Północna stolica przyciąga uwagę turystów z całego świata. Znajdują się tu ważne zabytki historyczne. Na ich liście znajduje się legendarny ogród botaniczny Oranienbaum, liczne katedry, muzea i inne ciekawe miejsca. Arcydzieła architektury zachwycają oryginalnością i elegancją. Interesujące są również inne zabytki Petersburga.

Plac Pałacowy

Dziś jest sercem miasta, miejscem, które turyści muszą odwiedzić. A kiedyś była łąka porośnięta trawą. Odbywały się tu odświętne uroczystości, budowano pawilony i tymczasowe fontanny, z których eksplodowało wino. Współczesny wygląd placu zaczął nabierać kształtu dopiero w XVIII wieku.

Pałac został nie tylko wybudowany, ale także przebudowany. Podczas ostatnich prac odkryto fundament skrzydła Anny Ioannovny. Archeolodzy zbadali znalezisko, po czym ponownie zakryto bazę.

Plac Pałacowy to rozległa przestrzeń, której formalną granicą jest Pasaż Pałacowy. Łuk Sztabu Generalnego – główne wejście na teren. Dziś odbywają się tutaj wszystkie ważne wydarzenia. To tutaj w Dzień Zwycięstwa odbywają się parady wojskowe, w sylwestra ustawiana jest choinka, a także pokazy laserowe.

Zimowy pałac

Majestatyczna budowla pałacowa, uderzająca rozmiarami i przepychem baroku, jest głównym symbolem miasta. Ambitna dziedziczka Piotra I, Elżbieta, zleciła budowę pałacu królewskiego, który mógłby przyćmić europejskie odpowiedniki. Sama cesarzowa nie musiała w nim mieszkać, a Katarzyna II została pierwszą właścicielką Pałacu Zimowego.

Wspaniały pałac jest głównym z serii kompleksu pałacowego Ermitażu. Sprawdzenie wszystkich pomieszczeń zajmie dużo czasu. Trudno przecenić skalę najbogatszego dziedzictwa przechowywanego w tej przestrzeni. Na pierwszym piętrze interesujące są kolekcje znalezisk archeologicznych znajdujących się w pokojach spadkobierców ostatniego cesarza.

Wnętrza pokoi stanowią swego rodzaju zabytek wystroju XIX wieku. Dekoracja sal drugiego piętra jest niesamowita: Tron, Pietrowski i Bolszoj. Pokazują sztukę Europy Zachodniej. Ekspozycje na III piętrze przybliżają kulturę, tradycje i sposób życia ludów azjatyckich.

Wystawiono tu rarytasy religii buddyjskiej, odmiany fresków, kamienne idole, fragmenty dekoracji z Khorezm. Nie da się obojętnie pozostawić Pałacu Zimowego, wypełnionego cudami dokonanymi przez człowieka.

Pustelnia Państwowa

Znany na całym świecie kompleks muzealny, położony na nabrzeżu Newy, składa się z 6 budynków, z których każdy jest wspaniałym zabytkiem architektury XVIII-XIX wieku. Założona przez postępową cesarzową Katarzynę II w XVIII wieku. muzeum sztuki obejmuje dziś 365 sal wystawowych. Najbogatsza kolekcja Ermitażu zawiera prawie 3 miliony dzieł sztuki światowej różnych epok.

Aby obejrzeć każdy eksponat, trzeba poświęcić na to ponad miesiąc, a nawet rok. Nie da się wyrazić słowami emocji, których doświadcza się na widok słynnych arcydzieł malarstwa, rzeźby i sztuki użytkowej. Ermitaż jest dumą i dziedzictwem Rosji, symbolem jej potęgi i wysokiej kultury.

Do połowy 19 roku wizyta w Ermitażu była dostępna tylko dla nielicznych. Muzeum zostało otwarte dla szerokiej publiczności w 1852 roku, budując w tym celu budynek Nowego Ermitażu. Historyk sztuki AI Somow odegrał ogromną rolę w uzupełnianiu funduszy muzealnych i tworzeniu katalogów w XIX wieku.

Cała paleta twórczości artystycznej prezentowana jest w najbogatszej kolekcji tego megamuzeum, od epoki prymitywnego człowieka do współczesności. Scytyjskie złote przedmioty, ceramika, biżuteria z brązu i srebra, unikatowe znaleziska archeologiczne ilustrują okresy rozwoju człowieka. Kolekcja obrazów, rzeźb, grafik odzwierciedla niemal wszystkie dziedziny sztuki z całego świata.

Newski Prospekt

Główna ulica miasta jest miejscem żywej historii miasta i Rosji. Dosłownie każdy metr jego chodników i chodników przypomina epokowe wydarzenia w kraju, legendarne osobowości na skalę światową. Newski Prospekt rozbudził wyobraźnię rosyjskich poetów, pisarzy, artystów, kompozytorów; zachwycony i nadal zachwyca zagranicznych gości.

5-kilometrowa aleja ma się czym pochwalić i czymś oczarować turystów. Najważniejsze obiekty, arcydzieła architektury znajdują się na Newskim Prospekcie oraz przyległych placach i ulicach. Spacer główną arterią północnej stolicy to zanurzenie się w historii i kulturze przeszłości i teraźniejszości, zapoznanie się ze stylami architektonicznymi.

Słynne mosty nad Fontanką, Mojką i Kanałem Gribojedowa ujawnią swoje tajemnice. Na moście Anichkov zapoznaj się z historią słynnej na całym świecie rzeźby jeździeckiej Klodt. Imponują majestatyczne widoki kompleksu pałacowego na placu o tej samej nazwie. Pod pomnikiem postępowej cesarzowej Katarzyny II można odpocząć na przytulnej ławce i jednocześnie podziwiać fasadę Teatru Aleksandryńskiego.

Wiele osób chodzi do Kawiarni Literackiej, gdzie lubił bywać Puszkin, latarnia rosyjska poezja. Nie można zignorować Pałacu Stroganowa, odwiedzić Muzeum Czekolady znajdujące się na jego 1. piętrze i odświeżyć się słodkim poczęstunkiem. Niewiele osób przechodzi obok Gostiny Dvor, Katedry Kazańskiej i innych wybitnych zabytków.

Sobór św. Izaaka

Uznawana za najcięższą katedrę w mieście. Wspaniały budynek wznoszono przez 40 lat. Wylewanie fundamentu trwało 5 lat. Tylko te fakty mówią o skali budynku. Istnieje wersja, w której cena malachitu po zakończeniu budowy katedry gwałtownie spadła. Wynikało to z faktu, że z tego kamienia wzniesiono kolumny. Wszystkie zapasy zostały zużyte. Górnictwo stało się mało obiecujące, a malachit stracił na wartości.

Świątynia nie została uszkodzona ani w latach władzy sowieckiej, ani w dniach blokady Leningradu. Komuniści postanowili opuścić budynek i przekształcić go w muzeum antyreligijne. A Niemcy używali kopuł jako przewodnika i nie dążyli do zniszczenia obiektu.

Istnieje legenda. Według legendy dynastia Romanowów miała przestać istnieć w momencie usunięcia rusztowania z katedry. Zostały usunięte w 2016 roku. Kilka miesięcy później Mikołaj II abdykował.

