Zabytki Rzymu – 35 najciekawszych miejsc
Wieczne Miasto, jak nazywa się starożytny Rzym, jest bajecznie ciekawe i różnorodne, zawiera wiele zabytków, atrakcji artystycznych i arcydzieł architektury. Odbija się w nich cała historia niegdyś potężnego imperium, przyciągającego swoimi tajemnicami niekończące się pielgrzymki turystów z całego świata. W tym artykule znajdziesz praktyczne porady, jak nie zgubić się wśród starych brukowanych placów, majestatycznych świątyń i muzeów, jak lepiej wykorzystać czas, aby zobaczyć najważniejsze zabytki Rzymu. Z pomocą naszego przewodnika będziesz w stanie wytyczyć najlepszą trasę po mieście.
hiszpańskie schody
Jest to rodzaj pomostu pomiędzy twierdzą monarchii francuskiej w Rzymie – kościołem Trinita de Monti a Placem Hiszpańskim – symbolem pobytu Hiszpanów w stolicy Włoch na początku XVIII wieku. Wspaniały budynek, składający się ze 158 trawertynowych schodów, stał się prawdziwym arcydziełem architektury. Szeroka środkowa część polerowanych stopni jest obramowana z obu stron przęsłami w kształcie półksiężyców. Aby złagodzić sprzeczności między Francuzami a Hiszpanami, architekci ozdobili ściany boczne heraldycznymi symbolami Burbonów oraz papieskimi akcesoriami w postaci orła i korony.
Przez ponad 2 wieki majestatyczny budynek nie przeszedł nawet najmniejszego remontu. W tej oryginalnej formie miliony widzów widziały ją w słynnym „rzymskim święcie”, kiedy urocza bohaterka Audrey Hebpern je lody siedząc na kamiennym stopniu. Schody Hiszpańskie wielokrotnie pojawiały się w różnych scenach filmowych. Teraz szerokie schody służą jako scena do pokazów kolekcji ubrań znanych włoskich projektantów mody, a także arena dla przedstawień teatralnych i koncertów.
Забронировать индивидуальный трансфер от аэропорта до вашего отеля за 3 882 RUB
wzgórze kapitolu
Jedno z siedmiu wzgórz, na których narodziło się miasto, Kapitol jest najniższym i najmniejszym obszarem. Mimo to zawsze był głównym ośrodkiem Wiecznego Miasta. Na jego szczycie znajduje się Plac Kapitoliński, na którym w V wieku p.n.e. wzniesiono świątynię. mi. ku czci bogów starożytnego Rzymu: Jowisza, Minerwy i Junony. Ale do XVI wieku naszej ery mi. wzgórze było najsilniej podupadłe, zarośnięte trawą, na której pasły się kozy.
Teraz każdy, kto przyjeżdża na Kapitol, może docenić arcydzieła architektury znajdujące się na placu o tej samej nazwie. W jego centrum znajduje się brązowa figura Marka Aureliusza, jednego z najbardziej postępowych cesarzy rzymskich. Posąg Marka siedzącego na potężnym koniu dębowym otaczają luksusowe średniowieczne budowle: Pałac Senatorów, Pałac Konserwatystów, Nowy Pałac, Kościół Santa Maria in Aracheli, Muzeum Kapitolińskie. Pomysłowy autor tych architektonicznych arcydzieł przedstawił na nich wiele symbolicznych przesłań na przyszłość, nad interpretacją których uczeni łamią sobie głowę. Jakże szczęśliwy może się czuć każdy, kto je widzi i może rozwikłać znaczenie tych symbolicznych dekoracji na pałacach Kapitolu.
Koniecznie udaj się do Bazyliki Najświętszej Marii Panny z Araceli, aby dotknąć cudownej rzeźby Dzieciątka Chrystus i podziwiać niezwykłe drewniane rzeźby ołtarza. Aby nie tylko zobaczyć wszystkie znaczące obiekty Kapitolu, ale także rzetelnie poznać ich historię, lepiej zwiedzać je w grupie z przewodnikiem.
Otwarte: 09.00-17.30. Wejście jest bezpłatne.
Adres: Plac Kapitoliński (Piazza del Campidoglio).
Aby dostać się do niego na piechotę, możesz wziąć Koloseum jako punkt orientacyjny, pieszo 15-20 minut od niego na Kapitol. Po drodze można zobaczyć Forum Romanum i Plac Wenecki. Na taki spacer lepiej wybrać porę poranna. Jeśli wybierasz się w trakcie pielgrzymki turystycznej, lepiej wspiąć się po małych schodach z drewnianym baldachimem (pergolą) znajdujących się po prawej stronie lub wzdłuż Andreozzi (sąsiednie strome schody).
Metro (linia B), ul. koloseum.
Autobusy: 30, 51, 81, 83, 85, 87, 118, 160, 170, 628, 810 do zatrzymania. Ara Coeli-Piazza Venezia. Tramwaj: 8 – do przystanku końcowego. Wenecja.
Koloseum
Najbardziej majestatyczna arena na dużą skalę na świecie została zbudowana w VIII wieku naszej ery. mi. i był głównym symbolem potęgi Cesarstwa Rzymskiego. Nazwa starożytnego amfiteatru jest zgodna ze słowem „kolos”, oznaczającym jego ogromne rozmiary i przyszłą długowieczność. W przeciwnym razie Koloseum nazywano „Amfiteatrem Flawiuszów”.
W tym czasie był to najbardziej pojemny budynek na świecie, mogący jednocześnie przyjąć na swoich trybunach 55 tysięcy widzów. Z entuzjazmem obserwowali śmiertelne walki gladiatorów, wodne bitwy okrętów (arenę wypełniała woda z Tybru) i inne zawody, w których przetrwało niewielu. Wraz z powstaniem chrześcijaństwa krwawe walki gladiatorów ustały na początku V wieku. Stopniowo zatracono znaczenie Koloseum jako areny przedstawień i zaczęto je wykorzystywać jako stajnię, magazyn i schronienie dla bezdomnych.
Obecnie jest to największy zabytek starożytnej architektury, którego budowa jest przykładem pomysłowego projektu, zapewniającego niezwykłą trwałość i wytrzymałość kolosalnej konstrukcji. Podstawą takiej stabilności są liczne sklepienia łukowe, które pozwoliły nie tylko zaoszczędzić materiały budowlane, zapewnić murom długą żywotność, ale także nadać ogromnemu budynkowi subtelną elegancję. Zachowanie majestatycznych szczątków dla potomnych to dla Włochów sprawa honoru, a oglądanie najcenniejszego zabytku cywilizacji rzymskiej jest obywatelskim obowiązkiem każdego turysty.
Aby zaoszczędzić czas i pieniądze na podróżach, racjonalne jest połączenie wizyty w Koloseum z wycieczką na Kapitol, ponieważ obiekty te znajdują się blisko siebie (patrz wyżej). Aby nie stać długo w kolejce w kasie Koloseum, można go kupić (bilet) przy wejściu na Forum Romanum, idąc od Kapitolu.
