Starożytne miasto Rosji, położone nad brzegiem Wołgi, zostało założone przez Jurija Dołgorukiego w 1152 roku. Dziś Kostroma jest znanym portem rzecznym, centrum regionalnym i popularną atrakcją turystyczną. Można go nazwać perłą w naszyjniku rosyjskich miast Złotego Pierścienia. Ich wielowiekowa historia jest nierozerwalnie związana z historią kraju, rosyjskich książąt i carów. Stara część Kostromy to skansen. Szczególny smak miasta kupieckiego Wołgi w przeszłości urzeka. Starożytne kościoły i świątynie Kostromy, spowite mgiełką legend i tajemnic, fascynują swoim wyglądem.
Klasztor Świętej Trójcy Ipatiev
Najstarszy klasztor w Rosji znajduje się w malowniczym miejscu, w którym rzeka Kostroma wpada do Wołgi. Z nazwiskiem szlachcica tatarskiego Cheta z rodu Godunowa związana jest legenda o fundatorze klasztoru. Podczas podróży do Moskwy zachorował i zatrzymał się u zbiegu rzek Kostromy i Wołgi. We śnie ukazała mu się Matka Boża, Wielki Męczennik Hypatius i Apostoł Filip, po czym Chet wyzdrowiał.
Później został ochrzczony na prawosławie pod imieniem Zachary i wybudował w tym miejscu, uważanym za kolebkę carów rosyjskich, klasztor Ipatiev. Przetrwający dobrobyt, zapomnienie i dewastację, święty klasztor jest dziś aktywnym męskim klasztorem. W rzeczywistości jest to kompleks klasztorny, składający się z terytorium klasztornego, niedostępnego dla zwiedzających, oraz Kościelnego Muzeum Historyczno-Archeologicznego. Katedra Świętej Trójcy jest otwarta dla wszystkich, w której przechowywana jest cudowna ikona Matki Bożej Tichwińskiej.
Aby się jej ukłonić, przybywają tu pielgrzymi z całego świata. Wśród sanktuariów klasztornych znajdują się cząstki szaty Pańskiej, relikwie św. Hypatiusza na ikonie, głowa świętego głupca Szymona Jurieckiego, kamień egzekucyjny Domu Ipatiewa. Nie sposób nie podziwiać wspaniałego widoku zabudowań klasztornych, pięknego zadbanego terenu klasztoru.
Kościół Eliasza Proroka
Starożytny, kamienny budynek kościoła z XVII wieku od dawna służy jako świątynia wojskowa. Brak informacji o budowniczych głównego budynku, a wysoka trzykondygnacyjna dzwonnica została zbudowana na koszt kupca Małyszewa w 1829 roku. przyjeżdżają aktywni wojskowi, emeryci, afgańscy weterani, uczestnicy walk w Czeczenii.
Niedawno przebudowano dzwonnicę, na której wzniesiono iglicę z krzyżem. Dokonano tego dzięki dobrowolnym darowiznom od wojska i aktorów, w tym Borisa Galkina. Planowana jest dalsza przebudowa dawnej świątyni. Planowana jest przebudowa kwartału świątyni, na miejscu dawnego punktu kontrolnego poczty głównej. Dokumenty już są opracowywane, trwają prace przygotowawcze, prowadzone będą wykopaliska. W kościele znajdują się 3 trony: Proroka Eliasza, Matki Bożej i św. Aleksiej, 3 świętych wszechświata.
Uroczystość ku czci obrazu Matki Bożej odbywa się 1 września. Zgodnie z tradycją w przeddzień nowego roku akademickiego w kościele odbywa się nabożeństwo modlitewne dla uczniów i studentów. Po modlitwie zostają pobłogosławieni do nauki, pokropieni wodą święconą.
Kościół Zmartwychwstania Chrystusa na Debre
Spacerując ulicą Niżnaja Debria, nie można przejść obojętnie obok najpiękniejszego budynku, który się na niej znajduje. To Kościół Zmartwychwstania, urzekający zewnętrznym pięknem swoich form i kolorów. Jest to jedyne zachowane XVII-wieczne miejsce kultu mieszczańskiego. Nazwa ulicy pochodzi od gęstych nadmorskich zarośli – dziczy. A miejsce, w którym stoi piękny kościół, było również porośnięte nieprzeniknioną roślinnością.
Według legendy murowany kościół wzniesiono kosztem zamożnego kupca Isakowa (1645-52), którego prochy pochowano w podziemiach budowanego sanktuarium. Kamienna konstrukcja spoczywa na wysokim fundamencie. 5 jego kopuł spoczywa na masywnych bębnach, wzorzyste wieże ozdobione są kopułami z krzyżami. Najlepsze tradycje rosyjskiej architektury prawosławnej zostały ucieleśnione pod postacią Kościoła Zmartwychwstania Chrystusa.
