Grecja to starożytny kraj, który doświadczył wzlotów i upadków, setek władców, narodów, a nawet cywilizacji. Jej serce, jej stolica Ateny, latem zanurza się w zieleni pod palącym południowym słońcem. Ulice i place tego miasta to wieloaspektowa, czasem złożona historia państwa. W marmurowych zespołach Akropolu i Agory czas zatrzymał się. W chrześcijańskich katedrach słychać echa średniowiecza. Radość i gościnność żyją w sercach Ateńczyków. Poznaj lepiej kulturę tego kraju z pomocą miejscowych, niesamowitej kuchni i atrakcji znanych na całym świecie Aten.

Akropol w Atenach

Ten kraj doświadczył wielu wojen, zwycięstw i porażek. Akropol w Atenach jest pomnikiem tamtych wydarzeń, ponieważ jego nazwa jest tłumaczona z greckiego jako „twierdza”, a same budynki wznoszą się na skalistym wzgórzu.

Świątynie i kapliczki zbudowane w IV wieku pne służyły jako schronienie na wypadek wojny. Teraz cały kompleks znajduje się na liście dziedzictwa UNESCO i codziennie spotyka setki turystów. To niesamowite miejsce warto odwiedzić nawet dla tych, dla których „ruiny” są nudne i nieciekawe. Majestatyczne kolumny z białego kamienia na tle błękitnego południowego nieba zachwycają elegancją formy i monumentalnością.

Mistrzowie starożytnej Grecji tworzyli swoje arcydzieła architektury przez kilka stuleci. Cały kompleks architektoniczny uważany jest za jedną z największych twierdz, jakie kiedykolwiek zbudowano w kraju. Obejmuje świątynie Partenonu i Nike Apteros, kryte bramy Propyleje i inne budowle. Zabytek historyczny jest obecnie w trakcie rekonstrukcji.

Zwiedzających może również zaskoczyć fakt, że rzeźby nie są oryginałami, a jedynie ich wiernymi kopiami. Prawdziwe rzeźby są przechowywane pod okiem naukowców w różnych muzeach na całym świecie i są chronione przez naukowców przed niszczącym działaniem środowiska.

Starożytne miasto położone jest w pobliżu współczesnej cywilizacji. Można się do niego dostać różnymi środkami komunikacji miejskiej, najłatwiej jest wsiąść do metra, wysiadając na stacji o tej samej nazwie. Tutaj hałaśliwa nowoczesność zostaje nagle zastąpiona wielkością starożytności. Akropol w Atenach lepiej odwiedzić na początku dnia, gdyż na płaskowyżu praktycznie nie ma gdzie się schować przed palącym słońcem. A większość turystów zwykle przyjeżdża tu bliżej obiadu. Wejście na terytorium odbywa się codziennie od 8:00 do 18:00. W zależności od świąt i pory roku czas ten może się różnić.

Bilet na osobę kosztuje nie więcej niż 20 euro. Cena zawiera kilka innych atrakcji. Okres ważności wynosi 4 dni. Młodzież poniżej 18 roku życia wchodzi za darmo. Można się tu również dostać w ramach wycieczki, ale rosyjskojęzyczni przewodnicy często bezzasadnie zawyżają ceny. Audioprzewodnik lub przewodnik przyda się tym, którzy chcą nie tylko zobaczyć zabytki starożytności.

Zaopatrz się w wodę: jej cena znacznie wzrasta w miarę zbliżania się do zabytku architektury. Pamiątki i inne drobiazgi można kupić u podnóża wzgórza: są tam znacznie tańsze. Znudzeni wśród ruin turyści mogą zajrzeć na Rynek Centralny w Atenach. Znajduje się w pobliżu i przyjemnie kontrastuje ze swoją żywotnością.

Partenon

Centralne miejsce w zespole architektonicznym wzgórza Akropolu zajmuje świątynia bogini Ateny Partenos. Budynek ten jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i odwiedzanych przez turystów na świecie. Rzeczywiście, kto nie widział przynajmniej raz w życiu zdjęcia tych idealnie prostych kolumn? I dla wielu nie jest tajemnicą, że wcale nie są proste.

Partenon stał się ukoronowaniem ówczesnych architektów, rzeźbiarzy i artystów. Miejsce pod budowę świątyni zostało wybrane w taki sposób, jakby budowla była kontynuacją naturalnego wzniesienia, a zbliżając się do niego stopniowo „rośnie”.

Ze względu na położenie kolumn pod pewnym kątem, patrząc na nie od strony głównego wejścia, widzi świątynię w objętości, czyli 3 ściany jednocześnie. Krzywizna większości linii tworzy złudzenie optyczne, dzięki czemu wszystkie wyglądają idealnie równo. Powtarzające się elementy w architekturze sanktuarium nadają mu szczególnej harmonii i wdzięku.

