Tak przyjazną nazwę miasto otrzymało nie tak dawno temu: do 1919 roku był to Presporek. Teraz Bratysława jest wielonarodową stolicą Słowacji, jedyną ze wszystkich europejskich stolic, która bezpośrednio graniczy z Węgrami i Austrią. Połączenie graniczne z terytorium Austrii jest tak bliskie, że ulica Kopczyańska płynnie przechodzi w ulicę sąsiedniej austriackiej wsi. Miasto zachowało status stolicy nowego niepodległego państwa słowackiego, które po upadku obozu socjalistycznego (1993) odłączyło się od zjednoczonej Czechosłowacji. Teraz miasto aktywnie rozwija swoją infrastrukturę i przemysł, jednocześnie zachowując zabytki. Porozmawiajmy o najciekawszych zabytkach Bratysławy.

Zamek Bratysławski

Najsłynniejszy punkt orientacyjny miasta jest widoczny ze wszystkich punktów, ponieważ znajduje się na wysokim klifie nad majestatycznym Dunajem. Śnieżnobiały monumentalny budynek pod czerwonym dachem niczym ogromny łabędź dosłownie szybuje na tle nieba. To arcydzieło architektury jest nieodparcie piękne nocą w lśniących światłach iluminacji. Budynek zamkowy ma trudną długą historię swojego istnienia. Nawet w III tysiącleciu p.n.e. mi. pierwsze zabudowania pojawiły się już na miejscu obecnego zamku (potwierdzone wykopaliskami archeologicznymi). Po raz pierwszy o zamku można przeczytać w dokumentach z 907 roku, w których wpisano go jako miejsce koronacji królów węgierskich.

W XV wieku majestatyczny pałac został otoczony fortyfikacjami obronnymi i bramami, ale na początku XIX wieku w wyniku silnego pożaru spłonęła znaczna część zamku w Bratysławie. Dopiero 140 lat później, pod naciskiem opinii publicznej, władze zwróciły uwagę na zabytkowy obiekt i rozpoczęto aktywną odnowę zabytku architektury (1953-1968). Zamek został wskrzeszony z zapomnienia, przybierając wygląd architektury późnogotyckiej XV wieku. Imponująco prezentuje się wspaniała konstrukcja o prawidłowym 4-węglowym kształcie z kanciastymi ostrołukowymi wieżyczkami, z symetrycznymi rzędami dużych okien.

Elementy renesansu i baroku potęgują wrażenie luksusowej okazałości pałacu. Brama wjazdowa, całkiem dobrze zachowana, sama w sobie jest wspaniałym zabytkiem architektury. Wewnątrz pałacu znajduje się dział archeologiczny Słowackiego Muzeum Narodowego, którego ekspozycje prezentują znaleziska z różnych epok, od prymitywnych po współczesne. Istnieje unikalny artefakt w postaci fragmentów czaszek neandertalczyków, złotych przedmiotów z epoki brązu, przedmiotów z okresu celtyckiego i Cesarstwa Rzymskiego.

Забронируйте индивидуальный трансфер от аэропорта до вашего отеля за 1 619 RUB

Na drugim piętrze pałacu znajduje się Sala Sław, w której prezentowane są trofea sportowe drużyny hokejowej, rzeczy osobiste słynnych hokeistów; mundury, kije i krążki z legendarnych meczów. Z wysokości otwiera się zachwycająca panorama Starego Miasta, którą turyści kontemplują z zachwytem. Cudowne wrażenia czekają na wszystkich w dolnym parku pod zamkiem: pełne wdzięku posągi, cudowny krajobraz, przytulne ławki – wszystko tutaj jest harmonijne i piękne.

główny plac

Stary plac, będący głównym placem Bratysławy, nazywany jest „Głównym”, choć w starożytności nazywano go „Rynem”. Wraz ze zniknięciem rynku zniknęła dawna nazwa przytulnego małego placu, otoczonego ze wszystkich stron starożytnymi strukturami architektonicznymi różnych stylów. Okazałe barokowe pałace i surowe gotyckie rezydencje sąsiadują z majestatycznymi budynkami utrzymanymi w duchu klasycyzmu.

W centrum placu znajduje się Fontanna Rolanda, zbudowana w stylu renesansowym (1572) na cześć koronacji Maksymiliana II, którego rzeźba zdobi fontannę. Według plotek sam cesarz nakazał instalację fontanny po tym, jak podczas jego koronacji wybuchł pożar. Powszechne przekonanie mówi, że w sylwestra Maksymilian schodzi z piedestału i spaceruje po placu.

Pomiędzy dwoma placami – Rynkiem Głównym i Rynkiem Prymasowskim – znajduje się Ratusz Staromiejski – budowla w stylu renesansowym z ostrołukową barokową wieżą. Na lewo od niego znajduje się Muzeum Winiarstwa, w którym można zobaczyć różne urządzenia do produkcji napoju, próbki słowackiego wina. Na Placu Franciszkańskim, będącym kontynuacją Rynku Głównego, znajduje się luksusowy barokowy pałac, zbudowany na zamówienie najbogatszego producenta piwa Martina Specha.