Adres: Piazza del Colosseo, 1, 00184 Rzym.
Jak dojechać: metro (linia B), ul. Koloseum. Autobusy: 60,75, 85, 87, 175, 186, 271, 571, 810, 850. III linia tramwajowa.
Zespół Muzealny Watykanu
Mimo niewielkiej powierzchni Watykanu (0,45 km2) w jego budynkach mieści się wiele muzeów i galerii sztuki, z których badania można wyciągnąć wnioski o politycznej i ekonomicznej sile mini-państwa. Tutaj zgromadzona jest największa ilość bezcennych skarbów, dzieł sztuki, literatury, zabytków.
Muzeum Etrusków zawiera eksponaty znalezione podczas wykopalisk archeologicznych: wazy etruskie, biżuterię z brązu, różne przedmioty artystyczne. Założone w 1839 r. Muzeum Egipskie prezentuje starożytne egipskie artefakty, w tym kamienne maski, mumie, różne sarkofagi, egipskie artykuły gospodarstwa domowego oraz posąg faraona Mentuhotepa z piasku.
Pinakoteka (18 sal) – kolekcja malarstwa artystycznego o tematyce religijnej autorstwa najlepszych malarzy włoskich, którzy pracowali od XI do XIX wieku. Oto arcydzieła Rafaela, Tycjana, Caravaggia, da Vinci i innych. Oprócz obrazów w salach znajdują się unikalne ikony, gobeliny, rzeźby i panele mozaikowe.
Na dziedzińcu Belwederu znajdują się 2 pałace: Mikołaja V i Innocentego VII – oba budynki zachwycają klasyczną architekturą, antycznymi rzeźbami w niszach ściennych. Na wspólnym dziedzińcu stoi oryginalna rzeźba z brązu „Sfera w kuli”.
Kaplica Sykstyńska jest niewątpliwą perłą wśród Muzeów Watykańskich, która jest pomalowana niesamowitymi freskami Michała Anioła ze scenami biblijnymi, Botticellego, Perugino itp. Biblioteka Watykańska jest zbiorem ogromnej kolekcji drukowanych i ręcznie pisanych rarytasów starożytności, niedawnej przeszłości i teraźniejszość.
Muzea lepiej zwiedzać z przewodnikiem, jeśli nie jest to możliwe, można zapłacić za audioprzewodnik wraz z biletami.
Muzea czynne: poniedziałek-sobota, 09.00-18.00; z wyjątkiem niedziel, dni ogłoszonych jako publiczne i wielkich świąt kościelnych.
Adres: Viale Vaticano.
Jak dojechać: z dworca Termini metrem (linia A), przystanek. Św.
Autobusy: 32, 49, 81, 492, 982 do przystanku. Muzea Watykanu.
Tramwaj 19 – przystanek. Piazza del Risorqimento i pieszo 100 m od niego.
Pieszo od Termini – wzdłuż ul. Via Nazionale; od mkw. Wenecja – na ulicy. Corso Vittorio Emmanuele.
Kaplica Sykstyńska
Zewnętrznie skromny, niepozorny budynek został wzniesiony na terenie Watykanu z rozkazu papieża Sykstusa IV jako kościół domowy (1473-1483), w którym papieskie przywództwo mogło bezpiecznie ukryć się w czasie niebezpieczeństwa. Ale dekoracja wnętrz, dekoracja Kaplicy Sykstyńskiej po prostu pogrąża Cię w emocjonalnym szoku niespotykanym pięknem sufitu i fresków ściennych. Ich autorami byli najwybitniejsi malarze tamtych czasów: Michał Anioł, Botticelli, Perugino i inni. Wszystkie dzieła Michała Anioła są wiecznymi arcydziełami, nad którymi wieki nie mają władzy.
Budzi święty podziw swojego głównego pomysłu – ogromny fresk, który zajmuje całą ścianę za ołtarzem „Sąd Ostateczny”. Jego ostrzegawcza opowieść o powszechnej katastrofie, bohaterowie tak wyraziście wyrażają swoje uczucia, że działają na widza bardziej przekonująco niż jakiekolwiek kazanie i moralizatorstwo. Pomysłowy mistrz poświęcił malarstwu 4 lata niestrudzonej pracy. Ta kaplica jest prawdziwą skarbnicą historii biblijnych i starotestamentowych przedstawionych w artystycznej formie. Jeśli jesteś w Watykanie, koniecznie odwiedź go, aby dotknąć wysokiego duchowego piękna!
Stanza Rafael
W 4 małych salach papieskiego pałacu Watykanu można zobaczyć freski namalowane na sklepieniach sufitu i ścianach, zadziwiające artystyczną ekspresją i boskością. Wielki Rafał odzwierciedlał w nich filozoficzne poglądy władców Watykanu, poezję, sprawiedliwość, historię, legendy i tradycje przeszłości. Z wielką miłością malowane są wizerunki Trójcy Świętej, Matki Bożej, Jana Chrzciciela, Dantego, Arystotelesa, Pitagorasa, Platona i innych znanych osobistości. Niegasnące piękno obrazu od wieków porusza wyobraźnię każdego, kto tu przyjeżdża.
25-letni Rafael włożył w tę pracę swoje serce, duszę i siłę fizyczną, pozostawiając swoje arcydzieła jako wspaniały prezent dla przyszłych pokoleń. Fresk „Konstantyn” został już namalowany przez uczniów Rafaela. Brakuje słów, by wyrazić, jak piękne są jego freski. Widzieć je to wielkie szczęście!
Katedra św. Pawła
Ta katedra – jedna z czterech głównych świątyń religijnych – została zbudowana na pamiątkę ukrzyżowanego towarzysza Chrystusa, który zginął męczeńską śmiercią w epoce Nerona. W miejscu jego pochówku wzniesiono majestatyczną katedrę, która była wielokrotnie przebudowywana, przebudowywana i nabrała obecnego, wspaniałego wyglądu. Pracowali nad nim także wybitni mistrzowie, m.in. Michał Anioł i jego uczniowie.
Klasyczne arcydzieło architektury lśni zewnętrznym i wewnętrznym pięknem, wielkością i skalą. Wewnątrz znajduje się wiele rzeźb, płaskorzeźb, malowideł ściennych, które są dziełami sztuki pierwszej klasy. Imponująca jest figura św. Piotra, która według parafian ma cudowną moc (wszyscy starają się jej dotknąć). W katedrze spoczywają prochy kilku papieży i szlachetnych arystokratów. W zakrystii świątyni organizowane jest Muzeum Skarbów Katedry, w którym gromadzone są religijne artefakty katolickie. Tu trzeba kupić osobny bilet, a ogólna inspekcja katedry jest bezpłatna.
Metro (linia A): przystanek. Ottaviano Cipro.
Tramwaj 19, przystanek. Risorgimento – San Pietro.