Zbudowano arcydzieło architektury z białego marmuru. Z biegiem czasu, pod wpływem światła słonecznego, południowa strona kompleksu świątynnego nabrała złotego odcienia, a strona północna stała się fioletowa. Zatrzymaj się i przyjrzyj się z bliska Partenonowi. Pamiętaj, że nie możesz go dotknąć rękami, ale możesz bezpiecznie robić zdjęcia. Przyjrzyj się rzeźbom kolumnady. Powstały pod kierunkiem Fidiasza, a wiele detali tej dekoracji znajduje się obecnie w różnych muzeach świata.

Teatr Dionizosa

Na południowym wschodzie Akropolu w Atenach znajduje się kolejny pomnik umiejętności architektonicznych i miłości do sztuki starożytnych Greków. Odwiedź to miejsce, aby krzyczeć i śpiewać dla eksperymentu. Niesamowita akustyka amfiteatru pozwala nawet najdalszemu widzowi doskonale usłyszeć mówcę na scenie. W starożytności wystawiano w tym miejscu przedstawienia, rodziła się i gloryfikowała sztuka teatralna w naszym rozumieniu klasyczna.

Początkowo budynek był drewniany, ale z czasem został przebudowany, wykonany z marmuru. Teatr nigdy nie miał dachu, więc wszystkie uroczystości odbywały się pod gołym niebem. Widownia była w stanie pomieścić około połowy mieszkańców starożytnych Aten, czyli 17 tysięcy osób.

Rząd znajdujący się najbliżej sceny przeznaczony był dla gości honorowych i liczył 67 miejsc. Do ich produkcji wykorzystano drogi i niezwykle rzadki rodzaj marmuru. Na zachowanych miejscach pierwszego rzędu można zobaczyć wygrawerowane nazwiska. Za panowania cesarzy rzymskich teatr został przebudowany na potrzeby walk gladiatorów, wyposażając pierwsze rzędy w zderzaki i żelazne pręty. Pojawił się tu także fryz przedstawiający satyrów. Służył ludziom przez około 5 wieków, budynek został opuszczony. Nie tak dawno został odrestaurowany wraz z innymi obiektami Akropolu.

Biblioteka Hadriana

W zrujnowanych kolumnach na terenie ateńskiego Akropolu prawie nie domyśla się teraz biblioteki. W czasach starożytnych ten pomnik został zbudowany na chwałę ludzkiej mądrości. Znajdowało się tam składnica licznych rękopisów, sale wykładowe i czytelnie, a na dziedzińcu ogród z fontannami. Wewnątrz przestronnego budynku, ozdobionego złotymi i marmurowymi posągami, można było ukryć się przed upałem i zgiełkiem świata.

Przez niecały wiek budynek służył jako biblioteka. Przez dwa i pół wieku był kilkakrotnie przebudowywany i zmieniał przeznaczenie. Doszła do nas tylko zachodnia ściana, która pierwotnie była wykonana z marmuru. W 2004 roku został odrestaurowany i udostępniony do zwiedzania przez turystów. Jak wszystkie greckie ruiny, na uwagę zasługuje biblioteka Andriany, prezentująca jedynie fragment monumentalnej budowli. Możemy się tylko domyślać, jak wspaniałe i imponujące było to dzieło architektoniczne, jeśli nawet niewielka jego część budzi podziw wielu.

Odeon Heroda Attyka

W Atenach na Akropolu znajdują się 2 teatry. A jeśli teatr Dionizosa fascynuje rozmachem, to odeon Heroda Attyka przyciąga publiczność romantyczną historią i różnymi przedstawieniami odbywającymi się dziś na świeżym powietrzu. Wolnostojący budynek znajduje się na południu Akropolu. Został zbudowany znacznie później niż inne w tym zespole architektonicznym: w II wieku naszej ery. Pomysł wzniesienia odeonu i funduszy należał do filozofa i mówcy Heroda Attyka, który poświęcił to dzieło swojej młodej i pięknej żonie, która zmarła.

Zabytek architektoniczny jest dobrze zachowany. Utracono jedynie dach i marmurowe posągi w niszach ściany za sceną. W połowie XX wieku odrestaurowano amfiteatr widowni i scenę, aby ponownie zgromadzić miłośników muzyki i sztuki teatralnej. Od pół wieku gościł Balet Bolszoj, tenor operowy Andrea Bocelli, Elton John i wiele innych osobistości. Jednocześnie może tu przebywać do 5000 osób.

Wejście do odeonu Heroda Attyka jest ograniczone. Możesz wejść do środka podczas występów i festiwali, które odbywają się corocznie od czerwca do września. Bilety należy odebrać z wyprzedzeniem. Do teatru najłatwiej dostać się autobusem linii 230. Przystanek znajduje się naprzeciwko głównego wejścia. Wspaniałą architekturę rzymsko-grecką można podziwiać ze szczytu wzgórza, zbliżając się do Partenonu.

starożytna agora

Agora w Atenach to centralny plac starego miasta. To tutaj w starożytności miały miejsce najważniejsze wydarzenia społeczne i polityczne stolicy Grecji. Pod względem znaczenia miejsce to ustępowało tylko Akropolu. Na obszarze 5 hektarów u podnóża wzgórza Akropolu znajdowało się centrum administracyjne, świątynie, teatr, biblioteka, platformy do różnych dyskusji, spotkań i rozpraw. Najbardziej żywy był oczywiście rynek. Przywożono tu wszelkiego rodzaju towary z różnych krajów: od rzeczy niezbędnych w życiu codziennym po dziwaczne drogie bibeloty.

