Kostroma to stare miasto kupieckie. Tutaj był intensywny handel różnymi towarami: w końcu Kostroma stała nad Wołgą, dużą i pełną rzeką w Rosji. Miasto jest dziedzictwem bojarów Romanowów. Nawet w okresie pańszczyzny miejscowi chłopi byli uważani za suwerennych ludzi. Kwitło tu życie kulturalne.

Terem Snegurochka

Dziś każdy uczeń może z łatwością odpowiedzieć na pytanie, gdzie urodziła się Snow Maiden. Oczywiście w Kostromie. Dokładniej w majątku Szczelikowo. To tutaj rosyjski dramaturg Ostrowski opisał historię miłosną słowiańskiej bogini i ziemskiej młodzieży. Nowoczesna Snow Maiden wita gości przez cały rok. Za jej kadencji Domovoy i jego żona Domovikha utrzymują porządek.

Niezły kot Bayun strzeże terytorium. Te same bajkowe postaci wraz z gospodynią prowadzą wycieczki i organizują imprezy świąteczne. W wieży czas płynie niezauważony. Goście uczestniczą w zabawach ludowych, śpiewają piosenki. A co za Maslenitsa w Snow Maiden! Zapamiętacie nie tylko pyszne naleśniki, ale także tradycyjne atrakcje. A podczas Iwana Kupały odwiedzający poczują magiczny duch lipcowej nocy.

Niezwykły pokój lodowy. Można w nim robić zdjęcia z lodowymi postaciami z bajek, skosztować drinków. Dzieci chętnie próbują śnieżnego koktajlu, a dorośli czegoś mocniejszego, wlewanego do szklanek lodu.

Kostroma Słoboda

Rezerwat architektoniczny jest najstarszym w Rosji. Budynki w prowincji Kostroma były tradycyjnie budowane z drewna. A słynna technologia łączenia części bez jednego gwoździa została zastosowana tutaj, a także w Kizhi. Budowniczowie starannie dobierali materiał, dzięki czemu chaty, łaźnie, stodoły, kaplice i kościoły są doskonale zachowane. Nic dziwnego, że lokalni historycy ziemi kostromskiej wpadli na pomysł: połączyć to wszystko w jednym miejscu. Tak powstało centrum etnograficzne i architektoniczne.

Każdy powiat miał swoje tradycje budowlane: pracownicy arteli starannie strzegli swoich tajemnic i nie oddawali konkurencji. Ale teraz możemy cieszyć się widokiem różnych budynków. Nic dziwnego, że mówią: każda wieś ma swój zwyczaj. Każdy budynek wypełniony jest przedmiotami życia chłopskiego. Tutaj można zobaczyć kołowrotki, naczynia kuchenne i stołowe, koła garncarskie. A kaplice i wiejskie kościoły zawierają sprzęty kościelne.

Ale co najważniejsze – zabawne historie, które opowiedzą przewodnicy. Pracownicy rezerwatu zapoznają gości z tradycjami rosyjskiej architektury drewnianej, z jakimi innymi naturalnymi materiałami używano w dawnych czasach. Uroczystości odbywają się również na terenie ośrodka.

Muzeum-rezerwat historii, architektury i sztuki

Pierwsze muzea w mieście pojawiły się pod koniec XIX wieku. Początkowo było to miejsce gromadzenia i przechowywania artefaktów, dostęp mieszkańców do magazynów był zabroniony.

Eksponaty pojawiły się na 2 sposoby:

Z biegiem czasu zgromadziła się znaczna kolekcja i pojawiło się pytanie, gdzie ją przechowywać i wystawiać do wglądu. Dopiero w 1891 r. uzyskano lokal w budynku Zgromadzenia Szlachty przy ulicy Pawłowskiej.

Dziś ośrodek składa się z:

Oprócz wystaw stałych administracja ośrodka organizuje wystawy tematyczne.

Muzeum „Prowincjonalne Miasto Kostroma”

Głównym zajęciem Kostromy przed rewolucją październikową był handel. Dlatego ekspozycja znajduje się w pawilonie Targów. Sklepy te zostały zbudowane w XIX wieku. Tutaj kupcy miasta wystawiali próbki towarów, zawierali transakcje. Wnętrza centrum są oryginalne. Zwiedzający zobaczą stare mury, sklepione wysokie stropy, grube mury. Hale znajdują się jedna za drugą: jest to typowe dla handlu drobnymi towarami. Ale dzisiaj goście zapoznają się nie z próbkami produktów, ale z tym, jak robiono to w całym mieście.

