Bruksela słynie ze swojego piękna nie mniej niż inne europejskie miasta, ale jej urok jest nieco inny – mniej bojowy, bardziej biznesowy. Przemawia kupiecka przeszłość miasta. Nie przeszkodziło mu to jednak stać się jednym z najbarwniejszych rezerwatów architektury gotyckiej w Europie. Co więc zobaczyć w Brukseli w 1 dzień na własną rękę? Próbowaliśmy odpowiedzieć na to pytanie, opracowując najbardziej optymalną trasę zwiedzania miasta.

Jak dostać się z lotniska do centrum?

Aby dostać się z lotniska Charleroi do centrum, możesz skorzystać z jednej z trzech opcji: autobusem, pociągiem do miasta z przesiadką lub po prostu zamówić taksówkę.

Autobus Brussels City Shuttle kursuje z lotniska do miasta. Pierwszy autobus odjeżdża o 7:55. Loty trwają do północy. Jeśli chcesz zaoszczędzić, zarezerwuj bilet online – wtedy będzie Cię to kosztować 14 euro. Jeśli kupujesz bezpośrednio na miejscu – 17 euro. Podróż trwa średnio 55 minut. Należy pamiętać, że bilet będzie ważny do 4 rano następnego dnia. Oznacza to, że musisz zamówić go na datę, a nie na konkretną godzinę odjazdu autobusu.
Niestety, jeśli na pewno chcesz podróżować pociągiem, nie obejdziesz się bez przesiadki. Aby rozpocząć, musisz wsiąść do autobusu do stacji Charleroi Sud (linia A). Podróż zajmie około 17 minut. Bilet można kupić online lub w automacie przy wyjściu z lotniska nr 2. Bilet kosztuje około 15,5 euro, ale obejmuje podróż autobusem i pociągiem. Podróż zajmie półtorej godziny. Autobusy zaczynają kursować o wpół do szóstej rano. Pamiętaj, że ani pociągi, ani transport publiczny nie kursują w nocy, więc jeśli masz nocny lot, będziesz musiał spędzić noc na lotnisku lub wziąć taksówkę.
Bez wątpienia taksówka to najwygodniejsza opcja. Są serwowane 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, na zasadzie „kto pierwszy, ten lepszy”, więc czas oczekiwania może wynosić do 15 minut. To prawda, że cena od razu spada – jedna podróż może kosztować 93 euro w klasie ekonomicznej i 123 euro w minibusie. Możesz zarezerwować taksówkę z wyprzedzeniem, a następnie zostaniesz powitany tuż przy wyjściu z hali przylotów. Kierowca będzie miał tabliczkę z Twoim imieniem i nazwiskiem, więc ryzyko zgubienia jest minimalne.

Pałac Królewski

Wśród zacienionych zaułków brukselskiego parku kryje się Pałac Królewski, który dziś służy głównie do oficjalnych przyjęć. Pod względem geograficznym lokalizacja ta była niezwykle udana, dlatego już w XII wieku w tym samym miejscu wzniesiono zamek Cowdenberg. Stał przez ponad pięć wieków, tylko po to, by został zniszczony przez ogień. Wkrótce budynek zaczął być odnawiany, ale był to tylko blady cień Pałacu Królewskiego, który znamy dzisiaj.

Prawdziwy blask i wielkość stały się jej atrybutami za panowania Leopolda II, który uważał się za godnego życia w większym luksusie i nie tylko znacznie powiększył powierzchnię budynku, ale także uczynił z niego prawdziwą personifikację potęgi władzy królewskiej. Dziś każdy turysta może za darmo zobaczyć Salę Tronową, Salę Lustrzaną, której sufit wysadzany jest nie gwiazdami, lecz skarabeuszami oraz jedenaście złotych garnków, reprezentujących prowincje Belgii.

Katedra św. Michała i Guduli

Katedra stoi na wzgórzu Trorenberg, co sprawia, że jej i tak już znaczna wysokość jest jeszcze bardziej znacząca. Początkowo – od XI wieku – istniał niewielki romański kościółek św. Michała, który był stopniowo przebudowywany, ale zgodnie z kanonami gotyckimi. Dziś, w wyglądzie katedry, te dwa style harmonijnie się pokrywają. Mijały wieki i stopniowo miasto rosło. Obecnie katedra św. Michała i Guduli stoi na granicy Starej i Nowej Brukseli.

