Atrakcje Seulu – zdjęcie z nazwami, opisem, mapą
W stolicy Korei panuje harmonia przeciwieństw. Starożytne zabytki otoczone są ultranowoczesnymi drapaczami chmur, największe azjatyckie przemysły high-tech sąsiadują ze wspaniałymi parkami, uniwersytety, ośrodki badawcze znajdują się obok sanktuariów, w których czczone są duchy przodków. Widoki Seulu i zwykłych budynków miejskich tworzą fantastyczną mozaikę architektoniczną. Sekret cudu harmonii jest prosty: staranne planowanie. Stała się kluczową zasadą koreańskiego planowania urbanistycznego ponad 600 lat temu. Czas potwierdził znaczenie tego podejścia. Metropolia imponuje swoim zasięgiem, zadbaniem, zdolnością jej mieszkańców do ochrony przyrody i zachowania ducha starożytności. Jednak na czele tych cech stoi właśnie dokładność, którą Koreańczycy uważają za jedną z głównych zalet.
strumień cheonggyecheon
11-kilometrowy teren rekreacyjny o tej nazwie znajduje się w samym sercu miasta. Pierwsza próba uszlachetnienia terytorium została podjęta 600 lat temu, kiedy na potoku zbudowano mosty i rozpoczęto prace nad czyszczeniem jego koryta. W połowie XX wieku, po wojnie koreańskiej, w pobliżu źródła pojawiły się slumsy. W latach 70. potok „ukrył się” pod autostradą, a 30 lat później władze miasta postanowiły go zburzyć i przywrócić teren rekreacyjny.
Park został otwarty w 2005 roku. Na jego terenie zbudowano fontanny, mosty, wyposażono przeprawy przez strumień wody na kamieniach, zainstalowano ławki. Miejscowi rzemieślnicy przekształcili szare betonowe ściany wzdłuż potoku, dekorując je obrazami i ceramiką. Nocą park rozświetlają światła, zamieniając go w bajeczną przestrzeń. Wejście do strefy rekreacyjnej jest bezpłatne.
Zarezerwuj prywatny transfer z lotniska do hotelu za 6 846 RUB
Könbokkun
Pałac Królewski został zbudowany w XIV wieku. Czas jego budowy i przeniesienia stolicy Korei do Seulu zbiegają się. Pod koniec XIX wieku zespół pałacowy składał się z 330 budynków. 10 z nich zostało zburzonych podczas kolejnej okupacji japońskiej, ale główna część konstrukcji przetrwała. Dziś zespół pałacowy zajmuje powierzchnię około 410 tysięcy metrów kwadratowych. Jeden z jego głównych budynków: Geunjonjon – sala tronowa ozdobiona obrazami, posągami zwierząt.
Drugi najważniejszy budynek, Pawilon Gyeonghweru, mieści Narodowe Muzeum Folkloru. Ten budynek na 48 granitowych palach znajduje się w centrum sztucznego jeziora i wygląda szczególnie imponująco podczas kwitnienia lotosu. Brama Pałacowa, w której odbywa się zmiana warty w stroju z epoki, jest ulubionym miejscem do robienia selfie i punktem odniesienia dla turystów poszukujących Narodowego Muzeum Pałacowego (znajdującego się w pobliżu).
Tęczowy Most Fontann
Długość najdłuższego mostu hydraulicznego na świecie to ponad kilometr. „Tęczowa Fontanna” została otwarta w 2009 roku i od tego czasu nie straciła na popularności wśród gości i mieszkańców miasta. Pracę fontanny zapewnia 38 pomp. Jednocześnie pełni funkcję oczyszczalni ścieków. W ciągu minuty 190 ton wody z rzeki Hangang „przechodzi” przez jej filtry i wraca do niej.
Zasięg wyrzutu strumieni wody waha się od 20 do 40 metrów. Konstrukcja hydrauliczna prezentuje się imponująco o każdej porze dnia. Fontanna działa codziennie z przerwami od 20 do 60 minut (w zależności od dnia tygodnia). W nocy podświetlenie zamienia go w tęczę świecącą w ciemności. W pobliżu mostu znajduje się park z terenami rekreacyjnymi z widokiem na fontannę.