Kolejny pałac Kutschefeld, który nie ustępuje urodą rokokowej architekturze, urzeka turystów swoją fasadą. Na pałacu wisi napis, że przez pewien czas mieszkał w nim rosyjski kompozytor Anton Rubinstein (1847). Teraz w tym wspaniałym budynku mieści się Ambasada Francji. Spacer po placu to zwiedzanie zabytków architektury z przeszłości.

Zamek Devina

Tym samym symbolem przeszłości Słowacji są szlachetne ruiny zamku Devin, znajdującego się na górze o tej samej nazwie. Trudno było wybrać lepsze miejsce na zamek forteczny na dość wysokiej, stromej górze, nad zbiegiem rzek Morawy i Dunaju. Z daleka dwie ocalałe wieże zamku wydają się malutkie w porównaniu z górą, ale z bliska widać, że były to potężne konstrukcje, podobnie jak mury zamku (ocalałe części). Pierwsze udokumentowane świadectwo Grad Devin pochodzi z 864 roku, kiedy to było własnością Księstwa Wielkomorawskiego. Podobno zamek był rezydencją władców Moraw, ponieważ położony jest w malowniczym miejscu i jest niezawodnie chroniony z zewnątrz.

Jednak Grad Devin, sądząc po zniszczeniach, był atakowany więcej niż raz. Ostatnim z nich było oblężenie przez Turków (1606), po którym cytadela przestała pełnić funkcję fortyfikacji obronnej, ale stała się zabytkiem antycznym. Ale nawet w tym sensie wojska napoleońskie okrutnie wysadziły zamek, pozostawiając tylko to, czego nie dało się zniszczyć.

Wiadomo, że to tutaj słynni misjonarze i wychowawcy bracia Cyryl i Metody zajmowali się tłumaczeniem greckich tekstów kościelnych na język słowiański. Obecnie w zachowanym skrzydle zamku zorganizowano mini-ekspozycję, na której prezentowane są przedmioty gospodarstwa domowego i ubiory z okresu średniowiecza. Zamek Devin to miejsce, z którego można podziwiać niezwykle piękne widoki na okoliczne krajobrazy. Nawet dla niej warto się tu wspiąć, nie mówiąc już o historycznym znaczeniu zamku.

Kompleks pamięci Slavin

Podobnie jak w wielu innych krajach europejskich, Słowacja posiada kompleks pamięci poświęcony żołnierzom radzieckim, którzy wyzwolili miasto z rąk nazistów. Ponad 6000 z nich zginęło w zaciekłych walkach, a wszyscy zostali pochowani na cmentarzu wojskowym. W 15. rocznicę zwycięstwa wzniesiono na górze okazały pomnik o symbolicznej nazwie Slavin, jeden z najpiękniejszych w Europie.

Majestatyczny budynek jest symbolem wdzięcznej pamięci Słowaków tym, których prochy spoczywają na cmentarzu – oficerom i żołnierzom SA. Autorzy kompleksu nie tylko opracowali projekt, ale włożyli serce i duszę w swój pomysł. Tworzone przez nich obeliski i rzeźby stały się ucieleśnieniem wdzięczności dla żołnierzy, symbolem wiecznej pamięci o zmarłych. Wszystko jest zrobione tak solidnie, że pomnik przetrwa wiele stuleci.

Wysokość postumentu wraz z postacią żołnierza ze sztandarem w podniesionej dłoni wynosi 52 metry. Oprócz centralnego pomnika, u podnóża schodów znajduje się kompozycja rzeźbiarska: dwóch żołnierzy i uczepiony chłopca. Na przeciwległym krańcu schodów znajduje się postać kruchej dziewczyny witającej wyzwolicieli chlebem i solą. Terytorium kompleksu składa się z 3 części tematycznych.

Pierwsza poświęcona jest przysięgi chorągwi bojowej i wykonana jest w formie dwubiegowej klatki schodowej z płaskorzeźbami. Drugą część, składającą się z rzeźb i cmentarza, można warunkowo nazwać „Dzięki poległym”. Trzeci reprezentuje Sala Pogrzebowa, w drzwiach której epizody wyzwolenia odbijają się w wyrazistych płaskorzeźbach. Tysiące ludzi przybywają tu w dniu wyzwolenia Miasta.

Most SNP

Stojąca nad brzegiem Dunaju Bratysława nie może obejść się bez mostów, z których jeden, Most SNP, można śmiało nazwać architektonicznym cudem budowy mostów. Imponująca zawieszona konstrukcja, która nie ma oparcia w Dunaju, niczym ogromny stalowy ptak, przecina gładkie wody pięknej rzeki. Otwarty w 1972 roku most nazwano najpierw „Nowym”, ale później przemianowano go na SNP, co oznacza „Słowackie Powstanie Narodowe”.