Świętą bramę przy wejściu głównym można uznać za artystyczne arcydzieło architektury kamiennej. Nad łukowymi otworami zbudowano trzy wdzięczne, fasetowane namioty zwieńczone kopułami. Są bogato zdobione rzeźbieniami z wielokolorowych płytek. Na ścianach bramy umieszczono symbole zmartwychwstania – figurki jednorożca, lwa, sowy, orła i syreny z białego kamienia. Wewnątrz uderza piękno 5-poziomowego ikonostasu (nawa Trechsvyatsky) – bezcenny zabytek sztuki użytkowej Rosji.
Niesamowita rzeźba w drewnie, pokryta złoceniami i farbami. Znajduje się tu kilka starożytnych ikon i fresków – prawdziwych arcydzieł malarstwa ikonowego z XVII wieku. Obecnie w Kościele Zmartwychwstania regularnie odbywają się różne nabożeństwa.
Kościół Apostoła i Ewangelisty Jana Teologa
W pobliżu klasztoru Ipatiev, w dawnej teologicznej Słobodzie, znajduje się inne starożytne miejsce kultu religijnego – Kościół Apostoła i Ewangelisty Jana Teologa. Dziś jest zabytkiem kulturalno-historycznym17 o znaczeniu federalnym. Każde nowe stulecie przynosiło zmiany w wyglądzie świątyni. W XVIII wieku dobudowano kruchtę południową, ogrodzoną z 3 stron ceglanym murem z 2 bramami.
W XIX w. dobudowano ogrodzenie od zachodu i wzniesiono refektarz. Odbudowy kontynuowano w latach sowieckich. Jak nie podziwiać ażurów barokowych krat, okrągłych daszków kopuł, wysmukłej wieży dzwonnicy. Tutaj wszystko jest naprawdę cudowne. Wnętrza zachwycają XVIII-wiecznymi freskami ściennymi, które wykonali najlepsi mistrzowie sztuki miasta. Po kosmetycznej renowacji mural zachował swój pierwotny wygląd.
Malowidła przedstawiają 4 wątki: Mękę Chrystusa, Chrystologię, Akatystę Matki Bożej, czyny Apostoła Jana Teologa. Malowidła na ścianie północnej poświęcone są Mikołajowi Cudotwórcy. Freski na kruchcie południowej (koniec XIX w.) ilustrują życie teologa i sceny apokaliptyczne. Zachowana forma ikonostasu z XIX wieku, wśród ikon jest wiele oryginałów. Kościół św. Jana Ewangelisty jest żywym przykładem architektury Kostromy z XVII wieku i malarstwa artystycznego XVIII wieku.
Klasztor Bogoyavlensko-Anastasiin
Klasztor ten od kilku stuleci jest wymieniany wśród ludności jako cudowne miejsce. Główna świątynia klasztoru Objawienia Pańskiego, ikona Matki Bożej Fiodorowskiej, ma korzystny wpływ na parafian. W XV wieku wybudowano w tym miejscu drewniany klasztor. Budowę nadzorował św. Nikita, uczeń Sergiusza z Radoneża. Wiek później drewniane budynki zastąpiono kamiennymi, a do męskiego klasztoru dobudowano 2 kobiece krużganki – Anastasiin i Podwyższenia Krzyża Świętego (1863).
Po przejściu przez ciernie i trudy zjednoczony klasztor zaczął odradzać się w 1990 roku. Z 3 starożytnych katedr klasztoru zachowała się Katedra Objawienia Pańskiego, przebudowana w 1869 r. Niezwykle piękna budowla, która zachwyca turystów, lśni pozłacanymi kopułami. Tutaj przechowywana jest główna świątynia klasztoru – cudowna ikona Matki Bożej Teodora, przeniesiona tutaj w 1991 roku.
Oprócz tego w klasztorze znajdują się inne ikony płynące z mirry: Sergiusz z Radoneża, Mikołaj Cudotwórca, Matka Boża Kazańska itp. Przechowywane są relikwie świętych, w tym części szaty Chrystusa. Obecnie w klasztorze działają 4 świątynie. Oprócz Katedry Objawienia Pańskiego na terenie znajduje się Kościół Smoleński, Katedra Objawienia Pańskiego i dzwonnica.
