Legendarne miasto, które według ogólnie przyjętych statystyk narodziło się w 782 roku p.n.e. mi. została założona przez króla starożytnego stanu Urartu Argishti I jako twierdza Erebuni. Według legendy przy budowie fortyfikacji pracowało 6 tys. więźniów, pozostałości niektórych z nich można podziwiać do dziś. Długo cierpiąca i odważna historia narodu ormiańskiego znajduje odzwierciedlenie w majestatycznych zabytkach architektury i sztuki w Erewaniu. Miasto szaro-różowego tufu raz na zawsze podbija swoim pięknem. Zobaczenie wszystkich zabytków zajmie dużo czasu, ale powiemy Ci, co zobaczyć w Erewaniu w jeden dzień na własną rękę.

Kompleks kaskadowy

Jeden z okazałych monumentalnych obiektów, który stał się symbolem – kompleks Kaskada cieszy się dużym zainteresowaniem turystów, pomimo całkowitego zakończenia jego budowy. Projekt tej naprawdę wyjątkowej budowli opracował na początku ubiegłego wieku akademik architektury Tamanyan, którego imię widnieje w rzeźbie i nazwie ulicy.

W rzeczywistości jest to majestatyczny budynek, po obu stronach którego schody schodzą na plac, ozdobiony jasnymi klombami i malowniczymi fontannami. Nad Kaskadą znajduje się 50-metrowy obelisk „Odrodzona Armenia”. Budowa przerwana przez tragiczny konflikt w Karabachu trwa do dziś. Na terenie obiektu postanowiono otworzyć pawilony wystawiennicze, kawiarnie i restauracje. Ale nawet w niedokończonej formie zwiedzanie Kaskady będzie niezapomnianym wydarzeniem.

Muzeum Matenadaran

Nie każda stolica posiada takie muzeum jak Matenadaran, które posiada bezcenne rarytasy w postaci starożytnych rękopisów (17 tys. rękopisów i 13 tys. różnych dokumentów). Do 1920 r. rarytasy znajdowały się w klasztorze Eczmiadzin, a w 1959 r. zostały przeniesione do otwartego muzeum, które w istocie stało się Instytutem Badawczym Starożytności. Swoje miejsce znalazły tu pierwsze księgi drukowane w języku ormiańskim (XV-XVIII w.), rękopisy wielojęzyczne (2 tys. egzemplarzy), teksty rękopiśmienne w języku ormiańskim (13 tys.), w tym prace z zakresu historii, geografii, filozofii i medycyny.

W muzeum-instytucie można zapoznać się z dziełami starożytnych naukowców z innych krajów przetłumaczonymi na język ormiański, zobaczyć przykłady pisma stanu Urartu. Matenadaran, którego nazwa jest tłumaczona jako „składnica książek”, ma ogromne znaczenie w badaniu dziedzictwa kulturowego i historycznego Armenii, Zakaukazia, narodów Bliskiego i Środkowego Wschodu. Imponujący jest widok gmachu muzeum, stworzonego w stylu architektury ormiańskiej z XII-XIII wieku, a także rzeźbiarskich pomników założyciela ormiańskiego pisarstwa M. Masztoca i innych wybitnych postaci nauki i kultury przeszłości.

Pomnik Tsitsernakaberd

Chyba każdy świadomy mieszkaniec planety wie o strasznym fakcie bezprecedensowego ludobójstwa ludu ormiańskiego w 1915 roku, które zaszokowało cały świat okrucieństwem Turków. Pomnik Tsitsernakaberd wzniesiony na wzgórzu w parku o tej samej nazwie stał się symbolem żałobnej pamięci o bezprecedensowej tragedii. Pomnik Niewinnych Ofiar składa się z majestatycznego okrągłego Mauzoleum podzielonego na 12 pylonów, z których każdy reprezentuje prowincję współczesnej Turcji. Wewnątrz budynku zawsze płonie Wieczny Płomień.