Podczas budowy nowatorskiego projektu mostu część budynków mieszkalnych w dzielnicy żydowskiej, położonej na wybrzeżu, musiała zostać poświęcona. Ale oddanie do użytku tak fantastycznego przejścia rozwiązało poważne problemy z ruchem ulicznym i pieszymi oraz „zapłaciło” za zniszczenia. Wspaniały most stał się dumą i ulubionym miejscem mieszkańców, bo to nie tylko przejście, ale kompleks łączący dogodną trasę dla pojazdów, rowerów i pieszych z obiektami rozrywkowymi.

Górny pas przęsła dwupoziomowego przeznaczony jest dla samochodów, dolny dla pieszych i rowerzystów. Na szczycie filaru znajduje się restauracja połączona z tarasem widokowym, z którego w ciągu kilku sekund można wjechać windą, aby podziwiać przyciągające wzrok otoczenie Dunaju i miasta.

Winda znajduje się po lewej stronie (dodatkowa podpora), a po prawej awaryjne zejście po 430 stopniach. Ponadto most pełni funkcję arterii wodociągowej, która zaopatruje w wodę mieszkańców Starego Miasta i dzielnicy Petrzalka. Unikalna konstrukcja podwieszenia o długości 430,8 m zamontowana jest na jednej podporze (wysokość 84,6 m) i nadal pozostaje światowym liderem wśród mostów tej kategorii.

Pałac Prezydencki

Majestatyczny biały budynek pod szarym, figurowym dachem jest jedną z głównych atrakcji, nie tylko jako piękny zabytek architektoniczny XVIII wieku, ale także jako główna instytucja administracyjna Słowacji. Pałac jest bogaty w swoją historię, która rozpoczęła się w 1765 roku, kiedy został zbudowany dla wpływowego doradcy królowej Marii Teresy – hrabiego Grassalkovich.

Druga nazwa pałacu brzmi jak „pałac Grassalkovicha”, gdzie w jego posiadaniu odbywały się liczne uczty, bale i uroczyste przyjęcia. Wiadomo, że czasami brał w nich udział słynny kompozytor Joseph Haydn, zachwycając gości muzyką swoich dzieł. W murach pałacu odbył się znaczący ślub córki cesarskiej.

Zbudowany w stylu renesansowym z białej i szarej cegły, pałac zdobią rzeźbiarskie płaskorzeźby, stiukowe łukowe okna i figuralne portyki wejściowe. W czasach Republiki Słowackiej (1919) w pałacu mieściły się różne instytucje państwowe. W latach sowieckich znajdował się tu Pałac Pionierów, następnie służył jako rezydencja Broza Tito.

Po renowacji na początku lat 90. stał się Pałacem Prezydenckim. Teraz jest otoczony przezroczystym, kuloodpornym ogrodzeniem; na placu pałacowym ustawiono dużą fontannę, pośrodku której, na okrągłej, niebieskiej platformie, zamontowano model kuli ziemskiej jako symbol pokoju na świecie. Setki turystów i gości miasta przybywają do wspaniałego budynku, aby podziwiać jego piękno.

Katedra św. Marcina

Katedra patrona Słowacji Marcina została wzniesiona na starym cmentarzu, pod którym znajdują się katakumby o głębokości do 6 metrów z grobami znaczących osób duchowych i przedstawicieli wybitnej szlachty przeszłości. Zbudowana w 1221 roku świątynia jest najstarszą wielką katedrą w Bratysławie, która jest dumna nie tylko ze swoich mieszkańców, ale ze wszystkich Słowaków.

Wysoka, kopulasta wieża katedry ma intensywny zielony kolor, zwieńczona masywną (300 kg) złoconą koroną św. Stephanie urzeka oko swoim zwiewnym pięknem. Po konsekracji świątyni (1485) stał się miejscem koronacji władców Cesarstwa Rzymskiego. Po tym, jak Bratysława została stolicą Węgier, w katedrze koronowano królów (10) i ich żony (8). W tej wspaniałej katedrze, należącej obecnie do diecezji bratysławskiej, koronowano także genialną cesarzową Marię Teresę.

Katedrę otaczają kaplice św. Anny, Jana i Zofii, rzeźbiarsko-symboliczna figura św. Marcin i żebrak. Na portalu znajduje się reliefowy, wyrazisty wizerunek Trójcy Świętej. Wewnątrz świątyni znajduje się galeria, w której królowie przebywali podczas mszy. Wnętrza katedry są piękne ze wspaniałymi witrażami, wspaniałym ołtarzem i rzeźbionymi dekoracjami. Chętnie przyjeżdżają tu parafianie i liczni turyści.

Ratusz Staromiejski

Jako tradycyjna stolica europejska Bratysława nie mogła się obejść bez tradycyjnego ratusza, którego główny gmach wzniesiono w XIV wieku, oraz dodatkowych dobudów na początku XV wieku. Jak przystało na budynek administracyjny, w centrum znajduje się Ratusz. Łączy w sobie kilka historycznych budynków o różnych stylach, które wcześniej były domami prywatnymi. Przez 4 wieki budynek ratusza był kilkakrotnie przebudowywany i dobudowywany, dodając do jego architektury elementy awangardowego gotyku i renesansu.