Masywne kamienne schody prowadzą do głównej bramy świątyni, a święte obrazy skrywają się pod sklepionymi sufitami. Szczególnie zachwycają kolorowe witraże przedstawiające sceny z życia Matki Boskiej, powstałe w okresie renesansu, a także główna ambona katedry, zaprojektowana w stylu barokowym. Zdobiona jest dość symbolicznie – u stóp znajdują się sceny wygnania Adama i Ewy z Ogrodu Eden, a powyżej – przeszyta włócznią Matka Boża z Dzieciątkiem i Wężem. W katedrze często odbywają się wieczory muzyki organowej.

Pomnik Karola Bulsa

Belgowie znani są z tego, że przez wieki nosili miłość swoich bohaterów narodowych. Co więcej, status „bohaterów” przyznawany jest nie tylko generałom czy notorycznym śmiałkom, ale także tym, którzy pozwolili krajowi wystąpić naprzód. Takim był burmistrz Charles Buls, który pozostał w historii Belgii jako wielki mąż stanu, który przyczynił się do rozwoju gospodarki miejskiej i poprawy całego kraju. Najjaśniej jego chwała spłonęła na przełomie XIX i XX wieku.

Dziś Charles Buls, już w średnim wieku, wciąż siedzi zrelaksowany na brzegu fontanny, zmęczony chodzeniem. Pies łasi się nad wielką postacią, którą czule klepie po głowie. Charles przyciska kapelusz do piersi, witając każdego gościa z przyszłości.

Galerie Królewskie św. Huberta

Galerie św. Huberta zachowują idealną równowagę między komercją a wysokim stylem. Znajdują się one wzdłuż długiego korytarza przykrytego szklanym dachem, który wpuszcza dużo światła. Ich odkrycie miało miejsce w połowie XIX wieku. Zgodnie z planem przejście składało się z trzech części: krużganków odpowiednio króla, królowej i księcia.

Budynek spełniał wszystkie standardy popularnego wówczas neorenesansu. Oczywiście mogły się tu znajdować tylko najbardziej znane sklepy, które są nie mniej dumne ze swojej historii niż same galerie. Znajdziesz tu antyczną biżuterię, ręcznie robione sztućce, eleganckie czapki i rękawiczki, a także czekoladki najbardziej znanych marek. Galerie św. Huberta, mimo swojej handlowej orientacji, regularnie stawały się miejscem, w którym przebywała belgijska inteligencja.

Częstymi gośćmi tego miejsca byli Alexandre Dumas, Victor Hugo i inni mistrzowie słowa. A dziś działa tu szereg najstarszych księgarń, kino, teatr, galeria zdjęć, a także Muzeum Listów i Rękopisów. Tutaj możesz zobaczyć zapisy wielu sławnych ludzi jego czasów, od Brigitte Bardot do Alberta Einsteina.

Góra sztuki

Mount Arts to jedna z najlepszych platform widokowych w mieście. Znajduje się w części historycznej i zawdzięcza swoje powstanie królowi Leopoldowi II, który pod koniec XIX wieku postanowił nieco „skorygować” wygląd miasta. Najgęściej zaludniony obszar w tym czasie, Saint-Rocher, wydawał mu się zbyteczny. Decyzja była prosta – wszystkie budynki zostały wykupione przez koronę i rozebrane. Niestety właśnie tam skończyły się fundusze. Przez jakiś czas wzgórze lśniło łysą koroną.

Aktywne poszukiwanie środków rozpoczęło się kolejne dziesięć lat później – zbliżała się Wystawa Światowa, co oznaczało szaleńczy napływ gości z zagranicy. Na wzgórzu pojawił się prowizoryczny ogród, monumentalna klatka schodowa, a nawet fontanny – woda spływająca kaskadami „obmywała” wzgórze. Jak to zwykle bywa, wraz z końcem wystawy zapomniano o „czasowości” parku, a mieszczanie przez kilkadziesiąt lat mogli cieszyć się ukochaną już ciszą zielonego skrawka na mapie prężnie rozwijającego się miasta.

