Który z kinomanów nie pamięta frazy Iwana Groźnego z filmu „Diamentowe ramię”: „Kazań wziął”. Zawiera ważną część historii miasta tatarskiego. Do 1552 roku bułgarska twierdza Kazań była stolicą Chanatu Kazańskiego, a po podboju Iwana Groźnego stała się częścią Rosji.
Stolica Tatarów zachwyca każdego turystę nieodpartym pięknem ulic, alei, zabytków architektonicznych i sakralnych. Jaka jest wartość samego Kremla Kazańskiego – prawdziwego arcydzieła architektury stylu orientalnego.
Kazańczycy, z drżeniem przestrzegając starożytnych tradycji, obyczajów muzułmańskich, stworzyli wspaniałą kulturę narodową. Znajduje to odzwierciedlenie w wielu przedmiotach gospodarstwa domowego, produktach spożywczych i pamiątkach. Podjęcie decyzji, co przywieźć z Kazania w prezencie, nie jest trudne – wybór przedmiotów jest ogromny.
Chuck-chuck
Ten wyrób cukierniczy jest niemal głównym symbolem Tatarstanu, bez którego prawie żadne wydarzenie w republice i stolicy nie może się obejść. Jak rosyjski „chleb i sól” wyraża gościnność, tak czak-czak jest oznaką serdeczności i ciepła serca. „Miodowy przysmak” jest spotykany przez wszystkich gości, od najzwyklejszych obywateli po czołowych liderów.
Również ten pyszny deser służył jako atrybut swatania, gdy rodzice przyszłych nowożeńców prezentowali je sobie podczas spotkania. Żadna świąteczna uczta nie jest kompletna w rodzinach tatarskich bez czaku. Obecnie czak-czak stracił status dania świątecznego, ale jest równie popularny w wielu rodzinach, zwłaszcza na prowincji.
Można go kupić wszędzie: w dużych supermarketach i małych sklepach, w kawiarniach i restauracjach. W różnych regionach ma inny kształt: podłużne kije, okrągłe kulki, kwadraty. Ciasto na czaka powstaje z najwyższej jakości mąki, jajek i mleka.
Po usmażeniu na gorącym oleju produkt polewa się słodkim syropem z mieszanki cukru i miodu. Pyszny przysmak jest bardzo kaloryczny, dzięki czemu można go szybko nabrać.
Baursak
Inny rodzaj deseru tatarskiego – narodowy danie baursak jest zawsze obecny na świątecznym stole. Ten rodzaj ciasta jest przygotowywany przez wszystkie ludy tureckie, których przodkowie prowadzili koczowniczy tryb życia. Szybkość przygotowania, długotrwała konserwacja produktu, doskonały smak i kaloryczność sprawiły, że ten rodzaj pieczywa cieszy się dużą popularnością.
Każda narodowość ma swój własny przepis na robienie baursaka, który różni się tylko niektórymi niuansami. Jedni przygotowują ciasto drożdżowe, inni przaśne, z dodatkiem i bez twarogu. W rzeczywistości są to okrągłe lub kwadratowe pączki smażone we wrzącym oleju i najczęściej posypane syropem miodowym. Od czasów starożytnych okrągły baursak symbolizował słońce, szczęście i radość życia.
Zgodnie z tatarskimi zwyczajami podawany jest z herbatą nie tylko w święta, ale także w dni powszednie. Kruche, chrupiące ciasto dosłownie rozpływa się w ustach. Ulubiony przysmak wielu rodzin jest dziś przygotowywany w fabrykach cukierniczych, można go swobodnie kupić w każdym sklepie spożywczym. Pięknie zapakowany przysmak będzie wspaniałym prezentem dla dzieci i dorosłych.
Mów o wcieraniu soli w moje rany – och!
Narodowy przysmak tatarski o złożonej nazwie ma krótką historię pochodzenia: zaczęto go gotować w Kazaniu pod koniec XIX wieku. Przepis na niesamowity deser przywiózł z tureckiej niewoli Tatar Borhan, który pracował w cukierni i nauczył się metody robienia słodyczy. Talkysh kaleve – danie o tureckich korzeniach stało się bardzo popularne w latach 90. XX wieku.
