Zwiedzanie Drezna – 30 najciekawszych miejsc

Drezno można śmiało nazwać miastem-pomnikiem, miastem-muzeum pod względem liczby zabytków architektury i dzieł sztuki. Pierwsza wzmianka o mieście według dokumentów pochodzi z 1216 roku. Położona nad Łabą stolica Saksonii robi nieodparte wrażenie na każdym, kto ją odwiedza. Zniszczone prawie do ziemi w 1945 roku Drezno odrodziło się z ruin jak ptak Feniks i stało się jeszcze piękniejsze niż było. Liczne zabytki Drezna przyciągają tysiące entuzjastycznych turystów, którzy mają coś do zobaczenia w muzealnej stolicy świata.

Galeria Dawnych Mistrzów

Kolekcja malarstwa artystycznego galerii jest dumą narodową Niemiec, ponieważ prezentuje arcydzieła malarstwa najlepszych mistrzów świata minionych epok. Największe dziedzictwo kulturowe, przechowywane w murach galerii, zostało w sposób święty zachowane, mimo niszczycielskiego wpływu bombardowania w 1945 roku. Wszystkie eksponaty zostały starannie odrestaurowane po wywiezieniu z kopalń wapienia, gdzie zostały przeniesione w celu uratowania przed bombardowaniem.

Galeria sztuki ma długą historię, sięgającą końca XVII wieku, kiedy to elektor saski Fryderyk Mądry zaczął zbierać unikatowe rarytasy dla Kunstkamery. W tym samym czasie jego dwór zamówił obrazy u znanych malarzy Dürera, Cranacha i innych. Teraz te uznane arcydzieła są bezcennymi eksponatami galerii. Kilka pokoleń elektorów uznało za zaszczyt uzupełnianie zbiorów dworskich, które znajdowały się w zamku. Gdy zgromadzone kosztowności, dzieła sztuki i obrazy nie mieściły się już w salach zamku, za Augusta III umieszczono je w odrestaurowanych stajniach.

Na przestrzeni dziesięcioleci galeria stała się właścicielem światowych arcydzieł malarstwa, m.in. „Madonny Sykstyńskiej” Rafaela, wielu obrazów Rembrandta, Tycjana, Caravaggia, Velazqueza, reprezentujących okresy wczesnego i późnego renesansu. Perłą tego ostatniego jest delikatne płótno Correggio „Święta noc”, na którym Mędrcy czczą Dzieciątko Jezus.

Adres: Plac Teatralny 1

Забронируйте индивидуальный трансфер от аэропорта до вашего отеля за 3 217 RUB

Opera Sempera

Wspaniały budynek opery w stylu barokowym, znajdujący się w centrum Placu Teatralnego, jest znany wielu. To najpiękniejsza opera na świecie, w której gra najstarsza orkiestra symfoniczna świata, organizowana od ponad 460 lat. Projektantem trzykondygnacyjnego barokowego budynku był Gottfried Semper (1814), dlatego też majestatyczny budynek nazywany jest także Operą Sempera

Nawiasem mówiąc, nie jest to pierwszy budynek przeznaczony na operę: stary spłonął podczas pożaru w 1869 roku. W repertuarze teatru znajdują się wszystkie słynne klasyczne dzieła wielkich dawnych kompozytorów oraz produkcje współczesnych autorów, w których młode talenty sceny operowej próbują swoich sił. Podobnie jak wiele obiektów kulturalnych, opera przeżyła ciężkie czasy: budynek został tak poważnie uszkodzony w wyniku bombardowania, że ​​odrestaurowanie go zajęło 8 lat.

Najlepsi rzeźbiarze, konserwatorzy i artyści bezinteresownie pracowali nad wskrzeszeniem pięknego wyglądu arcydzieła architektury i robili to dobrze. Wielką powagę opery nadaje stojący obok majestatyczny pomnik króla Jana Saksonii. Szczęśliwy jest ten, kto może nie tylko oglądać Operę Drezdeńską z zewnątrz, ale także uczestniczyć w jednym ze spektakli.

Adres: Plac Teatralny 2

Rezydencja zamku w Dreźnie

Luksusowy kompleks architektoniczny tylko warunkowo można nazwać pałacem: składa się z kilku budynków o niesamowitej urodzie połączonej z barokową dekoracją. Oprócz elementów barokowych w architekturze przeplata się inne style, gdyż pałac-rezydencja elektorów saskich była stale aktualizowana i przebudowywana zgodnie z nowymi trendami w dekoracji budynków.

Zmieniła się konfiguracja wież, bram, projekt fasad – w wyniku czego powstał najpiękniejszy zamek w Dreźnie, rezydencja panujących dynastii Saksonii. Dekoracje rzeźbiarskie i stiukowe, fantazyjne kolumnady, kopuły sprawiają wrażenie wdzięku i przepychu Pałacu. Każdy z budynków zamku jest przykładem wysokiej sztuki architektonicznej, a wystrój wnętrz jest niepowtarzalny i wykwintny. Na zewnątrz dekoracje pałacu można podziwiać w nieskończoność: każdy z nich jest rodzajem dzieła sztuki.

