Zabytki Lyonu – 30 najciekawszych miejsc

Ostatnia aktualizacja kwi 21, 2024

Starożytne francuskie miasto jest pełne szczególnego uroku, a turyści przyjeżdżają tu z przyjemnością. Zabytki Lyonu są liczne i godne podziwu. Są tu stare budynki i kościoły, ale jest też Muzeum Sztuki Nowoczesnej, które zawiera największą na świecie kolekcję instalacji. Zainteresowani sztuką odwiedzą również dom, w którym mieszkali bracia Lumiere i zadbają o to, by narodziło się tu kino. Możesz uczestniczyć w przedstawieniach w jednym z lyońskich teatrów lub udać się do wspaniałego zoo, w którym wszystkie zwierzęta wydają się być w swoim naturalnym środowisku. Słowem, będzie tu ciekawie zarówno dla dorosłych, jak i tych najmniejszych. Możesz zamówić wycieczkę krajoznawczą lub zapoznać się z zabytkami z wyprzedzeniem z pomocą książek lub Internetu i sam zdecydować, co najbardziej chcesz zobaczyć.

Pałac Wymiany

Jeden z najpiękniejszych budynków, wszyscy turyści starają się go zobaczyć. Znajduje się na ulicy Republiki i wydaje się symbolizować wielkie znaczenie, jakie Lyon odegrał w życiu Francji w XIX wieku. Rozglądając się po budynku goście pamiętają zarówno rozkwit państwa, jak i tragiczny dzień, kiedy zginął tu prezydent kraju. Decyzję o budowie giełdy podjęto w 1853 roku. Miał mieścić w jednym budynku muzeum, izbę handlową, liczne sklepy i agenci. Majestatyczna budowla, przypominająca pałac, powstała w krótkim czasie – 4 lata.

W 1856 r. położono pierwszy kamień, aw 1860 r. Francja świętowała uroczyste otwarcie, które odwiedził cesarz Napoleon III.Pałac to 4 pawilony połączone dużą luksusową salą, którą malowali miejscowi mistrzowie. Zaznaczono również miejsce, w którym spadł trafiony kulą prezydent Sadi Carnot. Stało się to w 1894 roku. Budynek ten był wcześniej siedzibą sądu handlowego, stowarzyszenia skupiającego kupców jedwabiu, sądu ochrony praw pracowniczych i banku. Obecnie mieści się w nim Izba Przemysłowo-Handlowa.

Забронировать индивидуальный трансфер из аэропорта до отеля за 5 025 RUB

Fontanna Bartholdiego

Znajduje się na placu Terro. Fontanna ta od dawna jest symbolem miasta. Widać to na pocztówkach, kalendarzach, magnesach – jednym słowem na wszystkich pamiątkach, które turyści tak chętnie kupują. A fontanna jest tego warta. Kiedyś jego projekt przedstawił młody Frederic Bartholdi, który zdecydował się wziąć udział w konkursie, który odbył się w Bordeaux w 1857 roku. Jednak budowa fontanny nie została od razu rozpoczęta, projekt został zamrożony. Wszystko zmieniło się w 1886 roku, bo to Bartholdi został autorem Statuy Wolności, która do dziś wita gości Nowego Jorku.

Wtedy władze Bordeaux przypomniały sobie o fontannie, ale wydała im się „za droga”. Tej opinii nie podzieliły władze Lyonu i w 1892 roku miało tu miejsce otwarcie fontanny. Każdy, kto dziś tu przyjedzie, może również cieszyć się efektownym oświetleniem grupy rzeźbiarskiej. W środku kobieta uosabiająca Francję, kontroluje cztery konie – to główne rzeki kraju. Teraz fontanna jest uważana za zabytek historyczny, a za jej bezpieczeństwo odpowiada państwo. Wieczorne oświetlenie włącza się po około 18 godzinach.

Teatr Celestyna

Tylko jakiś domek dla lalek. Znany na całym świecie teatr został zbudowany według włoskich wzorów i cieszy się nie mniejszą popularnością niż Comédie Frances. Ma już ponad dwieście lat, a na jego scenie grali tacy popularni aktorzy, jak Sarah Bernard i Jean Marais, którzy zdobyli sławę nawet w Rosji, a za najsłynniejszego widza można uznać Napoleona Bonaparte. Skąd wzięła się taka dziwna nazwa? Z zakonu monastycznego. Teatr znajduje się tam, gdzie kiedyś, nad brzegiem rzeki Sony, znajdował się klasztor.

Towarzystwo Celestynów w XVIII wieku rozpoczęło budowę teatru, a także domów w jego sąsiedztwie. Początkowo odbywał się pokaz odmian. Jednak silne pożary, które co jakiś czas wybuchały w tym czasie, powodowały znaczne szkody w architekturze. Płomienie też nie oszczędziły tego budynku. Pożar w 1871 r. omal nie zniszczył teatru. Ale w pewnym sensie tak było prawdopodobnie najlepiej. W końcu mała sala nie mogła już pomieścić wszystkich, którzy chcieli obejrzeć przedstawienie. I wtedy Gaspard Andre wygrał konkurs na najlepszy projekt.