Na szczęście ostatnia transformacja była najbardziej udana. Wygląd Góry Sztuki właściwie nie zmienił się od lat trzydziestych ubiegłego wieku. Zespół został ukończony, gdy po obu stronach wyrosłego placu pojawiły się budynki Kongresu i Biblioteki Królewskiej.

Gorelief Lord Evaardu

Dom Gwiazdy ze swoją pompatyczną kolumnadą idealnie wpasowuje się w ogólny wygląd Grand Place. Znany jest nie tylko ze swojego wyglądu, ale także z miejskiej legendy, która opowiada o Lordzie Everardzie, który był niegdyś właścicielem domu. Do historii przeszedł jako jeden z najbardziej zagorzałych patriotów. Pomimo tego, że lata jego życia przypadły na XIV wiek, a pięć wieków później nie został zapomniany.

Pod koniec XIX wieku brukselscy mistrzowie stworzyli płaskorzeźbę przedstawiającą tego bohatera w kolorach. Uważa się, że znalazł swoją śmierć właśnie na Wielkim Placu. Legenda głosi, że jeśli dotkniesz jego ręki, twoje życzenie się spełni. Czy się to podoba, czy nie – trudno powiedzieć, ale lata mijają, a dłonie Lorda Evanarda stają się coraz bardziej zużyte.

Manneken pis

Najprawdopodobniej ten skandaliczny pomnik wzniesiono w XIV wieku. Została skradziona nie raz i niestety rzeźba, którą dziś widzimy, również nie jest oryginalna. Dlaczego konieczne było stworzenie tak dziwnego posągu i zamontowanie go na bardzo ruchliwym skrzyżowaniu ulic Shen i Etuve? Istnieje kilka opcji. Najsłynniejszy utrzymany jest w stylu heroicznym. Podobno kiedyś wojska wroga otoczyły miasto, które nie było gotowe na długie oblężenie.

Już mieli zapalić lont i wysadzić bramy miasta, ale jakiś chłopak oddał mocz tuż przy murze, który zgasił lont. Równie popularna wersja głosi, że kiedyś – w XII wieku – królem miało zostać dwuletnie dziecko, z czym nie zgadzała się liczna opozycja. Zwolennicy prawdziwego króla zawiesili kołyskę z monarchą na drzewie, z którego „nawadniał” swoich wrogów, gdy trwała decydująca bitwa.

Trzecia legenda jest mniej więcej prawdziwa. Podobno kiedyś zniknął syn jednego z najbogatszych ludzi w Brukseli. Kiedy znaleziono spadkobiercę, po prostu poczuł ulgę. Zadowolony z tego wyniku ojciec nakazał odlanie posągu syna, aby uwiecznić moment jedności. Niezależnie od tego, którą wersję wybierzesz, zdecydowanie warto zobaczyć główny symbol!

Wielki Plas

Grand Place jest słusznie uważany za jeden z najbardziej majestatycznych w mieście, jednak nie jest pozbawiony wdzięku. Współczesne arcydzieło sztuki gotyckiej pojawiło się już w starożytności. Aby zbudować pierwszy plac (w XII wieku), trzeba było osuszyć bagna. Praca opłaciła się – w przyszłości to tutaj miały miejsce wszystkie najważniejsze wydarzenia z życia miasta.

Wraz z placem nastąpiło szereg nieoczekiwanych przekształceń. Na przykład do XIII wieku powstał tu Dziedziniec Chleba, który po kilkudziesięciu latach przekształcił się w Dom Króla – najcenniejszy skarb placu. Rozkwit Wielkiego Placu przypadł na czas, gdy cechy cechowe były zamożne – luksusowe barokowe domy wkrótce uzupełniły gotyckie zabytki, które do dziś są uważane za część światowego dziedzictwa.

Ratusz

Ten piękny zabytek w stylu późnogotyckim jest jednym z głównych symboli stolicy i główną dominantą Wielkiego Placu. Budowę rozpoczęto na początku XV wieku. Była to seria niedociągnięć architektonicznych, które złożyły się na wspaniały wynik. Początkowo odbudowano jedynie dzwonnicę z lewym skrzydłem, potem uznano, że symetria powinna pozostać symetrią – trzeba było dokończyć prawe skrzydło, co – o zgrozo! – okazał się krótszy niż lewy.