Wszystkie budynki pałacu to prawdziwe arcydzieła architektury rezydencji. Oto słynne muzeum „Zielone Krypty” z bogatą kolekcją różnych skarbów. Nazwa muzeum pozostaje jako wspomnienie przeszłości, kiedy kolumny w nim pomalowano na zielono (obecnie są inkrustowane lustrami). Pałac w Dreźnie jest główną atrakcją Placu Teatralnego wraz z operą.

Adres: Taschenberg 2

Zamek Moritzburg

Kolejna perła architektury barokowej, zamek Moritzburg, wywodzi się z małego zameczku myśliwskiego wybudowanego w 1564 roku dla elity saskiej. Przebywali tam, kiedy polowali na kaczki. Za Augusta Mocnego skromny pałacyk myśliwski zamienił się w prawdziwy zamek królewski, zbudowany wśród jezior dosłownie na wodzie i połączony z lądem wąską ścieżką.

Wokół kolorowych, z jaskrawoczerwonymi dachami i okrągłą narożną wieżą zamek podzielony jest na parki, udekorowane w stylu francuskim i angielskim. Wewnątrz cała dekoracja wnętrz podporządkowana jest tematyce łowieckiej: znajdują się tu portrety bogini łowów Ateny, dawnych właścicieli zamku, narracyjne malowidła przedstawiające sceny polowań bogów i tytanów. Są też portrety kurtyzan, umieszczone z nutą rozrywki, która w dawnych czasach królowała w salach i sypialniach zamku (ma 200 pokoi).

Tutaj można zobaczyć wspaniałe rzeźby nawiązujące do tematyki łowieckiej; okazy broni myśliwskiej, trofea myśliwskie i dużo porcelany. Ściany pokoi pokryte są skórzaną tapetą i srebrnymi płytami. W zamku znajduje się niezwykle piękna „Sala Z Piór”, którą August nabył dla Pałacu Japońskiego w Dreźnie. Jej egzotyczny strój oszałamia wyobraźnię niesamowitymi dodatkami.

Zamek w Pilnicach

Zamek, który łączy trzy pałace, jest dowodem luksusowego życia elektorów i królów saskich, którzy swoje bogactwo i możliwości starali się uchwycić w konstrukcjach architektonicznych. August Mocny był szczególnie ambitny, podczas którego wzniesiono znaczące obiekty kulturalne i historyczne. W latach jego panowania (XVII w.) powstał zespół wspaniałych pałaców – letnia rezydencja Augusta.

Według projektu jednego z najsłynniejszych architektów Peppelmana jako pierwszy wzniesiono Pałac Wodny z głównym wejściem od strony Łaby i połączonym z rzeką eleganckimi schodami. Autor projektu z powodzeniem poradził sobie z zadaniem postawionym przed nim przez Augusta – zbudować taki pałac, jakiego nie ma w żadnym europejskim kraju, w duchu chińskim.

W rezultacie powstał budynek, który uosabia jasne piękno, przepych baroku w projekcie elewacji i orientalną egzotykę wielopoziomowego dachu-pagody. Nieco później zbudowano drugi pałac – Nagorny, pod wieloma względami powtarzając w projekcie i kolorystyce cechy Pałacu Wodnego. Budynki otaczał malowniczy ogród w stylu angielskim ze szklarniami, trawnikami i fontannami. Już na początku XIX wieku powstał Nowy Pałac, łączący wszystkie 3 budynki w jeden i tworzący wspaniały zespół zamkowy – zabytek architektury przeszłości, wzbudzający ogromne zainteresowanie wśród licznych turystów.

Hofkirche

Pomiędzy placem Teatralnym i Pałacowym znajduje się budowla sakralna – katedra Hofkirche, niegdyś największy kościół w Saksonii. Szczytowość i niezwykła figuracyjność zewnętrzna projektu katedry robią oszałamiające wrażenie, które potęguje bliższe zapoznanie się z niesamowitą budowlą owianą legendami.

Tu znajduje się kapsuła z sercem najbardziej wpływowego Sasa Augusta Mocnego, a jak głosi legenda, serce zaczyna bić, gdy obok kościoła przechodzą piękne dziewczyny. W podziemiach katedry znajduje się około pięćdziesięciu sarkofagów ze szczątkami wielu władców Saksonii, w tym kapsuła z sercem Augusta. Patrząc na barokowy przepych dekoracji katedry, ozdobionej 80 rzeźbami apostołów i świętych, aż trudno uwierzyć, że całe to piękno zostało odbudowane z ruin.

W 1945 roku nieszczęsne bombardowania prawie całkowicie zniszczyły katedrę. Przez dwie dekady był dosłownie zbierany krok po kroku i przywracany do pierwotnej formy, aby potomkowie mogli czcić prochy tych, którzy tworzyli historię Drezna i podziwiać arcydzieło architektury. Katedra posiada potężne organy, których brzmienie przewyższa najsłynniejsze organy na świecie. Regularnie odbywają się tu koncerty muzyki organowej z udziałem znanych wykonawców.

