i szkody od swojego pana, daje wzajemną miłość i dobrobyt finansowy.

Nazar Boncuğu to nie tylko tradycyjny amulet, ale także najpopularniejsza pamiątka po Turcji. Od małych koralików i breloczków po bransoletki, naszyjniki i wzorzyste draperie, talizmany złego oka są sprzedawane wszędzie, gdzie są turyści. Najpopularniejsze modele wykonane są z dmuchanego szkła; Koszt takich amuletów waha się od 1 do 10 $. Cena Oka Fatimy w złotej oprawie zaczyna się od 15 dolarów.

Figurki i pocztówki z wizerunkiem kotów

Najlepszą pamiątką dla zagorzałych miłośników kotów będzie uroczy drobiazg przedstawiający czworonożny przedmiot ich pasji. Magnesy, obrazki, breloczki, zabawne szyldy, torebki i figurki zwierząt prezentowane są tu w ogromnej ilości. I nic dziwnego, bo największa metropolia Turcji znana jest jako jedna z kocich stolic świata.

Na Wschodzie koty zawsze były traktowane z głębokim szacunkiem. W islamie pełne wdzięku stworzenia są czczone jako święte zwierzęta, co pozwala im przebywać w meczetach. Wierni muzułmanie pielęgnują pamięć o śnieżnobiałym Muezzie, ulubionym zwierzaku Mahometa, który według Koranu uratował proroka przed ukąszeniem jadowitego węża. Koty ze Stambułu są pełnoprawnymi mieszkańcami miast. Są wszędzie: w biednych dzielnicach i na rozświetlonych neonami placach, przy witrynach sklepowych i pod drzwiami muzeów. Czworonogom nie brakuje pożywienia. Mieszkańcy nieustannie karmią swoje zwierzęta, zostawiają miski z wodą na ulicach i budują domy z kartonowych pudeł. Jedno z puszystych stworzeń – bezdomny sługus Tombili – zostało nawet uwiecznione w brązie.

Ceramika Iznik

140 km od miasta znajduje się założona w 316 pne. miasto Iznik. Tu, w warsztatach nad brzegiem jeziora o tej samej nazwie, pod koniec XV wieku zaczęto wytwarzać eleganckie naczynia ceramiczne, wazony, dzbanki, a także cudowne kafle, które do dziś zdobią Błękitny Meczet oraz pokoje haremowe Pałacu Topkapi. Nieustanne wojny i upadek gospodarczy XVII-XVIII wieku. doprowadziły do ​​zaprzestania produkcji ceramiki.Na pierwszym miejscu przejęły wyroby z sąsiedniej Kutahyi, której rzemieślnicy nigdy nie osiągnęli wyżyn sztuki garncarzy iznickich.

Ceramiczne arcydzieła z Iznika, które przetrwały wieki, charakteryzują się wytrzymałością, blaskiem, odpornością na działanie termiczne i wspaniałym malowaniem pod względem elegancji. Ulubionymi elementami ornamentu są rajskie ptaki, misternie splecione łodygi, liście roślin i tulipan, święty kwiat dynastii osmańskiej i symbol współczesnej Turcji.

Autentyczna ceramika iznikowska należy do kategorii skarbów kultury kraju. Jednak na bazarach sprzedawane są w ogromnych ilościach repliki jasno pomalowanych płyt. Wybierając pamiątkę zwracaj uwagę na jej jakość – na glazurze nie powinno być pęknięć ani odprysków.

Stroje narodowe

Jeśli Twoi znajomi marzą o bohaterach serialu „Wspaniały wiek”, przynieś im tradycyjne stroje w prezencie. Turecki strój narodowy powstał w połowie VI wieku. Szaty szyto z lekkich, naturalnych tkanin: lnu, jedwabiu lub bawełny.

Podstawą kobiecego stroju jest entari – długa sukienka w jasnych kolorach. Często nosi się pod nią szalwar – szeroki w talii i cienkie spodnie zwężające się ku dołowi. Garnitur męski jest bardziej powściągliwy. Dominują w niej odcienie zieleni, błękitu i czerni. Integralne elementy to pasiasta lub biała koszula kais i zakładana na nią kamizelka swingowa, przepasana szarfą.
Komplet detali stroju narodowego nie jest tanią przyjemnością, jego cena na targowiskach rzadko spada poniżej 80 dolarów. Jeśli budżet jest napięty, a chcesz zaskoczyć znajomych egzotyczną pamiątką, przyjrzyj się bliżej poszczególnym częściom tradycyjnej odzieży. Ozdobione frędzlami czerwone fezy kosztują 5–10 USD, podczas gdy wielokolorowe jemeńskie buty z długimi zadartymi noskami kosztują około 20 USD.