Oddzielne stoiska dedykowane są dla:

Organizatorzy ośrodka postanowili zapoznać zwiedzających z historią kościołów i ludwisarni założonej przez Serapona Zabenkina. Goście z przyjemnością zatrzymują się przy gablocie z dzwoneczkami, które zawieszono na łukach, aby zapewnić sobie przyjemną przejażdżkę. Prezentowane są także kolekcje zabytkowego szkła i zastawy stołowej. Ale jest jeszcze jeden ciekawy pokój. Wystawia prace współczesnych rzemieślników i artystów miasta. Produkty można kupić, a następnie w lokalnej kawiarni spróbować wspaniałego drinka od baristy.

Muzeum Historii Terytorium Kostromy

Świetne miejsce dla chcących poznać region Kostroma. Oto fragmenty od pierwszych osadników i kolonizacji ziemi do naszych czasów. Osobno zorganizowana ekspozycja poświęcona Romanowom i Godunowom. Zwiedzanie rozpoczyna się od sali, w której eksponowane są znaleziska, opisujące życie pierwszych mieszkańców regionu. Artefakty znalezione na wyspie Vezha. A potem goście udają się na trybuny Romanowów i Godunowów.

Oto drzewo genealogiczne bocznych gałęzi rodu Rurik, bezcenne dokumenty, fotografie ostatnich członków rodu. Ważnym etapem w życiu prowincji jest Rewolucja Październikowa. W sali prezentowane są mapy powiatów i gmin. Aby uniknąć niepokojów chłopskich, ziemie okolic Kostromy połączono z terytoriami prowincji Niżny Nowogród.

Ekspozycja zawiera przedmioty gospodarstwa domowego szlachty. Przeniesiono tu artefakty z posiadłości Tropinin, Burygin. Kolekcja jest stale aktualizowana. Trwają negocjacje w sprawie przekazania obrazów z osobistej kolekcji Walerego Babkina. Ale nie tylko wystawa stała przyciąga centrum. Odbywają się w nim wystawy tematyczne, wykłady, interaktywne kompozycje, spotkania z ciekawymi ludźmi. Pracownicy i administracja dbają o to, aby goście przyjeżdżali tu raz za razem.

Muzeum Romanowów

Centrum jest małe, więc zwiedzanie zajmie trochę czasu. Powinieneś zacząć od zbadania budynku. Wygląda jak biała wieża lub domek z piernika i został zbudowany specjalnie na rocznicę 300-lecia domu ostatnich cesarzy rosyjskich. Prowincjonalne miasto było często odwiedzane przez członków rodziny cesarskiej. Byli tu Katarzyna Wielka, Paweł Pietrowicz, Aleksander 1, Aleksander 2, Aleksander 3, Mikołaj 1. Na otwarcie przybył suweren Nikołaj Aleksandrowicz i jego rodzina.

Pierwsze eksponaty zaprezentowała Państwowa Komisja Archiwalna miasta. Ale znaczna część ekspozycji poświęcona była historii domu. Dlatego centrum otrzymało swoją nazwę. W mieście i województwie licznie obchodzono 300-lecie: wybudowano dodatkowo instytut pedagogiczny i szpital. Dlatego zespół nazwano kolebką dynastii Romanowów. Na budowę zespołu zamożni obywatele zbierali pieniądze w ramach prenumeraty, a projekt był dodatkowo finansowany ze skarbu państwa.

Hauptvahta

Budynek był aktywnie użytkowany od połowy XIX wieku do początku XX wieku. Znajdowała się tu wartownia i pomieszczenie dla wojskowych odbywających kary (sama wartownia).

Według opinii ówczesnych mieszczan warunki służby nie miały znaczenia:

W czasie reakcji 1909-1911 w lokalach niższych szeregów znaleziono zakazaną literaturę. Ale śledztwo nic nie dało. Przed budynkiem znajdowała się asfaltowa platforma, na której służył wartownik. A mieszczanie zostali zmuszeni do ominięcia go przez błoto i wyboje. Przed uroczystymi wydarzeniami poświęconymi 300. rocznicy dynastii Romanowów ułożono chodnik.