Powstał nowy teatr, do którego widzowie mogli wejść już w 1877 roku. Jednak kolejny pożar trzy lata później zniszczył ten budynek. Andre musiał go dosłownie odbudować z ruin. Ostatnia renowacja miała miejsce na początku XXI wieku. W szczególności poprawiono system bezpieczeństwa, ponadto wiele zrobiono dla wygody aktorów przygotowujących się do spektakli. Teraz spektakle w teatrze odbywają się regularnie, cena biletów jest całkiem do przyjęcia. Możesz je kupić zarówno w kasie, jak i przez Internet. Na kwadrans przed rozpoczęciem spektaklu tzw. „płonące bilety” sprzedawane są po symbolicznej cenie.

Amfiteatr Trzech Galów

W miejscu, w którym obecnie znajduje się miasto, Rzymianie żyli w czasach starożytnych. Zbudowali amfiteatr trzech Galów. Są to trzy prowincje Cesarstwa Rzymskiego, których ziemie znajdowały się na terenie dzisiejszej Francji. Duży amfiteatr został zbudowany około 19 rne na miejscu starożytnej osady galijskiej. Później „zasłynął” także z tego, że tutaj dali na rozerwanie przez lwy pierwszych chrześcijańskich męczenników.

Według legendy ani dzikie drapieżniki, ani byki, które je zastąpiły, nie dotknęły Świętej Blandiny. W końcu wojownicy zabili ją mieczami. Teraz na terenie amfiteatru znajduje się pomnik męczennika. Starożytny teatr robi duże wrażenie, a turystów jest tu zawsze dużo. Fotografie są również wyjątkowo efektowne.

Bazylika Notre Dame de Fourviere

Bazylika znajduje się na szczycie wzgórza Fourviere obok metalowej wieży. Została zbudowana pod koniec XIX wieku według projektu Pierre'a Bossana, świątynia została poświęcona ku czci Matki Boskiej, a krypta ku czci św. Józefa. Stało się to w 1896 roku. W pobliżu można zobaczyć wieżę kaplicy, która pozostała po średniowiecznym kościele – została zniszczona w XVI wieku. Tutaj Anna Austriaczka modliła się, prosząc Dziewicę Maryję o przyznanie jej dziedzica. Pod koniec XVII wieku szalała tu zaraza, władze miasta i mieszkańcy modlili się na wzgórzu Fourvière o jak najszybsze ustąpienie „czarnej śmierci”.

A epidemia spadła. W XIX wieku zniszczoną kaplicę rozebrano i odbudowano. Ustawiono tu także figurę Matki Bożej. W 1870 r., ruszając z Paryża, na te ziemie wkroczyły wojska pruskie. I znowu mieszkańcy zwrócili się do Matki Boskiej z modlitwą, prosząc ją o ochronę miasta. Armia Bismarcka nigdy nie zdobyła Lyonu. Następnie wybudowano bazylikę ku czci Matki Boskiej. Ostateczną dekorację ukończono w połowie XX wieku. Szczególnie bogato zdobiona jest górna świątynia.

Metalowa wieża na Fourviere

Został zbudowany po sukcesie, jaki odniosła Wieża Eiffla w Paryżu. W 1894 roku miasto miało być gospodarzem Wystawy Światowej, zakładano, że do tego czasu pojawi się tu, na wzgórzu Fourviere, młodsza siostra wieży Eiffla. Architektem w tym przypadku był pan Colle. Przez pewien czas sądzono nawet, że wieża zostanie nazwana Avelanova – na cześć rosyjskiego admirała Avelana, ale później ta opcja nie była rozważana przez władze.

Dziś na pierwszym piętrze wieży znajduje się poczekalnia, na drugim restauracja oraz taras widokowy na wysokości ponad 350 m od podnóża wzgórza. W sumie metalowa wieża osiąga 89 m wysokości. Można stąd podziwiać Alpy. W czasie II wojny światowej najeźdźcy chcieli stopić wieżę, ale w końcu przetrwała. W 1953 został przejęty przez kierownictwo francuskiego radia i telewizji, obecnie pełni rolę anteny.

Antyczny teatr na wzgórzu Fourviere

Tworzy z odeonem jeden zespół. Budowa rozpoczęła się w czasach Oktawiana Augusta. Wtedy pojawiła się tu arena, której średnica sięgała 90 m. Stopnie wznosiły się półokręgiem, dwa i pół tuzina sektorów rozłożonych w kształcie wachlarza. Elegancki parter wykonano z kolorowego marmuru, na scenie znajdowały się półokrągłe nisze.

Do budowy przywieziono kamienie z miasta Glanum. Trzecie piętro zostało zbudowane w II wieku. Teatr mógł jednocześnie pomieścić do 10 tysięcy widzów. Najczęściej wystawiano tu komedie, grano muzykę. Doskonała akustyka pozwoliła cieszyć się występami. Spektakle odbyły się w ciepłym sezonie – „sezon” rozpoczął się na wiosnę, a zakończył jesienią. W XIX wieku powstał teatr, w 1933 postanowiono go odrestaurować. Teraz co roku odbywa się tu festiwal „Noce w Fourviere”.

Muzeum Cywilizacji Gallo-Rzymskiej

To muzeum znajduje się również na wzgórzu Fourviere, niedaleko starożytnego teatru. Archeolodzy ustalili, że istniała tu osada rzymska. Po raz pierwszy muzeum otworzyło swoje podwoje dla zwiedzających w 1975 roku, budynek zaprojektował Bernard Serfus. Udało mu się wpasować swoją kreację w ogólny pejzaż tak, aby nie naruszała ogólnego wrażenia. Na miejscu rzymskiej osady zebrano wiele interesujących znalezisk. Znajdują się tam posągi i ozdoby noszone przez szlachtę, a także ubrania – wizytowe i domowe, różne artykuły gospodarstwa domowego.