Teraz oto zbiory Muzeum Północnego. Na kolumnadzie sanktuarium znajduje się taras widokowy. Prowadzą do niego schody o 262 stopniach. Ci, którzy przebyli tę ścieżkę, nigdy nie będą mogli zapomnieć widoku Piotra rozciągniętego w dole. Odbywają się tu również nabożeństwa.

Jest szczególnie tłoczno w dni świąt prawosławnych. Tłumy wierzących spieszą, by oddać chwałę Panu. Możesz zwiedzać za darmo, ale wejście na teren obiektów muzealnych będzie płatne.

Ogródek letni

Warto zauważyć, że współczesny Ogród Letni znajduje się w tym samym miejscu, co za czasów Piotra 1. Cesarz nakazał wytyczyć wokół swojej letniej rezydencji pozory holenderskiego parku. To prawda, że ogród w tamtych latach nazywano ogródkiem warzywnym.

Najstarszy park miejski zaplanowano zgodnie z prawami projektowania krajobrazu:

Drzewa i krzewy z pewnością zostały przycięte. Kwiaty posadzono w określonym zakresie. A alejki lipowe okazały się tak zacienione, że oświetlenie było potrzebne w ciągu dnia. Ale wkrótce Ogród Letni popadł w ruinę. Był mniej dbany. A mieszczanie zakochali się w lekko zaniedbanym terenie, często zaczęli spacerować po parku.

Podczas oblężenia posadzono grządki w Ogrodzie Letnim, gdzie uczniowie pod okiem nauczycieli uprawiali warzywa. A jedna z uliczek nosi od tego czasu nazwę Szkoła. Na początku XXI wieku Ogród Letni zmienił właściciela. Tym razem było to Muzeum Rosyjskie. Miała miejsce kolejna przebudowa, a park jest ponownie otwarty dla spacerów.

Adres: nabrzeże Kutuzowa, 2.

Peterhof

Pomysł zbudowania nad brzegiem morza zespołu pałacowo-parkowego, podobnego do europejskiego, a jednocześnie niemającego sobie równych, należał do Piotra 1. O dziwo, realizacja tak zakrojonego na szeroką skalę planu zajęła zaledwie 13 lat. cesarz. W 1762 roku Peterhof stał się miastem pod kontrolą Pałacu. W XIX wieku powstała dzielnica Peterhof. W centrum powiatu znajdowały się gimnazja, a dla dogodnego dojazdu zbudowano linię kolejową.

Po rewolucji październikowej kompleks został upaństwowiony. Na terenie znajdowały się muzea i sanatoria dla proletariatu. Ale artefakty zostały uratowane. W czasie okupacji hitlerowskiej zespół został poważnie uszkodzony. Części zbiorów nie udało się ewakuować, rzeźby ogrodowe zakopano w ziemi bez konserwacji. Następnie zostały zniszczone.

Po wyzwoleniu Peterhof został przemianowany na Petrodvorets. Tak więc władze sowieckie zlikwidowały związek imienia z językiem niemieckim. Całkowite odnowienie budynków nie było możliwe. Dotyczy to zwłaszcza Dolnego Parku. Ale słynne fontanny, rymowanki Piotra i niesamowite pałace wciąż przyjmują gości. Należy zauważyć, że w czasie deszczu większość ekspozycji jest nieczynna.

Fontanny otwierają się w połowie maja i kończą w połowie września. Należy zauważyć, że liczby są warunkowe. Ponieważ wszystko zależy od pogody, im zimniej – tym wcześniej się zamykają, a cieplej – odwrotnie. Dlatego przed wakacjami koniecznie sprawdź godziny otwarcia fontann.

Możesz się tam dostać na 3 sposoby:

Parki lepiej zwiedzać rano w dni powszednie, na początku czerwca i na początku września. Jednak ze względu na sezonowość i krótki czas otwarcia z fontann chcą się cieszyć nie tylko goście miasta, ale także okoliczni mieszkańcy. W związku z tym prawie zawsze przed wejściem do dolnego parku są kolejki.

Sobór Kazański

Zawarte na liście największych katedr w mieście. W jego murach znajduje się wielka świątynia prawosławna – Ikona Matki Bożej. Obraz uważany jest za cudowny. Parafianie wierzą, że każdy, kto dotknie twarzy, zostanie uzdrowiony. Ciekawa jest historia świętej ikony. Matka Boża objawiła się we śnie Matronie Moskwy jako dziecko. Wskazała miejsce, w którym znajduje się ikona. Tam została znaleziona.

Rama obrazu jest ozdobiona klejnotami. Nie raz próbowali ukraść ikonę. Ale zawsze wracała do swoich rodzinnych murów. Cesarz Paweł I w 1801 r. wydał dekret, w którym nakazał rozpoczęcie budowy świątyni w Petersburgu. Katedra miała przechowywać Cudowną Ikonę. Klasztor budowano ponad 10 lat. Autorem projektu był A. Woronikhin.

Katedra została zbudowana przez tysiące robotników. Warunki pracy były niezwykle trudne. Mimo wszystko wzniesiono katedrę. Jego wysokość przekracza 71 metrów. Szczególnie podziwiane są majestatyczne kolumny. Każdy z nich waży prawie 30 ton. Wielkie otwarcie odbyło się w przededniu wojny z Francuzami. Podbite sztandary i sztandary będą później przechowywane tutaj.

Teraz katedra jest wymieniona wśród zabytków rosyjskiej chwały wojskowej. W świątyni codziennie odprawiane są boskie nabożeństwa. Każdy może je odwiedzić. Dla turystów organizowane są wycieczki.

Mozaikowy dziedziniec

Spory o niezwykły obiekt sztuki długo nie ustępują. Niektórzy zwiedzający są zachwyceni, inni mówią o bezużyteczności i pretensjonalności. Dlatego warto odwiedzić Dziedziniec Mozaikowy, aby zrobić własne wrażenie.

Obiekt zaczął powstawać ponad 25 lat temu. Artysta Władimir Lubenko otworzył w mieście szkołę dla dzieci. i już na pierwszej lekcji postanowiono udekorować podwórko mozaikami. Małe dzieci w wieku szkolnym aktywnie uczestniczyły w tworzeniu projektu.

Lubenko używał marmuru, płytek, smalta. Wszystko zaczęło działać: nawet porcelanowe kubki z talerzami. Troskliwi mieszkańcy przynieśli niepotrzebne naczynia. A po pewnym czasie dziedziniec został ozdobiony pierwszą mozaiką.

Dziś w plenerze znajdują się:

Główną częścią kompozycji jest mozaika olimpijska. Tutaj możesz zobaczyć ilustracje do legend i bajek narodów świata. A jeśli przyjedziesz przed 22:00, możesz odwiedzić galerię Władimira Lubenko.

Adres: ul. Czajkowski, dom 2/7.

Teatr Aleksandryjski

Swoją nazwę otrzymał na cześć żony cesarza Mikołaja I – Aleksandry Fiodorownej, ale pieszczotliwie nazywano go także „Aleksandrią”, podobno z szacunku dla wielowiekowej historii teatru z czasów starożytnego Egiptu.