Autobusy: N 590 (przystanek Risorgimento); N49. – zatrzymaj się. Musei Vaticano
Panteon
Panteon to starożytna świątynia zbudowana prawdopodobnie w II wieku p.n.e. n. mi. ku czci starożytnych rzymskich bogów stał się kolejnym uderzającym symbolem Cesarstwa Rzymskiego. Pod względem geniuszu jego wykonania jego projekt nie ustępuje Koloseum, potwierdzając po raz kolejny ideę, że talenty są zawsze. To, że przetrwało do dziś w niezmienionej formie, świadczy o zdolności architektów do sumiennego budowania przez wieki. Aż trudno uwierzyć, że strzelista kopuła pomnika waży 5 tys. ton i jeszcze się nie zawaliła, jak to bywa w niektórych nowoczesnych budynkach.
Ponadto w kopule znajduje się otwór przelotowy o średnicy 9 m, przez który przedostają się opady. Panteon uderzył w wyobraźnię wielkich twórców średniowiecza i renesansu, którzy uważali go za prawdziwy zbiornik ducha boskiego. Rafał, podobnie jak wiele innych znanych osobistości, jest w nim pochowany (o czym marzył). Brakuje słów, aby opisać całą wielkość, wdzięk i piękno tego architektonicznego arcydzieła. Wystarczy zobaczyć, jak robią to miliony pielgrzymów z całego świata.
Aby dokładnie obejrzeć tę cudowną budowlę, należy przyjechać tu zaraz po otwarciu (09.00 – 19.00), bo w ciągu dnia jest tu stałe „ciało” turystów. Wejście jest bezpłatne, można zwiedzać bez ograniczeń.
Adres: Piazza della Rotonda, 00186, Rzym.
Jak dojechać: metro (linia A), ul. Barberini.
Autobusy: 30, 40, 62, 64, 81, 87, 49.
Tramwaj: 8.
Plac Świętego Piotra
Wyjątkowym obiektem historycznym jest Plac św. Piotra, którego potrzeba pojawiła się po wybudowaniu majestatycznej katedry oddanego ucznia Chrystusa, który zginął śmiercią męczeńską. Przybyło tu tak wielu wierzących, że świątynia nie była w stanie pomieścić wszystkich. Dlatego konieczne było wyposażenie placu, który stał się najpiękniejszym i najsłynniejszym na świecie: z okna swojej rezydencji, znajdującej się tutaj, Papież przemawia do parafian.
To ulubione miejsce mieszkańców w każdym wieku oraz turystów zwiedzających plac. Majestatyczna Katedra Piotra, starożytny egipski obelisk granitowy, wspaniałe fontanny, rzeźbiarskie pomniki świętych apostołów Piotra i Pawła, arcydzieło architektury – rezydencja Papieża – wszystko wokół jest tak piękne i wspaniałe, że po prostu ogłupiasz z podziwu.
Jeśli pobyt w mieście jest krótki, zwiedzanie placu może być poprzedzone wycieczką do Watykanu, gdyż znajduje się on na granicy z minipaństwem. Można tu przyjechać wcześnie, gdy jest na nim jeszcze mało osób, wszystko dokładnie zbadać, a następnie udać się do Muzeów Watykańskich. Zaoszczędzi to czas i pieniądze na podróże, a dzień będzie pełen niezapomnianych wrażeń. W przerwie można zjeść obiad i odpocząć w pobliskich kawiarniach.
Jak dostać się na plac: Metrem (linia B) do stacji Ottaviano San-Pietro to wspaniałe doświadczenie, ale nie trać czujności wśród mieszanego tłumu w wagonach.
Rada dla pań: jeśli temperamentni młodzi macho zaczną się do ciebie uprzejmie zabiegać, nie odpręż się, aby nie wpaść w sytuację bohaterki Inny Churikowej w filmie „Płaszcz Casanovy”. Te zaloty, uśmiechy, namiętne spojrzenia mogą zakończyć się ciężkim wyłudzeniem pieniędzy na flirt.
Na plac jeżdżą autobusy: 23, 34, 40, 271 (trasy najwygodniejsze). Możesz podjechać taksówką lub wynajętym samochodem, jeśli nie oszczędzasz.
Rzymskie forum
To tereny zamierzchłej starożytności, gdzie bił niegdyś puls życia społecznego i politycznego centrum wielkiego imperium, gdzie odbywały się triumfalne pochody, uchwalano prawa i decydowano o losach ludzi i państw. Tutaj, w luksusowych marmurowych pałacach, rządzili potężni cesarze, ubrani w szkarłatne togi; Odbywały się tu zebrania ludowe i wszystkie najważniejsze brzemienne w skutki wydarzenia państwowe.
Zabytkowy skansen to fascynujący widok, kuszący kurzem odległych epok, wspaniałością szlacheckich ruin, okazją do wyraźnego cofnięcia się o wiele stuleci i przeżycia ekscytującego poczucia przynależności do unikalnych zabytków. A jest ich wiele, a każdy ma ciekawą historię. Ci, którzy chcą je bliżej poznać, mają możliwość skorzystania z audioprzewodnika (4 Є) lub usług przewodnika.
Jeśli chcesz, możesz zrobić sobie tutaj na pamiątkę zdjęcie z „gladiatorami” (mężczyznami w strojach gladiatorów).
Adres: Via della Salaria Vecchia, 5/6
Wejście otwarte: codziennie w godz. 8.00 – 17.00, kwiecień-październik – do 17.30.
Santa Maria Maggiore
Budowa jednego z 4 głównych kościołów oparta jest na legendzie o proroczym śnie biskupa Liberiusza, w którym objawiająca mu się Najświętsza Maryja Panna kazała zbudować świątynię, w której rano padał śnieg. To wyjaśnia budowę bazyliki na Wzgórzu Eskwilinowym. Już teraz 05.08 co roku na placu przed kościołem świętuje się dzień cudownego śniegu, kiedy w świątyni wzbijają się i opadają setki białych płatków, symbolizujących płatki śniegu z proroczego snu biskupa. Wieczorem wszystko powtarza się na placu po uroczystym koncercie.
Kościół Mariacki to prawdziwy cud architektury, stworzony wspólnym wysiłkiem wielu utalentowanych architektów, rzeźbiarzy, mistrzów malarstwa i grawerunku. Wśród niezrównanych arcydzieł artystycznych w aranżacji wnętrz zachowały się obrazy mozaikowe (V wiek), wspaniałe freski z tematami Starego Testamentu i ozdoby podłogowe (XIII wiek), które zadziwiają wyobraźnię.
Bezcenny skarb – Święta Kołyska Jezusa przy głównym ołtarzu z figurą Piusa IX klęczącego z szacunkiem przed sanktuarium. Podziw budzi niesamowita uroda wystroju i wspaniała dekoracja kaplic, nagrobków i wszystkich pomieszczeń bazyliki. Zobaczyć na własne oczy całą gamę kolorów, linii, detali niesamowitych wnętrz kościelnych, poczuć wysoką duchowość – wielkie szczęście! Takie wizyty inspirują utalentowanych ludzi do tworzenia poetyckich i muzycznych arcydzieł, takich jak piosenki „Roman Midnight” i „Santa Maria Maggiore”.