Most Mapo
Niesławny budynek powstał w latach 70. ubiegłego wieku. Władze miasta przemianowały go na „Most Życia”, mając nadzieję zmylić los, a mieszczanie nadal nazywają go: „Mostem Śmierci”, „Mostem Rozpaczy”, „Mostem Samobójstw”. Wcześniej miało tu miejsce 13% przypadków samobójstw, od 2013 roku liczba ta spadła, ale problem pozostaje. Ropy do ognia dodaje bliskość finansowego centrum stolicy: to biznesmeni w Korei najczęściej popadają w samobójstwo.
Utrzymanie ratowników przydzielonych do mostu ze skarbca miasta kosztuje rocznie do 2 mln dolarów. Aby jakoś zmienić sytuację, lokalne władze postanowiły zamienić deptak na moście w miejsce ulgi psychologicznej. W tym celu wzdłuż parapetu ustawiono lustra, znaki z zabawnymi napisami, zdjęcia kuchni koreańskiej i rzeźby. Co zaskakujące, naprawdę powstrzymują zdesperowanych mieszkańców miasta przed podjęciem fatalnego kroku.
Park Narodowy Bukhansan
Powierzchnia najmniejszego i najczęściej odwiedzanego parku narodowego na świecie: 80 kilometrów kwadratowych. Zajmuje część miasta i sąsiedniej prowincji. Bukhansan co roku przyjmuje ponad 5 milionów turystów. Park obejmuje 3 szczyty górskie, z których każdy ma swoją nazwę. Naukowcy szacują, że istnieje około 2500 gatunków roślin, grzybów i zwierząt.
Jednocześnie strefa przyrodnicza pełni funkcję skansenu. W Pukhansan zachowały się fragmenty muru twierdzy zbudowanego 2000 lat temu i około 100 świątyń buddyjskich. Dla wygody gości park wyposażony jest w historyczne, sportowe, edukacyjne trasy spacerowe przeznaczone dla zwiedzających w różnym wieku i sprawności fizycznej.
Muzeum Złudzeń Optycznych Trick Eye
Nazwa muzeum została zapożyczona z języka francuskiego, co oznacza: „iluzja”. Jej eksponaty można dotykać, fotografować, wycieczki można nagrywać na wideo, co niewątpliwie zwiększa popularność obiektu artystycznego. Co roku muzeum odwiedza 300 tys. osób z całego świata. Obiekt sztuki składa się z galerii tematycznych poświęconych historii, sztuce światowej, romansom, luksusowi, tradycjom, lustram i życiu codziennemu.
Ta ostatnia może być niezwykle zabawnym spektaklem, jeśli za pomocą efektów specjalnych znajome informacje zostaną przedstawione w nowym świetle. Znanymi częściami obiektu sztuki są muzea miłości i lodu. Wstęp do Muzeum Miłości jest zabroniony dla osób niepełnoletnich. Muzeum Lodu, w którym znajdują się wspaniałe rzeźby lodowe, jest otwarte dla zwiedzających w każdym wieku. Muzeum Trick Eye ma kilka oddziałów poza Seulem.
Kolej linowa „Namsan”
Namsan jest klasycznym przykładem tego, jak kolejkę linową można przekształcić w jedną z największych atrakcji miasta. Miesięcznie przewozi około 50 tysięcy pasażerów. Trasa kolejki linowej obejmuje szczyty Mount Namsan i Seul TV Tower. Kolejka zaczęła działać w latach 60. ubiegłego wieku. Od tego czasu obiekt był kilkakrotnie przebudowywany, dzięki czemu „trasa lotnicza” była jak najbardziej komfortowa i bezpieczna.