Szczyt Mauzoleum wieńczy 40-metrowy obelisk w kształcie szczytu, podzielony na 2 części, symbolizujący podział kraju na zachodnią i wschodnią Armenię. Obelisk to znak potwierdzający odrodzenie Ormian. Przed Miejscem Pamięci położono aleję pogrzebową jodeł, zasadzoną przez przyjeżdżających tu z oficjalnymi wizytami przedstawicieli polityki i kultury różnych państw. Tsitsenrnakabed to miejsce pielgrzymek nie tylko Ormian, ale także osób różnych narodowości.

Pomnik „Matka Armenia”

Jednym z obiektów sakralnych jest Pomnik „Matki Armenii“, który uwiecznił pamięć o militarnych wyczynach narodu ormiańskiego i stał się symbolem jego odwagi i hartu ducha. 54-metrowy pomnik wznosi się na wzgórzu w Parku Zwycięstwa w linii prostej z centralną aleją miasta im. M. Masztota. Do 1962 r. na potężnym piedestale wyłożonym czarnym tufem stał pomnik Stalina. Po jego rozebraniu (1967) zamiast niego zainstalowano symboliczny pomnik „Matki Armenii”.

Majestatyczna i uroczysta rzeźba w postaci smukłej postaci kobiety z mieczem w dłoniach, który chowa w pochwie, stała się symbolem nadziei dla świata. Ale u stóp „matki” leży tarcza jako znak gotowości do obrony kraju w chwili zagrożenia. Zgodnie z koncepcją architekta Harutyunyana, wyrazista rzeźba wykonana jest z kutej miedzi, co gwarantuje szlachetną trwałość zabytku. Dziś wokół pomnika zainstalowano różnorodną broń, a przed nim na grobie nieznanego żołnierza płonie Wieczny Płomień i zostaje otwarte Muzeum Ministerstwa Obrony Armenii.

Muzeum Ludobójstwa Ormian

Na terenie Miejsca Pamięci Cycernakaberd otwarto Muzeum Ludobójstwa. Pod ziemią powstał dwupoziomowy budynek, którego ekspozycje rzucają światło na nieludzką historię ludobójstwa Ormian przez władze tureckie. Muzeum znajdujące się pod ziemią uosabia grobowiec, a wewnętrzne pomieszczenia II poziomu w formie koła symbolizują kręgi piekielne. Nie sposób spojrzeć na żałobne eksponaty strasznego muzeum, ilustrujące nieludzkie męki, jakie spadły na nieszczęsne ofiary osmańskich potworów, bez dreszczyku i „gęsiej skórki”.

🏨 🚕 Indywidualny transfer z lotniska do hotelu i więcej

3 sale górnej kondygnacji przedstawiają przyczyny i przygotowania do ludobójstwa poprzez autentyczne zdjęcia i dokumenty. Tutaj możesz zapoznać się z materiałami dotyczącymi potępienia tureckiego okrucieństwa przez polityczne i publiczne organizacje międzynarodowe. Czwarta sala, zlokalizowana na świeżym powietrzu, wypełniona jest 12 granitowymi blokami, na których wyryte są słowa potępienia ludobójstwa z wypowiedzi znanych osobistości świata. Dolna kondygnacja Muzeum to rodzaj archiwum dokumentów potwierdzających tragedię, biblioteka, gabinety, aula.

Błękitny Meczet

Nie sposób pominąć nietradycyjnego dla Ormian gmachu perskiego meczetu, nazywanego przez ludzi Błękitnym ze względu na kolor kopuły i cytaty z Koranu, wypisane na jego ścianach niebieską farbą. Niezwykle piękna budowla ucieleśnia historię Armenii, jej związki z Iranem (Persją). Kościół islamski z XVIII wieku przetrwał w latach sowieckich dzięki inicjatywie ormiańskiego poety E. Charentsa, który zaproponował uczynienie z meczetu obiektu neutralnego, organizując w nim muzeum historii.