Kostromichi zaapelował do rady o zamknięcie kordegardy i umieszczenie na jej terenie biblioteki publicznej. Ale prośba została odrzucona. W czasach sowieckich budynek został przekazany na bibliotekę dziecięcą, urząd stanu cywilnego, działy muzeów. A dziś turyści od dawna podziwiają niesamowity budynek, który jest częścią zespołu architektonicznego historycznego centrum miasta. W samej wartowni znajduje się ekspozycja militarno-historyczna.

Zgromadzenie Szlachty

Wystawa przyciąga turystów, którzy interesują się życiem tutejszej szlachty. Pierwszych zwiedzających przyjął w latach 90. XIX wieku.

Dziś możesz dowiedzieć się o:

Ale imprezy tematyczne odbywają się również w Zgromadzeniu Szlachty. Na coroczny bal sylwestrowy karty z zaproszeniami są rozdawane z dużym wyprzedzeniem przed wydarzeniem. Organizowane są wystawy dedykowane rodzinom, których życie związane jest z ziemią Kostroma. W tym celu wykorzystywane są dokumenty z archiwów osobistych. Często organizowane są przedstawienia teatralne, spotkania ze znanymi mieszkańcami Kostromy. Rodzice i dorośli aktywnie uczęszczają na kursy mistrzowskie lokalnych rzemieślników.

Wiersze handlowe

Zespół architektoniczny został przebudowany na początku XIX wieku. Wcześniej w tej części miasta istniała osada niższa. Budynki były drewniane, więc wielki pożar pod koniec XVIII wieku prawie doszczętnie je zniszczył. Władze miasta zdecydowały się na budowę pasaży handlowych. Każda linia zawierała sklepy sprzedające ten sam produkt. Sprzedawcy ryb sprzedawali ryby. Nawiasem mówiąc, były też rzędy żywych ryb. Mieszkańcy przyjeżdżali tu po żywe ryby rzeczne.

Na przestrzeni lat rzędy były wielokrotnie przebudowywane: część budynków rozebrano na cegłę na potrzeby miasta. Ale ryby miały szczęście: przeżyły prawie nienaruszone. A dziś goście cieszą się, widząc budynek późnego klasycyzmu. Wewnątrz można zobaczyć oryginalne mury, stropy dzielą jedno pomieszczenie na pomieszczenia, w których mieściły się sklepy.

Każda sekcja posiadała piwnicę do przechowywania towarów i piętro na artykuły biurowe. Zwiedzających obsługiwano na pierwszym piętrze. Dziś w Fish Rows mieści się galeria sztuki. Oto obrazy współczesnych artystów. Istnieją również pracownie plastyczne dla osób w różnym wieku, organizowane są kursy mistrzowskie.

Wieża przeciwpożarowa

Miasto zbudowano z najtańszego lokalnego materiału – drewna. Niestety odległość między budynkami była znikoma, więc miasto często płonęło. I nie było niczym niezwykłym, że całe dzielnice płonęły doszczętnie. W 1825 r. gubernator Baumgarten nakazał budowę kamiennej wieży, która miała zastąpić regularnie płonące wieże przeciwpożarowe. Projekt został opracowany przez utalentowanego architekta Fursova. Postanowił stworzyć jednolity styl dla Placu Susaninskaya. Budynek był widoczny z każdej części miasta. Mieszkańcy ze wszystkich części miasta przybyli, aby podziwiać wzorzysty budynek.

Wieża zawierała:

Przez całą dobę był wartownik. A balony służyły jako sygnał: czerwony był uwalniany, jeśli centrum się paliło, niebieski – obrzeża. W nocy balony zostały zastąpione biało-czerwonymi lampionami. Dodatkowo dano sygnał dźwiękowy: zadzwonił dzwonek. Dziś turyści mogą zobaczyć nie tylko wspaniały budynek z zewnątrz: wewnątrz znajduje się ciekawe muzeum pożarnictwa. Wieża znajduje się na liście dziedzictwa UNESCO.