Adres: pl. Św. Marii Maggiore, 42.
Do kościoła łatwiej dojść pieszo z dworca Termini na ul. Cavour (10 minut spaceru)
Otwarte do rozliczenia codziennie w godzinach 07.00-19.00.
Termy Karakalli
Aby być precyzyjnym, należy powiedzieć, że Termy Karakalli są obecnie starożytnymi ruinami niegdyś okazałej budowli zbudowanej w II wieku naszej ery. mi. za czasów Marka Aureliusza, zwanego Karakallą. Ale nawet z ruin można ocenić potęgę i bogactwo cesarzy rzymskich, którzy potrafili stworzyć takie kompleksy. Termy Karakalli to nie tylko łaźnia, ale cały zakład, w którym stworzono warunki do wygodnego spędzania czasu: można było wziąć kąpiel parową, umyć się, pluskać w ogromnym basenie znajdującym się w przestronnej sali. W łaźniach można było pograć w różne planszówki, uprawiać aktywne sporty lub po prostu posiedzieć w kameralnej atmosferze.
Teraz mają ślady luksusowej dekoracji: pozostałości wspaniałej podłogi i okładzin ściennych wykonanych z kolorowych mozaik. Sądząc po niewiarygodnej grubości ścian, łatwo sobie wyobrazić, jak ogromna ilość materiałów została wykorzystana do budowy. Oto koncerty celebrytów, słynnych orkiestr symfonicznych, których występy wyglądają bardzo romantycznie na tle majestatycznych ruin. Łaźnie to cenny zabytek architektury, świadczący o najwyższym poziomie cywilizacyjnym dawnego imperium. Jeśli chcesz, możesz godzinami spacerować wśród szlachetnych ruin.
Fontanna di Trevi
Wspaniałe arcydzieło rzeźbiarskie jest zbyt prymitywne, aby nazwać fontannę, chociaż w rzeczywistości jest źródłem czystej wody od XIII wieku. Jednak ambitne zamiary rzymskich papieży, aby udekorować Plac Trevi tak luksusowo, jak to możliwe, przekształciły niegdyś skromne źródło picia w prawdziwy cud artystyczny i architektoniczny. Został stworzony przez kilku architektów i rzeźbiarzy przez prawie 30 lat (1732-1762), tworząc niepowtarzalną ramę wspaniałych rzeźb, które składają się na antyczne sceny płynącej wody.
Potężny Neptun, który został podniesiony z żywiołu wody przez konie morskie i trytony zaprzęgnięte do rydwanu; boginie Zdrowia i Obfitości witają z boską godnością tych, którzy przychodzą do źródła. Ci ostatni hojnie rzucają monety kamiennym damom (1,5 miliona Є rocznie!) w nadziei na ich miłosierdzie. Rzeźbiarska kompozycja fontanny z powodzeniem uzupełnia wygląd antycznego pałacu, stwarzając wrażenie jednego kompleksu o oszałamiającej urodzie.
Fontanna di Trevi wielokrotnie pojawiała się w dokumentach i filmach fabularnych, na okładkach czasopism i pocztówkach. Jasna scena miłosna z filmu „La Dolce Vita” F. Felinniego rozgrywa się właśnie w styczniowej wodzie fontanny, bohaterowie Gregory Peck i Audrey Hebpern, A. Celentano i O. Mutti spotkali się na jego tle w innych filmach. Od niedawna fontanna wraca do pracy po odbudowie.
Możesz dojechać metrem (linia A) do przystanku. Spagna lub Barberini. Mały spacer od nich.
Sierpień Forum
Inną starożytną pozostałością dawnej świetności Cesarstwa Rzymskiego jest Forum Augusta, które przywiązywało dużą wagę do rozwoju budownictwa i architektury. Wszystkie budynki Forum Augusta wchodziły w skład Forum Romanum i były otoczone wysokim murem ochronnym (30 m wysokości), który jest dość dobrze zachowany. Z głównej świątyni Marsa zachowało się kilka kolumn, część podium i schody do świątyni. Ocalały posąg Marsa jest obecnie wystawiany w Muzeum Kapitolińskim jako przykład sztuki prehistorycznej.
Czas nie zniszczył łukowych sklepień wejściowych Forum Augusta. Łuki – bardzo trwały element starożytnego Rzymu – zostały wykorzystane do budowy wszystkich kolosalnych budowli, a obecnie współcześni architekci aktywnie wykorzystują technologie łukowe w budowie monumentalnych konstrukcji.
Można tam dojechać metrem (linia B) do przystanku. Koloseum. Aby lepiej zorientować się w tych budynkach, możesz zbadać wszystkie 4 (znajdują się w pobliżu).
Okolica Rocca Savello
Wyjątkowość tego obszaru głównego miasta Półwyspu Apenińskiego polega na tym, że jest to swego rodzaju połączenie stromej wspinaczki i ogrodu. Jeśli chcesz zobaczyć niezwykłe panoramy miasta, docenić jego skalę i na nowo spojrzeć na znane już zabytki, zdecydowanie powinieneś poświęcić czas na odwiedzenie tego wyjątkowego miejsca.
Wzniesienie znajduje się w samym centrum, niedaleko Wielkiego Cyrku. Gdy tylko znajdziesz się tutaj, nawiedzi Cię uczucie spokoju i lekka zazdrość. W końcu jak jedno miasto może wchłonąć tyle piękna? Na całej planecie tylko Rzym może pochwalić się szykownymi ogrodami, które od wielu, wielu stuleci przeplatają się z kamiennymi pomnikami.
Zabierz ze sobą aparat, a na pewno będziesz w stanie uchwycić włoską stolicę z interesującego kąta. Później będziesz mógł z dumą pokazywać te zdjęcia swoim przyjaciołom i krewnym, zmuszając ich do zastanowienia się nad tym, jakie miasto było przed ich oczami.
Ćwierć Coppede
Bajeczna dzielnica znana jako Coppede znajduje się w pobliżu stacji metra Policlinico. Baśniowe pałace, żabie fontanny i jedyna w swoim rodzaju architektura budynków – to wszystko i wiele więcej czeka na każdego gościa. Wśród turystów, którym udało się odwiedzić niezwykłą dzielnicę, panuje opinia, że jest ona uderzająco różna od wszystkich pozostałych części miasta. To miejsce zaskoczy Cię już od samego wejścia, które ozdobione jest wyjątkowym łukiem łączącym dwa Pałace Ambasadorów. Jak sama nazwa wskazuje, w tych mieszkaniach mieszkali kiedyś przedstawiciele dyplomatyczni.
Po zrobieniu kilku kroków natkniesz się na posąg Madonny, który wydaje się zapraszać do odwiedzenia tej niesamowitej dzielnicy. Prawie zapomniałam wspomnieć o ogromnym kutym żyrandolu, który jest kolejną ozdobą łuku wejściowego. Nawet po tylu wiekach wygląda imponująco, można zobaczyć jego najdrobniejsze szczegóły i docenić ogromną pracę wykonaną przez jego twórców.