Adres: Schlossstraße 24

Muzeum Historii Wojskowości

Klasycystyczny XIX-wieczny budynek, w którym mieści się muzeum historii wojskowości, trudno nie zauważyć po wysuniętej do przodu, jakby przebijającej fasadzie konstrukcji ze szkła i metalu. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że jest to klin wbity w ścianę. Ale po bliższym przyjrzeniu się widać, że konstrukcja jest po prostu zbudowana blisko ściany.

Autor tej oryginalnej konstrukcji najwyraźniej chciał podkreślić kruchość naszej spokojnej egzystencji, która może zawalić się jak szkło, dlatego musimy chronić świat. Budynek służył początkowo jako arsenał garnizonu wojskowego, następnie zorganizowano w nim Królewskie Muzeum Armii Saskiej (1914). Na przestrzeni dziesięcioleci muzealne ekspozycje zgromadziły ogromną liczbę militarnych rarytasów, różnego rodzaju broni i wyposażenia, od średniowiecznych po współczesne.

Po klęsce wojsk nazistowskich wszystkie eksponaty Bundeswehry zostały wysłane do ZSRR i wróciły do ​​Niemiec w 1972 roku, kiedy zorganizowano tam wystawę „Armia NRD”. Po zjednoczeniu Niemiec muzeum zostało zreorganizowane, zrekonstruowane, tworząc ciekawe ekspozycje dla zwiedzających w każdym wieku.

Adres: Olbrichtpl. 2

Muzeum „Zielone Sklepienia”

Jeśli ktoś przed wizytą w Muzeum Zielonych Skarbców myślał, że widział wiele skarbów, to się mylił. Ogromna ilość wszelkiego rodzaju przedmiotów związanych ze skarbami znajduje się tutaj, w najbogatszym skarbcu świata. Eksponaty uderzają obfitością i iskrzącym się pięknem, wdziękiem i wirtuozerią jubilerskiego rzemiosła. Całe to bogactwo znajduje się w luksusowym Pałacu Drezdeńskim, uzupełniając swoją zawartością zewnętrzną wielkość pałacu.

Mając na uwadze niepodważalną wartość eksponatów, opracowano odpowiednie zasady dla zwiedzających, przewidujące wejście do skarbca bez odzieży wierzchniej, toreb i telefonów (zostawia się je w magazynie). W salach prezentowane są wyjątkowe produkty w postaci Kielicha Iwana Groźnego, umywalek z masy perłowej, dziwacznych naczyń, biżuterii i kamieni szlachetnych. Wizyta w Zielonych Skarbcach to podróż po 10 salach tematycznych.

Każdy z nich ma swoje arcydzieła i unikalne przedmioty, takie jak „szafir” podarowany przez Piotra I; „zielony diament” uformowany przez miliony lat; biżuteryjne arcydzieło braci Dingliner – kompozycja klejnotów „Dwór Wielkiego Mogoła…” i wiele innych niesamowitych eksponatów. Zielony diament jest wyjątkowy, według mineralogów nie ma podobnych analogów na świecie. W pewnym momencie został zakupiony za bajeczną kwotę 400 tysięcy talarów (przybliżony koszt budowy drezdeńskiej katedry). Imponujące są eksponaty Gabinetu Bursztynowego, z których każdy jest artystycznym arcydziełem. Przebywanie w murach Muzeum Zielonych Skarbców to największa estetyczna przyjemność.

Adres: Taschenberg 2

Kościół Frauenkirche

Kościół Marii Panny, wybudowany za Augusta Mocnego, jest kolejnym dowodem jego zasług i ważnej roli w rozwoju Saksonii. Wspaniała barokowa katedra przez dwa wieki była ozdobą miasta, aż do brutalnego zniszczenia w 1945 roku. Podczas powojennej debaty o losach pozostałych ruin postanowiono pozostawić je na pamiątkę okropności wojny. Ale po upadku muru berlińskiego w kraju rozpoczął się ruch społeczny, który miał przywrócić Fruenkirche do jego pierwotnej formy.

Wśród świętych ruin rozpoczęła się wspaniała praca: dosłownie, według zachowanych kamyków, fragmentów, wszystko zostało starannie dobrane, skrupulatnie ponumerowane i wykorzystane do renowacji świątyni. Nowy kościół – kolejny ptak Feniksa – został zbudowany ze śnieżnobiałego piaskowca i starego materiału budowlanego. Jej otwarcie przerodziło się w wielkie święto, które odbyło się jesienią 2005 roku.

Teraz na ścianach odrodzonego kościoła można wyróżnić ciemne fragmenty dawnej budowli w hołdzie świętej pamięci, jako część tamtej epoki. Frauenkirche jest nadal główną ozdobą miasta, górując z ogromną kamienną kopułą nad historycznym centrum miasta. Turyści chcący podziwiać niesamowite otoczenie wyjątkowego miasta i malowniczą dolinę legendarnej Łaby wznoszą się na taras widokowy kopuły (jej wysokość to 68 m).