Dziś agora w Atenach kojarzy się przede wszystkim z dzielnicą handlową Monastiraki. Targi odbywają się na jego ulicach w każdą niedzielę. Ta mieszanka średniowiecza, greckiego folkloru i nowoczesności przyciąga podróżników możliwością zanurzenia się w kulturze kraju, w jego codziennym życiu. W pobliżu znajdują się kawiarnie i bary. Zapraszam do każdego z nich. Grecy są gościnni, więc ich porcje są obfite, a zwiedzającym często dają komplement w postaci kieliszka wina lub deseru. Można tu dojechać metrem, lądując na stacjach Fision lub Tezeion.

Zachowane zabytki greckiej architektury, niegdyś część kompleksu agory, można zwiedzać z abonamentem na Akropol za mniej niż 20 euro. Karnet jest ważny przez 4 dni, podczas których można obejść niemal wszystkie zabytki architektury Aten. Na terenie agory zobaczysz kilka świątyń, odeon Agryppy, mennicę i zrekonstruowaną pozycję Attalosa. Ta ostatnia sama w sobie jest zabytkiem architektury antycznej. Również w tej galerii znajduje się Muzeum Agory.

Świątynia Hefajstosa

Ruiny Akropolu są przygnębiające, potwierdzając ideę, że czas nie oszczędzi nawet kamienia. Świątynia Hefajstosa, zbudowana jako część agory, jest prawdopodobnie najlepiej zachowanym ze wszystkich starożytnych zabytków Aten. Główne elementy budowli są nienaruszone, jedynie w niektórych miejscach uszkodzeniu uległ dach i wnętrze świątyni.

Ta starożytna budowla jest porównywalna w swej wielkości do Partenonu i jest poświęcona patronowi ognia i kowalstwa, Hefajstosowi. Obie świątynie zostały zbudowane w tym samym okresie, a ich architektura jest w stylu doryckim. Jednak świątynia Hefajstosa była pierwszym dziełem architektów w Atenach, zbudowaną z marmuru. W XII wieku sanktuarium trafiło do kościoła chrześcijańskiego, co uratowało go przed zniszczeniem. Nazywany był kościołem św. Jerzego do 1834 roku, kiedy był narodowym zabytkiem architektury Grecji.

Pomnik znajduje się w centrum Aten. Można się tu dostać transportem podziemnym i naziemnym. Musisz wysiąść z metra na St. Thisiou” lub skorzystaj z linii autobusowej nr 227. Wizyta w zabytku narodowym jest wliczona w cenę zwiedzania Akropolu. Od listopada do marca w każdą niedzielę świątynia jest otwarta dla wszystkich całkowicie bezpłatnie. Choć w tym dniu przyjemniej patrzeć na targi agory: ludzi jest dużo, ale jest więcej miejsca.

Wieża Wiatrów

Na otwartej i dobrze wentylowanej agorze znajduje się Wieża Wiatrów. Wysoki na 12 metrów budynek z białego marmuru ma kształt ośmiokąta foremnego, który odpowiada 8 boskim wiatrom. Inna nazwa tego zabytku architektonicznego to „Wieża Zegarowa Andronicusa z Kirr” lub „Zegar Kirrista”. Andronicus z Kirr był astrologiem. Zgodnie z planem budynek miał wznosić się nad miastem tak, aby wiatrowskaz wskazujący kierunek wiatru oraz zegar słoneczny na dachu były widoczne z każdej jego części. Oprócz wyznaczania czasu przez słońce Grecy używali całkowicie dokładnego chronometru hydraulicznego znajdującego się wewnątrz budynku. Wieża miała ogromne znaczenie dla mieszczan, ponieważ była meteorologicznym i astrologicznym centrum Aten.

Obecnie trwają przygotowania do odbudowy wieży. W porównaniu z innymi zabytkami architektury w Atenach jest dobrze zachowany, ale jego zewnętrzna podszewka i wewnętrzne sklepienia są stale niszczone. Centralne położenie budynku na starym mieście sprawia, że jest on łatwo dostępny dla turystów. Do dzielnicy Plaka, gdzie znajduje się Wieża Wiatrów, można dojechać dowolnym transportem publicznym do stacji Monastiraki. Zabytek można zwiedzać codziennie, z wyjątkiem świąt, od godziny 8 rano. W sezonie turystycznym jest zamykany o 19:00, przez resztę roku o 15:00. Opłata za wstęp jest wliczona w karnet na Akropol. Inspekcja wieży z

Agora będzie kosztować tylko 3 euro.