Zaraz za łukiem zobaczysz imponujący Piazza Mincio, który przez miejscowych nazywany jest „sercem” dzielnicy. Kilka słów należy o historii powstania kwartału. Na początku XX wieku architekt Coppede otrzymał niezwykłe zlecenie. Główną ideą było stworzenie dzielnicy Rzymu, łączącej wszystkie znane style architektoniczne. Budowa została przeprowadzona na osobisty koszt Cerruti. Budowa wszystkich budynków trwała ponad 10 lat.
Choć początkowo dzielnica była uważana za obszar dla średnich warstw ludności, to dzięki masie atrakcji i nietypowemu podejściu do realizacji projektu, Coppede polubiły bardziej zamożne segmenty mieszkańców miasta. A dziś kwartał jest jednym z najpopularniejszych, a jego nieruchomość uważana jest za najbardziej poszukiwaną. I kilka słów o najbardziej niezwykłej fontannie. Fontanna żab zawdzięcza swoją nazwę obfitości kamiennych rzeźb tych zwierząt, które znajdują się na całym jej obwodzie. Towarzyszą im cztery mityczne figurki.
Casina della Civette
Willa z pawilonem włoskim, znana jako „Casina della Civette”, przyciąga turystów swoim niezwykłym wystrojem. To miejsce przypomina jakąś bajkę, na pewno ze szczęśliwym zakończeniem. Wyjątkowy budynek podarował nam wszystkim Giovanni Torlonia, który był klientem tak niezwykłej willi oraz genialny architekt Giuseppe Valadier, który potrafił stworzyć tak wyjątkowy projekt architektoniczny.
Nawiasem mówiąc, „civetta” jest tłumaczone jako sowa. To właśnie tego ptaka klient i dziedziczny przedstawiciel szlachty rzymskiej uważali za jego talizman. Nic dziwnego, że wizerunki tego ptaka można znaleźć na każdym rogu. Dziś willa oficjalnie otrzymała status muzeum, które każdy może odwiedzić. Bez przesady wspaniały budynek można nazwać wyjątkowym.
Żydowska dzielnica
Getto żydowskie uważane jest za jedno z najstarszych na świecie. Pierwsza wzmianka o diasporach żydowskich na rozległych terenach Włoch pochodzi z 161 p.n.e. To od tego roku rozpoczyna się masowa migracja przedstawicieli tego narodu na teren Półwyspu Apenińskiego. Gdy stanowisko papieża objął Paweł IV Caraffa, wszystkim Żydom nakazano przenieść się do specjalnego getta, a także oznaczyć specjalnym znakiem.
Ich prawa zostały znacznie ograniczone, zabroniono im prowadzenia działalności komercyjnej. Getto rzymskie ma długą historię, ma więcej czarnych stron niż białych. Ale wyjątkowe połączenie oszczędnej architektury i historycznych podtekstów sprawia, że jest to magnes dla wielu turystów, którzy przyjeżdżają do Wiecznego Miasta.
Na szczególną uwagę zasługuje Pałac Mattei oraz unikalna Fontanna Żółwi, która znajduje się tuż przed nim. Nawiasem mówiąc, z tą fontanną wiąże się jedna bardzo ciekawa legenda, według której piękna fontanna powstała w ciągu zaledwie jednej nocy rękami księcia Mattei, który chciał pokazać się z jak najlepszej strony swojemu przyszłemu teście. Będąc zapalonym hazardzistą, w ciągu jednej nocy zdołał stracić cały majątek, w tym pałac, stawiając się w brzydkim świetle przed ojcem przyszłej panny młodej, który chciał odwołać ślub.
Aby się jakoś zrehabilitować, postanowił z dnia na dzień stworzyć coś wyjątkowego. I tak najpierw przed panną młodą i teściem, a później przed wszystkimi turystami otworzył się piękny widok na fontannę. To, czy uwierzysz w tak niezwykłe legendy, zależy od Ciebie, ale Fontanna Żółwi jest zawsze pełna monet wszystkich tych, którzy pragną tu wrócić. Oprócz wyjątkowych budynków getto może pochwalić się jednymi z najlepszych cukierni i piekarni w całym mieście, więc nie bądź leniwy i odwiedź kilka z nich i sam sprawdź wszystkie dobre recenzje.
ogród Botaniczny
Jednym z najbardziej fascynujących miejsc dla miłośników przyrody jest Ogród Botaniczny, znajdujący się na wzgórzu Gianicolo. Według oficjalnych informacji w parku narodowym znajduje się ponad 3000 roślin. Polecamy odwiedzić to miejsce wszystkim miłośnikom romantyzmu, gdyż przytulne ścieżki wijące się wśród bujnej zieleni przeniosą Was w świat piękna. Szczególnie ekscytujące okażą się wieczorne spacery, kiedy powietrze przesycone jest wyjątkowymi aromatami rzadkich roślin, pozwalając zarówno ciału, jak i duszy wypocząć w pełni i nabrać wystarczającej energii, by jutro wyruszyć na podbój innych terenów.
Koloseum w miniaturze
Innym ciekawym miejscem w Wiecznym Mieście, niezasłużenie zapomnianym przez kompilatorów szlaków turystycznych, jest Miniaturowe Koloseum. W rzeczywistości jest to najstarszy symulator gladiatorów, który wystąpił i przyniósł zwycięstwo swoim właścicielom na najsłynniejszej krwawej arenie we Włoszech.
Nie sposób przecenić historycznego znaczenia tego miejsca. Każdy odwiedzający miasto, który choć trochę interesuje się historią Cesarstwa Rzymskiego, lubi walki gladiatorów, powinien umieścić Ludusa Magnusa na liście miejsc, które trzeba zobaczyć. To tutaj toczyły się najbardziej krwawe i imponujące bitwy na arenie Koloseum, gdzie najlepsi wojownicy wielkiego Cesarstwa Rzymskiego szlifowali swoje umiejętności bojowe.
Fontanna Czterech Rzek
Początek budowy jednej ze słynnych fontann datuje się na połowę XVII wieku. Jego centralnym elementem jest granitowy obelisk o wysokości 16 metrów, powstały w starożytności. Obaj starożytni cesarze rzymscy, którzy nakazali rozbiórkę pomnika i jego ustawienie w nowym miejscu, stali się ostatnimi ze swoich rządzących dynastii, polegli w walce o władzę. Rzeźbiarz Bernini (autor projektu fontanny) i papież Innocenty X (zleceniodawca dzieła) nie zostali objęci „przekleństwem obelisku”: każdy z nich żył ponad 80 lat.
Każdego dnia tysiące turystów wrzuca monety do misy fontanny na Piazza Navona, pragnąc wrócić do Rzymu. Początkowo obelisk miał płaskorzeźby Izydy i Serapisa. W miejsce starożytnych egipskich bogów włoscy mistrzowie umieścili symbole chrześcijańskie. Szczyt obelisku ozdobiono metalową figurą gołębicy z gałązką oliwną – symbolem rodu Pamphili, do którego należał Innocenty X.