Muzeum „Czarodziejski Las”

To nowoczesna ekspozycja, której twórca postawił sobie za cel: nauczyć dorosłych i dzieci dbania o główny dar – las. Na brzegu rzeki wybudowano dwór dla przyjmowania gości. Otacza go żywy płot z chmielu, który pięknie splata żywopłot. Latem kłody są prawie niewidoczne pod gęstym listowiem. A Natalia Zabavina zamieniła podwórko w obszar leśny. Posadzone są tu wszystkie rośliny charakterystyczne dla regionu. A pod wysokimi jodłami i brzozami gości witają rzeźby wykonane z drewna, gałęzi, winorośli i korzeni.

Tutaj możesz zapoznać się z goblinami, którzy strzegą lasu i jego mieszkańców. Turyści poznają las z niecodziennej strony: jest uzdrowicielem, opiekunem, źródłem życia nie tylko zwierząt, ale także ludzi. Dodatkowo goście zapraszani są do udziału w kursach mistrzowskich organizowanych przez lokalnych rzemieślników. Możesz nauczyć się tkać z winorośli, ciąć drewno, malować produkty.

Muzeum Biżuterii

Pierwsze wyroby jubilerskie powstały tutaj przed naszą erą. Świadczą o tym znaleziska archeologów. A kształtowanie się rybołówstwa miało miejsce w XIV-XVI wieku. W tym czasie we wsiach powstawały dynastie jubilerów. Rozkwit biżuterii nastąpił pod koniec XIX-początku XX wieku. W tym czasie wyroby mistrzów wsi Krasnoe można było znaleźć w chatach chłopskich, domach kupieckich, rezydencjach królewskich.

Jubilerzy dekorowali świątynie i klasztory, ich prace prezentowane są w muzeach. W czasach sowieckich i popierestrojkowych rzemiosło nie wymarło: biżuterię ze złota, srebra z tradycyjnym filigranem chętnie kupowali nie tylko zwykli obywatele, ale także ci u władzy. Dlatego w powietrzu pojawił się pomysł stworzenia ekspozycji poświęconej oryginalnemu rzemiosłu Kostromy.

W organizacji brali udział nie tylko jubilerzy. Trzeba było przyciągnąć naukowców, archeologów, artystów. A budynek został wybrany wyjątkowy: zabytek architektury XIX wieku, znajdujący się w historycznym centrum. Przyjeżdżając tutaj goście zapoznają się z historią nazwisk jubilerów, obejrzą stare fotografie, dokumenty, próbki prac wykonanych tradycyjnymi technikami ze złota i srebra.

Muzeum „Bajkowa Kraina Śnieżnej Panny”

Kto najpełniej opowie o krainie Kostroma? Oczywiście jej ojczyzną jest Snow Maiden. Bajkowa kraina Snow Maiden znajduje się w centrum edukacji dodatkowej Origins. Uprzejma Snow Maiden spotyka turystów na progu i eskortuje ich do swoich komnat. Jej dom (jak pisał Ostrowski) to zwyczajna chłopska chata. Ale przedstawia wszystko, co otaczało rolników. A gościnna gospodyni opowie o tradycjach osiadłych tu ludów, ich stylu życia i rozrywkach.

W centrum prezentowane są zarówno oryginalne przedmioty gospodarstwa domowego, jak i zrekonstruowane. Specjalnie na wystawę uszyto stroje ludowe: ubrane są w nie lalki z kolekcji Margarity Artamonova. Możesz po prostu zajrzeć do galerii ludowej lub zarezerwować wycieczkę, wziąć udział w kursach mistrzowskich. Czas w Baśniowej Krainie Śnieżnej Dziewicy płynie niezauważony.

Muzeum-posiadłość kory lnu i brzozy

Kolejny pomysł kreatywnej mieszkanki miasta Natalii Zabaviny. Wpadła na pomysł, by na jednej wystawie połączyć to, z czego prowincja słynie od dawna: len i kora brzozowa. Aby pomieścić eksponaty wybudowano osobny dom, stylizowany na bajkową wieżę. A na podwórku zorganizowali przytulny kącik z trawnikiem, mostkiem nad strumieniem, ogrodem kwiatowym i studnią. Goście nie przychodzą na wystawę, ale od razu do bajki.