Każda kabina kolejki linowej może pomieścić do 48 pasażerów. Przezroczyste ściany pozwalają na swobodne podziwianie piękna miasta, przyrody w ciemności i podczas dnia. Jest bardzo prawdopodobne, że w najbliższych latach kolejka zniknie z mapy Seulu. Władze miasta rozważają projekty zastąpienia kolejki linowej specjalnymi windami, gdzie rolę kabin będą pełnić gondole o mniejszej przepustowości.
Wieża telewizyjna w Seulu
Budynek ma kilka nazw, co jest dość symboliczne, ponieważ pełni różne funkcje. YTN Seoul Tower, N Tower i Namsan Tower to jeden budynek i mają 236 metrów wysokości. Atrakcja znajduje się na górze Namsan, w latach 70. wieża była pierwszym takim obiektem w Korei. W dalszym ciągu zapewnia nadawanie do lokalnych studiów telewizyjnych i radiowych i jest najpopularniejszą platformą widokową w mieście. Wieża była wielokrotnie zmieniana, ale do dziś pozostaje symbolem miasta.
Budynek podzielony jest na 3 części. W niższych i środkowych otwarte są sklepy z pamiątkami, kawiarnie, bary, kasy biletowe, muzeum oraz specjalna sala dla rodziców z dziećmi. Część górna składa się z 4 pięter, na których znajdują się sklepy, tarasy widokowe, restauracje. Wśród najbardziej znanych obiektów tego sektora: cyfrowe obserwatorium, obrotowa restauracja, staw, w którym zwiedzający rzucają (składając życzenia) monetami.
Muzeum tradycyjnego koreańskiego mieszkania Hanok Village Namsan
Namsangol Hanok Village Open Air Museum znajduje się w centrum miasta. Ze wszystkich stron otaczają go drapacze chmur. Muzeum składa się z 5 domów, pawilonów, altan i sal widowiskowych. Kompleks posiada tradycyjny koreański ogród, staw, strumień. Muzeum zajmuje powierzchnię około hektara. Dla Seulistów ta strona wystarczyła, aby stworzyć autentyczną wiejską atmosferę.
Jedyne zastrzeżenie: na budowę prezentowanych tu domów stać było na urzędników, zamożnych arystokratów, członków rodziny cesarskiej. Jednak przedmioty gospodarstwa domowego umieszczone w lokalu należały do przedstawicieli różnych warstw społecznych. Muzeum zaczęło przyjmować zwiedzających w 1998 roku, stworzenie go zajęło 10 lat. Wioska jest bezpłatna i otwarta od kwietnia do października. W tym czasie odbywają się tutaj kursy mistrzowskie w rzemiośle ludowym, uroczyste imprezy (w tym wesela).
Wieżowiec Lotte World Tower
Budowie budynku na terenie kompleksu rozrywkowego towarzyszyły skandale. Budowa drapacza chmur trwała 9 lat, praca architektów – 7 lat. Uzyskanie zgody władz na budowę 123-piętrowej wieży zajęło 15 lat. Miłośnicy łaskotania nerwów (Rosjanie na czele) nielegalnie weszli do chronionego obszaru obiektu i zrobili zdjęcia… Nawet uroczyste otwarcie wieży zostało przełożone – dwupiętrowa winda zawiodła.
Wieżowiec jest uznawany za lidera wśród tego typu konstrukcji w Korei i na świecie według różnych wskaźników. W budynku mieszczą się biura, sklepy i restauracje. Znajduje się tu 10-piętrowe centrum handlowe oraz luksusowy hotel. Całkowita wysokość konstrukcji: 555 metrów. Na 85. piętrze znajduje się basen, a na wysokości 500 metrów taras widokowy, którego podłoga wykonana jest z wytrzymałego szkła.
Pomnik Wojenny Republiki Korei
Kompleks muzealny powstał w latach 90-tych ubiegłego wieku, zajmuje powierzchnię 20 tysięcy metrów kwadratowych. Wizyta pod pomnikiem to hołd złożony żołnierzom walczącym o niepodległość Korei. Znajdują się tam pomniki z nazwiskami poległych żołnierzy. Policjanci są pochowani na terenie pomnika. Na jego centralnym placu znajduje się najsłynniejszy zabytek kompleksu – Posąg Braci.