Eleuzyjskie ruiny

Hałas generowany przez setki turystów na Akropolu czy Agorze może odwrócić uwagę od studiowania kultury antycznej. Na przedmieściach Aten znajdują się dogodnie ruiny świętego miasta Eleusis. W starożytności stolica Grecji była połączona z nią drogą, wzdłuż której co roku ciągnęła się procesja pielgrzymów poświęconych bogini Demeter i Persefona. Cała tajemnica zakończyła się w głównej świątyni Demeter sekretnymi obrzędami, o których ich uczestnicy nie mieli prawa rozwijać. Ale każdy, kto mówił po grecku, mógł w nich uczestniczyć. Nawet niewolnikom pozwolono odprawiać święte obrzędy.

Archeolodzy twierdzą, że pierwsze budowle sakralne powstały już w XV wieku p.n.e. W tym starym mieście nie zachowały się żadne szczególnie znaczące monumentalne budowle. Miłośnicy starożytności przyjeżdżają tu, aby zjednoczyć się z starożytnością, ponieważ eleuzyjskie ruiny można nie tylko oglądać i fotografować, ale także dotykać.

W Eleusis, na wybrzeżu zatoki, znajduje się muzeum archeologiczne. Jej eksponaty to wyroby ceramiczne, dzieła architektoniczne i rzeźbiarskie. Wszystkie one odzwierciedlają wydarzenia z misteriów eleuzyjskich. Muzeum przyjmuje zwiedzających codziennie, z wyjątkiem poniedziałków i świąt, od 8.30 do 15.00. Bilet wstępu kosztuje 3 euro. Autobus Megara kursuje do eleuzyjskich ruin. Punktem wyjścia jego trasy jest stacja metra „Thissio”. W pobliżu miasta znajduje się również stacja kolejowa.

Świątynia Zeusa Olimpijskiego

Wielu cesarzy marzyło o stworzeniu czegoś, co utrwaliłoby ich imię. Pisisrat położył więc podwaliny pod budowę świątyni Zeusa, która według jego pomysłów miała stać się największą świątynią spośród istniejących. Grecy narzekali, widząc w pomniku jedynie przejaw kaprysów rządzącego tyrana. Z tego i innych powodów budynek wznoszono przez 6 wieków, a stanęły tylko 3. Do nas dotarło 16 kolumn, z których 14 tworzy narożnik świątyni niegdyś majestatycznej Świątyni Zeusa Olimpijskiego. Budynek był imponujących rozmiarów.

Wysokość – 17 m, długość 96 m, szerokość 40 m. Historycy twierdzą, że główny posąg Zeusa został wykonany przez rzemieślników ze złota i kości słoniowej, podobnie jak posąg Ateny w Partenonie. Oba oryginały tych tworów giną na zawsze.Pomnik starożytności znajduje się w pobliżu Akropolu i stacji metra o tej samej nazwie. Można tu również dojechać transportem lądowym. Czas zwiedzania ruin nie różni się od wielu innych w mieście: codziennie od 8 do 19 latem i do 17 zimą.

Muzeum Archeologiczne

W szczególnie upalną lub odwrotnie deszczową pogodę zapoznanie się z zabytkami starożytnej greckiej architektury może przynieść tylko dyskomfort. W takim przypadku całkowite zanurzenie się w kulturze starożytności jest możliwe w Narodowym Muzeum Archeologicznym. Można go słusznie nazwać głównym repozytorium kultury greckiej. Ekspozycje muzeum archeologicznego w Atenach obejmują ponad 20 tysięcy eksponatów ze wszystkich epok stanu. Zawiera niemal najbogatsze kolekcje rzeźby i ceramiki na świecie.

Budynek muzeum jest tak duży, że w jego galeriach można się zgubić. Aby uzyskać nawet nieszczegółowy widok na wszystkie sale, potrzebujesz całego dnia. Ale to nie ma znaczenia, bo bilet jest ważny przez cały dzień. Dozwolone jest wyjście i ponowne wejście. Jest szansa na przekazanie paragonu innemu zwiedzającemu, choć koszt jest już niski: 7 euro za osobę. Wejście dla osób poniżej 18 roku życia jest całkowicie bezpłatne. Muzeum jest zamknięte w poniedziałki i święta. W niedzielę dzień roboczy jest krótki i kończy się o godzinie 15:00. W pozostałe dni goście są oczekiwani w godzinach od 8:00 do 20:00.

Klasztor Daphne

W Grecji, oprócz zabytków kultury antycznej, zachowało się również wiele dzieł architektonicznych z innych epok. Tak więc klasztor Daphni reprezentuje architekturę bizantyjską. Mistyczna lokalizacja odcisnęła swoje piętno na losach budowli. Chrześcijański kompleks powstał w VI wieku naszej ery na drodze z Aten do Eleusis w gaju laurowym na miejscu zniszczonej starożytnej greckiej świątyni Apolla.