Stworzono również model samej osady Lugdun, dzięki czemu goście muzeum mają dziś okazję zobaczyć, jak żyli tu ludzie w starożytności. Bardzo ciekawa mozaika przedstawia wyścigi rydwanów odbywające się w cyrku. Można również zobaczyć rydwan paradny, wykonany z brązu. Goście zwracają również uwagę na kalendarz, ołtarz, sarkofagi. Szczególne miejsce w kolekcji zajmują srebrne przedmioty – właściciele ukryli je w skrytce około III wieku.

Rue Saint-Jean

Najstarsza dzielnica miasta leży u podnóża wzgórza Fourviere. Powierzchnia Starego Lyonu przekracza 420 hektarów i obejmuje kilka bloków. Jedna z nich nazywa się Saint-Jean, kiedyś była tu politycznym centrum miasta. Główna ulica dzielnicy nazywana jest również Saint-Jean. Dziś cieszy się dużym zainteresowaniem turystów, ponieważ znajduje się w nim wiele zabytków. Katedra, zbudowana w stylu gotyckim, działa na wyobraźnię.

Codziennie goście przyjeżdżają do Muzeum Miniatur – w XV wieku w tym budynku mieściła się karczma. Inną ciekawą budowlą jest Manekanteri, która jest żywym przykładem stylu romańskiego. I wreszcie nikt stąd nie wychodzi bez zrobienia zdjęcia XVII-wiecznej Wieży Różanej. Istnieje piękna legenda, według której ściany wieży pomalowane są krwią młodej piękności, która zmarła z nieszczęśliwej miłości. W rzeczywistości ściany zostały pomalowane, aby wieża wyglądała odpowiednio w filmie Trzech muszkieterów.

Katedra w Lyonie

To naprawdę wyjątkowa katedra – i to nie tylko ze względu na swoją architekturę, ale także ze względu na liczne wydarzenia historyczne z nią związane. Choć wielu nazywa ją po prostu „katedrą św. Jana”, należy pamiętać, że została poświęcona ku czci Jana Chrzciciela. I dodaj, że jest to Katedra Arcybiskupa Lyonu. Przechowuje się tu stary zegar astronomiczny z XIV wieku, aw „ogrodzie archeologicznym” można zobaczyć ruiny kościołów z XI wieku i baptysterium z IV wieku. Katedrę można zwiedzać codziennie – jest otwarta do wieczora.

Tylko w ważne święta turyści mają wstęp tylko rano. Budowę katedry rozpoczęto w XII wieku, w miejscu, gdzie kiedyś stał starożytny kościół. Wśród innych materiałów budowlanych robotnicy wykorzystali kamienie pozostałe po zniszczonych starożytnych budowlach rzymskich. Fasada główna została ukończona dopiero pod koniec XV wieku. Dlatego też w architekturze występuje przemieszanie stylów – część, która została zbudowana jako pierwsza, jest zaprojektowana w stylu romańskim, a druga w stylu gotyckim.

Dekoracja ucierpiała od hugenotów w XVI wieku i od najbardziej agresywnych obywateli podczas rewolucji francuskiej. Dopiero w pierwszej połowie XX wieku katedrze przywrócono pierwotną formę. Naprawy dokonano pod koniec XX wieku. To tutaj odbyły się XIII i XIV Sobory Ekumeniczne, a tu koronowano papieża Jana XXII. W tej katedrze Henryk IV i Maria Medycejska wzięli ślub i odbyła się tu intronizacja Richelieu, który został kardynałem.

Gościom katedry radzimy zwrócić uwagę na zegar astronomiczny, który pokazuje nie tylko dokładną godzinę, ale także położenie Słońca i Księżyca oraz czas wschodów najjaśniejszych gwiazd. Cztery razy dziennie dzwonią, a lalki związane z zegarem „odgrywają” całe kawałki. Znajdują się tam również wspaniałe XIX-wieczne organy.

Ratusz

Narodowy Pomnik Historii i ratusz odegrały dużą rolę w życiu miasta. Wcześniej Plac Terro był sprzedawany i w związku z tym był brudny. Kiedy w XVII w. na rynku wzniesiono ratusz, stał się on centrum administracyjnym miasta. Jednak wkrótce po zakończeniu prac budowlanych wybuchł silny pożar, budynek ratusza trzeba było odrestaurować. Dokonał tego nadworny architekt Jules Hardouin-Mansart.

W efekcie na fasadzie pojawiły się rzeźby – w szczególności król Henryk IV na koniu, a także urocze kobiety uosabiające rzeki Saona i Rodan. Jednak po kilku latach budynek został tak zniszczony przez pożar, że wymagał renowacji. Dumą ratusza są także jego dzwony – jest ich 65. Bardzo pięknie zdobiony jest również wewnętrzny dziedziniec. Jeśli wejdziesz do ratusza, zobaczysz niesamowity obraz sufitów i ścian, drogie meble i luksusowe sztukaterie.