Symbolizuje jedność ludności zamieszkującej Koreę Północną i Południową, co do dziś nie przekreśla możliwości wszczęcia wojny między państwami. Główny budynek pomnika: kwatera główna armii koreańskiej, w której eksponowane są unikatowe kolekcje dawnej i współczesnej broni. W pobliżu na terenach otwartych znajduje się ekspozycja sprzętu wojskowego (m.in. samoloty, czołgi).
Plac Gwanghwamun
Arcydzieło architektury stworzone w XXI wieku. Plac codziennie odwiedza ponad 40 tys. osób (w święta liczba ta podwaja się). Nazwy pobliskich bram starożytnego kompleksu pałacowego Gyeongbokgung i współczesnego placu są takie same. Jest to bardzo symboliczne dla Koreańczyków, którzy są dumni z historii państwa i czczą pamięć cesarskiej dynastii Joseon, do której należał pałac.
Każdy element kwadratu, którego długość wynosi 557 metrów, niesie ze sobą ogromny ładunek semantyczny. Liczba roślin w ogrodzie kwiatowym odpowiada liczbie dni, które minęły odkąd Seul został stolicą Korei. Liczby fontann przywodzą na myśl zwycięstwa nad japońską flotą. Na zanurzonych w wodzie kamieniach wyryte są daty najważniejszych wydarzeń w historii miasta. Kamienie bez napisów mają szczególne miejsce – czekają na swoją kolej.
Park Olimpijski
Największy park w mieście skierowany jest do entuzjastów outdooru. Teren sportowo-rekreacyjny zajmuje powierzchnię ponad miliona metrów kwadratowych. Park został otwarty w latach 80. ubiegłego wieku w przededniu Igrzysk Olimpijskich. Na jego terenie działają kryte pałace i stadiony sportowe, znajduje się 17-piętrowe centrum olimpijskie, pływalnia, welodrom i inne obiekty. Znajduje się tu również słynne Muzeum Olimpijskie.
Symbolem parku jest Brama Pokoju na Ziemi. Arcydzieło nowoczesnej architektury, wysokie na 24 metry, wykonane jest z betonu, ozdobionego mozaikami przedstawiającymi smoki. Park słynie z ogrodu rzeźb i muzeum sztuki. Przyciąga tych, którzy studiują historię Korei. Zachowane w parku mury antycznej fortecy Moncheon Theseong, perły kompleksu, przypominają czasy, kiedy miasto istniało pod groźbą inwazji najeźdźców z północy.
андокун
Budowa zespołu pałacowego datowana jest na początek XV wieku. Budynki zostały zniszczone przez japońskich najeźdźców, budynki płonęły, ale pałac po wielokrotnej renowacji zachował się bez zmian w architekturze. Obecnie na terenie kompleksu znajduje się 13 głównych budowli, w tym najstarszy most, królewska sypialnia, sala tronowa i rezydencja królowej. Obiekt wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Luksusowe ogrody, 300-letnie drzewa, galerie, pawilony, sztuczne oczka wodne tworzą tu atmosferę spokoju, podkreślają przepych budynków na oficjalne uroczystości. Mieszkańcy uważają, że Changdeokgung zostało zbudowane w magicznym miejscu, ponieważ ze szczytu góry spływa pomyślna energia. Pałac od wieków należał do rządzącej koreańskiej dynastii Jeongseon. Z woli losu, to tutaj zostało przerwane, gdy zmarł ostatni cesarz Korei Sunjong, pozbawiony możliwości rządzenia krajem.
Więzienie Seodaemun
Budynek powstał na początku XX wieku, kiedy władza w państwie faktycznie należała do Japończyków. Budynek powstał w rok, kilkakrotnie zmieniał nazwę i do lat 80-tych służył wyłącznie jako więzienie. Budynek stał się znanym punktem orientacyjnym, ponieważ odbywali w nim wyroki przestępcy polityczni. Wśród nich: Lee Myung-bak, który został wybrany na prezydenta Korei Południowej, następnie ustąpił z władzy, a potem… trafił do kolejnego więzienia za przekupstwo i korupcję.