Figurka derwisza

Pod cichymi, lepkimi dźwiękami fletu i bębna pięć tancerzy krąży w mistycznym locie, oderwanym i płynnym. Ich oczy są zamknięte, głowy pochylone w wysokich kapeluszach, długie śnieżnobiałe spódnice wznoszą się w kołyszącej się kopule. W cichej modlitwie prawa ręka jest wyciągnięta do nieba z dłonią do góry, lewa – z dłonią w dół. Ci, którzy przynajmniej raz w życiu widzieli tajemnicze ruchy derwiszów, nigdy ich nie zapomną.

Niesamowity taniec to nie tylko ekscytujące show. Obroty ciągłe są apelem do Boga, metodą modlitwy stworzoną w XIII wieku przez zakon Melvevi Sufi. Jego wyznawcy, derwisze monarchowie, którzy głosili odrzucenie dóbr doczesnych i własnego „ja”, osiągnęli duchową doskonałość poprzez cichą kontemplację i medytacyjne wirowanie.

Rytuał zakonu Mevleri można zobaczyć nie tylko w mieście Konya, skąd powstał ten hipnotyzujący taniec. W każdą niedzielę o godzinie 17:00 w Muzeum Galata Mevlevihanesi rozpoczyna się niezapomniany pokaz. Spektakl obejmuje modlitwę i ceremonię sema. Jeśli uległeś czarowi owijania, kup na pamiątkę figurkę przedstawiającą wirującego derwisza.

Lampy mozaikowe

Jedno z najbardziej uderzających wrażeń na turystach robią lampy wiszące o różnych kształtach i rozmiarach. Sztuka wytwarzania opalizujących lamp, przywołujących myśli o luksusowych pałacach i baśniach Szeherezady, powstała w Anatolii około 6000 lat temu. Migoczące abażury zostały zmontowane przez rzemieślników z setek kawałków wielokolorowego szkła, wstawiając swoje dzieła w filigranową metalową ramę.

Nowoczesna technologia przyczyniła się do produkcji lampionów magicznych. Dziś tajemnicze, przytłumione światło emitują nie świece, ale żarówki elektryczne. Ta innowacja nie przeszkadza jednak, aby wielokolorowe lampy tworzyły w domu tajemniczą atmosferę Wschodu, przenosząc Cię w czarujący „Wspaniały wiek”.

Kupując lampę mozaikową, upewnij się, że metalowe części są wykonane z mosiądzu lub miedzi. Plastik mówi o imporcie z Chin lub masowej produkcji. Drobne niedokładności w dekoracji sufitu nie są oznaką braku jakości. Niewielka niespójność kawałków szkła wskazuje na to, że produkt jest wykonywany ręcznie.

Nargile

Fajki wodne, lub jak nazywa się je w Turcji „nargile”, od XVII wieku zawładnęły sercami poddanych Imperium Osmańskiego. Zaproszenie gościa do delektowania się pachnącym dymem we wschodnich domach uważano za dobrą zasadę formy, odmowę odbierano jako śmiertelną zniewagę. W XIX wieku pojawiły się cygara, a popyt na narguilę zaczął spadać. Zainteresowanie egzotycznym naczyniem do palenia powróciło dopiero po 1990 roku.

Prawdziwy nargil to nie tylko przyrząd do palenia, ale także dekoracja wnętrz. Na rynkach dostępne są fajki wodne w różnych kolorach i rozmiarach. Ale bądź ostrożny wybierając pamiątkę na bazarze – ryzyko zakupu produktu z napisem „Made in Taiwan” jest zbyt duże. Nie możesz się pomylić, jeśli szukasz wysokiej jakości produktów pod markami Elmas Nargile, El Nefes i Tekdemir. Cena zaczyna się od 30 dolarów.

Dobra fajka wodna wymaga odpowiedniego tytoniu. Znane marki – Adalya, Tanya, Al Saha, Serbetli, Ayisigi – prezentują osądowi kupujących około 100 wariantów aromatycznych produktów. Klasyczną i najczęściej kupowaną odmianą jest jabłko, charakteryzuje się wysoką dymnością, dobrym smakiem i możliwością mieszania z tytoniami innych producentów.

Odzież i akcesoria wykonane ze skóry i futra

Zakupy rzadko są kompletne bez odwiedzania sklepów, których oferta jest pełna produktów skórzanych i futrzanych. Produkty tureckich marek nie mają konkurentów pod względem stosunku ceny do jakości. Ubieraniem skór zajmuje się 13 stref przemysłowych. Około 75% futer welurowych i zamszowych sprzedawanych na świecie jest produkowanych w kraju.