Jej najstarsza część pozostała niezmieniona – trójkondygnacyjna wieża narożna, wznosząca się niczym gotycka kopuła ponad terakotowymi dachami innych budynków. Smukła, kremowa struktura jest harmonijnie „wpasowana” w cały zespół architektoniczny.

Ratusz jest świadkiem ważnych decyzji rady miejskiej, od czasu do czasu pełnił funkcję więzienia, potem mennicy. Kula armatnia, która wciąż tu jest, jest dowodem inwazji francuskiej. Obecnie w zabytkowym budynku mieści się Muzeum Miejskie, którego eksponaty ukazują historię rozwoju miasta.

Kościół kapucynów św. Stephen

Każdy, kto był na Placu Żupnej, powinien był zauważyć mały, skromny, ale bardzo wytworny, piaskowy kościółek. Sądząc po braku dzwonnicy, możemy wnioskować, że ten katolicki kościół należał do zakonu kapucynów. Zakonnicy kapucyni pojawili się w mieście w 1676 r., przenosząc się z Austrii.

Początkowo wynajmowali kaplicę św. Katarzyny, ale wkrótce, ze względu na ciasnotę lokalu, kapucyni, wykupiwszy działkę, wybudowali w 1711 roku obszerniejszy kościół św. Po kilku przebudowach do 1860 r. kościół kapucynów uzyskał bardzo ładny, atrakcyjny wygląd, bez nadmiernej zewnętrznej przepychu i przepychu.

Z niszy fasady św. Stephanie zamontowana na piedestale. Rozeta zdobi główne wejście, szczyt kościoła zasłania krzyż. Przed świątynią, na kolumnie o figurowej podstawie, znajduje się wzruszająca figura Matki Boskiej „błogosławiącej” parafian życzliwym, smutnym uśmiechem.

Kaplica św Jakuba

W 1994 roku podczas prac budowlanych ruiny dawnej kaplicy św. Jakuba, znajdującego się na Starym Mieście. Jak odkryli archeolodzy, obok kaplicy znajduje się kościół św. Wawrzyńca z XI-XII wieku, którego obecność potwierdzały zarysy fundamentu ciemniejszego bruku. Prowadząc głębsze wykopaliska archeolodzy odkryli pozostałości antycznej rotundy z ok. 1100 r., rozebranej podczas budowy ww. kościoła Laurentyńskiego, a zamiast niego zbudowali ossuarium św. Jakub.

Następnie w 1436 kaplica św. Jakuba w stylu romańskim, który został zniszczony w 1529 roku przed groźbą inwazji osmańskiej. To właśnie te ruiny zostały odkryte podczas wykopalisk i otoczone szklanym pawilonem. Później zostały włączone do muzeum miejskiego jako oddział. Święte pozostałości kaplicy można zwiedzać 2 razy w roku w święta poświęcone św. Jakubowi.

ogród zoologiczny

Chociaż zoo jest gorsze od innych europejskich odpowiedników, nie różni się zbytnio od swoich odpowiedników pod względem różnorodności gatunkowej jego mieszkańców. Na przytulnym, zadbanym terenie zoo żyje i rozmnaża się 700 osobników przedstawicieli fauny ponad 170 gatunków. Osobliwością tej instytucji jest dążenie pracowników do zwiększenia liczby rzadkich, zagrożonych wyginięciem dzikich zwierząt w ramach Programu Ratowania Zagrożonych Zwierząt.

Występuje tu ich ponad 20 gatunków: nosorożec biały, żubr, kangur krótkopyski itp. Są też przedstawiciele egzotyczni, żyjący tylko w naturalnych warunkach w przytulnych niewoli wybiegów: pancernik najeżony i leniwiec. W zasadzie wszystkie wybiegi są odgrodzone przezroczystymi przegrodami z grubego, nieprzepuszczalnego szkła, przez które łatwo jest obserwować zwierzęta bez niepokojenia ich i bez narażania się na jakiekolwiek niebezpieczeństwo.

Młode, rodząc się, pozostają z rodzicami, wzbudzając sympatię zwiedzających poprzez zabawę z dorosłymi zwierzętami. W malowniczym ptasim zakątku dużo papug, różnego rodzaju sowy, gołębie, kury, bażanty; majestatyczne łabędzie, dzikie gęsi i inne ptactwo wodne.

Znajduje się tu egzotarium, w którym żyją płazy, gady i ryby. Z myślą o dzieciach przygotowano miasteczko dziecięce Dinopark, znajdujące się obok zoo, gdzie mogą bawić się na przejażdżkach, bawić się i jeść desery w kawiarni. Z wizyty w tym niesamowitym zakątku jedności cywilizacji i dzikiej przyrody pozostają najlepsze wspomnienia.