Ekspozycja zajmuje kilka pomieszczeń:

Hala lniana prezentuje cały proces przerabiania surowców na koszule dla chłopów. Poradnik szczegółowo opisuje wszystkie etapy.
W sali z kory brzozowej eksponowane są rzeźby baśniowych bohaterów. Dzieci długo kręcą się wokół nich. Nie sposób uwierzyć, że ze zwykłej kory brzozowej wykonano nie tylko zwykłe kosze i tuesy, ale także tłoki.
Sala na lekcje mistrzowskie. Zdobią ją dzieła miejscowych rzemieślników: płótna, obrusy, serwetki, ciastka, chlebaki.
Hala, w której można kupić pamiątki.

Zaskakujące: prezentowane sukienki z lnu są modne i dobrze się noszą, a serwetniki z kory brzozowej organicznie uzupełniają wnętrze jadalni.

Muzeum Przyrody Regionu Kostroma

Ekspozycja składa się z prawie 3500 pozycji. I znajduje się w historycznym centrum, w budynku dawnego Towarzystwa Trzeźwości i Giełdy Handlowej.

Zorganizował kilka wystaw stałych:

W pawilonie Wiosennym goście zobaczą dioramy przedstawiające nurt cietrzewia, zabawy głuszca. Odtworzono brzeg jeziora leśnego wraz z jego mieszkańcami. Ale najpopularniejszym eksponatem jest niedźwiedź.
W hali Zimy pokazano, jak mieszkańcy lasów chowają się przed pogodą, szukając pożywienia. Centrum ekspozycji: diorama przedstawiająca watahę wilków polujących na łosia.
Zainteresowanych gości stoisko z opisem świata zwierząt i roślin. Dekoracją ekspozycji jest kolekcja entomologa Rubinskiego.
Znaleziska paleontologiczne eksponowane są w sali Kamiennej Kroniki Regionu Kostroma. Znaleziono je w różnych okresach w regionie. Osobno prezentowany jest temat tajemniczego mezozoiku.
Ciekawa wystawa Jedzenie pod stopami. Goście nieoczekiwanie dowiadują się, że zwykłe chwasty mogą być kompletnym źródłem witamin i składników odżywczych.

Jest małe zoo. Tutaj możesz obserwować mniejszych braci załadowanych na arkę Noego. Istnieją osobne imprezy tematyczne.

Muzeum unikalnych lalek i zabawek

To niewielka prywatna wystawa: zajmuje tylko 3 pokoje. Została zorganizowana przez Nadieżdę Szejko. Nadieżda zbiera zabawki od 30 lat. Trzon ekspozycji stanowią radzieckie zabawki. Kiedyś były produkowane w obfitości przez lekki przemysł ZSRR.

Prezentowane tutaj:

Zabawki są w doskonałym stanie, ale ich stroje zostały zrekonstruowane. Ale niektóre lalki wykonane w XIX wieku mają oryginalne sukienki. To idealne miejsce dla tych, którzy szukają spotkania z dawno minionym dzieciństwem.

Dom Malysheva M. M.

Dom Małyszewa jest interesujący przede wszystkim ze względu na osobowość jego właściciela. W 1915 r. chłop mieszkający we wsi Dworiszczi otrzymał osobisty tytuł honorowego obywatela miasta. Dom został przez niego zakupiony na długo przed tym wydarzeniem: w 1901 roku. Nabyty budynek początkowo był kamienicą czynszową, a następnie stał się schronieniem dla Towarzystwa Konsumenckiego. Dziś organizatorzy centrum zrobili wszystko, aby odwiedzający tu goście poczuli ducha niedawnej przeszłości.

Pokazane tutaj:

Ci, którzy chcą, mogą wziąć udział w kursie mistrzowskim na temat haftu. A małe firmy mogą tu zostać. Właściciele ośrodka posiadają niewielki pensjonat Apple Garden. Hotel przeznaczony jest dla grupy do 8 osób.

Muzeum Chleba

Wystawa znajduje się w Bolshie Flour Rows. Najpierw osiedliła się tutaj ekologiczna piekarnia Zerna. Mieszkańcy i goście miasta zakochali się w jego wyrobach, dlatego organizatorzy postanowili stworzyć muzeum chleba. Zwiedzający aktywnie uczestniczą w wycieczce. Kompetentni prezenterzy opowiadają o lokalnych tradycjach piekarniczych, pokazują próbki ciasta, wyjaśniają, jak prawidłowo kiełkować ziarno, aby chleb wzbogacony był witaminami.