Obecnie Seodaemun jest muzeum. Konstrukcja została zachowana od czasu jej budowy bez znaczących zmian. Historykom udało się całkowicie odtworzyć atmosferę panującą w strażnicy, sali tortur i celach dla więźniów. W salach muzeum znajdują się dokumenty z czasów okupacji japońskiej, rzeczy osobiste bojowników o niepodległość Korei, fotografie, obrazy poświęcone historii państwa.
Muzeum Sztuki „Lium”
Powstała i działa dzięki wsparciu światowej sławy koreańskiej firmy Samsung. W przewodnikach często nazywana jest galerią koreańskiej sztuki współczesnej, co nie do końca jest prawdą. Obiekt artystyczny obejmuje dwa oddzielne pawilony wystawiennicze oraz centrum edukacyjne dla dzieci. Wśród autorów prezentowanych tu prac jest wielu cudzoziemców, w tym Brytyjczycy i Francuzi.
Innowacyjne technologie pozwoliły organizatorom ekspozycji urzeczywistnić ideę harmonijnej przestrzeni artystycznej, łączącej przeciwieństwa estetyczne. Pierwsza galeria prezentuje arcydzieła malarstwa, sztuki i rzemiosła stworzone przed i podczas panowania dynastii Joseon. W drugim – genialne kreacje współczesnych rzeźbiarzy i artystów. Na uwagę zasługuje fakt, że zabudowa pawilonów w pełni odpowiada eksponatom. Jedna została zbudowana na wzór średniowiecznych fortec azjatyckich, druga – w duchu futuryzmu.
Katedra Myeongdong
Katedra została zbudowana według kanonów stylu neogotyckiego. Wysokość budynku z iglicą: 70 metrów. Na szczycie wieży świątyni znajduje się zegar. Na początku ubiegłego wieku katedra była najwyższą budowlą w mieście. Jego nazwa pochodzi od Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Główny relikt świątyni: pochówek miejscowych męczenników – kapłanów zmarłych za panowania dynastii Joseon.
Unikatowy zabytek architektoniczny uznawany za skarb narodowy, powstał na koszt francuskich misjonarzy chrześcijańskich. Niejednoznaczny stosunek ogólnie tolerancyjnego ludu Seulu do świątyni i jej parafii wyjaśniono w następujący sposób. Tradycyjną religią Korei jest buddyzm, która wpływa na politykę państwa. Chrześcijanie w państwie stanowią mniejszość religijną, ale stale uczestniczą w ruchach opozycyjnych, kierując się ideałami europejskiej demokracji, co nie wpływa w najlepszy sposób na reputację Kościoła.
Brama Dongdaemun
Magia najstarszego budynku miejskiego, wizytówki, jest trudna do zrozumienia dla Europejczyków. „Dongdaemun” to wyrażenie niejednoznaczne. W dosłownym tłumaczeniu jest to po prostu „wielka brama po wschodniej stronie”. Brama ma inną nazwę: Heunginjimun – „miejsce, gdzie wznosi się dobroć (cnota)”. Jest również kojarzona ze Wschodem, który wśród Koreańczyków symbolizuje korzyści materialne i duchowe.
Bramy, według wierzeń wielu narodów, są ważnym ogniwem łączącym świat żywych i umarłych. Zniszczenie takich struktur wśród Koreańczyków jest porównywalne z tragedią narodową. Dlatego troska o Hynginjimun jest jednocześnie zachowaniem wyjątkowego zabytku, przejawem szacunku dla pamięci przodków i pobożności. Dongdaemun został zbudowany pod koniec XIV wieku.
Od tego czasu budynek był kilkakrotnie przebudowywany. Obecny wygląd bramy uzyskał w XIX wieku. Kiedy były częścią muru twierdzy, pełniły funkcje obronne. Przez wieki fundusze na odbudowę bramy przeznaczali przedstawiciele rządzącej Korei dynastii Joseon.