Muzeum Miniatur i Scenerii Kinowych

To Francuzi, bracia Lumiere, dali światu kino. Na początku były to tylko ruchome obrazy, które zmieniały się w dźwięki fortepianu, ale teraz efekty specjalne, które widzimy w filmach, przyprawiają mnie o zawrót głowy. Ale ludzkość wciąż jest wdzięczna braciom Lumiere. Dlatego w Muzeum Miniatur i Scenografii Kinowej zawsze jest tak wielu gości. Nie jest tak duży, a oglądanie eksponatów Cię nie zmęczy. Ale odwiedzisz niesamowity świat.

Muzeum mieści się w starym dworku wybudowanym w XIV wieku. I tak niezwykłe centrum kultury założył Dan Allman, który dużo podróżował po świecie i zbierał rzadkie okazy do swojej kolekcji. Sam Olman zajmował się produkcją miniatur, przywiózł najciekawsze gadżety ze Stanów Zjednoczonych. Tutaj możesz zobaczyć legendarną kurtkę Schwarzenegger Terminator, a także jego broń. Przechowywany jest tu kapelusz Indiany Jonesa, a także eksponaty związane z Gwiezdnymi Wojnami.

Kilkunastu obecnych pracowników muzeum to współpracownicy Allmana. Miniatury są po prostu niesamowite. Tutaj w najmniejszym szczególe odtwarzane są historyczne wnętrza, zwiedzający mogą zobaczyć słynne teatry „od środka”. Praca nad każdą taką miniaturą zajmuje około sześciu miesięcy. Scenografia do filmu „Perfumarz” to prawdziwe arcydzieło. Dorośli mogą odwiedzić wystawę poświęconą filmom grozy. Ale wrażliwych dzieci nie powinno się tu przyprowadzać.

Muzeum Zbiegu

Muzeum o tak ciekawej nazwie stoi w miejscu połączenia dwóch rzek – Rodanu i Saony. Architektura budynku jest tak niezwykła, że wydaje się, że ten projekt pochodzi z przyszłości. Powołała go do życia firma Coop Himmelb (l) au, budowa została ukończona w 2014 roku. Muzeum nosi różne nazwy. Sama firma nazywa go „Kryształem”, a mieszkańcy zauważyli dużą dziurę pośrodku budynku i nazwali ją „Dziurą”. Powierzchnia muzeum jest ogromna – ponad 29 tys. m2.

Dlatego „Kryształ” widać z daleka. Muzeum podzielone jest na części przeznaczone na wystawy czasowe i stałe. Będzie także gospodarzem różnych wydarzeń naukowych – konferencji, seminariów. Tutaj możesz przyjść na wykład, wziąć udział w spotkaniu ze znanym naukowcem. Tematem przewodnim ekspozycji są nauki przyrodnicze. Eksponaty pomogą udzielić trafnej odpowiedzi na pytanie – skąd wzięła się ludzkość.

Kaplica Trójcy Świętej

Kaplica znajduje się w budynku liceum, który stoi obok Pałacu Giełdy. Nie ma tu wielu turystów. Przyjeżdżają tu ci, którzy naprawdę interesują się historią i chcą zobaczyć najciekawsze. W XVI wieku we Francji wzrosła rola zakonu jezuitów, kaplica została zbudowana w XVII wieku, architekt nadał jej cechy barokowe. Kaplicę otwarto w 1622 r. na terenie kolegium jezuickiego. Od razu zrobiła ogromne wrażenie na mieszczanach. W 1802 roku Napoleon proklamował w tym budynku Republikę Włoską. Kolegium stało się cesarskim liceum, wykładał tu wielki fizyk Andre-Marie Ampère.

Wytworne wnętrza kościoła ozdobione są marmurem. Panele ścienne wykonał słynny rzeźbiarz Pierre David. Szczególnego efektu w pomieszczeniu nadają żyrandole stylizowane na XVII wiek. Pojawiły się tutaj pod koniec XX wieku i są prawie jak dwie krople wody podobne do tych, które wisiały tu wcześniej. Dziś w kaplicy odbywają się różne imprezy – wystawy, koncerty, festiwale. Najsłynniejszym z nich jest coroczny Festiwal Muzyki Dawnej.

Muzeum Gadan

Muzeum Gadan znajduje się w dzielnicy Saint-Paul. Ciekawy obiekt, który łączy dwa ośrodki kultury – Muzeum Historyczne i Muzeum Lalek. Co zaskakujące, budynek również nadawał się do tego celu. Został zbudowany w XVI wieku, mieścił się tu Hotel Gadan, należał do zamożnej rodziny noszącej to nazwisko. Kiedy bracia Gadan pokłócili się, faktycznie podzielili dom – każdy wziął swoją połowę i zaczął prowadzić swój własny sposób życia. Co więcej, podzielili budynek tak dokładnie, że nawet przejście z jednej części do drugiej nie było łatwe.

Dziś można tu zobaczyć malowniczy dziedziniec, a części budynku połączone są galeriami. W Muzeum Historycznym po odrestaurowaniu można zobaczyć około 80 tysięcy eksponatów opowiadających o historii miasta, począwszy od średniowiecza. Rozglądając się po lokalu można sobie wyobrazić, jak żyli wtedy bogaci ludzie. Jest też mały Teatr Lalek, w którym oprócz spektakli odbywają się seminaria. W budynku znajduje się również typowy średniowieczny ogród. W 1950 roku zwiedzający muzeum mogli obejrzeć kolekcję lalek, a na początku 2000 roku otwarto osobne muzeum, zajmujące 9 sal wystawowych. Reprezentowane są tu lalki z całego świata.