To jednak nie jedyny interesujący fakt. Druga nazwa teatru to Rosyjski Państwowy Akademicki Teatr Dramatyczny im. wybitnego rosyjskiego poety Aleksandra Siergiejewicza Puszkina. Nietrudno zauważyć, że Aleksandra Fiodorowna i Aleksander Siergiejewicz są imiennikami, w związku z tym często pojawia się zamieszanie, a wielu przypisuje nazwę teatru zupełnie innej osobie.

Ale bez względu na to, jak goście go nazywają, ich opinie niezaprzeczalnie zgadzają się co do jednego – wnętrze i zewnętrze teatru, jego otoczenie i ekscytujące spektakle nie pozostawią obojętnym nawet najbardziej zapalonego widza. Teatr posiada 2 sceny – starą i nową.

Stara scena znajduje się w historycznym centrum miasta przy pl. Ostrovsky 6. Godziny otwarcia: od 9 do 18. Nowy etap – Nasyp r. Fontanki 49 A. Godziny pracy: od 11 do 20. Przerwa z przerwą od 14 do 15 godzin.

Oba budynki znajdują się w historycznym centrum miasta i znajdują się w pobliżu jego głównej arterii – Newskiego Prospektu. Główna scena Teatru Aleksandryńskiego sąsiaduje z takimi arcydziełami architektury, jak Pałac i Ogród Aniczkowa, Plac Jekaterynińskiego.

Możesz dostać od s.m. Gostiny Dvor lub Newski Prospekt i idź w kierunku Placu Vosstaniya.

Kunstkammer

Pierwsze rosyjskie muzeum, założone z inicjatywy Piotra I w 1714 r., powstało jako składnica niezwykłych przedmiotów. Z języka niemieckiego nazwę Kunstkamera tłumaczy się jako „gabinet osobliwości”. Pierwszymi eksponatami nowej instytucji była osobista kolekcja osobliwości Piotra. W kolekcji znalazły się unikatowe przedmioty związane z anatomią, mineralogią, zoologią i mające wartość naukową.

Z całego kraju sprowadzano tu różne rarytasy, instytucja przyczyniła się do rozwoju nauki i oświaty. Dziś Kunstkamera mieści się w niezwykle pięknym barokowym budynku (1734), który jest najstarszym budynkiem muzealnym na świecie.

Oficjalnie ma status muzeum antropologicznego i etnograficznego. Jego fundusze zawierają ponad 1,2 miliona rarytasów. W salach tematycznych prezentowane są eksponaty charakteryzujące kulturę i życie narodów różnych krajów: Japończyków, Chińczyków, Mongołów, Hindusów, Australijczyków itp.

Tutaj można zobaczyć niezwykłe narzędzia, przedmioty sztuki użytkowej, zjawiska naturalne, broń. Dużym zainteresowaniem cieszy się Sala Anatomiczna, w której prezentowane są deformacje fizjologiczne i anatomiczne, konsekwencje mutacji i nieprawidłowości genetycznych. Szczególnie wrażliwym osobom nie zaleca się odwiedzania Sali Anatomii.

Możesz się tam dostać na 2 sposoby:

Od św. Admiralteyskaya, przejść przez pałac i wymienić most i być na progu muzeum (20 minut) lub transportem: trolejbusy – 10.11; autobusy – 24, 7. Ze stacji metra Wasileostrowskaja, idąc środkową aleją i linią kadetów (około 15 minut) lub transportem: autobusy 24 i 3 M.

Podobnie jak w innych muzeach miasta, najbardziej opłacalnymi dniami do zwiedzania są dni powszednie, najlepiej rano. Zaleca się również wybór okresów, w których ruch turystyczny jest najmniejszy – to listopad, luty – kwiecień.

Katedra Trójcy Świętej Izmailovsky

Katedra została zbudowana w latach 1828-1835. Znajduje się w dzielnicy Admiralteisky i zachwyca skalą. Jej główna kopuła widoczna jest z odległości 20 kilometrów. Historia jest ściśle związana z pułkiem Izmailovsky, który powstał w 1730 roku pod kierunkiem Anny Ioannovny.

Początkowo wybudowano drewnianą świątynię. W razie potrzeby został rozebrany. Podążał za elitarnym pułkiem, który słynął z odwagi i odwagi. Jednak w 1824 r. miasto nawiedziła powódź. Kościół został zalany. Wtedy to obecny władca wydał dekret o budowie nowej, kamiennej świątyni.

Utalentowanemu architektowi udało się zachować styl charakterystyczny dla rosyjskich drewnianych cerkwi. Budynek został wybudowany w duchu późnego klasycyzmu z elementami stylu empirowego. Regularnie odbywały się tu nabożeństwa. Ale później do władzy doszli komuniści, a budynek zaadaptowano na inne potrzeby.

Chcieli nawet zburzyć katedrę, aby zrobić miejsce dla nowych budynków. Ale wybuchła wojna z faszystowskimi zdobywcami. Katedra Trójcy Izmailowskiej została poważnie uszkodzona podczas oblężenia Leningradu. Później konserwatorzy przywrócili świątyni pierwotne piękno. Teraz zapraszamy również parafian i wszystkich zainteresowanych historią.

Letni Pałac Piotra I

Budynek o długiej historii. Jeśli chcesz odwiedzić mury pałacu, w którym „widział” sam Piotr I, wybierz się na turystyczny spacer do Ogrodu Letniego. Niezwykle zaskakujące jest to, że założony w 1710 roku dom nie został dotknięty wojnami i rewolucjami – jego fundamenty stoją na ziemi od kilkunastu lat.

Tylko kilka budynków w mieście może pochwalić się tak wielowiekową historią. Ściany Pałacu Letniego są przepięknie ozdobione płaskorzeźbami przypominającymi genialne zwycięstwo Imperium Rosyjskiego podczas Wielkiej Wojny Północnej.

Warto zauważyć, że zwycięskie motywy wojny ze Szwecją znajdują odzwierciedlenie w niejednej budowli wybudowanej z rozkazu Piotra I. Nazywany Pałacem Letnim, dom Piotra I zupełnie różni się od gigantycznej zabudowy miasta. Jego terytorium to kilkadziesiąt metrów kwadratowych, a ilość pokoi można policzyć na palcach.

Ogród Letni otaczający pałac pełen jest wdzięcznych kwiatów i roślin. To prawdziwa szklarnia, stworzona przez Piotra I na sposób wersalski.

Korzystnymi miesiącami na zwiedzanie samego pałacu są marzec i październik, gdyż napływ turystów w tych miesiącach jest najmniejszy. Jednak piękno Ogrodu Letniego można oglądać tylko od maja do września.

Pałac Maryjski

Pałac owiany rodzinnymi tajemnicami, w przeciwieństwie do reszty cesarskich rezydencji w mieście, jeśli chodzi o wystrój wnętrz. Główna intryga sprowadza się do pytania: dlaczego pomnik Mikołaja I jest ustawiony tyłem do pałacu? Wielu uważa, że córka cesarza, mając zły humor, odrzuciła dar ojca, zadając mu tym samym ranę psychiczną. Ale fakty przeminęły wraz ze świadkami tamtych wydarzeń, a pałac nadal zdobi miasto swoim pięknem.