Zwieńczeniem wizyty w centrum jest degustacja wyrobów wytwarzanych przez piekarnię. Podaje się go z poczęstunkiem od gospodarzy: miodem, dżemem, herbatą, olejem słonecznikowym, sbitenem, ziołami, napojem owocowym, a nawet czwartkową solą. Goście biorą również udział w nietypowych kursach mistrzowskich. Proponuje się wykonanie amuletu lalki Zernovushka, uformowanie figurki z ciasta solnego, pomalowanie piernika. Czas na tych zajęciach szybko mija.

muzeum sera

Kostroma to stolica sera. Powstała tutaj wyjątkowa rasa krów mlecznych, dzięki czemu produkty są wysokiej jakości. A wystawa serów jest tak popularna, że zaleca się rezerwację wycieczki z 2-2,5 tygodniowym wyprzedzeniem. Historia jest niezwykle wciągająca dla dorosłych odwiedzających. Dzieciaki są szczerze znudzone. Są trochę zabawni, wysuwając główkę sera i dojenie krowy (oczywiście z plastiku). Ale degustacja zachwyca wszystkich.

Entuzjastyczni sommelierzy nie tylko wyjaśniają, w jaki sposób mleko jest fermentowane do sera i jak dojrzewa, ale także radzą prawidłowo używać delikatnego produktu. Po zwiedzaniu i degustacji goście udają się do sklepu z serami. Tutaj wszystkie sery produkowane w mieście są krojone na małe patyczki i umieszczane w opakowaniach próżniowych. To wygodne: możesz kupić kilka rodzajów produktów. Ale ceny są nieco wyższe niż na giełdzie serów.

Muzeum Kostiumów Teatralnych

Przez lata swojej działalności teatr dramatyczny zgromadził wystarczającą ilość kostiumów. Wiele z nich jest wyjątkowych: są wykonane z tkanin, które nie są obecnie produkowane. Dzięki staraniom klientów i konserwatorów stroje są w doskonałym stanie. Ośrodek rozpoczął swoją działalność od małej wystawy zorganizowanej przez administrację teatru. Zainteresowanie mieszczan było nim ogromne: stało się jasne, że potrzebna jest stała ekspozycja. Pierwsi zwiedzający docenili kolekcję w 2005 roku. Wśród nich był V.V. Putina. Ale przeglądanie kolekcji było niewygodne: była rozproszona na wszystkich piętrach teatru.

Dlatego w 2010 roku władze miasta przeznaczyły na stałą ekspozycję budynek w historycznym centrum miasta. Sam budynek jest niesamowity: w nim urodził się organizator teatru dramatycznego Fiodor Wołkow. Dziś ekspozycja zajmuje 7 sal, w których prezentowanych jest ponad 100 kostiumów. Goście mogą obejrzeć stroje we własnym zakresie lub z przewodnikiem, zrobić zdjęcia w niesamowitych sukienkach. Dla dzieci zajęcia interaktywne odbywają się po wcześniejszym umówieniu.

Muzeum kupca z Kostromy

Organizatorzy wystawy wywiązali się ze swojego zadania znakomicie: całkowicie odtworzyli życie kupca. Ekspozycja zajmuje kilka miejsc:

W centrach handlowych znajdują się próbki towarów, z których słynęło miasto. A jak obejść się bez komercyjnego sprzętu? I jest to przedstawione tutaj! W starożytności nie istniał jednolity system miar i wag. Dlatego do sprawiedliwego handlu wymagane były dokładne wagi z wagami (wagami). Goście zobaczą wagę równoramienną i wieloramienną, wagę z ruchomym odważnikiem.
A jak kupcy dostarczali towar do miejsca sprzedaży? Oczywiście przy pomocy sań towarowych i wozów. Na saniach zwiedzający zobaczą transport konny osobowy i towarowy z minionych dni. Przedstawiono elementy uprzęży końskiej.
Po pracowitym dniu pracy kupcy wrócili do domu. A tu czekały na nich gościnne hostessy z plackami upieczonymi w rosyjskim piecu. Na tej platformie gościnna gospodyni opowie zwiedzającym o znaczeniu pieca w życiu kupców XIX wieku.

A ostatnią częścią trasy będzie tradycyjna rosyjska impreza herbaciana z ciastami z pieca.