Aby wygładzić przekrzywioną perspektywę, jaka się pojawiła, postanowili wymienić wieżę, która wkrótce stała się jednym z najwyższych budynków w Brukseli. Zwieńczony jest postacią Archanioła Michała, który jest patronem miasta. Pokonał demona leżącego u jego stóp. Niestety fasada współczesnego ratusza nie zachowała się w pełni – żołnierze francuscy w dużej mierze ją zniszczyli. Ostatnia renowacja miała miejsce w połowie XX wieku, kiedy większość posągów pojawiła się na fasadzie. Turyści mogą zobaczyć zabytek nie tylko z zewnątrz, ale także od wewnątrz.

Dom króla

Trudno zignorować inny budynek, który równie często zmieniał swój wygląd. A Dom Króla miał wiele możliwości, ponieważ pojawił się na Wielkim Placu jeszcze w XIII wieku jako magazyn chleba. Wkrótce nie wypieki, ale przestępcy zaczęli tu marnieć – przyszły Dom Króla stał się więzieniem. Cień nie zakrywał długo budynku, a wkrótce stał się on domem mieszkalnym książąt, zmieniając swój wygląd na bardziej stosowny.

Wydawałoby się, że od księcia do króla jest dość daleka droga, ale można ją skrócić, jeśli król nie jest prawdziwy. Mówimy o czasach podbojów napoleońskich, kiedy w Brukseli osiadł francuski gubernator, który de facto zastąpił króla. Każdy nowy właściciel zmieniał budynek zgodnie ze swoimi potrzebami, ale liczniki przestawiano w XIX wieku, kiedy to wykonano stare rysunki, według których budynek został przebudowany.

Dziś jest przykładem sztuki gotyckiej XV wieku. Wewnątrz znajdują się ekspozycje muzeum miejskiego, gdzie wśród arcydzieł malarstwa przechowywanych jest wszystkie 650 kostiumów, które w różnym czasie zostały podarowane posągom Manneken Pis.

Cechy miały ogromne znaczenie dla rozwoju miasta, gdyż przez długi czas posiadały naprawdę znaczne fundusze. A większość z nich wolała znajdować się tuż przy Wielkim Placu. Tak więc w budynku Gildii Piekarzy, zwanego „Królem Hiszpanii”, na parterze znajduje się kawiarnia o tej samej nazwie, do której zwykle zaleca się chodzenie miłośnikom piwa. Gildia łuczników znajduje się w Wilczycy.

Budynek jest dość łatwy do odróżnienia – na fasadzie przedstawiony jest smok Python, którego Apollo strzelił z łuku. Budynek cechu pasmanterii „Lis” wyróżnia się obecnością atlantów podtrzymujących sklepienia pierwszego piętra, a także obecnością pozłacanego lisa siedzącego przy wejściu. Chyba jedynym budynkiem, którego projekt nie budzi żadnych wątpliwości, jest Róg. Ostatnie piętro wykonane jest w formie rufy, co dyskretnie sugeruje, że należy do cechu wioślarzy.

Muzeum Kakao i Czekolady

Belgia jest jednym z głównych producentów czekolady na świecie, jednak czekolada pojawiła się tu dopiero w połowie XVIII wieku i początkowo była wykorzystywana wyłącznie do celów leczniczych. To Belgom pozostało stworzenie pierwszych słodyczy z nadzieniem, bez których trudno sobie dziś wyobrazić świat słodyczy! Muzeum Czekolady nie jest bynajmniej ogromne – to przytulny dwupiętrowy dom, który kryje się w jednej z alejek odchodzących od Wielkiego Placu.

Jeśli boisz się zgubić lub nie ufasz kartom, zaufaj swojemu nosowi – aromat roztopionej czekolady trudno pomylić z czymkolwiek innym! Kupując bilet do muzeum można nie tylko zapoznać się z historią czekoladowej ekstrawagancji, ale także przyjrzeć się procesowi wytwarzania znanych na całym świecie belgijskich czekoladowych muszli. Oczywiście nie bez degustacji!