Pałac Esterhazy

Na Starym Mieście nad brzegiem Dunaju wzrok przyciąga surowa, powściągliwa i majestatyczna budowla. Został zbudowany pod koniec XIX wieku przez przedstawicieli szlacheckiej węgierskiej dynastii Esterházy. Pochodzący ze słowackiego miasta Galanty, pod rządami Habsburgów, stali się jednymi z największych prywatnych właścicieli ziemskich. Esterhazys wierzyli, że ich przodkiem był słynny przywódca Hunów Attyla, aw Europie byli uważani za równorzędnych monarchów.

Przedstawiciele rodu byli koneserami sztuki, posiadali znakomitą kolekcję obrazów, a kompozytor Haydn był niegdyś ich kapelmistrzem. Jedną ze swoich rezydencji zbudowali w Bratysławie. Symetryczna budowla, zbudowana według wszystkich zasad neorenesansu, wyróżnia się wyraźnym układem form. Autorem projektu był J. Feigler (junior). W 1920 roku pałac został nieco przebudowany, ale z poprzedniego budynku zachowały się schody, frontony, ozdobne balkony francuskie i łukowe okna na piętrze.

W 1950 roku mieściła się w nim Słowacka Galeria Narodowa. Jego bogata kolekcja liczy ponad 55 tysięcy eksponatów. Są to fotografie i rzeźby, dzieła sztuki dekoracyjnej i oczywiście obrazy. Kolekcja może się poszczycić arcydziełami światowych geniuszy, takich jak Pablo Picasso czy Andy Warhol. W pałacu znajduje się również kawiarnia i księgarnia.

Galeria Lustrzana Multium

Dla turystów zmęczonych zwiedzaniem średniowiecznych zabytków nie lada gratką będzie ciekawa galeria znajdująca się w pobliżu zamku. Zwiedzający mogą wejść do sześciu sal, po trzy na każdym piętrze.

Idąc białymi korytarzami możesz pomyśleć, że jesteś w jakimś biurze, ale gdy tylko otworzysz drzwi, poczucie przestrzeni i czasu całkowicie zanika. Wyświetlacze są bardzo kompaktowe, aw pomieszczeniu znajduje się tylko niewielka platforma, na której można stać. W lustrach wielokrotnie odbija się jeden lub więcej elementów dekoracyjnych, tworząc iluzję nieskończoności. Widok może przyprawić o zawrót głowy.

Każdy pokój ma inne zdobienia, ruchy, wzory. Oglądaniu galerii towarzyszy muzyka, która potęguje efekt. Autorem tego wyjątkowego miejsca jest Thomas Hatrak, ale powiedział, że oryginalny pomysł nie należał do niego. Hatrak został zainspirowany twórczością Yayoi Kusamy i Mateja Krena. Być może będziesz musiał chwilę poczekać przed rozpoczęciem inspekcji. Odbywa się to tak, aby odwiedzający nie przeszkadzali sobie nawzajem. Ale wtedy otworzysz prawdziwie magiczny świat, w którym poczujesz się jak Alicja w Krainie Czarów.

Fontanna Maksymiliana

W stolicy znajduje się ponad 140 fontann, a najstarszą i ukochaną przez mieszczan jest fontanna Maksymiliana. Został zbudowany w stylu renesansowym w 1572 roku. Podczas uroczystości z okazji uroczystej koronacji króla Maksymiliana II w mieście wybuchł pożar. Ogień szybko nabrał siły, wody nie starczyło, by go ugasić.

Zdarzenie to było przyczyną powstania dużej fontanny na głównym placu. Szczyt budowli zdobi odważna postać rycerza Rolanda, dzierżącego miecz i herb Węgier (w tamtych czasach Bratysława była stolicą Królestwa Węgier). Niektórzy badacze twierdzą, że rzeźba uwieczniła samego króla Maksymiliana. Niestety, do historii nie zachowało się nazwisko autora fontanny, ale znany jest rzeźbiarz, który nad nią pracował – był to kamieniarz z Austrii Andres Luttringer.

Fontanna przetrwała wiele wieków. Niektóre fragmenty zaginęły. Ostatnio, w 2019 roku, przeszedł rekonstrukcję i zwrócił brakującą część – sikających chłopców. Przed odtworzeniem zamiast tego były delfiny. Usunęli też nieoryginalną pulę, która nie pasowała do składu. Teraz fontanna zyskała swój pierwotny wygląd.

Słowacki Teatr Narodowy

Jedną z najważniejszych instytucji kulturalnych na Słowacji jest Teatr Narodowy. Jego historia zaczyna się w 1920 roku. W tym czasie Cesarstwo Austriackie już upadło i proklamowano Republikę Czechosłowacką. Pierwszą operą wystawioną w teatrze był Pocałunek kompozytora Bendricha Smetany. Znamienne, że premiera odbyła się w języku czeskim. Minęło sześć lat, a w murach teatru wystawiono opera w języku słowackim.