Teraz ten piękny zabytek architektoniczny jest bardzo popularny wśród mieszkańców Erewania i turystów i pełni rolę centrum kulturalnego, będąc symbolem przyjaznych relacji między chrześcijanami i muzułmanami. Prawa do meczetu przez 99 lat będą należeć do irańskiej ambasady w Armenii decyzją rządu Armenii. Orientalne piękno dekoracji „Błękitnego Meczetu” nadal cieszy oko wszystkich odwiedzających.

Twierdza Erebuni

Ruiny starożytnego miasta-fortecy Erebuni, które w czasach prehistorycznych służyło jako rezydencja króla Argisztiego I, dziś jest skansenem, matką Erewania. Znajomość z nim daje pełny obraz poziomu rozwoju społeczeństwa na terenie Armenii pne. Wyniki wykopalisk archeologicznych dokładnie ustaliły datę powstania twierdzy (782), o czym świadczy odkryty pismem klinowym, który w rzeczywistości był oficjalnym dokumentem „narodzin” Erebuni. Wizyta w tym niesamowitym obiekcie to fascynujące zanurzenie się w architekturze, malarstwie, kulturze i życiu mieszkańców Urartu.

Oto pozostałości luksusowego pałacu królewskiego, świątyń, różnych sal ze śladami bogatej dekoracji. Stworzony przez naukowców układ twierdzy umożliwia dokładne określenie układu wszystkich fortyfikacji i przywrócenie im pierwotnego wyglądu. Patrząc na potężne mury z glinianych cegieł, na misterne malowidła ze skomplikowanymi zdobieniami na zachowanych freskach, trudno uwierzyć, że to wszystko powstało prawie 3 tysiące lat temu. Wykopaliska trwają i odkrywają przed nami nowe tajemnice starożytności, porażając wyobraźnię wirtuozerią i techniką pracy.

Plac Republiki

Główny plac miasta, który ma dość nietypowy kształt owalu i połączonego ze sobą trapezu, Plac Republiki jest skupiskiem wspaniałych budynków wzdłuż jego obwodu, z których każdy jest prawdziwym dziełem sztuki architektonicznej. Chyba każdy wie, że głównymi budulcami są naturalna biel, różowy, czarny tuf i bazalt. To z tych pięknych skał zbudowany jest otaczający go plac. Republic 5 budynków: Dom Ministerstw, Dom Rządu, Poczta Centralna, Hotel Marriott Armenia i Muzeum Historyczne Armenii.

Nie sposób nie podziwiać na ich fasadach niesamowitych łuków, kolumn, eleganckich rzeźbionych dekoracji ornamentalnych w stylu narodowym. Cokół z szarego bazaltu podkreśla urzekającą harmonię wielobarwnego tufu, czyniąc budynki niesamowicie pięknymi. Autor projektu, architekt Tamanyan, poświęcił ponad 20 lat na zaprojektowanie tego prawdziwie świętego miejsca w mieście. Teraz kw. Republics to jeden z najpiękniejszych placów świata, na którym spotykają się 2 epoki – jasna nowoczesność i niezapomniana przeszłość.

Narodowe Muzeum Historyczne Armenii

Miejsce honorowe na placu. Republika należy do Państwowego Muzeum Historii Armenii, mieszczącego się w połowie jednego z monumentalnych budynków (druga połowa to Galeria Sztuki). Założone w 1921 roku Muzeum stale uzupełnia swoje zbiory o nowe eksponaty i słusznie może poszczycić się unikatowymi artefaktami (400 000 egzemplarzy) ilustrującymi najróżniejsze okresy historycznego rozwoju kraju. 5 działów tematycznych: archeologii, etnografii, numizmatyki, architektury i historii oraz historii nowożytnej – zawiera obszerny materiał wizualny i informacyjny, który daje pełny obraz etapów powstawania państwa.

Najbogatszą kolekcję działu archeologicznego reprezentują przedmioty z brązu, ceramiki, złota i srebra wyprodukowane pne. Ekspozycja znalezisk z wykopalisk Urartu – różnego rodzaju naczynia, pojemniki do przechowywania wina i zboża, próbki broni i teksty klinowe na kamieniu, rzeźby z brązu, a nawet sprzęt wojskowy króla Argisztiego. Każdy dział muzeum ma w swoim arsenale cenne rarytasy, które są niezwykle ciekawe do zobaczenia.