Dom burmistrza G. N. Botnikova

Giennadij Botnikow zajmował wysoką pozycję przez 14 lat. W tym czasie w mieście pojawiła się pierwsza linia telefoniczna, otwarto bibliotekę publiczną, dom pracy i szkoły dla dzieci miejskich. Zamożny Kostroma zbudował sobie w centrum rezydencję, której łączna powierzchnia lokalu przekroczyła 350 metrów kwadratowych. Moskiewski Nikołaj Kuzowlew postanowił odrestaurować budynek i przekształcić go w muzeum. Dom został ponownie otynkowany, a wnętrza zmodernizowane z zachowaniem oryginalnej koncepcji.

Artykuły gospodarstwa domowego, meble nie są oryginalne, ale antyczne. Wszystko jest bardzo dobre i godne. Warto zauważyć, że administracja kompleksu nie zabrania dotykania eksponatów. W bogato zdobionej jadalni czeka na gości zastawiony na herbatę stół. Tutaj zwiedzający nie tylko usłyszą opowieść o życiu i twórczości Botnikowa, ale także poznają świeckie wiadomości i świeże (sto lat temu) plotki. A dodatkowo można zamówić jedną z rozrywek, z których miasto słynęło sto lat temu. To jest interaktywne wróżenie.

Muzeum „Zabawka Piotra”

Zabawka Pietrowski (okaryna) to narodowy skarb regionu, starożytny instrument muzyczny. Jest łatwo rozpoznawalny po brązowo-zielonym kolorze. Nic dziwnego, że postanowili uwiecznić okarynę w Kostromie.

Wystawa zajmuje 3 sale:

Dedykowany do samej okaryny. Tutaj rzemieślnicy opowiedzą, jak wykonano gwizdek z miejscowej gliny, jak nadano mu dźwięk w określonym tonie, jak ozdobiono go charakterystycznym ornamentem.
Dedykowany innym ludowym rzemiosłom zabawkowym. W nim goście zapoznają się z zabawkami z Dymkowa, Filimonowa, Skopina, Kargopola. Wsie te rozwinęły własne tradycje wyrobu figurek z gliny.
Pokój mistrzowski. Tutaj goście zdobywają doświadczenie w pracy na kole garncarskim. Na życzenie wykonają zabawkę, okarynę, dzbanek, talerz lub filiżankę. Po utwardzeniu i wypaleniu przedmiot można zabrać ze sobą i używać w domu.

Znajduje się tu sklep z pamiątkami, w którym zwiedzający mogą kupić wyroby miejscowych garncarzy.

Muzeum Kultury i Życia Cyganów

To miejsce zdecydowanie powinni odwiedzić miłośnicy etnografii: w końcu takie centrum jest jedynym w Rosji. Cyganie to ludzie różnorodni. Jej przedstawiciele rozsiani są po całym świecie. Wszędzie, gdzie pojawiali się Cyganie, natychmiast wchłaniali miejscowe zwyczaje. Dlatego tradycje ludu przeplatają się z tradycjami słowiańskimi. Rosjanie wierzą, że pieśń Walenki w wykonaniu Lidii Rusłanowej została skomponowana przez ludzi. Niewątpliwie, ale jak dokładnie? Cyganie twierdzą, że to stara sala taneczna taborów.

A Cyganka Nastya Polyakova zaśpiewała ją pierwsza. A jak tam ślub w taborze? Aby okazało się, że jest bogatszy od sąsiada. Czasami spaceruje ponad 300 osób. I każdego trzeba traktować z godnością. O tym wszystkim mówi ekspozycja centrum. A sławni Cyganie są również przedstawiani osobno: Nikołaj Slichenko, Lyalya Chernaya, Lyalya Zhemchuzhnaya, a nawet Charlie Chaplin. Odwiedzający nie tylko wysłuchają niesamowitej trasy, ale także zaśpiewają przy akompaniamencie gitary wraz z rosyjską Roma.

Muzeum Czajniczek

To najcieplejsza ekspozycja, dosłownie iw przenośni. Tutaj organizatorzy opowiedzą o tradycjach picia rosyjskiej herbaty oraz historii pojawienia się czajniczka, w którym tak apetycznie parzono pachnący napój. Zwiedzający dowiedzą się, że tak prosty i dobrze znany przedmiot kuchenny ma swoje tajemnice. A żeby nie być bezpodstawnym, gospodarze zaproponują gościom świeżą herbatę z lokalnymi słodyczami – słynnymi goframi.