Niektóre z pozostałych fragmentów dawnego sanktuarium nie zostały rozebrane, ale porośnięte nowymi murami. W ciągu kilku stuleci klasztor został ukończony i rozbudowany. Najbardziej rozległe i znaczące były dzieła z XI-XII wieku, kiedy główna świątynia została ozdobiona słynnymi bizantyńskimi mozaikami. Jego fragmenty wciąż zdobią sklepienia sanktuarium, a z podniesioną głową widać pod kopułą twarz Chrystusa.

Klasztor Daphne jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W 1999 roku został poważnie uszkodzony przez trzęsienie ziemi, po czym został tymczasowo zamknięty z powodu prac rekonstrukcyjnych. Obecnie świątynia jest otwarta dla zwiedzających dwa razy w tygodniu w okresie letnim w czwartki i piątki w godzinach 9-14. wejście jest bezpłatne. Możesz dostać się do klasztoru na 2 sposoby: albo ze stacji metra Daphne, wezwij taksówkę; lub z centrum miasta, aby wsiąść do autobusów kursujących na trasach nr 880 i nr 860. Niedaleko od świętego miejsca znajduje się szpital psychiatryczny o tej samej nazwie, więc dla Greków „idź do Daphne” oznacza „zaszalej”.

Ona płakała

Miejsce, w którym rozpoczęła się wielowiekowa historia Aten, nazywa się Plaka. Obszar rozciągający się na wschód i północ od Akropolu nosi nazwę kamiennej płyty znalezionej w kościele św. Jerzego Aleksandryjskiego. Dziś centralna część miasta to labirynt krętych uliczek, przytulnych restauracji narodowej kuchni greckiej, piwnice winne, sklepy z pamiątkami i popularny pchli targ. To tutaj skupiają się najsłynniejsze zabytki różnych epok:

Odwiedzając kolorową Plakę, znajdziesz się w stolicy Grecji, tak jak to miało miejsce na przełomie XVIII i XIX wieku. Neoklasycystyczne budynki wypełniające starożytną dzielnicę pojawiły się po okrutnym pożarze w 1884 roku. Fundamentem dla nich były pozostałości budowli z czasów starożytnych.

Agora

W 594 pne. mi. Agora była „pierwszymi skrzypcami” w mieście, będąc jego ośrodkiem religijnym, administracyjnym, politycznym i kulturalnym. Tutaj, w majestatycznej Świątyni Hefajstosa, śpiewano bogów sztuki i rzemiosła, a występy muzyczne odbywały się w Odeonie Agryppy. Przez starożytny plac biegła Droga Panatenajska, którą w czasie uczczenia mądrej wojowniczki Ateny, patronki miasta, odbywały się uroczyste procesje na Akropolu.

Dziś monumentalne niegdyś budynki Agory leżą w ruinie. Najbardziej zachowanymi budynkami są okazała Świątynia Hefajstosa, której doryckie kolumny wciąż podtrzymują sklepiony dach, Kościół Świętych Apostołów, który pojawił się w X wieku i został odrestaurowany w 1956 roku przez Stoję króla Pergamonu Attalosa.

Starożytne relikwie można zwiedzać codziennie (oprócz weekendów i świąt):

Wejście – 8 euro.

Stojący Attala

Starożytni mieszkańcy Hellady nazywali zadaszone kolumnady wznoszone przy świątyniach, targowiskach i stojących domach. Taka galeria została zbudowana jako święty dar dla Aten przez króla Pergamonu Attalosa II, którego panowanie przypadło na lata 159-138 p.n.e. mi. Wspaniały budynek z wapienia i marmuru pentelskiego o długości 115 m i szerokości 20 m, który służył jako miejsce handlu i niespiesznych spacerów, został zniszczony w 267 przez starożytne germańskie plemię Herulów.

Nowoczesny układ, dokładnie odwzorowujący wygląd zniszczonego zabytku, powstał w 1950 r. na kilku fragmentach pierwotnych murów. Dziś w dwupiętrowym budynku mieści się muzeum. Znajdziesz tu detale antycznego wystroju, pozostałości kolumn, rzeźb, amfor, przedmioty z gliny, szkła i brązu, kolekcje monet, biżuterię oraz figurki rodzajowe. Zapoznanie się z kolekcją jest wliczone w cenę zwiedzania Agory (8 €).

Keramejkos

Starożytna nekropolia jest miejscem pochówku szlachty, która pojawiła się w XI wieku p.n.e. e., – znajdowała się na skrzyżowaniu głównych dróg prowadzących z przedmieść. Do tej pory można zobaczyć pozostałości słynnych bram miejskich: Dipylon, który służył jako oficjalne wejście do Aten, oraz Sacred, przez który przechodziły procesje religijne. Spacerując ustronnymi ścieżkami zapoznasz się z wynikami wykopalisk archeologicznych, które rozpoczęły się w 1870 roku i trwają do dziś.

Główne obiekty cmentarza: 2,10-metrowy posąg dłuta rzeźbiarza Dipylona, marmurowa figura byka górującego nad grobem Dionizego oraz ruiny Pompejona, budynek służący do przechowywania relikwii sakralnych. Po zwiedzeniu „miasta umarłych” można zajrzeć do Muzeum Ceramiki. Jej sale wypełnione są zabytkowymi artefaktami: rzeźbami, dekoracjami ceramicznymi i przedmiotami gospodarstwa domowego.