Teatr znajduje się w pięknym historycznym budynku na placu Hviezdoslava, zbudowanym w latach 1884-1886. W 2007 roku na obrzeżach miasta otwarto nową scenę, która znajduje się nad brzegiem Dunaju. Teatr łączy w swoich produkcjach wszystkie gatunki – operę, balet i dramat. Repertuar oparty jest na ponadczasowych utworach klasycznych lub narodowych.

Ogromną popularnością cieszą się zawsze Tosca Giacomo Pucciniego i Aida Giuseppe Verdiego. Przedstawiono również nowatorskie podejście. Tak więc w teatrze Boris Ejfman wystawił balet, który łączył muzykę Wagnera i fabułę Braci Karamazow Dostojewskiego. Sezon teatralny pokrywa się z sezonem turystycznym, dzięki czemu wielu zagranicznych miłośników teatru może cieszyć się niezapomnianym spektaklem.

Pałac Palfi

Starożytna dynastia węgierskich baronów, hrabiów i książąt Pálffy posiadała w Bratysławie pięć rezydencji. Najstarszy z nich powstał na początku XVIII wieku przy ulicy Panskiej. W tym czasie hrabia Palfi był jednym z najpotężniejszych ludzi w mieście. Zajmował ważne stanowisko w administracji miasta i był członkiem wszystkich arystokratycznych salonów.

Myśląc o budowie swojej rezydencji, hrabia kupił trzy średniowieczne budynki, stojące w rzędzie. Wszystkie zostały rozebrane, a z ich fundamentów wybudowano wspaniały pałac. Przez trzysta lat budynek był wielokrotnie przebudowywany. Ostatni raz był w połowie XIX wieku. Jan František Palfy, przedstawiciel dynastii, polecił udekorować główną fasadę w stylu klasycystycznym. Obecnie na terenie budynku mieści się galeria sztuki, która mieści się tam od 1988 roku.

Zmianie uległo również wnętrze. Na terenie dworu co jakiś czas prowadzone są badania archeologiczne. Odkryto więc pozostałości domu zbudowanego w XIII wieku, a obok niego kiedyś wzniesiono wieżę, aby chronić przed wrogiem. Znaleziono również dość głęboką kopalnię. Naukowcy odkryli, że przetrwał on od czasów Celtów, którzy rozbili swój obóz w miejscu późniejszego powstania Bratysławy.

Arena Slovnaft

W pierwszej połowie XX wieku, po proklamowaniu Republiki Czechosłowackiej, władze zwróciły uwagę na rozwój sportu. W efekcie w latach 30. rozpoczęto budowę dużego kompleksu sportowego. Został uroczyście otwarty w połowie grudnia 1940 roku. Od tego czasu arena niejednokrotnie przechodziła różne zmiany i przebudowy.

Jego pojemność to do 10 tysięcy widzów. Ten kompleks sportowy jest siedzibą słynnego słowackiego klubu hokejowego, który grał w Kontinental Hockey League. Arena była ostatnio aktualizowana w latach 2008-2010, po otwarciu została wybrana na gospodarza Mistrzostw Świata w hokeju na lodzie 2011.

Każdej jesieni fani łyżwiarstwa figurowego gromadzą się tutaj, aby zobaczyć turniej Pamięci Ondreja Nepeli, nazwany na cześć niezwykłego łyżwiarza figurowego. Nepela zdobyła złoty medal na 11. Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Sapporo w 1972 roku. W ostatnich latach odbywały się tu mistrzostwa Europy w łyżwiarstwie figurowym, mistrzostwa świata w hokeju na lodzie oraz mistrzostwa Europy w siatkówce kobiet.

Pałac Arcybiskupi

Inna nazwa pałacu to Primacial. To jeden z najpiękniejszych budynków. W drugiej połowie XVIII wieku architekt Melchior Hefele zaprojektował rezydencję Josefa Battianiego, pierwszego węgierskiego kardynała. Neoklasycystyczny budynek ucieszył prymasa i projekt został zatwierdzony. Budowę prowadzono w latach 1778-1781, w tym celu konieczne było rozebranie starego dworu, który wcześniej znajdował się w tym miejscu.

Dach wieńczy herb arcybiskupa, a nad nim kardynalski kapelusz, który mówił o statusie właściciela. Mury tego pałacu były świadkami wielu wspaniałych ceremonii. Odbywały się tu koronacje monarchów Królestwa Węgier, gdyż niegdyś jego stolicą była Bratysława. Sala Lustrzana była świadkiem podpisania pokoju w Prespor między Napoleonem Bonaparte a przegraną w wojnie Austrią. Napoleona reprezentował Maurice Talleyrand, a Austrię książę Jan Liechtenstein.

Na początku XX wieku pałac przeszedł na własność miasta. W tym budynku planowano zlokalizować ratusz. W jednej ze ścian na konserwatorów czekało ciekawe znalezisko – cenne arrasy ciasno zwinięte. Historycy dowiedzieli się, że powstały w 1630 roku w angielskich warsztatach królewskich. Dziś tę kolekcję można oglądać na parterze pałacu. Teraz ten wyjątkowy budynek jest siedzibą przewodniczącego rady miejskiej.