Dom-Muzeum Braci Lumière

Miasto może poszczycić się tym, że to właśnie tutaj „wynaleziono kino”. Co prawda bracia Lumiere nie sądzili, że tworzą nowy kierunek w sztuce. Auguste i Louis właśnie nakręcili pierwszy film krótkometrażowy. Nazywało się to „Wyjściem robotników z fabryki braci Lumiere”. Publiczność zobaczyła to w 1895 roku. Pokazany w paryskiej kawiarni film niespodziewanie przyniósł twórcom zysk. Potem bracia nakręcili jeszcze kilka filmów krótkometrażowych.

To były dokumenty – bez scenariusza, bez scenerii, bez aktorów. O czym będzie film można zrozumieć z tytułu – “Śniadanie dziecka”, “Przybycie pociągu” itp. Znajduje się na terenie fabryki, należącej do braci. Ekspozycja opowiada o ich drodze życiowej. W pobliżu znajduje się “Hangar pierwszego filmu” – tutaj można oglądać stare filmy, cyklicznie organizowane są spotkania z aktorami.

Opera w Lyonie

To już trzeci teatr wybudowany na tym samym terenie. Pierwsza powstała w połowie XVIII wieku. Szybko okazało się, że jest za mały dla dużej liczby widzów chcących oglądać spektakle iw 1826 roku został rozebrany. Na jego miejscu wzniesiono nowy budynek, przeznaczony dla 1200 osób. Tutaj miały swoje premiery wielkie opery. Na przykład na otwarciu teatru w 1831 roku pokazano tu operę Biała dama, wystawiono tu Borysa Godunowa Musorgskiego i inne arcydzieła.

W 1985 roku zdecydowano się praktycznie wybudować teatr od nowa, zachowując jedynie niektóre detale z poprzedniego budynku. Architektem projektu był Jean Nouvel. Budowa została zakończona do 1993 roku. Nowa opera stała się znacznie bardziej przestronna. Teraz aktorzy mogli przygotowywać się do występów w salach prób znajdujących się w podziemiach budynku. Nad teatrem pojawiła się szklana kopuła, w której znajdowała się trupa baletowa.

Wysokość budynku przekroczyła 60 m, a powierzchnia 80 tys. m2. Na fasadzie można zobaczyć „ślady przeszłości” – 8 rzeźb muz, które zdobiły dawny gmach teatru. Pomimo tego, że powierzchnia teatru wzrosła, nie ma już miejsc dla widzów. Spektakl może oglądać jednocześnie nie więcej niż 1100 osób. Jeśli masz możliwość zakupu biletów na operę lub balet, koniecznie skorzystaj z tej szansy.

Kościół św. Pawła

To właśnie Lyon był jednym z pierwszych ośrodków kościelnych w tej części Europy. Dlatego zachowały się tu pozostałości dawnych świątyń. Na uwagę zasługuje także kościół św. Pawła, położony nad brzegiem Saony. Wspomina się o tym już w najwcześniejszych dokumentach dotyczących historii miasta. Budynek nie jest niesamowity. Jest dość mały, ale bardzo interesujący z architektonicznego punktu widzenia. Został zaprojektowany w stylu romańskim. Akustyka jest tutaj niesamowita. Wokół nawy głównej zbudowano kaplice.

Ten po prawej ma bardzo nietypowe kamienne sklepienie, a ten po lewej ma piękne medaliony. W XIX wieku dodano tu elementy – iglicę i portal w części zachodniej, niewielkie kolumny. Generalnie jednak innowacje te nie naruszały romańskiego stylu kościoła. W tym czasie takie kościoły przebudowywano na bardziej przestronne i jaśniejsze. Ale w tym przypadku ogranicza się tylko do kilku gotyckich elementów.

Aquarium du Grand Lyon

Ciekawie będzie tu odwiedzić zarówno dorosłych, jak i małych turystów. Akwarium pojawiło się w 2002 roku. A raczej nie jedno akwarium, ale około pięćdziesiąt – o łącznej objętości wody około miliona litrów. Tutaj możesz zobaczyć, jakie ryby żyją w lokalnych wodach, a które w tropikalnych morzach i oceanach. Najwięcej uwagi poświęca sztucznemu zbiornikowi z rekinami i płaszczkami.

Wszystko tutaj jest tak umiejętnie zaaranżowane, że widzom wydaje się, jakby statek zatonął na dnie morskim. Trwałe szkło niezawodnie chroni mieszkańców akwarium. Oprócz zwiedzania można odwiedzić karmienie ryb. Niektórych można głaskać, a nawet tutaj można pływać z delfinami. Dzieci są zachwycone.

Stary Pałac Sprawiedliwości

Stoi nad brzegiem Sony. Najpierw można było tu zobaczyć średniowieczny pałac, potem więzienie. Pałac Sprawiedliwości został zbudowany w XIX wieku, w 1842 roku. Budynek ma surowy wygląd, zaprojektowany w stylu neoklasycystycznym. Imponujące są też liczne kolumny – jest ich aż 24. Nowy gmach Pałacu Sprawiedliwości wzniesiono znacznie później – już pod koniec XX wieku, w 1995 roku. Teraz sądy znajdują się głównie tam. Ale stary Pałac Sprawiedliwości też nie jest pusty – siedzi tu ława przysięgłych departamentu Rodanu i sąd apelacyjny. Wygląd budynku jest całkowicie zachowany w pierwotnym kształcie.