Muzeum Bizantyjskie

Jedna z najbogatszych kolekcji sztuki, obejmująca 25 tys. eksponatów odzwierciedlających sztukę chrześcijańską i bizantyjską III-XX w., znajduje się pod adresem: ul. Leoforos Vasilissis Sofias 22. Założycielem utworzonego w 1884 r. muzeum był prywatny kolekcjoner – teolog Georgios Lampakis. Początkowo jego skarby były wystawiane w Akademii Ateńskiej, a w 1930 roku osiedliły się w nowym budynku.

Wystawa składa się z dwóch części. Odwiedzając pierwszą z nich, będziesz świadkiem rozkwitu sztuki bizantyjskiej w IV-XV wieku. i zapoznaj się z unikalnymi drewnianymi ikonami, marmurowymi stelami, rzeźbami, mozaikami, freskami. Druga ekspozycja to eksponaty z XV-XX w., które oświetlają kościół i życie codzienne chrześcijan: szaty duchownych, biżuterię i artykuły gospodarstwa domowego.

Muzeum czynne jest od 8:00 do 20:00 (wtorek-niedziela). Cena biletu to 8 € (pełny) i 4 € (ulgowy).

Zarezerwuj prywatny transfer z lotniska do hotelu w Atenach za 2 620 RUB

Muzeum Wojskowe

Kamienna budowla, zbudowana w kształcie sześcianu, kłóci się z dawnymi budowlami nieodłącznie związanymi z wyglądem stolicy. Przyciąga jednak również wielu turystów, którzy chcą zapoznać się z bronią i sprzętem wojskowym z różnych epok – od antyku po II wojnę światową. Największe eksponaty kolekcji wystawione są na sąsiednim terenie – działa i samoloty, wśród których na szczególną uwagę zasługuje amerykański odrzutowy Starfighter E104 i dwusilnikowy myśliwiec Nortrop F-5 z lat 70. XX wieku.

Budynek, wybudowany w 1975 roku u zbiegu ulic Rizari 2 i Vassilissis Sophias Av., wita turystów kolekcją odznaczeń wojskowych i mundurów wojskowych armii greckiej. Wizytówką muzeum jest ekspozycja średniowiecznej broni zimnej, modele żaglówek wojskowych z czasów najazdu tureckiego oraz płótna przedstawiające bitwy. Ekspozycje można oglądać od wtorku do piątku w godzinach od 9:00 do 14:00. W weekendy muzeum otwiera się 30 minut później. Cena biletu – 3 € (preferencyjna – 1,5 €).

Muzeum Cyklad

Tajemnicze artefakty minionych wieków spotkasz w muzeum, otwartym w 1986 roku i skupiającym się na zapoznaniu zwiedzających ze sztuką minionych cywilizacji – ziem obmywanych przez Morze Egejskie. W centrum tej wyjątkowej kolekcji znajdują się przedmioty ilustrujące życie mieszkańców Cyklad leżących na południowy wschód od greckiego wybrzeża. Wiek eksponatów, którym poświęcono drugie piętro przytulnej rezydencji, to III-II tysiąclecie p.n.e. mi. Perłą wystawy są rzeźbione w marmurze figurki kobiece idolki. Na pierwszym piętrze odbywają się wystawy czasowe. Na trzecim piętrze znajdują się dzieła sztuki ze starożytnej Hellady, a czwarte przedstawia skarby kultury cypryjskiej z IV wieku p.n.e. mi. aż do średniowiecza.

Adres: Neophytou Douka 4. Ekspozycje można oglądać codziennie od 10:00 do 17:00 (w czwartek do 20:00). Dzień wolny – wtorek. Wizyta kosztuje 7 € (pełny bilet) i 3,5 € (preferowany).

Muzeum Benaki

Do muzeum można się dostać od 9:00 do 17:00 (środa, piątek), od 9:00 do 24:00 (czwartek, sobota) oraz od 9:00 do 15:00 (niedziela). Cena biletu wstępu: pełne 9 € i ulgowe 7 €.

Świątynia Nike Apteros

Zabytek klasycznej sztuki greckiej pyszni się małą świątynią na terenie Akropolu, zbudowaną około 427 rpne. mi. podczas wojny peloponeskiej. Ateńczycy, marząc o rychłym triumfie nad pokonaną Spartą, umieścili w sanktuarium drewniany posąg Nike. W Grecji bogini zwycięstwa była zawsze przedstawiana ze skrzydłami za plecami. Jednak mieszkańcy, którzy pragnęli, aby niebiosa na zawsze pozostały w mieście, pozbawili posąg jego tradycyjnych atrybutów.