Brama Zygmuntowska

Górujący nad miastem zamek słusznie uważany jest za wizytówkę. Prowadzą do niego cztery bramy, które zostały zbudowane w różnym czasie. Bramy Zygmuntowskie (lub, jak nazywają je Słowacy, Zygmuntowskie) znajdują się na południowym wschodzie. Ich historia sięga około 500 lat. Mimo tak znacznego wieku bramy powstałe w stylu późnogotyckim są dobrze zachowane. Opuszczając je i idąc drogą można dostać się do brodu na Dunaju.

Brama otrzymała swoją nazwę na cześć króla – Zygmunta Luksemburczyka. Zamek bardzo mu się podobał, a król wybrał go na swoją rezydencję. Przed osiedleniem się w tych murach obronnych Zygmunt spędził dużo czasu na odbudowie zamku, a wyjeżdżając z miasta nakazał budowę nowych bram, wyróżniających się bogatą dekoracją. Teraz jest to duży i malowniczy budynek, ozdobiony czerwonym dachem. Droga prowadząca z nich do zamku jest bardzo piękna i jest ulubionym miejscem sesji zdjęciowych.

Plac Hviezdoslava

Wśród placów miasta jest to najbardziej znany i największy. Pojawiła się w 1784 roku. W tym czasie stare mury miejskie zostały zniszczone, a znajdujące się pod nimi rowy z wodą zasypano ziemią. Plac był bardzo ruchliwym miejscem. Znajdowały się tam dwory należące do 15 bogatych i sławnych rodzin miasta. Część wschodnią zajmował klasztor Matki Bożej, w którym studiowały córki najznamienitszych szlachciców.

W 1848 roku zebrani na placu ludzie usłyszeli o proklamacji odrodzenia Węgier. To przemówienie wygłosił przywódca narodowy Lajos Kossuth po podpisaniu ustaw marcowych w Pałacu Prymasowskim. Wcześniej mieścił się tu słynny Hotel Söldfa, którego gośćmi w różnych okresach byli cesarz Austro-Węgier Franciszek Józef, błyskotliwi naukowcy Alfred Nobel i Albert Einstein. Na terenie tego hotelu znajduje się obecnie nie mniej znany hotel Carlton.

W 1911 r. plac został ozdobiony pomnikiem węgierskiego poety i przywódcy rewolucji Sandora Petofiego. To prawda, że pomnik przetrwał tylko 7 lat. W 1918 roku, gdy miasto zajęły wojska czechosłowackie, żołnierze wysadzili pomnik. Pod koniec XX wieku plac został zrekonstruowany i obecnie jest to duży i zielony deptak, ozdobiony dwiema fontannami i kilkoma pomnikami.

park górski

W samym centrum znajduje się niesamowite miejsce, gdzie flora i fauna są niemal nietknięte – park górski. Został otwarty w 1868 roku. Duża w tym zasługa burmistrza Heinricha Juste'a. Chciał zachować dla potomnych niepowtarzalny krajobraz naturalny. Wciąż rosną tu stuletnie dęby, buki i sosny. Często spotykany jest popiół i jadalny kasztan.

Aktywni członkowie bratysławskiego stowarzyszenia krajobrazowego włożyli wiele wysiłku w stworzenie w tych miejscach parku. Ułożono całą sieć nowych dróg, wybudowano leśniczówkę i plac zabaw dla dzieci. Do odpoczynku ustawiono 50 ławek. Żelazne konstrukcje – altany, wieże, pawilony – nadają parkowi szczególnego charakteru. Ciekawym rozwiązaniem było przyczepienie do niektórych drzew tabliczek z wierszami poetów narodowych.

W parku zachowano nie tylko stare drzewa, ale posadzono nowe gatunki, takie jak platany, cisy czy lipy. Obecnie park zajmuje powierzchnię około 22 hektarów. Krajobraz składa się z dwóch dolin oddzielonych niewielkim grzbietem górskim i kilkoma tarasowymi płaskowyżami. W samym centrum parku wznosi się pomnik Justiego, który włożył wiele wysiłku w zachowanie i poprawę tego oryginalnego miejsca.

Most Apollo

W mieście jest pięć mostów na Dunaju. Most Apollo jest jednym z najnowszych i ma ciekawy design. Most otrzymał swoją nazwę na pamiątkę rafinerii ropy naftowej Apollo, która przed II wojną światową znajdowała się na lewym brzegu rzeki. W 1944 roku fabryka została zniszczona w bombardowaniu przez amerykańskie lotnictwo.

Budowę rozpoczęto w 2002 r., aw 2005 r. odbyło się jej uroczyste otwarcie. Jednak projekt mostu powstał znacznie wcześniej, w 1973 roku. Oryginalność projektu przy całkowitym braku kątów prostych. Gładkie linie i pochyłe łuki, podświetlane w nocy, prezentują się bardzo efektownie i elegancko.