Giełda Papierów Wartościowych

Obecny budynek Giełdy Papierów Wartościowych jest jednym z najbardziej charakterystycznych budynków okresu Drugiego Cesarstwa. Początkowo w tym miejscu znajdował się klasztor, a następnie rzędy handlowe. Budowę giełdy rozpoczęto dekretem Napoleona Bonaparte, ale pierwszy budynek nie był tak okazały jak jego współczesny odpowiednik. Na szczęście giełda zadziałała bardziej niż pomyślnie i dlatego pojawił się jej drugi projekt, ale już w stylu neorenesansowym.

Potem wyrosły potężne kolumny w wyszukanym stylu korynckim, wdzięczne kapitele, a także metaforyczne obrazy Belgii, zdobiące trójkątny fronton. Zwróć szczególną uwagę na kompozycje rzeźbiarskie znajdujące się na dachu. Należą one do autorstwa Auguste Rodina, jednego z najwybitniejszych rzeźbiarzy swoich czasów.

Kościół św. Mikołaja

To jeden z pierwszych kościołów. Jego budowa sięga XII wieku. Jego stara nazwa wspomina również o giełdzie w Brukseli, ponieważ kościół znajduje się niedaleko. Kościół św. Mikołaja został zbudowany kosztem rybaków, którzy handlowali w sąsiednim porcie. Rzemieślnicy nie musieli odbudowywać wszystkiego od podstaw – po prostu zaczęli budować mury na starych fundamentach romańskiego kościoła.

Prawie cały nowoczesny budynek to „łaty”, które pojawiały się w różnym czasie. Tak więc pierwsza wieża z ogromnym dzwonem pojawiła się niemal natychmiast, ale kaplica Matki Bożej dopiero kilka wieków później. Po straszliwej burzy z XIV wieku pozostały tu chóry. Niewielkie przebudowy miały miejsce w czasie walk między protestantami a katolikami, które częściowo zniszczyły kościół, a także po II wojnie światowej, kiedy został zbombardowany.

Pissing Girl i Delirium Bar

Bar ten jest powszechnie znany wśród najbardziej zagorzałych fanów bursztynowego napoju. A piwo o tej samej nazwie zasługuje na swoją reputację – Delirium Tremens niejednokrotnie oficjalnie zostało najlepszym piwem w historii. Europejska kultura barowa znalazła tu swoją najjaśniejszą manifestację. W menu znajduje się ponad dwa tysiące marek piwa, co automatycznie pozwoliło Delirium na wpisanie się do Księgi Rekordów Guinnessa.

Do tej pory nikt nie próbował odbierać tego statusu z baru. Można tu skosztować zarówno klasycznych marek piwa, jak i piwa o smaku banana, czekolady i innych słodyczy. Atmosfera tej piwnicy jest również kolorowa – na suficie wiszą kapsle i kufle, a na ścianach wiszą stare plakaty angielskie i francuskie. Bar znajduje się po drugiej stronie ulicy od posągu Manneken Pis, parodii znanego na całym świecie posągu Manneken Pis.

Belgijskie Centrum Komiksu

Muzeum Komiksu mieści się w secesyjnym budynku zaprojektowanym według rysunków Victora Horty, najjaśniejszego przedstawiciela swojego gatunku. Jak można się domyślić, ekspozycje rozświetlają świat komiksu i animacji. Oto prace wszystkich wybitnych mistrzów sztuki tworzenia komiksów, od autora popularnego w Belgii Tantina Enge, po samego Peyo.

Każdy mistrz był w pełni szanowany, przeznaczając osobne pomieszczenia na wystawy. Materiał przedstawiony jest w fascynujący sposób, dlatego wystawa będzie interesująca dla dorosłych kulturowo, a dla dzieci będzie żywym zanurzeniem się w świat barw i akcji. W muzeum znalazło się jednak miejsce na salę animacji, jednak czysto belgijską.

W muzeum znajduje się czytelnia z bardziej niż imponującą kolekcją komiksów, a także centrum szkoleniowe. Twórcy muzeum nie zapomnieli też o Horcie – przeznaczyli mu osobny pokój, więc jeśli chcesz, możesz też lepiej poznać tego genialnego architekta. W muzeum regularnie odbywają się wystawy czasowe poświęcone sztuce współczesnej.