Prawnuk Borkhana, Niyaz Saifullin, przypomniał sobie, jak jego babcia gotowała kaleve i jak ten deser pomógł ich rodzinie. Charakterystyczna słodycz Sayfullina stała się znakiem rozpoznawczym Kazania, a sam cukiernik stał się szanowaną osobą w republice. Przepis na deser Saifulli znajduje się w klasycznej książce kulinarnej Y. Achmetzjanowa „Dania tatarskie”.
Słodkie piramidy sprzedawane są w sklepach słynnej sieci Bahetle oraz we wszystkich sklepach z pamiątkami w mieście. Ugotowanie słodyczy nie jest takie proste, wymaga dużo czasu, cierpliwości i siły fizycznej, aby zrobić przewiewny produkt, który rozpływa się w ustach.
Miód
O zaletach miodu napisano całe traktaty, a miód Tatarów jest podwójnie użyteczny. Zawarte w nim witaminy, cynk, polifenole sprawiają, że ten dar natury jest cennym narzędziem poprawy zdrowia. Pasieki tatarskich pszczelarzy znajdują się w ekologicznie czystych miejscach, z dala od dróg, dzięki czemu miód sprzedawany na półkach kazańskich jest wysokiej jakości.
Miód lipowy jest bardzo poszukiwany jako lek na przeziębienia. A lip w Tatarstanie jest bardzo dużo, więc pszczoły mają gdzie zbierać nektar lipowy. A miód kwiatowy zebrany w czerwcu jest magazynem wszystkich naturalnych składników odżywczych i pierwiastków śladowych. Na terenie Tatarstanu rosną wszystkie najlepsze rośliny miodowe.
To nie przypadek, że majowe zbiory produktów miodowych są bardzo doceniane przez okolicznych mieszkańców, ale także turystów odwiedzających Kazań. Słoik takiego miodu będzie wspaniałym prezentem dla rodziny, a zwłaszcza dla dzieci. Sklepy sprzedają słoiczki słodkiego nektaru zapakowane w piękne pudełka, które będą miłym zaskoczeniem.
Osąd
Tak nazywa się produkt mięsny, który wcześniej przygotowywano tylko w domu. Innymi słowy jest to kiełbasa z koniny, pyszny przysmak, który można teraz kupić w sklepach. Kazylyk ma 2 rodzaje: kiełbasa gotowana i kiełbasa suszona. Gdy na wsiach ubijano młode konie na mięso, w każdej rodzinie przygotowywano oba rodzaje kyzylaków.
Ugotowany był szybko zjadany, a wędzony przygotowywany do wykorzystania w przyszłości. Aby przygotować kyzylyk, duże kawałki końskiego mięsa i tłuszczu, oczyszczone z folii, marynowano w soli i przyprawach przez kilka dni. Następnie oczyszczone i umyte jelita faszerowano nimi i osuszono, wisząc w chłodnym, suchym pomieszczeniu. Na zewnątrz ta prawie czarna kiełbasa nie wygląda zbyt apetycznie, ale jest bardzo smaczna.
Domowy kyzylyk jest grubszy niż ten przygotowywany w zakładach mięsnych. Turyści szczególnie lubią kupować kiełbasę Podkovka o delikatnym maślanym smaku, bardzo miękką i smaczną. „Podkowa” produkowana jest w 2 wersjach – klasycznej kiełbasianej i pikantnej.
Uzupełnij puste miejsca
Różnorodny przysmak mięsny, znany w Tatarstanie od dawna, do dziś pozostaje jedną z najbardziej lubianych dań rodzinnych.
Tutyrma to małe miękkie i soczyste kiełbaski, niezwykle smaczne. Są przygotowywane z jelit wieprzowych lub wołowych. Jelita są dobrze oczyszczone, dokładnie umyte, a następnie nadziewane kawałkami mięsa zmieszanymi z różnymi płatkami zbożowymi.
Kasza gryczana, ryż, kasza jaglana gotuje się do połowy, lekko smaży z boczkiem, cebulą, przyprawami, miesza z mięsem, a jelita są nadziewane tą mieszanką. Półprodukt zwinięty w krążki układa się w kółko i gotuje w kociołku lub piecze w piekarniku.
Do codziennego spożycia przygotowywane są kiełbaski z podrobów wołowych z dodatkiem kaszy jaglanej lub gryczanej. A tutyrma na świąteczną ucztę najczęściej robi się z języka i ryżu. Dziś sieć kulinarna Bakhetle oferuje klientom wiele rodzajów tutyrmy na każdy gust i budżet.