Do dziś wznosząca się na trójstopniowej podstawie Świątynia Apterosa (bezskrzydłowa) zawaliła się niemal w swojej pierwotnej formie. Po ostatniej renowacji w 2000 roku, elegancki kamienny budynek o długości 9,56 mi szerokości 6,8 m jest nadal ozdobiony kolumnami jońskimi i płaskorzeźbami przedstawiającymi bitwy wojskowe. Czas nie oszczędził tylko kilku frontowych kolumn i dachu konstrukcji.

Krążownik Georgios Averof

Na planecie pozostało bardzo niewiele statków, które pływały po morzach podczas I wojny światowej. Jednym z nich jest bojowy okręt flagowy, krążownik Georgios Averof, zbudowany we włoskiej stoczni Livorno i sprzedany Grecji w 1910 roku. W swojej wielowiekowej historii okręt wojenny, którego wizerunek widnieje dziś na miniaturze pocztowej, przeszedł 5 wojen i zmienił wielu kapitanów.

Od 1985 roku legendarny krążownik na zawsze zacumowany jest w porcie ateńskiego przedmieścia Paleon Faliron. Na pokładzie znajduje się muzeum. Zamiast hal wystawowych znajdują się kabiny, których wyposażenie zachowało się od początku XX wieku. Zwiedzający mogą dowiedzieć się, jak wyglądała maszyna parowa, w jakich warunkach żyli marynarze oraz w jakie meble wyposażono kajuty oficerskie. „Georgios Averof” jest otwarty dla turystów od 9:00 do 14:00 (wtorek-piątek) oraz od 10:00 do 17:00 w weekendy. Wejście – 2 euro.

Ateńska Akademia Nauk

W 385 pne. mi. Powstała Akademia Platona, która stała się prekursorem nowoczesnej instytucji badawczej – Akademii Ateńskiej, której główną działalnością jest studiowanie sztuki, nauk przyrodniczych, moralności i prawa. Dla turystów Akademia Narodowa jest interesująca przede wszystkim ze względu na swoją architekturę. Zbudowany w 1887 roku budynek główny, którego fasadę zdobi jońska kolumnada z trójkątnym frontonem i portykiem, jest przykładem stylu neoklasycystycznego.

Po obu stronach budowli, która swoim wyglądem przypomina antyczną świątynię, wznoszą się kolumny zwieńczone postaciami Ateny i Apolla. Przy wejściu każdego, kto chce stać się częścią świata nauki, witają posągi Sokratesa i Platona. Wnętrza ozdobione są malowidłami odzwierciedlającymi mity i historię starożytnej Hellady.

Kościół Panagia Kapnikareya

W otoczeniu ruchliwych ulic centralnych, wśród zgiełku, znajduje się oaza ciszy i spokoju – bizantyjski kościół zbudowany na cześć Matki Boskiej Kapnikareya. Świątynia, zbudowana w XI wieku, powstała na ruinach jeszcze starszej bazyliki. Wbudowane kapitele, łacińskie napisy i elementy rzeźbiarskie przypominają dawną budowlę.

Styl architektoniczny kościoła Panagia Kapnikarei charakteryzuje się krzyżową kopułą. Konstrukcja, stworzona ze specjalnych rzeźbionych cegieł, składa się z trzech budynków, harmonijnie połączonych łukami i kolumnami. Po stronie północnej dobudowano kaplicę poświęconą Wielkiemu Męczennikowi Varvara. Świątynia zawdzięcza swoje wnętrze greckiemu malarzowi Fotisowi Kondoglu. Jego najsłynniejszym dziełem jest ikona Matki Boskiej z Dzieciątkiem, obiekt kultu setek prawosławnych nawiedzających funkcjonujący do dziś Święty Dom.

areopag

Możesz podziwiać wspaniałe miasto i zrobić najlepsze zdjęcia zabytków Aten, wspinając się na wzgórze położone na północny zachód od Akropolu. Na jej gładką górę prowadzą wykute w kamieniu schody. Według legendy odbył się tu pierwszy proces, na którym władca mórz Posejdon oskarżył wojującego Aresa o zabicie jego syna. Dla tych z was, którzy znają Dzieje Apostolskie, Areopag jest znany jako miejsce, w którym św. Piotr przemawiał do pogan z przemówieniem o „Nieznanym Bogu”.

W starożytności skała ta budziła szacunek i podziw Ateńczyków. Do V wieku p.n.e. mi. skalisty klif służył jako miejsce spotkań potężnej rady starszych, która ma niekwestionowaną władzę i wydaje wyroki w sprawach religijnych, obywatelskich i politycznych. Później Areopag został pozbawiony części swoich prerogatyw, pozostawiając w swojej jurysdykcji jedynie rozpatrywanie spraw karnych.

Wzgórze Muz

Kolejną platformą obserwacyjną, z której otwiera się zapierająca dech w piersiach okrągła panorama Aten, jest 147-metrowe Wzgórze Muz. Na jego szczyt prowadzi wysadzana kamieniami ścieżka, wijąca się w cieniu śródziemnomorskich sosen. Oprócz pięknego widoku na podróżnych czekają tu także zabytki: pomnik księcia Królestwa Kommagenu – Filopapposa, sztuczna jaskinia „Więzienie Sokratesa”, gdzie według legendy filozof był zmuszony pić śmiertelnie trucizny, a obecny kościół św. Dymitra, zbudowany w XVI wieku.