Adres: Neumarkt

Szwajcaria Saksońska

Już w XVIII wieku dwóch artystów ze Szwajcarii wybrało piaskowcowe Góry Połabskie jako ulubione miejsce swoich krajobrazów. Ze względu na podobieństwo krajobrazu do Alp Szwajcarskich, miejsca te nazwano Szwajcarią Saksońską. Niesamowite krajobrazy tych miejsc inspirują artystów z całego świata. Centrum Szwajcarii Saksońskiej to 200-metrowe dziewicze skały Bastei (bastionu), powstałe miliony lat temu pod wpływem erozji.

Niezwykła malowniczość porośniętych lasem skał zmusiła do połączenia ich mostem, najpierw drewnianym, a później kamiennym, po którym obecnie pokonują tłumy podróżnych przyjeżdżających pociągiem lub płynących po Łabie promem. W 1814 roku na skalistym zboczu wybito 487 stopni schodów prowadzących do góry.

Wspinają się też na wiele osób, chcących znaleźć się wśród cudów Bastei i zobaczyć niesamowite widoki z najpiękniejszego tarasu widokowego w Szwajcarii Saksońskiej. Między skałami na wysokości 195 metrów położono wielki most, co jest wynikiem utalentowanej inżynierii i technologii. Wzniesiony na prawym brzegu Łaby, pozwala oglądać piękne wiejskie krajobrazy, skały o niesamowitych kształtach.

Zwinger

Jedno z najsłynniejszych ośrodków muzealnych znajduje się w samym sercu miasta. Wspaniały zespół to cały kompleks majestatycznych budowli pałacowych. Nad trzema stronami kompleksu pracował architekt Matthaus Peppelmann, który nadał budynkowi cechy stylu saskiego baroku. Autorem czwartej strony w stylu neorenesansowym był Gottfried Semper. Obecnie mieści się tu Drezdeńska Galeria Sztuki, wspaniała kolekcja porcelany, salon poświęcony osiągnięciom fizyki i matematyki.

Szczególnego uroku budują fontanny, za najpiękniejszą uważa się „Wannę Nimf”. Pawilon wschodni zdobi zegar wyposażony w porcelanowe dzwony emitujące melodyjny dzwonek. Niestety kompleks był wielokrotnie niszczony w wyniku działań wojennych. Po zniszczeniu miasta w czasie II wojny światowej odbudowa Zwingera trwała długo i zakończyła się dopiero w 1964 roku.

Muzeum Porcelany

Powszechnie wiadomo, że porcelanę po swoim wyglądzie zaczęto nazywać białym złotem, a władcy wielu krajów starali się pozyskiwać wyroby porcelanowe, utożsamiając je z biżuterią. Znany z postępowości elektor August Mocny był dosłownie „chory” na porcelanę i wydał na nią dużo pieniędzy. Kupując porcelanę chińską, japońską i miśnieńską zgromadził solidną kolekcję (35 tys. egzemplarzy różnych wyrobów). W Muzeum Porcelany znajduje się obecnie prawie 20 tysięcy eksponatów, wśród których 750 to prawdziwe arcydzieła XII, XV, XVIII wieku.

Mieści się w majestatycznym budynku Pałacu Zwinger i jest częścią stowarzyszenia kulturalno-historycznego „Państwowe kolekcje sztuki w Dreźnie”. Niedaleko wejścia do pałacu znajduje się niezwykły rzeźbiarski posąg Augusta. Wspaniałe wnętrza doskonale komponują się z luksusowymi eksponatami – porcelanowymi zestawami wszelkiego rodzaju naczyń i indywidualnymi dziełami sztuki: wazony, tace, naczynia, filiżanki o najbardziej fantastycznych kształtach i rodzajach.

Do najciekawszych eksponatów należą porcelanowe rzeźby Kirchnera. Inny rzeźbiarz, Kendler, wykonał ozdoby rzeźbiarskie stołu, które cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród mieszczan. Są też prezentowane na ekspozycjach, publiczność z przyjemnością je ogląda.

Salon Fizyki i Matematyki

W XVI wieku w mieście powstało muzeum osobliwości Kunstkamera. Bardzo szybko w kolekcji zgromadziło się wiele urządzeń technicznych i narzędzi matematycznych. Postanowiono wyeksponować ten kierunek w osobnej ekspozycji, ostateczną decyzję podjął elektor saski August Mocny. Ciekawostką jest, że kolekcja była muzeum, ale wszystkie eksponaty były dostępne dla naukowców do badań. Później kompleks został uzupełniony o obserwatorium.