Most jest jednak bardzo masywny, waży 5240 ton i ma 854 metry długości. Jest aktywnie wykorzystywany nie tylko przez kierowców, ale także przez pieszych i rowerzystów, ponieważ istnieją dla nich specjalne ścieżki, odgrodzone od części samochodowej. Wejście na most jest bardzo wygodne – za pomocą windy. Ciekawostką jest to, że tuż przy moście znajduje się przystanek autobusowy.

Muzeum Transportu

Podróżni przybywający na dworzec mogą poświęcić czas na zwiedzanie ciekawego muzeum poświęconego rozwojowi transportu. Jest bardzo blisko dworca kolejowego i jest otwarty codziennie. Część eksponatów znajduje się bezpośrednio pod gołym niebem. Lokomotywy, wagony i lokomotywy retro można oglądać ze wszystkich stron i zbliżyć do nich.

W dużych hangarach entuzjaści technologii będą zachwyceni, widząc błyszczące zabytkowe samochody. Przestaje wyglądać Mercedes-Benz 170 1931 i Skoda 860, zbudowana w 1929 roku. Prezentowanych jest wiele samochodów firm Skoda i Tatra. Są też ciężarówki, autobusy i motocykle. Ciekawostką jest ekspozycja sprzętu wojskowego – samochodów i min samobieżnych, pomalowanych na kolor khaki.

Koneserów rarytasów ucieszy widok unikatowych przedmiotów, takich jak stary wózek dziecięcy, drewniany rower, model mostu kolejowego złożony z designerskich części. Istnieją osobne pokoje, stylizowane na określone tematy – “Zajezdnia”, “Szkoła Jazdy” i tak dalej. Muzeum jest bardzo ciekawie urządzone i pozostawi wspaniałe wrażenia.

Herulata

W starożytności Dunaj służył jako granica największego państwa – Cesarstwa Rzymskiego. Przez około czterysta lat – od I do IV wieku n.e. – istniała tu linia obrony. Ta ufortyfikowana linia była częścią rzymskiej prowincji Pannonia. W V wieku Wielka Wędrówka Narodów sprowadziła tu dobrze uzbrojone i zorganizowane plemiona germańskie.

Wojenni Niemcy przedarli się przez obronę, a strefę przygraniczną opuszczono na wiele lat. Wiele lat później osiedliły się tu ludy słowiańskie. To od nich powstała nazwa miasta – Rusovce. Teraz ten obszar jest przedmieściem. Jest to około 8 km od centrum miasta. Rzymski obóz Herulaty jest wymieniony w średniowiecznych źródłach z XVI wieku.

Jednak jego dokładna lokalizacja przez długi czas pozostawała tajemnicą. Dopiero w 1965 r. archeolog Jan Dekan zdołał odnaleźć pozostałości fortów. Zostały odrestaurowane i stały się częścią Muzeum Bratysławskiego. Dziś każdy turysta może odwiedzić te starożytne budowle.

Bratysławę można nazwać miastem wielowarstwowym. Podróżnik otwiera tu ogromne pokłady historii, od czasów starożytnych po współczesność. Można zobaczyć ponure średniowiecze, pełne wdzięku pałace szlacheckie, gotyckie kościoły i charakterystyczne budowle z czasów sowieckich. Tutaj każdy znajdzie coś, co poruszy serce i pozostawi niesamowite wrażenia.

Brama Michajłowska

Miasta w średniowieczu były często narażone na niebezpieczeństwa. W celu ochrony zabudowy miejskiej i mieszkańców podczas kolejnego starcia zbrojnego osadę otoczono na całym obwodzie potężnymi murami z bramami. W XIV wieku Bratysława była również pod ochroną murów twierdzy, a kilka bram przeznaczono do wjazdu i wyjazdu, skierowanych w różne strony świata.

Brama św. Michała, zbudowana w 1300 roku, jest ostatnią zachowaną do dziś. Cała reszta jest już stracona. Otrzymali swoją nazwę na cześć znajdującego się w pobliżu kościoła. W tym samym czasie kościół został zniszczony, a pozostałe kamienie wykorzystano do budowy murów fortecznych i bram. Jak wiele średniowiecznych obwarowań brama zaopatrzona była w most zwodzony, pod którym znajdowała się fosa z wodą.

Głównym budynkiem jest Wieża Michalska, jej wysokość to 51 metrów. Obecnie znajduje się tu muzeum broni, a na górze turyści mogą podziwiać miasto z tarasu widokowego. Brama była kilkakrotnie przebudowywana. W XVIII wieku wygląd wieży nabrał cech stylu barokowego. Szczyt zwieńczono figurą św. Michała i smoka.

Oczywiście najstarsza budowla zrodziła wiele legend i wierzeń. Jedna z nich mówi, że pod podziemiami bramy nie można rozmawiać, ale można złożyć życzenie, które z pewnością się spełni. I jeszcze jeden ciekawy fakt – południk zerowy Bratysławy znajduje się w łuku bramy, a obok niego są podane odległości do stolic niektórych krajów.