Mistrzowie starają się gotować według starych receptur, z produktów wysokiej jakości, zachowując niepowtarzalny smak narodowej potrawy.
Argamak
Dziś Tatarstan jest jednym z nielicznych miejsc, w których hodowane są konie na mięso. Mięso końskie jest wysoko oceniane na rynku konsumenckim mięsa. Wielu mieszkańców Kazania woli produkty z koniny od wołowiny i jagnięciny. Argamak to popularny przysmak doceniany przez prawdziwych smakoszy. Pod względem sposobu przygotowania i smaku można go porównać z hiszpańskim produktem jamon.
Kawałek młodego źrebaka najpierw gotuje się w osolonej wodzie, a następnie wiąże mocno sznurami, aby uzyskać gęstość mięsa. Następnie jest zawieszany i wędzony nad dymem zielonych gałązek wierzby, wiśni, porzeczki przez 5 dni.
Jeśli podróżujesz do domu z Kazania przez 3-4 dni, prawdopodobnie nie przyniesiesz argamaka w stanie jadalnym. Warto kupić, jeśli lecisz samolotem. Wtedy Twoi bliscy z pewnością zasmakują ekskluzywnego świeżego przysmaku.
Kosze Tele
Jego fanem został każdy, kto choć raz spróbował rozpływającego się w ustach chrupiącego tatarskiego deseru o nazwie „kosh tele”. Jest to odpowiednik popularnego ciasta – chrustu, znanego również w kuchni rosyjskiej. Gotowanie kosh tele ma swoje własne niuanse. Oprócz żółtek i łyżki wódki, dodawanych do mąki podczas robienia chrustu, do deseru tatarskiego wlewa się mleko, śmietanę i sodę.
Ciasto rozwałkowuje się na cienkie, cienkie warstwy, kroi nożem na krótkie paski w kształcie rombu o wyrzeźbionych brzegach i smaży na roztopionym maśle. Cienkie ciasto natychmiast staje się przewiewne i złociste. Po schłodzeniu produkt posypuje się cukrem pudrem, układa w wazonie i podaje na stole na herbatę.
Kosh tele to świąteczny deser na weselu, urodzinach i innych uroczystościach rodzinnych. Ten przysmak uwielbiają zarówno dzieci, jak i dorośli. W sklepach sieciowych i cukierniach w Kazaniu kosh tele jest sprzedawany w opakowaniach próżniowych, co przedłuża jego okres przydatności do spożycia.
Wiciokrzew
Wszyscy pamiętają obowiązkowe przysłowie w rosyjskich opowieściach ludowych: „A ja tam byłem, pijąc piwo miodowe” … Oznaczało to stary słowiański napój z miodu przez fermentację. Przepisy na jego wytwarzanie można znaleźć w starożytnych kronikach Rusi Kijowskiej.
Proces fermentacji miodu trwał długo – umieszczano go w dębowych beczkach napełnionych wodą źródlaną i przechowywano tam przez 20 lat, bez dodawania chmielu i drożdży. Teraz miód pitny nie jest tak popularny jak wcześniej, ale nie w Tatarstanie.
Tu i dziś ten wspaniały napój wytwarzany jest zarówno w domu, jak i przemysłowo. Oczywiście fermentację miodu przyspiesza dodatek drożdży, a to często nie zdarza się w dębowych beczkach. Mimo to miód pitny pozostaje smacznym i zdrowym napojem.
Oferowany jest w kawiarniach i restauracjach w Kazaniu, a także we wszystkich sklepach spożywczych i dużych supermarketach. Możesz kupić składniki do wyrobu miodu pitnego w domu: specjalne drożdże, koncentrat słodowy i specjalny pojemnik.
Nalewki, balsamy
Tatarstan słynie również z produkcji własnych marek napojów alkoholowych, w szczególności nalewek i balsamów. Oddział Tatspirtprom produkuje napoje alkoholowe z owoców, jagód, ziół leczniczych, orzechów.
Na przykład znana 40-stopniowa nalewka na gorzkich ziołach „Timerkhan” zyskała popularność nie tylko wśród mieszkańców Kazania, ale także wśród turystów. Jest produkowany przez gorzelnię Usad od 2015 roku na bazie wysokiej jakości spirytusu jadalnego.