Po raz pierwszy w historii wielowiekowego budownictwa w carskiej Rosji wystrój lokalu był funkcjonalny. Stał się swego rodzaju „know-how” XIX wieku. Materiały zostały dobrane specjalnie do przeznaczenia lokalu. Takie podejście znalazło odzwierciedlenie w późniejszych obiektach architektury.

Maryjski pałac został nazwany na cześć córki cesarza Mikołaja I, Marii. Tutaj mieszkała z mężem, księciem Maksymilianem Leuchtenberg, wnukiem samego Napoleona.

Wspominając zły charakter Maryi, nic dziwnego, że wraz z mężem cudzoziemcem mieszkała w Petersburgu. Chociaż było zwyczajem wyjeżdżać do rezydencji do męża za granicę.

Adres: pl. Isaakievskaya 6.

Pałac Michajłowski

Pałac, który stał się prawdziwą galerią sztuki, zgromadził wiele obrazów malarstwa rosyjskiego. Jednak jeszcze przed otwarciem muzeum dom Michaiła Pawłowicza, syna cesarza Pawła I, był kulturalnym centrum stolicy. Odwiedziły go tak znane postaci historyczne, jak Puszkin, Tiutczew, Bryułow i Aiwazowski. Budynek, który od początków swego powstania przenosił sztukę w świat petersburski i nie mógł stać się niczym innym jak muzeum sztuki.

Otwarcie, na podstawie Pałacu Michajłowskiego, Muzeum Rosyjskiego nastąpiło z rozkazu Mikołaja II. Jego ojciec Aleksander III za życia chciał poświęcić budynek na potrzeby nauki i stworzyć w nim Instytut Kenijski. Ale dom Michaiła Pawłowicza miał stać się nie naukowym, ale kulturalnym punktem orientacyjnym miasta.

Obecny budynek muzeum prawie 2 razy różni się wielkością od swojego „poprzednika”. Galeria rozrosła się tak szybko, że kilka lat później konieczne stało się dobudowanie do pałacu nowego budynku.

Muzeum Historii Petersburga

Muzeum Historii Sankt Petersburga nie jest klasycznym, pojedynczym budynkiem, który uprzejmie opowiada wszystkim o losach miasta, to cały kompleks muzealny, w skład którego wchodzą: Twierdza Piotra i Pawła, Twierdza Oreszek, dwór Rumiancewa, Muzeum Drukarstwa itp. Główny budynek znajduje się na terenie twierdz Piotra i Pawła.

W przeciwieństwie do swoich „braci”, Muzeum Historii Petersburga jest współczesne. W jego murach przechowywanych jest ponad 1 milion świadectw historycznych z życia miasta. Co więcej, samo muzeum jest niczym innym jak kolejnym zabytkiem kultury architektury Imperium Rosyjskiego XVIII wieku. Przecież to z wyspy zająca, z murów Twierdzy Piotra i Pawła, rozpoczęła się budowa miasta.

Budynek przez stulecie swojego istnienia regularnie się zmieniał, a nazwę zmieniano. W skład kompozycji wchodziły nowe obiekty, tworzące cały zespół zabytków. W jego murach regularnie odbywają się wystawy tematyczne, programy kulturalne i edukacyjne oraz lekcje-wycieczki.

Każdy uczeń lub dorośli będą mogli podnieść zasłonę powstania miasta i jego rozwoju od początków 1703 roku do dnia dzisiejszego. Każdy obiekt ma swój adres, ale wszystkie znajdują się w centrum miasta, niedaleko Twierdzy Piotra i Pawła.

Najbliższe stacje metra: Admiralteyskaya, Sportivnaya, Gorkovskaya.

Muzeum „Grand Maket Rosja”

Grand Maket Russia – wystawa prywatna. Tutaj, na powierzchni około 800 metrów kwadratowych, można zobaczyć wszystkie regiony kraju, przedstawione w skali. Na ścianach znajdują się schematy, tabele, schematy ukazujące cechy regionu i działalności gospodarczej.

Wciąż można zobaczyć ruch transportu drogowego i kolejowego, zbiór maszyn rolniczych, a nawet ucieczkę więźniów z więzienia. A wszystko to może być kontrolowane przez samych zwiedzających: wystarczy nacisnąć wybrany przycisk na końcu makiety.

Dla wygody gości zapewniony jest audioprzewodnik. Mechanizm ten ułatwia poruszanie się po stoisku. A dookoła znajdują się interaktywne ekrany, na których można zapoznać się z konkretnym obiektem lub okresem historycznym.

Wyposażenie techniczne jest zorganizowane zgodnie z najnowszymi osiągnięciami. Stoisko oświetlone jest lampami LED, a obiekty zasilane są z makiety pola. Co 13 minut następuje automatyczna zmiana dnia i nocy. I to wszystko jest zautomatyzowane.

Organizatorzy wystawy zadbali o to, aby goście ponownie ją odwiedzili. Są wystawy tematyczne, lekcje na żywo (które są dużo ciekawsze niż szkolne). Jest pokój do oglądania filmów. Urodziny, które odbywają się w ośrodku, pamięta się na całe życie.

Pomnik Brązowy Jeździec

Jeździec, odlany z brązu, ale zwany miedzią – pomnik założyciela Petersburga Piotra Wielkiego. Swoje dźwięczne imię zawdzięcza Aleksandrowi Siergiejewiczowi Puszkinowi, który stworzył „odę” o Jeźdźcu Brązowym. Krążą legendy, że cokół to nie tylko dzieło utalentowanego rzeźbiarza-architekta Falcone'a, ale zamrożony w tym miejscu brązowy posąg samego Piotra I, stworzony przez magiczne moce.

Niezwykle interesujący jest fakt, że ustanowiono medal za dostarczenie Kamienia Gromu – kawałka skały, który służył jako podstawa pomnika. Operacja transportu kamienia przeszła do historii, ponieważ we wszystkich czasach nowożytnych skały tej wielkości nie były transportowane na duże odległości.

Zabytek można zobaczyć przez całą dobę i całkowicie za darmo. Pomimo swojego fundamentalnego znaczenia dla miasta – istnieje legenda, że Jeździec Spiżowy chroni miasto przed złymi życzeniami, pomnik jest swobodnie dostępny dla każdego.

Całą niepojętą moc swojego „amuletu” miasto odczuło w czasach prób I i II wojny światowej, rewolucji i niepokojów domowych. Ani jeden pocisk i ani jedna osoba nie próbowała obalić Piotra Wielkiego z jego piedestału.

Pomnik nigdy nie został uszkodzony ani rozebrany, a podczas jego restauracji rzeźbiarze-architekci zauważyli, że zabytek jest w bardzo dobrym stanie. Dlatego nie musisz się martwić – Brązowy Jeździec będzie chronił miasto przez ponad sto lat.

Adres: Plac Senacki.

Triumfalne bramy Narwy

Pierwsza brama powstała w 1814 roku na znak zwycięstwa wojsk rosyjskich nad wojskami napoleońskimi. W tym roku powracająca armia przeszła przez bramę 4 razy. Ale do pracy użyto alabastru i drewna, więc budynek szybko popadł w ruinę.