Teraz przyciąga odwiedzających wieloma rarytasami. Na przykład jest tu wystawiona niesamowita kolekcja globusów. Najstarszy pochodzi z XIII wieku. Są zegary wieżowe stworzone w renesansie, wiele rzadkich przyrządów optycznych. Ciekawym eksponatem jest ogromne szkło zapalające, które zostało użyte do produkcji porcelany. Z jego pomocą osiągnięto wymaganą temperaturę w piecach do topienia piasku i żelaza.

Tarasy Brühla

To wyjątkowe miejsce ma inną nazwę – „balkon Europy”. Tarasy Brühla to nabrzeże Łaby, które znajduje się w historycznym centrum starego miasta. Początkowo miał chronić miasto i wszedł w skład fortyfikacji. To było w XVI wieku. Stopniowo taras został zabudowany pałacami, galeriami i ozdobiony ogrodami. Z czasem znaczenie militarne zostało utracone.

Na początku XIX w. dla mieszczan udostępniono ciągnący się przez pół kilometra wał. Została ozdobiona szeroką frontową klatką schodową i dodatkowymi przejściami. Z przeciwległego brzegu Łaby otwiera się zachwycający widok na taras. Jest uważany za najbardziej charakterystyczny dla miasta i rozpoznawalny na całym świecie. Szczególnie efektownie bulwar prezentuje się nocą, kiedy znajdujące się na nim budynki rozświetlone są zachwycającą iluminacją.

Panel „Procesja książąt”

To wielkoformatowe dzieło sztuki niezmiennie przyciąga pełne podziwu spojrzenia turystów. I nie jest to zaskakujące – kompozycja porcelany rozciąga się na 100 metrów, prawie osiąga wysokość 10 metrów. Aby go stworzyć, trzeba było wykonać i ułożyć w specjalny, bezszwowy sposób około 25 tysięcy płytek. Stworzony na początku XX wieku największy na świecie panel, jego fabuła przedstawia przedstawicieli książęcej dynastii Wettinów, rządzącej przez tysiąc lat Saksonią. Towarzyszą im naukowcy, rzemieślnicy, artyści, chłopi, żołnierze i dzieci.

Początkowo tak wielkoformatowym dziełem był obraz na ścianie rezydencji książęcej, ale dała o sobie znać kruchość tej metody. W efekcie zdecydowano się przenieść panel na płytki ceramiczne. Arcydzieło cudem przetrwało podczas bombardowania miasta podczas II wojny światowej. Tylko 200 płytek uległo uszkodzeniu i zostało wymienione.

Zbrojownie

Ta znana na całym świecie kolekcja prezentuje wspaniałą broń ceremonialną, zbroje i średniowieczne tkaniny. Od XV wieku ekspozycja znajdowała się w drezdeńskiej rezydencji królewskiej, następnie została przeniesiona do Zwingera, ale w 2013 roku wróciła do pałacu. Zbiór początkowo nie był przeznaczony do wglądu, wskazywał na władzę elektora. Później, w XX wieku, eksponaty historyczne stały się eksponatami muzealnymi.

Obecnie ekspozycja liczy około 10 tysięcy przedmiotów, z których wiele to prawdziwe dzieła sztuki, nad którymi pracowali utalentowani jubilerzy i rusznikarze. Są tu miecze, szable, włócznie, sztylety o niesamowitej urodzie. Jest też broń palna – pistolety i karabiny. Książę Albrecht Chrobry położył podwaliny pod tę wyjątkową kolekcję. Z roku na rok kolekcja była uzupełniana wspaniałymi okazami.

Przez pewien czas eksponaty znajdowały się w Związku Radzieckim, wróciły do ​​Drezna w 1958 roku. Teraz zwiedzający mogą zobaczyć tylko niewielką część eksponatów, około 5%, ponieważ w salach wystawienniczych nie ma wystarczająco dużo miejsca. Reszta arcydzieł przechowywana jest w magazynach.

Most „Błękitny Cud”

Początkowo jego celem było połączenie dzielnic Loschwitz i Blasewitz. Nawiasem mówiąc, most otrzymał swoją oficjalną nazwę od jednego z nich – Loshvitsky. Wcześniej w tym miejscu kursował prom przez Łabę. Budowę mostu rozpoczęto w 1891 roku i zakończono dwa lata później. Aby przetestować swoją wytrzymałość, most został poddany obciążeniu 157 ton, wyniki były nie do pochwały.

Jak most otrzymał drugą tak poetycką nazwę? Wynikało to częściowo z niezwykłego niebieskiego koloru, w jakim został pomalowany. A most zasłużył sobie na miano „cudu” ze względu na swój fenomenalny design. Stoi tylko na dwóch filarach, z których oba znajdują się na brzegach. Most jest tak niesamowity swoją doskonałością, że został nawet nominowany do prestiżowego tytułu – „Historyczny Symbol Inżynierii Niemieckiej”.

Kreuzkirche

Nazwę można przetłumaczyć jako „Kościół Świętego Krzyża”. Ta niesamowita budowla wyróżnia się tym, że jest głównym luterańskim budynkiem sakralnym miasta i największym kościołem w Saksonii. Ponadto istnieje ośrodek muzyki sakralnej. Zwiedzający są pod wrażeniem koncertów organowych i wspaniałego chóru męskiego. Kreuzkirche charakteryzuje zwięzłość i rygoryzm. Nie ma wielu ozdobnych ozdób, które tak bardzo przyciągają wzrok.