Śpiewające Fontanny

Niewątpliwa dekoracja placu. Republics – organiczna synteza biczów wodnych, światła i muzyki „Śpiewające Fontanny” fascynują swoim pięknem każdego, kto (zwłaszcza w godzinach wieczornych) znajduje się w pobliżu. Pojawienie się tutaj tego cudu inżynierii jest zasługą utalentowanych entuzjastycznych projektantów, którzy po raz pierwszy w ZSRR stworzyli „śpiewającą fontannę” na wzór niemiecki ponad 50 lat temu. Kilka lat temu fontanny po renowacji i modernizacji stały się jeszcze piękniejsze.

Dysze wodne, delikatnie kołyszące się, opadające i wznoszące się w rytm wielogatunkowej muzyki i zmieniających się kolorów podświetlenia, tworzą prawdziwie magiczne, czarujące widowisko. Każdego wieczoru w sezonie fontann gromadzą się wokół nich tłumy turystów i mieszkańców, ciesząc się iście magnetyczną kontemplacją. Twórcy Śpiewających Fontann bardzo dobrze wybrali tło – majestatyczny gmach Narodowego Muzeum Historycznego.

Plac Karola Aznavoura

Placowi, który w Erewaniu pojawił się dawno temu według planu Tamanyana, nazwano słynnego francuskiego chansonniera o ormiańskich korzeniach, Charlesa Aznavoura. Teraz na jej obwodzie znajdują się główne instytucje kulturalne stolicy: teatr moskiewski, Teatr Dramatyczny. Stanisławski, Dom Artystów. Każdy z nich zajmuje okazały budynek w stylu architektury narodowej, który jest prawdziwą ozdobą placu. Jego centrum wyznacza malownicza fontanna „Znaki Zodiaku” (1983).

Wyraziste symboliczne rzeźby (12) obramowujące kielich prezentują się bardzo malowniczo. Nazwa ulubionego przez wszystkich chansonniera, Aznavour, została nadana na plac w 2001 roku, kiedy przybył, aby świętować 10. rocznicę odzyskania przez republikę niepodległości. Ma nawet własną „Aleję Gwiazd”, założoną w 2010 roku. Jako pierwsi zostali uwiecznieni na niej słynni filmowcy z Armenii. Gwiazda z imieniem Aznavour w jego obecności została otwarta w 2013 roku po renowacji placu. Mieszkańcy i turyści uwielbiają odwiedzać to ciekawe i piękne miejsce.

Fabryka brandy „Ararat”

Słynny symbol Armenii – koniak Ararat, który nie ustępuje popularnością światowym markom tego szlachetnego trunku, produkowany jest od 1887 roku. W ciągu długiej historii swojego istnienia zakład produkcyjny był nagradzany medalami na międzynarodowych wystawach koniaku więcej niż raz. Dziś to elitarne przedsiębiorstwo mieści się w pięknym, monumentalnym budynku wyposażonym w najnowocześniejszy sprzęt i jest częścią znanej francuskiej firmy Pernod Ricard Group.

Produkty fabryki brandy Ararat cieszą się dużym zainteresowaniem wśród koneserów i miłośników legendarnego trunku. Zwiedzając zakład, turyści mają okazję zapoznać się z jego bogatą historią, naocznie zobaczyć proces produkcji koniaku, a także skosztować kilku rodzajów napoju. Naprzeciw zakładu znajduje się fabryka wina i koniaku „Noy”, w której muzeum wyraźnie przedstawiono historię rozwoju produkcji brandy ormiańskiej. W małym firmowym sklepie przy fabryce można kupić dowolny koniak Ararat w pięknej butelce.