Kościół Alexisa, męża Bożego
Będąc w samym centrum miasta, mimowolnie zwracacie uwagę na zadbaną kamienną budowlę z wysoką dzwonnicą na szczycie. Niezwykła forma architektoniczna z elementami barokowymi, delikatna kolorystyka ścian, złocona korona na szczycie sprawiają, że można się przy niej zatrzymać. To kościół Aleksego, męża Bożego, który pojawił się tutaj w XVIII wieku.
W XVII wieku na tym terenie znajdowała się Gaszeewskaja Słoboda (jej mieszkańcy wapna gaszono), położona na północnych obrzeżach. Początkowo parterowy budynek, nazwany imieniem św. Aleksego, był drewniany. Zamiast tego wybudowano kamienny dwupiętrowy kościół z dzwonnicą. Później ogrodzono go metalowym płotem kratowym z kwadratowymi półkolumnami.
Korona na szczycie dzwonnicy świadczy o bliskości z rodziną królewską. Po narodzinach jego syna Aleksieja przez cara Michaiła Romanowa nowy budynek zachował swoją dawną nazwę. W kościele znajdują się 3 trony ku czci świętych: Bazylego Wielkiego, Demetriusza (metropolita Rostowa), św. Aleksego, męża Bożego.
Kościół Jana Chryzostoma
Kościół z XVIII wieku urzeka gości miasta jasnym, kolorowym wyglądem, wzorzystą dzwonnicą, hełmowymi kopułami. Nazywa się św. Jan Chryzostom i służy ludziom od 250 lat. Do 1751 r. stał na tym miejscu drewniany kościół. Jego budowę, według dokumentów, sponsorował pierwszy car z rodziny Romanowów.
Wówczas zamiast drewnianego wzniesiono murowany kościół, w którego architekturze przeplatały się cechy epoki przed Piotrowej, baroku i klasycyzmu. Przez wszystkie lata jej istnienia nabożeństwa nie kończyły się tutaj, drzwi były otwarte dla parafian nawet w latach prześladowań. Piękny kościół powstał dzięki finansowemu wsparciu bogatego kupca Araviny.
Początkowo nabożeństwa odbywały się tylko w ciepłym sezonie, a zimą parafianie odwiedzali stary kościół z ogrzewaniem. Pod koniec XVIII wieku nowe sanktuarium zostało rozbudowane o 2 ogrzewane nawy poświęcone wielkim męczennikom Florusowi i Laurowi, ikonie Matki Boskiej Tichwinskiej i Dmitrijowi Salunskiemu.
Kościół św. Serafina
Nowy obiekt religijny pojawił się w powiecie Małyszkowo całkiem niedawno. Kościół św. Serafina, zbudowany w stylu romańskim, został zaprojektowany przez architekta w 1994 roku. Wtedy to położono pierwszy kamień pod jego fundamenty, ale budowę rozpoczęto dopiero w 2003 roku. Parafianie zwiedzili stary kościół, mieszczący się w dawnej szkole powiatowej – zabytek historyczny z 1907 roku.
Po pożarze w 2008 roku spłonął drewniany budynek. Dopiero potem budowa posuwała się naprzód, a w styczniu 2015 roku odbyła się konsekracja nowego kościoła. Architekt Wasiliew, który zaprojektował obiekt, wykonał go w stylu rzymskim. Majestatyczny budynek z 5 rozdziałami, utrzymany w odcieniach beżu, wygląda bardzo malowniczo, otoczony kędzierzawymi, zielonymi brzozami.
Do fasady bocznej przylega dzwonnica z hełmową kopułą i krzyżem, tworząc jedną całość. W muralach wnętrz brali udział doświadczeni rzemieślnicy i artyści, którym udało się stworzyć trójwymiarowe obrazy o duchowym znaczeniu. Tematyka fresków jest bardzo zróżnicowana: anioły, twarze apostołów, świętych, sakramentów, rosyjskich książąt itp.
Świątynia św. Męczenników Aleksandra i Antoniny w Selishche
To miejsce kultu religijnego jest wyjątkowe, ponieważ jest jedynym na świecie poświęconym świętym Aleksandrowi i Antoninie z Rzymu. Interesująca jest historia jego pojawienia się we wsi Selishche, która weszła do miasta w 1932 r. Kronika kościelna (1870-1917) opisuje pradawne przekonanie, że podczas podróży wybitnego szlachcica z ciężarną żoną urodziła bliźnięta w tym miejscu.