Muzeum Sztuki

Znajduje się w budynku, który sam w sobie jest godny uwagi. Był tu kiedyś klasztor. Był znany wśród szlachty, przyjeżdżali tu nawet członkowie rodziny królewskiej. Wiele się tu zmieniło w XVII-XVIII wieku, różne ulepszenia wprowadzono z rozkazu monarchów. Wybudowano na przykład barokowy refektarz, a także piękną klatkę schodową. Dzięki renowacji przeprowadzonej pod koniec XX wieku budynek można zobaczyć w całej okazałości. Ale co najważniejsze, oczywiście, najbogatsze kolekcje, które są tutaj wystawiane.

Tutaj można zobaczyć wiele – od obiektów z epoki antycznej, po obrazy w stylu Art Nouveau. Płótna artystów działających w XIV-XX wieku zajmują 35 sal. Są prawdziwe arcydzieła – dzieła Rubensa, Rembrandta, Matisse'a, Picassa, Modiglianiego i wielu innych malarzy. Interesujące są również dwie sekcje rzeźby. Jedna z nich prezentuje dzieła z okresu średniowiecza i renesansu, druga eksponuje rzeźby rzeźbiarzy z XIX i XX wieku. Goście zainteresowani historią starożytnego Egiptu znajdą tu wiele eksponatów – od naczyń po sarkofagi. Prezentowane w muzeum i dziale grafiki, kolekcja monet itp.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej

Bardzo fajne miejsce, które śmiało mogę polecić do odwiedzenia. Artyści drugiej połowy XX wieku wyrazili słuszne życzenie – miasto potrzebuje muzeum, w którym współcześni malarze mogliby wystawiać swoje prace. I tak w 1984 roku w budynku stojącym nad brzegiem Rodanu otwarto Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Różnica polegała również na tym, że mistrzowie mogli tu pracować nad swoimi płótnami. W pobliżu znajduje się wspaniały park Tête d'Or.

A samo muzeum pokazuje gościom dwie fasady: neoklasyczną z widokiem na park, a różową z widokiem na brzeg rzeki. Goście mogą zobaczyć najlepszą na świecie kolekcję instalacji, obrazów i rzeźb, fotografii i filmów. Wystawy często się zmieniają. Co roku odbywa się tu Festiwal Muzyki Współczesnej. Jest też kawiarnia i biblioteka, a nawet księgarnia. Odbywają się tu również regularnie różne wydarzenia – od naukowych po rozrywkowe.

Park Tete D'Or

Na północy miasta znajduje się ogromny park miejski. Jego powierzchnia wynosi około 105 hektarów. Znajduje się tu duże sztuczne jezioro z wyspami, ogród botaniczny z rzadkimi gatunkami drzew, krzewów i kwiatów, popularne wśród mieszkańców zoo oraz różne obiekty rozrywkowe. Nazwa parku w tłumaczeniu oznacza „złotą głowę”. Uważa się, że gdzieś tu zakopany jest skarb – głowa Jezusa Chrystusa wykonana ze złota. I choć kiedyś przy tworzeniu parku pracowało około 3 tys. osób, skarbu nigdy nie odnaleziono.

Kiedy pojawiło się jezioro, narodziła się legenda, według której złota głowa spoczywa na dnie zbiornika wypełnionego „łzami Chrystusa”. Park został otwarty w 1857 roku. Odbyły się tu dwie słynne wystawy – Światowa i Światowa Międzynarodowa i Kolonialna. Terytorium samego parku zostało podzielone między Lyon i Villerbant.

Spowodowało to wiele niedogodności, ale dopiero w 1894 roku ziemie zostały przekazane miastu zgodnie z dekretem prezydenta Francji. Do parku prowadzi 8 wejść, główne z nich zdobi piękna „Brama Dzieci Rodanu”. Tutaj możesz po prostu pospacerować, podziwiając roślinność. Jezioro też robi wrażenie. Ciekawie będzie podróżować po nim koleją – jest specjalna trasa wycieczkowa. Na największej wyspie (w sumie jest ich 4) znajduje się welodrom, na drugiej – pomnik mieszkańców poległych w czasie I wojny światowej.

ogród zoologiczny

Zoo w parku Tete d'Or pojawiło się, można powiedzieć, natychmiast. Ale na początku było to bardziej gospodarstwo rolne – większość prezentowanych tu zwierząt była domowa. Ale teraz zoo potrafi naprawdę zaskoczyć. Spacerując ścieżkami parku, nawet nie zauważysz, jak się w nim znajdujesz. Nie ma tu zwykłych klatek, a ciasne wybiegi, w których zwierzęta czują się jak w więzieniu. Wygląda na to, że zwierzęta i ptaki żyją w swoim naturalnym środowisku, a Ty właśnie przyjechałeś je odwiedzić. Gęsi przechodzą przez ulicę, zwinne wiewiórki skaczą z gałęzi na gałąź.

Podziwiają przepiękni goście – różowe flamingi. Zebry i antylopy pasą się spokojnie na trawnikach, wokół spacerują strusie. Oczywiście niektóre zwierzęta w zoo są nadal niezawodnie odseparowane od publiczności. Na przykład krokodyle. Ale są też za szklaną ścianą, urządzono dla nich zbiornik, a drapieżne gady świetnie się czują.