Doświadczeni turyści polecają wspinaczkę na wzgórze o zachodzie słońca. Rozkoszując się śpiewem cykad i wdychając aromat licznych kwiatów, ujrzysz oszałamiający obraz. Powoli pogrążając się w ciemności miasto zapala się jedna po drugiej latarniami, uroczyście podkreślając bezcenne zabytki architektoniczne na tle czarnego nieba.

ogród narodowy

Wizyta w tym parku jest jak powiew świeżego powietrza wśród pięknych ruin i pozbawionych zieleni zabytkowych budynków. Malowniczy zakątek pojawił się w centrum Aten w 1840 roku na polecenie Amalii z Oldenburga, żony króla Ottona I. Projekt powierzono Friedrichowi Schmidtowi, ogrodnikowi z Prus. Królowa również przyczyniła się do powstania ogrodu – projektowana przez nią do dziś (choć z niedoskonałościami) klepsydra wskazuje czas.

Dziś na terenie 15,5 ha panuje atmosfera ciszy i spokoju. Drzewka cytrusowe emanują delikatnym aromatem, ławeczki i zacienione altany zachęcają do relaksu, fontanny i ozdobne oczka wodne zapewniają chłód. Ogród Narodowy służy jako schronienie dla przedstawicieli fauny: ptaków, żółwi, zwierząt domowych. Znalazło się też miejsce na tradycyjne ateńskie ruiny, mozaiki i elementy korynckich kolumn.

Góra Lykabettus

Nazwa góry, pędzącej do nieba między centralnymi dzielnicami, jest tłumaczona jako „wilcze wzgórze”. W starożytności, w gęstych lasach porośniętych cyprysami i sosnami, żyły wilcze watahy, strzegące sanktuarium – świątyni Zeusa, znajdującej się na samym szczycie. W dobie najazdu osmańskiego Turcy podbili i spalili wszystkie rośliny pokrywające łagodne zbocza. Odnowę flory rozpoczęto dopiero w 1880 roku.

Na górę, która wznosi się 277 metrów nad okolicą Kolonaki, można wspiąć się zarówno pieszo, odpoczywając na licznych ławkach po drodze, jak i kolejką linową, która wjeżdża do tunelu wydrążonego wewnątrz wzgórza. Oprócz wspaniałych widoków ciągnących się aż do morza na podróżników czeka śnieżnobiała kaplica św. Jerzego, restauracja, kawiarnia z werandą i sklepy z pamiątkami. Nieco niżej jest teatr otwarty. Latem na jej scenie odbywają się barwne spektakle i koncerty.

Erechtejon

Żaden obiekt architektoniczny nie charakteryzuje sławnego Akropolu lepiej niż kolumny jońskie i marmurowe postacie kobiece – kariatydy, które służą jako podpora dachu budowli gotowej do rywalizacji o sławę z legendarnym Partenonem. A jeśli ta ostatnia była świątynią „ludową”, to Erechtejon, który łączył kilka sanktuariów, pełnił święte funkcje. Tutaj kapłani sprawowali sakramenty religijne i czcili mieszkańców Olimpu.

Erechtejon został zbudowany w V wieku p.n.e. mi. Według legendy prace budowlane poprzedziła kłótnia Posejdona z Ateną. Dwaj niebiańscy nie mogli zdecydować, który z nich powinien posiadać wielkie miasto. Świątynia otrzymała swoją nazwę na cześć króla Erechteusza. Na przestrzeni wieków przeszedł kilka globalnych rekonstrukcji, więc pierwotny wygląd jest obecnie prawie nieznany. Dziś budynek jest budowlą o nieregularnych kształtach podzieloną na dwie części, posadowioną na fundamencie o wymiarach 23,5 x 11,6 m.

Stadion Panathinaikos

W 566-565 pne mi. Stadion, którego trybuny wykonano z białego marmuru z Mount Pendelikon, był gospodarzem pierwszych w historii planety Igrzysk Olimpijskich. Z ich powodu wszystkie wojny światowe zostały zawieszone. Okazała budowla w kształcie podkowy została wzniesiona w 329 p.n.e. mi. Jego szczątki odkryto podczas wykopalisk archeologicznych w połowie XIX wieku.

Konstrukcja Panathinaikos różni się od obecnych stadionów. W szczególności bieżnie tracą długość na rzecz nowoczesnych „torów”. Dziś, obramowując owalną arenę (pow. 6784 m2), trybuny mogą pomieścić około 80 100 osób. W 2004 roku ponownie odbyły się tu igrzyska olimpijskie. Malownicze miejsce wśród ateńskich wzgórz codziennie wypełniają setki turystów. Najbardziej dociekliwi zwiedzają podziemne Muzeum Olimpijskie, ukryte za kratami z kutego żelaza. Ponadto Panathinaikos służy jako miejsce koncertów Open Air.