Do budowy nowej kompozycji wybrano miejsce nieco oddalone od oryginału. Ale użyte materiały są trwalsze: marmur, granit i miedź do okładzin. To właśnie miedziana okładzina jest znakiem rozpoznawczym pomnika. A w sierpniu 1834 r. przez nowe bramy przed cesarzem przemaszerowały wojska rosyjskie.

Zabytek posiadał pomieszczenia wewnętrzne. Mieściły się w nich rarytasy Wojny Ojczyźnianej. W budynku znajdowała się również wartownia. W XIX wieku przechowywano archiwum Dumy Państwowej. Teraz brama została przywrócona. Wewnątrz znajduje się ekspozycja. Warto zauważyć, że trzeba się tu wspiąć po wąskich spiralnych schodach: dwoje gości może się rozproszyć. Na zewnątrz goście miasta mogą obejrzeć budynek, któremu przywrócono pierwotną formę.

Adres: Plac Stachka, 1.

Zamek Michajłowski

Zamek Michajłowski został zbudowany na rozkaz Pawła 1. Cesarz nazwał również budowę zamkiem. Powód jest prozaiczny: syn Katarzyny II pasjonował się rycerstwem. Rezultatem jest średniowieczna twierdza otoczona wodą.

To jedyna rezydencja królewska w Rosji, wykonana w tym stylu. Ale cesarz nie żył długo w nowej rezydencji: właśnie w niej został zabity. Natychmiast przerwano prace nad dekoracją wnętrz.

Przez kilka lat dom stał pusty i zniszczony. Ale wielki książę Nikołaj Pawłowicz poprosił o przeniesienie zamku do korpusu inżynierów. Prośba została przyjęta, a zamek stał się znany jako Inżynieria.

W czasach, gdy w pałacu znajdowały się sale lekcyjne i mieszkalne, narosły legendy. Najczęstsze: pojawienie się ducha cesarza Pawła Pietrowicza w nocnych korytarzach.

Dziś Zamek Inżynieryjny jest oddziałem Muzeum Rosyjskiego. W latach 90. budynek przeniesiono do centrum. Odbudowa trwała kilka lat. Architektom udało się odrestaurować zewnętrze, a wnętrza – tylko częściowo.

Dziś goście mogą zobaczyć ekspozycję malarstwa z epoki Pawła 1. Prezentowane są także prace artystów rosyjskich. Ale pracownicy organizują wystawy tematyczne. Są różnorodne, a przez to ciekawe.

Muzeum Erarta

Jest największym prywatnym ośrodkiem w mieście. Jej organizatorzy głosili 3 niezmienne (w ich mniemaniu) prawdy:

Celem ekspozycji jest skłonienie do poszukiwania odpowiedzi na odwieczne pytania: kim jest człowiek, dlaczego żyje, co oznaczają wieczne uczucia – szczęście, cierpienie, miłość? A odwiedzający powinni być wcześniej przygotowani na to, że wyszukiwania mogą być dość niezwykłe.

Na stałą ekspozycję składa się prawie 3000 prac. Są to obrazy i rzeźby przedstawiające postacie sztuki miejskiej. Prezentowane są prace autorów zagranicznych odpowiadające danemu kierunkowi. W sąsiednim skrzydle organizowane są wystawy tematyczne.

Ponadto administracja centrum wyświetla filmy wideo i organizuje wykłady dla zwiedzających. Tutaj możesz posłuchać koncertów. Trudno jednak nazwać tematykę wydarzeń. Wynika to z ogólnej koncepcji: rozbudzanie zmysłów poprzez percepcję i pamięć.

Twierdza Piotra-Pawla

Podobnie jak południk zerowy, który jest uważany za punkt odniesienia dla współrzędnych geograficznych kuli ziemskiej, Twierdza Piotra i Pawła jest południkiem zerowym w historii miasta. To od położenia cegły na wyspie zając zaczyna się kronika Petersburga.

Historyczna nazwa twierdzy to Zanht-Peter-Burh, a historycznym znaczeniem jest obrona miasta przed atakiem wrogich armii Szwecji. Główną atrakcją twierdzy jest Katedra Piotra i Pawła. W swojej historii twierdza zdołała odwiedzić zarówno królewski grobowiec, jak i święte miejsce kultu. A także jedno z najgorszych więzień w mieście. Przetrzymywano tu, jak mówią, szczególnie niebezpiecznych przestępców – bez procesu i śledztwa. Podstawą uwięzienia w twierdzy była decyzja cesarska.

Dziś w katedrze spoczywają wszyscy przedstawiciele królewskiej dynastii Romanowów. Wiele szczątków zostało sprowadzonych do twierdzy z całego świata.

Zbawiciel na rozlanej krwi

Jedna z najbardziej tajemniczych świątyń, skrywająca w swoich murach wiele tajemnic. Jego los nie jest łatwy. W latach rewolucji, sowieckiego reżimu i wojny w budynku mieściła się kostnica, baza warzywna, a także magazyn scenografii dla małej opery. Katedra ma asymetryczną, niestandardową dla rosyjskich budowli sakralnych formę. A jego dekoracja zewnętrzna kontrastuje z katedrami w stylu starożytnej Grecji, dostojnie zdobiącymi miasto.

Mimo to Kościół Zmartwychwstania Chrystusa (druga nazwa katedry) ma więcej magicznych znaków niż jakikolwiek inny. Petersburgowcy i goście miasta mogliby nawet stracić tę atrakcję, gdyby nie szczęśliwy wypadek – pocisk, który wpadł w kopułę świątyni podczas II wojny światowej, po prostu nie eksplodował. Leżał tam przez 20 lat, po czym został odkryty i zneutralizowany.

Historia budowy świątyni jest bardziej tragiczna niż jej losy. Kościół Zbawiciela na Rozlanej Krwi został wzniesiony w miejscu aktu terrorystycznego przeciwko cesarzowi Aleksandrowi II, w wyniku którego zginął. Ale mieszkańcy miasta wierzą, że jego duch do dziś strzeże miasta.

Jeśli zdecydujesz się odwiedzić Petersburg na początku lata, w białe noce, masz wspaniałą okazję, aby wybrać się na wieczorne zwiedzanie świątyni. Okres ich posiadania trwa od 30 maja do 1 września.

Nabrzeże Admiralicji

Po utracie „tytułu” rzecznych bram miasta, nabrzeże stało się kolejną atrakcją frontu Petersburga. Mimo sędziwego wieku nasyp jest dość młody. Od początku była pochylnią do wodowania budowanych statków Admiralicji.

Z biegiem czasu przebudowie poddano budynek Admiralicji, a wraz z nią przylegający wał. Głównym budynkiem na skarpie jest Admiralicja. Teraz – Instytut Marynarki Wojennej Dzierżyńskiego. Morska przeszłość nabrzeża splata się pewnie z jego morską teraźniejszością.

Zabytki nabrzeża Admiralicji można uznać za jego słynne domy, a mianowicie:

Warto też zobaczyć słynne lwy z Palace Pier, znajdującego się w pobliżu Palace Bridge.