Nostrzyk leczniczy, piołun, kwiaty lipy, nasiona kolendry, anyż – to kompozycja ziół w wyjątkowej nalewce. Oprócz nich dodaje się miód, co stanowi przydatny wkład do napoju. „Timerkhan” ma wysokie właściwości organoleptyczne i zapobiegawcze dzięki zachowaniu substancji biologicznie czynnych składników. Popularną marką wśród balsamów jest Bugulma, której walory smakowe i lecznicze doceniło już wielu.
Napój gorzelni kazańskiej o jasnym korzennym smaku powstaje na bazie ziół i kompleksu napojów owocowych jagodowych z dodatkiem miodu. Ma bogaty koniakowy kolor. Można go dodać do herbaty lub rozcieńczyć wódką w proporcji 2:1.
Sprzedawany jest w 250-gramowych i półlitrowych butelkach z piękną etykietą. Według konsumentów „Bugulma” to świetny napój dla małej zaprzyjaźnionej firmy, zwłaszcza w mroźne zimowe wieczory. Dobrze rozgrzewa, łagodzi, zwalcza bezsenność i będzie dobrym prezentem dla rodziny i przyjaciół.
Wódka w butelce w formie pistoletu
Oprócz nalewek i balsamów Tatarspirtprom produkuje markową wódkę na nowoczesnym sprzęcie z dobrze rafinowanego spirytusu zbożowego. Elitarna marka produktów wódkowych nosi nazwę „Stary Kazań”. Zaczęto go produkować na cześć 1000-lecia Kazania.
Popularny wśród gości miasta jest ten napój, butelkowany w formie pistoletu. Wykonana na zamówienie szklana butelka o pojemności 0,75 litra, uformowana na kształt starego pistoletu.
Dla autentyczności spust jest nawet odlany z boku naczynia. Oryginalny kształt butelki nie jest główną zaletą mocnego napoju. Jakość wódki, jej łagodny smak są pozytywnie oceniane przez turystów odwiedzających stolicę Tatarów. Wiele osób uważa wódkę w „pistolecie” za obowiązkową pamiątkę spożywczą kupowaną tutaj w prezencie.
Etykieta, ozdobiona widokami starożytnego Kremla Kazańskiego, zawiera szczegółowy opis napoju: skład, recepturę, metodę filtracji, datę butelkowania. Wskazane są wszystkie szczegóły przedsiębiorstwa, data ważności, zalecenia dotyczące użytkowania.
Zastawa stołowa
W Kazaniu z pewnością nie będzie problemu z wyborem potraw. Prezentowana jest tutaj w najszerszym asortymencie w wielu sklepach firmowych. Sieciowe sklepy Aura BOHEMIA, Fissman, salon stołowy Status, sklep Rue royale to bynajmniej nie pełna lista placówek handlowych sprzedających wszelkiego rodzaju zastawy stołowe i pamiątki.
W ogromnych ilościach prezentowane są wspaniałe wyroby porcelanowe: zestawy stołowe i herbaciane, ozdobne wazony. Różnorodne przybory kuchenne cieszą oko pięknym wzornictwem i wysokiej jakości materiałami. Na półkach można zobaczyć wiele oryginalnych pamiątek o znaczeniu praktycznym.
Na przykład elektroniczna waga z miarką z elektronicznym wyświetlaczem będzie doskonałym prezentem dla młodej mamy i dla wszystkich kobiet.
Zestaw 4 stosów wykonanych w formie czaszki odpowiedni dla mężczyzny. Teraz, bardziej niż kiedykolwiek, modne stało się przynoszenie w prezencie ozdobnych talerzy i kubków. Sklepy Kazań mają bogaty asortyment podobnych produktów z pięknymi obrazami, widokami na główne zabytki miasta. To są prawdziwe dzieła sztuki.
drewniane łyżki
Świetnym prezentem są drewniane łyżki, które cieszą się coraz większą popularnością w domu. Są piękne, praktyczne, nie utleniają się jak stal nierdzewna, nie zawierają chromu i niklu. Zwyczajowo miesza się kwaśne potrawy drewnianą, a nie metalową łyżką. A jeśli łyżki są zrobione na przykład z jałowca, ładnie pachną.
Dlatego nie zaszkodzi mieć w kuchni kilka drewnianych łyżek. Sklepy w Kazaniu oferują oszałamiający wybór tych produktów o starożytnej historii. Wszakże w starożytności używał ich cały świat, a w rosyjskich wsiach służyły bardzo długo. Ale łyżki to nie tylko sztućce. A dziś można je zobaczyć jako instrument muzyczny w orkiestrze lub jako łopatę do butów.