Targ Dongdaemun
Rynek znajduje się obok bramy o tej samej nazwie. To dość powszechna praktyka na Wschodzie, kiedy sąsiednie ulice, place, a nawet budynki noszą nazwy jednego znanego obiektu. Turyści często muszą określić, „które dongdaemun” chcą zobaczyć, co na ogół nie jest konieczne, ponieważ zabytki o tych samych nazwach znajdują się zwykle w niewielkiej odległości od siebie.
Rynek został otwarty na początku ubiegłego wieku. Podczas wojny koreańskiej Dongdaemun pozostało w ruinie, ale zostało odbudowane. Dziś pracuje tu ponad 150 tysięcy obywateli Korei, 7% pracowników rynku to profesjonalni projektanci. Dziś Dongdaemun, największy rynek hurtowy i detaliczny, działa jak gigantyczna fabryka produkująca markową odzież. Rynek, na którym można targować się i kupować rzeczy wysokiej jakości, jest zawsze popularny wśród turystów i mieszkańców miasta.
Pałac Deoksugung
Pałac-rezydencja dynastii Joseon, która rządziła Koreą, sięga XV wieku. Toksugung jest częścią kompleksu pięciu głównych pałaców królewskich, ale jest gorszy od podobnych budowli. Główna cecha rezydencji: podczas budowy szeregu budynków zastosowano europejskie rozwiązania architektoniczne. Kiedyś konserwatywni Seulici porównali to do wyzwania rzuconego tradycjom ich przodków.
Deoksugung składa się z 12 obiektów i zajmuje powierzchnię ponad 60 000 metrów kwadratowych. Początkowo budynków było 180. Pożary i wojny spowodowały nieodwracalne zniszczenia rezydencji, ale nawet dziś Toksugun, ukryty za murami twierdzy, wygląda spokojnie i uroczyście. Na jego terenie zachował się ogród i tajne przejścia, które pozwoliły ratować życie członkom rodziny królewskiej.
Pałac został udostępniony zwiedzającym po raz pierwszy w latach 30. XX wieku. Tutaj można zobaczyć sale, w których mieszkali przedstawiciele dynastii Joseon, ekspozycje skarbów pałacowych i dzieła sztuki współczesnej.
Muzeum Narodowe Korei
Jeden z najpopularniejszych obiektów sztuki w Azji zajmuje powierzchnię około 137 tysięcy metrów kwadratowych i należy do najczęściej odwiedzanych muzeów na świecie. To wyjątkowe centrum kultury, w którym jak w fantastycznej rzeczywistości przeplatają się różne dziedziny sztuki. Muzeum prezentuje unikatowe artefakty, pamiątki historyczne, dzieła koreańskich mistrzów i arcydzieła powstałe w sąsiednich krajach.
Jego pierwsze wystawy zostały otwarte w 1945 roku. Aby chronić 220 000 unikalnych zabytków przed klęskami żywiołowymi i przekazać je swoim potomkom, w XXI wieku wzniesiono nowy specjalny budynek dla Muzeum Narodowego. Zewnętrznie przypomina średniowieczną azjatycką fortecę. Nawet jeśli trzęsienia ziemi zniszczą sąsiednie drapacze chmur, muzeum, jak zapewniają sejsmolodzy, przetrwa. W skład obiektu artystycznego wchodzą galerie, sale wykładowe, sale wystawowe przeznaczone dla dzieci, kawiarnie, restauracje.
Świątynia Bongeun
Przewodniki zapewniają: nie ma na świecie odpowiednika tego budynku. Wiek świątyni buddyjskiej: ponad 1200 lat. Różnica między starożytną a współczesną lokalizacją świątyni: około kilometra. Początkowo budynek pełnił jedynie funkcję kultową. Dziś działalność świątyni obejmuje funkcje ośrodka kultury. Od duchowieństwa można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy o koreańskich tradycjach ludowych i obyczajach.