Pomnik został otoczony rzeźbiarską grupą 4 postaci bóstw rzecznych: Dunaju, La Platy, Nilu, Gangesu. Symbolizują podbite przez chrześcijaństwo Europę, Amerykę, Afrykę i Azję. Figury zwierząt, roślin, jeziorko stały się końcowymi elementami budowli w stylu barokowym. Woda wpływa do fontanny przez system starożytnych rzymskich systemów odwadniających.
Fontanna Neptuna
Budynek znajduje się w północnej części Piazza Navona. Początkowo fontanna wyglądała jak misa. Jego budowa sięga XVI wieku. Niedaleko źródła wody znajdowały się warsztaty, w których wykonywano miedziane przedmioty. Budynek nazwano „miedzianą fontanną”. Po 300 latach władze miasta postanowiły zrekonstruować misę, rozważano różne propozycje. Po skandalu i oskarżeniach organizatorów konkursu o korupcję wybrano i połączono projekty Antonio Della Bitta i Gregorio Zappaliego.
Mistrzowie stworzyli neobarokowe arcydzieło, którego elementy tworzą jeden zespół. Rzeźbiarze, można by powiedzieć, wymyślili nowy mit o bóstwie. Neptuna otaczają znane z legend istoty, ale w starożytności nie było legend o bitwie boga z ośmiornicą! Istnieje wersja: Włosi wiedzieli o krakenie i nie odważyli się umieścić rzeźby potwora, ponieważ pojawienie się „starszego krewnego ośmiornicy” obiecuje trzęsienia ziemi.
wielki cyrk
Największy starożytny hipodrom nad brzegiem Tybru związany jest z legendami o Herkulesie, uprowadzeniu Sabinek, bóstw żniw. Zawody w cyrku zaczęły się odbywać w V wieku p.n.e. Wymiary areny pozwoliły na jednoczesne ściganie się 12 rydwanów. Coroczne konkursy odegrały magiczną rolę i zostały zaplanowane na koniec zbiorów. Cyrk służył jako centrum rozrywki na świeżym powietrzu. Do dziś zachowała się jego półokrągła arena z dwoma obeliskami, kamienne dolne kondygnacje dla uprzywilejowanych widzów.
Nie zachowała się drewniana część budynków, w której mogli przebywać zwykli obywatele. Podobny los spotkał znajdujące się wyżej tawerny, sklepy handlowe. Cyrk był kilkakrotnie kończony. Juliusz Cezar nakazał powiększyć jego powierzchnię tak, aby na hipodromie mogło przebywać jednocześnie do 250 tys. obywateli imperium.
Cyrk wielokrotnie płonął, jego budynki popadały w ruinę, setki widzów zginęło podczas przedstawień – części konstrukcji nie wytrzymały obciążenia. Hipodrom został wyremontowany i funkcjonował do XIV wieku. Następnie jego kamienie wykorzystano do budowy nowych budynków. Dziś w cyrku odbywają się ważne koncerty i masowe uroczystości.
Forum Trajana
Znaczna część budynku, oddana do użytku w 106 roku, przeznaczona jest na handel. Forum nosi imię cesarza rzymskiego, który zlecił jego budowę. Na terenie budynku znajdowały się świątynie Trajana i Wenus, które za jego życia zostały deifikowane. W pobliżu ołtarza przed posągiem bogini Rzymianie zawarli związki małżeńskie. Państwo miało system umów małżeńskich. Zebrane, sygnowane dokumenty w budynkach sąsiadujących ze świątynią. Olbrzymia budowla została ozdobiona łukiem triumfalnym i kolumną z rzeźbą Trajana.
Autor projektu forum: Apollodoros z Damaszku został wygnany i stracony z rozkazu adopcyjnego syna cesarza Adriana. Konstrukcja przeżyła swojego twórcę przez wieki, stając się wzorcem dla antycznych forów i średniowiecznych kościołów chrześcijańskich. Rozmiar zadaszonych kolumnad (z których zachowały się fragmenty): 120 na 200 metrów. Kolumna Trajana wysoka na 38 metrów, fragmenty świątyni Wenus, ściany pasażu handlowego przetrwały do dziś. Ocalały niektóre kolumny dwupoziomowej bazyliki o wysokości 50 metrów. Ostatni budynek nie miał nic wspólnego z religią: w jego murach rozwiązywano kwestie polityczne i gospodarcze.
Forum Cezara
Wielki starożytny rzymski dowódca i mąż stanu nie był obcy piękna: Juliusz Cezar z zyskiem przekazał ogromne fundusze na budowę świątyń, realizację ambitnych projektów. Forum nazwane jego imieniem jest tego dowodem. Za czas rozpoczęcia budowy konstrukcji uważa się rok 54 pne, kiedy to Cezar kupił teren pod budowę za 100 mln sestercji. Pozostaje pytanie: czy były to monety srebrne czy miedziane? Wybijając pieniądze z niedrogiego metalu, polityk rozwiązał problem braku środków w budżecie imperium.
Nabyta strona posiadała już Forum Romanum. Rozbudowano go do rozmiarów 75 na 170 metrów. W pobliżu wzniesiono świątynię Wenus i bazylikę, która służyła jako giełda papierów wartościowych. W pobliżu znajdowały się sklepy, warsztaty rzemieślnicze. Zostały zbudowane za panowania cesarza Hadriana. To on, dochodząc do władzy, nakazał egzekucję ulubieńca swojego ojca: architekta forum Trajana. Dekoracją kompleksu i przyczyną skandalu w społeczeństwie były posągi Cezara i Kleopatry.
Wolne obyczaje i kult rodziny w starożytnym Rzymie łączyły się bardzo interesująco! Kazirodztwo w panujących dynastiach, orgiach, małżeństwach z heterami, miłość jednopłciowa nie wywoływała potępienia, egipska królowa-kochanka – wręcz przeciwnie. Po pożarach, wojnach, niewłaściwie zorganizowanych wykopaliskach, z dawnej świetności kompleksu zachowały się fragmenty łukowej galerii, kolumny, fragmenty budynków. Tutaj możesz zobaczyć brązowy posąg Cezara (dokładną kopię zaginionego antycznego arcydzieła wykonanego z marmuru).
Willa Medici
W tym miejscu w starożytności znajdował się pałac i ogród, w którym zginęła Messalina, trzecia żona starożytnego cesarza rzymskiego Klaudiusza. Imię tej kobiety stało się symbolem rozpusty. Słynący z okrucieństwa cesarz Nero jest jej własnym wnukiem. Valeria Messalina dorastała w atmosferze politycznych intryg i orgii. Chcąc zdobyć władzę nad imperium, postanowiła zabić swojego męża (powinowatego) i osadzić na tronie swojego kochanka. Messalina została schwytana przez zwolenników Klaudiusza, oskarżona o spisek państwowy, znieważenie bogów i stracona na oczach matki.