Jeśli chcesz kupić produkt wysokiej jakości, który przetrwa wiele lat, przejdź do sklepów Derimod, Yıldız Deri, Revani, Punto, Deri Sarayi. Znajdują się one w „królestwie futra i skóry” – regionie Zeytinburnu. Tutaj znajdziesz towary na każdy gust i budżet: od skromnej skórzanej kamizelki po luksusowe futro z szynszyli. Nie pasował do rozmiaru lub nie podobał ci się styl? Nie ma problemu! Lokalni krawcy uszyją Twój wymarzony przedmiot w kilka dni i dostarczą go do Twojego hotelu za darmo.

Nie wahaj się, jeśli początkowy koszt modelu, który Ci się podoba, wydaje się zawyżony. Sprzedawcy są mistrzami negocjacji handlowych. Aktywnie targuj się, nie zapominając o uśmiechu i przyjaznej postawie. Pomoże to zresetować cenę wywoławczą o 35-65%.

Dywany

Mówią, że prawdziwa gospodyni nigdy nie zrezygnuje z trzech rzeczy: herbaty w szafie, sera w lodówce i dywanu na podłodze. Jeśli opinia kobiet orientalnych jest Ci bliska, umieść na swojej liście zakupów tradycyjny tkany produkt. Miejscowi rzemieślnicy wytwarzają swoje wzorzyste dzieła z wiskozy, jedwabiu lub wełny, używając w swojej pracy wyłącznie naturalnych barwników. Niezależnie od materiału, tureckie dywany są bardzo trwałe i gęste.

Sprzedaż dywanów zawsze zamienia się w mini-show. Trudno oprzeć się zakupowi, gdy sprzedawcy, którzy osiągnęli wysoki stopień umiejętności w swoim fachu, z fantastyczną prędkością wirują w powietrzu, a następnie rozprowadzają go po podłodze, tworząc niesamowite wzory. Każde tkane arcydzieło ma oryginalny ornament. W zależności od gęstości, materiału, rozmiaru i metody produkcji koszt wysokiej jakości produktów waha się od 80 do 5000 USD.

Ważny! Jeśli chcesz kupić antyczny ręcznie robiony dywan, weź ze sklepu certyfikat zawierający informacje o wieku towaru. Pamiętaj, że eksport produktów starszych niż 100 lat bez specjalnego zezwolenia władz jest zabroniony.

złota biżuteria

Złoto było kochane w kraju od niepamiętnych czasów. Koneser piękna Sulejman Wspaniały osobiście wykonał dla swojej ukochanej żony Roksolany eleganckie bransoletki, naszyjniki i wisiorki ozdobione misternym orientalnym wzorem. A dziś produkty z metali szlachetnych są uważane za najlepszy prezent. Na wesela zawsze dają tak zwane „republikańskie złoto” – monety o różnej wadze, które można kupić, a następnie sprzedać w sklepach jubilerskich.

Główną zaletą tureckiej biżuterii wykonanej z metali szlachetnych jest ich przystępny koszt. Faktem jest, że lokalni jubilerzy rzadko używają w swojej pracy złota o najwyższym (24 karatowym) standardzie. Aby obniżyć cenę, przy wytwarzaniu produktów rzemieślnicy ćwiczą stosowanie stopów ze srebrem lub miedzią.

Kropki jubilerskie są niezliczone. Nie należy jednak kupować biżuterii na bazarze – czasami pod przykrywką złota, pozbawieni skrupułów sprzedawcy oferują tompak – stop miedzi i cynku. Odróżnienie takiego podróbki od prawdziwego metalu jest prawie niemożliwe. Nie daj się zwieść przyjemnym cenom rynkowym. W przypadku towarów certyfikowanych przejdź do sklepów ZenDiamond, Pink Gold Store, Storks, Altınbaş, Cetaş.

Perfumy na bazie oleju

Spacerując uliczkami dzielnicy Sultanahmet lub patrząc na kolorowe stragany Krytego Bazaru, z pewnością natkniesz się na małe sklepiki z napisem Parfüm. Wewnątrz na licznych półkach stłoczone są dziesiątki szklanych butelek, na których znajduje się pachnący płyn stworzony na bazie olejków eterycznych i bazowych.

Główną cechą perfum olejnych jest brak w składzie alkoholu, co czyni je niezwykle trwałymi. Jedna kropla na nadgarstek – i odurzający pociąg będzie towarzyszył swojej pani przez cały dzień. Co ciekawe, intensywność perfum w pełni ujawnia się wraz z ruchem i wzrostem temperatury ciała. W spoczynku iw chłodniach koncentracja zapachów spada.

Nie kupuj takich produktów w prezencie dla wielbicieli lekkich, świeżych zapachów – oleiste perfumy mają otulający gęsty aromat, który przenosi w czasy ospałych sułtańskich konkubin i pachnących pałacowych kadzideł. Kompozycja takich perfum zawiera bogate orientalne nuty drzewa sandałowego, agaru, szafranu, tuberozy, wanilii, piżma, orchidei, mirtu i bursztynu.