Kompleks świątynny znajduje się w najbardziej prestiżowej okolicy. Stwarza wrażenie całkowitego oderwania się od zgiełku. Nie ma tu hałaśliwych tłumów turystów. Masowe święta religijne w świątyni odbywają się spokojnie, ładnie. Jest, jak mówią mieszkańcy Seulu, idealny do medytacji. Pierwsze codzienne nabożeństwo w świątyni rozpoczyna się o świcie. Pielgrzymi z całego świata przyjeżdżają, aby modlić się przy głównej relikwii Bongeuns: starożytnym kamiennym posągu Buddy, którego wysokość wynosi 28 metrów.
Muzeum Pieniądza Banku Korei
Przekształcenie siedziby banku w muzeum pieniądza to bardzo logiczna decyzja. Jednak ekspozycje znajdujące się w takim budynku poświęcone są nie tylko numizmatyce. Głównym celem nowego obiektu kultury była promocja osiągnięć gospodarczych państwa. Oficjalna data rozpoczęcia to 13 czerwca 2001 r., ale tworzenie jej funduszy rozpoczęło się wcześniej. Dla tych, którym obojętne są ekonomia i numizmatyka, warto również odwiedzić ten budynek, którego łączna powierzchnia wynosi 8 tysięcy metrów kwadratowych.
Został zbudowany na początku ubiegłego wieku. Po walkach w latach 50. został odrestaurowany w rekordowym czasie. Biuro bankowe to nietypowy dla Azji zabytek architektoniczny. Patrząc na jego zewnętrze, przyglądając się luksusowym lokalom, ma się wrażenie, że wehikuł czasu przeniósł budynek z europejskiego renesansu do współczesnej Korei.
Park Naksan
Dosłownie nazwa parku oznacza: „góra wielbłądów”. Goście odwiedzają go, aby o każdej porze dnia podziwiać miasto z góry. Park został otwarty na początku XXI wieku, ale drzewa znajdujące się na jego terenie są znacznie starsze. Wiele z nich zostało zasadzonych wieki temu i jest wspomnieniem czasów, kiedy Koreą rządziła dynastia Joseon.
Naksan przeznaczony jest dla miłośników ciszy i pieszych wędrówek, którzy cenią piękno przyrody bardziej niż miejsca rozrywki. Jego główna wartość: niepowtarzalny krajobraz. Główna trasa spacerowa parku biegnie wzdłuż starożytnego muru twierdzy. Zabytek historyczny dosłownie cudem przetrwał w latach japońskiej okupacji Korei.
Świątynia Jongmyo
Sanktuarium wzniesiono pod koniec XIV wieku. Obecny wygląd zyskał po 300 latach. Historie świątyni konfucjańskiej i rządzącej Korei dynastii Joseon są ze sobą ściśle powiązane. Budowa była wielokrotnie realizowana, odrestaurowana po trzęsieniach ziemi, pożarach, działaniach wojennych. Dla Seulistów stał się symbolem pamięci ludzi.
Świątynia poświęcona jest duchom królów i królowych dynastii Joseon i składa się z 19 sal. Budynek nie zwraca na siebie uwagi luksusem dekoracji wnętrz i na zewnątrz. Ascetyczny budynek przeznaczony jest wyłącznie do obrzędów pamięci i pogrzebu. Sanktuarium nosi nazwę rytuałów odprawianych tu przez konfucjanistów. Do dnia dzisiejszego ludziom nie wolno wchodzić do południowej bramy świątyni – przeznaczone są dla duchów rodziny królewskiej, która została przerwana na początku ubiegłego wieku.
Park wiaduktu Seoullo 7017
Spodziewano się, że stary węzeł drogowy zostanie rozebrany, ale lokalne władze znalazły dla niego nowe zastosowanie. Teren rekreacyjny posadowiono bezpośrednio na wiadukcie. Długość niesamowitego parku wynosiła około kilometra. Jego stworzenie zajęło ponad 24 000 roślin. Ważny niuans: władze miasta planują uczynić park (otwarty do bezpłatnego wstępu) samowystarczalnym, przekształcając go w szkółkę, która będzie sprzedawać nasiona i sadzonki.