Do XVI wieku znajdowały się tu winnice. Przedstawiciele oligarchicznej dynastii Medyceuszy kupili działkę pod budowę willi. Budynek wzniesiono według kanonów manieryzmu (jedna z form wczesnego baroku). Medyceusze zainwestowali dużo w nabycie antycznych rarytasów. Podczas aranżacji willi wykorzystano starożytne rzymskie artefakty znalezione na miejscu.
Po 200 latach bezpośrednia gałąź dynastii została przerwana, właścicielami budowli byli przedstawiciele nie mniej wpływowego rodu alzackiego. Później majątek z rozkazu Napoleona przeszedł na własność Francuskiej Akademii Sztuk. Budynek nadal należy do Francji. Akademia realizuje politykę dostępnej edukacji: przyjmuje Włochów i obywateli innych państw bez egzaminów.
Zamek Świętego Anioła
W przewodnikach budynek często nazywany jest „Mauzoleum Hadriana”. Zabytek architektury składa się z budynku w kształcie walca, otoczonego murem kwadratowego dziedzińca. Na tarasie zamku zainstalowano figurę anioła. Początkowo budynek pełnił funkcję grobowca, następnie – zamku-fortecy i rezydencji papieskiej, gdzie obok siebie znajdowały się luksusowe apartamenty i izby tortur, sale recepcyjne i tajne przejścia podziemne. Dziś zamek jest muzeum historii wojskowości.
Mistycy nazywają to miejscem mocy. Według legend: w XVI wieku pojawił się tu Archanioł Michał, po czym ustała epidemia dżumy. Początek budowy „Smutnego Zamku” (inna nazwa budowli) sięga II wieku. W mauzoleum wyłożonym białym marmurem znajdowały się grobowce starożytnych cesarzy rzymskich, w tym Hadriana. Starożytne skarby zostały splądrowane podczas zdobywania twierdzy przez Wizygotów, a do zniszczenia grobów przyczyniło się również duchowieństwo.
Później zamek był wielokrotnie restaurowany, dokonywano zmian w jego układzie, wyposażano pomieszczenia na bibliotekę papieską, biżuterię i tajne archiwum. Elementy dekoracyjne na elewacji wykonano w stylu barokowym, na głównym budynku umieszczono zegar, nie zmieniło to jednak złowrogiej atmosfery twierdzy, w której niegdyś mieszkali przedstawiciele zbrodniczej dynastii Borgiów.
Most Świętego Anioła
Historycy datują budowę kładki przez Tyber na II wiek. Konstrukcja łączy centrum z zamkiem-twierdza św. Anioła. Tworzą jeden zespół architektoniczny. Oba zabytki łączy wspólna historia, daleka od romansów i średniowiecznych ballad o szlachetnych rycerzach.
Na moście zawisły zwłoki heretyków straconych na zamku, przestępców i zwyczajnie nie podobających się Stolicy Apostolskiej poddanych włoskich.
Marmurowe płyty, wspaniałe rzeźby wizualnie uatrakcyjniają ponure miejsce, ale turyści zwracają uwagę na ciężką atmosferę mostu. W XV wieku budynek częściowo zawalił się z powodu dużego obciążenia, zginęli pielgrzymi. Wykonano remont, po 100 latach wzdłuż deptaku ustawiono posągi aniołów, apostołów Piotra i Pawła. Most nie stał się jednak ulubionym miejscem spacerów obcokrajowców i obywateli.
Wzgórze Pincho
Pragnienie starożytnych cywilizacji, by budować miasta na siedmiu wzgórzach, naukowcy tłumaczą wiarą w magię liczb. Zgodnie z tą zasadą budowane były Rzym i Moskwa. Jednak starożytne miasto ma również ósme wzgórze: Pincho. Jej nazwa pochodzi od nazwiska dynastii właścicieli ziemskich, do których należą działki w okolicy. Do najbardziej znanych nieruchomości położonych na wzgórzu należą wille Borghese i Medici.
Pincho znajdowało się poza granicami miasta, ale piękno kwitnących na wzgórzu ogrodów przyciągało arystokratów. Przedstawiciele elity nabywali działki, wille, a wzgórze stopniowo stawało się częścią miasta. Kilkakrotnie zmieniał się układ ogrodów i budynków. Francuzi mieszkają tu od dawna. Inna jego nazwa – “Ogrody Cezara” – wzgórze otrzymało dzięki ambitnemu projektowi Napoleona.
W wyniku różnych przekształceń Pincho zamienił się w teren parkowy z zacienionymi alejkami, fontannami, ławkami. Dominują w nim kanony klasycyzmu. Umieszczono tu 228 popiersi wybitnych postaci nauki, kultury, polityki, sztuki. Z wysokości wzgórza otwierają się wspaniałe widoki na Wieczne Miasto, prowadzą do niego dwa monumentalne schody. Jedna została zbudowana w stylu klasycystycznym, druga według kanonów baroku.
Willa Borghese
Największy włoski park krajobrazowy znajduje się na wzgórzu Pincio, zajmuje 80 hektarów, słynie ze wspaniałych krajobrazów, stawów, antycznych posągów i muzeów. Estetyka klasycyzmu jest wielostronna, czego dowodem jest Villa Borghese. Styl angielski jest przeciwieństwem francuskiego, w którym królują surowe linie. Klasycystyczne parki w Wielkiej Brytanii to stworzone przez człowieka arcydzieła inspirowane naturą, harmonią naturalnego piękna. To jest rozwiązanie krajobrazowe wybrane dla włoskiej willi.
Historia parku sięga XVII wieku. Po 300 latach państwo kupiło go i przeniosło do miasta. Później na terenie umieszczono atrakcje dla dzieci. Tym ostatnim przypisuje się określone obszary, aby młodzi goście nie przeszkadzali miłośnikom ciszy. W parku znajdują się 3 muzea, 2 galerie, Globe Theatre, w którym można zobaczyć sztuki Szekspira w interpretacjach przyjętych w czasach królowej Elżbiety I. Kolekcje muzeum obejmują dzieła sztuki etruskiej oraz współczesnych artystów i rzeźbiarzy. Jedna z galerii nosi imię książęcej rodziny Borghese. W jego pokojach znajdują się obrazy Rafaela, Tycjana, Caravaggia, Bartolomeo, Romano.
Dziurka
Znajduje się u bram Willi Zakonu Maltańskiego na Awentynie. Przewodniki mówią: przez niesamowitą dziurkę od klucza można zobaczyć jednocześnie 3 stany. Czy tak jest? Zakon Maltański, do którego należy willa, nazywa się państwem. Należy do jurysdykcji Kościoła rzymskokatolickiego. Najstarszy zakon religijny na świecie jest członkiem ONZ i Rady Europy, wydaje własną walutę, wydaje paszporty, ma prawo do nawiązywania i zrywania stosunków dyplomatycznych.