Kosmetyki

Nawet jeśli Twoja toaletka jest wypełniona słoikami i butelkami różnej wielkości, nie ignoruj ​​kosmetyków z naturalnymi składnikami. Popularne lokalne marki Dalan d'Olive, Thalia, Unice, Bioscha oferują kremy, żele, serum, balsamy, maski i produkty do włosów na bazie oliwy z oliwek i innych dobroczynnych składników: ekstraktów owocowych, leczniczej glinki, kwasu hialuronowego.

Wizytówką rynku kosmetycznego jest woda różana. Nie tylko oczyszcza skórę, ale także poprawia cerę, odmładza naskórek, ściąga pory i łagodzi podrażnienia. Palmę wśród producentów tego pachnącego eliksiru piękna pewnie trzyma firma Rosense, która ma własne plantacje do uprawy królowej kwiatów.

Miłośnicy kosmetyków organicznych nie przejdą obok mydła oliwkowego, granatowego czy pistacjowego. Na sklepowych półkach leżą w ciasnych rzędach prostokątne, ręcznie robione batony, których skład wzbogacono olejkami eterycznymi i ekstraktami z ziół. Jest też egzotyczne mydło beldi. Ta gęsta ciemnobrązowa pasta jest używana w hammamach do złuszczania skóry.

Zestawy Hammam

Słowo „hammam” w języku arabskim oznacza „ciepłe miejsce”. Tradycyjna łaźnia parowa różni się od saun „kolegów” komfortową temperaturą (35–50 °C) i wysoką wilgotnością, sięgającą 100%. Lecznicze właściwości łaźni tureckiej znane są od X wieku. Starożytny uzdrowiciel Awicenna twierdził, że wizyta w wannie pobudza krążenie krwi, łagodzi nadwagę, chroni przed bezsennością i zaburzeniami nerwowymi.

Oczywiście w mieszkaniu miejskim nie da się odtworzyć relaksującej atmosfery łaźni tureckiej. Ale dlaczego nie poprawić kondycji skóry za pomocą prostych akcesoriów do łaźni tureckiej? Na targowiskach znajdziesz różnorodne zestawy, m.in. pachnące mydło, pumeks, woreczek piankowy i kese – urządzenie do oczyszczania skóry.

Ci, którzy choć raz używali kese, na zawsze zapominają o istnieniu specjalnych żeli i kremów peelingujących. Rękawica wykonana z naturalnych materiałów działa cuda, usuwając martwe komórki naskórka i poprawiając przepływ krwi. Zasada działania jest bardzo prosta: połóż kese na dłoni, rozmasuj wyparowane ciało masującymi ruchami i ciesz się zachwycającą gładkością skóry.

Włókienniczy

Jeśli w walizce zostało jeszcze miejsce, wypełnij ją produktami tureckich producentów tekstyliów. Szlafroki frotte, garnitury domowe, koce, ręczniki, narzuty, pościel: wszystko to sprzedajemy w bardzo atrakcyjnych cenach. Najlepsze w segmencie są produkty Boyner Ev, Taç, Özdilek, Mudo Concept.

Dusza wymaga egzotyki? Następnie zwróć uwagę na pesztemal. Bez tego cienkiego bawełnianego ręcznika z frędzlami nie sposób sobie wyobrazić wizyty w łaźni tureckiej. Peshtemal jest przyjemny w dotyku, doskonale wchłania wilgoć i szybko schnie. Pomimo dużych rozmiarów (około 90×180) ręczniki kąpielowe są bardzo kompaktowe i ważą zaledwie 300-350 g.

Fani ekonomicznych zakupów powinni przyjrzeć się bliżej lokalnym markom. Kupowanie marek odzieżowych LC Waikiki, Adilisik, Koton, Mavi, Seçil, Armine nie zaszkodzi budżetowi. Jakość towarów często nie jest gorsza od europejskiej, a ceny są demokratyczne. Tak więc dżinsy będą kosztować średnio 200 lir, dzianina – 300 lir, sukienki – 250 lir, spódnice i spodnie – 180 lir.

Czego nie można wyeksportować

Stambuł to naprawdę ziemia obiecana dla tych, którzy cenią sobie owocne zakupy. Ale w zawrotnym szale zakupów nie zapomnij o tureckich przepisach celnych.

Surowo zabrania się wywozu z terytorium kraju:

Dozwolone jest przewożenie przez granicę alkoholu (nie więcej niż 5 litrów) i tytoniu fajkowego (nie więcej niż 2 kg). Choć herbata, kawa, przyprawy i słodycze są oficjalnie zakazane w eksporcie, w praktyce celnicy przymykają oko na obecność niewielkiej ilości tych towarów w bagażu turystów. Upewnij się, że cena zakupionych pamiątek nie przekracza 1000 USD, biżuterii – 15 000 USD, żywności – 100 lirów.