Seoul Skygarden zaczął funkcjonować w 2017 roku, prace nad jego aranżacją wciąż trwają. Budowa dodatkowych przejść umożliwiła połączenie parku z hotelami, centrami handlowo-rozrywkowymi. Obecnie na terenie parku pojawiają się dodatkowe tarasy i obiekty artystyczne. Od momentu otwarcia Seoullo 7017 stało się jednym z najpopularniejszych miejsc wystawowych w Korei.
Biblioteka Starfield
Biblioteka jest otwarta w centrum handlowym COEX. W ciągu kilku lat stał się znanym na całym świecie obiektem kultury, ulubionym miejscem robienia selfie gości i mieszkańców miasta. Istnieje wersja: to biblioteka ze Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, stworzona przez fantazję JK Rowling, stała się prototypem cudu z Seulu.
Biblioteka Starfield posiada 50 000 drukowanych publikacji. Biblioteka posiada działy e-książek, czasopism zagranicznych i koreańskich. „Koreański raj dla miłośników książek” zajmuje powierzchnię ponad 2000 metrów kwadratowych. Jej regały mają 13 metrów wysokości, dziwaczne instalacje są niesamowite. Biblioteka posiada czytelnię na 200 miejsc, regularnie odbywają się spotkania z pisarzami, poetami, koncerty, wykłady.
Akwarium COEX
Największe koreańskie oceanarium zostało otwarte w 2000 roku, znajduje się na podziemnej kondygnacji centrum handlowego o tej samej nazwie. Akwarium COEX składa się z 6 sal tematycznych i zajmuje powierzchnię ponad tysiąca metrów kwadratowych. Do chwili obecnej posiada 90 akwariów przeglądowych. W akwarium jest 40 000 ryb. Wśród jego mieszkańców: krokodyle, żółwie morskie, płaszczki, rekiny, niedźwiedzie polarne.
Tutaj możesz podziwiać egzotyczne rośliny, trzymać w ramionach przedstawicieli fauny morskiej. Akwarium przyczynia się do ochrony rzadkich gatunków ptaków, ryb, zwierząt i roślin. Ważna część jego działalności: reklama społeczna, mająca na celu zwrócenie uwagi opinii publicznej na problemy środowiskowe.
Meczet katedralny w Seulu
Budynek został wybudowany w 1976 roku. Meczet służy jako centrum kultury islamskiej w państwie, w którym buddyzm jest religią tradycyjną. Stosunek Koreańczyków do muzułmanów jest bardziej lojalny niż do chrześcijan. Działania antyislamskie nie ominęły państwa, ale władze szybko podjęły ostre kroki przeciwko tym, którzy podżegają do nienawiści międzyreligijnej.
W dzisiejszej Korei jest 8 meczetów i około 200 000 muzułmanów. Ci, którzy są dalecy od religijnych uprzedzeń, postrzegają meczet bardziej jako zabytek architektury islamu. Regularnie odbywają się tu wykłady na tematy tradycji i obyczajów muzułmańskich. W pobliżu budynku znajduje się ogromna ilość kawiarni, sklepów nastawionych na kuchnię bliskowschodnią.
Pałac Unhyung
Mieszkańcy nazywają tę królewską rezydencję jednym ze standardów elegancji. Istnieją spory o dokładną datę jego budowy, ponieważ budynek był często niszczony. Obecny budynek jest zabytkiem architektury XIX wieku. W ubiegłym stuleciu, podczas okupacji japońskiej, zmieniono układ i elewację pałacu, ale konserwatorom udało się uratować budynek.
Unhyeonggun ma styl zewnętrzny nawiązujący do włoskich willi. Zespół ogrodowo-pałacowy w dużej mierze odpowiada kanonom neorenesansowym, ale wnętrze lokalu jest tradycyjne, koreańskie. W budynku doskonale zachowały się sale na uroczyste imprezy, w których dziś znajdują się ekspozycje muzealne. Dziś w pałacu działają placówki oświatowe dla kobiet i dzieci.