Prosta fasada, zbudowana z kamienia, mówi o ascezie i obojętności na luksus. Kościół przeszedł wiele trudnych prób. Wielokrotnie wybuchały pożary, a bomby zapalające spowodowały wiele zniszczeń. Ale za każdym razem majestatyczny Kreuzkirche powstawał z popiołów. Nawy boczne są często udostępniane na wystawy czasowe. Wielu turystów przyciąga możliwość wejścia na taras widokowy dzwonnicy, skąd można podziwiać miasto z wysokości 54 metrów.

Niemieckie Muzeum Higieny

Na początku XX wieku Karl August Lingner, niemiecki fabrykant, założył dla ludności ośrodek szkolenia higieny. Robił płyn do płukania ust i chciał spopularyzować ideę opieki zdrowotnej. W ośrodku można było wiele dowiedzieć się o higienie osobistej, anatomii, zdrowym odżywianiu i tak dalej. Kilkadziesiąt lat później muzeum przeniosło się do nowego, specjalnie dla niego wybudowanego budynku. W tym samym czasie powstał najpopularniejszy eksponat muzeum, szklany człowiek, który wciąż budzi zainteresowanie.

Ekspozycja składa się z kilku działów – „Życie i śmierć”, „Jedzenie i picie”, „Życie seksualne”, „Myślenie”, „Ruch”, „Piękno”. W ostatnich latach pojawiła się kolejna ciekawa sekcja – Muzeum Dziecięce. Interaktywne stoiska w prosty i zabawny sposób pokazują młodym zwiedzającym zmysły.

Park ogrodowy Grosser

Ulubionym miejscem spacerów okolicznych mieszkańców i turystów jest Wielki Ogród. Można tu nie tylko podziwiać wspaniałe krajobrazy, ale także odwiedzić kilka teatrów (lalek i park), przejechać dzieci kolejką dziecięcą, zobaczyć egzotyczne rośliny w szklarni, przywiezione z całego świata, pojechać do zoo. Centrum parku, w miejscu przecięcia głównych alejek, zajmuje piękny barokowy pałac. Wcześniej odbywały się tutaj uroczyste wydarzenia rodziny królewskiej – wesela, przyjęcia. Obecnie znajduje się tam muzeum rzeźby saskiego baroku.

Kolejka dziecięca zawsze cieszyła się zainteresowaniem młodych gości. Dzieci pełnią tu rolę przewodników, dyspozytorów i opiekunów. Budynek huty szkła stał się swego rodzaju stacją. W parku znajduje się również staw, do którego można wybrać się na wycieczkę łodzią. Na brzegu ludzie karmią oswojone wiewiórki i cycki. Dla różnych wydarzeń jest otwarta scena.

Yenice

Wielu turystów chętnie odwiedza ten monumentalny budynek, który swoją architekturą bardzo przypomina meczet. W rzeczywistości za tymi murami znajdowała się fabryka tytoniu, która zaprzestała działalności w 1953 roku. Tak niezwykłą decyzję architektoniczną właściciel fabryki podjął nieprzypadkowo. Z jednej strony budynek służył jako rodzaj produktu reklamowego. Dodatkowo rury wydechowe zostały umiejętnie ukryte w „minaretach”, co nie psuje miejskiego krajobrazu.

Budynek ten był pierwszym w Niemczech, w którym zastosowano żelbetowe konstrukcje nośne. Wygląd harmonijnie łączy styl nowoczesny i mauretański. Budynek zachwyca skalą – jego wysokość to około 60 metrów, z czego 20 zajmuje wspaniała szklana kopuła. Teraz pod kolorową kopułą znajduje się restauracja, w piwnicy jest dyskoteka, a wszystkie pozostałe pomieszczenia zajmują różne biura.

droga zawieszenia

Ten transport publiczny jest wart każdego turysty, który poświęci na niego czas. Kolej jednotorowa łączy dwie dzielnice – Loschwitz i Oberloshwitz. Tor rozciąga się na 273 metry, a różnica wysokości wynosi 84 metry. Pasażerowie pokonują ten dystans w 4,5 minuty. Droga podwieszana została zbudowana na początku XX wieku i oddana do użytku w 1901 roku. Przejeżdżają po nim dwa małe wagoniki, których ruch wyróżnia się synchronicznością.

Kolej jednotorowa przetrwała burzliwy i tragiczny okres w historii Niemiec i nigdy nie przestała działać. Nie powstrzymały jej dwie wojny światowe i dopiero w 1984 roku kolejka została zamknięta z powodu odbudowy, która trwała 8 lat. Kolejny remont przeprowadzono w 2002 roku, kiedy przerobiono dolną stację. Z okien wagonów otwiera się zapierający dech w piersiach widok. Można podziwiać zakole Łaby, panoramę Starego Miasta, docenić wspaniałość Mostu Błękitnego Cudu.