Święta Trójca Aleksander Newski Ławrau

Klasztor powstał na mocy dekretu Piotra Wielkiego. Cesarz nakazał utworzenie klasztoru na pamiątkę wyczynów księcia Aleksandra Newskiego. W tym celu ziemie zostały przydzielone dekretem suwerennym. Zaprojektowany przez Domenico Trezzini.

Zrealizował plan, zgodnie z którym kompleks powinien stać się zarówno pałacem, jak i miejscem pracy duchowej, wychowawczej i charytatywnej. Wkrótce w klasztorze zaczęła działać drukarnia i szkoła, która później przekształciła się w Seminarium słowiańsko-grecko-łacińskie.

Zakonnicy połączyli klasztor z Admiralicją. Po pewnym czasie droga ta została przekształcona w Newski Prospekt. W latach 1932-1996 w klasztorze znajdowały się instytucje sowieckie. Dopiero pod koniec lat 90. rozpoczęła się odbudowa, która trwa do dziś.

Przed nacjonalizacją na terenie klasztoru pracowało 12 kościołów. Ale dziś nabożeństwa odbywają się tylko w 3:

Odwiedzający mogą oddawać cześć świętym relikwiom, kłaniać się cudownym ikonom i studiować unikalne nagrobki cmentarza Łazarewskiego. Trwają prace nad ulepszeniem Metropolitan Garden. Na terenie klasztoru znajdują się ciekawe rzeźby. Spacer wzdłuż Ławry zainteresuje zarówno wierzących, jak i ateistów.

Nowa Holandia

Nazwa pochodzi od wyspy położonej w dzielnicy Admiralteisky. Za Piotra I terytorium było wykorzystywane do prac na statkach. Pracowali tu głównie rzemieślnicy holenderscy. Dlatego wyspa ma tak niezwykłą nazwę. Z biegiem czasu New Holland popadło w ruinę. Zawaliły się budynki, wszystko zarosło trawą. Jednak władze miasta postanowiły przystosować teren na teren rekreacyjny. Założono tu park, posadzono rośliny ozdobne i drzewa, urządzono place zabaw i boiska sportowe.

Mieszkańcy i goście miasta przyjeżdżają tu, aby odpocząć po ciężkim dniu, odetchnąć świeżym powietrzem i podziwiać malowniczą scenerię. Lawendowy ogród to świetne miejsce na sesję zdjęciową latem. Znajduje się w centrum wyspy. Zagospodarowano również zbiorniki wodne na wyspie. Wokół nich są leżaki, parasole od słońca.

Dla rozrywki dzieci jest wyposażone miasteczko dziecięce „Fregat”. Zarówno dzieci, jak i starsze dzieci znajdą tu coś dla siebie. Ponadto odbywają się całoroczne festiwale poświęcone muzyce i kinu, organizowane są imprezy świąteczne, prowadzone są wycieczki. Nie będzie tu nudno nawet zimą. Tutaj zapełniają lodowisko, ustawiają choinkę, stawiają figurki z lodu i śniegu.

Zwróć uwagę na architekturę. Niektóre budynki można oglądać nie tylko z zewnątrz, ale i od wewnątrz. Otwarte do zwiedzania:

Leningradzki Ogród Zoologiczny

Zoo zostało założone pod koniec XIX wieku. Do tej pory jest najstarszym i jednym z najbardziej wysuniętych na północ ogrodów zoologicznych w Rosji. Pierwotna zabudowa uległa zniszczeniu, ale podczas odbudowy architekci trzymają się pierwotnego układu.

Pierwotnie była to instytucja prywatna. Kolekcja zwierząt została zakupiona na własny koszt Gebgardtów. W tym czasie można było tu zobaczyć lwy, tygrysy, niedźwiedzie, papugi i ptactwo wodne. Drugi mąż Sophii Gebgardt, Rost, okazał się znakomitym biznesmenem: dochody z teatru i restauracji utworzonej na terenie zoo skierował na zakup zwierząt i zagospodarowanie terenu.

Po śmierci Rosta zoo musiało zostać zamknięte. Został reaktywowany w 1910 roku przez Novikova, przedsiębiorcę teatralnego (teraz nazywałby się on producentem). Novikov oczyścił teren, naprawił klatki i wykopał nowy staw dla ptaków. Warto zauważyć, że zwierzęta nabyte przez Novikova są długimi wątrobami zoo. Słoń zginął podczas nalotu w 1941 roku, a hipopotam przetrwał do zwycięstwa.

Na pamiątkę bohaterstwa pracowników zoo podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej na zawsze pozostał Leningradem. Dziś goście mogą zobaczyć nie tylko zwierzęta żyjące w zoo. Co miesiąc pracownicy organizują wycieczki tematyczne, organizują wykłady i gry ekologiczne. A dla młodych turystów atrakcje są otwarte przez cały rok.

Katedra Smolny

Z tym budynkiem wiąże się wiele legend. Założenie o jego wyjątkowości potwierdzą trzy ciekawe fakty:

Swój wygląd katedra zawdzięcza córce Piotra Wielkiego – Elżbiecie. Marzyła o zostaniu zakonnicą i nakazała budowę Klasztoru Zmartwychwstania. Później będzie się nazywać ze względu na lokalizację – Smolny.
Kompleks architektoniczny wykonany jest jednak w stylu barokowym, jak wszystkie inne dzieła legendarnego B. Rastrelli. Mianowicie stał się autorem projektu.

Za czasów Katarzyny II powstała tu placówka edukacyjna dla dziewcząt, a później do kompleksu wszedł Dom Dobroczynności dla wdów i szlachcianek. Budowę sanktuarium ukończono dopiero za Mikołaja II. Świątynia zachwyciła naocznych świadków swoim pięknem. Był lekki, jakby unoszący się nad ziemią, pełen wdzięku, a jednocześnie uroczysty.

Szczególny podziw budziły wnętrza. Pozłacane, kryształowe, rzeźbiarskie kompozycje wyglądały luksusowo. Istnieje wersja, w której pod katedrą znajdują się tajne przejścia. Tworzone są do pilnej ewakuacji władz. W murach świątyni przechowywane są prawosławne ikony namalowane na Górze Athos.

Od 2016 roku kościół przyjmuje parafian. Prace konserwatorskie nie zostały jeszcze zakończone. Ale już teraz możesz docenić piękno i wspaniałość budynku.

Oranienbaum

To historyczne miejsce i wspaniały teren do spacerów. Na terenie kompleksu pałacowo-parkowego znajdują się niesamowite budowle pamiętające wiele wydarzeń historycznych oraz luksusowy ogród.

Zapraszamy do obejrzenia:

Tradycyjnie Oranienbaum dzieli się na Dolny Ogród i Górny Park. Druga część zajmuje bardziej imponujący obszar. Jest tu nawet rzeka. Goście uwielbiają relaksować się nad stawami, siedząc w cieniu gęstych drzew. Również tutaj znajduje się dacza cesarzowej Katarzyny Wielkiej.

Spacer po terenie zajmuje cały dzień. Zwiedzający będą mogli zapoznać się z historią kompleksu, poznać szczegóły z życia znanych osobistości, które kiedyś tu odwiedziły.