Istnieje szeroka gama materiałów drewnianych używanych do produkcji łyżek sprzedawanych w Kazaniu. Herbata, stół, deser, łyżki do sałatek wykonane z bambusa, jałowca, brzozy, lipy, cedru, wiśni zdobią witryny sklepowe i lady uroczymi kolorami i wzorami.
6-częściowy zestaw obiadowy Khokhloma, prawdziwe dzieło sztuki, będzie wspaniałym prezentem dla każdej rodziny. A łyżeczki „Raznotsvetye” zadowolą dzieci swoim jasnym pięknem.
Kazań
Jeśli nazwa tatarskiej stolicy, według historii, wzięła się od rzeki Kazanki, to nazwa potrawy jest bardzo popularna wśród jej mieszkańców – kociołek pochodzi od tureckiego słowa „kaz”. „Kaz” jest tłumaczone jako „scrape, scrape”. Dodany do niego przyrostek „an” nadał nazwę naczyniu z zaokrąglonym „wydrapanym” dnem. Koczownicze plemiona tureckie gotowały jedzenie na ogniu, wieszając kociołek na trójnogu. Płomień od razu pokrył cały kulisty pojemnik, szybko go podgrzał, a jedzenie nie gotowało się długo.
Choć te czasy już dawno odeszły w niepamięć, kocioł nie stracił na aktualności na co dzień. Niezastąpiony na wsi, na piknikach, wędrówkach i wędkarstwie. Dania w nim ugotowane są dużo smaczniejsze, apetyczniejsze, zdrowsze. Dopiero w kociołku pilaw okazuje się kruchy, kawałki mięsa są bardziej miękkie i delikatne.
Kotły żeliwne, aluminiowe, ze stali nierdzewnej można wybrać w każdym sklepie z artykułami spożywczymi w mieście. Najróżniejsza objętość i konstrukcja, od 1 litra do 25 litrów, na każdy gust i budżet.
Piala
Picie herbaty w rodzinach tatarskich to szczególny rytuał, który traktowany jest z szacunkiem. Herbata czarna lub ziołowa jest zawsze obecna na stołach Tatarów, piją ją powoli, wdychając aromat i ciesząc się smakiem napoju. Zgodnie z tradycją ludów tureckich do herbaty dodaje się mleko i podaje z nim słodki deser.
Naczynia do herbaty w stylu narodowym – miska, która jest kolejnym znakiem rozpoznawczym Kazania. Bez tego naczynia w kształcie szerokiego stożka nie można sobie wyobrazić ceremonii parzenia herbaty na Wschodzie. Miska stała się główną pamiątką po Kazaniu. Sklepy z naczyniami i pamiątkami mają ogromny wybór misek porcelanowych i ceramicznych o różnych rozmiarach i wzorach.
Nie sposób nie podziwiać zestawu do herbaty składającego się z 6 miseczek, czajniczka i naczynia – motywy orientalnych opowieści odbijają się w niesamowitych wzorach. Bardzo piękne są misy „Skandynawia”, „Ryba w stawie”, „Tęcza”, „Klasyczny” itp. Naczynia porcelanowe urzekają szlachetną porcelaną i delikatnością wzorów.
Szczególnie dobre miski to „Lilia” z innym kolorem kwiatu, „Kazań” z wizerunkiem architektonicznych symboli Kazania. Każdy z nich to doskonały niezapomniany prezent.
produkty religijne
Podobnie jak wiele wieków temu muzułmańskie zwyczaje religijne są w Kazaniu święte. Przykładem jest ścisłe przestrzeganie Ramadanu – muzułmańskiego postu przez wielu mieszkańców Kazania oraz obchody dnia przerwania postu Uraza-Bayram. Modlitwa jest nadal uważana za ważną dla wielu obywateli. Rytuały te znajdują odzwierciedlenie w pamiątkach o tematyce religijnej.
Głównym miejscem aktywnego handlu takimi produktami są sklepy z pamiątkami znajdujące się w pobliżu słynnego kazańskiego meczetu Kul Sharif. Pielgrzymi i po prostu turyści przyjeżdżają tu, aby zabrać ze sobą jakiś symbol religijny.
Wielu wybiera główną księgę muzułmanów – Koran w pięknie wykonanym projekcie. Można kupić misternie tkane dywaniki modlitewne i inne kultowe przedmioty.