To prawda, że podziwianie żyraf z bliska to jedno, a co innego podziwianie lwów. Ale wszystko jest przemyślane i nic nie zagraża odwiedzającym. Dzieci z reguły przebywają w pobliżu ogrodzenia z małpami. Tu urządzona jest cała dżungla, na gałęziach kołyszą się zabawne naczelne, a chłopaki śmieją się, obserwując swoje zabawy. Po wizycie w zoo zaczynasz marzyć, że ten sam pojawi się w Rosji.

ogród Botaniczny

To piękny kompleks, którego pozazdrościć może każde miasto. A pierwszy ogród botaniczny pojawił się w mieście bardzo dawno – w 1792 roku. Wydawałoby się, kto pomyśli o roślinach w trakcie francuskiej rewolucji burżuazyjnej? Ale Jean Gilibert założył ogród na dawnych terenach klasztoru. Około 65 lat później ogród, który już wtedy urósł, został przeniesiony do parku Tete d'Or. Zrobił to Nicolas Serenge i został mianowany dyrektorem.

Teren ogrodu botanicznego jest rozległy – około 8 hektarów, rośnie tu ponad 15 tysięcy gatunków drzew, krzewów i kwiatów. Wiele z nich jest bardzo rzadkich i zagrożonych na wolności. Ogród jest więc dumą nie tylko Leona, ale całej Francji. Już pod koniec XIX wieku rozpoczęto budowę szklarni dla ciepłolubnych gatunków roślin. Obecnie istnieje wiele różnych szklarni – dużych i małych, zimnych i ciepłych. Są nawet dla roślin mięsożernych i wodnych. Ogród różany otworzyła tu księżna Monako, słynna Grace Kelly.

Dziś rośnie w nim około 30 tysięcy krzewów, można sobie wyobrazić, jaki w nim króluje zapach. Istnieją również małe ogrody różane. Jeden jest szczególnie interesujący dla turystów, ponieważ jest „historyczny” i opowiada, jak hodowano różne odmiany róż, a drugi hoduje się nowe odmiany. Ogród botaniczny posiada również własną szklarnię, bardzo piękną – ogrody zimowe i alpejskie, szkółkę, w której rosną młode drzewka oraz bardzo popularną szkołę botaniczną.

Mini Świat Lyon

W każdym odwiedzającym Park Miniatur budzi się dziecko, bo widzi przed sobą prawdziwy baśniowy świat. Tutaj jest wszystko do podziwiania. Mali ludzie i pejzaże miejskie. Wciąga się do tego malowniczego mini-miasta. Po szynach jadą pociągi, jadą samochody, palą się latarnie, wzrok przyciągają pokryte śniegiem góry. Park został otwarty stosunkowo niedawno, na przedmieściach. Znajduje się w pawilonie o powierzchni 4500 m2. Tutaj możesz zobaczyć kopie słynnych zabytków, sceny z życia codziennego, poruszające się pojazdy. Park robi ogromne wrażenie na dzieciach i dorosłych.

Park Olympique Lyon

Znajduje się na przedmieściach, 10 km od centrum miasta i jest domową areną klubu Olympique Lyon, może pomieścić prawie 60 tysięcy widzów. Miasto przez długi czas potrzebowało nowego stadionu, ale ciągle brakowało środków na jego budowę. Ale potem Francja miała być gospodarzem mistrzostw Euro 2016. I wtedy rozpoczął się proces. Budowa nowego stadionu rozpoczęła się w 2012 roku.

Wymagane fundusze były duże – ponad 400 mln euro. Stadion został otwarty w 2016 roku, odbył się mecz pomiędzy dwoma zespołami Olympique Lyon i Troyes, wygrali gospodarze. Od tego czasu było wiele meczów, które przeszły do historii. W tym 6 – w ramach Mistrzostw Europy 2016. Stadion spełnia wszystkie współczesne wymagania, w szczególności tutaj znajduje się około 6 tysięcy miejsc VIP. Jest sala konferencyjna i supermarket.

Park Blandan

Park publiczny, który zajmuje powierzchnię około 17 hektarów, został otwarty dla zwiedzających w 2013 roku. Wcześniej w tym miejscu znajdowały się koszary sierżanta Blandana. Centralny plac parku znajduje się w miejscu dawnego przyczółka. Jest tu co zadowolić gości. Na przykład mali turyści zachwycają się drewnianą ścianą, na której urządzono tajemne przejścia i zjeżdżalnie.

Jest też ogród z dużym trawnikiem. Możesz wybrać się na spacer, piknik lub po prostu pobawić się. Podziw budzi także zamek z XV wieku. A ci młodzi goście, którzy preferują aktywny wypoczynek, mogą odwiedzić skatepark, w ogóle w tym parku można jeździć na wszystkim. Nie tylko na deskorolkach, ale także na wrotkach, na rowerach. Wielu spaceruje po jego ścieżkach z czworonożnymi zwierzętami.

Hotel Dieu de Lyon

To zabytkowy szpital wraz z zespołem budynków, w których się znajdował. Niedawno został uznany za zabytek historyczny. Teraz nie ma tu szpitala. Należał do tak zwanych „domów Bożych”. Dawno, dawno temu zakwaterowano tu pielgrzymów i wędrowców, to znaczy najprawdopodobniej nie był to szpital, ale hotel. Zazwyczaj takie ośrodki znajdowały się w pobliżu świątyń lub klasztorów. Pierwszy taki „Dom Boży” pojawił się w VI wieku. A w XII wieku w skromnym budynku, położonym przy przerzuconym przez Rodan moście, otwarto kolejny „Dom Boży”.