Mierzeja Wyspy Wasiljewskiej

Strzała jest zbiegiem Wielkiej i Małej Newy. To miejsce zdecydowanie odwiedzane przez wszystkich turystów. Miejscowi też to uwielbiają. Nowożeńcy po ślubie z pewnością przyjdą tu na sesję zdjęciową.

Do głównego zespołu architektonicznego, składającego się z kolumn rostralnych, dodano plac wymiany, magazyn, budynek giełdy, nowoczesny pomnik, kotwicę. Został podniesiony z dna portu Galernaya w 2003 roku. Wytłoczony na kotwicy: Ołonet, 1723. Sugeruje to, że Północna Palmyra i kotwica są w tym samym wieku.

Budynek Giełdy jest wyjątkowy. Został zbudowany jako budynek biznesowy, ale wygląda jak świątynia. Ale obszar przed nim jest sztuczny. W tym celu część dna została wzmocniona palami i zasypana oraz zorganizowano zejście do wody. Wybrzeże się przesunęło, ale stało się wygodniejsze. Przez pewien czas służył jako pomost frontowy. Następnie wybudowano tu plac.

Ale magazyny to budynki, które powstały na miejscu zmytych przez powódź budynków. Giełda potrzebowała mocnych magazynów, które nie podlegają żywiołom. Strelka oferuje doskonałą panoramę.

Stąd widać Twierdzę Piotra i Pawła, Wał Pałacowy. A samo miejsce jest niesamowite: dużo wody i powietrza, powstaje poczucie niespotykanej dotąd przestrzeni i wolności.

Oceanarium

Ten kompleks jest lubiany przez mieszkańców i gości północnej stolicy. I zaczął pracować w 2006 roku. Organizatorzy doskonale przemyślany układ akwariów i basenów, zaaranżowali kompetentne oświetlenie. W rezultacie najbardziej tajemniczy mieszkańcy głębin morskich są w zasięgu wzroku.

Ludzie przyjeżdżają tu tylko po to, aby obserwować mieszkańców morza. Ale dla tych, którzy kochają aktywność, administracja organizuje programy pokazowe. W przedstawieniach biorą udział foki, delfiny i ryby. A dla gości, którzy preferują spokojną wycieczkę, jest audioprzewodnik. Można go otrzymać wraz z biletem wstępu.

Przed akwariami ustawione są rusztowania dla dzieci. Te proste urządzenia chronią rodziców przed koniecznością trzymania dzieci w ramionach. Bankiety organizowane są w zacisznych miejscach.

Zmęczeni goście mogą odpocząć. Ale na atrakcyjność Karmienie mieszkańców tego miejsca powinno być podjęte z wyprzedzeniem. Jest popularny wśród odwiedzających. Podczas gdy mieszkańcy morza chłoną jedzenie, robotnicy opowiadają ciekawe historie o swoich zwyczajach i upodobaniach.

Pałac Mikołaja

Budynek został zbudowany na rozkaz cesarza Mikołaja 1 dla jego najstarszego syna, wielkiego księcia Mikołaja Nikołajewicza. Budowa to długoletnia budowa tamtych czasów: prace trwały 10 lat. Mimo wykwintnej dekoracji rodzina nie była tu szczęśliwa.

Po śmierci Mikołaja Nikołajewicza pałac został zwrócony skarbowi za długi. Przed rewolucją październikową w budynku działał Instytut Ksenińskiego dla Szlachetnych Dziewic. A w 1918 roku w pałacu mieściły się związki zawodowe. I stał się znany jako Pałac Pracy.

Dziś Pałac Mikołaja został zrekonstruowany. Wnętrza zostały odrestaurowane w XIX-wiecznych tradycjach. A goście są tu zawsze mile widziani.

Odwiedzający mogą:

Jeśli zajdzie taka potrzeba, to w pałacu można odbyć negocjacje, umówić się na spotkanie. Dla małych gości organizowana jest choinka. Goście będą nasyceni duchem jasnego święta Narodzenia Pańskiego. W Pałacu Mikołaja znajduje się również szkoła baletowa. Dziewczęta i chłopcy są przygotowywani do przyjęcia do ARB.

Pole Marsa

Wiele stolic europejskich miało Pola Marsowe. A Piotr 1 nie chciał pozostawać w tyle. Podmokłą łąkę można było osuszyć, a puste terytorium nazwano Polem Marsowym. Pod Katarzyną 1 był tu park.

Cesarzowa układała ścieżki, łamała trawniki. Pole zamieniło się w park. Ale to nie trwało długo. Pod kierownictwem Pawła Pietrowicza przeglądy odbywały się na Polu Marsowym. Terytorium stało się rodzajem placu apelowego. Kolejni cesarze byli tak porwani przeglądami wojskowymi, że cała skromna roślinność została zdeptana.

Miejscowi sprytni natychmiast zmienili nazwę pola: latem nazywano je Sahara, a podczas deszczów – Bagno Centralne. Po rewolucji październikowej chowano tu ofiary terroru. A kogo tu pochować, zdecydowała komisja pod przewodnictwem petrela rewolucji – pisarza Maksyma Gorkiego.

Podczas blokady Pola Marsowe zamieniły się w ogród warzywny. Leningraderzy uprawiali warzywa niezbędne do życia na łóżkach. Finalny zespół powstał z okazji 40. rocznicy Rewolucji Październikowej. A z Wiecznego Płomienia płonącego na Polu Marsowym zapalili Wieczny Płomień na Placu Czerwonym w Moskwie.

Dziś Pola Marsowe są centralnym miejscem spotkań mieszkańców i turystów. Stąd łatwo dostać się do dowolnego punktu historycznego centrum.

Park Aleksandra

Początkowo miejsce to było pustkowiem. Cała roślinność została usunięta, a teren oczyszczony. Wymagały tego względy strategiczne: podejścia do Twierdzy Piotra i Pawła powinny być wyraźnie widoczne.
Później jednak znaczenie obronne Pietropawłówki przestało mieć dla miasta znaczenie.

Na pustym, nudnym miejscu, na polecenie Aleksandra 1, założono park. Ale pomysł zrealizowano dopiero za cesarza Mikołaja I.

Na początku XXI wieku park został zrekonstruowany, a teraz jest tam wiele ciekawych rzeczy dla gości i okolicznych mieszkańców. W 2012 roku architekt Taratynow, przy wsparciu Gazpromu, zaprezentował miastu niesamowity model – Petersburg w miniaturze. Na niewielkim obszarze zrekonstruowano historyczne centrum.

W pobliżu znajduje się pomnik słynnych architektów. Architekci prowadzą dialog przy stole, a każdy gość może usiąść na wolnym krześle.

Planetarium. Pracuje tu od 1959 roku.

Hala muzyczna. Najstarsze miejsce, w którym odbywają się przedstawienia od początku XX wieku.

Terytorium podzielone jest na sekcje zacienionymi alejkami, ozdobionymi rzeźbami. Na wygodnych ławkach przyjemnie jest odpoczywać. Możesz tu spędzić cały dzień.

Znajduje się między prospektem Kronverksky a nasypem Kronverkskaya.