Тюбетейка
Zapewne trudno wyobrazić sobie prawdziwego muzułmanina w kapeluszu czy modnej czapce. Częściej widuje się na głowie okrągłe nakrycie głowy – jarmułkę. Wszyscy mężczyźni, którzy przychodzą do meczetu, muszą nosić okrągły kapelusz w kolorze czarnym lub zielonym. Jest to obowiązkowy atrybut narodowy dla każdego wierzącego muzułmanina.
Maxim Gorky wolał jarmułkę jako wygodny rodzaj nakrycia głowy, nie będąc wierzącym. Czy warto kupić taką pamiątkę dla prawosławnych? Jeśli masz muzułmańskich przyjaciół, jarmułka haftowana złotem na aksamicie będzie dla nich nieodzownym prezentem. Ale nawet tak skromny kapelusz wykonany z niedrogiego materiału przypadnie Ci do gustu i będzie noszony z wdzięcznością.
tradycyjna szata
W przedrewolucyjnej Rosji odzież była wyrazistym identyfikatorem określonej narodowości. Przez to, co było noszone na osobie, można było określić jego narodowość, status społeczny, gust estetyczny.
Dziś w Tatarstanie, choć na co dzień nie noszą narodowych strojów, nie zapomnieli o tym. Przykładem jest tradycyjny szlafrok, którego próbki są już sprzedawane w kazańskich sklepach jako pamiątki.
Kobiety i mężczyźni nosili na wierzchu pięknie haftowane koszulki bez rękawów, a na wierzchu szlafroki z bawełny lub jedwabiu. Dla kobiet były obcisłe w talii (chapan), dla mężczyzn były obszerne i szerokie, z kołnierzem szalowym (dzhilyan).
Djilyan uszyto z tkaniny gładkiej lub w paski. Zwyczajowo chodziło się do meczetu i innych znajdujących się w nim instytucji publicznych. Do tej pory starsi Tatarzy w niektórych wioskach noszą tę odzież na okres przejściowy.
Buty narodowe tatarskie
Buty tatarskie, podobnie jak ubrania, mają swoje własne cechy narodowe. W dawnych czasach wykonywano go z łyka, filcowanej wełny i skóry. Preferowane były skórzane buty z twardą i miękką podeszwą. Ichigi – kozaki wykonane z miękkiej skóry – yuft, maroko.
Są to bardzo wygodne, wygodne buty do długich spacerów lub jazdy konnej. Wychodząc na ulicę zakładają skórzane buty z twardą podeszwą. Kobiece ichigi ozdobiono misternymi ornamentami wykonanymi z wielobarwnych kawałków skóry.
Teraz eleganckie jasne buty o autentycznym wyglądzie są nadal produkowane i sprzedawane w sklepach z pamiątkami w mieście. Wiosenno-letnia kopia buta prezentowana jest w 2 wariantach – buty bez pleców (buty) oraz z plecami (baletki).
Buty były haftowane złotą i srebrną nicią, koralikami i perłami. Na wsiach nadal można spotkać kobiety w takich malowanych butach lub ichigach. Każdy nadal może kupić parę kolorowych butów w sklepie obuwniczym lub z pamiątkami.
Szamail
Symbol religii muzułmańskiej – obraz wykonany tuszem, olejem, dżetów na szkle lub płótnie, nazywany jest “szamailem”. To ważna część kultury muzułmańskiej, odzwierciedlenie ich świadomości religijnej i upodobań estetycznych.
W języku arabskim „szamail” oznacza „godność, jakość”, a po persku „święty obraz”. W rzeczywistości jest to panel przedstawiający meczety, cytaty z Koranu, z wierszy, aforyzmów. Prawie w każdym domu tatarskim można zobaczyć przynajmniej jednego szamaila na ścianie.
Obecnie nadal są wykonywane ręcznie i metodą druku. Sklepy z pamiątkami sprzedają różne kopie obrazów religijnych o różnej tematyce, w pięknych ramach.
Mekka, Medyna, Konstantynopol, meczety kazańskie, drzewo życia, sandały proroka Mahometa, święte wypowiedzi są przedstawione na szamilach. Stały się nie tylko symbolem religijności, ale także prawdziwym dziełem sztuki, dobrym prezentem dla przyjaciół i rodziny.