Muzeum Transportu

Miłośnicy techniki z pewnością znajdą czas na zwiedzenie ekspozycji tego muzeum. Mieści się w jednym z najstarszych budynków w mieście – Johanneum. W XVI wieku trzymano tu elektorskie konie i powozy. Muzeum otworzyło swoje podwoje dla zwiedzających w 1956 roku. Teraz można prześledzić, jak rozwijała się myśl techniczna, po zapoznaniu się z sześcioma sekcjami muzeum – transportem kolejowym, ekspozycją poświęconą samochodom i motocyklom, tramwajom, pojazdom powietrznym, transportowi wodnemu oraz ciekawą makią kolei.

Powstanie tu muzeum nie dziwi, bo kiedyś Saksonia była centrum przemysłu motoryzacyjnego w Niemczech. Wejście jest bardzo efektownie udekorowane – zwiedzający od razu widzą samochód wyścigowy, a za nim ścianę zdobią pozdrowienia napisane w wielu językach świata. Turyści mogą bez ograniczeń korzystać z możliwości fotografowania eksponatów.

Draikenigskirche

Część miasta za Łabą zdobi bardzo atrakcyjny Kościół Trzech Mędrców. Wysoka dzwonnica, zbudowana w stylu neobarokowym, stanowi architektoniczną dominantę okolicy i jest widoczna z daleka. Wspaniały budynek zdobił miasto do lutego 1945 roku. Następnie podczas bombardowania nawa została doszczętnie zniszczona, ale ocalała dzwonnica. Kościół długo stał w ruinie, był nawet projekt zburzenia go, ale parafianom udało się go ochronić. Odbudowa trwała wiele lat i zakończyła się dopiero po zjednoczeniu kraju.

Teraz możesz podziwiać nie tylko piękno budynku. To tutaj znajduje się fryz o długości 12 metrów – słynny „Taniec Śmierci”, powstały w XVI wieku. Bardzo ciekawy jest również ołtarz. Po zniszczeniu kościoła został on odłożony na mole i celowo nie odrestaurowany. Ołtarz służy jako rodzaj przypomnienia potomnym okropności wojny. Wyraźnie widać na nim ślady pożaru, który szalał po bombardowaniu. Na dzwonnicy znajduje się taras widokowy, z którego można podziwiać wspaniały widok na miasto.

Albertinum

Budynek ten uwiecznił swoją nazwą pamięć króla Alberta, który rządził Saksnią pod koniec XIX wieku. Znajduje się na skraju Tarasów Brühla od strony wschodniej. Niegdyś znajdował się tu arsenał, później budynek przebudowano. Obecnie mieści się w nim Kolekcja Rzeźby, która sąsiaduje z Galerią Nowych Mistrzów. Kolekcja rzeźby prezentuje zwiedzającym arcydzieła stworzone przez ludzkość na przestrzeni pięciu tysiącleci.

Są dzieła starożytności, wspaniałe przykłady renesansu i baroku. Przedstawiono wiele pomysłowych dzieł naszych czasów. Galeria nowych mistrzów prezentuje prace powstałe w dobie romantyzmu i nowoczesności. Albertinum odegrało też pewną rolę w historii naszego kraju. To właśnie ta kolekcja zainspirowała Iwana Cwietajewa, po czym stworzył Muzeum Sztuk Pięknych w Moskwie. Dziś jest to słynne Muzeum Sztuk Pięknych im. Puszkina.

Dom „Muzyka deszczu”

Miasto oferuje swoim gościom niesamowite wrażenia, których nie można znaleźć nigdzie indziej na świecie. Mówimy o cudzie stworzonym przez człowieka – domu „Rain Music”. Niesamowity pięciopiętrowy budynek jest pomalowany na czysty niebieski. Fasada domu wyposażona jest w rozbudowany system odwodnienia. Woda spływająca z dachu w czasie deszczu przepływa przez wiele rur, lejków i kropli. Tak rodzą się piękne, delikatne dźwięki, które układają się w melodię.

Co ciekawe, woda bardzo podobnie imituje mistrzowską grę na różnych instrumentach muzycznych. Wielu turystów gromadzi się tutaj w deszczową pogodę i przez długi czas cieszy się niezwykłymi dźwiękami. Fasada budynku zachwyca. Pomysł na projekt wyszedł od grupy architektów, którzy odwiedzili Petersburg i byli zafascynowani wspaniałymi pałacami tego miasta.

Atrakcja położona jest dość daleko od historycznego centrum, przez co przez długi czas pozostawała z dala od sprawdzonych przez lata tras. Ale stopniowo sytuacja się zmienia i coraz więcej podróżników przyjeżdża tu, by cieszyć się muzyką natury w wykonaniu miejskiego domu.