ogród zoologiczny

W stolicy Armenii znajduje się obiekt, z którego miasto może być słusznie dumne ze względu na swoją wyjątkową organizację. Jest to ogród zoologiczny utworzony w przedwojennym (1941) roku po stronie północno-wschodniej i zajmujący 25 hektarów malowniczego terenu ogrodu zoologicznego. Wyjątkowość organizacji utrzymania lokalnej fauny polega na maksymalnym zbliżeniu stylu życia zwierząt i ptaków do dzikiego siedliska. Opiera się na zasadzie „uzyskiwania pokarmu”, kiedy jedno lub drugie zwierzę jest zmuszane do wykonywania ruchów podobnych do tych charakterystycznych dla wolnego stylu życia.

Na przykład niedźwiedź otrzymuje kostki lodu z mrożonymi owocami i warzywami; tygrysy – powiesić kawałki mięsa; inne duże koty są „pakowane” jedzeniem w kartonowe pudła, aby mogły ciężko pracować, aby zdobyć pożywienie. To sprawia, że mieszkańcy zoo są aktywni i „wesoli”, a obserwowanie ich „posiłku” to fascynujący widok. Szczególnie ciekawie jest odwiedzić zoo w wakacje, kiedy organizowane są tu prawdziwe pokazy z animacją, pokazy lalek, występy klaunów i trenerów. Na terenie zoo znajdują się niezwykłe rzeźby wykonane przez dzieci z plastikowych butelek i innych odpadów.

Miłośnicy park

Na Alei Marszałka Baghramyana znajduje się ulubione miejsce mieszkańców Erewania – Park Zakochanych, który tak romantyczną nazwę otrzymał nie tak dawno (1995 r.) Park istnieje tu od XVIII wieku, otaczając kaplicę i przylegający do niej zabytkowy cmentarz. W czasach sowieckich nazywano go Ogrodem Puszkina, gdzie zgodnie ze starą tradycją zakochane pary przychodziły i nadal przychodzą na randkę. Dlatego oficjalnie zmieniono nazwę parku, którego architektura krajobrazowa zachwyca swoim pięknem.

Przytulne alejki, urokliwe sztuczne jezioro, malownicze stawy, miniwodospad, dużo trawników kwiatowych, krzewów ozdobnych, zielonych trawników, ciekawe rzeźby tworzą wspaniały obraz, którego nie można przegapić. Po gruntownej przebudowie (2008) pojawiła się tu letnia kawiarnia i amfiteatr, w którym odbywają się koncerty, uroczyste spotkania i uroczystości. Romantycznym symbolem Parku Zakochanych jest wyrazista rzeźba lirycznego poety G. Emina.

Dom-Muzeum Siergieja Parajanowa

Otwarcie Domu-Muzeum słynnego reżysera Siergieja Paradżanowa w 1991 roku jest niezwykłym faktem, potwierdzającym, jak bardzo naród ormiański czci pamięć swoich wielkich braci. Paradżanow, niezwykle utalentowany twórca, geniusz sztuki, Ormianin z narodowości, który nigdy w Armenii nie mieszkał, całą swoją twórczość zapisał ojczyźnie przodków. Artysta, reżyser, rzeźbiarz, muzyk, bojownik o wolność słowa, którego imię nadano jednej z planet, zmarł w Erewaniu w 1990 roku.

Muzeum zaczęło powstawać za życia geniusza, w tragicznym dla Armenii tragicznym dla Armenii trzęsieniu ziemi w 1988 roku, dlatego zostało otwarte po śmierci Parajanowa. Organizatorzy starali się jak najwierniej odtworzyć wnętrze domu dyrektora w Tbilisi, aby zaprezentować jego rzeczy osobiste. Ale głównymi eksponatami muzeum są twórczość wybitnego artysty: rysunki, kolaże, szkice do filmów fabularnych, lalki, ceramika (600 egzemplarzy). W 2 salach pamięci znajdują się zdjęcia, dokumenty, recenzje krytyków i współczesnych, listy i inne świadectwa jasnego i trudnego życia największej postaci kina i sztuki.