Kot kazański
Wśród narodowych pamiątek tatarskich kot kazański bije wszelkie rekordy popularności wśród gości stolicy. Legendarne zwierzę jest przedstawiane na starożytnych popularnych rycinach od XII wieku w różnych wersjach. Szczególnie znany był popularny druk z komiksową fabułą „Jak myszy pochowały kota”. Kot kazański to specjalna rasa dużych kotów o szerokiej twarzy, dużych oczach i puszystych wąsach.
Koty kazańskie, odznaczające się niezwykłą inteligencją i zaradnością, były doskonałymi myszkami. Istnieje legenda o uratowaniu tatarskiego chana przez jego kota, który wyczuł wrogów i obudził właściciela głośnym miauczeniem. Za panowania Elżbiety w Petersburgu z Kazania sprowadzono koty do walki z inwazją myszy. Odpowiednio poradzili sobie z przypisaną im funkcją, pozbywając się mysich pałaców.
Za czasów Katarzyny II, która nie przepadała za kotami, do Ermitażu sprowadzono 30 wyjątkowych kazańskich myszy, chroniących bezcenne obrazy. W 2009 roku w stolicy Tatarstanu stanął pomnik zasłużonego kota. Rzeźba, wykonana z przyciemnianego aluminium przez mistrza I. Bashmakowa, przedstawia publiczności dobrze odżywionego, zadowolonego kota, imponująco wylegującego się na łóżku. Na dole okrągły dywanik z wygrawerowanymi słowami pochwały dla słynnego zwierzęcia.
Zilant
Do słowiańskiego węża Gorynycha podobny jest mitologiczny stwór wywodzący się z legend i baśni tatarskich – Zilant. Ale w przeciwieństwie do niego, zilant stał się znakiem heraldycznym wśród Tatarów. Jego wizerunek pojawił się na godle Kazania (1672), w 1781 r. – na godle prowincji kazańskiej. Dziś Zilant jest symbolem klubu piłkarskiego Rubin, Uniwersytetu Kazańskiego, jest przedstawiony na emblematach niektórych miast republiki.
Wizerunek postaci mitologicznej prezentowany jest na ozdobnych kratach, fasadach budynków w Kazaniu, zainstalowanych na iglicy wieży kazańskiego dworca kolejowego w Moskwie. Nawet festiwal gier fabularnych nazywa się Zilantcon.
Uskrzydlonemu wężowi postawiono pomnik w formie kutej metalowej rzeźby, dość elegancki i piękny. Korona na głowie, podobnie jak poszczególne łuski, jest złocona. W sklepach można kupić różne towary i pamiątki z wizerunkiem Zilanta.
Figurki z bajek Tukay
Na cześć wielkiego tatarskiego poety i pisarza w Kazaniu nazwano plac i stację metra, a we wsi Sharanbash-Knyaz nazwano ulicę jego imieniem. Pomniki jego wzniesiono w mieście Uralsk i Petersburgu. Biografia Gabdulli Tukay stała się podstawą opery R. Akhiyarovej „Miłość poety”. Jego imię zostało nagrodzone Nagrodą Państwową, którą otrzymują artyści Tatarstanu.
Poeta, na podstawie tatarskich podań ludowych, stworzył wyraziste dzieła literackie, które zyskały dużą popularność wśród ludu. Nic dziwnego, że bohaterowie baśni utalentowanego gawędziarza znajdują odzwierciedlenie w różnych kazańskich pamiątkach. Postacie z bajek są nadrukowane na torebkach, koszulkach, czapkach panama i wielu figurkach.
Najbardziej kolorowa figurka Shurale – ducha lasu z wiersza Tukay'a. Wykonany jest z materiału stylizowanego na brąz i przedstawia leśnego potwora wspartego na kłodzie. Figurki dzhigit i Su-anasa (bohaterowie tego samego wiersza), miłośnicy Takhir i Zukhra są dobrze wykonane.Wykonane są figurki postaci zwierzęcych: Koza, Owca, szczeniak Akbay, kotek itp. Wszystkie są sprzedawane w sklepach z pamiątkami i sklepy.
Szale i chusty puchowe
W Tatarstanie aktywnie rozwija się starożytne rzemiosło ludowe: tkanie koronek, hafty złote, tkanie dywanów, mozaiki skórzane, rzeźbienie w drewnie itp. Przez długi czas miejscowe rzemieślniczki robiły na drutach puchowe szale i szaliki. Prawie każda rodzina wiejska hodowała kozy puszyste rasy Orenburg.