August Mocny Most

Zdecydowanie warto wybrać się na spacer po jednym z najstarszych zachowanych kamiennych mostów w Europie. Łączy Stare i Nowe Miasto, zbudowane z piaskowca. Most nie jest podwyższony, ale ma dość szerokie przęsła. Statki bez problemu przepływają pod nimi, dzięki czemu konstrukcja nie ogranicza żeglugi po Łabie. W kilku miejscach na moście znajdują się małe punkty widokowe, na których można się zatrzymać i podziwiać wspaniałą scenerię rzeki i Starego Miasta.

Co zaskakujące, most można zobaczyć na wielu płótnach słynnych włoskich mistrzów. Wielu z nich pracowało w Dreźnie, a majestatyczny budynek inspirował malarzy. Most jest wysoko ceniony przez mieszkańców. Jest to pozycja obowiązkowa podczas świątecznych procesji. Do ich realizacji most jest zablokowany dla ruchu kołowego. Budynek od wieków wiernie służy ludziom i zdobi miejski krajobraz.

ogród Botaniczny

Ta wyjątkowa kolekcja roślin jest częścią Politechniki. Ogród Botaniczny został założony w pierwszej połowie XIX wieku, ale dotknęły go także zniszczenia miasta pod koniec 1945 roku. Ogród był prawie zniszczony, ale ma długą drogę odbudowy. W ciągu pięciu lat ekspozycję uporządkowano, a w 1950 roku zwiedzający powrócili do ogrodu. Obecnie jest około 10 tysięcy roślin. Wśród nich jest wiele rzadkich gatunków, które są na skraju wyginięcia.

Rośliny podzielone są na sekcje geograficzne, z których każdy reprezentuje najbardziej charakterystyczne gatunki tego obszaru. Istnieje również sekcja systematyczna. Ogród alpejski jest bardzo piękny, w którym można zobaczyć wiele rodzajów roślin alpejskich. Goście mogą odwiedzić duże szklarnie tematyczne – wodne, duży tropikalny, soczysty pawilon, amerykańskie rośliny pustynne. Łączna powierzchnia szklarni sięga 1000 metrów kwadratowych. m.

ogród zoologiczny

Duży ogród zapewnia nie tylko miejsce na przyjemne spacery, ale także możliwość odwiedzenia jednego z najstarszych ogrodów zoologicznych w Niemczech. W kilku pawilonach znajduje się ponad 334 gatunki zwierząt, reprezentowane przez około 2000 osobników. “African House” proponuje zobaczyć słonie, tropikalne ptaki, małpy. W wolierze, która odtwarza warunki sawanny, pojawiają się lwy. Istnieje specjalna zagroda dla żyraf, w której warunki przetrzymywania są jak najbardziej zbliżone do rzeczywistych.

Na szczególną uwagę zasługuje tak zwana obudowa „Professor Brandeis”. Tutaj naukowiec, niepełnoetatowy dyrektor zoo, przeprowadził słynny eksperyment naukowy. Wychował małego orangutana i udokumentował swoje obserwacje. Teraz są nie tylko naczelne, ale także krokodyl czesany. Zoo jest także ośrodkiem edukacyjnym. Istnieje specjalna szkoła naukowa, w której uczniowie mogą zdobyć obszerną dodatkową wiedzę.

Sklep mleczarski Pfund

Niesamowity budynek w 1998 roku został wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa jako najpiękniejszy sklep mleczarski. Swoją historię prowadzi od 1879 roku. Wtedy chłop Paul Pfund zaczął zaopatrywać miasto w mleko ze swojego gospodarstwa. To ten człowiek jako pierwszy zaczął produkować mleko skondensowane w Niemczech. Obroty wzrosły, a sprawy potoczyły się tak dobrze, że postanowiono zbudować nowy sklep firmowy. I nie jest to zaskakujące, bo do tego czasu firma posiadała już własną fabrykę papieru i poligrafii, kuźnię, warsztaty, pralnię.

Wszystkim pracownikom zapewniono mieszkanie i przedszkole firmowe. Budynek sklepu został wybudowany w 1891 roku. Swój atrakcyjny wygląd zawdzięcza pięknym okładzinom, do których użyto neorenesansowych płytek ceramicznych. Szkice do niej rysowali artyści drezdeńscy. Sklep przetrwał trudne lata II wojny światowej, ale później przeszedł do stanu i ostatecznie został zamknięty. Przez wiele lat tradycja została zapomniana, ale w latach 90. wznowiła swoje działanie. Teraz w nim, jak dotychczas, można kupić doskonałe produkty mleczne i odwiedzić degustację serów.

Atrakcje Drezna na mapie

[iframe src=//www.google.com/maps/embed?pb=!1m16!1m12!1m3!1d80272.76450783834!2d13.728876612717306!3d51.04341366973204!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!1768i1024!2 !4f13.1!2m1!1z0JTQvtGB0YLQvtC_0YDQuNC80LXRh9Cw0YLQtdC70YzQvdC-0YHRgtC4INCU0YDQtdC30LTQtdC90LA!5e0!3m2!1sru!2sru!1784v158585!