Wydarzenie to miało miejsce 23 czerwca (według nowego stylu), w dzień świętych rzymskich. Synowi nadano imię Aleksander, a córce Antoninę. Wdzięczny ojciec (czyli Zachary) wybudował tu drewniany kościół ku czci świętych na dowód wdzięczności. Dziś kościół w biało-niebieskiej kolorystyce prezentuje się znakomicie. W latach 1779-86 wzniesiono kamienny budynek zamiast drewnianego w Selishche.
Co roku w Dzień Aleksandra przywożono tu cudowną Ikonę Fiodorowską. W okresie prześladowań rosyjskiego prawosławia świątynia nie została zamknięta dzięki prośbie parafian. W latach 90. XX wieku kościół Aleksandra Antoninskiego otrzymał nowy rozwój. Zainstalowali nowy dzwon o wadze 16 funtów, przywieźli 12 mniejszych dzwonków, otworzyli szkółkę niedzielną.
Obecnie wizerunek Mikołaja Cudotwórcy, cząstki relikwii św. Klemensa, Pantelejmona, F. Uszakowa i Waleriana. Hieromnich turyński podarował świątyni główną relikwię – fragment relikwii Aleksandra.
Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Nowoczesna dzielnica Panovo została ozdobiona nowym budynkiem kultu religijnego w 2003 roku, kiedy została poświęcona w styczniu. Budowę kościoła Piotra i Pawła rozpoczęto w 2001 roku przy wsparciu finansowym drukarni i wydawnictwa Kostroma z inicjatywy jej lidera P.N. Rusinowa. Mała konsekracja obiektu, dokonana przez arcybiskupa Aleksandra Kostromy, odbyła się w uroczystej atmosferze.
Po oddaniu do użytku dzwonnicy wraz z dzwonnicą w 2012 roku nastąpiła wielka konsekracja pomieszczeń kościelnych. Apostołowie Piotr i Paweł są czczeni przez wierzących jako najbardziej gorliwi uczniowie Chrystusa, którzy aktywnie głosili Ewangelię. Ich imieniem nazwano nowy kościół, ale oprócz nich czczeni są tu św. Adrian i Teodozjusz z Münzensky i Ferapont.
Replika świątyni jest bardzo piękna, ma niezwykłą architekturę i przyciąga uwagę swoją oryginalnością. Elewacje boczne I piętra mają zaokrąglone kształty z półkolistym dachem. Ściany drugiego piętra zakończone są dachem typowym dla dawnych komnat królewskich. Różowo-terakotowa kolorystyka ścian sprawia, że budynek jest radosny i pogodny.
Kościół Zbawiciela w Ryadych
Odwiedzający Gostiny Dvor (Ryadov) zawsze entuzjastycznie mówią o starym kościele znajdującym się na przylegającym do niego terenie. Śnieżnobiała piękność, mieniąca się zielonymi kopułami i złoconymi krzyżami, przyciąga wzrok. Nie sposób nie podziwiać wdzięcznej budowli – trójkondygnacyjnej dzwonnicy.
Zwróć uwagę na cechy starożytnej rosyjskiej architektury sakralnej: boczne kaplice, 5 kopuł, luki w oknach. Chociaż budynek powstał za panowania Katarzyny II, budowniczowie zachowali elementy architektoniczne z XVII wieku. Na początku XVII w. tutaj, na targowisku, niedaleko Kremla, stał drewniany kościół Zbawiciela.
Kamienny budynek wzniesiono w połowie XVIII wieku na koszt szlacheckiego kupca S. S. Bełowa. Początkowo kościół został konsekrowany na cześć Życiodajnego Krzyża Pańskiego, ale parafianie nadal nazywali go Spasską. Dawna nazwa przylgnęła do niej do dziś. Kochana starożytność, odciśnięta w Kościele Zbawiciela, cieszy duszę.
Kościół Ikony Matki Bożej Znaku
W 1993 roku w mieście otwarto Klasztor Kobiet Znamensky, w tym 2 starożytne miejsca kultu: kościoły Znamenskaya i Zmartwychwstania. Obie budowle przeżyły trudny los, były długo zamknięte i nie funkcjonowały. Kościół Znaku jest głównym sanktuarium klasztoru. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z XVII wieku. jak kościół św.
Przypuszczalnie został wzniesiony przed 1628 rokiem. Ale w latach 1799-1802, po odbudowie, został poświęcony ku czci ikony Matki Bożej Znaku. Przechowywane są tu rzadkie ikony Matki Boskiej Znaku, Kosmy i Damiana oraz Prokopa z Ustiużańskiego. Wielopoziomowa dzwonnica została gruntownie zniszczona w latach 30. XX wieku. Wiadomo, że w 1913 roku wspięła się na nią rodzina królewska Mikołaja II, podziwiając pejzaże Wołgi. Odnowę miejsca kultu rozpoczęto w 2001 roku.