Z cienkiej miękkiej włóczki puchowej utkano z niej cudowne ażurowe szale i szale pajęczynowe. Jakość gotowych rzeczy sprawdzał pierścionek: jeśli złożony szalik był nawleczony na pierścionek, to był wysoko ceniony. A dziś oko cieszy bogaty wybór eleganckich produktów na głowę, które ozdobią i ocieplą każdą kobietę.
Nawet takie sławy jak Caballe, Girardot, Deneuve uważały chusty z pajęczyny za najbardziej eleganckie nakrycie głowy. Białe, szare, niebieskie szale i szale z misternej koronki, misterne wzory, wykonane ręcznie, znajdują swoich fanów. Niektóre produkty puchowe kosztują ponad 10 tysięcy rubli. Choć obiektywnie praca wirtuozów dziewiarskich jest naprawdę bezcenna.
Fabryka kosmetyków „Mustela”
Kiedy Alexander Devyatayev, profesor nadzwyczajny Wydziału Patofizjologii Kazańskiego Instytutu Medycznego, stworzył firmę farmaceutyczną, nie wyobrażał sobie, jak bardzo będzie zapotrzebowanie na produkty kosmetyczne marki Mustela. Ponad 5 lat zajęło stworzenie znanych obecnie kosmetyków z olejem z norek.
Wyjątkowe kremy i maści są produkowane pod taką samą ścisłą kontrolą jak farmaceutyki. Początkowo ich działanie testowano na zwierzętach, w szczególności na białych myszach. Przed masową produkcją produkty Mustela były testowane przez dermatologów, alergologów, stomatologów, pediatrów i onkologów i uzyskały aprobatę specjalistów.
Jeszcze 20 lat temu w produkcji kremów stosowano nanocząsteczki-przewodniki, które przyczyniają się do szybkiego wchłaniania emulsji pod skórę. Kosmetyki naturalne Mustela, nagrodzone międzynarodowymi złotymi medalami, pomagają przedłużyć piękno i młodość skóry, łagodzą alergiczny świąd, leczą stany zapalne skóry. Mleczko kosmetyczne, kremy do skóry wokół oczu, na stawy, na nogi i dłonie można kupić w salonach kosmetycznych i sklepach w mieście.
Co zabrać dziecku
Dzieci w każdym wieku, zwłaszcza niemowlaki, zawsze czekają na prezenty od nich po przybyciu krewnych lub rodziców. W Kazaniu jest coś do kupienia dla przedszkolaków i uczniów. W asortymencie zabawek w Kazaniu jest wiele kotów przedstawianych na różne sposoby.
Szeroko prezentowane są figurki porcelanowe i ceramiczne, figurki miękkie, magnesy, kubki z motywem kota. Możesz wybrać miękką zabawkę wykonaną z owczej wełny, przyjazną dla środowiska i hipoalergiczną.
Miłą niespodzianką będzie również koszulka dziecięca z symbolami tatarskiej stolicy, klubu Ak-Bars czy z wizerunkiem postaci z bajek Tukaya. Nie sposób nie przypomnieć sobie tatarskich słodyczy: chak-chak, tyklysh keleve, kosh-tele bez wątpienia ucieszy dziecko.
Chłopakowi zapewne spodoba się piękna dziecięca jarmułka-pamiątka. Dziewczynę zadowolą narodowe buty tatarskie lub ichigi, czyli kamizelka haftowana złotem.
Gdzie kupić pamiątki
W ostatnich latach stolica Tatarstanu stała się bardzo popularnym miastem turystycznym, do którego jeżdżą nie tylko Rosjanie, ale i obcokrajowcy. Dlatego prężnie rozwija się tu sieć sklepów z pamiątkami, butików i sklepów. Sprzedaje piękne pamiątki o narodowym smaku na dowolny cel.
Wyspecjalizowany przytulny sklep „Chak-Chak STORE” oferuje różnorodne krajowe słodycze. W sklepie muzealnym Arysh Mae możesz nie tylko dokonać zakupu, ale także wziąć udział w kursie mistrzowskim, wziąć udział w degustacji itp.
W zakładzie handlowym „Ekskluzywne” oczy biegną od jasnych miękkich zabawek, narodowych tatarskich ubrań i ręcznie robionych butów. Wszystkie zakłady handlu pamiątkami miasta są wskazane na interaktywnej mapie.