Włochy uznają suwerenność Zakonu, swojego rządu, Konstytucji. Kto spojrzy przez dziurkę od klucza, zobaczy też Bazylikę św. Piotra. Dokładniej: kopuła świątyni zbudowana na terenie Watykanu. Na czele suwerennego państwa karłowatego stoi papież. Watykan jest członkiem ONZ, ma specjalny status międzynarodowy, nie emituje własnej waluty i zapewnia obywatelom paszporty. Trzecim państwem są Włochy, których częścią jest Rzym.
Kościół Trinita dei Monti
Zbudowana w XVI wieku świątynia znajduje się na Schodach Hiszpańskich, które łączą plac w starej części miasta ze szczytem wzgórza Pincho. Kościół należy do kategorii tytularnej. Oznacza to, że proboszcz kierujący parafią ma stopień kardynała. Fundusze na budowę budynku przekazał Ludwik XII, na odrestaurowanie tego samego obiektu – Ludwik XIII. Francja do dziś odpowiada za stan świątyni i okolic.
Budowa kościoła trwała 80 lat. Jego architektura skupia się na kanonach późnego renesansu, ale we wnętrzu i na zewnątrz znajdują się elementy stylu romańskiego, gotyckiego.Budowa ucierpiała w czasie wojen napoleońskich. Niektóre elementy dekoracyjne, obrazy i freski zaginęły bezpowrotnie. Później dokonano zmian w wystroju wnętrz i na zewnątrz. W obu wieżach kościoła odrestaurowano dzwonnice, pod którymi znajduje się zegar tradycyjny i słoneczny.
Dziś świątynia składa się z kilku kaplic poświęconych wydarzeniom biblijnym i świętym katolickim. Jej głównym zabytkiem jest dzieło włoskiego rzeźbiarza Volterry „Zdjęcie z krzyża”. Wśród najbardziej znanych zabytków świątyni: starożytny obelisk przy fasadzie i biały marmurowy posąg Chrystusa przy wejściu do wnętrza budynku.
Kościół Santa Maria del Popolo
Unikatowy budynek wzniesiono w XVI wieku na miejscu rzymskiej kaplicy. Kościół należy do zakonu augustianów, należy do kategorii tytularnej, co daje prawo zarządzania parafią tylko kardynałowi-prezbiterowi. Istnieje wersja: w tym miejscu pochowany jest cesarz Neron, który przeszedł do historii jako prześladowca chrześcijan. Jego dusza (według miejscowych legend) nie odnalazła spokoju i przeniosła się do topoli.
Papież Paschał II ujrzał Matkę Boską, która nakazała wycięcie drzewa i wzniesienie kaplicy, aby chronić Rzymian przed złymi duchami. Legendy mówią: w świątyni przechowywana jest ikona Najczystszego, stworzona przez Apostoła Łukasza. Badania naukowe obaliły hipotezę: wiek najstarszego obrazu Matki Bożej w kościele nie przekracza 800 lat. Augustianie kilkakrotnie przebudowywali budynek. W jego 5 granicach znajdują się grobowce najwyższego duchowieństwa i szlachty rzymskiej.
W rozwiązaniach wewnętrznych i zewnętrznych budynku dominują elementy renesansowe i barokowe. Główne skarby świątyni: freski, mozaiki, obrazy, nad którymi pracowali wybitni włoscy mistrzowie. Rafael, Piombo, Carracci, Caravaggio, Pinturicchio stworzyli dla kościoła swoje arcydzieła. Część unikatowych dzieł augustianów musiała zostać przeniesiona ze świątyni, gdyż stare obrazy wymagają specjalnych warunków przechowywania.
Bazylika Santa Maria in Cosmedin
Zbudowany w VI wieku kościół uznawany jest za jedną z głównych świątyń. Zgodnie z zasadami katolicyzmu: wierzący w takiej świątyni otrzymują przebaczenie wszystkich grzechów. W starożytności znajdowała się tutaj świątynia Herkulesa. Jednym z działań parafii chrześcijańskiej było rozdawanie żywności ubogim. Po 200 latach stał się częścią społeczności greckiej. Został założony przez mnichów, którzy uciekli z Bizancjum, gdzie w wyniku schizmy kościelnej do władzy doszli obrazoburcy. Świątynia została zniszczona przez trzęsienia ziemi.
Budynek uratowano dzięki zakrojonym na szeroką skalę pracom remontowym i restauratorskim. Naukowcy datują budowę 34-metrowej dzwonnicy świątynnej na XII-XIII wiek. Przewodniki zazwyczaj wskazują, że składa się z 7 poziomów. To nieprawda: struktura ma 2 dodatkowe „ukryte” poziomy wewnątrz kościoła.
Aby uchronić bazylikę przed zniszczeniem, aby wzmocnić mury, zainstalowano dodatkowe kolumny. We wnętrzu i na zewnątrz zauważalny jest wpływ stylu barokowego, pseudo-średniowiecznego. Jedna z najsłynniejszych reliktów bazyliki: ważący ponad tonę marmurowy dysk „Usta Prawdy”. Artefakt przypominający męską maskę powstał w I wieku. Dysk mógł być atrybutem tajnej inicjacji nie tylko w chrześcijaństwie. Istnieje legenda, jak usta maski nie puściły ręki kłamcy. Podobny rytuał wkładania rąk do ust masek jest akceptowany w misteriach pogańskich.
Galeria Doria Pamphili
Budynek powstał w XVII wieku. Założycielami kolekcji prywatnej byli przedstawiciele kilku rodów magnackich, ale jej nazwa przypomina tylko dwie dynastie. Rodziny Doria i Pamphili wielokrotnie zawierały ze sobą sojusze małżeńskie, posiadały wpływy gospodarcze i polityczne, powiązania rodzinne z wyższym duchowieństwem. Kolekcja rozpoczęła się od 4 obrazów Caravaggia, z których jeden znajduje się obecnie w Luwrze.
Następnie kolekcja została uzupełniona dziełami Lorraina, Bronzino, Piombo, gobelinami, rzeźbami i meblami. Niektóre z jej prac powstały na zamówienie czołowych artystów europejskich. Galeria-pałac zawiera ponad 500 unikalnych dzieł sztuki. Na pierwszym piętrze budynku znajdują się jedynie prace Dure. W Aksamitnej Sali znajdują się rzeźby, drogocenne meble, złote konsole, próbki rzadkich tkanin wykonanych ręcznie przez włoskich rzemieślników.
Sala balowa składa się z dwóch sal, w których można obejrzeć akcesoria szlacheckie oraz rzadki instrument muzyczny: podwójną harfę. Sercem pałacu jest kaplica z unikalnymi artefaktami. Otaczają go galerie, w których przechowywane są arcydzieła Rafaela, Tycjana, Belliniego, Carracciego, Parmigianino. Każdy pokój przypomina pokrewieństwo, przyjaźń klanów Doria i Pamphili z mocami, które są. Galeria Lustrzana dotyczy Wersalu i powiązań z francuskim dworem królewskim, Sala Aldobrandini dotyczy Watykanu.