Mogło tu przebywać jednocześnie kilkunastu pacjentów, którymi opiekowali się mnisi benedyktyni. Z biegiem czasu szpital rozrósł się, wkrótce liczba łóżek wzrosła do prawie 200. Przez pewien czas był tu lekarzem słynny Francois Rabelais, w tych latach pisał Gargantua i Pantagruel. W XVII wieku szpital został przebudowany, pojawiły się tu nowe budynki i kaplica. Na początku XXI wieku zespół budynków uznano za zabytek. Wkrótce oddziały szpitala zostały przeniesione do innych szpitali, rozpoczęto odbudowę budynków. Teraz jest hotel, centrum handlowe, liczne biura.

Ale nawet nie wchodząc do środka, turyści mogą podziwiać główną fasadę, która jest ozdobiona rzeźbami, dużą kopułę zwieńczoną aniołami, małą kopułę nad kościołem, gdzie modlili się o uzdrowienie chorych. Zachowało się również kilka grobów, w jednym z nich pochowana jest córka poety Junga. Interesująca jest również kaplica ku czci Matki Boskiej, zbudowana w XVII wieku w stylu barokowym. Jest również ozdobiony rzeźbami. W Almshouse Museum znajdują się eksponaty związane z medycyną oraz dary składane „Domu Bożemu” przez zamożnych pacjentów.

Trabouli

Jest to przejście dla pieszych przez blok, dzięki któremu można dostać się z jednej ulicy na drugą. Traboule wyglądają inaczej. Czasem jest to prosty korytarz, a czasem skomplikowana ścieżka ze schodami i zadaszonymi galeriami. Istnieje kilka wersji tego, jak pojawiły się traboule. Według jednego z nich, w IV wieku miejscowa osada przeżywała kryzys, aby mieć nieskrępowany dostęp do wody, mieszkańcy przenieśli się ze swoich domów, które wcześniej znajdowały się na zboczach wzgórz, na brzegi Sona. Tu pojawiły się pierwsze ulice, a żeby przejść od jednej do drugiej i szybko dostać się do wody, wykonano pierwsze beleczki.

Nie ma udowodnionych dowodów na tę wersję. Wiadomo jednak, że gdy zaczęto pobierać wodę ze studni wykopanych na podwórkach, ustawiano beleczki, aby mieszkańcy sąsiednich domów również mogli szybko podejść do tych studni. Ciekawe, że w wielu miejscach odbywały się beleczki dla szlachty i mieszczan, aby nie zderzali się przedstawiciele różnych klas. W XIX wieku zaczęto budować wzgórze Croix-Rousse, to właśnie traboule pomogły mieszkańcom zejść ze wzgórza do centrum w ciągu kilku minut. A w czasie II wojny światowej tymi korytarzami poruszali się bojownicy ruchu oporu, którzy dobrze znali miasto i pojawiali się przed wrogiem jak spod ziemi.

Aby zobaczyć traboule, musisz udać się do starej kwatery. Niektóre fragmenty są własnością miasta, inne są własnością prywatną. Ale z reguły wszystko można zobaczyć (prywatnie do 19-20). Najbardziej znane to: The Long Traboule – łączy 4 dziedzińce, Pink Tower Traboule, wewnątrz której znajdują się schody, Yard of Voras – otwarta galeria łącząca trzy domy.

Oprócz powyższych atrakcji jest o wiele więcej, a zobaczenie ich wszystkich zajmie dużo czasu. Warto na przykład odwiedzić Place Bellecour, podziwiając alejki – są szczególnie dobre, gdy kwitną kasztany i pomnik Ludwika XIV, a także odwiedzić Place Carnot, gdzie wznosi się pomnik Republiki. Można spacerować uliczkami Starego Miasta, stanąć nad brzegiem Saony, zajrzeć do licznych butików, posiedzieć w małych kawiarenkach, to da możliwość poczucia lokalnego klimatu.

Jednym z najpiękniejszych jest Plac Rządowy, jest wyłożony kostką brukową, pośrodku rośnie drzewo, a teren domu otaczają 4 piętra, z których każde można nazwać dziełem sztuki. Piękne renesansowe budowle można również zobaczyć na Rue Mercier. Na uwagę zasługują również mosty – 27 z nich przerzuconych jest przez Rodan i Sonę, szczególnie dobrze sprawdzają się w nocy, gdy włączone jest sztuczne oświetlenie.

Być może masz szczęście i przyjedziesz, gdy odbędzie się jedno z miejskich świąt. Tak więc Święto Światła zaczęło być obchodzone w XIX wieku. Poświęcona jest Maryi Pannie, która uchroniła miasto przed „czarną śmiercią” – zarazą. W tym dniu zapala się tu wiele tysięcy świateł, mieszkańcy stawiają w oknach świece i lampki. To święto jest mobilne, przypada w różne dni w roku. Jest bardzo efektowny i atrakcyjny dla turystów.

Nuits de Fourviere – ta uroczystość odbywa się latem. Tysiące widzów gromadzi się na Festiwalu Muzyki, Teatru i Filmu. A pod koniec maja jest szansa, aby dostać się na Festiwal Muzyki Elektronicznej Nui Sonor. Taki właśnie jest Lyon – gościnny, antyczny i jednocześnie nowoczesny, pełen tajemnic i tajemnic. I czeka na ciebie.