Opera Maryjska

W swojej ponad 200-letniej historii Teatr Maryjski był kilkakrotnie przebudowywany. Początkowo teatr został zaprojektowany przez Rinaldiego, następnie Thomon pracował nad budynkiem. Po pożarze odbudowę przeprowadził ponownie Tomon. Następnie Kavos zmienił halę. Poprawiła się akustyka. Mieszkańcy Północnej Palmyry lubili spędzać wieczory w Teatrze Bolszoj Kamenny.

Teatr otrzymał swoją nazwę po ostatnim pożarze w 1859 roku. W różnych okresach pracowali tu znani choreografowie, wystawiali dzieła kompozytorów rosyjskich i zagranicznych. A w latach 30. na scenie Teatru Kirowa publiczność zobaczyła współczesne historie.

Ostatnia przebudowa miała miejsce w latach 70-tych XX wieku. Maryjski zyskał nowoczesny wygląd. Dziś odbywają się przedstawienia dla dzieci i dorosłych. A w przerwie widzowie mogą zwiedzać zachwycające wnętrza foyer i holu.

Park 300-lecia Petersburga

To najmłodszy teren rekreacyjny: pojawił się w 300-lecie miasta. A na pamiątkę tego wydarzenia zasadzono 300 młodych krzewów, jabłoni, unikalnych drzewek, przekazanych przez zagraniczne rządy i instytucje miasta.

Terytorium okazało się wolne, ponieważ było regularnie zalewane. To była najtrudniejsza część projektu. Cały teren stanowi doskonały taras widokowy. Zwiedzający mogą zobaczyć panoramę Zatoki Fińskiej, wieżowiec Lakhta, stadion, Wyspę Wasiljewska.

Chętnie przyjeżdżają tu goście z dziećmi: organizatorzy zadbali o wszystko, aby ich pobyt był komfortowy. Ci, którzy nie wyobrażają sobie życia bez nowoczesnej komunikacji, również będą się radować: na terytorium dostępne jest bezpłatne Wi-Fi.

Miłośnicy aktywności z przyjemnością spędzą czas na terenach sportowych lub ścieżkach rowerowych. Sprzęt można wypożyczyć tutaj. Jest też niesamowity pomnik – Wieża-symbol z III wieku. To granitowa kolumna o wysokości 22 metrów.

3 poziomy – znak trzech wieków. Szczyt zwieńczony jest wiatrowskazem – chorągiewką św. Andrzeja. Odwiedzający park chętnie robią zdjęcia w pobliżu kolumny.

Muzeum Faberge

Ekspozycja znajduje się w domu Szuwałowów-Naryszkinów. Wcześniej budynek został przebudowany i odrestaurowany. Dlatego goście ośrodka zachwycają się nie tylko bezcennymi przedmiotami, ale także oryginalnymi wnętrzami.

Rosyjskiemu filantropowi Vekselbergowi udało się kupić kolekcję jajek Faberge od amerykańskiego miliardera Forbesa. Dlatego wszystkie przedmioty wróciły do domu. Warto zauważyć, że przy tworzeniu centrum Vekselberg nie postawił sobie za cel zarabiania pieniędzy. Postanowił po prostu pokazać ludziom artefakty.

Ale to nie jest tylko oryginalna wystawa. Ośrodek prowadzi prace naukowe, których wyniki są przedstawiane gościom i opinii publicznej. Oczywiście możesz zapisać się na wycieczkę. Entuzjastyczny przewodnik poprowadzi zwiedzających wyznaczoną trasą.

Po wejściu na główne schody można samodzielnie wybrać kierunek inspekcji. A uzyskanie dodatkowych informacji jest realne za pomocą interaktywnych ekranów i stojaków.

Dom firmy Singer

Znana firma Singer zleciła projekt wieżowca. Ale na początku XX wieku w Palmyrze Północnej obowiązywał zakaz wznoszenia budynków wyższych niż zimowa. Ale Suzor z łatwością rozwiązał problem. Fasada naprawdę wznosi się do 6 pięter. A na górze znajduje się strych i szklana kopuła.

Konstrukcja okazała się zbyt oryginalna. Jednocześnie przeoczył on zarówno Kanał Newski, jak i Kanał Gribojedowa. Mieszczanie nie od razu przyzwyczaili się do niezwykłego domu. Ale później rozwinął się tu aktywny handel, a Petersburgowcy zakochali się w dziwnej rezydencji. Teraz jest jednym z symboli miasta.

Po rewolucji październikowej budynek został upaństwowiony. A po chwili zaczęła w nim działać księgarnia. Ciekawe, że nawet w dniach blokady drukowane materiały sprzedawano w mocno zniszczonym domu. Dziś centrum zostało odrestaurowane.

Nadal mieści się w nim Dom Księgi, podczas gdy reszta lokalu jest wynajmowana. A zwiedzający z przyjemnością patrzą na niezwykłą fasadę, wspinają się po asymetrycznych schodach, ozdobionych brązowymi detalami, do holu atrium.

Adres: Newski prospekt, 28.

Kronsztad

Od początku XVIII wieku Kronsztad jest częścią stolicy i jednocześnie silnie ufortyfikowanym terenem. Od czasów Piotra Wielkiego znajduje się tutaj baza rosyjskiej marynarki wojennej. Do 2011 r. można było tu dotrzeć tylko drogą wodną, ale budowa tamy umożliwiła dostęp do terenu o każdej porze roku.

Na pewno warto tu przyjechać. Całe historyczne centrum znajduje się na liście dziedzictwa UNESCO. A zobaczyć niegdyś zamknięte dla turystów miasto jest bardzo warte. Z nasypu otwiera się panorama statków stojących na redzie.

Kronsztad jest surowy i schludny. Ulice są czyste, nie ma tu zgiełku, typowego dla północnej stolicy. A domy w centrum są niskie, ale zadbane i wygodne. Wszystkie zabytki są rozmieszczone kompaktowo: 1 dzień wystarczy na pobieżną inspekcję. Ale zazwyczaj turyści zakochują się w tym skromnym militarnym miasteczku i wracają tu na dłuższe wycieczki.

Wielki Gostiny Dvor

Miasto w mieście jest tym, co Petersburgowie nazywają Wielkim Gostińskim Dworem. I rzeczywiście tak jest! Miłośnicy zakupów i modowych nowinek na pewno tu przyjadą. Wśród butików można zgubić się w czasie, oglądając i przymierzając stroje.

Miłośnicy historii z przyjemnością odwiedzą Muzeum Historii Kupców, znajdujące się w centralnym pierścieniu Dziedzińca. Ekspozycja została zorganizowana w 2014 roku. Oto rzeczy osobiste, fotografie i dokumenty znanych rodzin kupieckich najważniejszej warstwy Rosji. W pobliżu znajduje się świątynia Serafina Wyryckiego.

Zanim został tonsurą, Wasilij Murawiow był wybitnym kupcem i zaczął pracować jako posłaniec w Wielkim Dworze Gostińskim. Dziedziniec to nie tylko centrum handlowe. Toczy się tu aktywne życie kulturalne: w Międzynarodowej Akademii Muzycznej Eleny Obrazcowej dzieci i dorośli otrzymują specjalistyczną edukację.