Kompleks parkowy Laeken

Laeken – najpiękniejszy obszar, powstał w czasie, gdy miasto z czysto kupieckiego miasta stało się ośrodkiem politycznym i kulturalnym. To właśnie w wyglądzie tej ćwiartki najlepiej oddał cały wyraz tamtej epoki. Dziś jest nie tylko centrum historycznym, ale także architektonicznym i kulturalnym. Szczególną uwagę tradycyjnie przywiązuje się do kompleksu parkowego o tej samej nazwie, na terenie którego bez krępowania się nawzajem mógłby znajdować się Pałac Królewski w Laeken (dziś zamknięty dla zwiedzających); Muzeum Dalekiego Wschodu, w skład którego wchodzi wieża w stylu japońskim, a także pawilon chiński, które od razu wprowadzają zupełnie inny klimat; a także szklarnie kwiatowe – prawdziwa ulotna sztuka, która odradza się na nowo. Niestety te ostatnie są otwarte dla publiczności tylko raz w roku.

Notre-Dame de Laeken

Kościół Notre Dame de Laeken znany jest nie tylko jako budowla czysto religijna, ale także jako grobowiec wszystkich belgijskich monarchów. Pierwsza kaplica została zbudowana w XIII wieku, ale już w XIX wieku była całkowicie zrujnowana i nie było już możliwości kontynuowania w niej nabożeństw. Budowę nowej świątyni powierzono Josephowi Poulartowi, wówczas bardzo młodemu architektowi, który jednak zapowiadał się obiecująco.

Do stworzenia gotyckiej świątyni z mnóstwem wieżyczek i iglic podszedł z całą oryginalnością. Stara kaplica nie została całkowicie zniszczona – pozostał z niej boleń, który później został zamieniony na kaplicę. Jest jeszcze jedno wspomnienie tamtych mrocznych lat – figura Matki Boskiej, która ma już ponad siedem wieków. Ten naprawdę wyjątkowy przykład sztuki średniowiecznej jest jednym ze skarbów kościoła.

Dziś w grobowcu znajdują się prochy dwudziestu przedstawicieli królewskiej dynastii. Wokół świątyni znajduje się również cmentarz. Przypomina nieco francuski Pere Lachaise – wszystkie te same wspaniałe krypty i nagrobki najsłynniejszych rodzin i osób.

Atomium

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że metalowy model molekuły żelaza jest niczym innym jak kolejnym zabytkiem, echem rewolucji techniczno-naukowej XX wieku, jednak po bliższym przyjrzeniu się okazuje się, że pomnik to nie tylko ogromny, jest kolosalny. Każda kula ma więc osiemnaście metrów średnicy, co pozwoliło na umieszczenie wewnątrz wystawy, a nawet mini-hotelu, w którym całkiem możliwe jest przenocowanie.

Z reguły wszystkie otwierane tu wystawy, w taki czy inny sposób, dotyczą problematyki nauki. Na przykład jedna ze stałych wystaw opowiada o historii energii atomowej i jej zastosowaniu. Atomium to nie tylko symbol i pomnik, ale także taras widokowy. Panorama miasta z jego świątyniami, pałacami i wąskimi starymi uliczkami rozciąga się tuż pod Twoimi stopami.

Mini Europa

Pomysł stworzenia muzeum miniaturowych modeli znanych na całym świecie zabytków architektury nie jest bynajmniej nowy, ale to nie powstrzymało Belgów przed otwarciem własnej wersji Mini-Europy. Jest w nim pewna ironia – maleńki model całego kawałka planety kryje się w cieniu ogromnej cząsteczki żelaza – Atomium. Big Ben, Pałac Westminsterski, Akropol w Atenach i inne miejsca historyczne przeplatają się z instalacjami z najjaśniejszych stron z życia Europy.

Odbiła się tu erupcja Wezuwiusza, walka byków w Sewilli, a także doniosły dzień upadku muru berlińskiego. W sumie zgromadzono tu ponad trzysta modeli, a ich liczba stale rośnie.