Dzięki charytatywnej pomocy finansowej odbudowano wysoką dzwonnicę, urzekającą smukłą elegancją. Budynek, który zdobi teren klasztoru, jest naprawdę wspaniały. Po remoncie kościół uzyskał swój pierwotny wygląd.
Kościół Przemienienia Pańskiego
Nieodparte wrażenie robi na wszystkich śnieżnobiały budynek kościoła, elegancka dzwonnica ze stożkową dzwonnicą kościoła Przemienienia Pańskiego. Budynek szczególnie pięknie prezentuje się latem wśród kędzierzawej zieleni na tle błękitnego nieba. Kościół Przemienienia Pańskiego został wzniesiony na przełomie XVIII i XIX wieku w miejscu starego drewnianego kościoła z darowiznami publicznymi.
Kiedy staroobrzędowcy, którzy w okresie rozłamu opuścili granice centralnej Rosji, mogli wrócić do Kostromy pod koniec XX wieku, otrzymali ten obiekt. Od 1998 roku kościół Przemienienia Pańskiego stał się kościołem katedralnym miejscowych staroobrzędowców. Dzięki tekstowi na płycie fundamentowej świątynia mogła powrócić do swojego pierwotnego wyglądu. Kwadratowy czworobok budynku głównego z 3 absydami ma 5 kopuł.
Narożniki ozdobione są małymi ozdobnymi kopułami, a środek wieńczy masywniejsza kopuła. Nad oknami wyrzeźbiono stare kokoszniki. Na ścianie portalu wejściowego kafelkowy wizerunek Jerzego Zwycięskiego przeszywającego węża. Wewnątrz pod sufitem lśnią odrestaurowane freski.
Kościół Zbawiciela na Zaprudniau
Prawie każde miejsce kultu religijnego w mieście jest owiane legendami związanymi z imionami świętych. Uderzającym przykładem jest Kościół Zbawiciela na Tamie. Istnieje przekonanie o historii jego pojawienia się o Ikonie Matki Bożej Fiodorowskiej. Jej wizerunek ukazał się księciu Wasilijowi Jarosławiczowi (młodszemu bratu A. Newskiego) w połowie XIII wieku nad brzegiem rzeki. Zapora. Zbudowali tu kościół i klasztor, później zamieniając drewniane budynki na kamienne.
Na przylegającym do sanktuarium cmentarzu pochowani są przedstawiciele szlacheckich rodzin Kostromów. Terytorium kościoła Spaso-Zaprudnensky jest otoczone murowanym ogrodzeniem z narożnymi wieżyczkami i bramami łukowymi. Wewnątrz znajduje się wiele sanktuariów: relikwie świętych: Agapita, doktora Peczerska; Błogosławiony Augustyn i inni Głównym symbolem kultu jest ikona Zbawiciela Nieuczynionego Rękami.
CIAM
Wyjątkowa organizacja – CIAM (Kościelne Muzeum Historyczno-Archeologiczne) – instytucja utworzona przez diecezję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Znajduje się w klasztorze Ipatiev. Powstanie instytucji muzealnej rozpoczęło się w XIX wieku, kiedy w „Pałacu Michaiła Romanowa” powieszono portrety 24 osób z rodziny królewskiej. Wraz z nimi rozpoczęła się obszerna kolekcja przyszłego muzeum. W przeddzień obchodów 300-lecia Romanowów (1912) w Kostromie zorganizowano Kościelne Towarzystwo Historyczne, które działało przy klasztorze Ipatiev.
W utworzonym tu starożytnym repozytorium zgromadzono religijne rarytasy: ikony, akcesoria rytualne, zabytki starożytnego rosyjskiego pisma i szycia. Obecny CIAM uzyskał status muzeum w 2004 roku. Jego fundusze obejmują ponad 3000 naprawdę wyjątkowych eksponatów. Większość z nich to przedmioty należące do królewskich dynastii Godunowów i Romanowów. Wśród nich znajdują się księgi liturgiczne w luksusowych oprawach, zarówno pisane ręcznie, jak i drukowane.
Rzeźby i obrazy religijne, starożytne monety, medale i znaki, przedmioty użytku cerkiewnego itp. Regularnie odbywają się tu wystawy tematyczne ukazujące dziedzictwo kulturowe i artystyczne Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Szeroko reprezentowana jest na nich sztuka starożytnych jubilerów, malarzy ikon, mistrzów odlewania i rzeźbienia. Wśród przedmiotów są prawdziwe arcydzieła.